Από το 1ο Συνέδριο του ΚΚ Κούβας μέχρι σήμερα -μια επανάσταση στην επανάσταση

Μπροστά στο 8ο συνέδριο του PCC ΚΚ -Κούβας, που θα γίνει 16-19 Απρίλη, η σημερινή Granma κυκλοφορεί με τον παραπάνω τίτλο πρωτοσέλιδο: παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από το άρθρο του Juan Antonio Borrego, όπου μέσα από «δευτερεύουσες» λεπτομέρειες και ψιλά γράμματα, αναδεικνύονται πτυχές από τα πρώτα βήματα των ¡Años 60+2 de la revolución!

(αρχίζοντας από το τέλος)
Ο Dagoberto Pérez Pérez, βετεράνος σήμερα ηγέτης του Κόμματος, guajirito από την Jíquima de Peláez, που φυλάει στο σπίτι του -το ξεθωριασμένο από το χρόνο, έμβλημα του 1ου συνέδριου του Κόμματος, όντας για καθοδηγητική δουλειά στο πίσω μέρος ενός τζιπ με κατεύθυνση τη Manicaragua  συνάντησε το μαχητή Eugenio Urdandibel, περιτριγυρισμένο από αγρότες –εργάτες γης

• Μήπως κάποιος από σας ξέρει το χειρισμό του; ρώτησε ο Eugenio (δείχνοντας ένα σοβιετικό τρακτέρ).
• Να σου πω είπε ο Dagoberto, εγώ ξέρω –που λέει ο λόγος (!!), αλλά το πρόβλημα είναι πως …δεν έχω άδεια.
• Δεν πειράζει – του απάντησε και κοιτώντας τον με νόημα ρώτησε:
• Έχεις σακίδιο;
• Ναι έχω
• Ωραία, μπορεί να μη μιλάς πολύ αλλά ξέρεις από χειρισμούς και –κυρίως, έχεις και σακίδιο.
  Συνεχίστε ίσα προς το πεδίο μάχης –με προσοχή, γιατί ο πόλεμος στα  Escambray καλά κρατεί.

ΣΣ |> Ο 6ετής πόλεμος στα βουνά Escambray -45km ΝΔ της Santa Clara ενάντια σε ντόπιους μισθοφόρους -Lucha Contra Bandidos, ετερόκλητο μείγμα πρώην στρατιωτών του Batista και αντικαθεστωτικών, ξεκίνησε το 1959 και έληξε  το 1965 με εξάλειψη των «ανταρτών» από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Κούβας.

Στην Κούβα, όπως είναι γνωστό -και κυρίως στους άσπονδους «φίλους» της, ο χρόνος σταμάτησε και (ξανα)ξεκίνησε, την τελευταία μέρα του 1958, όταν οι «barbudos», με επικεφαλής τον Φιντέλ, τον Comandante en jefe Fidel Castro Ruz, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες λαού απελευθέρωναν την Αβάνα και κέρδιζαν με τα όπλα την εξουσία, ενώ ο δικτάτορας, Φουλχένσιο Μπατίστα, εγκατέλειπε το νησί της επανάστασης, μαζί με την κουστωδία του μεταφέροντας και κάτι «ψιλά», κάτι παραπάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια (μπορεί και πολλά περισσότερα)…

Και από τότε ξεκίνησε η δοξασμένη και δύσκολη πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού … Año Primero (1ο) de la revolución  – Año 2ο de la revolución … «1η  χρονιά από την επανάσταση», «2η  χρονιά από την επανάσταση» … και κάπως έτσι μέσα από ατραπούς και πισωγυρίσματα και νίκες και ερωτηματικά σε κρίσιμα σταυροδρόμια έφτασαν αισίως στο «Año 62ο de la revolución».

Σύμφωνα με το καταστατικό του ΚΚ Κούβας, το συνέδριο αποτελεί το ανώτατο όργανο του Κόμματος και γίνεται κάθε 5 χρόνια

• Το πρώτο συνέδριο, συγκλήθηκε 10 χρόνια μετά την ίδρυση του PCC, το 1975 στην Αβάνα.
• το 2o το 1980,
• το 3o το 1985,
• το 1991πραγματοποιήθηκε στο Σαντιάγο το 4ο και
• το 5ο έγινε το 1997 στην Αβάνα
• Το 6ο συνέδριο, πραγματοποιήθηκε 16-19 Απριλίου 2011. μετά από 14 χρόνια και μετά από μια μακρά διαδικασία προετοιμασίας –μεσολάβησαν οι «ειδικές περίοδοι» período especial, τέλος
  
• Το 7ο 16-19 Απριλίου 2016, όπου εγκρίθηκε η ενημέρωση των κατευθυντήριων γραμμών της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, καθώς και το Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης μέχρι το 2030.

45 χρόνια πριν πραγματοποιήθηκε το Ι συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, που αντιπροσώπευσε το ορόσημο στην ιστορία της κορυφαίας πολιτικής οργάνωσης.
Οι θέσεις η προγραμματική πλατφόρμα, το κλείσιμο τα ψηφίσματα και οι δύο τελικές ομιλίες του Fidel στο θέατρο Karl Marx και στην Plaza de la Revolución (πλατεία της Επανάστασης), αποτελούν ντοκουμέντα καθοριστικής σημασίας μέχρι και σήμερα.

(…)
«Κύριοι, εγώ έχω αγγίξει το χειρότερο από τα χειρότερα δήλωσε ο Joaquín Bernal, μέντορας της εθελοντικής δουλειάς στο Sancti Spíritus,
(…)
Και ενώ όλοι έκαναν το γέλιο της αρκούδας ακούστηκε η γνώριμη φωνή του Joaquín Bernal Camero, πρώτου γραμματέα περιοχής, που με την guataca στο χέρι (σσ. μεταλλικό όργανο κρουστών με μεταλλικό «χέρι», που χρησιμοποιείται σε αφρο-κουβανέζικες γιορτές –λόγω της μορφής του λέγεται και azada = τσάπα) που έλεγε: «ακούστε φίλοι πες τε ότι θέλετε, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι τότε τίποτε δεν ήταν εύκολο».

Μπροστά στη σύγκληση του VIII συνέδριο του Κόμματος, ο αυτό το στέλεχος των βετεράνων επιβεβαιώνει αυτό και άλλα τέτοια περιστατικά που υπογραμμίζουν την τοπική εφευρετικότητα και φαντασία, και μαρτυρούν σε μεγάλο βαθμό το ακατάλυτο δέσιμο με το λαό.
Μια εντολή του Fidel που, σύμφωνα με τον ίδιο, το κόμμα πρέπει να έχει κατά νου στα εύκολα και στα δύσκολα (σσ. «en las verdes y en las maduras» =αγουρίδες και ώριμα φρούτα, «παντός καιρού» που λέει το ΚΚΕ).

Ο Joaquín, όπως εξακολουθούν να τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα εκεί στο Sancti Spíritus, τρεις δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του, επιστρέφει νοερά στο τότε που ορίζει ως «καιρούς με έξαψη, αναβρασμό και μεγάλα διδάγματα», αναπολώντας το Ι συνέδριο των Κουβανών Κομμουνιστών (Δεκ-1975), όταν έγινε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του ανέθεσαν να σχηματίσει μια νέα επαρχία από τρεις διαφορετικές περιοχές.
«Πήγαμε ως εκπρόσωποι  της επαρχίας –Las Villas–  να βάλουμε σε εφαρμογή τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση» (Nueva División Político Administrativa) θυμάται, αυτοδίδακτοι, κάνοντας πολιτικά μαθήματα με βάση την εμπειρία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, μα πάνω απ’ όλα ακούγοντας τους απλούς ανθρώπους στο δρόμο και συζητώντας μαζί τους…
Και μετά γραμματέας του PCC σε Escambray, Sagua La Grande, Santa Clara, Sancti Spíritus, και επικεφαλής του κόμματος στην Otrora της Las Villas.

·        🔹  Και μετά; pitcher de relevo; (σσ. από όρο του μπέιζμπολ, βασικός παίκτης που πετάει τη μπάλα για να ξεκινήσει κάθε επίθεση);
🔹  Από μια άποψη ναι: ο Milián (σσ. αναφέρεται στον βετεράνο κομμουνιστικό μαχητή Arnaldo Milián Castro, τότε γραμματέα στη Las Villas, μέλος του ΠΓ στο Ι συνέδριο), με έστειλε όπου υπήρχε πρόβλημα.
Θυμάμαι ότι, όταν με έβαλε επικεφαλής στην περιοχή της Σάντα Κλάρα, να αναδιοργανώσω την κατάσταση, και αντιμετώπισα μια υπέροχη νεολαία που μπορούσε τα πάντα.

Σχετικά με το συνέδριο αυτό, που για τον Joaquín Bernal ήταν «μια ακόμη επανάσταση», θυμάται περισσότερο από όλο το βάθος των συζητήσεων γύρω από την πολιτική των στελεχών, τα προβλήματα της οικονομίας κ.λπ., τη συγκλονιστική κεντρική έκθεση που υπέβαλε ο Fidel και το όλο περιβάλλον που βιώθηκε εκείνες τις μέρες, που –μεταξύ άλλων ξεκίνησε η εποποιία της Αγκόλας.

Με επικεφαλής την κεντρική επιτροπή

Όταν ο Fabio Grobart, με την χαρακτηριστική πολωνική του προφορά, παρουσίασε τον «ιδρυτή, κεφαλή και καθοδήγηση» της επανάστασης ως πρώτο γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, αναγνωρίστηκε όχι μόνο η αναμφισβήτητη αξία του Fidel επικεφαλής της συνολικής διαδικασίας, που μεταμόρφωσε ριζικά την ιστορία της χώρας αλλά και το ρόλο του καθοδηγητή  της πολιτικής οργάνωσης που είχε χτίσει, με την υπομονή χρυσοχόου, δέκα χρόνια νωρίτερα.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο ίδιος ο Fidel θα μιλήσει για την σημασία του συνέδριου για το λαό και το έθνος όπως και για την εδραίωση του κόμματος, ενισχύοντας το πολιτικό του γραφείο με πέντε πολύτιμους συντρόφους:
Blas Roca Calderío –«μια ζωή μνημείο απλότητας, σεμνότητας, δουλειάς στην υπηρεσία της εργατικής τάξης».
José Ramón Machado Ventura, «που τα προσόντα, ο χαρακτήρας, το κύρος και η ικανότητα στην καθοδήγηση είναι όλα και σε όλους γνωστά»
Carlos Rafael Rodríguez, «με την παροιμιώδη ικανότητα, από "τότε" από τα χρόνια του καπιταλισμού»
Pedro Miret Prieto, «Ένας από τους πρώτους φοιτητές που προσχώρησαν στον αγώνα με τον οποίο ξεκίνησαν όλα», και
Arnaldo Milián Castro, για το "λαμπρό έργο του στην Las Villas».

Κληρονόμος της ίδιας ενιαίας παράδοσης με την οποία είχε συσταθεί το Κόμμα, το 1965 η νέα Κεντρική Επιτροπή, όπως η ίδια η κοινωνία, σημαδεύτηκε από την αναβάθμιση της θέσης της γυναίκας και θρέφτηκε από «ανώνυμους διεθνιστές», όπως ο διεθνής μαχητής της Γουινέας Bissau, Pedro Rodríguez Peralta, τότε στη φυλακή των πορτογάλων αποικιοκρατών, Machetero Reinaldo Castro –πρώην εκατομμυριούχος του ζαχαροκάλαμου, Pilar Fernández, ταπεινός εργαζόμενος σε εργοστάσιο, ο επιστήμονας Zoilo Marinello ή ο ποιητής Nicolás Guillén.

Παρόλο που είναι γνωστό ότι στο Κόμμα, όπως και στην επανάσταση δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει οικογενειοκρατία (...), μερικές φορές δύο εικόνες έρχονται στο μυαλό», εξήγησε ο Fidel στους αντιπροσώπους και τους επισκέπτες των 86 διεθνών αντιπροσωπειών που συγκεντρώθηκαν στο Karl Marx, αποκαλύπτοντας στη συνέχεια το προνόμιο να έχει στο πλάι του έναν δεύτερο γραμματέα του κόμματος που «εκτός από μια εξαιρετική επαναστατική εικόνα, τυχαίνει να είναι αδελφός μου».

Η οικογενειακή σχέση αποδείχτηκε χρήσιμη, έτσι ώστε ο μεγαλύτερος αδελφός επιτέλους να μπει κι αυτός στην επαναστατική διαδικασία -τον κάλεσε στον Moncada, ο ίδιος ο Comandante en Jefe …εν ολίγοις «αυτή ήταν η αρχή και μετά η φυλακή και η εξορία και η αποστολή του Granma και οι δύσκολες στιγμές και το δεύτερο μέτωπο -Segundo Frente και το πλούσιο επαναστατικό έργο που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια» (ο Fidel αναφερόμενος στην 65χρονη+ πολιτική τροχιά του αδελφού του Raúl).

Το συνέδριο σε 2^η ανάγνωση

Περισσότερο από μια επιτομή αριθμών ή ιδεών, η κεντρική έκθεση στο πρώτο συνέδριο του κόμματος είναι ένα πορτρέτο της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, μετά από 16 χρόνια επανάστασης, «ένα δυναμικό έγγραφο», λέει ο Joaquín Bernal -ένας από τους 3.116 αντιπροσώπους, που συζήτησαν τη μέχρι τότε συνεισφορά στην οικοδόμηση του Σοσιαλισμού στην Κούβα και μαζί α λάθη που διαπράχθηκαν κατά την περίοδο εκείνη.

«Συζητήσαμε σκληρά στις επιτροπές», λέει ο Dagoberto Pérez Pérez, αντιπρόσωπος από  Escambray, της αρχαίας επαρχίας Las Villas. Υποστηρίξαμε τη ότι ήταν αδύνατο να μελετάμε δουλεύοντας παράλληλα.
(…)

Το συνέδριο, ωστόσο, δεν επεξεργάστηκε απλά -χωρίς κανένα αποκλεισμό, πληροφορίες και ζητήματα.
Οι ομάδες δουλειάς 17|22-Δεκ-1975, έστησαν την  προγραμματική πλατφόρμα του Κόμματος, το σχέδιο Συντάγματος της Δημοκρατίας της Κούβας που εγκρίθηκε μετά με το παλλαϊκό δημοψήφισμα, στις 24-Φεβ-1976.
Η νέα πολιτικο-διοικητική διάταξη που άλλαξε άρδην το παλιό αποικιακό σύστημα εφαρμόστηκε από το 1976, μαζί με ψηφίσματα σχετικά με διάφορους τομείς της εθνικής ζωής, απόρροια των επαναστατικών θέσεων που είχαν να κάνουν με το συνέδριο.
Σ’ ότι αφορά το τελευταίο, μολονότι εγκρίθηκαν πάνω από είκοσι, με ορισμένα από αυτά τα έγγραφα να είναι άκρως εξειδικευμένα σε πολύ συγκεκριμένα θέματα, σε σχέση και με τις εσωτερικές διαδικασίες του Κόμματος, ωστόσο, τα περισσότεροι διακρίνονταν από μια καθολικότητα με αναμφισβήτητη επικαιρότητα στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων, μέχρι και σήμερα

• Τέτοια είναι η περίπτωση των Θέσεων και  ψηφισμάτων που αναφέρονται στην πλήρη χειραφέτηση και ισότητα των γυναικών.
• Επίσης το Σύνταγμα και το συνταγματικό δίκαιο.
• Το αγροτικό ζήτημα και τις σχέσεις με την αγροτιά
• Η καλλιτεχνική και λογοτεχνική κουλτούρα.
• Η διοικητική-πολιτική διαίρεση
• Η παιδική κατάρτιση και γενικότερα
• της νεολαίας
• Ο ιδεολογικός αγώνας.
• Η προγραμματική πλατφόρμα προγράμματος
• Η πολιτική εκπαίδευσης, επιλογής, θέσης, προώθησης και βελτίωσης των στελεχών του Κόμματος
• Η πολιτική σε σχέση με τη θρησκεία, την εκκλησία και τους πιστεύοντες σε θεούς.
• Η Διεθνής Πολιτική.
  Τα όργανα της λαϊκής εξουσίας.
• Σχετικά με τα ΜΜΕ
• Οδηγίες και ντιρεκτίβες για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη την περίοδο 1976-1980
• Εθνική επιστημονική και εκπαιδευτική πολιτική.

Όταν, αυτές τις μέρες, παρουσιάζονται δύο «εκπαιδευτικά» νομοσχέδια στη Φλόριντα για «τις φρικαλεότητες του κομμουνισμού» -και μάλιστα ως προϋπόθεση αξιολόγησης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στην Ισπανία η Πρόεδρος της περιφέρειας Μαδρίτης Isabel Díaz Ayuso ξεκίνησε το δίλημμα του «κομμουνισμός ή ελευθερία» (σσ. που προωθείται και ευρύτερα), είναι καθαρό ότι οι αποφάσεις, που εγκρίθηκαν πριν από 45 χρόνια από τους Κουβανούς κομουνιστές αγκαλιάζουν τη λενινιστή θέση «της σοσιαλιστικής δημοκρατίας».

Στις θέσεις επισημαίνεται πως «ο αντικομμουνισμός δεν κατευθύνεται μόνο εναντίον μαρξισμού-λενινισμού, αλλά εναντίον της προοδευτικής σκέψης γενικά, εναντίον όλων των ιδεών που παρεμποδίζουν τους στόχους της αντίδρασης».
Μια αλήθεια που, τουλάχιστον στην αμερικανική ήπειρο, έχει γίνει απ την ίδια την Κούβα την Αργεντινή, όπως και στη Βενεζουέλα τη Νικαράγουα την Ονδούρα, τον Ισημερινό, τη Βραζιλία, τη Βολιβία, όπου με τον άλφα ή βήτα τρόπο κυκλοφορούν  αντι-ηγεμονιστικές ιδέες.

Οι Θέσεις και τα ψηφίσματα αναφορικά με την ιδεολογική πάλη προσδιορίζουν, χωρίς σε άσπρο-μαύρο και χωρίς μισόλογα, τους εχθρούς της επανάστασης που παραμορφώσουν και στρεβλώνουν την πολιτική εμπειρία του αγώνα μας, ή εκείνους που προσπαθούν να αποδείξουν ότι η Κουβανική επανάσταση είναι μια «μη επαναλαμβανόμενη εξαίρεση», ότι,
«Η εμπειρία της αρνείται τη μαρξιστική-λενινιστική θέση για την ανάγκη ύπαρξης του Κόμματος στην Σοσιαλιστική Επανάσταση» και καλούν στην καταπολέμηση αυτών των ανιστόρητων ψεμάτων με τη δύναμη της ιστορικά αποδεδειγμένης αλήθειας: (ότι)
Η Κούβα δεν αποτελεί «μια ακόμη εξαίρεση», αλλά την επιβεβαίωση της ακατάλυτης δύναμης των ιδεών του Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν.

Ένα άλλο παράδειγμα της αξίας των αποφάσεων του 1^ου Συνέδριου: κατά καιρούς όταν ο πολιτισμός μας και οι δημιουργοί μας παρενοχλούνται από πρωτοφανείς μηχανισμούς (σσ. από ΗΠΑ κλπ) οι Θέσεις και αποφάσεις σχετικά με την καλλιτεχνική κουλτούρα και τη λογοτεχνία θυμίζουν ότι η «σοσιαλιστική μας κοινωνία  απαιτεί μια τέχνη που, μέσω της αισθητικής, συμβάλλει στην εκπαίδευση και παραπέρα μόρφωση του λαού» - και αυτό δεν συνεπάγεται περιορισμό του ρόλου της σε μια καθαρά διδακτική λειτουργία, αλλά κριτική επίθεση στις πολυποίκιλες μορφές δράσης και εκδηλώσεις των εχθρικών στο νησί της επανάστασης ΜΜΕ.

Σε μια απομακρυσμένη ημερομηνία, όπως το 1975, το Συνέδριο Κογκρέσο του Κόμματος υπερασπίζεται αυτό που έχουν επανειλημμένα υποστηρίξει η ένωση συγγραφέων και καλλιτεχνών Κούβας και τον Σύνδεσμο Asociación Hermanos Saíz: την ανάγκη για μια καλλιτεχνική και λογοτεχνική κριτική που αναγνωρίζει την ποιότητα και ταυτόχρονα βάζει τη βούλα της.
(…)

Μια διαχρονική φιλοσοφία

Το 8ο συνέδριο του Κόμματος έχει καταχωρηθεί ως αυτό της συνέχειας επειδή, η επικαιροποίηση των κοινωνικών μετασχηματισμών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της επαναστατικής διαδικασίας.

Όπως ακριβώς εγκρίθηκε το νέο σύνταγμα στην Εθνοσυνέλευση και εγκρίθηκε με την ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας των Κουβανών το 2019, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας διατηρεί την ιδιότητά του ως «ανώτερη ηγετική πολιτική δύναμη της κοινωνίας και του κράτους».
Η σοσιαλιστική ιδιοκτησία παραμένει θεμελιώδης (με την Carta Magna να καθορίζει τις λεπτομέρειες).
Η εξωτερική πολιτική συνεχίζεται απαράμιλλη και ανεξάρτητη από έξωθεν πιέσεις και εκβιασμούς όπως 45 χρόνια πριν.
Κοινωνικές κατακτητικές κατακτήσεις -υγεία, εκπαίδευση, απασχόληση, κοινωνική ασφάλιση κ.λπ. - αποτελούν προτεραιότητα για το Κόμμα μας, την κυβέρνηση και το κράτος.

Το ίδιο συμβαίνει με την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και τον αγώνα για την ισότητα των γυναικών, δύο ζητήματα που ωθούνται από την επανάσταση από την πρώτη ημέρα, επικαιροποιούνται συνέχεια σύμφωνα με την επιστημονική προοπτική -διεγερμένη και αναπτυγμένες από την Κούβα, πέρα από τις εκστρατείες και τις ύπουλες, αήθεις επιθέσεις.

Έτσι αισθάνεται ο Dagoberto Pérez Pérez, ένας βετεράνος ηγέτης του Κόμματος, guajirito από Jíquima de Peláez, στο Cabaiguán, μέρα του Δεκεμβρίου του 1975 μπροστά στην τεράστια σκηνή του θεάτρου Karl Marx, λικνιζόταν ασταμάτητα από τη μία πλευρά στην άλλη, σαν φοίνικας χτυπημένος από τον αέρα.
«Όταν βλέπω τον άοκνο Díaz-Canel, να φροντίζει για τα πάντα -μέρα με τη μέρα είναι σαν να βλέπω τον ίδιο το Fidel εκείνων των χρόνων», μονολογεί στο σπίτι του στο Calle Céspedes, του Sancti Spíritus, όπου φυλάει το ξεθωριασμένο από το χρόνο, έμβλημα του 1^ου συνέδριου του Κόμματος.

Γεννημένος το 1935, ο Dagoberto σπούδασε μηχανικός αυτοκινήτων μέσω αλληλογραφίας, συμμετείχε σε απεργίες και ζούσε πουλώντας ομόλογα, μέχρι που βρέθηκε στη μέση του τυφώνα της επανάστασης κόμματος, στο οποίο υπηρέτησε ως γραμματέας των τότε δήμων περιοχών της Carausial και γύρω και οργανωτικός υπεύθυνος, σε Escambray και Sancti Spíritus.

Πιο πριν, ο René Anillo Capote κάλεσε αυτόν και μια άλλη ομάδα νέων, στην έδρα του PCC στη Santa Clara, όπου τους εξέπληξε με μια πρόβλεψη που τότε –Ιούνης 1963 κανένας τους δεν κατάλαβε: «εσείς θα στήσετε το Κόμμα  στο Escambray».

Και αμέσως μετά, στο πίσω μέρος ενός τζιπ με κατεύθυνση τη Manicaragua (σσ. 25km νότια της Santa Clara) συνάντησε το μαχητή Eugenio Urdandibel, περιτριγυρισμένο από αγρότες –εργάτες γης

• Μήπως κάποιος από σας ξέρει το χειρισμό του; ρώτησε (σσ. δείχνοντας ένα σοβιετικό τρακτέρ).
• Να σου πω είπε ο Dagoberto, εγώ ξέρω –που λέει ο λόγος, αλλά το πρόβλημα είναι πως …δεν έχω άδεια.
• Δεν πειράζει - και πήγε στην επόμενη ερώτηση.
• Έχεις σακίδιο;
• Ναι έχω
• Ωραία, μπορείς να μη μιλάς πολύ αλλά ξέρεις από χειρισμούς και –κυρίως, έχεις και σακίδιο.
  Συνεχίστε προς το πεδίο μάχης –με προσοχή, γιατί ο πόλεμος στα  Escambray καλά κρατεί...

 

¿Qué es Revolución?

Την Πρωτομαγιά του 2000, ο Fidel στην κατάμεστη (με -ως συνήθως, πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμου) Plaza de la Revolución, χαιρετίζει ευχαριστώντας (ΣΣ |> χρησιμοποιώντας τη φράση “Nuestra gratitud” -«με ευγνωμοσύνη») «τους εργάτες, τους σπουδαστές και όλο που πλημμυρίζει αυτή την πλατεία» και καθορίζοντας την ιστορική στιγμή ως «ημέρες έντονου και υπερβατικού αγώνα» βάζει μπροστά στο λαό της Κούβας το ερώτημα «Τι είναι Επανάσταση;» λέγοντας:

«Επανάσταση είναι να έχεις την αίσθηση της ιστορικής στιγμής, για να αλλάξεις τα πάντα, όλα όσα πρέπει, είναι η ισότητα και η πλήρης ελευθερία με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο (και τους εαυτούς μας και τους άλλους), είναι η χειραφέτησή μας ώστε με όλες μας τις δυνάμεις να αμφισβητούμε παντού τους ισχυρούς κυρίαρχους, υπερασπιζόμενοι με κάθε κόστος και πληρώνοντας το τίμημα και τέτοιες είναι η σεμνότητα, η ανιδιοτέλεια και η ανυστεροβουλία ο αλτρουτισμός και η αλληλεγγύη ο ηρωισμός… να μην προσποιείσαι παραβιάζοντας ηθικές αρχές, είναι βαθειά πεποίθηση ότι δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο ικανή να συντρίψει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών. Επανάσταση είναι η ενότητα, είναι η ανεξαρτησία, είναι να αγωνίζεσαι για το όνειρό μας στην κοινωνική δικαιοσύνη στην Κούβα και στον κόσμο όλο, είναι η βάση του πατριωτισμού μας, του σοσιαλισμού μας και του διεθνισμού μας ».

Ρωσία: η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας «Sberbank», μεταλλάσσεται σε τεχνολογικό κολοσσό εν μέσω ανταγωνισμών της καπιταλιστικής κρίσης

Με την ανάπτυξη του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και το πέρασμα στη μεγάλη βιομηχανία, με τη χρήση των μηχανών, αναπτύσσονται τα μέσα παραγωγής, έτσι που κοινωνικοποιούν ολοένα και περισσότερο την παραγωγή και την εργασία, η παραγωγή αναπτύσσεται σε ολοένα και μεγαλύτερη κλίμακα, η ανάπτυξη των μέσων παραγωγής αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας, επομένως και την υπεραξία που αποσπά ο κεφαλαιοκράτης.

Μαρξ (3^ος τόμος του «Κεφαλαίου», σελ. 550)
«Σχηματισμός μετοχικών εταιρειών»
1) Τεράστια επέκταση της κλίμακας της παραγωγής και των επιχειρήσεων, που ήταν αδύνατο να γίνουν από τα ξεχωριστά κεφάλαια. Ταυτόχρονα, τέτοιες επιχειρήσεις, που ήταν προηγούμενα κυβερνητικές, γίνονται εταιρικές.
2) Το κεφάλαιο, που αυτό καθ' αυτό βασίζεται σε κοινωνικό τρόπο παραγωγής και που προϋποθέτει κοινωνική συγκέντρωση μέσων παραγωγής και εργατικών δυνάμεων, παίρνει εδώ άμεσα τη μορφή κοινωνικού κεφαλαίου (κεφαλαίου άμεσα συνεταιρισμένων ατόμων), σε αντίθεση προς το ατομικό κεφάλαιο, και οι επιχειρήσεις του εμφανίζονται σαν εταιρικές επιχειρήσεις, σε αντίθεση προς τις ατομικές επιχειρήσεις. Πρόκειται για την κατάργηση του κεφαλαίου σαν ατομικής ιδιοκτησίας μέσα στα πλαίσια του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής».

Ο Λένιν μας λέει: «Ο συναγωνισμός μετατράπηκε σε μονοπώλιο. Το αποτέλεσμα είναι τεράστια πρόοδος στην κοινωνικοποίηση της παραγωγής. Ιδιαίτερα κοινωνικοποιείται και το προτσές των τεχνικών εφευρέσεων και τελειοποιήσεων».
Το μονοπώλιο αποτελεί τη βάση ενός νέου σταδίου του καπιταλισμού, στην ιστορική του εξέλιξη, του ιμπεριαλισμού, που εκφράζει τη μετάβαση από την πλήρη ελευθερία του συναγωνισμού προς την πλήρη κοινωνικοποίηση.
Ταυτόχρονα, όμως, μονοπώλιο σημαίνει τάση για κυριαρχία, τάση επέκτασης, εξάσκηση βίας πάνω στους άλλους.

Τραπεζιτικό και χρηματιστικό κεφάλαιο

Η διαδικασία που μόλις περιγράψαμε δεν αφορά μόνο τη βιομηχανία. Η ίδια εξέλιξη παρατηρείται και στον τραπεζικό τομέα. Η συγκέντρωση μετατρέπει τους τραπεζίτες από «μετριόφρονες μεσολαβητές» σε πανίσχυρους μονοπωλητές.
Δημιουργούνται οι μεγάλες τράπεζες που εκτοπίζουν τις μικρές. Εκτόπιση δε σημαίνει αναγκαστικά κλείσιμο της μικρής τράπεζας. Σημαίνει «σύνδεση», «συμμετοχή», αλλά και απορρόφηση. Σε κάθε περίπτωση σημαίνει υποταγή.
Το τραπεζικό κεφάλαιο, με τη δημιουργία των τραπεζικών μονοπωλίων, αναδεικνύεται σε κυρίαρχο του οικονομικού παιχνιδιού. Υποτάσσει τις εμπορικές και βιομηχανικές πράξεις όλης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αυτό γίνεται μέσα από πολλούς δρόμους. Κυρίως όμως γίνεται μέσα από την ανάγκη για κεφάλαια που έχει η βιομηχανία και το εμπόριο.

Οι τράπεζες επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στη βιομηχανία (αλλά και στο εμπόριο, στο χρηματιστήριο). Οδηγούμαστε σ' ένα σημαντικό αποτέλεσμα.
Στη σύμφυση του τραπεζικού κεφαλαίου με το βιομηχανικό κεφάλαιο. Δημιουργείται το χρηματικό κεφάλαιο και η χρηματιστική ολιγαρχία.
Το χρηματιστικό κεφάλαιο υπερέχει από κάθε άλλη μορφή κεφαλαίου. Είναι το πιο ισχυρό κεφάλαιο που δημιουργεί ο καπιταλισμός.

Ταυτόχρονα, σε επίπεδο των χωρών ξεχωρίζουν μερικά κράτη που κατέχουν τη χρηματιστική «δύναμη» απ' όλα τα υπόλοιπα. Γεγονός που τους προσδίδει κυρίαρχη θέση στον παγκόσμιο χάρτη.

Οι ιδιοκτήτες των μετοχικών εταιρειών είναι αυτοί που έχουν στην ιδιοκτησία τους τις μετοχές των εταιρειών, γι' αυτό ο Μαρξ κάνει λόγο για απλούς ιδιοκτήτες κεφαλαίου, αλλά δεν έχουν άμεση σχέση με τη λειτουργία της παραγωγής. Η λειτουργία της παραγωγής διευθύνεται από τους διευθυντές.
Το ρόλο του κεφαλαιοκράτη που οργάνωνε και διηύθυνε την παραγωγή άμεσα ο ίδιος, αντικαθιστά τώρα ο διευθυντής. Ετσι η λειτουργία των επιχειρήσεων είναι χωρισμένη από την ιδιοκτησία.
Με την εμφάνιση της μετοχικής εταιρείας, ο Μαρξ μιλάει για «αναγκαίο σημείο περάσματος για την ξαναμετατροπή του κεφαλαίου σε ιδιοκτησία των παραγωγών, όχι όμως πια σαν ατομική ιδιοκτησία ξεχωριστών παραγωγών, αλλά σαν ιδιοκτησία συνεταιρισμένων παραγωγών, σαν άμεσα κοινωνική ιδιοκτησία».
Δηλαδή η μετοχική εταιρεία, ως έκφραση συλλογικής μορφής ιδιοκτησίας του κεφαλαίου στα πλαίσια του καπιταλισμού, αποδεικνύει τις δυνατότητες περάσματος από την καπιταλιστική ιδιοκτησία στην κοινωνική ιδιοκτησία.
Επίσης το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες του κεφαλαίου δεν έχουν πλέον σχέση με την οργάνωση και τη λειτουργία της παραγωγής, σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες του κεφαλαίου είναι πλέον περιττοί, δε χρειάζονται για την ανάπτυξη της παραγωγής, των παραγωγικών δυνάμεων, αφού αυτή μπορεί να αναπτύσσεται και χωρίς τους ιδιοκτήτες κεφαλαίου.
Όλες οι λειτουργίες της παραγωγής μπορούν να διεκπεραιωθούν από τους ίδιους τους άμεσους παραγωγούς, δηλαδή την εργατική τάξη, στο επίπεδο ολόκληρης της κοινωνίας (απλές λειτουργίες των συνεταιρισμένων παραγωγών, κοινωνικές λειτουργίες).

Η εμφάνιση του χρηματιστικού κεφαλαίου

«H βασική πρωταρχική πράξη των τραπεζών είναι η μεσολάβηση στις πληρωμές. Σε σχέση μ' αυτό οι τράπεζες μετατρέπουν το αδρανές χρηματικό κεφάλαιο σε ενεργό, δηλαδή σε κεφάλαιο που φέρνει κέρδος, συγκεντρώνουν τα χρηματικά έσοδα όλων των ειδών και τα θέτουν στη διάθεση της τάξης των καπιταλιστών. Στο βαθμό που αναπτύσσεται η τραπεζική δραστηριότητα και συγκεντρώνεται σε λίγα ιδρύματα, οι τράπεζες μετεξελίσσονται από το μετριόφρονα ρόλο των μεσολαβητών σε πανίσχυρους μονοπωλητές, που διαθέτουν σχεδόν όλο το χρηματικό κεφάλαιο του συνόλου των καπιταλιστών και των μικρονοικοκυραίων, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των μέσων παραγωγής και των πηγών πρώτων υλών σε μια δοσμένη χώρα ή σε μια ολόκληρη σειρά χωρών. Αυτή η μετατροπή των πολυάριθμων μετριοφρόνων μεσολαβητών σε μια χούφτα μονοπωλητές αποτελεί ένα από τα βασικά προτσές της μετεξέλιξης του καπιταλισμού σε καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό και γι' αυτό θα πρέπει να σταθούμε πριν απ' όλα στη συγκέντρωση των τραπεζών».
(Λένιν, «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», «Άπαντα», τ. 27, σελ. 332).

Αυτά 100 και 150 χρόνια πριν (ο πρώτος τόμος του εμβληματικού «Κεφαλαίου» του Καρλ Μαρξ, ένα βιβλίο που άλλαξε τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας και μέχρι σήμερα παραμένει διαχρονικό σημείο αναφοράς κυκλοφόρησε στο Αμβούργο το 1867).

Με αρχή τη 10ετία του ΄90 και στη συνέχεια το 2000 ξεκίνησε ο νέος κύκλος καπιταλιστικής κρίσης (περιορισμός εμπορικής πίστωσης, αύξηση ζήτηση του χρήματος για δανεισμό, μείωση προσφοράς χρηματικού κεφαλαίου για δανεισμό, περιορισμός πώλησης εμπορευμάτων κλπ)
Παρουσιάζεται αδυναμία πληρωμής δανείων σε τράπεζες από επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί –το ίδιο συμβαίνει με τα στεγαστικά δάνεια.
Ο όγκος της παραγωγής μειώνεται και διάφορες επιχειρήσεις χρεοκοπούν και κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται -δηλαδή καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη.
Στις ΗΠΑ, οι απολύσεις έφτασαν στο 1.000.000 εργαζομένους μέσα στο 2001 και σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, το σύνολο των ανέργων 8.300.000.
Η «Lucent Technologies», αμερικανική εταιρία, η μεγαλύτερη στον κόσμο, που κατασκευάζει εξοπλισμό για τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και του διαδικτύου, είχε απώλειες 1,6 δισ. δολαρίων και προχώρησε στην απόλυση 16.000 εργαζομένων.
Η «Μπόινγκ», ο μεγαλύτερος όμιλος κατασκευής αεροσκαφών στον κόσμο, ανακοίνωσε τον Σεπ-2001 πρόγραμμα 30.000 απολύσεων εργαζομένων μέχρι τα τέλη του 2002 (απόλυσε πάνω από 50.000), το ίδιο και οι «United Airlines» και «US Airlines».
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης της αμερικανικής οικονομίας είναι η χρεοκοπία του ενεργειακού κολοσσού «Enron», από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στον κόσμο, στο συγκεκριμένο τομέα.
Στην Ιαπωνία, εκδηλώθηκε η χειρότερη κρίση μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως στην ευρωζώνη (στασιμότητα και ύφεση).

2020

Οι διεθνείς προβλέψεις κάνουν λόγο για τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με την Κομισιόν να αναφέρει πως πρόκειται για «κρίση ιστορικών διαστάσεων», και αποκλείουν μια γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας.
Τα αφηγήματα μιας σύντομης παρένθεσης και μιας γρήγορης επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση της καπιταλιστικής ανάπτυξης κυριολεκτικά θρυμματίστηκε απ' την πραγματικότητα.
Οι δραματικές συνέπειες στην οικονομία παγκόσμια αντανακλούν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης.
Τα μέτρα απαγόρευσης λόγω κορονοϊού είναι ο καταλύτης αλλά όχι η αιτία της νέας διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης. Αν ήταν ο κορονοϊός το βασικό πρόβλημα η οικονομία θα είχε μια απότομη βουτιά λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας και στη συνέχεια μια θεαματική άνοδο με σχετικά μικρές επιπτώσεις. Γι' αυτό άλλωστε και ο ΟΟΣΑ εκτιμούσε πως θα οδηγούσε σε μια μικρή επιβράδυνση της οικονομίας της τάξης του 1 - 2%.

Η αλήθεια όμως είναι ριζικά διαφορετική. Η παγκόσμια οικονομία σε φάση επιβράδυνσης από το 2019, με υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, σε ολόκληρο τον κόσμο, να αδυνατεί να βρει κερδοφόρα επενδυτικά πεδία και το μέγεθός του να αυξάνεται με αλματώδη τρόπο.
Το συνολικό κρατικό και ιδιωτικό χρέος έχει φθάσει να βρίσκεται στο 225% του ΑΕΠ, ενώ οι αντιθέσεις ανάμεσα σε ομίλους, κλάδους και ολόκληρα κράτη οξύνονται, όπως αποτυπώνονται, για παράδειγμα, στις σφοδρές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Ο κορονοϊός και τα μέτρα διαχείρισής του έδρασαν ως θρυαλλίδα των εξελίξεων, πυροδοτώντας τη βαθύτερη, όπως όλα δείχνουν, κρίση του καπιταλισμού μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κεντρικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η κλίμακα του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου που πρέπει να καταστραφεί.

Ρωσία 2021

Η επέκταση της μεγαλύτερης τράπεζας στην Ανατολική Ευρώπη, της ρωσικής «Sberbank», σε έναν κολοσσό τεχνολογίας, κάτι που προωθείται και από τη ρωσική κυβέρνηση, επιβεβαιώνει την προσπάθεια της Ρωσίας να μπει δυναμικά στον παγκόσμιο σφοδρό ανταγωνισμό για τις νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο.

Η μεγαλύτερη τράπεζα της Ρωσίας, στην οποία η κεντρική τράπεζα κατέχει ακόμα την πλειοψηφία, μετονομάζεται σε «Sber» και εξελίσσεται σε τεχνολογικό όμιλο - μαμούθ που θα συνενώνει όλες τις διαδικτυακές υπηρεσίες. Ο όμιλος κάνει λόγο για ένα συνεχώς διευρυνόμενο φάσμα «διαδικτυακών υπηρεσιών για καθημερινή ζωή και επιχειρήσεις», ένα «ολόκληρο οικοσύστημα διαδικτυακών υπηρεσιών».

Το εύρος εκτείνεται από την παράδοση φαγητού («Delivery Club») και το λιανικό ηλεκτρονικό εμπόριο («SberMarket») μέχρι την τηλεϊατρική, τη μεταφορά δεμάτων και εμπορευμάτων («SberLogistika»), τις υπηρεσίες ταξί και αυτοκινήτων, τα πόρταλ αναζήτησης ακινήτων και εργασίας, υπηρεσίες cloud, πληρωμών («SberPay») και μουσικής.

Ο τραπεζικός κολοσσός «μετρά» τουλάχιστον 99.000.000 ατομικούς πελάτες και 2.700.000 εταιρικούς. Περισσότερο από το 70% του πληθυσμού της Ρωσίας χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της τράπεζας, η οποία διαθέτει στη χώρα δίκτυο 14.200 καταστημάτων και δραστηριοποιείται επίσης σε 18 χώρες, ενώ απασχολεί περισσότερους από 285.000 εργαζόμενους.

Η σημασία της «Sberbank» για τη Ρωσία αυξάνεται ραγδαία. Η «Sber» συμμετέχει σε υπάρχουσες διαδικτυακές υπηρεσίες ή απλώς τις αναλαμβάνει πλήρως - όπως στην περίπτωση της μουσικής.
Στην περίπτωση του διαδικτυακού φαρμακείου «Sber Eapteka», αγόρασε σχεδόν τις μισές μετοχές - το δεύτερο μέρος ανήκει σε φαρμακευτικό όμιλο που παράγει και το εμβόλιο «Sputnik V».

Τεράστια αγορά και στρατηγική σημασία

Με περισσότερους από 96 εκατ. χρήστες του διαδικτύου, η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη αγορά στην Ευρώπη από αριθμητική άποψη. Σύμφωνα με το πρακτορείο «Data Insight», η αγορά ηλεκτρονικού εμπορίου αυξήθηκε κατά 23% το 2019, σε 31 δισ.$, και προβλέπεται ότι θα αυξάνεται κατά μέσο όρο 33,2% ετησίως έως το 2024, μεγέθη συγκρίσιμα με την πολυπληθέστερη Ινδία.

Την ίδια ώρα, η ρωσική βιομηχανία τεχνολογίας έχει εξελιχθεί αρκετά. Όπως και η Κίνα, η Ρωσία δημιούργησε τις δικές της εταιρείες τεχνολογίας πολύ νωρίς, λόγω του μεγέθους της αγοράς και της επιλογής για αυτονομία σε αυτόν τον στρατηγικό τομέα.
Αυτό εμπόδισε και την εξαγορά τους από αμερικανικούς τεχνολογικούς κολοσσούς. Για παράδειγμα, διαθέτει δικές της μηχανές αναζήτησης, με βασική τη Yandex (έναντι της κυριαρχίας της Google στη Δύση), αλλά και δικές της πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου, υπηρεσίες πληρωμών, ταξί κ.ά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Sber» φιλοδοξεί οι τομείς του ηλεκτρονικού εμπορίου και των τεχνολογιών του διαδικτύου να αποτελούν μέχρι το 2030 το 20-30% όλων των επιχειρήσεών της.

(η είδηση)
Η μεγαλύτερη τράπεζα της Ρωσίας και ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου δικτύου ΜΚΔ & ΜΜΕ της χώρας είναι αποφασισμένη να σπάσει μια κοινή επιχείρηση 1,6 δισ.$ (ΣΣ με την Mail.ru), στη φιλοδοξία της Sberbank να μετατραπεί σε τεχνολογική εταιρεία κορυφής.
Βέβαια (σσ) σε τέτοια οικονομικά μεγέθη τα «σπασίματα» είναι σχετικά και μπορεί να σημαίνουν δημιουργία νέων εταιρειών (θυγατρικές ή μη).

Sberbank & Mail.ru συμφώνησαν και πήραν άδεια να «χωρίσουν τα τσανάκια τους», συμπεριλαμβανόμενων των κολοσσών courier τροφίμων, της CityMobil (αλυσίδας ταξί) κλπ. στην κοινή μάχη εναντίον κερδοφόρων ανταγωνιστών (κύριος αντίπαλό τους, η Yandex).

Στόχος το στήσιμο ενός τεχνολογικού "οικοσυστήματος", μια πλατφόρμα για τους επισκέπτες των 65 εκατομμυρίων τραπεζικών της πελατών για τα πάντα από online αγορές και παράδοση τροφίμων, μέχρι μουσική, ταινίες, στεγαστικά δάνεια και …ραντεβού των γιατρών τους.

Η Wildberries (ο μεγαλύτερος ρωσικός διαδικτυακός λιανοπωλητής, που ιδρύθηκε το 2004 από την Tatyana Bakalchuk) αγόρασε πρόσφατα μια τράπεζα ενώ και η Yandex, σκέφτεται να κάνει το ίδιο (ή να στήσει δική της)
Η Mail.ru ξεκινά παράλληλα πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου και πληρωμών σε συνεργασία με την Alibaba της Κίνας.
Τα αντιμαχόμενα ψηφιακά «οικοσυστήματα» μάχονται για μερίδιο της ταχέως αναπτυσσόμενης διαδικτυακής αγοράς καταναλωτών στη Ρωσία, η οποία καθημερινά αυξάνει.

Σε τίτλους, η Sberbank τα πάει πολύ καλά, απολαμβάνοντας μια τεράστια βάση χρηματοδότησης που κληρονόμησε από το ρόλο της επί ΕΣΣΔ -Rbs760 δις ($10bn), με 67 εκατομ χρήστες το μήνα σε mobile banking app.
Αυτό της επέτρεψε να δαπανήσει πολύ χρήμα στην αναβάθμιση των πλατφορμών πληροφορικής.

Ο Πούτιν ξεκαθάρισε στον Gref το Δεκέμβρη (σσ. Herman Gref, διευθύνων σύμβουλος της Sberbank) ότι τα σχέδιά του ήταν "πραγματικά εντυπωσιακά", αλλά τον «συμβούλευσε» να μην ξεχάσει ότι «η Sber μπορεί να εξελίσσεται σε ψηφιακό οικοσύστημα, αλλά δεν χάνει τον πρώτο και κύριο ρόλο της  που είναι ο τραπεζικός».
Από την άλλη ο Gref δήλωσε στους επενδυτές πέρυσι ότι το 60% των κερδών της Sberbank θα προέρχεται «έξω από τις βασικές οικονομικές δραστηριότητες μέχρι το 2030», οπότε τα έσοδα από τις μη χρηματοοικονομικές μονάδες προβλέπονται οκταπλάσια σε Rbs 570 δισ.

Στα παρασκήνια ωστόσο, η Sberbank αγωνίστηκε να ισοφαρίσει περισσότερα από 2 δισ.$ που έχει δαπανήσει σε χαρτοφυλάκιο εκκίνησης και –σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ο Gref προειδοποίησε την κυβέρνηση ότι το «οικοσύστημα» δεν μπορεί να αποφέρει σημαντικές αποδόσεις μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

Η κοινοπραξία με την mail.ru έχασε Rbs 37.6 δισ. πέρυσι, καθιστώντας την κορυφαία Leadership της Sberbank κατά Rbs11,9 δισ. αρνητική EBITDA (σσ. +> Earnings before interest-taxes-depreciation & amortization = λογιστικό μέτρο - μικτά κέρδη μιας εταιρείας προ τόκων, φόρων, αποσβέσεων & απομειώσεων εικόνα της τρέχουσας λειτουργική κερδοφορίας ή ζημιάς)
Η Sberbank επέμεινε ότι «πρακτικά όλες» οι τεχνολογικές επιχειρήσεις της θα εξοφλήσουν (pay off) ακόμη και χωρίς περαιτέρω επενδύσεις, και ότι περίμενε «όλες οι μη οικονομικές μας επιχειρήσεις να κλείσουν μέχρι το 2023».
Αλλά -πρόσθεσε «όσο εξακολουθούν να "περπατάνε" πηγαίνοντας καλά, σχεδόν όλες χρειάζονται επενδύσεις».
Αν και η CityMobil αύξησε το τζίρο της περισσότερο από 10 φορές το 2020, δεν έχει ακόμη κάνει ένα σοβαρό dent στην υπηρεσία ταξί της Yandex, η οποία είναι κερδοφόρα και ελέγχει  το 63% τοις εκατό της αγοράς.

Η Sberbank σχεδιάζει επίσης περισσότερες δαπάνες για την Goods.ru , ένα πρόσφατο ηλεκτρονικό εμπόριο παντός είδους, επίσης «σημαντικό παίκτη» Sberbank & mail.ru, «βασικά δεν μιλούν πια» για το πώς θα αξιοποιήσουν την «ασυμφωνία» τους για να κινηθεί η κοινοπραξία τους προς τα εμπρός.
Το ενδεχόμενο «διαζύγιο» με τη mail.ru θα σηματοδοτήσει –χωρίς αυτό να είναι κάτι τελειωτικό την τέταρτη κατάρρευση μιας εταιρικής σχέσης του ομίλου Sberbank. Προηγούμενες προσπάθειες κοινής επιχείρησης στο ηλεκτρονικό εμπόριο με Alibaba, Yandex, και Ozon απέτυχαν στον αγώνα για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι.

(πάντως)
«Το συγκεκριμένο οικοσύστημα μοιάζει περισσότερο με μια συνεχώς επεκτεινόμενη ομάδα περιουσιακών στοιχείων χωρίς κανένα ορατό αντίπαλο ικανό να τα βάλει μαζί του».

ℹ️  Η χρήση του όρου «οικοσύστημα» για να μελετηθούν και να περιγραφούν ευρύτερες ομάδες δραστηριοτήτων στην οικονομία είναι σχετικά καινούρια
Ο όρος «Ψηφιακό οικοσύστημα», χρησιμοποιείται από τα Παγκόσμια Οικονομικά Φόρουμ, τη βιομηχανία των υπολογιστών, του θεάματος κλπ αποτελεί διαρθρωμένο ανοικτό κοινωνικο-τεχνικό σύστημα (όρος δανεισμένος από την οικολογία των φυσικών οικοσυστημάτων με ιδιότητες αυτο-οργάνωσης, επεκτασιμότητας και βιωσιμότητας) και περιλαμβάνει τα διάφορα είδη σχέσεων μεταξύ των μερών αυτών και του θεσμικού περιβάλλοντος, του αστικού κράτους (δημόσιες πολιτικές, ρυθμιστικές αρχές, αρχές ανταγωνισμού κλπ)
Τα τέσσερα βασικά συστατικά μέρη του είναι
1. Κατασκευαστές - προμηθευτές συσκευών,
2. Φορείς κατασκευής και λειτουργίας τηλεπικοινωνιακών ψηφιακών δικτύων,
3. Παραγωγοί software περιεχομένου|εφαρμογών|υπηρεσιών,
4. Τελικοί χρήστες

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο James F. Moore δημιούργησε τον όρο του Business Ecosystem, δηλαδή του επιχειρηματικού οικοσυστήματος, που έχει υιοθετηθεί πλέον ευρέως στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, και όχι μόνο.
Ο Moore όριζε το επιχειρηματικό οικοσύστημα ως εξής: Μια οικονομική κοινότητα που υποστηρίζεται θεμελιακά από αλληλεπιδρώντες οργανισμούς και άτομα, τους «οργανισμούς» του επιχειρηματικού κόσμου. Η οικονομική κοινότητα παράγει αγαθά και υπηρεσίες αξίας για τους πελάτες, οι οποίοι είναι και οι ίδιοι μέλη του οικοσυστήματος.
Οι οργανισμοί – μέλη περιλαμβάνουν επίσης τους προμηθευτές, τους κύριους παραγωγούς, τους ανταγωνιστές , και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη. Με την πάροδο του χρόνου, συν-εξελίσσουν τις ικανότητες και τους ρόλους τους, και τείνουν να ευθυγραμμίζονται με τις κατευθύνσεις που καθορίζονται από μία ή περισσότερες κεντρικές επιχειρήσεις. Οι εν λόγω επιχειρήσεις που κατέχουν τους ηγετικούς ρόλους μπορεί να αλλάξουν προϊόντος του χρόνου, αλλά η λειτουργία του ηγέτη του οικοσυστήματος αποτιμάται θετικά από την κοινότητα, διότι επιτρέπει στα μέλη της να κινηθούν προς την κατεύθυνση κοινών οραμάτων ώστε να ευθυγραμμίσουν τις επενδύσεις τους και να βρουν αμοιβαία υποστηρικτικούς ρόλους

Ο Moore χρησιμοποίησε διάφορες τέτοιες «οικολογικές» μεταφορές για να δώσει έμφαση στο πώς μια επιχείρηση ενσωματώνεται σε ένα τέτοιο επιχειρηματικό περιβάλλον, να τονίσει την ανάγκη να συν-εξελίσσεται με άλλες επιχειρήσεις, και βεβαίως το ότι αυτή η νησίδα αγοράς την οποία αυτή τη στιγμή κατέχει είναι πιθανό να αμφισβητηθεί από νεο-αφιχθέντα «είδη». Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να αναλάβουν προληπτική δράση στο να αναπτύσσουν αμοιβαία επωφελείς («συμβιωτικές») σχέσεις με τους πελάτες, τους προμηθευτές, ακόμη και με τους ανταγωνιστές.
Η ολιστική αυτή προσέγγιση είναι απαραίτητη γιατί δημιουργεί συνθήκες αμφίπλευρης εποπτείας κάθε κλάδου με τους συμπληρωματικούς του, αλλά ταυτόχρονα διαστέλλει τεχνητά το μέσο επιχειρηματικό μέγεθος. Δίνει την δυνατότητα, δηλαδή, για κοινό προσανατολισμό και συνεργασίες που αμβλύνουν τις υστερήσεις που δημιουργεί το μικρό μέγεθος της μέσης ελληνικής επιχείρησης, και διευκολύνει την επίτευξη οικονομιών κλίμακας και σκοπού.

Γενικά πάντως η χρήση οικολογικών μεταφορών που περιγραφεί τη διάρθρωση των επιχειρήσεων ή|και τις λειτουργίες τους είναι πλέον αρκετά διαδεδομένη, ιδίως στον τομέα των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ).
Έτσι για παράδειγμα, ο J. Bradford DeLong σημειώνει ότι τα επιχειρηματικά οικοσυστήματα αποδίδουν «το σχέδιο προώθησης νέων τεχνολογιών που προέκυψε από την Silicon Valley».
Με βάση τη δική του σκέψη ορίζει την «επιχειρηματική οικολογία» ως «ένα πιο παραγωγικό σύνολο διαδικασιών για την ανάπτυξη και την εμπορική αξιοποίηση νέων τεχνολογιών»
Έκτοτε έχουν αναπτυχθεί αρκετά οι σχετικοί όροι φθάνοντας μέχρι και στο Ψηφιακό (επιχειρηματικό) Οικοσύστημα που αναδεικνύει τη σημασία των ΤΠΕ στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των οργανισμών του οικοσυστήματος ή το πιο γενικό οικοσύστημα γνώσης (Knowledge Ecosystem).