🆘 Ποιοι και γιατί δολοφόνησαν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ;

 

🎖️ Τραγική επέτειος της δολοφονίας, 50 χρόνια πριν, του ηγέτη του αφροαμερικανικού κινήματος για τα δικαιώματα των μαύρων και πάντα επίκαιρο το «Όνειρο» που εκφώνησε το 1963 στην Ουάσιγκτον.

«I have a dream» - Έχω ένα όνειρο: την ειρηνική συνύπαρξη μαύρων και λευκών αλλά και μια χώρα στην οποία κάθε Αμερικανός θα απολάμβανε την ελευθερία και τη δικαιοσύνη και όπου τα τέσσερα παιδιά του θα κρίνονταν όχι από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το χαρακτήρα τους.

🔹 Με αυτό το όνειρο έγραψε ιστορία ο ηγέτης του αφροαμερικανικού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων. Πάνω από 250.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους και λευκοί, παρακολούθησαν την μνημειώδη ομιλία του στις 23-Αυγ-1963 στην Ουάσιγκτον. Στόχος του ήταν να ενισχύσει τα δικαιώματα των μαύρων και να ευαισθητοποιήσει για τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, όπως την αναζήτηση εργασίας.

Ο Κινγκ από νωρίς κατήγγειλε την πολιτική των φυλετικών διακρίσεων και ηγήθηκε της “Ενωσης για την πρόοδο του Μοντγκόμερι” στην Αλαμπάμα, συσπειρώνοντας την πλειοψηφία των μαύρων της περιοχής. Στα χρόνια που ακολούθησαν κλιμάκωσε τις δραστηριότητές του στο σύνολο σχεδόν των πολιτειών του Νότου.

Το 1964, για την προσφορά του στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ, κέρδισε το βραβείο Νόμπελ. Αυτό που τιμήθηκε, ήταν η πτυχή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ , ως «πάστορα», «προσευχόμενου», «ηγέτη του κινήματος της μη βίας»…

Ο ύστερος Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έχει όχι τυχαία «σβηστεί» από την ιστορία και κατά «σύμπτωση» σε αυτή τη φάση της ζωής του δολοφονήθηκε.
          (Ριζοσπάστης)
Ένας «λευκός αδελφός» τον δολοφόνησε στις 4 Απρίλη 1968 σε ηλικία 39 ετών, ενώ στεκόταν στο μπαλκόνι του μοτέλ στο οποίο είχε καταλύσει με τους στενούς συνεργάτες του στο Μέμφις του Τενεσί. Στις 10 Μάρτη 1969 ο δολοφόνος του Τζέιμς Ιρλ Ρέι ομολογεί και καταδικάζεται σε 99 ετών ειρκτή.

Ο ύστερος Μάρτιν Λούθερ Κινγκ , απόρροια της συνειδητοποίησής του ότι, παρά τον αγώνα του για τα Πολιτικά Δικαιώματα και την ψήφιση του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, τίποτα δεν έχει αλλάξει, αποσιωπάται. Ο ύστερος Κινγκ αναζήτησε την πηγή των φυλετικών διακρίσεων στο χάσμα που χωρίζει τον φτωχό από τον πλούσιο πολίτη των ΗΠΑ. «Εξτρεμιστής» πλέον για τα ΜΜΕ, αφού έκανε λόγο για την ανάγκη ριζικών κοινωνικών αλλαγών και για αναδιανομή του πλούτου και τοποθετήθηκε ανοιχτά ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και υπέρ των καταπιεζόμενων της Λατινικής Αμερικής. Γύρισε όλη τη χώρα για να συγκεντρώσει έναν «πολυφυλετικό στρατό φτωχών» και το σύνθημα της μη βίας αντικαταστάθηκε από την πολιτική της μαζικής ανυπακοής. Και τότε δολοφονήθηκε.

Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929 στην Ατλάντα της Τζόρτζια ως Μάικλ Κινγκ Τζούνιορ. Παιδί ενός ιερέα και μιας δασκάλας βίωσε από πολύ νωρίς τον φυλετικό διαχωρισμό. Στα παιδικά του χρόνια έπαιζε με δυο λευκά παιδιά της γειτονιάς μέχρι που οι γονείς τους τούς απαγόρευσαν να είναι φίλοι. Ο ίδιος όμως δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Στο σχολείο ήταν άριστος μαθητής ενώ αργότερα σπούδασε Θεολογία και Κοινωνιολογία. Η αλλαγή του ονόματός του ήρθε σχετικά νωρίς. Το 1934 ο πατέρας του συμμετείχε στο Παγκόσμιο Συνέδριο των Βαπτιστών στο Βερολίνο. Στο ταξίδι αυτό εντυπωσιάστηκε από τον μεγάλο μεταρρυθμιστή Μαρτίνο Λούθηρο. Όταν επέστρεψε άλλαξε τόσο το δικό του όσο και το όνομα του γιού του σε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Το 1953 ο επίσης βαθιά θρησκευόμενος «τζούνιορ» παντρεύτηκε, ενώ έναν χρόνο αργότερα ανέλαβε καθήκοντα ιερέα σε μια μικρή εκκλησία.

Αφορμή της ενασχόλησής του με το αντιρατσιστικό κίνημα αποτέλεσμα το περιστατικό με την μαύρη ακτιβίστρια Ρόζα Παρκς στο Μονγκόμερι το 1955. Επιβαίνοντας σε δημόσιο λεωφορείο η Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σε λευκό και συνελήφθη.

Ξεκινά ένα κίνημα αντίστασης. Ο Κινγκ παρών. Μποϊκόταραν τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Η αντίσταση είχε επιτυχία. Το 1956 το Ανώτατο Δικαστήριο απαγόρευσε τον φυλετικό διαχωρισμό στα δημόσια μέσα. Η μάχη κατά των φυλετικών διακρίσεων όμως συνεχίστηκε παρά ταύτα, διότι η ισότητα παρέμεινε καταρχήν στα χαρτιά.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αγωνίστηκε μέχρι τέλους. Οι πάνω από 30 συλλήψεις, οι ανακρίσεις από το FBI που τον θεωρούσε κομμουνιστή, οι απειλές που δεχόταν συνεχώς, δεν κατάφεραν να τον σταματήσουν. Αυτό που τον σταμάτησε τελικά ήταν μια σφαίρα από το όπλο του Τζέιμς Ιρλ Ρέι.

 

Οι αυταπάτες του «Έχω ένα όνειρο σήμερα!»

Martin Luther King, Jr.
Έχω ένα όνειρο 28-Αυγ-1963,
Lincoln Memorial, Washington D.C.

(σσ. μεταγράφουμε απευθείας από το διαθέσιμο ηχητικό).

Είμαι ευτυχής που συμμετέχω μαζί σας σήμερα σε αυτό που θα μείνει στην ιστορία ως η μεγαλύτερη διαδήλωση για ελευθερία στην ιστορία του έθνους μας.
Πριν από πέντε εκατοντάδες χρόνια, ένας σπουδαίος Αμερικανός, στη συμβολική σκιά του οποίου βρισκόμαστε σήμερα, υπέγραψε τη Διακήρυξη της Χειραφέτησης (σσ. Ανεξαρτησίας). Αυτό το βαρυσήμαντο διάταγμα ήρθε ως μέγιστος φάρος ελπίδας σε εκατομμύρια νέγρους σκλάβους που είχαν καεί στις φλόγες της αδικίας. Ήρθε σαν ένα χαρούμενο ξημέρωμα για να τελειώσει η μακρά νύχτα της αιχμαλωσίας τους.
Αλλά εκατοντάδες χρόνια αργότερα, ο Νέγρος δεν είναι ακόμα ελεύθερος… η ζωή του εξακολουθεί δυστυχώς να ακρωτηριάζεται από τις τσιμπήρες χειραγώγησης του διαχωρισμού και τις αλυσίδες των διακρίσεων.

Ο νέγρος ζει σε ένα μοναχικό νησί φτώχειας μέσα σε έναν απέραντο ωκεανό υλικής ευημερίας, εξακολουθώντας να μαραζώνει στις παρυφές της αμερικανικής κοινωνίας και να βρίσκεται εξόριστος στη γη του. Και έτσι ήρθαμε εδώ σήμερα για να μιλήσουμε για το δράμα μιας επαίσχυντης κατάστασης.
Κατά μία έννοια ήρθαμε στην πρωτεύουσα της χώρας μας για να εξαργυρώσουμε μια επιταγή. Όταν οι αρχιτέκτονες της δημοκρατίας μας έγραψαν τα υπέροχα λόγια του Συντάγματος και της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, υπέγραφαν ένα γραμμάτιο στο οποίο θα γινόταν αποδέκτης κάθε Αμερικανού. Αυτό το σημείωμα ήταν μια υπόσχεση ότι όλοι οι άνθρωποι ΝΑΙ! τόσο οι μαύροι όσο και οι λευκοί, θα έχουν εγγυημένα τα «αναφαίρετα δικαιώματα» “Ζωής -Ελευθερίας και επιδίωξης της Ευτυχίας”. Είναι προφανές σήμερα ότι η Αμερική έχει αθετήσει αυτό το γραμμάτιο υπόσχεσης, όσον αφορά τους έγχρωμους πολίτες της. Αντί να τιμήσει αυτή την ιερή υποχρέωση, η Αμερική έδωσε στους νέγρους μια κακή επιταγή, μια επιταγή που επέστρεψε με την ένδειξη «ανεπαρκή κεφάλαια».

Αλλά αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι η τράπεζα της δικαιοσύνης είναι χρεοκοπημένη. Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχουν επαρκή κεφάλαια στα μεγάλα θησαυροφυλάκια ευκαιριών αυτού του έθνους. Και έτσι, ήρθαμε να εξαργυρώσουμε αυτήν την επιταγή, μια επιταγή που θα μας δώσει κατόπιν αιτήματος τον πλούτο της ελευθερίας και την ασφάλεια της δικαιοσύνης.
Ήρθαμε επίσης σε αυτό το ιερό σημείο για να υπενθυμίσουμε στην Αμερική τη σκληρή επείγουσα ανάγκη του Τώρα. Δεν είναι καιρός να ασχοληθείς με την πολυτέλεια της χαλάρωσης ή να πάρεις το ηρεμιστικό σταδιακής εξόδου. Τώρα είναι η ώρα να γίνουν πραγματικότητα οι υποσχέσεις της δημοκρατίας. Τώρα είναι η ώρα να ανέβουμε από τη σκοτεινή και έρημη κοιλάδα του διαχωρισμού στο ηλιόλουστο μονοπάτι της φυλετικής δικαιοσύνης. Τώρα είναι η ώρα να σηκώσουμε το έθνος μας από την κινούμενη άμμο της φυλετικής αδικίας στον συμπαγή βράχο της αδελφοσύνης. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε τη δικαιοσύνη πραγματικότητα για όλα τα παιδιά του Θεού.

Θα ήταν μοιραίο για το έθνος να αγνοήσει το επείγον της στιγμής. Αυτό το καταιγιστικό καλοκαίρι της νόμιμης δυσαρέσκειας του Νέγρου δεν θα περάσει μέχρι να υπάρξει ένα αναζωογονητικό φθινόπωρο ελευθερίας και ισότητας. Το 1963 δεν είναι τέλος, αλλά αρχή. Και όσοι ελπίζουν ότι ο Νέγρος έπρεπε να εξαφανιστεί τώρα θα είναι ικανοποιημένοι, θα έχουν ένα απότομο ξύπνημα άν το έθνος επιστρέψει στις δουλειές ως συνήθως. Και δεν θα υπάρχει ούτε ανάπαυση ούτε ηρεμία στην Αμερική έως ότου του δοθούν τα δικαιώματα του πολίτη. Οι ανεμοστρόβιλοι της εξέγερσης θα συνεχίσουν να κλονίζουν τα θεμέλια του έθνους μας μέχρι να αναδυθεί η φωτεινή μέρα της δικαιοσύνης.

Αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να πω στον λαό μου, που στέκεται στο ζεστό κατώφλι που οδηγεί στο παλάτι της δικαιοσύνης: Στη διαδικασία να κερδίσουμε τη θέση που μας αξίζει, δεν πρέπει να είμαστε ένοχοι για άδικες πράξεις. Ας μην επιδιώκουμε να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας για ελευθερία πίνοντας από το ποτήρι της πικρίας και του μίσους. Πρέπει να διεξάγουμε για πάντα τον αγώνα μας στο υψηλό επίπεδο της αξιοπρέπειας και της πειθαρχίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη δημιουργική μας διαμαρτυρία να εκφυλιστεί σε σωματική βία. Ξανά και ξανά, πρέπει να ανεβαίνουμε στα μεγαλειώδη ύψη της συνάντησης της φυσικής δύναμης με τη δύναμη της ψυχής.
Η θαυμάσια νέα μαχητικότητα που έχει κατακλύσει την κοινότητα των Νέγρων δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε δυσπιστία απέναντι σε όλους τους λευκούς, γιατί πολλοί από τους λευκούς αδελφούς μας, όπως αποδεικνύεται από την παρουσία τους εδώ σήμερα, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα τους είναι συνδεδεμένη με τη μοίρα μας . Και έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ελευθερία τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελευθερία μας.

Δεν μπορούμε να περπατήσουμε μόνοι μας.

Και καθώς περπατάμε,
πρέπει να δεσμευτούμε ότι θα βαδίζουμε πάντα μπροστά.
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.

Υπάρχουν εκείνοι που ρωτούν τους θιασώτες των πολιτικών δικαιωμάτων, «πότε θα είστε ικανοποιημένοι;». Απαντάμε: ΠΟΤΕ όσο ο Νέγρος είναι θύμα της ανείπωτης φρίκης της αστυνομικής βίας. ΠΟΤΕ όσο το σώμα μας, βαρύ από την κούραση του ταξιδιού, δεν μπορεί ξεκουραστεί στα μοτέλ των αυτοκινητοδρόμων και στα ξενοδοχεία των πόλεων. Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι όσο η βασική κινητικότητα του νέγρου είναι από ένα μικρότερο γκέτο σε ένα μεγαλύτερο. Δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε ικανοποιημένοι όσο τα παιδιά μας απογυμνώνονται και κλέβουν την αξιοπρέπειά τους με πινακίδες που δηλώνουν: "Μόνο για λευκούς."

Δεν μπορούμε…
Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι όσο ένας Νέγρος στο Μισισιπή
δεν μπορεί να ψηφίσει και ένας Νέγρος στη Νέα Υόρκη
πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα για να ψηφίσει.

Όχι, όχι, δεν είμαστε ικανοποιημένοι, και δεν θα είμαστε ικανοποιημένοι έως ότου «η δικαιοσύνη κυλήσει σαν νερά και η δικαιοσύνη σαν δυνατό ρυάκι».

Δεν παραβλέπω ότι κάποιοι από εσάς έχετε έρθει εδώ μετά από μεγάλες δοκιμασίες. Μερικοί από εσάς κατευθείαν από τα στενά κελιά της φυλακής. Άλλοι από περιοχές όπου ο αγώνας - σε αναζήτηση της ελευθερίας σας άφησε χτυπημένους από τις καταιγίδες της δίωξης και κλονισμένους από τους ανέμους της αστυνομικής βαρβαρότητας. Υπήρξατε  βετεράνοι διώξεων. Συνεχίστε να εργάζεστε με την πίστη ότι τα άδικα βάσανα είναι λυτρωτικά. Επιστρέψτε στο Μισισιπή, επιστρέψτε στην Αλαμπάμα, επιστρέψτε στη Νότια Καρολίνα, επιστρέψτε στη Γεωργία (σσ. καμιά σχέση με ΕΣΣΔ η Georgia, των ΗΠΑ) επιστρέψτε στη Λουιζιάνα, επιστρέψτε στις φτωχογειτονιές και τα γκέτο των βόρειων πόλεων μας, γνωρίζοντας ότι με κάποιο τρόπο αυτή η κατάσταση μπορεί και θα αλλάξει.

Ας μην κυλιόμαστε στην κοιλάδα της απόγνωσης,
σας λέω σήμερα, φίλοι μου.

Κι έτσι, παρόλο που αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες του σήμερα και του αύριο, εξακολουθώ να έχω ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο βαθιά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο.
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πίστης του: «Θεωρούμε ότι αυτές οι αλήθειες είναι αυτονόητες, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι».

Έχω ένα όνειρο…

Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Georgia, οι γιοι πρώην σκλάβων και οι γιοι πρώην ιδιοκτητών σκλάβων θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης.

Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα ακόμη και η πολιτεία του Μισισιπή, μια πολιτεία που πνίγεται από τη ζέστη της αδικίας, πλημμυρισμένη από τη ζέστη της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα μικρά μου παιδιά θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.

Έχω ένα όνειρο σήμερα!

Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα, κάτω στην Αλαμπάμα, με τους μοχθηρούς ρατσιστές της, με τον κυβερνήτη της να στάζουν τα χείλη του με τις λέξεις "διαλύστε τους | σκοτώστε τους" και "ατιμωρησία" -- μια μέρα εκεί στην Αλαμπάμα μαύρα αγόρια και μαύρα κορίτσια θα να είναι σε θέση να ενώσουν τα χέρια με μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια ως αδερφές και αδέρφια.

Έχω ένα όνειρο σήμερα!

Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα κάθε κοιλάδα θα υψωθεί, και κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσουν, τα τραχιά μέρη θα γίνουν πεδιάδες και τα στραβά θα ευθυγραμμιστούν. «και η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και κάθε σάρκα θα τη δει μαζί» ²

Αυτή είναι η ελπίδα μας, και αυτή είναι η πίστη με την οποία επιστρέφω στον Νότο.
Με αυτή την πίστη, θα μπορέσουμε να κόψουμε από το βουνό της απόγνωσης μια πέτρα ελπίδας. Με αυτή την πίστη, θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε τις ταραχώδεις διαφωνίες του έθνους μας σε μια όμορφη συμφωνία αδελφοσύνης. Με αυτή την πίστη, θα μπορέσουμε να εργαστούμε μαζί, να προσευχηθούμε μαζί, να αγωνιστούμε μαζί, να πάμε στη φυλακή μαζί, να υπερασπιστούμε την ελευθερία μαζί, γνωρίζοντας ότι θα είμαστε ελεύθεροι μια μέρα.
Και αυτή θα είναι η μέρα -- αυτή θα είναι η μέρα που όλα τα παιδιά του Θεού θα μπορούν να τραγουδήσουν με νέο νόημα:

Η χώρα μου είναι δική σου, γλυκιά γη της ελευθερίας, για σένα τραγουδώ. Γη που πέθαναν οι πατέρες μου, γη της περηφάνιας του Προσκυνητή, Από κάθε βουνοπλαγιά, να ηχήσει η ελευθερία!

Και αν η Αμερική θέλει να είναι ένα μεγάλο έθνος, αυτό πρέπει να γίνει πραγματικότητα.
Και έτσι αφήστε την ελευθερία να ηχήσει από τις καταπληκτικές κορυφές των λόφων του Νιου Χάμσαϊρ.
Αφήστε την ελευθερία να ηχήσει από τα πανίσχυρα βουνά της Νέας Υόρκης.
Αφήστε την ελευθερία να ηχήσει από τις αυξανόμενες Alleghenies της Πενσυλβάνια.
Αφήστε την ελευθερία να ηχήσει από τα χιονισμένα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο.
Αφήστε την ελευθερία να ηχήσει από τις καμπύλες πλαγιές της Καλιφόρνια.

Αλλά όχι μόνο αυτό:
Αφήστε την ελευθερία να ηχήσει από το Stone Mountain της Georgia, από το Lookout Mountain του Tennessee.
Αφήστε την ελευθερία να ηχήσει από κάθε λόφο και βουνό του Μισισιπή.

Από κάθε βουνοπλαγιά, ας ηχήσει η ελευθερία.

Και όταν συμβεί αυτό, και όταν επιτρέψουμε να χτυπήσει η ελευθερία, όταν την αφήσουμε να ηχήσει από κάθε χωριό και κάθε χωριουδάκι, από κάθε πολιτεία και κάθε πόλη, θα είμαστε σε θέση να επιταχύνουμε εκείνη την ημέρα που όλα τα παιδιά του Θεού, μαύροι και λευκοί, Εβραίοι και Gentiles, Προτεστάντες και Καθολικοί, θα μπορούν να ενώσουν τα χέρια και να τραγουδήσουν με τα λόγια του παλιού Νέγρου πνευματικού:
Επιτέλους ελεύθερος! Επιτέλους ελεύθερος!
Δόξα τω Θεώ Παντοδύναμο, είμαστε επιτέλους ελεύθεροι!³

¹ Amos 5:24 (rendered precisely in The American Standard Version of the Holy Bible)

² Isaiah 40:4-5 (King James Version of the Holy Bible). Quotation marks are excluded from part of this moment in the text because King's rendering of Isaiah 40:4 does not precisely follow the KJV version from which he quotes (e.g., "hill" and "mountain" are reversed in the KJV). King's rendering of Isaiah 40:5, however, is precisely quoted from the KJV.

³  At @@ : I Have a Dream

 

 

Δείτε και
Ο εφιάλτης ενός αγίου,
Ποίημα του Λάνγκστον Χιουζ, εμπνευσμένο από αποστροφή αυτή Κινγκ.
Τίτλος: «Σ' ένα τοίχο της λεωφόρου Λένοξ»
Τι συμβαίνει σ' ένα όνειρο που έχει υποχωρήσει; |  Μήπως στεγνώνει | όπως η σταφίδα στον ήλιο; | 'Η κακοφορμίζει σαν πληγή | Και μετά πυορροεί; | Μήπως βρομάει σαν αλλοιωμένο κρέας; | 'Η κάνει κρούστα και ζαχαρώνει γύρω γύρω |  σαν σοροπιασμένο γλυκό; | Μπορεί να κάμπτεται |  όπως ένα βαρύ φορτίο; |  'Η μήπως τελικά εκρήγνυται;