Μαρίζα Κωχ: μια πολύ σπουδαία _μουσικοπαιδαγωγός _συνθέτρια _στιχουργός _τραγουδίστρια δημιουργός στο Κέντρο Βιωματικής Μουσικής Κίνησης και Λόγου...

Υπάρχει μια παλιά μας οφειλή (δείτε στο τέλος της ανάρτησης) προς τη Μαρίζα __

Το καλοκαίρι που μας πέρασε τριγύρναγα σε πόλεις και χωριό και τραγούδαγα.
Έτσι βρέθηκα και στη Μυτιλήνη, και μαγεύτηκα, κι έμεινα στα νησί πιο πολύ όπ΄ ότι πρόβλεπε το πρόγραμμα Ένα μεσημέρι κατηφόριζα προς τη θάλασσα, όταν ξεπροβάλλει μπροστά μου ένα τσούρμο παιδιά από το διπλανό Ορφανο­τροφείο.
Ένα τους με γνώρισε, νάτη τη Μαρίζα λέει. Και με κυκλώσανε με φωνές και παρακάλια να τους τραγουδήσω θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, ένα άλλο ορφανοτροφείο, τις λίγες φορές που μας πηγαίνανε στη Θάλασσα να κολυμπή­σουμε –αληθινή γιορτή για μας τα πιτσιρίκια. Κάθησα λοιπόν σ’ ένα πεζούλι και τραγούδησα. Τραγούδαγα απ’ όλα ότι ερχόταν στο μυαλό μου. Όλη μου ή έγνοια ήταν να χαρούν τα παιδιά.

Κάποια στιγμή σταμάτησα και λέω άντε λοιπόν, τραγουδήστε τώρα εσείς κι εγώ ακούω. Τραγουδήστε για μένα Κι εκείνα ενθουσιασμένα πιασαν ένα τραγούδι με τις όμορφες φωνίτσες τους. 

Κι εγώ σιγά-σιγά πάγωσα, ήθελα να το βάλω ξαφνικά στα πόδια να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται. Τα παιδιά τραγουδούσαν εκείνο το φοβερό τραγούδι της Ραφαέλλα Καρρά έξη-οκτώ-έξη-οκτώ, τρία-πέντε-επτά. Κι αμέσως ύστερα άλλο κι άλλο κι άλλο –

 

Ήθελα ν’ ανοίξει ή γη και να χωθώ μέσα.
Εκείνη τη στιγμή είπα πώς πρέπει να κάνω κάτι για τα παιδιά. Όχι του χρόνου, όχι αργότερα μα τώρα αμέσως, σήμερα κιόλας αν είναι δυνατό. Έτσι ξεκίνησα να μαζεύω και να τραγουδώ τραγούδια για παιδιά. Έτσι γίνανε τούτοι οι δυό δίσκοι -Ένα περιβόλι γεμάτο τραγούδια- και Μια εκδρομή με τη Μαρίζα.

(γράφαμε)
Στη Μαρίζα οφείλουμε μια ξεχωριστή ανάρτηση, για τα “άπειρα” χρόνια καλλιτεχνικής προσφοράς για παιδιά 0-...99 ετών _Μείνετε συντονισμένοι...

(αυτοπαρουσίαση της σήμερα 79χρονης ακόμη παιδίσκης)
Η Μαρίζα Κωχ είναι μία από τις πιο καταξιωμένες Ελληνίδες τραγουδίστριες, γνωστή παράλληλα και για τη συνθετική και στιχουργική της δουλειά, που περιέχεται μέσα σε 23 προσωπικούς της δίσκους. Κατάγεται από τη Σαντορίνη, όπου και έζησε μέχρι τα εφηβικά της χρόνια. Τα πρώτα της ακούσματα ήταν η βυζαντινή μουσική και τα νησιώτικα τραγούδια. Υπηρέτησε την ελληνική παραδοσιακή μουσική με το πολύ ιδιαίτερο προσωπικό της ύφος, εισάγοντας τον ηλεκτρικό ήχο στις διασκευές της.

Η μουσική της γραφή φέρει επιρροές από το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη. Ως ερμηνεύτρια εντάσσει πάντα στα ρεσιτάλ της κύκλο τραγουδιών αυτού του μεγάλου συνθέτη. Μελοποίησε ποίηση Σαπφούς, Κώστα Βάρναλη και του Έλληνα ποιητή των θαλασσών Νίκου Καββαδία. Η τελευταία της συνθετική δουλειά κυκλοφόρησε το 2009 σε ποίηση Γιώργου Σαραντάρη.

·        Το 1976, με «παραγγελία» του Μάνου Χατζιδάκι, η Μαρίζα Κωχ συνθέτει μια μπαλάντα διαμαρτυρίας για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο με τίτλο «Παναγιά μου – Παναγιά μου» και συμμετέχει με το τραγούδι αυτό στο διαγωνισμό της Eurovision στη Χάγη. Από τη δεκαετία του ’70 ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο τραγουδώντας στα μεγαλύτερα θέατρα και σε αναγνωρισμένα μουσικά φεστιβάλ στη Δυτική Ευρώπη, στη Ρωσία, τον Καναδά τις ΗΠΑ, τη Λατινική Αμερική, την Αυστραλία, την Ινδία, τη Μέση Ανατολή, και την Αφρική ως πρέσβειρα της ελληνικής μουσικής.

·        Το 1980 είναι η πρώτη τραγουδίστρια της Δύσης που εμφανίζεται στην Κίνα και στο πλαίσιο διεθνών πολιτιστικών ανταλλαγών εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Πεκίνο με αντίστοιχη εμφάνιση της Όπερας του Πεκίνου στην Αθήνα.

·        Το 2009 εκπροσωπεί την Ελλάδα στο φεστιβάλ International Country Music Week που διεξάγεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του Μάο. Διακρίνεται ανάμεσα σε συμμετοχές 32 χωρών από τις πέντε ηπείρους, και της απονέμεται το βραβείο «Best Singer».

·         Το καλοκαίρι του 2010 ταξιδεύει και πάλι στην Κίνα ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Ένωσης για την Μουσική Εκπαίδευση, της οποίας είναι επίτιμο μέλος, προκειμένου να παρευρεθεί στις εργασίες του 29ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ISME για την μουσική εκπαίδευση. Με το πέρας του Συνεδρίου παραλαμβάνει με όλη την Ελληνική αποστολή την σημαία του 30ού Συνεδρίου, το οποίο θα διεξαχθεί το 2012 στην Ελλάδα.

·        Η Μαρίζα Κωχ είναι η κατ’ εξοχήν αγαπημένη τραγουδίστρια των παιδιών. Δύσκολα συναντάς Ελληνόπουλο που να μην γνωρίζει τη μορφή και τη φωνή της. Ιδρύει δική της δισκογραφική εταιρία, τη VERSO MUSIC, με σκοπό την καταγραφή παραδοσιακών τραγουδιών από όλη την Ελλάδα και την έκδοση παιδικής δισκογραφίας. Παράλληλα, ιδρύει και το Κέντρο Βιωματικής Μουσικής, Κίνησης & Λόγου «Μαρίζα Κωχ», για τη βιωματική διδασκαλία της μουσικής σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

·        Σε συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών δημιουργεί την παιδική χορωδία παραδοσιακού τραγουδιού. Εκδίδει παιδικούς δίσκους με παραδοσιακά παιχνιδοτράγουδα και δίνει παραστάσεις για παιδιά με το έργο «Η Γοργόνα ταξιδεύει τον μικρό Αλέξανδρο». Με τα βιβλία της «Με τη Μαρίζα τραγουδώ, Ελληνικά μαθαίνω» (Εκδόσεις Σταμούλης 2010) και «Το Πάπλωμα με τα Χρυσά Κουδούνια» (Εκδόσεις Σταμούλης 2011) – που συνοδεύονται από cds- απευθύνεται σε παιδιά που ασκούνται στην εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας και της Ελληνικής μουσικής παράδοσης. Τιμήθηκε γα την μουσική της προσφορά από τον Σύνδεσμο Ελληνίδων Επιστημόνων και από το Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης ως «γυναίκα δημιουργός». Είναι επίτιμο μέλος της Θηραϊκής Εταιρείας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών και της Ελληνικής Ένωσης για την Μουσική Εκπαίδευση. Μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής για τα Μουσικά Σχολεία του Υπουργείου Παιδείας, δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων.  Η αγάπη της Μαρίζας για το τραγούδι, για τα παιδιά και τη δημιουργία, της χαρίζουν τη δύναμη εκείνη που χρειάζεται, για να τη συναντούμε στα πιο απίθανα μέρη της γης, όπου υπάρχουν Έλληνες.

Για τις περιοδείες της η Μαρίζα Κωχ λέει:

«Αξιώθηκα να τραγουδήσω σε πολλά από τα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, αλλά και σε αμέτρητα σχολεία, καφενεία, αγροτικές αποθήκες και των πιο μικρών χωριών της πατρίδας μας. Καμαρώνω το ίδιο και για το ένα και για το άλλο. Με τα τραγούδια μου θέλω να ομολογήσω όσα νιώθω ταξιδεύοντας στην πατρίδα μας. Στα δικά μου μάτια μοιάζει να είναι η πιο πλούσια χώρα του κόσμου σε φυσική ομορφιά, σε χαρακτήρες ανθρώπων, σε ιστορία, σε μουσική, σε τέχνες, σε θρησκευτικό μεγαλείο, σε βάθος ανθρωπίνων συναισθημάτων».

29 Γενάρη 1995 _συνέντευξη στο Ριζοσπάστη
Συζήτηση με την Μαρίζα
                 "Παλεύω με τα φτερά του τραγουδιού"

Μέσα από λόγια και ήχους "ζωγραφίζει" το ταξίδι της Γοργόνας και του μικρού Αλέξανδρου στον ελλαδικό χώρο και την ιστορία του. Κι αφιερώνει ένα σημαντικό μέρος της δημιουργίας της, της τέχνης της στα παιδιά. Πιστεύοντας, ότι και με αυτόν τον τρόπο ραγίζει το "τζάμι" της αποξένωσης και ανοίγει κανάλια επικοινωνίας με τις παιδικές ψυχές. Είναι η Μαρίζα Κωχ,που για δεύτερη συνεχή χρονιά παρουσιάζει στο μουσικό σπίτι "Δίαυλος" τη μουσική παράσταση για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά με τίτλο "Η Γοργόνα ταξιδεύει τον μικρό Αλέξανδρο". Ηδη στο ενεργητικό της "Γοργόνας" αριθμούνται 150 παραστάσεις, που δόθηκαν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και την Κύπρο και τις οποίες παρακολούθησαν μέχρι στιγμής 200.000 παιδιά.

__Η Γοργόνα, λοιπόν, ταξιδεύει τον μικρό Αλέξανδρο. Πού τον πάει;

"Τον ταξιδεύει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πιο πολύ στην ιστορία της. Τον φέρνει μέσα από τη Μαύρη Θάλασσα, περνάνε τον Ελλήσποντο, βλέπουν την Ιμβρο και την Τένεδο. Αρχίζει και του εξηγεί τι αγναντεύει: τα όρη της Ροδόπης, τον Εβρο. Στο Θρακικό πέλαγος σταματά ένα καράβι για να ρωτήσει αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Τη συντροφιά ακολουθούν οι Ωκεανίδες, οι κόρες της θάλασσας, που σχολιάζουν τι έκανε η γοργόνα. Φτάνοντας στην περιοχή της Χαλκιδικής, στο κέντρο της Μακεδονίας, αποκαλύπτουν ότι "αυτή είχε στα μαλλιά το αστέρι της Βεργίνας, ανάκτορα από μάρμαρο, κοιτώνα από χρυσάφι και συνοδεία από λυγερές κοπέλες απ' την Πέλλα". Η γοργόνα κάνει δώδεκα σταθμούς. Σε κάθε σταθμό, αφού ήδη έχουμε μάθει μέσα από το κείμενο πολλά για την ιστορία του τόπου, είναι πια έτοιμη η κομπανία να συμμετάσχει. Εχουμε δυο ζυγιές παιχνίδια, που περιμένουν τη σειρά τους, ανάλογα με το αν είναι θαλασσινά ή στεριανά τα τραγούδια. Αρχίζουν τα τραγούδια και για μιάμιση ώρα μαζί με τον Αλέξανδρο ταξιδεύουν και τα παιδιά. Το συγκινητικό είναι ότι ακούνε με ενδιαφέρον την παράσταση παιδιά και προσχολικής ηλικίας, αλλά και μαθητές λυκείου. Στα μεγαλύτερα παιδιά κάνω μια εισαγωγή διαφορετική, τα προτρέπω να ελευθερωθούν για να μπουν στο παραμύθι, προσπαθώ να ρίξω τις αντιστάσεις τους για να μπούμε μαζί στο θέμα".

__Σε τι συνίστανται αυτές οι αντιστάσεις;

"Αφορούν κάθε έκφραση παραδοσιακής τέχνης. Τα παιδιά είναι απομακρυσμένα από τη μουσική, την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική, την τέχνη, κάθε επαφή με το δικό μας χώρο τους είναι άγνωστη.Χρειάζεται, λοιπόν, να τους τονίσεις ότι αυτό έχει μια μοναδικότητα, ότι χωρίς αυτό δεν μπορούν να πάνε παρακάτω. Βέβαια, αυτό δε γίνεται με λόγια, αλλά μέσα από μια διαδικασία".

"Ανάγκη επικοινωνίας"

Τι σημαίνει κάνω μουσική παράσταση για παιδιά; 

- "Σημαίνει ανάγκη επικοινωνίας από την πλευρά μου. Αυτή την ανάγκη την είχα πάντα και αυτή ήταν, που με οδήγησε να κάνω διάφορους δίσκους από παλιά. Ολα αυτά τα χρόνια, στη δουλιά μου πάντα υπήρχε και κάποιος κύκλος τραγουδιών για παιδιά. Ετσι, έγραψα κι αυτό το παραμύθι, το οποίο θέλησα μετά να αφηγηθώ, να το δοκιμάσω ζωντανά. Το παραμύθι είναι μόνο η αφορμή για να κάνουμε αυτό το μουσικό οδοιπορικό από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Η παράσταση ξεκινάει από τη δική μου ανάγκη να επικοινωνήσω με τα παιδιά. Τις πιο μεγάλες συγκινήσεις τις παίρνω όταν τραγουδώ στα παιδιά.Δεν ξέρω αν εκείνη τη στιγμή τα παιδιά μεγαλώνουν ή εγώ μικραίνω, πάντως νιώθω ότι βρισκόμαστε κάτω από το ίδιο φως, αισθανόμαστε το ίδιο. Ο κόσμος της παιδικής ψυχής δεν είναι για μένα άγνωστος, αλλά πιο οικείος από τον κόσμο των μεγάλων".

__Σαν ακροατές τα παιδιά πώς είναι;

"Παραμυθιάζονται πιο εύκολα από τους μεγάλους. Αυτή είναι η μαγεία. Εχω μια δυσπιστία στην επικοινωνία με τους μεγάλους. Κουβαλούν παντού τα προβλήματά τους και χρειάζεται τεράστιος αγώνας να σπάσεις αυτό το κέλυφος και να δεις μες την ψυχή τους. Αυτό, βέβαια, γίνεται με τη δύναμη της μουσικής, με τη δύναμη γνωστών ακουσμάτων. Παλεύω με τα φτερά του τραγουδιού, του βιωμένου ήχου και έτσι δεν είναι αναγκαία τα σώου, τα πολλά φώτα, τα λέιζερ στη δική μου παράσταση. Γιατί για πάρτη μου καθαρίζει η ίδια η μουσική και πιστεύω ότι συντελείται η ένωση. Όμως όταν τραγουδώ σε μικρούς, είναι διαφορετικά. Ισως αν δεν ήμουν τραγουδίστρια να ήμουνα δασκάλα. Είναι μέσα στη φύση μου αυτό".

Το "τζάμι" της αποξένωσης

__Σε μια εποχή που το παραμύθι, το όνειρο δεν περισσεύει,
τι δυσκολίες αντιμετωπίζει αυτή η επικοινωνία;

"Δεν είναι σε καθημερινή προσφορά, αλλά βλέπεις ότι το διψάνε. Είναι σαν να σου λένε "έλα, παραμύθιασέ με, σπάσε αυτό το τζάμι από μπροστά μου να 'ρθω κι εγώ εκεί", το βλέπεις στα ματάκια τους".

__Τι είναι αυτό που δημιουργεί το "τζάμι",
που το κάνει ίσως πιο άθραυστο από άλλες εποχές;

"Μέσα στις συνήθειές μου είναι να λέω κάθε χρόνο τα κάλαντα εδώ γύρω στη γειτονιά. Το ίδιο κάναμε και φέτος με μια παρέα. Πλησιάζοντας στις πολυκατοικίες αντίκρισα δυο παιδάκια, που από μπαλκόνι σε μπαλκόνι, με χώρισμα το δρόμο, έπαιζαν πόλεμο. Δεν είχαν τη δυνατότητα να κατέβουν κάτω να παίξουν. Αυτά τα παιδιά της πόλης, έτσι όπως μεγαλώνουν, δε θα έχουν ένα "τζάμι" στο να επικοινωνήσουν; Καταρχήν είναι δύσπιστα. Την ίδια στιγμή σου λένε: "έλα, πάρε με", σου το ζητάνε με δίψα".

__ Αυτή η κατάσταση δε δημιουργεί μεγαλύτερες ευθύνες στον καλλιτέχνη, τον άνθρωπο που έχει το χάρισμα να επικοινωνεί μέσα από την τέχνη του, να αγγίζει τις ψυχές αυτών των παιδιών;

-"Ναι. Εγώ αισθάνομαι ότι έχω μια δυνατότητα επικοινωνίας μαζί τους και πιστεύω ότι αν δεν την είχα τραγουδώντας θα γινόταν με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Εχω γεννηθεί να είμαι έτσι. Δεν το κάνω επειδή πρέπει, ούτε έχω μεγάλες ευκαιρίες για να το κάνω. Είναι μια ιστορία που παίρνει χρόνο, που γίνεται παράλληλα με την αναζήτηση μιας πιο προσωπικής μου έκφρασης στη μουσική. Θέλω να πω, ότι δεν είναι μια ξένοιαστη δουλιά, που επειδή δεν έχεις τι να κάνεις, λες "πάω να παίξω με τα παιδιά". Είναι κύριος στόχος".

Πορεία αναζήτησης

Θά μεταλάβω μέ νερό θαλασσινό

στάλα τή στάλα συναγμένο ἀπ' τό κορμί σου

σέ τάσι ἀρχαῖο, μπακιρένιο ἀλγερινό,

ποῦ κοινωνοῦσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα.
Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα.
Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα.
Πῶς τή λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Πανί δερμάτινο, ἀλειμμένο μέ κερί,

ὀσμή ἀπό κέδρο, ἀπό λιβάνι, ἀπό βερνίκι,

ὅπως μυρίζει ἀμπάρι σέ παλιό σκαρί

χτισμένο τότε στόν Εὐφράτη στή Φοινίκη.

Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα.

Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα.

Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα.

Πῶς τή λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Σκουριά πυροχρωμη στίς μίνες τοῦ Σινᾶ.
Οἱ κάβες τῆς Γερακινῆς καί τό Στρατόνι.
Τό ἐπίχρισμα. Ἡ ἅγια σκουριά πού μᾶς γεννᾶ,
Μᾶς τρέφει, τρέφεται ἀπό μας, καί μᾶς σκοτώνει.

Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα.

Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα.

Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα.

Πῶς τή λένε; Φάτα Μοργκάνα.
Μουσική: Μαρίζα \ Στίχοι: Νίκος Καββαδίας

Έχοντας διανύσει μια πορεία 30 χρόνων στο τραγούδι, η Μαρίζα Κωχ δηλώνει: "Ολα αυτά τα χρόνια πορεύομαι αναζητώντας έναν ήχο που έχω στ' αυτιά μου και προσπαθώ να τον αποδώσω.Γι' αυτό ασχολήθηκα με τις διασκευές και στη συνέχεια έγραψα δικά μου τραγούδια. Εχω έναν ήχο, που αν αφήσω αυτή την επαφή μαζί του και συνεργαστώ με συνθέτες θα αποπροσανατολιστώ. Είχα όλες τις ευκαιρίες να το κάνω και περιστασιακά συνεργάστηκα με κάποιους συνθέτες. Εχω έναν ήχο, που τον κυνηγώ και κατά καιρούς τον πιάνω. Στην πορεία κάποιες άλλες χημείες του ήχου γεννιούνται μέσα μου και πάλι κυνηγάω κάτι. Βέβαια, όχι διαφορετικό, αφού αυτό, που αναζητώ έχει πάντα σχέση με τον ασυγκέραστο ήχο. Είμαι κι εγώ σε αυτή την κάστα κάποιων ειδικών, που δουλεύει με επιμονή πάνω σε αυτό τον ασυγκέραστο ήχο, την παραδοσιακή, τη μητρική μουσική μας γλώσσα, που είναι πολύ κοντά στους μουσικούς δρόμους της Ανατολής. Η μουσική μας έχει την ιδιαιτερότητα των αρχαιοελληνικών ήχων, μουσικών δρόμων, του οχτάηχου. Υπάρχει, βεβαίως, και η έντεχνη μουσική, που στηρίζεται σχεδόν απόλυτα στη συγκερασμένη μουσική, στο δυτικό τρόπο μουσικής γραφής. Ωστόσο, μέσα στη μουσική παρακμή, που αυτή τη στιγμή ζούμε και στην Ελλάδα, είναι εν ενεργεία δεκάδες μουσικοί δρόμοι μητρικής γλώσσας, ακόμα και μέσα στα σκυλάδικα. Πόσο μάλλον σ' ένα χώρο δοσμένων μουσικών. Πριν δέκα χρόνια ακόμα, μου ήταν δύσκολο να βρω κάποια όργανα, που τα είχα ανάγκη, όπως ένα καλό σαντούρι, ένα βιολί που να παίζει αυτόν τον τρόπο κι έτσι έπαιρνα τους γέροντες της εποχής, που όμως σιγά σιγά έφυγαν. Τώρα όποιο όργανο και να λαχταρίσει η ψυχή μου υπάρχει και παίζεται από νέα παιδιά".

Πού οφείλεται αυτή η στροφή;

- "Έγινε από εσωτερικά κίνητρα. Όταν δεν μπορείς να αισθανθείς με αυτό που υπάρχει, τότε ψάχνεις να βρεις άλλους τρόπους. Όταν οι παραπόταμοι στεγνώσουν, τότε αναγκάζεσαι να πας κατευθείαν στην πηγή.Είμαι αισιόδοξη. Και η έντεχνη μουσική πιστεύω ότι θα ξανανθίσει, γιατί και αυτή παίρνει τους απόηχους ενός μουσικού ρεύματος, που έχει σχέση με την πηγή των πραγμάτων. Μουσικόφιλο κοινό πάλι θα ξαναδούμε. Το βλέπω στα μάτια των παιδιών. Νομίζω ότι όλη αυτή η οικονομική κρίση έχει πολύ μεγάλη σχέση με την άνθηση του τραγουδιού. Αυτή η κρίση και τους ανθρώπους συσπειρώνει και τους αφυπνίζει πολιτικά και γενικότερα τους προβληματίζει. Δε σημαίνει, ότι λαχταρούμε να υπάρχει ανεργία και οικονομική κρίση για να ανθίσουν οι τέχνες. Συχνά συμβαίνει ν' ανθίζουν οι τέχνες σε περίοδο ευημερίας, όμως εμείς οι έλληνες, ζώντας στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση ανήκουμε σε άλλη κατηγορία, δεν περιμένουμε την ευημερία για να ανθίσουμε".

Έχοντας την άποψη ότι σαν λαός, σαν πολιτισμός "θα πρέπει ν' αναζητήσουμε την επικοινωνία μας με τους άλλους λαούς προς την ανατολή, με την οποία μας συνδέουν πολλά" θα πει:
"Η επικοινωνία μας με τον έξω κόσμο πρέπει να γίνει μέσα από τη Μαύρη Θάλασσα, αυτή πρέπει να είναι το πέρασμά μας και όχι τα αεροδρόμια προς τη Δύση. Και σ' αυτό το πλησίασμα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η τέχνη. Στις δικές μας χώρες, από την Ελλάδα και ανατολικά είναι πάντα οι αστάθμητοι παράγοντες, που κανονίζουν τα πράγματα. Πιστεύω, ότι δεν μπορούν εύκολα να μας βάλουν σ' ένα καλούπι και να προκαθορίσουν πως θ' αντιδράσουμε. Η ψυχή των ανθρώπων είναι αυτή που κανονίζει και αυτή είναι παρορμητική. Γι' αυτό δεν έχουν καταφέρει ακόμη να μας αλώσουν και γι' αυτό, νομίζω, ότι θα γλιτώσουμε από το να γίνουμε Δύση".

 

18 Απρίλη 2003: Η Μαρίζα Κωχ ερμηνεύει Κώστα Βάρναλη, μικρασιάτικα και μοιρολόγια, σήμερα (8μμ), στην Καισαριανή (πάρκο Αη Γιάννη “Ξύλινα”).
Παρουσιάζει από το “Φως που καίει”, τη Μάνα του Χριστού, το Χορό των Σεραφείμ, τη Μαγδαληνή και το Χορό των Ωκεανίδων, καθώς και μικρασιάτικα και ιστορικά ελληνικά μοιρολόγια. Ο Βασίλης Ρακόπουλος με το συγκρότημα “Πύλες”, ο ψάλτης Γιώργος Χατζηχρόνογλου και μέλη της Βυζαντινής Χορωδίας Αθηνών βυζαντινούς ύμνους και τεριρέμ. Στο χώρο λειτούργησε έκθεση παιδικού δίσκου, με την υποστήριξη της “Γιούνισεφ”.

Δισκογραφία  _Προσωπικοί δίσκοι

·        1971 – Αραμπάς

·        1973 - Μια στο καρφί και μια στο πέταλο

·        1974 - Δυο ζυγιές παιχνίδια

·        1976 - Παναγιά μου Παναγιά μου

·        1977 - Άσε με να ταξιδέψω

·        1977 – Μαρίζα Κωχ/Νίκος Καββαδίας

·        1978 – Μια εκδρομή με τη Μαρίζα

·        1978 - Περιβόλι γεμάτο τραγούδια

·        1978 – Παιχνιδοτράγουδα

·        1979 – Αιγαίο

·        1981 - Ο Καθρέφτης

·        1983 - Στο βάθος κήπος

·        1986 - Τα παράλια

·        1988 - Εθνική Οδός

·        1990 - Οι δρόμοι του μικρού Αλέξανδρου» (Μουσικά Ερεθίσματα για Βρέφη)

·        1992 - Διπλή Βάρδια

·        1993-96 – Κάρτες (Κυκλάδες, Μπουζούκι, ….)

·        1997 - Η γοργόνα ταξιδεύει τον μικρό Αλέξανδρο

·        1999 - Μια γιορτή με τη Μαρίζα

·        2000 - Σαν ουράνιο τόξο (μουσικά ερεθίσματα για βρέφη) επανέκδοση του "Οι δρόμοι του μικρού Αλέξανδρου"

·        2001 - Να τα πούμε (CD single)

·        2001 - Μια εκδρομή με τις εννέα μούσες

·        2001 - Το τροπάριο της Κασσιανής

·        2002 - «Τα παράλια (επανέκδοση σε CD)

·        2002 - «Διπλή βάρδια» (επανέκδοση σε CD).

·        2002 - Τα χρωματιστά τραγούδια

·        2004 - Τα τραγούδια πάνε θέατρο

·        2004 - Ραντεβού στην Αθήνα 2004

·        2004 - Πνοή του Αιγαίου ή Αρχιπέλαγος

·        2005 - Στον κήπο της Σαπφούς

·        2008 - Παραδοσιακά νανουρίσματα (παραγωγή της VERSO)

·        2009 - Πάνω στη θάλασσα εγώ τραγουδώ

·        2010 - Με τη Μαρίζα τραγουδώ, ελληνικά μαθαίνω

·        2011 - Platonia (σε συνεργασία με τον Filtig)

·        2018 - Σαντορίνη Μαρίζα Κωχ (Στο βιβλίο "Το ξανθό κορίτσι της Σαντορίνης" εκδόσεις Μεταίχμιο)

·        2020 - Μαρίζα Κωχ - Κική Δημουλά (5 τραγούδια)

Συλλογές

·        1980 – Τα καλύτερά μου τραγούδια

·        1981 - Ανθολόγιο

·        1995 – Τα πορτραίτα της ΜΙΝΟΣ-EMI: Μαρίζα Κωχ

·        1998 - Σ΄αυτή την πόλη (επιλογή δισκογραφίας 1987 – 1997)

·        2003 - Φάτα Μοργκάνα

·        2008 - 14 μεγάλα τραγούδια

Συμμετοχές σε δίσκους άλλων

·        1968 – Νίκος Χουλιαράς 2

·        1970 - Μάνος Λοΐζος – Θαλασσογραφίες (Επανέκδοση 2012)

·        1973 - Τάκης Παναγόπουλος – Τα τραγούδια του Νοτιά

·        1975 - Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Ατέλειωτη εκδρομή

·        1979 - Τάκης Παναγόπουλος - Η χαβούζα

·        1980 - Μάνος Ελευθερίου - Μαλαματένια λόγια

·        1988 - Νίκος Οικονομίδης - Θαλασσινά περάσματα

·        1991 - Νίκος Οικονομίδης - Πέρασμα στα Κύθηρα

·        1993 – Νίκος Οικονομίδης - Χορός στα κύματα

·        1996 - Βάσος Αργυρίδης - Στη χώρα π' αναγιώθηκα

·        Δημήτρης Λάγιος – Ρωγμές

·        1991 - Γιάννης Σπανός - Το νυφοπάζαρο (OST της ταινίας του Κ.Ασημακόπουλου του 1969)

·        2002 - Φλέρυ Τρελή του Φεγγαριού (ταινία του Αντώνη Μποσκοΐτη – OST)

·        2008 - Μιχάλης Καπέλης - Νύχτες υγρές

·        2010 - Τατιάνα Ζωγράφου - Το σπίτι

Ταινίες

·        1966 – Ο γυρισμός του στρατιώτη (σκηνοθεσία Γιώργου Λόη μουσική Γιάννη Σπανού, εμφανίζεται σε ρόλο τραγουδίστριας)

·        1968 – Οικογένεια Χωραφά του Κώστα Ασημακόπουλου (soundtrack)

·        1969  - Το νυφοπάζαρο» (ταινία του Γ.Ασημακόπουλου, μουσική Γιάννη Σπανού_soundtrack)

·        1975 - Τα τραγούδια της φωτιάς (ντοκιμαντέρ του Νίκου Κούνδουρου)

·        1983  - Storia di Piera του Marco Ferreri  (στο soundtrack ακούγεται το "Φάτα Μοργκάνα")

·        1995 –Δέκα χρόνια μετά (34λεπτο ντοκιμαντέρ της Πόπης Αλκουλή για τα δικαιώματα των γυναικών) Προβλήθηκε σε εκδήλωση στο Ιντεάλ 13.3.2008 για τη μέρα της γυναίκας.

·        2002 - Το ταμένο (της Μάρσας Μακρή)

·        2002 - Φλέρυ - Τρελή του φεγγαριού (ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ Νταντωνάκη του Αντώνη Μποσκοΐτη _η Μαρίζα τραγουδά το «Μοιρολόϊ» )

·        2006 - «Ζωντανοί στο Κύτταρο - Σκηνές Ροκ» (ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοΐτη)

·        2012 – Κατερίνα Γώγου  (βιογραφική ταινία του Αντώνη Μποσκοΐτη για την Ελληνίδα ποιήτρια που πέθανε το 1993)

Συμμετοχή σε τηλεοπτικές εκπομπές

·        Δώδεκα μήνες τραγούδι (1/1/1973)

·        Το πορτραίτο της Πέμπτης (με το Φρέντυ Γερμανό) (10 Ιουνίου 1976)

·        Στην υγειά μας: Τα φεγγάρια του Λευτέρη Παπαδόπουλου (11/4/2009)

·        360 μοίρες: Ιστορίες του πολέμου (ALPHA)

Βιβλία (με ενσωματωμένο δίσκο)

·        Η γοργόνα ταξιδεύει το μικρό Αλέξανδρο (εκδόσεις Κέδρος,1994)

·        Με τη Μαρίζα τραγουδώ, Ελληνικά μαθαίνω (Εκδόσεις Σταμούλης 2010)

·        Το Πάπλωμα με τα Χρυσά Κουδούνια (Εκδόσεις Σταμούλης 2011)

·        Το Ξανθό Κορίτσι της Σαντορίνης - Αυτοβιογραφικό (Εκδόσεις Μεταίχμιο 2018)

Παιδικές μουσικοθεατρικές παραστάσεις

·        «Η γοργόνα ταξιδεύει τον μικρό Αλέξανδρο» (1993)

·        «Ο Ιάσονας στην Αργοναυτκή Εκστρατεία»

·        «Ορφέας»

·        «Εννέα Μούσες»

·        «Οι Άγγελοι στους σταθμούς του Μετρό»

·        «Το Λιοντάρι από το Βέρμιο».

·        «Το Πάπλωμα με τα Χρυσά Κουδούνια» (2010)

Βραβεύσεις (οι πιο γνωστές)

·        Ο δίσκος της «Αραμπάς» ήταν ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ελληνική αγορά.[6]

·        Το 1990 για το δίσκο της «Οι δρόμοι του μικρού Αλέξανδρου» (Μουσικά Ερεθίσματα για Βρέφη) η Μαρίζα Κωχ τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης ως γυναίκα δημιουργός.[6]

·        Βραβείο του Ελληνικού Συνεδρίου Πολιτισμού το 1996

·        Το τραγούδι της «Φάτα Μοργάνα», ερμηνευμένο από την ίδια, έγινε soundtrack στην ταινία «Η ιστορία της Πιέρα» Αρχειοθετήθηκε 2011-05-19 στο Wayback Machine. που βραβεύτηκε το 1983 στις Κάννες (Α΄ Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών).