ΕΣΣΔ 10ετία 1960: Τρένο υπερυψηλής ταχύτητας …με κινητήρα τζετ!!

Τα πειράματα  «γρήγορου βαγονιού» με jet engine on top ήταν 100% επιτυχημένα και απέδειξαν _επί ΕΣΣΔ φυσικά ότι ένα τρένο μπορούσε να ταξιδέψει εξίσου γρήγορα με ένα αεροπλάνο. Ωστόσο, αυτό το πειραματικό έργο τελικά ξεχάστηκε και εξαφανίστηκε στη λήθη_Russia Beyond / TASS (σσ. μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ)

Η ίδια η ιδέα των τρένων ικανών να «πετούν» είχε ιντριγκάρει Σοβιετικούς επιστήμονες και εφευρέτες, έργο που αποδείχθηκε επιτυχημένο. Κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα βαγόνι που «πετούσε» κατά μήκος των σιδηροτροχιών με 250 km/h. Ωστόσο, δεν παρήχθη ποτέ μαζικά. Γιατί; Και πώς έμοιαζε;

Σοβιετικοί μηχανικοί προσπάθησαν για πρώτη φορά να κάνουν ένα τρένο να «πετάξει» κατά μήκος των σιδηροτροχιών πριν από 100+ χρόνια, αμέσως μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, όταν ο Valerian Abakovsky, ένας συνηθισμένος σοφέρ από την πόλη Tambov, περίπου 460 χιλιόμετρα από τη Μόσχα, ζήτησε να τον αφήσουν να εργαστεί στο εργοστάσιο Tambov_κατασκευή σιδηροδρόμων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο Abakovsky σχεδίασε μόνος του ένα aero-wagon: έβαλε κυριολεκτικά μια προπέλα σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι και τοποθέτησε έναν κινητήρα αεροπλάνου σε αυτό.

Το βαγόνι του Abakovsky έφτασε σε ταχύτητα έως και 140 km/h - κάτι πρωτόγνωρο. Μέχρι το καλοκαίρι του 1921, το βαγόνι είχε διανύσει πάνω από 3.000 χιλιόμετρα. Ο σχεδιασμός κρίθηκε επιτυχημένος και χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά ανθρώπων.

Πίσω στη δεκαετία του 1970 _αναφέρει το TASS, Σοβιετικοί μηχανικοί προσπάθησαν να σημειώσουν νέο ρεκόρ ταχύτητας τρένου, συνδέοντας έναν κινητήρα τζετ σε αυτό. Το έργο ονομαζόταν «The speedy wagon εργαστήριο».
Το «τρένο αεροπλάνο» της ΕΣΣΔ: Με κινητήρα αεριωθούμενου, η Μόσχα σχεδίασε το «ιπτάμενο τρένο» Ως μέρος αυτών των δοκιμών, ένα τρένο βάρους 51,3 τόνων σε μόλις 10 δευτερόλεπτα έφτασε 50 km/h. και στη συνέχεια έφτασε σε ταχύτητα ρεκόρ 249 km/h (296 χλμ/h σύμφωνα με άλλους).

Η σύγχρονη τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ, με τα τρένα bullet να τρέχουν σε όλα τα μήκη και πλάτη χωρών με ταχύτητες που έχουν κάνει τις καθημερινές μετακινήσεις πιο γρήγορες.Επιπλέον, με την έλευση της πιο εξελιγμένης τεχνολογίας, ακόμη και τα αεροπορικά ταξί αυξάνονται στην εμπορική αγορά _για τους έχοντες φυσικά.

Στη δεκαετία του 1960, η Σοβιετική Ένωση σχεδίασε και ανέπτυξε ένα τρένο υψηλής ταχύτητας _ κορύφωση του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, που μετά την ΕΣΣΔ με το M-497 του New York Central Railway, με την κωδική ονομασία «Black Beetle» _τα μαύρο σκαθάρι, έκανε παρόμοιες δοκιμές.
Χρησιμοποιώντας ως βάση το ηλεκτρικό τρένο ER22, «το Kalininsky μεταφορές» με κινητήρες AI-25, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν στο υπερσύγχρονο αεροσκάφος Yak-40, στην οροφή του βαγονιού του τρένου για δοκιμή.
Το σοβιετικό βαγόνι ήταν εξοπλισμένο με αεροδυναμικούς κώνους μύτης και ουράς για μείωση της αντίστασης, επίσης τα φρένα ήταν σημαντικά βελτιωμένα επειδή έπρεπε να υποστηρίξουν ένα μεγάλο φορτίο κατά την εκκίνηση των κινητήρων. Σύμφωνα με μαρτυρίες, κατασκευάστηκαν 15 μακέτες του βαγονιού καθώς η δοκιμή έπρεπε να διεξαχθεί σε αεροδυναμική σήραγγα.

Το υπεργρήγορο τρένο σύμφωνα με πληροφορίες τα πήγε καλά στις δοκιμές, πλησιάζοντας σε ταχύτητα άνω των 200 χιλιομέτρων την ώρα. Αυτό ήταν πολύ πιο γρήγορο από άλλα σύγχρονα τρένα υψηλής ταχύτητας όπως το Shinkansen, το πρώτο παρόμοιο τρένο (bullet train ) στην Ιαπωνία _σσ. Τα τρένα bullet-wheel-on-rail χρησιμοποιούν συνδυασμό ηλεκτρικών κινητήρων και αεροδυναμικής σχεδίασης για την επίτευξη υψηλών ταχυτήτων., τροφοδοτούνται από εναέρια καλώδια και οι κινητήρες βρίσκονται στους τροχούς.

Ωστόσο, παρά τις αστρικές επιδόσεις του, το κόκκινο τρένο, δεν παρήχθη ποτέ μαζικά και τελικά εγκαταλείφθηκε ... δεν «απογειώθηκε» ποτέ

Η αρχική επιτυχημένη δοκιμαστική διαδρομή του τζετ τρένου της Σοβιετικής Ένωσης ακολουθήθηκε από πέντε χρόνια δοκιμών που είδαν το τρένο υπερταχείας να κινείται ακόμη και σε ορισμένα δημόσια τμήματα του σοβιετικού σιδηροδρόμου. Το όνειρο ήταν να παραχθεί μαζικά το υπεργρήγορο τρένο και να διασχίσει το μήκος και το πλάτος της σοβιετικής επικράτειας, αλλά η περεστρόικα φρόντισε για το αντίθετο. Τα νέα σιδηροδρομικά συστήματα έγιναν μη βιώσιμα σε χρόνο μηδέν.
Η σταθερότητα του τρένου στις υψηλές ταχύτητες είχε αρχικά κάποια προβλήματα, αλλά οι σχεδιαστές τα διόρθωσαν, όπως επίσης σχεδίασαν τα πρωτοποριακά πετάσματα από πλέξιγκλας για να τοποθετηθούν καθώς το τρένο περνούσε μπροστά από πυκνοκατοικημένες περιοχές,

Τελικά έμεινε κάτι σαν λείψανο _ το σκουριασμένο ναυάγιο μεταφέρθηκε στη βιομηχανική αυλή της (πλέον) Αγίας Πετρούπολης, όπου συγκέντρωνε σκόνη για αρκετά χρόνια και το 2008 αφού παρέμεινε σε μια αυλή για 10ετίες, το μπροστινό μέρος αφαιρέθηκε, βάφτηκε και τοποθετήθηκε σε μια βάση μπροστά από το Tver μεταφορική. Παρόλο που το σοβιετικό όνειρο δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, το πρόγραμμα δεν κατέστη εντελώς άχρηστο. Η δοκιμαστική διαδρομή χρησιμοποιήθηκε ως μάθημα για μελλοντικά πειράματα σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας _παγκόσμια. Σιγά-σιγά, η Κίνα εντάχθηκε στο παιχνίδι κάνοντας τα ταξίδια με τρένο υψηλής ταχύτητας πραγματικότητα _όπου είναι πρωτοπόρα επιδεικνύοντας όλο και νέα μοντέλα.
Πολλές τεχνολογικά προηγμένες χώρες έχουν πλέον κάνει τη μετάβαση. Ωστόσο, το σοβιετικό έργο εξακολουθεί να μνημονεύεται για την καινοτομία και τις δυνατότητές του.

Το σύστημα των σιδηροδρόμων μας πέρυσι εξολόθρευσε 3.720 ζωές σε συγκρούσεις αμαξοστοιχιών +27.260 πατώντας απρόσεχτους κι άχρηστους ανθρώπους στις διασταυρώσεις…

 

Από τη μυθοπλασία
στην τραγική καθημερινότητα
της αστικής διαχείρισης

Ανάμεσα στις ταινίες «καταστροφής» περίοπτη θέση κατέχει και το τρένο: αναφέρουμε ενδεικτικά την πολύ καλή Runaway Train _1985 (το τρένο της μεγάλης φυγής) και στον αντίποδα την ασήμαντη The Cassandra Crossing _1976 (Το Πέρασμα της Κασσάνδρας)

Η πρώτη μια εξαιρετική ταινία σε σκηνοθεσία Αντρέι Κοντσαλόφσκι, όπου δυο απελπισμένοι κατάδικοι και μια αθώα γυναίκα έρχονται αντιμέτωποι με το πεπρωμένο τους, καθώς τους καταδιώκει ένας δεσμοφύλακας, ο απάνθρωπος διευθυντής της φυλακής, από την οποία απέδρασαν και που το μίσος του εναντίον τους του έχει γίνει έμμονη ιδέα.
Τα αισθήματά τους μεταβάλλονται σε κάθε απότομη στροφή του τρένου, που κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κάθε τούνελ μοιάζει με διάδρομο για τη λησμονιά. Και η τελευταία στροφή είναι η σημαντική: Αυτή που θα κρίνει, αν θα κατακτήσουν την ελευθερία ή θα παραμείνουν καταδικασμένοι για όλη τους τη ζωή. Η ταινία ήταν υποψήφια για δύο όσκαρ _δεν της δόθηκε τίποτε ούτε διακρίθηκε ιδιαίτερα.

Στο «Πέρασμα της Κασσάνδρας» (σκηνοθεσία George P. Cosmatos με εξαιρετικό καστ) μια ομάδα τρομοκρατών, προσβεβλημένη από έναν θανατηφόρο ιό, επιβιβάζεται σε ένα υπερπολυτελές τρένο που ταξιδεύει από τη Γενεύη στη Στοκχόλμη, για να ξεφύγει απ’ την αστυνομία. Ο Στίβεν Μακένζι _Burt Lancaster στρατιωτικός που αναλαμβάνει να δώσει λύση, θέλει να στείλει το τρένο σε ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο έτσι ώστε ο ιός να μην εξαπλωθεί. Για να φτάσουν εκεί όμως πρέπει να περάσουν πάνω από μία ετοιμόρροπη γέφυρα, γνωστή ως το πέρασμα της Κασσάνδρας. Την ίδια στιγμή, ο γιατρός Τσάμπερλεϊν _Richard Harris προσπαθεί με τη βοήθεια της γυναίκας του _Sophia Loren να δημιουργήσει αντισώματα για να καταπολεμήσει τον ιό. Θα προλάβει να αποφύγει το θανατηφόρο πέρασμα; Για την ιστορία ακολουθεί το μισό τρένο πηγαίνει στη γέφυρα, η οποία καταρρέει και πέφτει στον γκρεμό με 10αδες πτώματα σορών να επιπλέουν στο ποτάμι … Jennifer Rispoli Chamberlain.

Μιλώντας για ταινίες και τρένα, το μυαλό φτερουγίζει 57 χρόνια πριν στον Άνθρωπο που έβλεπε τα Τρένα να Περνούν (Closely Watched Trains) του του Γίρι Μένζελ γραμμένη και σκηνοθετημένη σαν ένα ποίημα που απαγγέλει την ενηλικίωση ενός αντί-ήρωα και μια ολόκληρης χώρας στο μεταίχμιο (δυο χρόνια αργότερα θα γίνει η επέμβαση «βοήθεια»;) Στο ρόλο του ήρωα, αντί-ήρωα βρίσκουμε τον Μίλος, εκπαιδευόμενο σταθμάρχη σε επαρχιακό σταθμό, καμάρι για την οικογένεια του, αλλά και για την μικρή κοινωνία που περιστρέφεται γύρω από τρένα που φεύγουν και έρχονται χωρίς ποτέ να σταματούν εκεί παρά μόνο για να υπενθυμίσουν το εφήμερο και τις δυναμικές να αλλάζουν με βλ._/flix.gr, οδηγό τη σεξουαλική αφύπνιση - άντρες που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην απόλυτη ανία και την «επιστήμη του φλερτ», δίνοντας την χαριστική βολή σε μια «ηθική» κοινότητα στα όρια της παρωδίας. Η ανικανότητα του Μίλο την ώρα που πρέπει να φανεί αντάξιος του… ανδρισμού του, θα γίνει το κέντρο μιας… ρομαντικής ίντριγκας που τελικά οδηγεί την πλοκή στην ολοκλήρωση μιας βαθιά πολιτικής ταινίας και ένα τέλος… εποχής.

_Mark Twain Λονδίνο 1872
_αντιγραφή από Θέματα Παιδείας (τ89-92 _της Σύνταξης)

«Αναφέρομαι στοργικά στο σύστημα των σιδηροδρόμων μας, που συγκατατίθεται να μας αφήσει να ζούμε -αν και θα μπορούσε να κάνει το αντίθετο- σαν κύριοι του εαυτού μας. Πέρυσι εξολόθρευσε μόνο τρεις χιλιάδες εφτακόσιες είκοσι ζωές με τις συγκρούσεις αμαξοστοιχιών και εικοσιεφτά χιλιάδες διακόσιες εξήντα, πατώντας απρόσεχτους και άχρη­στους ανθρώπους στις διασταυρώσεις. Οι εταιρίες λυπήθηκαν πολύ για τη δολοφονία αυτών των τριάντα χιλιάδων ανθρώπων και έφτασαν μέχρι του σημείου να πληρώσουν για μερικούς απ’ αυτούς - οικειοθελώς, φυσικά, γιατί ακόμα και οι πιο ποταποί από μας δε θα ισχυρίζονταν ότι κατέχου­με δικαστήρια τόσο προδοτικά ώστε να χρησιμοποιήσουν ένα νόμο ενάντια σε μια εταιρία σιδηροδρόμων. Αλλά, δόξα τω Θεώ, οι σιδηροδρομικές εται­ρίες έχουν γενικά την τάση να κάνουν σωστές και ευγενικές ενέργειες δίχως εξαναγκασμό. Ξέρω ένα περιστατικό που όταν συνέβη με συγκίνησε πολύ. Μετά από ένα ατύχημα, η εταιρία έστειλε στο σπίτι ένα καλάθι με ό,τι είχε απομείνει από έναν αγαπητό μακρινό μου ηλικιωμένο συγγενή, μαζί με το ακόλουθο σημείωμα: “Παρακαλούμε να δηλώσετε την τιμή στην οποία τον εκτιμάτε - και να επιστρέφετε το καλάθι”. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ φιλικότερη πράξη» _Mark Twain (Μαρκ Τουαίην “Λόγος μετά το δείπνο- Προ­σφώνηση σε δεξίωση Αμερικανών στο Λονδίνο το 1872, για την επέτειο της 4^ης Ιουλίου).

Την πραγματικότητα των ιδιωτικών σιδηροδρόμων και τις τραγικές συνέπειες της αποτύπωνε με το μαύρο χιούμορ του ο συγγραφέας 150 χρό­νια πριν, στην ακμή του καπιταλισμού. Στην εποχή μας το κεφάλαιο, για την εξασφάλιση των υπερκερδών του, «δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύει να το διαπράξει», προέβλεπε ο Καρλ Μαρξ. Στο πεδίο αυτής της “τόλμης”, του κεφαλαίου που έχει αποθρασυνθεί, συναγωνίζο­νται οι πολιτικοί εκπρόσωποί του και σύσσωμο τα σινάφι των υποτακτι­κών του.         '

Όσοι έβαλαν πλάτες για τη διάλυση και ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) βγήκαν κι από πάνω να ζητήσουν ευθύνες για το: έγκλημα στα Τέμπη. Φταίει «η έλλειψη αξιολόγησης», έφτασε να πει η Νίκη Κεραμέως, που από τη θητεία της στο Υπουργείο Παιδείας έγινε ειδική και στα τρένα. Βρήκαν και τον υπάλληλο του σταθμού, που είναι και δικό τους παιδί, να του φορτώσουν όλο το έγκλημα (λίγο έλειψε να τα βάλουν και με το νεκρό μηχανοδηγό). Το ζήτημα γι’ αυτούς είναι να μείνει στο απυρόβλη­το και να συνεχιστεί η ίδια πολιτική. Όσο για την ιταλική εταιρία, θα πλη­ρώσει αποζημίωση στις οικογένειες των νεκρών, «οικειοθελώς φυσικά», αφού η σύμβασή της δεν την υποχρεώνει. Η ευγένεια και η καλοσύνη σε τέτοια εγκλήματα περισσεύει. Μην τολμήσει κανείς να μιλήσει για νεκρό στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, η απάντηση έρχεται “αφοπλιστική”: (ορθότερα: εφοπλιστική). «Τι θέλετε δηλαδή, να μη δουλεύει κανείς;» (Για την ανεργία λοιπόν φταίνε οι ταξικές δυνάμεις που διεκδικούν εργασιακά δικαιώματα «ας τα καταργήσουμε για να μη φτιάχνονται τα πλοία στο; εξωτερικό»...). Χάρη μας κάνουν που δουλεύουμε ας είν’ καλά τα κέρδη τους. Τα υπερκέρδη δεν τ’ αγγίζουμε ούτε για να τα φορολογήσουμε (φρόντισαν γι’ αυτό οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ). Μάλιστα, κατά δήλωση των ίδιων των κεφαλαιοκρατών, «δεν υπάρχουν υπερκέρδη, ο σωστός όρος είναι απρόσμενα κέρδη» αυτό διευκρίνισε ο Γ. Βαρδινογιάννης (capital.gr), παραδίνοντας γλωσσικά μαθήματα σε μας τους ανίδεους.

Mark Twain _παραδόθηκε στις 4 Ιουλίου 1899, Λονδίνο, Αγγλία __
Δεξίωση Αμερικανών στο Λονδίνο το 1899, για την επέτειο της 4^ης Ιουλίου

Σας ευχαριστώ για το κομπλιμέντο που μόλις μου έκαναν και για να δείξω την εκτίμησή μου για αυτό δεν θα σας ταλαιπωρήσω με πολλά λόγια.
Είναι ευχάριστο να γιορτάζουμε με αυτόν τον ειρηνικό τρόπο, σε αυτό το παλιό μητρικό έδαφος, την επέτειο ενός πειράματος που γεννήθηκε από τον πόλεμο στην ίδια γη τόσο πολύ καιρό πριν, και ολοκληρώθηκε σε επιτυχημένο θέμα από την αφοσίωση των προγόνων μας. Χρειάστηκαν σχεδόν εκατό χρόνια για να φέρουμε τους Άγγλους και τους Αμερικανούς σε σχέσεις καλές, ευγενικές και αμοιβαίας εκτίμησης, αλλά πιστεύω ότι επιτέλους επιτεύχθηκε.

Ήταν ένα μεγάλο βήμα όταν οι δύο τελευταίες παρεξηγήσεις διευθετήθηκαν με τη διαιτησία (την καλή γειτονία) αντί με κανόνια. Είναι άλλο ένα σπουδαίο βήμα όταν η Αγγλία υιοθετεί τις ραπτομηχανές μας χωρίς να διεκδικήσει την εφεύρεση -- ως συνήθως και άλλο ένα εισήγαγαν τις προάλλες αυτοκίνητο με ανακλινόμενα καθίσματα. Και ζέστανε την καρδιά μου περισσότερο από ό,τι μπορώ να πω, χθες, όταν είδα το θέαμα ενός Άγγλου που παρήγγειλε σε έναν Αμερικανό τσαγκάρη οικειοθελώς sherry _και όχι μόνο αυτό, αλλά με διαυγές το μυαλό και ήρεμα, ισορροπημένα, λογικά και συγκροτημένα να υπενθυμίζει στον κράχτη να μην ξεχάσει τις φράουλες.
Με μια κοινή καταγωγή, μια κοινή γλώσσα, μια κοινή λογοτεχνία, μια κοινή θρησκεία και κοινά ποτά, τι χρειάζεται πλέον για τη συνένωση των δύο εθνών σε έναν μόνιμο δεσμό αδελφοσύνης;

Αυτή είναι μια εποχή προόδου και η δική μας είναι μια προοδευτική γη. Μια μεγάλη και ένδοξη γη, επίσης -- μια χώρα που ανέπτυξε τους Washington, Franklin, William M. Tweed, Longfellow, Motley, Jay Gould, Samuel C. Pomeroy και ένα πρόσφατο Κογκρέσο που δεν ήταν ίδιο με το προηγούμενο (έτσι διατείνονται ορισμένοι …) και ένας στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών που κατέκτησε εξήντα Ινδιάνικές περιοχές σε οκτώ μήνες - κάτι που τους κούρασε _δε λέω (ο Θεός ξέρει), πάντως πολύ καλύτερο από τις απολίτιστες σφαγές.
Έχουμε ένα ποινικό σύστημα που είναι ανώτερο από οποιοδήποτε άλλο στον κόσμο και η αποτελεσματικότητά του αμαυρώνεται μόνο από τη δυσκολία εύρεσης δώδεκα ανδρών ενόρκων κάθε μέρα που δεν ξέρουν τίποτα και δεν μπορούν να διαβάσουν. Και μπορεί να παρατηρήσω ότι έχουμε μια παράνοια που θα είχε σώσει τον Κάιν.
Νομίζω ότι μπορώ να πω, και να πω με περηφάνια, ότι έχουμε ορισμένα νομοθετικά σώματα που φέρνουν υψηλότερες τιμές από οποιαδήποτε άλλη στον κόσμο.

Αναφέρομαι και πάλι _τιμής ένεκεν στο σιδηροδρομικό μας σύστημα, το οποίο συναινεί να μας αφήσει να ζήσουμε, αν και μπορεί να κάνει το αντίθετο, καθώς είμαστε αφέντες του εαυτού μας. Κατέστρεψε μόνο τρεις χιλιάδες εβδομήντα ζωές πέρυσι από συγκρούσεις, και είκοσι επτά χιλιάδες διακόσιες εξήντα, πέφτοντας πάνω από απρόσεκτους και αχρείαστους ανθρώπους στις διαβάσεις. Οι εταιρείες μετάνιωσαν σοβαρά για τη δολοφονία αυτών των τριάντα χιλιάδων ανθρώπων και έφτασαν στο σημείο να πληρώσουν για μερικούς από αυτούς _οικειοθελώς, φυσικά, γιατί οι πιο άθλιοι από εμάς δεν θα ισχυρίζονταν ότι έχουμε ένα δικαστήριο αρκετά προδοτικό ώστε να επιβάλει νόμο εναντίον μιας σιδηροδρομικής εταιρείας. Αλλά, ευχαριστώ τον Παράδεισο, οι σιδηροδρομικές εταιρείες είναι γενικά διατεθειμένες να κάνουν το σωστό και ευγενικό πράγμα χωρίς εξαναγκασμό. Γνωρίζω μια περίπτωση που με άγγιξε πολύ εκείνη την εποχή (σσ. το 1872). Μετά από ένα ατύχημα, η εταιρεία έστειλε στο σπίτι τα λείψανα ενός αγαπητού μακρινού συγγενή μου σε ένα καλάθι, με την παρατήρηση, "Παρακαλώ δηλώστε σε ποια τιμή τον εκτιμάτε και _παρακαλούμε επιστρέψτε το καλάθι". Τώρα δεν θα μπορούσε να υπάρξει τίποτα πιο φιλικό από αυτό.
Αλλά δεν πρέπει να στέκομαι εδώ και να καυχιέμαι όλη τη νύχτα. Ωστόσο, δεν θα σας πειράξει να καυχιέται λίγο για τη χώρα του στις 4 Ιουλίου. Είναι μια δίκαιη και νόμιμη στιγμή να πετάξεις τον αετό.

Θα πω μόνο μια ακόμη λέξη καυχησιολογίας _και μια ελπιδοφόρα. Είναι αυτό. Έχουμε μια μορφή διακυβέρνησης που δίνει σε κάθε άνθρωπο μια δίκαιη ευκαιρία και καμία εύνοια. Σε εμάς, κανένα άτομο δεν γεννιέται με το δικαίωμα να κοιτάζει από ψηλά τον πλησίον του και να τον περιφρονεί. Ας βρούμε την παρηγοριά μας σε αυτό όσοι από εμάς δεν είμαστε δούκες. Και μπορεί να βρούμε ελπίδα για το μέλλον στο γεγονός ότι όσο δυσαρεστημένη είναι η κατάσταση της πολιτικής μας ηθικής σήμερα, η Αγγλία έχει ξεσηκωθεί πολύ πιο άσχημα από την εποχή που ο Κάρολος Α' εξευγένιζε τις εταίρες και κάθε πολιτικός χώρος ήταν θέμα διαπραγμάτευσης και πώλησης.

Υπάρχει ακόμα ελπίδα για εμάς…

Η παραπάνω είναι η ομιλία που επρόκειτο να κάνω, αλλά ο υπουργός μας, ο στρατηγός Schenck, προήδρευσε και μετά την ευλογία κλπ., σηκώθηκε και έκανε έναν, μακρύ, τεράστιο και ασύλληπτα βαρετό διάλογο και ολοκλήρωσε λέγοντας ότι, καθώς η ομιλία δεν φαινόταν να ενθουσιάζει πολύ τους καλεσμένους, όλη η περαιτέρω ρητορική θα μας έτρωγε χρήσιμο κοινωνικό χρόνο. Είναι γνωστό ότι ως συνέπεια αυτής της παρατήρησης σαράντα τέσσερις τελειοποιημένες ομιλίες πέθαναν στη μήτρα. Η κατάθλιψη, η κατήφεια, η επισημότητα που κυριάρχησε στο συμπόσιο από τότε και στο εξής θα είναι μια διαρκής ανάμνηση με πολλούς που ήταν εκεί. Με αυτή την αλόγιστη παρατήρηση ο στρατηγός Σένκ έχασε σαράντα τέσσερις από τους καλύτερους φίλους που είχε στην Αγγλία. Περισσότεροι από ένας είπαν εκείνο το βράδυ: "Και αυτό είναι το είδος του ανθρώπου που στέλνεται να μας εκπροσωπήσει σε μια μεγάλη αδελφή αυτοκρατορία!"

Θέματα Παιδείας

·    Το περιοδικό εκδίδεται από τον “Όμιλο Εκπαιδευτικού Προβληματισμού” (σωματείο — μη κερδοσκοπικού χαραχτήρα) με ευθύνη των Θόδωρου Τζιαντζή (εκδότης) και Ρίτας Νικολαΐδου (διευθύντρια, μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ)

·    Η ύλη επιλέγεται και παρουσιάζεται από Συντακτική Επιτροπή με τη βοήθεια ειδικών συνεργατών

·    Μόνιμοι συνεργάτες: Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών — Δημοκρατική Ενότητα Γονέων — Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση — Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών — Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) Πανσπουδαστική Κ.Σ. — ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.

·     Επικοινωνία:
τηλ. 210–8213430 6974478660 — mail@thematapaideias.org

·     Συνδρομές-εμβάσματα: Θέματα Παιδείας, Ταχ.Θυρ. 31207, Τ.Κ. 100 35 Αθήνα
Τιμή τεύχους: 5€

·     Ετήσια συνδρομή (4 τεύχη): 18€ Δίχρονη συνδρομή (8 τεύχη): 35€ Ετήσια συνδρομή για φοιτητές και άνεργους: 15€

·     Νομικά Πρόσωπα (ετήσια): 25€ Συνδρομή εξωτερικού: 35€

·     Καταθέσεις: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΑΣ, Αρ.Λογαρ. 190/ 79299194 ΙΒΑΝ: ΟΚ8401101900000019079299194
(Δικαιούχοι: Βουρδουμπάς Ν.- Ιωαννίδης Κ. — Νικολαΐδου Μ.)

Δείτε και
Στη μάχη τα "Θέματα Παιδείας" Τ. 81-88
Παγκόσμια ημέρα δάσκαλου _εκπαιδευτικών
Οι άνθρωποι που έβλεπαν τρένα να περνούν…

 

Αυτό το τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο _Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο...

Ενώ ένας νεκρός, από τους 57, παραμένει ακόμα άγνωστος (δεν τον έχει αναζητήσει κανείς) και μια μητέρα αναζητεί ακόμα την κόρη της που επέβαινε στο τρένο, αλλά δεν έχει βρεθεί κανένα ίχνος της _μερικά από τα 10άδες αναπάντητα ερωτήματα του εγκλήματος, της πολύνεκρης σύγκρουσης των δυο τρένων στα Τέμπη.
Που δεν αλλάζει όπως το βασικό: πως πρόκειται για προδιαγεγραμμένο έγκλημα με γνωστούς ενόχους “ποτάμι να τους πνίξει να γίνει η οργή”, “Κέρδη βουτηγμένα στου λαού το αίμα, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τρένα”, όπως φώναξαν στην κινητοποίηση της Θεσσαλονίκης τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ, την ώρα της αστυνομικής βία και καταστολής του αστικού κράτους στο Λευκό Πύργο, κατά τη διάρκεια της μαζικής πορεία που στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Όπως έγινε γνωστό από την Αστυνομία, στα εγκληματολογικά εργαστήρια έφτασαν συνολικά, από την πρώτη στιγμή μέχρι και χτες, 107 δείγματα από νεκρούς και ανθρώπινα μέλη , ενώ το μακάβριο έργο της πυροσβεστικής σχεδόν τέλειωσε, καθώς έχουν απομακρυνθεί όλα τα βαγόνια και συντρίμμια από την φοβερή σύγκρουση και απομένει ένας τελευταίος έλεγχος για τυχόν βιολογικό υλικό στο έδαφος, κάτι που αναμένεται να ολοκληρωθεί τις επόμενες ώρες μαζί με την ανακοίνωση της λήξης των ερευνών.

Παλλαϊκό Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα

Δεκάδες χιλιάδες λαού απαίτησαν καμία συγκάλυψη του εγκλήματος - Όλοι στις κινητοποιήσεις της Τετάρτης

Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι και νέες, οικογένειες με τα παιδιά τους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των εργατικών συνδικάτων, Φοιτητικών Συλλόγων, Συλλόγων Αυτοαπασχολουμένων και Γυναικών για το συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 48ωρης απεργίας των σιδηροδρομικών.

 

Νέο μεγάλο ραντεβού των Σωματείων και των μαζικών φορέων θα είναι η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 8 Μάρτη στις 12.30 μ.μ. στα Προπύλαια στο πλαίσιο της παναττικής στάσης εργασίας που έχουν προκηρύξει τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά και η ΑΔΕΔΥ.
Τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά έχουν πάρει απόφαση για στάση εργασίας την μέρα εκείνη 12 μ. ως 4 μ.μ. και καλούν τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις να πάρουν απόφαση για μετατροπή των κινητοποιήσεων σε πανεργατική πανϋπαλληλική απεργία.

Μέχρι και κείνη τη μέρα, τα Σωματεία των Σιδηροδρομικών συνεχίζουν την απεργία (Δευτέρα - Τρίτη - Τετάρτη), ενώ τα Εργατικά Κέντρα καλούν όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να προχωρήσουν άμεσα σε συγκεντρώσεις, Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες  στους χώρους δουλειάς για να στηρίξουν τον αγώνα των σιδηροδρομικών, για την επιτυχία της απεργιακής συγκέντρωσης της Τετάρτης.

 

Πολλές χιλιάδες άνθρωποι διατράνωσαν ότι το έγκλημα στα Τέμπη είναι αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών που αντιμετωπίζουν την ασφάλεια και την ανθρώπινη ζωή ως κόστος. Είναι πολιτική επιλογή που ακολούθησαν στο σιδηροδρομικό έργο διαχρονικά και σε συνέχεια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και απαίτησαν τώρα να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί υπεύθυνοι!

 

Στο μεγάλο παλλαϊκό συλλαλητήριο παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον ΓΓ της, Δημήτρη Κουτσούμπα.

 

·       Πραγματική κοσμοπλημμύρα στην πλατεία Συντάγματος. Τα πλήθη του κόσμου γέμισαν τους δρόμους από τον Εθνικό Κήπο μέχρι και μέσα στην Πανεπιστημίου.

·       Γεμάτες επίσης η Όθωνος και η Βασιλέως Γεωργίου. Το αδιαχώρητο επικρατεί και μέσα στην πλατεία Συντάγματος, στο συντριβάνι, στον Άγνωστο Στρατιώτη.

• ·   Εργαζόμενοι πίσω από τα μπλοκ των Σωματείων τους _Φοιτητές και φοιτήτριες κρατάνε στα χέρια τους πλακάτ με συνθήματα μονολεκτικά όπως «Δολοφόνοι»,
• ·  «Δεν θα ξεχαστεί» _Γονείς με τα παιδιά τους, καροτσάκια με μωρά.
• ·  «Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, των νεκρών γινόμαστε φωνή».
• ·  «Μετρήθηκαμε και είμαστε λιγότεροι»,
• · «Δεν ήταν ανθρώπινο λάθος», ανέφεραν χαρακτηριστικά τα Σωματεία Εργαζομένων στη «Hellenic Train» αφού στο στυγερό αυτό έγκλημα στα Τέμπη έχασαν συναδέλφους τους.

Οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο διεκδικούν, εκτός από το προφανές, δηλαδή να διαλευκανθούν τα αίτια του δυστυχήματος και να αποδοθούν ευθύνες, και:

·       Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες οι ειδικότητες.

·       Αντίστοιχη εξειδίκευση και πιστοποίηση του προσωπικού.

·       Προγράμματα εκπαίδευσης όλων των εργαζομένων στον ασφαλή τρόπο εκτέλεσης των εργασιών.

·       Ολοκλήρωση των έργων υποδομής και ασφαλούς λειτουργίας δικτύου.

·       Σωστή συντήρηση και επισκευή του τροχαίου υλικού και της γραμμής.

·       Συντήρηση, επισκευή και εκσυγχρονισμό του τεχνικού εξοπλισμού και εγκαταστάσεων.

·       Ασφαλή εργασία και μέτρα ασφαλείας στην κυκλοφορία των τρένων, ιδιαίτερα κατά τη διέλευσή τους από κατοικημένες περιοχές.

·       Να επιχορηγηθούν όλα τα μέσα ατομικής προστασίας.

·       Τεχνικός Ασφαλείας και γιατρός Εργασίας σε κάθε συγκρότημα.

·       Φθηνές  και ασφαλείς μαζικές μεταφορές για τον λαό και τους εργαζόμενους χωρίς τη λογική «κόστος - όφελος».

Από τα μεγάφωνα διαβάστηκαν συγκλονιστικές μαρτυρίες εργαζομένων και συγγενών τους, που αποτυπώνουν τις συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης και εντατικοποίησης για τα κέρδη, τον συνεχή φόβο των ατυχημάτων. «Είναι τρομαχτικό αυτό που ζούμε. Να πληρώσουν όλοι όσοι γυρνούσαν το κεφάλι. Πήραν στον λαιμό τους ανθρώπινες ζωές», είναι η μαρτυρία εργολαβικής εργαζόμενης στην καθαριότητα του τρένου που έτυχε τη μέρα του δυστυχήματος να μη δουλεύει στη μοιραία αμαξοστοιχία.

·       «Δε σου είπαν όταν φεύγεις από το σπίτι να φιλάς τη γυναίκα σου σαν να είναι η τελευταία φορά που θα τη δεις», σχολιάζουν, άλλες μαρτυρίες.

·       Ζητούσαν «να ξαναπάει στη δουλειά μετά από 8 ώρες από την ώρα που σχόλασε, χωρίς να έχει σημασία μάλλον αν ένας άνθρωπος άυπνος μπορεί να οδηγήσει ένα τρένο», θυμάται το παιδί μηχανοδηγού με 35 χρόνια υπηρεσίας.

·       «Σήμερα μετρηθήκαμε και είμαστε λιγότεροι», τόνισε ο Νίκος Λάζου, πρόεδρος του Σωματείου Προσωπικού στη «Hellenic Train», προσθέτοντας ότι «δεν φταίει ένας μόνο εργαζόμενος, φταίνε διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις».

Τα συλλυπητήρια των μηχανοδηγών στις οικογένειες των θυμάτων μετέφερε ο Κώστας Γενηδούνιας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης, επισημαίνοντας πως «δεν μας απάντησαν ποτέ τίποτα. Σήμερα όμως οφείλουν απάντηση στην ελληνική κοινωνία».

«Η ζωή μας μετράει. Το ακούω αυτές τις μέρες από όσους βρέθηκαν στον δρόμο», ανέφερε ο Βασίλης Ζαβογιάννης, πρόεδρος Ένωσης Προσωπικού Κίνησης.

«Τους σκότωσαν αυτοί που κοστολογούν τις ανθρώπινες ζωές» υπογράμμισε ο Ηλίας Τρεβλός, αντιπρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Προσωπικού στη «Hellenic Train» και μέλος της Διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών.

«Είμαστε εδώ για όλους τους», διαμήνυσε η Μαρίτα Στεργίου, από τον Σύλλογο Φοιτητών Ιατρικής. «Τώρα δεν είναι ώρα σιωπής», πρόσθεσε και επανέλαβε την υπόσχεση που δίνουν αυτές τις μέρες χιλιάδες νέες και νέοι, να γίνουν η φωνή των νεκρών και να απαιτήσουν την απόδοση ευθυνών για το έγκλημα. Από το βήμα της κινητοποίησης κάλεσε στο νέο συλλαλητήριο που οργανώνουν Φοιτητικοί Σύλλογοι την Τετάρτη.

 Στην πολιτική που οδήγησε, μέσα από μια σειρά νόμους και ρυθμίσεις, στην απαξίωση και διάλυση του σιδηροδρόμου, ανέτρεξε ο Γιώργος Καλαμαράς, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. «Όσο οι ζωές μας και η ασφάλεια μας λογαριάζονται με τη λογική κόστους - οφέλους, δεν θα σταματήσουμε να μετράμε νεκρούς», προειδοποίησε.

Σε καταδίκη της πολιτικής που βάζει την ασφάλεια και τη  ζωή «στο ζύγι του κόστους», κάλεσε ο Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Δίπλα στις καταγγελίες των Σιδηροδρομικών, υπενθύμισε τις ανάλογες καταγγελίες και παρεμβάσεις των εργαζομένων και των σωματείων τους σε μία σειρά άλλα μέσα μεταφοράς.
Στην κατεύθυνση αυτή κάλεσε σε συνέχεια του αγώνα με αιχμή το αίτημα για σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές και συγκοινωνίες, για σύγχρονα δικαιώματα για το προσωπικό στους χώρους αυτούς. Σκιαγραφώντας τα επόμενα βήματα, κάλεσε σε πρωτοβουλίες στους χώρους δουλειάς τη Δευτέρα και την Τρίτη καθώς και στις κινητοποιήσεις των Φοιτητικών Συλλόγων σε Αθήνα και Πειραιά την Τετάρτη.

 

Αυτό το τσιγάρο που καίει

είναι το τελευταίο

τα μάτια σου κλείσε δε θέλω

να δεις ότι κλαίω

γιατί είναι μοιραίο να φύγω

σε λίγο

σε λίγο

σε λίγο

 

Κάνε κάτι λοιπόν

να χάσω το τρένο

Κάνε κάτι λοιπόν

να χάσω το τρένο

αγκάλιασέ με

φίλησέ με

μέσα στα χέρια σου τα δυο

φυλάκισέ με

 

Κάνε κάτι λοιπόν

να χάσω το τρένο

κάνε κάτι

να χάσω

το τρένο

 

Αυτό το τσιγάρο που καίει

σε λίγο θα σβήσει

μια στάλα κουράγιο που έχω

κι αυτό θα μ' αφήσει

γιατί είναι μοιραίο να φύγω

σε λίγο

σε λίγο

σε λίγο…

 Πορεία του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη

Ηχηρή καταδίκη του εγκλήματος στα Τέμπη και της αστυνομικής βίας

Το έγκλημα στα Τέμπη και την αστυνομική βία και καταστολή που εκδηλώθηκε σήμερα στο Λευκό Πύργο, καταδίκασαν τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με μαζική πορεία που πραγματοποιήθηκε στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Φωνάζοντας συνθήματα όπως «Κέρδη βουτηγμένα στου λαού το αίμα, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τρένα», οι διαδηλωτές, ξεκίνησαν από τον Λευκό Πύργο, το σημείο όπου το πρωί, δέχθηκαν επίθεση από τα ΜΑΤ ο βουλευτής του Κόμματος και άλλα μέλη, όταν αναρτούσαν συμβολικά γιγαντοπανό που κατήγγειλε τις εγκληματικές ευθύνες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος.

Η πολυπληθής πορεία διέσχισε την παραλία και κατέληξαν στην συμβολή Εγνατίας με πλατεία Αριστοτέλους.

«Κάνει πολύ μεγάλο λάθος αν νομίζει ότι με την καταστολή κατά του ΚΚΕ η κυβέρνηση θα σταματήσει το ποτάμι οργής για το έγκλημα των Τεμπών», ξεκαθάρισε ο βουλευτής του Κόμματος, Γιάννης Δελής.

Εκεί οι συγκεντρωμένοι ανανέωσαν το αγωνιστικό ραντεβού τους για την Τετάρτη 8 Μάρτη στο φοιτητικό και μαθητικό συλλαλητήριο, στις 12 το μεσημέρι στο Άγαλμα Βενιζέλου και στο συλλαλητήριο με εργατικά σωματεία και συλλόγους γυναικών, στις 7 μ.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Σε σχόλιό του, για την απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας σε μέλη και στελέχη του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, σημειώνει:

«Καταγγέλλουμε την απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας στα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, που σήμερα το πρωί βρέθηκαν στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης και προχώρησαν στη συμβολική ανάρτηση πανό με σύνθημα “Τώρα η οργή να γίνει ανατροπή, το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί”. Το αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός δύο εξ αυτών. Χαρακτηριστικό της στάσης της αστυνομίας είναι ότι εγκλώβισαν μέσα στον Λευκό Πύργο κάποιους από τους συμμετέχοντες στη συμβολική αυτή κινητοποίηση και δεν άφηναν κανένα να αποχωρήσει από το χώρο, ούτε καν τον βουλευτή Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, Γιάννη Δελή.

Όσο και να θέλει η κυβέρνηση της ΝΔ να επιβάλει ένα κλίμα σιωπής και αστυνομοκρατίας στις πολύμορφες εκδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, δεν θα της περάσει. Ο λαός και η νεολαία, όλοι μας, είμαστε αγανακτισμένοι και οργισμένοι με αυτήν την πολιτική που θυσιάζει τις ζωές μας στο βωμό των κερδών και του εχθρικού για το λαό κράτους. Αυτό εκφράζεται και με τα μαζικά συλλαλητήρια όλων αυτών των ημερών σε όλη τη χώρα.

Συνεχίζουμε.
Δεν είναι η ώρα της σιωπής, είναι η ώρα
της φωνής και του αγώνα!