ΕΣΣΔ 10ετία 1960: Τρένο υπερυψηλής ταχύτητας …με κινητήρα τζετ!!

Τα πειράματα  «γρήγορου βαγονιού» με jet engine on top ήταν 100% επιτυχημένα και απέδειξαν _επί ΕΣΣΔ φυσικά ότι ένα τρένο μπορούσε να ταξιδέψει εξίσου γρήγορα με ένα αεροπλάνο. Ωστόσο, αυτό το πειραματικό έργο τελικά ξεχάστηκε και εξαφανίστηκε στη λήθη_Russia Beyond / TASS (σσ. μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ)

Η ίδια η ιδέα των τρένων ικανών να «πετούν» είχε ιντριγκάρει Σοβιετικούς επιστήμονες και εφευρέτες, έργο που αποδείχθηκε επιτυχημένο. Κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα βαγόνι που «πετούσε» κατά μήκος των σιδηροτροχιών με 250 km/h. Ωστόσο, δεν παρήχθη ποτέ μαζικά. Γιατί; Και πώς έμοιαζε;

Σοβιετικοί μηχανικοί προσπάθησαν για πρώτη φορά να κάνουν ένα τρένο να «πετάξει» κατά μήκος των σιδηροτροχιών πριν από 100+ χρόνια, αμέσως μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, όταν ο Valerian Abakovsky, ένας συνηθισμένος σοφέρ από την πόλη Tambov, περίπου 460 χιλιόμετρα από τη Μόσχα, ζήτησε να τον αφήσουν να εργαστεί στο εργοστάσιο Tambov_κατασκευή σιδηροδρόμων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο Abakovsky σχεδίασε μόνος του ένα aero-wagon: έβαλε κυριολεκτικά μια προπέλα σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι και τοποθέτησε έναν κινητήρα αεροπλάνου σε αυτό.

Το βαγόνι του Abakovsky έφτασε σε ταχύτητα έως και 140 km/h - κάτι πρωτόγνωρο. Μέχρι το καλοκαίρι του 1921, το βαγόνι είχε διανύσει πάνω από 3.000 χιλιόμετρα. Ο σχεδιασμός κρίθηκε επιτυχημένος και χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά ανθρώπων.

Πίσω στη δεκαετία του 1970 _αναφέρει το TASS, Σοβιετικοί μηχανικοί προσπάθησαν να σημειώσουν νέο ρεκόρ ταχύτητας τρένου, συνδέοντας έναν κινητήρα τζετ σε αυτό. Το έργο ονομαζόταν «The speedy wagon εργαστήριο».
Το «τρένο αεροπλάνο» της ΕΣΣΔ: Με κινητήρα αεριωθούμενου, η Μόσχα σχεδίασε το «ιπτάμενο τρένο» Ως μέρος αυτών των δοκιμών, ένα τρένο βάρους 51,3 τόνων σε μόλις 10 δευτερόλεπτα έφτασε 50 km/h. και στη συνέχεια έφτασε σε ταχύτητα ρεκόρ 249 km/h (296 χλμ/h σύμφωνα με άλλους).

Η σύγχρονη τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ, με τα τρένα bullet να τρέχουν σε όλα τα μήκη και πλάτη χωρών με ταχύτητες που έχουν κάνει τις καθημερινές μετακινήσεις πιο γρήγορες.Επιπλέον, με την έλευση της πιο εξελιγμένης τεχνολογίας, ακόμη και τα αεροπορικά ταξί αυξάνονται στην εμπορική αγορά _για τους έχοντες φυσικά.

Στη δεκαετία του 1960, η Σοβιετική Ένωση σχεδίασε και ανέπτυξε ένα τρένο υψηλής ταχύτητας _ κορύφωση του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, που μετά την ΕΣΣΔ με το M-497 του New York Central Railway, με την κωδική ονομασία «Black Beetle» _τα μαύρο σκαθάρι, έκανε παρόμοιες δοκιμές.
Χρησιμοποιώντας ως βάση το ηλεκτρικό τρένο ER22, «το Kalininsky μεταφορές» με κινητήρες AI-25, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν στο υπερσύγχρονο αεροσκάφος Yak-40, στην οροφή του βαγονιού του τρένου για δοκιμή.
Το σοβιετικό βαγόνι ήταν εξοπλισμένο με αεροδυναμικούς κώνους μύτης και ουράς για μείωση της αντίστασης, επίσης τα φρένα ήταν σημαντικά βελτιωμένα επειδή έπρεπε να υποστηρίξουν ένα μεγάλο φορτίο κατά την εκκίνηση των κινητήρων. Σύμφωνα με μαρτυρίες, κατασκευάστηκαν 15 μακέτες του βαγονιού καθώς η δοκιμή έπρεπε να διεξαχθεί σε αεροδυναμική σήραγγα.

Το υπεργρήγορο τρένο σύμφωνα με πληροφορίες τα πήγε καλά στις δοκιμές, πλησιάζοντας σε ταχύτητα άνω των 200 χιλιομέτρων την ώρα. Αυτό ήταν πολύ πιο γρήγορο από άλλα σύγχρονα τρένα υψηλής ταχύτητας όπως το Shinkansen, το πρώτο παρόμοιο τρένο (bullet train ) στην Ιαπωνία _σσ. Τα τρένα bullet-wheel-on-rail χρησιμοποιούν συνδυασμό ηλεκτρικών κινητήρων και αεροδυναμικής σχεδίασης για την επίτευξη υψηλών ταχυτήτων., τροφοδοτούνται από εναέρια καλώδια και οι κινητήρες βρίσκονται στους τροχούς.

Ωστόσο, παρά τις αστρικές επιδόσεις του, το κόκκινο τρένο, δεν παρήχθη ποτέ μαζικά και τελικά εγκαταλείφθηκε ... δεν «απογειώθηκε» ποτέ

Η αρχική επιτυχημένη δοκιμαστική διαδρομή του τζετ τρένου της Σοβιετικής Ένωσης ακολουθήθηκε από πέντε χρόνια δοκιμών που είδαν το τρένο υπερταχείας να κινείται ακόμη και σε ορισμένα δημόσια τμήματα του σοβιετικού σιδηροδρόμου. Το όνειρο ήταν να παραχθεί μαζικά το υπεργρήγορο τρένο και να διασχίσει το μήκος και το πλάτος της σοβιετικής επικράτειας, αλλά η περεστρόικα φρόντισε για το αντίθετο. Τα νέα σιδηροδρομικά συστήματα έγιναν μη βιώσιμα σε χρόνο μηδέν.
Η σταθερότητα του τρένου στις υψηλές ταχύτητες είχε αρχικά κάποια προβλήματα, αλλά οι σχεδιαστές τα διόρθωσαν, όπως επίσης σχεδίασαν τα πρωτοποριακά πετάσματα από πλέξιγκλας για να τοποθετηθούν καθώς το τρένο περνούσε μπροστά από πυκνοκατοικημένες περιοχές,

Τελικά έμεινε κάτι σαν λείψανο _ το σκουριασμένο ναυάγιο μεταφέρθηκε στη βιομηχανική αυλή της (πλέον) Αγίας Πετρούπολης, όπου συγκέντρωνε σκόνη για αρκετά χρόνια και το 2008 αφού παρέμεινε σε μια αυλή για 10ετίες, το μπροστινό μέρος αφαιρέθηκε, βάφτηκε και τοποθετήθηκε σε μια βάση μπροστά από το Tver μεταφορική. Παρόλο που το σοβιετικό όνειρο δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, το πρόγραμμα δεν κατέστη εντελώς άχρηστο. Η δοκιμαστική διαδρομή χρησιμοποιήθηκε ως μάθημα για μελλοντικά πειράματα σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας _παγκόσμια. Σιγά-σιγά, η Κίνα εντάχθηκε στο παιχνίδι κάνοντας τα ταξίδια με τρένο υψηλής ταχύτητας πραγματικότητα _όπου είναι πρωτοπόρα επιδεικνύοντας όλο και νέα μοντέλα.
Πολλές τεχνολογικά προηγμένες χώρες έχουν πλέον κάνει τη μετάβαση. Ωστόσο, το σοβιετικό έργο εξακολουθεί να μνημονεύεται για την καινοτομία και τις δυνατότητές του.