Στη Βίλμα _ Vilma Espín Guillois, που πάντα θα ξαναγεννιέται

Το κάλεσμα της ηρωίδας ήταν πάντα να παίρνουμε θέση _διεθνιστική, με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, στο πλευρό της πατρίδας και της επανάστασης.

Βίλμα (Λουσίλα) Εσπίν Γκουγιός

7- Απρίλη 1930 - 18 Ιουνίου 2007

Όταν τέτοια μέρα τον Ιούνη του 2007 όλη η χώρα _σαν μια οικογένεια, πήγε να συνοδεύσει τη Βίλμα στο Δεύτερο Μέτωπο, όπου θα ξεκινούσε η αιώνια μάχη, όλοι οι Κουβανοί έγιναν μάρτυρες μιας ιδιαίτερης στιγμής. Εκεί ακούστηκε η φωνή της, ένα τραγούδι αγάπης για τον Ραούλ, αλλά και τα νανουρίσματα που αφιέρωσε σε κάθε παιδί... Στη σιωπή εκείνων των βουνών, η εξαιρετικά εκλεπτυσμένη φωνή της γέμιζε τα κενά και κυλούσε από τα μάτια εκείνων που άξιζε το χέρι της και τις στοργές της. Η Temis Tasende, κόρη του μάρτυρα της Moncada José Luis Tasende (σσ. José Luis Tasende, αντάρτης του Κινήματος της 26^ης Ιουλίου η Temis είναι βαφτιστήρα του Ραούλ Κάστρο), έδωσε την τεφροδόχο στον στρατηγό Raúl Castro Ruz για να την τοποθετήσει στο βράχο_μαυσωλείο. Εκεί οι αναστεναγμοί, η δύναμη, τα λουλούδια... Επειδή όμως η Βίλμα είναι από αυτές που πάντα (ξανα)γεννιούνται, ξεκίνησε μια καινούργια πορεία αντάρτισσας.

Από παράνομη με το τουφέκι
στη δημιουργία της Ομοσπονδίας Γυναικών Κούβας

Η Βίλμα συνεχίζει να είναι εκείνο το λεπτό κορίτσι, με τα μακριά μαλλιά, που γνώρισε την αγάπη στα βουνά, εν μέσω των κινδύνων που μοιραζόταν ήδη στο Δεύτερο Ανατολικό Μέτωπο Frank País. Αυτή η επιστολή του Ραούλ προς τον Comandante en Jefe Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, στις 28 Απριλίου 1958, που αναλύει ζητήματα του πολέμου και της αποτυχίας της απεργίας της 9^ης  Απριλίου, υποδηλώνει τον σεβασμό που ο αρχηγός των ανταρτών είχε ήδη εκφράσει προς την μαχήτρια ήδη από την πεδιάδα, για τον το θάρρος και τα κριτήριά της _εκείνης, την οποία πρώτα θαύμασε και μετά αγάπησε:

«Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να συζητήσω με την Déborah (ένα από τα ψευδώνυμα της παράνομης Vilma) το θέμα της γενικής απεργίας (σσ. αναφέρεται στη μεγάλη απεργία της 9^ης Απριλίου 1958, με μάχες και νεκρούς σε όλη τη χώρα) και περισσότερο από όλα το πάντα λανθάνον πρόβλημα μεταξύ της εθνικής ηγεσίας και Sierra Maestra. Ξεκινάμε κάνοντας μια ειλικρινή αυτοκριτική, διεξοδικά και πλήρη, σε υψηλούς τόνους και με συντροφικότητα. Εκθέσαμε τα πιο χοντροκομμένα κριτήρια, πράγματα και αιτίες, αποδεχόμενος, όπως εγώ, πως πιστεύαμε ως δίκαια και αληθινά, τα λάθη που έγιναν. (…)

Αυτή από την πλευρά της, αφού πολέμησε παράνομη, στις 30 Νοεμβρίου 1956, ρισκάροντας τη ζωή της, προμηθεύοντας υλικά και όπλα και τα πάντα, ανεβοκατέβαινε αστραπή τη Σιέρα σε επαφές και συναντήσεις της Εθνικής Διεύθυνσης του Κινήματος της 26^ης Ιουλίου, οδηγώντας _μάλλον κάνοντας να πετάει το αυτοκίνητο, με το μυαλό στραμμένο στον Frank País – επικεφαλής και φίλος–δολοφονημένος Ιούλη 1957, έχοντας πολλά ονόματα _όχι Βίλμα, αλλά Mónica, Déborah, Alicia και Mariela… βρήκε στα βουνά την ελευθερία που πήγαζε από τη μάχη με τους επικεφαλής του εχθρού, χωρίς κανένα φόβο. Γι' αυτό ένιωσε πολύ χαρούμενη όταν, οριστικά, έμεινε στο Δεύτερο Μέτωπο (σσ. γύρω από το Santiago de Cuba), σύμφωνα με την επιστολή προς τη Σίλια Σάντσεθ, που ήταν μαζί με τον Φιντέλ στη Σιέρα Μαέστρα, (σσ. στο Πρώτο Μέτωπο “Χοσέ Μαρτί”)

Αν μπορούσατε να δείτε τα πράγματα που πετύχαμε εδώ! Σ΄ αυτό το μέτωπο !! για να πιστέψετε όλα όσα έχουμε καταφέρει. Επί του παρόντος, οι Αγροτικοί Σύλλογοι πολλαπλασιάζονται και μια αληθινή Επανάσταση γίνεται εν πτήσει. Πώς πάνε οι προμήθειες; (…) Η εκπαίδευση εδώ οργανώνεται πολύ καλά τώρα, υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός μεταξύ των δασκάλων. (…) Πόσο θα ήθελα να το δεις αυτό! Πες όμως στον Φιντέλ να μην το σκέφτεται, αυτές τις στιγμές περισσότερο από ποτέ πρέπει να αποφύγουμε τους περιττούς κινδύνους για τον ίδιο και τον Ραούλ.

Για τη Βίλμα, η επαναστατημένη χώρα ήταν πάντα, πάνω απ' όλα _το άπαν, και αφιερώθηκε σε αυτήν μέχρι το θρίαμβο της 1^ης Ιανουαρίου 1959 και στη συνέχεια ηγήθηκε μιας επαναστατικής διαδικασίας επικεφαλής της Ομοσπονδίας Κουβανών Γυναικών _ “Federación de Mujeres Cubanas-FMC” . Χάρη στη δουλειά της, συνοδευόμενη πάντα από μια ομάδα που μοιραζόταν τα ίδια όνειρα, κατάφερε να βοηθήσει τις γυναίκες στην Κούβα να αναπτύξουν στην τέχνη, τη μηχανική, τον αθλητισμό, το γραφείο, το σχολείο, την ύπαιθρο, την αγάπη της οικογένειας χωρίς να παραμελεί το κύριο την αγάπη για την πατρίδα patria o muerte, στον αγώνα να σπάσουν όλα τα εμπόδια...

Έτσι την έβλεπαν και την άκουγαν σε κάθε Συνέδριο της Ομοσπονδίας γυναικών _FMC στην ώθηση για μάχες αλφαβητισμού και για την έκτη και την ένατη τάξη, σε συναντήσεις συνεργασίας με την ANAP (σσ. Εθνική Ένωση Μικροκαλλιεργητών), γιατί οι κουβανέζες αγρότισσες _σαν γυναίκες, είναι απαραίτητες στους επαναστατικούς μετασχηματισμούς. Κι ακόμη τη δημιουργία και το τεράστιο γυναικείο έργο των εδρών στα πανεπιστήμια, των Οίκων Καθοδήγησης Γυναικών και Οικογένειας και των διεθνών συναντήσεων Mujeres Creadoras (η γυναίκα δημιουργός) στους αγώνες της για να εξαλείψουν τα σεξιστικά στερεότυπα και να επιτύχουν την κοινωνική ισότητα μέσα κι έξω από την οικογένεια, κέντρα ημερήσιας φροντίδας και εκπαίδευσης, για τα μικρά παιδιά. Την ανάπτυξη των γυναικών μακριά από τη βία και την κακοποίηση, τα δικαιώματά τους να είναι ευχαριστημένες με τις αποφάσεις τους· την καταπολέμηση του πολιτιστικού αποικισμού· τη διεθνιστική της κλίση και την υπεράσπιση της ιστορίας μας.

Ο αντίκτυπος κάθε αγώνα της Βίλμα έχει σήμερα αποτύπωμα σε κάθε νέο γυναικείο επίτευγμα στην επιστήμη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την κουβανική οικογένεια. και επίσης στους χώρους που απομένουν να καλυφθούν ή που πρέπει να ανακάμψουμε στο εθνικό και διεθνές πλαίσιο που μας αναγκάζει, ξανά και ξανά, να πάμε στο άτομο, να το ακούσουμε και να το διαφυλάξουμε. Τα λόγια της Vilma, με την τρυφερότητα και τη σταθερότητά τους, παρόλο που ειπώθηκαν σε άλλη εποχή, ισχύουν απολύτως, ως μαθήματα που πρέπει να αναθεωρούνται ξανά και ξανά. Αυτά είπε, στις 26 Νοεμβρίου 1977:

«Υπάρχουν πολλά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν για τα οποία η κοινωνία απαιτεί τον κόπο σας, τον ενθουσιασμό και τη σοβαρή δουλειά σας. Πρέπει να εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας για τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην ατομική και κοινωνική ψυχολογία του λαού μας ως αποτέλεσμα της ενεργού συμμετοχής του στην επαναστατική διαδικασία, να εντοπίσουμε πόσα κατάλοιπα της καπιταλιστικής κοινωνίας χρειάζονται αγώνες για να εξαφανιστούν και να αναπτύξουμε μεθόδους για την καταπολέμησή τους, τη βελτίωση της κατανόησης και τη βελτιστοποίηση της ολοκληρωμένης εκπαίδευσης των νέων γενεών».

 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο logo της Federación de Mujeres Cubanas _Ομοσπονδίας Κουβανών Γυναικών –της οποίας συνεχίζει να προεδρεύει με απόφαση ημών των Κουβανών επαναστατών– έχει το πρόσωπό της. Οι ιδέες της μας συνοδεύουν σε κάθε τομέα της γυναικείας καθημερινότητας και είναι επίσης αυτές που μεταδίδουν δύναμη για να αντιμετωπίσουμε περίπλοκες στιγμές.

Vilma Espín Guillois: ο τυφώνας, που μας άφησε τη σιγουριά εκπλήρωσης κάθε ανθρώπινης και επαναστατικής αποστολής

Αυτές που πάντα
ξανα_γεννιούνται…

Όταν εορτάστηκε η 85^η επέτειος της Βίλμα το 2015, η Ομοσπονδία των Γυναικών μας διοργάνωσε ένα μοναδικό αφιέρωμα: μια ομάδα _γυναικών από διαφορετικούς τομείς πέταξε, ξημερώματα της 7^ης  Απριλίου, στο Σαντιάγο ντε Κούβα και από εκεί έφυγαν προς το Δεύτερο Μέτωπο. Αφού τοποθέτησαν λουλούδια, στάθηκαν, σε φόρο τιμής μπροστά στο Μαυσωλείο αυτού του ιστορικού τόπου, για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του βιβλίου Vilma Espín Guillois _El fuego de la Libertad -η φωτιά της λευτεριάς, μια συλλογή εγγράφων ηρωίδας.

Εκεί επαναστάτριες χιλίων μαχών, όπως η Yolanda Ferrer (σσ. Yolanda Ferrer Gómez
πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του κουβανικού κοινοβουλίου) και η Carolina Aguilar (σσ. Καρολίνα Αγκιλάρ, δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στο Entre Ríos της Αργεντινής και ζει στην Κούβα από το 1959. Διαχρονικά στο πλευρό της Vilma Espín στην FMC, για χρόνια υπεύθυνη του Κέντρου Σπουδών Γυναικών της FMC), τόνισαν τις αξίες εκείνου του νεαρού κοριτσιού, που αφιέρωσε τον αγώνα της στο να απελευθερώσει τα φτερά των γυναικών της Κούβας, ώστε να μπουν στη σωστή θέση _αυτή που αντιστοιχεί στην επαναστατική - σοσιαλιστική κοινωνία.

Οι σκέψεις της Βίλμα και το παράδειγμά της, όπως έγραψε ο Φιντέλ στους προβληματισμούς του μετά την είδηση του θανάτου της, είναι πιο απαραίτητο σήμερα από ποτέ, σε μια κοινωνία που διατηρεί υψηλές φιλοδοξίες για κοινωνική δικαιοσύνη. Γι' αυτό η σκέψη της Βίλμα πρέπει να μελετηθεί σε βάθος, για να συνεχιστεί η χειραφέτηση των Κουβανών γυναικών.

Το να γράφεις για τη Βίλμα είναι δύσκολο, γιατί οι γραμμές ενός κειμένου δεν μπορούν να την δείξουν σε όλες της τις διαστάσεις, όπως την γνώριζαν η οικογένειά της, οι φίλοι, τα αδέρφια της _οι συντρόφισσες και σύντροφοί της, στον αγώνα... Αλλά είναι καθήκον να το προσπαθήσεις, γιατί η Βίλμα δημιούργησε μια οικογένεια, έναν αγώνα _καθημερινής μάχης, μια χώρα, ένα πρόσωπο για τις γυναίκες της ηπείρου και του κόσμου. Ένας από τους σχολιασμούς της – που αναφέρεται στο βιβλίο El fuego de la Libertad _η φωτιά της λευτεριάς, χωρίς ημερομηνία, αν και όλα δείχνουν ότι γράφτηκε στις μέρες του αγώνα ενάντια στην τυραννία του Μπατίστα – είναι μια πολιτική διαθήκη που σηματοδοτεί για πάντα την απόφαση μιας γυναίκας στην επανάσταση.

Ερωτευμένη με την Πατρίδα, την οικογένεια
την Επανάσταση _που είναι 🇨🇺  και δική μου και το Σοσιαλισμό μας
Με τον Fidel και τη Vilma για πάντα
στην 💕 καρδιά μου @Yolanda Ferrer Gómez
πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων
του κουβανικού κοινοβουλίου

«(…)
Και υπάρχει μια στιγμή που ανακαλύπτεις ότι πρέπει να πάρεις θέση, αν είσαι υπέρ της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της προόδου της ανθρωπότητας _αν δεν ενεργείς υπέρ αυτών ενεργείς ενάντιά τους, ότι δεν υπάρχουν "ουδέτερες" θέσεις, η ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο βαραίνει τον καθένα από μας...»

Το αιώνιο κάλεσμα της Βίλμα είναι, λοιπόν, να πάρουμε θέση για την Πατρίδα και για τις κατακτήσεις του έργου για το οποίο η γενιά της διακινδύνευσε τη ζωή της, αυτού που έχτισαν οι γονείς μας και πρέπει να υπερασπιστούμε πάση θυσία. Γι' αυτό η Βίλμα είναι από αυτές που αναγεννιούνται πάντα... και είναι τα φρέσκα λουλούδια και η στοργή του κόσμου που τη συνοδεύει εκεί, στο μέτωπο των ανταρτών που αγάπησε.
Μόνο το έργο της ζωής κάνει δυνατό ο θάνατος να μην είναι οριστικό αντίο, αλλά μάλλον μετάβαση. Όσοι έχουν κάνει δικά τους συλλογικά όνειρα και έχουν δουλέψει ακούραστα για το καλό των άλλων, δεν πεθαίνουν ποτέ, γιατί υπάρχουν ίχνη τόσο βαθιά που μπορούν να αντιμετωπίσουν τον χρόνο, χωρίς να φοβούνται ότι θα χάσουν τη μάχη ενάντια στον ανελέητο ρυθμό του.

Γι' αυτό είναι αδύνατο να μιλήσουμε για μία Βίλμα στο παρελθόν, να κάνουμε σαν να μην ήταν εκεί, σαν να μην υπήρξε. Γιατί η οντότητά της ήταν τόσο γόνιμη, τόσο χρωματισμένη με την ετερότητα, τόσο ανθρώπινη, τόσο επαναστατική, που δεν υπάρχει στιγμή που να μην τη βλέπουμε μπροστά στις καθημερινές εργασίες, στα συναισθήματα της Κουβανής γυναίκας, τις προκλήσεις, στα πιο πιεστικά προβλήματα της Πατρίδας.

Αυτό το κορίτσι, της πολύπλευρης νεότητας, που κάποτε αποφάσισε ότι την πορεία της ζωής της δεν θα την άλλαζε ποτέ, έχει αξία αν κατανοήσουμε τον καθοριστικό ρόλο της γυναίκας στην πλήρη ανάπτυξη κάθε δουλειάς. Ταυτόχρονα, την ανάγκη να μην είναι αυτή η ανάπτυξη ανεξάρτητη, από ένταξη, ισότητα, ευκαιρίες, μη διάκριση για λόγους φύλου, βελτίωσης και πολλά άλλα επιτεύγματα που έχουν στη ρίζα τους στην ακούραστης δουλειά της.

Η Vilma Espín Guillois, ιδρύτρια και ηγέτης της Ομοσπονδίας των Κουβανών Γυναικών, έκανε την οργάνωση πυλώνα ενότητας γύρω από την Επανάσταση και τους ηγέτες της, ιδιαίτερα τον Φιντέλ, που την έβλεπε πάντα ως στενή συνεργάτιδα και έκανε όνειρα δίπλα της.

Οφείλουμε πολλά στο ξεκάθαρο όραμα που τη συνόδευε πάντα, και της επέτρεπε να είναι η αρχιτέκτονας βαθιών μεταμορφώσεων, πρωτοφανών προγραμμάτων, αποτύπωσης της οπτικής του φύλου στις έννοιες της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ήταν η αρχιτέκτονας ακόμη και αυτού που δεν μπορούσε να δει να υλοποιείται, και στο οποίο στεκόμαστε σήμερα σε μεγάλο βαθμό χάρη σε αυτήν.

Γι' αυτό είναι ημέρα επικλήσεως, μνήμης, αφιερώματος, αλλά δεν είναι μέρα δακρύων. Και αν όλοι οι λόγοι που εξηγήθηκαν μέχρι τώρα δεν είναι αρκετοί για να το επιβεβαιώσουν, θα αρκεί να κλείσουμε τα μάτια μας για μια στιγμή, να τη φέρουμε στο νου και το άφθαρτο χαμόγελο μιας φωτισμένης γυναίκας θα μας κάνει να καταλάβουμε ότι η Βίλμα είναι ακόμα εδώ , με το πόδι της στον αναβολέα, κάνοντας Revolución(es) _επανάσταση-εις.

Με πληροφορίες
από την Granma 1-2 όργανο του ΚΚ Κούβας

Η Κούβα αποτίει φόρο τιμής στη Vilma Espín

Κάποια στατιστικά για τις γυναίκες της Κούβας:

·          4.400.000 (~ 80%) είναι συνδικαλισμένες και αποτελούν

·          53,22% του εργατικού δυναμικού στον κρατικό τομέα

·          49% των επιστημόνων, της τεχνολογίας και της καινοτομίας

·          53% του ερευνητικού προσωπικού (στοιχεία 2019), ενώ κατέχει το

·          68% των εδρών της Εθνοσυνέλευσης

 

 

Η Κούβα _ στο πλευρό της Παλαιστίνης σταθερά στη σωστή πλευρά της ιστορίας: “Παλαιστίνη, μια κουβανική υπόθεση”

Díaz-Canel: «Εμείς οι Κουβανοί μάθαμε να υπερασπιζόμαστε την παλαιστινιακή υπόθεση από το διεθνιστικό και ουμανιστικό όραμα του ιστορικού ηγέτη της Επανάστασής μας, Comandante en Jefe Fidel Castro Ruz, ο οποίος ήταν πάντα φίλος της Παλαιστίνης». Η Κούβα δεν θα είναι ποτέ μεταξύ αυτών των αδιάφορων

Fidel Castro Ruz: Confío en el pueblo no solo vamos a resistir sino a vencer (έχω εμπιστοσύνη στο λαό: όχι μόνο θα αντισταθούμε αλλά θα κερδίσουμε)

Από το twitter του ΓΓ του ΚΚ Κούβας Diaz Canel

Καντάτα για την Παλαιστίνη

Η Μαρία μίλησε με σπασμένη τη φωνή της. Στα 22 της χρόνια, έχει δει τέσσερις πολέμους στη χώρα της, την Παλαιστίνη. «Στη Γάζα, οι μητέρες σηκώνουν τα παιδιά τους δύο φορές: μια φορά στη μήτρα τους και μετά στα σάβανά τους». Η Μαρία είπε ότι η μητέρα της, της ζήτησε να συνεχίσει τις σπουδές της στην Κούβα, να μην τα παρατήσει, ότι η Ιατρική είναι η πιο ευγενής δουλειά στον κόσμο. «Κράτα ψηλά το όνομά σου μαζί με της Παλαιστίνης».

Στην αίθουσα Portocarrero, του Παλατιού της Επανάστασης, όλες οι παρεμβάσεις προκαλούν ρίγη συγκίνησης. Σαν δύο ολόκληρες πόλεις που μιλούν, η Παλαιστίνη στη μία πλευρά, παρουσία 144 μαθητών, από την άλλη, η Κούβα, εκπροσωπούμενη από τον πρόεδρό της, Díaz-Canel, και από τον πρωθυπουργό Manuel Marrero τον οργανωτικό γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, Ρομπέρτο Μοράλες, τον ΥπΕξ Μπρούνο Ροντρίγκες –τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου–, μεταξύ άλλων.

Τα χέρια των νεαρών Παλαιστινίων έτρεμαν με τις νότες τους. Μερικοί μίλησαν από καθαρό θρήνο, από αγωνία …ένας σταμάτησε για αρκετή ώρα, με οδυνηρή σιωπή, και ζήτησε συγγνώμη. Το δωμάτιο φαινόταν παγιδευμένο, για στιγμές, σε ένα τεράστιο δάκρυ.

Κάποιος είπε ότι ο νεαρός γιατρός που εκπαιδεύτηκε στην Κούβα, τον οποίο έδειξαν τα Νέα μιλώντας από τη Γάζα, και ο οποίος αναφώνησε «να πεθάνεις για την Πατρίδα είναι να ζεις», είναι ζωντανός και αγωνίζεται για τους συμπατριώτες του. Και ο Mohammed Ahmed Zannoun, ο οποίος είναι εδώ για εννέα μήνες, είπε ότι αυτός και οι φίλοι του δεν μπορούν να αφήσουν μέρα να περάσει χωρίς να μιλήσουν με τις οικογένειές τους. “Τι θέλουν οι Παλαιστίνιοι από τη ζωή; Πρέπει να ζούμε σε μια ελεύθερη πατρίδα, χωρίς πόλεμο, τίποτα περισσότερο”.

Αποκαρδιωτικά στοιχεία για τη Γάζα, που κοινοποίησε ο Πρέσβης Akram Samhan: 11.470 θάνατοι, εκ των οποίων 4.710 είναι παιδιά. 29.000 τραυματίες… δεν λειτουργούν όλα τα νοσοκομεία της βόρειας ζώνης. περισσότεροι από 200 εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έχουν πεθάνει. 1,6 εκατομμύρια εκτοπισμένοι. Το 53% των σπιτιών καταστράφηκε μερικώς ή ολικά…

Κούβα για την Παλαιστίνη: χωρίς όρους “στο πλευρό του λαού και των παιδιών του” _Díaz-Canel “Η ιστορία δεν θα συγχωρήσει τους αδιάφορους και δεν θα είμαστε ανάμεσά τους”

Πιστός στην ιστορία, που μαρτυρεί την εγγύτητα μεταξύ των λαών μας, ο Díaz-Canel αγκάλιασε τους μαθητές: «Είστε τα αδέρφια των παιδιών μας _Η Παλαιστίνη θα μπορεί πάντα να βασίζεται στην Κούβα».

Στη συνέχεια, κάλεσε εκείνους από εκείνη την αγαπημένη γη που μοιράζονταν μια πανεπιστημιακή τάξη μαζί του. Αναρωτήθηκε πώς είναι, τι κάνουν και θυμήθηκε τον Τσε Γκεβάρα, την πεποίθησή του ότι «δεν επιτρέπεται να δοθεί καμιά ευκαιρία στον ιμπεριαλισμό, που ξέρει να ελίσσεται και είναι συνένοχος σε όλη τη βαρβαρότητα των ημερών μας».

«Εμείς οι Κουβανοί», υπενθύμισε, για πολλοστή φορά «μάθαμε να υπερασπιζόμαστε την παλαιστινιακή υπόθεση μέσα από το διεθνιστικό και ουμανιστικό όραμα του ιστορικού ηγέτη της Επανάστασής μας _του Φιντέλ, που υπήρξε πάντα φίλος της Παλαιστίνης».

Ενώπιον των φοιτητών, επανέλαβε την πάγια θέση αρχών των Μεγάλων Αντιλλών, «ευνοϊκή για μια ευρεία, δίκαιη και διαρκή λύση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, με βάση τη δημιουργία δύο κρατών, τα οποία επιτρέπουν στον παλαιστινιακό λαό να ασκήσει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, με ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, στα σύνορα πριν το 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, και αυτό εγγυάται το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων _Γι’ αυτό θα πολεμήσουμε μαζί σας με αξιόπιστο, σταθερό και ενεργητικό τρόπο».

Πριν φύγει μαζί τους στην κοντινή Plaza de la Revolución, όπου θα ζητούσαν κατάπαυση του πυρός στην αραβική γη, με τραγούδι και μουσική ειρήνης, ο Πρόεδρος διαβεβαίωσε τους νέους: «Δεν θα βρεθούμε ποτέ ανάμεσα στους αδιάφορους Καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο τη γενοκτονία του Ισραήλ. Σπουδάζετε στην Κούβα εκπροσωπώντας την Παλαιστίνη και θα είμαστε μαζί σας για να εκπληρώσετε αυτά τα όνειρα και στο μέλλον να στηρίξετε περισσότερο τη χώρα σας» και, Patria o muerte Socialismo o Muerte Venceremos __Fidel

«Όπως είπε ο Φιντέλ, είναι καιρός να μπει ένα τέλος στη φιλοσοφία της εκποίησης, ώστε να πεθάνει _μαζί με τον ιμπεριαλισμό, η φιλοσοφία του πολέμου, λόγω έλλειψης κινήτρων».
                             Πηγή granma, όργανο του ΚΚ Κούβας

Πλάι στα παιδιά και το λαό της Παλαιστίνης, ταξικά _στη μια και μοναδική σωστή πλευρά χωρίς *αστερίσκους*

Παλαιστίνη “μια κουβανική υπόθεση”
διαμηνύουν από το νησί της επανάστασης

Κατά τη διάρκεια των 10άδων εκδηλώσεων με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό, αναγνωρίστηκε το θάρρος όσων αντιστέκονται κάτω στην ισραηλινή επιθετκότητα.

(…)
Η οικογένειά του αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι. Το σπίτι βομβαρδίστηκε. Φίλοι, γείτονες και γνωστοί έχουν πεθάνει από τις βόμβες θανάτου που το Ισραήλ, από τις 7 Οκτωβρίου φέτος _αλλά και τόσες άλλες φορές στο παρελθόν, δεν σταμάτησε να εκτοξεύει στην παλαιστινιακή γη.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, στην οποία αναγνωρίστηκε το θάρρος όσων αντιστέκονται στην ισραηλινό επιθετικότητα, ήταν παρόντες ο Jorge Luis Broche Lorenzo, μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος και επικεφαλής του Departamento de Atención al sector social (Τομέα Προσοχής κοινωνικών θεμάτων), ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Jorge Luis Perdomo Dilella. ο πρώτος γραμματέας της Επαρχιακής Επιτροπής του Κόμματος στην Αβάνα, Luis Antonio Torres Iribar, η επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής της Ένωσης Νέων Κομμουνιστών, Aylin Álvarez García και πολλοί άλλοι ηγέτες.

Ο Φιντέλ υποδέχεται τον Γιάσερ Αραφάτ
κατά την επίσκεψή του στην Κούβα _Νοέμβρης 1974
Φωτογραφία: Liborio Noval

Συγκλονίζει η μαρτυρία του Murid Abu Khater, ενός φοιτητή ιατρικής στην Κούβα που προέρχεται από το στρατόπεδο προσφύγων Al Buraij στη Λωρίδα της Γάζας, μια περιοχή που, προς έκπληξη όλου του κόσμου, δέχεται (ανεξέλεγκτα και ασταμάτητα) βόλια μίσους ανάρμοστα με τον 21ο αιώνα, μύδρους _χρόνια τώρα ενάντια σ’ αυτό που θα θέλαμε να ονομάσουμε ανθρωπότητα.

Ευχαριστεί την Κούβα από τη Λατινική Αμερικανική Σχολή Ιατρικής στην Αβάνα, για την αλληλεγγύη της στην υπεράσπιση της υπόθεσης της ανεξαρτησίας του λαού της, που το μικρό νησί «γονυκλινές» δίνει καθημερινά _όπως και σ΄αυτή την 29η  Νοεμβρίου, τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό, που στην Κούβας έλαβε χώρα πρώτη φορά πριν 46 χρόνια ‑το 1977.

Maher Altilbani, φοιτητής,
από τη Λωρίδα της Γάζας _
Foto: Endrys Correa Vaillant

 Ο Maher Altilbani, δευτεροετής φοιτητής ιατρικής από τη Λωρίδα της Γάζας, υπενθύμισε στους παρευρισκόμενους ότι τα αίτια της ισραηλινής κλιμάκωσης των επιθέσεων δεν έχουν, ούτε στο ελάχιστο επιλυθεί. «Όσο ζει ένας Παλαιστίνιος, ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι να επιτευχθεί η ανεξαρτησία», είπε.

Η αλληλεγγύη των νέων του νησιού με αυτά τα λόγια επικυρώθηκε από τον Julio Emilio Morejón Pérez, Εθνικό Πρόεδρο της Πανεπιστημιακής Ομοσπονδίας Φοιτητών, ο οποίος τόνισε τη συνέχεια της υποστήριξής μας προς τους Παλαιστινίους γιατί «ως νέοι Κουβανοί και εκ φύσεως επαναστάτες, αρνούμαστε να παραμείνουμε παθητικοί θεατές, ενώ χιλιάδες ζωές είναι θύματα του Σιωνισμού».

Πηγή _και τίτλος ανάρτησης
“Παλαιστίνη: μια κουβανική υπόθεση”
granma
επίσημο όργανο της ΚΕ του ΚΚ Κούβας

Από πότε η Κούβα υποστηρίζει την παλαιστινιακή υπόθεση;

Η επαναστατική διπλωματία της Κούβας διατηρεί την απεριόριστη υποστήριξή της στην αναζήτηση μιας συνολικής, δίκαιης και διαρκούς λύσης στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, με βάση τη δημιουργία δύο κρατών

Η Κούβα ήταν μία από τις 13 χώρες που αντιτάχθηκαν στη διαίρεση του παλαιστινιακού εδάφους στον πρόσφατα δημιουργημένο Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, το 1947. «Θα ήθελα να εξηγήσω πολύ σύντομα γιατί η κουβανική αντιπροσωπεία αισθάνεται υποχρεωμένη να καταψηφίσει το σχέδιο για τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης που προτείνει η Ad Hoc Επιτροπή», δήλωσε ο Dr. Ernesto Dihigo, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, στη δεύτερη σύνοδο του ΟΗΕ. (σσ. μετά την 1^η Ιανουαρίου 1959 _και τον θρίαμβο της Επανάστασης, ο Δρ. Ντιχίγκο συνέχισε να ασκεί επαναστατική διπλωματία και εντάχθηκε στην Κουβανική Ακαδημία Γλώσσας).

Η αξιοπρεπής θέση της χώρας μας σε εκείνο το φόρουμ είδε την καταγγελία της παραβίασης του διεθνούς δικαίου από το Ηνωμένο Βασίλειο μέσω της Διακήρυξης Μπάλφουρ και του σχεδίου παραχώρησης «εθνικής κατοικίας» στον εβραϊκό λαό στο παλαιστινιακό έδαφος.
«Η Διακήρυξη του Μπάλφουρ, κατά τη γνώμη μας, δεν είναι νομικά έγκυρη γιατί σε αυτήν η βρετανική κυβέρνηση πρόσφερε κάτι που δεν της ανήκε και που δεν είχε δικαίωμα να δώσει», τόνισε ο Ντιχίγκο.
Το Σχέδιο Διχοτόμησης για την Παλαιστίνη υιοθετήθηκε αργότερα από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως Ψήφισμα 181, που οδήγησε στη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ.

Η δράση των Ηνωμένων Εθνών, ίσως η πιο αμφιλεγόμενη στην ιστορία του, εξαπέλυσε τον πρώτο Αραβο-Ισραηλινό πόλεμο και οδήγησε σε μια από τις πιο μακροχρόνιες και θανατηφόρες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ο θρίαμβος της Κουβανικής Επανάστασης τερμάτισε τις ασάφειες των αστικών κυβερνήσεων του νησιού και την υποταγή τους στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, του κύριου Σιωνιστή συμμάχου.

«Δεν έχει διαπραχθεί πιο βίαιη κατάργηση των δικαιωμάτων στην ειρήνη και στην ύπαρξη ενός λαού σε αυτόν τον αιώνα», δήλωσε ο ηγέτης της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, συνοψίζοντας τη θέση της Κούβας για την παλαιστινιακή υπόθεση, σε μια ομιλία που εκφωνήθηκε στην εναρκτήρια συνεδρίαση της 6^ης Συνόδου Κορυφής του Κινήματος των Αδεσμεύτων, 3_Σεπ_1979.

«Απαιτούμε με όλες μας τις δυνάμεις την ανελέητη δίωξη για τη γενοκτονία που στην εποχή του εξαπέλυσε ο ναζισμός εναντίον του εβραϊκού λαού. Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα πιο παρόμοιο στη σύγχρονη ιστορία μας από την έξωση, τις διώξεις και τη γενοκτονία που πραγματοποιούνται σήμερα από τον ιμπεριαλισμό και τον σιωνισμό εναντίον του παλαιστινιακού λαού», πρόσθεσε.

Η Κούβα πιστεύει επίσης ότι μια λύση σε αυτή τη μακροχρόνια σύγκρουση θα βοηθούσε στη μείωση των εντάσεων στην περιοχή, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες προωθούν τον πόλεμο για να εγγυηθούν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. «Μια δίκαιη και διαρκής λύση στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή απαιτεί αναμφισβήτητα την αληθινή άσκηση, από τον παλαιστινιακό λαό, του αναφαίρετου δικαιώματός του να οικοδομήσει το δικό του κράτος εντός των συνόρων που υπήρχαν πριν από το 1967 και την πρωτεύουσά του στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, την οποία υποστηρίζουμε σθεναρά », δήλωσε ο Στρατηγός Ραούλ Κάστρο στον ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2015.

Η Κούβα κατήγγειλε επίσης ότι είναι απαράδεκτο το Συμβούλιο Ασφαλείας να μένει όμηρος από το βέτο ή την απειλή του βέτο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, εμποδίζοντας τον οργανισμό να εκπληρώσει την εντολή του και να προστατεύσει τα αναφαίρετα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και να επιβάλει κυρώσεις Ισραήλ για τις συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τον Δεκέμβριο του 2017, το Υπ Εξ (MINREX) εξέφρασε τη βαθιά του ανησυχία και καταδίκη για τη μονομερή δήλωση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών για την αναγνώριση της πόλης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ. Σημειώνοντας ότι το μέτρο αποτελούσε «σοβαρή και κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη του ΟΗΕ, του Διεθνούς Δικαίου και των σχετικών ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών».

Το MINREX προειδοποίησε ότι η απόφαση της κυβέρνησης Ντόναλντ Τραμπ «θα έχει σοβαρές συνέπειες για τη σταθερότητα και την ασφάλεια της Μέσης Ανατολής, θα αυξήσει περαιτέρω τις εντάσεις σε αυτή την περιοχή και θα παρεμποδίσει κάθε προσπάθεια για επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων”
Πηγή granma (σσ. του 2018, αποδεικνύοντας τη διαχρονική στήριξη του νησιού της επανάστασης στην Παλαιστινιακή υπόθεση )