Κανένας θάνατος Covid στην Κούβα το τελευταίο 20ήμερο

Ενώ τα νούμερα της πανδημίας καλπάζουν παγκόσμια (~275.000.000 μολύνσεις -5.369.690 θάνατοι) και ο πανικός της μετάλλαξης Όμικρον οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις με μερικά | ολικά lockdown και «εκκλήσεις» χωρίς αντικείμενο το Δημόσιο Σύστημα Υγείας του νησιού της Επανάστασης δίνει μαθήματα οργανωμένης λειτουργίας έχοντας εξασφαλισμένη αποτελεσματική ασπίδα προστασίας του λαού μέσω εμβολίων που παράγονται από τους ίδιους χωρίς να χαρίζεται δεκάρα στους μονοπωλιακούς ομίλους.

 

Το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας της Κούβας για πολλοστή φορά–πάνω από 15 συνεχείς μέρες, αναφέρει πως κανένας νέος θάνατος δεν έχει καταγραφεί –ούτε από «υποκείμενη νόσο».
Με αναλυτικές λεπτομέρειες στα (μερικές 10άδες όλα κι όλα) θετικά κρούσματα COVID στο νησί.

1^η Νοε 8.240 θάνατοι, 30-Νοε 8.304 18-Δεκ 8.314 (στοιχεία worldometers.info|coronavirus)
Τα αντίστοιχα για τη χώρα μας 15.990 | 18.197 | 19.799 (δηλ από 1^η Νοέμβρη -3.809…) –ίδια πηγή

(internet@granma.cu)
Στο τέλος της χθεσινής ημέρας, 18 Δεκεμβρίου, εισήχθησαν 2.460 ασθενείς, 1.888 ύποπτοι, 214 έμειναν για επιτήρηση 358 επιβεβαιωμένα ενεργοί.
Πραγματοποιήθηκαν 18.070 τεστ, με τα 62 να είναι θετικά (αναφέρονται και τα συνολικά και άλλα στατιστικά). Από το σύνολο των κρουσμάτων (27γυναίκες -35 άνδρες) 52 κόλλησαν από επιβεβαιωμένες περιπτώσεις για 6 η πηγή μόλυνσης ήταν στο εξωτερικό, για 4 δεν εντοπίστηκε η προέλευση, το 21% (13) ήταν ασυμπτωματικά όπως και το 13,8% των επιβεβαιωμένων μέχρι σήμερα.
Ηλικιακές ομάδες: κάτω των 20 ετών (9), 20 έως 39 ετών (17), 40 έως 59 ετών (22), 60 και άνω (14).
(ακολουθεί ανάλυση ανά επαρχία και δήμους)  

Οι δικοί μας κάνουν τις συσκέψεις τους ενώ ο Ατσαλάκης στο ΣΚΑΪ προτείνει μερικό lockdown επισημαίνοντας τον κίνδυνο τετραπλασιασμού των νοσηλειών (σσ. σε ένα διαλυμένο σύστημα υγείας).
Σύμφωνα με τα μοντέλα (;;) των επιστημόνων (;;) «τυχόν εκθετική αύξηση των κρουσμάτων λόγω Όμικρον, θα συμπαρασύρει τις εισαγωγές στα νοσοκομεία που θα μπορούσαν ακόμη και να τετραπλασιαστούν, επιβαρύνοντας δραματικά το ήδη επιβαρυμένο σύστημα υγείας», εξήγησε μιλώντας στην τηλεόραση, πως μόλις τα κρούσματα της νέας αυτής μετάλλαξης φτάσουν στα 50 με 100, η αύξηση των μολύνσεων θα είναι εκθετική.
«Μόλις φτάσουμε περίπου στα 50 με 100 κρούσματα από εκεί και πέρα θα γίνει μια εκθετική αύξηση και μέσα σε 2 - 3 εβδομάδες θα έχουμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό κρουσμάτων που ίσως να μην τον έχουμε ξαναδεί ημερησίως», τόνισε επισημαίνοντας ότι η Όμικρον εξαπλώνεται με τετραπλάσια ταχύτητα από την Δέλτα και «δεν την σταματάει σχεδόν κανένα μέτρο»…

Δείτε και “Μανούλες” ψευτιάς – παραπληροφόρησης τα αστικά ΜΜΕ για το νησί της επανάστασης

 

 

Και ψηφιακή έκδοση της Κουβανικής μεθόδου διεθνιστικής βοήθειας κατά του αναλφαβητισμού ¡Yo sí puedo! –Ναι εγώ μπορώ!

¡Yo sí puedo!

Το πρόγραμμα (ΝΑΙ!) “Μπορώ να το κάνω” βασίζεται στην πρακτική εμπειρία που αποκτά ο μαθητής με τη βοήθεια δασκάλου-ων και υποστηρίζεται από οπτικοακουστικό υλικό – 65+ μαθήματα | τηλεμαθήματα διάρκειας 30λ-1ω το καθένα και μόνο σε τρεις μήνες τα άτομα μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν (εφαρμόζεται στην αγγλική γλώσσα στη Νέα Ζηλανδία και Ωκεανία).

Ο Δρ. Jorge Tamayo Collado, βοηθός ερευνητής στο Ινστιτούτο Παιδαγωγικών Επιστημών, διευκρίνισε ότι «το πρόγραμμα αλφαβητισμού "Yo sí puedo», έχει ήδη σχεδιαστεί διδακτικά και μεθοδολογικά ως ψηφιακό πρόγραμμα για κινητές συσκευές και εικονικές πλατφόρμες και είναι διαθέσιμο σε ενδιαφερόμενες χώρες».
Ως μέρος της τρίτης κατά σειρά βελτίωσης του εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος, η Κούβα ενημέρωσε την ψηφιακή έκδοση της μεθόδου.

Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2021, αυτή η διεθνιστική συνεισφορά του νησιού της επανάστασης στην εκπαίδευση είχε δώσει τη δυνατότητα σε 10.611.282 αναλφάβητα άτομα από 30 έθνη να μάθουν γράμματα (γραφή και ανάγνωση).
Η πρώτη του έκδοση ήταν το 1998, με πρωτοβουλία του Φιντέλ Κάστρο, και έχει προσαρμοστεί στη συνέχεια, έχοντας λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις για το Βραβείο Rey Sejong (Βασιλιάς Sejong) το 2002 και το 2003, και το Βραβείο Unesco, που απονεμήθηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Κούβας.

Από την εφαρμογή της μεθόδου γραφής – ανάγνωσης κατά του αναλφαβητισμού, έχουν ωφεληθεί τουλάχιστον 8,1 εκατομμύρια άτομα σε 29 χώρες με αποστολές που αναλήφθηκαν κυρίως με πόρους της Κούβας.
Σύμφωνα με τη μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό της επίσημης αναπτυξιακής βοήθειας (ODA), εκτιμάται ότι τη 10ετία του 1980 η Κούβα χορήγησε το 0,72% του ΑΕγχΠ της στο στόχο αυτό, το οποίο έγινε 2% από το 2004, πολύ πάνω από τη δέσμευση του 0,7% που ανέλαβαν οι πιο ανεπτυγμένες χώρες στον κόσμο, αλλά ελάχιστα ανταποκρίθηκαν.

περισσότερα |> [1] |> cubadebate.cu <| [2] |> cubadebate.cu <| [3] |> cubadebate.cu <|

Η διεθνιστική βοήθεια της Κούβας, από την πρώτη μέρα εδραίωσης της επανάστασης (τότε που είχε και την αμέριστη πολιτική  οικονομική και στρατιωτική βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση) μέχρι και σήμερα, που δυσκολεύουν τα πράγματα ήταν και είναι αντιστρόφως ανάλογη της «φτώχειας» της και αφορά τόσο τις χιλιάδες ανθρωπιστικές δράσεις της, (για παράδειγμα τις ιατρικές αποστολές της όπου κατέχει την πρώτη θέση στον κόσμο, όπως επίσης την απίστευτη | καθοριστική συνδρομή της στην εκπαίδευση άλλων λαών βλ |>εδώ<|), στην Αγκόλα όπου πάνω από τις 300.000 (όχι μόνο στρατιώτες, αλλά και γιατροί και εκπαιδευτικοί) πήραν συλλογικά μέρος και 2.000 απ’ αυτούς έχασαν τη ζωή τους μέχρι τις στα «ψιλά γράμματα» όπως η μάχη του Cuito Cuanavale: «Αυτοί οι πατριώτες και διεθνιστές παρακινήθηκαν από ένα και μόνο στόχο: το τέλος της φυλετικής κυριαρχίας και τη γνήσια αφρικανική ανεξαρτησία. Μετά από 13 χρόνια υπεράσπισης της ανεξαρτησίας της Αγκόλα, οι Κουβανοί δεν πήραν τίποτε μαζί τους στη χώρα τους, παρά μόνο τα οστά των νεκρών τους και την ευγνωμοσύνη της Αφρικής» και ο Μαντέλα τους εξυμνούσε λέγοντας ότι «οι Κουβανοί ήρθαν στην περιοχή μας ως γιατροί, δάσκαλοι, στρατιώτες, αγροτικοί εμπειρογνώμονες… μοιράστηκαν μαζί μας του τάφους στον αγώνα κατά της αποικιοκρατίας, της υπανάπτυξης και του απαρτχάιντ. Εκατοντάδες Κουβανοί έχουν δώσει τη ζωή τους, σε έναν αγώνα που ήταν, πρωτίστως, όχι δικός τους, αλλά δικός μας. Ως νοτιοαφρικανοί τους αποτείνουμε φόρο τιμής. Υποσχόμαστε να μην ξεχνάμε ποτέ αυτό το απαράμιλλο παράδειγμα ανιδιοτελούς διεθνισμού»

|> σσ, τη μάχη του Cuito Cuanavale την είπαν “Στάλινγκραντ της Αφρικής”, γιατί κράτησε πάνω από 6 μήνες και υπήρξε η πιο μεγάλη, σε διάρκεια, στο αφρικανικό έδαφος από τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτυλίχθηκε τόσο στο έδαφος, όσο και στον ουρανό, με τους Κουβανούς πιλότους να κερδίζουν τις άρτια εξοπλισμένες αεροπορικές δυνάμεις της Νότιας Αφρικής, με διακύβευμα τόσο υψηλό, ώστε η κυβέρνηση του Απαρτχάιντ εξέταζε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα σε επίθεση εναντίον της Λουάντα, της πρωτεύουσας της Αγκόλα, για να αποτρέψει την ήττα της

Το βιβλίο «Ayuda Oficial al Desarrollo de Cuba en el Mundo», γραμμένο από το μεγάλο επιστήμονα Henry Morales, θαυμαστή των -με υψηλή εξειδίκευση οι περισσότεροι, κουβανών brigadistas ανά στον κόσμο πέρα από τα εκατοντάδες παραδείγματα με τα «ανθρωπομετρικά» στοιχεία, δίνει κάποια νούμερα που μιλάνε από μόνα τους όπως πχ. ότι το 6,6% του ΑΕΠ της Κούβας (που αντιστοιχεί σε πάνω από 6 δις$) είναι κονδύλι σταθερά «εγγεγραμμένο» κάθε χρόνο, που προορίζεται στην χωρίς όρους αδελφική διεθνιστική βοήθεια της Κούβας για την ανάπτυξη των λαών όπου γης).

Τον Ιαν-2017 ο Stephen Bartlett στο US Magazine, σε άρθρο με τίτλο «Ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε την Κούβα ...», που αναδημοσιεύτηκε σε 10άδες ΜΜΕ αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Πολλοί άνθρωποι δεν θα ακούσουν ποτέ πώς στα τέλη του 2016, επαγγελματίες της brigada Henry Reeve της Κούβας επέστρεψαν στα σπίτια τους μετά από δύο ακούραστους μήνες φροντίδας για τους Αϊτινούς, όταν στάλθηκαν για να υποστηρίξουν τις μόνιμες ιατρικές ομάδες της Κούβας στην Αϊτή μετά τον τυφώνα Matthew .
|>σσ: |> «brigada Henry Reeve»: πρόκειται για τη θρυλική ομάδα των κουβανών γιατρών κλπ πραγματικό Rescue «παντός καιρού» – που αποτελείται από χιλιάδες κουβανούς επαγγελματίες υγείας εκπαιδευμένους στην ιατρική καταστροφών και περιορισμού των μολυσματικών ασθενειών, με πάνω από 40 χρόνια εμπειρίας στην ιατρική περίθαλψη, εξοπλισμένη με ειδικά φάρμακα και εξοπλισμό.
Ήταν οι ίδιοι, που το 2005 δια στόματος Φιντέλ Κάστρο προσφέρθηκαν να πάρουν ανιδιοτελώς μέρος στη βοήθεια προς τη Νέα Ορλεάνη μετά τον τυφώνα Κατρίνα, που (φυσικά) απορρίφθηκε από τον Μπους (και παράλληλα έκανε ότι μπορούσε για να την εξαφανίσει, ακόμη και σαν είδηση από τα ΜΜΕ) .

 Το 2014 υπήρχαν πάνω από 50.000 Κουβανοί γιατροί και νοσηλευτές που εργάζονταν σε 60 αναπτυσσόμενες χώρες, σύμφωνα με την έρευνα του καναδού συγγραφέα John Kirk που δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του “Ο κουβανικός ιατρικός διεθνισμός έχει σώσει εκατομμύρια ζωές”. Αλλά αυτή η άνευ προηγουμένου αλληλεγγύη δεν καταγράφηκε καθόλου στα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. “Ο Θεός μου, η Κούβα έκανε πολλά! δήλωσε ο Ivon Rebelisa, ένας 46χρονος Αϊτινός “Πολλοί από τους γείτονές μου γλύτωσαν από τη χολέρα χάρη στους κουβανέζους γιατρούς… όσοι δεν έφτασαν εγκαίρως σε κλινικές της Κούβας, πολλοί συγγενείς μου πέθαναν.

 Το 1999 η Κούβα ίδρυσε τη Λατινοαμερικανική Ιατρική Σχολή (ELAM) και προσέφερε 10.000 υποτροφίες σε φοιτητές “σε χώρες όπου οι κουβανικές ιατρικές ομάδες βοηθούσαν τα τοπικά συστήματα υγείας …. Η ιδέα πίσω από την ELAM είναι ότι οι απόφοιτοι αντικαθιστούν τελικά τους Κουβανούς γιατρούς στις χώρες τους”, σύμφωνα με την MEDICC, μη κερδοσκοπική οργάνωση που προωθεί το πρόγραμμα δημόσιας υγείας της Κούβας.

Η ELAM |>σσ Escuela Latinoamericana de Medicina <| – έχει σήμερα 19.550 μαθητές από 110 χώρες, γεγονός που την καθιστά σαν ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά σχολεία στον κόσμο. Όλοι οι φοιτητές λαμβάνουν πλήρη υποτροφία. Περισσότεροι από 100 Αμερικανοί φοιτητές παρακολούθησαν δωρεάν την ELAM, με -μη δεσμευτική, υπόσχεση για εξυπηρέτηση “κοινοτήτων χαμηλού εισοδήματος” για δύο χρόνια μετά την επιστροφή τους. Κουβανοί γιατροί και απόφοιτοι του ELAM είναι γνωστοί για την έμφαση που δίνουν στην εμπειρία στον τομέα και στις προληπτικές ιατρικές πρακτικές…
Λόγω της απερίγραπτης εξαθλίωσης της Αϊτής, η Κούβα άρχισε να στέλνει ιατρικό προσωπικό στη χώρα αυτή το 1998 και σύμφωνα με μια παρουσίαση σε ένα συνέδριο που διοργάνωσε το Washington Center του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια μετά τον καταστροφικό σεισμό, από τον Ιανουάριο του 2010, έξι χιλιάδες Κουβανοί γιατροί αντιμετώπισαν περισσότερα από τρία εκατομμύρια Αϊτινούς και ~400 υπηρετούν σταθερά στην Αϊτή από το 1998, με την κουβανέζικη ιατρική ομάδα έξι μήνες μετά τον σεισμό να παράσχει  περισσότερες από 341.000 επισκέψεις σε ασθενείς, 8.700 χειρουργικές επεμβάσεις, 111.000 εμβόλια και πολλές άλλες μορφές φροντίδας σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η αιτία της επιδημίας της χολέρας ήταν η απερίσκεπτη μόλυνση του ποταμού Artibonite από ακατέργαστα λύματα από στρατιώτες του ΟΗΕ στο πλαίσιο της “αποστολής σταθεροποίησης” (MINUSTAH) και αυτά ήταν τα πρώτα κρούσματα στην ιστορία της Αϊτής, που πρόσφατα, μετά από χρόνια άρνησης της ουσιαστικής και νομικής ευθύνης, τα Ηνωμένα Έθνη αποδέχτηκαν (και βρίσκονται υπό πίεση από τα αϊτινά και διεθνή κοινωνικά κινήματα για να καταβάλουν αποζημίωση)…

Ένα άλλο εξαιρετικό επίτευγμα ήταν η αντιμετώπιση 21.874 θυμάτων ακτινοβολίας από την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ, στην Ουκρανία…

Εκτός από τα παραπάνω, στον τομέα της διεθνούς συνεργασίας που παρέχει η Κούβα, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι έχει επίσης συμβάλει σημαντικά στον τομέα της εκπαίδευσης. Αρκεί να επισημάνουμε τους περισσότερους από 1.200 εκπαιδευτικούς που δίδαξαν στη Νικαράγουα στις αρχές της δεκαετίας του 80 και τους 21.000 καθηγητές που αφού ολοκλήρωσαν το Pedagogical Internationalist Detachment Che Guevara δίδαξαν μεταξύ 1978 & 1984 στην Αγκόλα.

Επίσης: Η Κούβα, μόνη της, αντιπροσωπεύει το 1/3 της φαρμακευτικής βοήθειας στον κόσμο και διαθέτει περισσότερους γιατρούς σε αποστολές αλληλεγγύης από ότι το σύνολο όλων των “πλούσιων” χωρών. Είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο και όχι κάποια άλλη πλούσια του Δυτικού κόσμου στην βοήθεια αναπτυξιακών έργων σε χώρες του τρίτου κόσμου, έχοντας διαθέσει σε 108 χώρες μεταξύ 1999 και 2015 γύρω στα 71,5 δις $. Και ενώ όπως είδαμε διαθέτει το 6,6% του ΑΕΠ της για αναπτυξιακούς στόχους στις χώρες του τρίτου κόσμου η πλούσια ΕΕ δίνει 17 φορές λιγότερα (το 0,4%) και οι ΗΠΑ το 1/40 …μόνο το 0,17% !, πολύ μακριά από το στόχο του 0,7% που ζητάει ο ΟΗΕ. Ακόμη: 31% από όλη την ιατρική βοήθεια του ΟΗΕ προέρχεται από την Κούβα (με πάνω από 5.000.000 ζωές να έχουν σωθεί από τους Κουβανούς μέσα σε 15 χρόνια): μεταξύ 1999 και 2015 καταγράφηκαν 1.400.000.000 (!!) ιατρικές επισκέψεις, 10.000.000 εγχειρήσεις, 2.700.000 τοκετοί, 2.800.000 οφθαλμολογικές εγχειρήσεις και 5.800.000 ζωές σώθηκαν εκ των οποίων 3.000.000 στη Λατ. Αμερική, 2.800.000 στην Αφρική και 60.000 σε άλλες χώρες, ενώ 74.000 φοιτητές του εξωτερικού μεταξύ των άλλων και Αμερικάνοι από τις ΗΠΑ σπούδασαν δωρεάν στην Κούβα.

Leonela Inés Relys Díaz

Η Λεονέλα Ινές Ρελίς Ντίας, πρωτοπόρα Κουβανή παιδαγωγός εκπαιδευτικός και συγγραφέας, ήταν η δημιουργός της πρωτοποριακής μεθόδου για την αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού «Yo si puedo»

Γεννήθηκε στην Κούβα το 1947 και από ηλικία μόλις 15 ετών συμμετείχε στη μεγάλη εκστρατεία κατά του αναλφαβητισμού το 1961, δύο χρόνια μετά τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης. Η Κούβα έγινε η πρώτη χώρα που καταπολέμησε τον αναλφαβητισμό. Για την τεράστια προσφορά της τιμήθηκε πολλές φορές από τη χώρα της, από την Ουνέσκο, και άλλους διεθνείς οργανισμούς.

 «Έφυγε» από τη ζωή νωρίς, το Γενάρη του 2015.

 

Αφιέρωμα στα 30 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ

Μελετάμε, διδασκόμαστε προχωράμε με τις κόκκινες σημαίες μας να κυματίζουν!

Ήταν 25η Δεκέμβρη, εκείνες τις κρύες μέρες του 1991, όταν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο υποστέλλονταν από την κορυφή του Κρεμλίνου όταν το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο – η ταξική πατρίδα κάθε εργάτη – λύγιζε κάτω από το βάρος της αντεπανάστασης.
Ήταν εκείνες τις μέρες που έβγαζε «βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε», πως ο σοσιαλισμός ήταν «το παρατράγουδο στα ωραία (ιμπεριαλιστικά) άσματα» και οι κάθε λογής Φουκουγιάμα διατυμπάνιζαν το τέλος της ιστορίας και την οριστική επικράτηση του καπιταλισμού. 

Η πατρίδα που έχτισαν οι ηρωικοί μπολσεβίκοι, η πατρίδα του Λένιν, του Στάλιν, του Σταχάνοφ, του Ζούκωφ, του Γκαγκάριν, του Σοστακόβιτς, η πατρίδα του σοβιετικού λαού μετατρέπονταν σε λάφυρο της νέας, αστικής Ρωσίας που αναδύονταν από το βούρκο της περεστρόικα.
Όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες, τα εκατομμύρια Πάβελ Κορτσάγιν που «έδεναν το ατσάλι» μαζί με το τιτάνιο ιστορικό οικοδόμημα που "γέννησε" τον άνθρωπο της νέας κοινωνίας του πρώιμου και ανολοκλήρωτου σοσιαλισμού. 

«Οι νεκροί της Παρισινής Κομμούνας αναστήθηκαν
κάτω από την κόκκινη σημαία των Σοβιέτ».
(Πλακάτ του Βλαντιμίρ Κοζλίνσκι, 1921)

Οι μυλόπετρες της αντεπανάστασης, υποστηριζόμενες από τα γρανάζια του διεθνούς ιμπεριαλισμού, συνέτριβαν τα πάντα, στην πραγματικότητα όμως ο θάνατος των παραπάνω είναι κατά βάση μόνο βιολογικός.
Γιατί ακόμα σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ΄όλο τον κόσμο της κρίσης συνεχίζουν να εμπνέουν αυριανούς επαναστάτες για το τσάκισμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την απελευθέρωση της ανθρωπότητας και την κομμουνιστική προοπτική.

Στο πολυσέλιδο σημερινό αφιέρωμα, ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει σημαντικές πλευρές και βασικά συμπεράσματα από τα αντεπαναστατικά γεγονότα που κορυφώθηκαν τον Δεκέμβρη του 1991 στην πρώην ΕΣΣΔ και οδήγησαν στη διάλυσή της.

30 χρόνια μετά, η εφημερίδα επιστρέφει στη μέρα που η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κατέβηκε από το Κρεμλίνο, σηματοδοτώντας ένα τεράστιο ιστορικό πισωγύρισμα με τη διάλυση του πρώτου εργατικού κράτους, σε βάρος του σοβιετικού λαού και των λαών όλου του κόσμου.

Το αφιέρωμα ξεκινάει με την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στην εκδήλωση που διοργάνωσε πριν από λίγες μέρες η ΚΟ Γαλλίας στο Παρίσι, τιμώντας τα 150 χρόνια από την Κομμούνα.

«Η Κομμούνα 1871.
Αυτός που κατέχει: Δεν πάμε καλά!
Αυτός που δεν έχει τίποτα: Πάμε καλά!»
(Αλφόνς Λεβί, χαρακτικό, 1871)

«Η Ανακήρυξη της Κομμούνας στην Πλατεία Δημαρχείου στις 28 Μάρτη 1871»,
εικονογράφηση για την εφημερίδα «Le Monde illustré», χαρακτικό, 1871-1872

«Όλη αυτή η διαδικασία, που η έναρξή της σηματοδοτήθηκε με την Παρισινή Κομμούνα του 1871, παραμένει επίκαιρη μέχρι και τις μέρες μας. Η νίκη του καπιταλισμού είναι έτσι κι αλλιώς προσωρινή και εφήμερη», αναφέρει ο ΓΓ της ΚΕ, μιλώντας για την ήττα της Κομμούνας και κυρίως για την καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.
«Ο τροχός της Ιστορίας μπορεί να μοιάζει σε πολλούς προσωρινά ακίνητος, όμως στην πραγματικότητα κινούνται ήδη τα υπόγεια επαναστατικά ρεύματα. Είναι και στο δικό μας χέρι να πολλαπλασιαστούν οι εργατικές – λαϊκές δυνάμεις που με την πρωτοπόρα στάση τους θα συμβάλουν, για να κινηθεί ξανά προς τα εμπρός ο τροχός της κοινωνικής εξέλιξης, της κοινωνικής προόδου, της ίδιας της ιστορικής αναγκαιότητας», σημειώνει στην ομιλία του.

«Τα οδοφράγματα της Λευκής Πλατείας υπερασπιζόμενα από γυναίκες
κατά τη διάρκεια της "Ματωμένης Βδομάδας"»
(έγχρωμη λιθογραφία, Αλ. Κολόμπ «Μολόχ», Μάης 1871)

Στην αρθρογραφία που ακολουθεί, καταγράφονται βασικοί σταθμοί στην πορεία της αντεπανάστασης από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, μέχρι την επικράτησή της, τον Δεκέμβρη του 1991. Ιδιαίτερα στο άρθρο του Ελισαίου Βαγενά, μέλους της ΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, τεκμηριώνεται το συμπέρασμα ότι «η ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ έγινε από “τα μέσα και τα πάνω”, με την έννοια πως αυτή η εξέλιξη προωθήθηκε από την ηγεσία του ΚΚΣΕ».
Αναδεικνύεται επίσης η σφοδρή ιδεολογική διαπάλη που διεξαγόταν στις γραμμές του ΚΚΣΕ, χωρίς όμως οι κομμουνιστικές δυνάμεις να καταφέρουν να ανακόψουν την πορεία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.

Μια ζωντανή αναδρομή στον τρόπο που αντέδρασε το ΚΚΕ στις ανατροπές, στον απόηχο της μεγάλης εσωκομματικής κρίσης και της διάσπασης που είχε προηγηθεί, αλλά και σε συνθήκες πανηγυρικής υποδοχής της νίκης της αντεπανάστασης από τις αστικές και τις οπορτουνιστικές δυνάμεις, κάνει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ, σε συνέντευξή της, που επίσης περιλαμβάνεται στο αφιέρωμα.

Μιλώντας για το ιστορικό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» «Ελπίδα η πάλη των λαών – Σύντροφοι ψηλά τη σημαία», αναφέρει: «Δεν επρόκειτο για μια συναισθηματική, αμυντική αντίδραση σε αυτό που μας πονούσε βαθιά. Ηταν η πεποίθηση ότι αυτή η βαριά ήττα δεν θα οδηγούσε στην κατάργηση της κοινωνικής εξέλιξης, στην αιώνια στασιμότητα. Πίσω από το σύνθημα βρισκόταν, έστω ως σπέρμα συνείδησης, ότι η ανασυγκρότηση του ΚΚΕ θα εδραιωνόταν στην πορεία αποκατάστασης του επαναστατικού του χαρακτήρα, πράγμα που απαιτούσε και αποκατάσταση της σωστής σχέσης με τη θεωρία, την επιστημονική, συνεχή μελέτη των εξελίξεων, ώστε τα συμπεράσματα να εμπλουτίζουν τη θεωρία».

Η υπεροχή των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας, που αποδεικνύεται τόσο από τη θετική, όσο και από την αρνητική πείρα του 20ού αιώνα, καταγράφεται σε άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ και δίνονται απαντήσεις σε επιφανειακές αναλύσεις για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και τα αίτια των αντεπαναστατικών ανατροπών.

«Σήμερα δεν υπάρχουν πλέον μια σειρά από επιστημονικούς και τεχνικούς περιορισμούς που υπήρχαν στη Ρωσία του 1917 και στη Σοβιετική Ένωση του 1950 για την επιτυχία του κεντρικού σχεδιασμού και το βάθεμα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής. Υπάρχουν πλέον πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες για να υποτάξουμε την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στον στόχο της ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου, της απελευθέρωσης του κοινωνικά εργαζόμενου ανθρώπου», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Σοβιετικοί αρχιτέκτονες και μηχανικοί επιβλέπουν
την κατασκευή συγκροτήματος σύγχρονων λαϊκών κατοικιών.
Το ζήτημα της στέγης,
που ταλανίζει εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά στις μέρες μας,
ήταν λυμένο στην ΕΣΣΔ

Ο Λουκάς Αναστασόπουλος, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρεται στον αντισοβιετισμό του οπορτουνιστικού ρεύματος στην Ελλάδα. Το άρθρο σχολιάζει βασικά σημεία της πολεμικής ενάντια στη σοσιαλιστική οικοδόμηση κατά τον 20ό αιώνα, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:
«Σπιλώνοντας την πρώτη προσπάθεια να οικοδομήσει η εργατική τάξη την κοινωνία όπου αυτή είχε την εξουσία, επιχειρείται να καταφερθεί ένα σημαντικό πλήγμα στην προοπτική για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη διέξοδο του σοσιαλισμού – κομμουνισμού σήμερα. Η αστική τάξη και τα διεθνή της επιτελεία βρίσκουν σε αυτήν την αντικομμουνιστική τους υστερία έναν σημαντικό βοηθό στις αντισοβιετικές τοποθετήσεις του οπορτουνιστικού ρεύματος».

Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με συνέντευξη του μέλους της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ Κωστή Μπορμπότη, όπου παρουσιάζονται βασικά ντοκουμέντα και εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», στην προσπάθεια του Κόμματος να αποτιμήσει συλλογικά την πείρα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ως απαραίτητο όπλο στη σύγχρονη πάλη για τον σοσιαλισμό.

 🔺 Ο Ρίζος του Σ|Κ 18-19 Δεκέμβρη 2021, εκτός από την 12σέλιδη αρθρογραφία (σελ. 19-30), περιλαμβάνει ένα εξαιρετικό ένθετο -ιστορική αναδρομή των γεγονότων, που παραθέτουμε 🔻