Ενοχλεί η 🇵🇸 καφίγια_ keffiyeh τους Πορτοσάλτε κλπ “πρόθυμους” MHTSO_TAKHδες _ΑNDROU-Lakhdes & Ri_zaious…

 

                         Το θέμα πολύπλευρα _από τη σωστή πλευρά της ιστορίας ιδωμένο

·       Πλάι στα παιδιά και το λαό της Παλαιστίνης, ταξικά _στη μια και μοναδική σωστή πλευρά χωρίς *αστερίσκους*

·       💥 Και 🇵🇸 Παλαιστίνη θα τη λένε για πάντα!

·       ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ _μια ζωή Ιντιφάντα 🇵🇸 όλοι πλην ΚΚΕ “Κοινές αξίες και συμφέροντα” με το κράτος — δολοφόνο…

Για όσους_όσες δεν γνωρίζετε τι είναι η keffiyeh, ποιος τη φοράει και πώς έγινε σύμβολο για τους Παλαιστίνιους: Ήταν Δεκέμβρης 2023 και τρεις φοιτητές παλαιστινιακής καταγωγής πυροβολήθηκαν στο Βερμόντ των ΗΠΑ - δύο από αυτούς φορούσαν keffiyeh. Ο Ashish Prashar βρισκόταν σε μια παιδική χαρά του Μπρούκλιν με τον 18 μηνών γιο του στις αρχές Νοεμβρίου, όταν, όπως είπε, τον πλησίασε μια γυναίκα και τον ρώτησε αν υποστηρίζει τη Χαμάς. Εκείνη θύμωνε όλο και περισσότερο, είπε ο Prashar, και η κατάσταση κλιμακώθηκε. Σε μια ηχογράφηση, που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η γυναίκα, η Hadasa Bozakkaravani, φαίνεται να φωνάζει και να πετάει πράγματα στον Prashar, λέγοντας “εσύ και ο γιος σου, εξαφανιστείτε από προσώπου γης”. Η Bozakkaravani έχει κατηγορηθεί για μια σειρά εγκλημάτων μίσους και δήλωσε αθώα όταν της απαγγέλθηκαν κατηγορίες, σύμφωνα με τα δικαστικά αρχεία. Ο Prashar δεν είναι Παλαιστίνιος, ούτε μουσουλμάνος, ούτε Άραβας. Είναι Βρετανός-Πουντζάμπι. Αλλά φορούσε ένα μαντήλι που έχει γίνει συνώνυμο των Παλαιστινίων: Μια ασπρόμαυρη κεφίγια. Ορισμένοι λένε ότι τα σχέδια στην καφίγια συμβολίζουν διάφορες πτυχές της ζωής των Παλαιστινίων

                                                

Μετά τον βομβαρδισμό της Γάζας από το Ισραήλ, η καφίγια έχει τραβήξει τα βλέμματα στις ΗΠΑ ως evil
Evil = “άξονας του κακού” χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ευρέως από τον Τζορτζ Μπους και αρχικά αναφερόταν στο Ιράν, το Μπααθικό Ιράκ και τη Βόρεια Κορέα (στην ομιλία του για την κατάσταση στις 29- Ιαν-2002, λιγότερο από πέντε μήνες μετά τις επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου και σχεδόν ένα χρόνο πριν από την εισβολή στο Ιράκ το 2003, και συχνά επαναλήφθηκε καθ' όλη τη διάρκεια της προεδρίας του. Το χρησιμοποίησε για να περιγράψει ξένες κυβερνήσεις που, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, υποτίθεται ότι υποστήριζαν την τρομοκρατία και επεδίωκαν όπλα μαζικής καταστροφής _που ποτέ δεν βρέθηκαν, αλλά αποτέλεσαν –και αποτελούν, αφορμή για την ιμπεριαλιστική παρέμβαση των ΗΠΑ, ανά τον κόσμο. Αργότερα προστέθηκε και η σοσιαλιστική Κούβα. Θυμίζουμε και τις από πάντα προνομιακές σχέσεις των αμερικανών με τους απανταχού “Μπιν Λάντεν”

Η έννοια ενός τέτοιου άξονα χρησιμοποιήθηκε για τον εντοπισμό αυτών των “κοινών εχθρών” των Ηνωμένων Πολιτειών και για τo μάντρωμα του αμερικανικού λαού για την υποστήριξη “Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας”. Σε απάντηση, το Ιράν σχημάτισε μια πολιτική συμμαχία που ονόμασε “Άξονα Αντίστασης” που περιελάμβανε Ιράν, τη Μπααθική Συρία και Χεζμπολάχ.

Αργότερα, η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα αναφέρθηκαν ως ο “νέος άξονας του κακού” από πολιτικούς και σχολιαστές των ΗΠΑ. Ο όρος "άξονας του κακού" είναι μια αναφορά στις δυνάμεις του Άξονα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (Ναζιστική Γερμανία, Φασιστική Ιταλία και Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας).

David Frum

Ντέιβιντ Φραμ

Η φράση αποδόθηκε στον πρώην φιλο-ισραηλινό συγγραφέα David Frum, αρχικά ως άξονας του μίσους και στη συνέχεια του κακού. Οι πληροφορίες σχετικά με τη συγγραφική του ιδιότητα κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά όταν τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της συζύγου του σε φίλους παραλήφθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης. Ο Frum εξήγησε το σκεπτικό του για τη δημιουργία της φράσης άξονας του κακού στο βιβλίο του το 2003 The Right Man: The Surprise Presidency of George W. Bush. Σύμφωνα με τον Frum, στα τέλη Δεκεμβρίου 2001, ο επικεφαλής ομιλητής Μάικλ Γκέρσον του έδωσε την ανάθεση να διατυπώσει την υπόθεση για την απομάκρυνση του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ με τον Φραμ να λέει ότι ξεκίνησε ξαναδιαβάζοντας την ομιλία του Προέδρου Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ "date which will live in infamy" _“η ημερομηνία που θα ζήσουμε με ύβρι” στις 8-Δεκ-1941, μετά την αιφνιδιαστική επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ. Ενώ οι Αμερικάνοι δεν χρειάζονταν πειστικότητα για να πάνε σε πόλεμο με την Ιαπωνία, ο Ρούσβελτ είδε τη μεγαλύτερη απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες να προέρχονται από τη ναζιστική Γερμανία και έπρεπε να υποστηρίξει τη διεξαγωγή ενός πολέμου δύο ωκεανών.

σσ.
"infamy" = φήμη που αποκτάται από ενέργειες που θεωρούνται επικίνδυνες, ασεβείς, ανήθικες ή με άλλο τρόπο αντιληπτές με αρνητικό τρόπο. Άτομα ή οργανώσεις θεωρούνται τέτοια προκαλώντας δημόσια οργή και φυσικά άξια ευθύνης και τιμωρίας _όρος που χρησιμοποιείται τόσο στο κοσμικό όσο και στο κανονικό δίκαιο στην Ευρώπη από την αρχαιότητα _Η λέξη προέρχεται από το λατινικό infamia.

Ο Φραμ επισημαίνει στο βιβλίο του μια φράση που τώρα συχνά παραβλέπεται στην ομιλία του Ρούσβελτ, η οποία λέει εν μέρει, “...δεν θα υπερασπιστούμε μόνο τους εαυτούς μας στο έπακρο, αλλά θα βεβαιωθούμε ότι αυτή η μορφή προδοσίας δεν θα μας βάλει ποτέ ξανά σε κίνδυνο”, ερμηνεύoντας τη ρητορική του Ρούσβελτ ως εξής: "Για τον FDR, το Περλ Χάρμπορ δεν ήταν μόνο μια επίθεση - ήταν μια προειδοποίηση για μελλοντικές και χειρότερες επιθέσεις από έναν άλλο, ακόμη πιο επικίνδυνο εχθρό". Η Ιαπωνία, μια χώρα με το ένα δέκατο της βιομηχανικής ικανότητας της Αμερικής, μια εξάρτηση από τις εισαγωγές για τα τρόφιμα της και ήδη εμπλεκόμενη σε πόλεμο με την Κίνα, ήταν εξαιρετικά απερίσκεπτη να επιτεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια απερισκεψία “που έκανε τον Άξονα τόσο απειλητικό για παγκόσμια ειρήνη”, λέει ο Φραμ. Οι δύο πόλεμοι του Σαντάμ Χουσεΐν, εναντίον του Ιράν και του Κουβέιτ, ήταν εξίσου απερίσκεπτοι, αποφάσισε, και ως εκ τούτου παρουσίασε την ίδια απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.

Στο βιβλίο του αναφέρει ότι όσο περισσότερο συνέκρινε τις δυνάμεις του Άξονα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με σύγχρονα "κράτη τρομοκρατίας", τόσο περισσότερες ομοιότητες έβλεπε. “Οι δυνάμεις του Άξονα αντιπαθούσαν και δεν εμπιστεύονταν η μία την άλλη”, γράφει. “Αν ο Άξονας είχε κερδίσει με κάποιο τρόπο τον πόλεμο, τα μέλη του θα είχαν γρήγορα το ένα εναντίον του άλλου”. Το Ιράν, το Ιράκ, η Αλ Κάιντα και η Χεζμπολάχ, παρά τις διαμάχες μεταξύ τους, “όλοι αγανακτούσαν με τη δύναμη της Δύσης και του Ισραήλ και όλοι περιφρονούσαν τις ανθρώπινες αξίες της δημοκρατίας”. Εκεί, ο Φραμ είδε τη σύνδεση: “Μαζί, τα τρομοκρατικά κράτη και οι τρομοκρατικές οργανώσεις σχημάτισαν έναν άξονα μίσους κατά των Ηνωμένων Πολιτειών” και λέει ότι στη συνέχεια έστειλε ένα υπόμνημα με τα παραπάνω επιχειρήματα και ανέφερε επίσης ορισμένες από τις φρικαλεότητες που διέπραξε η ιρακινή κυβέρνηση. Περίμενε τα λόγια του να τεμαχιστούν και να αλλοιωθούν πέρα ​​από την αναγνώριση, όπως είναι η μοίρα πολλών προεδρικών ομιλιών, αλλά τα λόγια του τελικά διαβάστηκαν από τον Μπους σχεδόν κατά λέξη, αν και ο Μπους άλλαξε τον όρο άξονας μίσους σε άξονα του κακού. Η Βόρεια Κορέα προστέθηκε στον κατάλογο, λέει, “επειδή προσπαθούσε να αναπτύξει πυρηνικά όπλα, είχε ιστορικό απερίσκεπτης επιθετικότητας” και “χρειαζόταν να νιώσει ένα ισχυρότερο χέρι”.

       keffiyeh __καφίγια

Τι είναι, λοιπόν, η keffiyeh, ποιος τη φοράει και πώς έγινε σύμβολο για τους Παλαιστίνιους;
Δυστυχώς και διακοσμητικό και για πλουτισμό κάποιων εντός Παλαιστίνης _μια και η πολύπαθη χώρα, έχει κι αυτή την ταξική της διαστρωμάτωση The Original Kufiya Made by the Last and Only Factory in Palestine.

Πρώτον, τα βασικά.

Η keffiyeh, επίσης γνωστή ως hatta, είναι μια παραδοσιακή αραβική καλύπτρα κεφαλής. Ιστορικά, φοριόταν από νομαδικές κοινότητες – ή Βεδουίνους – στην ιστορική Παλαιστίνη. Είναι συνήθως κατασκευασμένη από βαμβάκι και στολισμένη με διακριτικά υφαντά μοτίβα. Κυκλοφορεί σε διάφορα χρώματα, αν και τον τελευταίο αιώνα, το ασπρόμαυρο έχει γίνει συνώνυμο των Παλαιστινίων. Ορισμένοι λένε ότι τα σχέδια στην καφίγια συμβολίζουν διάφορες πτυχές της ζωής των Παλαιστινίων: Οι έντονες μαύρες λωρίδες στις άκρες συμβολίζουν τους ιστορικούς εμπορικούς δρόμους που περνούσαν από την Παλαιστίνη- το σχέδιο που μοιάζει με δίχτυ αντιπροσωπεύει τους δεσμούς των Παλαιστινίων με τη Μεσόγειο Θάλασσα- και οι καμπύλες γραμμές μοιάζουν με ελαιόδεντρα, ένα σημαντικό σημείο υπερηφάνειας για τους Παλαιστινίους. Αν και κανένας από αυτούς τους ισχυρισμούς δεν μπορεί να υποστηριχθεί από ιστορικά στοιχεία, τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν γίνει αποδεκτοί από τους Παλαιστίνιους της διασποράς ως το νόημα πίσω από τα σχέδια της κεφίγια τους.

Πώς άλλαξε το νόημά της με την πάροδο του χρόνου;

“Στην έρευνά μου και στην εμπειρία μου, με την keffiyeh του 19^ου αιώνα, βλέπω συχνά μια ποικιλία χρωμάτων”, δήλωσε η Wafa Ghnaim, Παλαιστίνια ειδικός σε θέματα ενδυμασίας και ανώτερη ερευνήτρια στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. “Βλέπω λευκό-μαύρο όπως βλέπουμε σήμερα, αλλά και πράσινο. Και μερικές φορές βλέπω κλωστές χρυσού και κόκκινου χρώματος. Πραγματικά, μόλις τη δεκαετία του 1930 αρχίζουμε να βλέπουμε την keffiyeh να αλλάζει νόημα, όχι από τα σχέδια που υπάρχουν στο μαντήλι, αλλά από τη χρήση της”. Μέχρι τη δεκαετία του 1920, η keffiyeh φοριόταν σχεδόν αποκλειστικά από τους άνδρες Βεδουίνους, σύμφωνα με την Ghnaim, και ήταν απλώς ένας τρόπος για να ξεχωρίζουν οι νομάδες στην ιστορική Παλαιστίνη από τους χωρικούς, τους fellaheen και τους κατοίκους της πόλης. Σύμφωνα με την Ghnaim, η πρώτη φορά που βλέπουμε την keffiyeh να χρησιμοποιείται ως πολιτική δήλωση ήταν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Αράβων στην Παλαιστίνη το 1936 – μια εξέγερση κατά της βρετανικής κυριαρχίας που περιλάμβανε αιτήματα για ανεξαρτησία και τερματισμό της εβραϊκής μετανάστευσης.

Η μυστική ιστορία μεταξύ πολλών Παλαιστινίων είναι ότι ο Αραφάτ δίπλωνε την keffiyeh του με τρόπο που να του θυμίζει τον Θόλο του Βράχου στην Ιερουσαλήμ και άφησε το πλαϊνό τμήμα να τυλίγεται με τρόπο που να μοιάζει με τον ιστορικό χάρτη της Παλαιστίνης. Εκείνη την εποχή, η πλειοψηφία της ένοπλης αντίστασης γινόταν στα χωριά και οι μαχητές χρησιμοποιούσαν την keffiyeh για να κρύψουν τα χαρακτηριστικά τους – βοηθώντας το να συνδεθεί με την επανάσταση. Οι ηγέτες της έδωσαν εντολή στους άνδρες να φορούν την keffiyeh για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους επαναστάτες και για να μην μπορούν οι Βρετανοί να ξεχωρίσουν τους αγωνιστές από τους άλλους. Στη 10ετία του 1960, συνδέθηκε με τον παλαιστινιακό λαό και αντιπροσώπευε την αλληλεγγύη και την αντίσταση κατά της ισραηλινής κατοχής. Περίπου την ίδια εποχή, οι fedayeen – όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους Παλαιστίνιους μαχητές – οργάνωναν αντάρτικες επιχειρήσεις φορώντας την keffiyeh. Άλλοι επιφανείς Παλαιστίνιοι φόρεσαν επίσης την keffiyeh κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, συμπεριλαμβανομένης της Leila Khaled – η οποία συμμετείχε σε δύο αεροπειρατείες αεροπλάνων το 1969 και το 1970 ως μέλος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Τι σημαίνει τώρα;
Εξαρτάται από το ποιον ρωτάτε

“Τότε είναι που αρχίσαμε να βλέπουμε γυναίκες να φορούν την ασπρόμαυρη keffiyeh, συγκεκριμένα Παλαιστίνιες γυναίκες”, δήλωσε η Ghnaim. “Έτσι, δεν ήταν πλέον μόνο μια ανδρική καλύπτρα κεφαλής. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, έγινε ένα αξεσουάρ που φορούσαν και οι Παλαιστίνιες γυναίκες γύρω από το λαιμό τους”. Για πολλούς Παλαιστίνιους, συμβολίζει τη λαχτάρα τους για ελευθερία και αποτελεί ένα νεύμα στην ιστορία τους. Για ορισμένους μη Παλαιστίνιους, είναι μια ένδειξη αλληλεγγύης.

Πώς η παραδοσιακή παλαιστινιακή μαντίλα κατασκευάζεται στο τελευταίο εναπομείναν εργοστάσιο: Υπάρχει μια μακρά ιστορία που οι Παλαιστίνιοι φορούν την keffiyeh για να καλύψουν τα πρόσωπά τους, σύμφωνα με την Ghnaim, όχι μόνο ως μια μορφή ακτιβισμού αλλά και για να προστατευτούν από τα δακρυγόνα ή από την αναγνώριση κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Για άλλους, όπως η queer Παλαιστίνια δημιουργός περιεχομένου Rand Jitan, που ζει στη Νέα Υόρκη, η keffiyeh δεν έχει καμία σχέση με μια συγκεκριμένη ομάδα ή οργάνωση – αλλά, μάλλον, με την κληρονομιά της. Η keffiyeh της ήταν ένα δώρο από τον θεραπευτή της, και είπε ότι το φοράει όποτε μπορεί και με διάφορους τρόπους: Tυλιγμένο γύρω από το λαιμό της, τυλιγμένο γύρω από το κεφάλι της, και μερικές φορές ακόμη και ως εσάρπα όταν πηγαίνει στην παραλία ή στο πάρκο. “Τη φοράω και μου δίνει ένα συναίσθημα» είπε. «Πόσο ισχυρό είναι αυτό; Όπως τα χρόνια και οι ιστορίες που έχουμε εναποθέσει σε ένα γ@μημένο ύφασμα. Είναι τρελό. Είναι φοβερό. Είναι απίστευτο. Είναι πανέμορφο”.
Η Jitan φτιάχνει την keffiyeh της με διαφορετικούς τρόπους, οι οποίοι, όπως είπε, συγκεντρώνουν διαφορετικές αντιδράσεις από τους ανθρώπους. «Μερικές φορές, όταν τη φοράω στο κεφάλι μου και μοιάζει με χιτζάμπ – ή μοιάζει με αυτό που κάποιος μπορεί να δει στην τηλεόραση και να υποθέσει ότι είναι “τρομοκράτης” – νιώθω ακόμα πιο δυνατός όταν το κάνω αυτό» είπε η Jitan. “Δεν ψάχνω για αντιδράσεις, ψάχνω για ανθρώπους που θα προκαλέσουν εσωτερικά τον εαυτό τους. Και μου αρέσει αυτό”. Για άλλους, ωστόσο, όπως ο Prashar και οι φοιτητές στο Βερμόντ, υπάρχει ο φόβος ότι η keffiyeh μπορεί να προκαλέσει βίαιη αντίδραση. Ο Ghnaim βλέπει αυτή τη βία ως αντανάκλαση του πόσο απάνθρωποι έχουν γίνει οι Παλαιστίνιοι και ο αγώνας τους για ανεξαρτησία. “Η keffiyeh και τα ρούχα μας θα αντικατοπτρίζουν πάντα το σημερινό μας πλαίσιο και την ταυτότητά μας” δήλωσε. “Αυτή είναι η ιστορία της παλαιστινιακής ενδυμασίας. Πάντα εκφράζουμε την ταυτότητά μας μέσα από το ντύσιμό μας. Και νομίζω ότι αυτή τη στιγμή βλέπουμε ότι, επίσης, φαίνεται ότι οι άνθρωποι αντανακλούν τις δικές τους πεποιθήσεις και κρίσεις για την ταυτότητά μας στο ντύσιμό μας”. Τον Prashar, η αντιπαράθεση στην παιδική χαρά του Μπρούκλιν τον έκανε ξεκάθαρα πιο προκλητικό. “Σημαίνει ότι στέκομαι αλληλέγγυος με όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους, ιδίως τους Παλαιστίνιους” είπε για την καφίγια. “Καταλαβαίνω ότι σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα για πολλούς ανθρώπους. Αλλά για μένα, δείχνει ότι τους βλέπω, ότι είμαι δίπλα τους”.

Και η Louis Vuitton!!

“Δεν πρόκειται ποτέ να το βγάλω” ... “Διαχρονικό αξεσουάρ που δημιουργεί μια χαλαρή διάθεση”: Το 2021 ο γαλλικός οίκος μόδας Louis Vuitton αντιμετώπισε κατηγορίες για πολιτιστική οικειοποίηση πουλώντας κασκόλ 705$ “εμπνευσμένο” από την παλαιστινιακή keffiyeh. Στον ιστότοπο του το Monogram Keffieh Stole αναφερόταν ως εξής: “εμπνευσμένο από την κλασική keffieh και εμπλουτισμένο με τις υπογραφές του οίκου”… “Μια τεχνική ύφανσης ζακάρ χρησιμοποιείται για τη δημιουργία των περίπλοκων μοτίβων Monogram στη βάση του από ανάμεικτο βαμβάκι, μαλλί και μετάξι. Μαλακό και ελαφρύ με κρόσσια στις άκρες, αυτό το διαχρονικό αξεσουάρ δημιουργεί μια χαλαρή διάθεση” συνέχιζε η περιγραφή του προϊόντος. “Είναι τόσο ασεβές να πουλάτε το σύμβολο του παλαιστινιακού πολιτισμού, την keffiyeh για το γελοίο ποσό των 705$, χωρίς να αναγνωρίζετε ότι ανήκει στον παλαιστινιακό πολιτισμό”, έγραψαν στο Twitter. -Αναγνωρίστε τουλάχιστον τον παλαιστινιακό λαό και τον αγώνα του. Μιλάμε για οικειοποίηση.
Είχε επιλέξει σκόπιμα τα χρώματα της σημαίας του Ισραήλ για το αξεσουάρ __ “Η Louis Vuitton λέει ότι είναι πολιτικά ουδέτερη, αλλά έχει κέρδη από την πώληση αυτού του εμπνευσμένου από την keffiyeh μαντήλι των 705$, που συνήθως φοριέται από τους Άραβες και αποτελεί σύμβολο του παλαιστινιακού έθνους. Και το χρώμα, είναι κι αυτό κάποια μορφή παθητικού πολιτικού σχολιασμού;”. Το πιθανό, προκλητικό νόημα πίσω από τα μπλε και λευκά χρώματα του κασκόλ σχολιάστηκε από πολυάριθμους επικριτές, με πολλούς να αμφισβητούν ότι ο οίκος είχε επιλέξει τυχαία τα χρώματα της σημαίας του Ισραήλ για το αξεσουάρ.

Την κριτική μοιράστηκε και ο παρατηρητικός λογαριασμός DietPrada στο Instagram, ο οποίος ανέβασε μια σειρά από φωτογραφίες που συγκρίνουν το κασκόλ της Louis Vuitton με την παραδοσιακή keffiyeh και έγραψε: “Έτσι, η στάση της LVMH στην πολιτική είναι «ουδέτερη», αλλά εξακολουθούν να κατασκευάζουν μία keffiyeh με λογότυπο 705 δολαρίων, η οποία είναι μια παραδοσιακή αραβική καλύπτρα κεφαλής που έχει γίνει σύμβολο του παλαιστινιακού έθνους. Χμμμμ…”. Η Louis Vuitton φέρεται σαν “δεν θα σχολιάσουμε την πολιτική, αλλά θα επωφεληθούμε από αυτήν” σχολίασαν στο Χ _ “Θα μπορούσαν να είχαν σχεδιάσει ένα κανονικό κασκόλ, δεν είμαι σίγουρος γιατί αισθάνθηκαν την ανάγκη να πάρουν ειδικά από την κουλτούρα κάποιου άλλου;. Δεν είναι καν ένα αθώο λάθος ή σύμπτωση, ξέρουν από πού προέρχεται”. Εκείνη την εποχή, η Amani Hassan, διευθύντρια προγράμματος στο Αραβοβρετανικό Κέντρο, δήλωσε στο πρακτορείο ότι η χρήση του σχεδίου στη μόδα σημαίνει επίσης ότι «χάνει το αρχικό του νόημα και διευκολύνει την κατοχή».

Πορτοσάλτε _PortoSalte

Κοντά στην υστερία των ακροδεξιών για τους «εισβολείς» μετανάστες στο Σύνταγμα, το παραλήρημα από τα γνωστά παπαγαλάκια για τη… Χαμάς και την Παλαιστίνη με την Νατάσα Μποφίλιου  να συγκεντρώνει τα πυρά επειδή τραγούδησε φορώντας την κεφίγια, την παραδοσιακή παλαιστινιακή μαντίλα… Βαρύ του έπεσε του αρχιπαπαγάλου της κυβέρνησης Πορτοσάλτε… Τι πιο σύνηθες, θα πει κανείς, από ένα ακόμα παραλήρημα του _Ειδικότης του _Για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Πορτοσάλτε, είναι η γραφικότητα… Πάντα ξέρει πολύ καλά τι λέει, πότε το λέει και γιατί το λέει… Δίνει «γραμμή» στα τρολ των social media (απαράδεκτες επιθέσεις με πολλά χυδαία και σεξιστικά σχόλια). Ενοχλεί και ενοχλεί πάρα πολύ και το Μαξίμου, και τις γνωστές πρεσβείες η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού στον παλαιστινιακό λαό. Ενοχλεί η καταγγελία -γιατί κάθε πράξη αλληλεγγύης είναι και καταγγελία- της πρωτόγνωρης βαρβαρότητας του κράτους δολοφόνου στον παλαιστινιακό λαό. Ενοχλεί γιατί κάθε πράξη αλληλεγγύης είναι και καταδίκη της συν ευθύνης της ελληνικής κυβέρνησης που στηρίζει το κράτος τρομοκράτη. Ενοχλεί κάθε πράξη αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό γιατί συνεχώς διευρύνεται το κύμα αλληλεγγύης και εικόνες του μεταδίδονται και εκτός συνόρων και ξεσηκώνουν και άλλους… Τον αφανισμό του παλαιστινιακού λαού υπερασπίζεται νυχθημερόν ο Πορτοσάλτε. Φοβούνται την απήχηση των πράξεων αλληλεγγύης και σκυλιάζουν.

Νατάσσα__η Natassa μας

Νατάσσα Μποφίλιου _ Natassa Bofiliou @natassabofiliouofficial ___
“Λευτεριά στην Παλαιστίνη” – Η πρώτη ανάρτησή της για το 2025, παίρνοντας για πολλοστή φορά θέση υπέρ του Παλαιστινιακού λαού που αποδεκατίζεται από τους ιμπεριαλιστές στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη _ανάμεσα σε ευχές για το 2025 καταλήγει σε ένα μήνυμα ειρήνης και τη φράση “Λευτεριά στην Παλαιστίνη” “Στο ηλιοβασίλεμα της χρονιάς βρέθηκα στην αναδρομή των μεγάλων της στιγμών και βάζω κάποιες από αυτές με το αγαπημένο μου ηλιοκαμένο φίλτρο. Γιατί έτσι σκέφτομαι πάντα την Ευτυχία. Να κάθεται κάτω από τον ήλιο.
Το 2024 είχε βόλτες και αγάπες με τους πιο δικούς μου ανθρώπους, το σανίδι του Εθνικού θέατρου στο έργο του παιδικού μου φίλου και σκηνοθέτη μου, τον δίσκο μας που σηματοδότησε για μας την καινούργια εποχή, το μεγάλο ταξίδι του -κάτι καίγεται- με την μπάντα μας κι ύστερα, σαν από όνειρο τρελό, να βρεθώ στο Ηρώδειο κάτω από το έργο του Μίκη Θεοδωράκη και καλεσμένη στο Berklee να τραγουδάω Τσιτσάνη! Πόσα όνειρά μου άνθισαν κάτω από το ταλέντο αγαπημένων!
Τα σκέφτομαι σαν να τα ξαναζώ και βουρκώνω από ευγνωμοσύνη.
Για την επερχόμενη ανατολή του 2025 εύχομαι πάντα να μας δίνει η ζωή ευκαιρίες κι εμείς με σοφία και πίστη να τις διαλέγουμε πάντα. Μα πάνω όλα αδέρφια μου, εύχομαι να ζούμε.
Να Ζούμε Μαζί. Με Ειρήνη. Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Είναι εξαιρετική ερμηνεύτρια _ουδείς το αμφισβητεί. Είναι όμορφη και ανεξάρτητη. Να φταίει κάτι από αυτά που η Νατάσσα Μποφίλιου είναι μονίμως στο στόχαστρο επώνυμων και ανώνυμων και “γενικώς”, μικρόψυχων, εμμονικών αρθρογράφων ή κομπλεξικών και χυδαίων «διευθύνσεων» στα σόσιαλ μίντια που ξερνούν χολή και φασισμό εναντίον της;

Να φταίει ότι είναι ΚΚΕδάκι δηλωμένο και συνεπής και τολμά κάθε φορά να παίρνει θέση; Αυτό σίγουρα φταίει. Ξέρουμε πως, ειδικά όταν μία γυναίκα εκφράζει δημοσίως τολμηρή ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ πολιτική θέση, σηκώνει εναντίον της ανέμους συντήρησης, οπισθοδρόμησης, πατριαρχίας, χυδαίας ματσίλας, που προσπαθεί να κουρελιάσει ό,τι δεν χωράει στην προκάτ φαντασίωση της άβουλης καλλονής που, ισορροπώντας σε 12ποντα, μιλάει μόνο για συνταγές και τις γρίπες του παιδιού της. Όταν είναι δημόσια ανεξάρτητη, γιατί ζει από τη δουλειά της. Όταν έχει άποψη και τη λέει. Τότε πρέπει να τιμωρηθεί με τα πιο δηλητηριώδη και χυδαία σχόλια: σ’ έναν εμετό μίσους, σοσιαλμιντιακές «περσόνες», τρολ και τζάμπα μάγκες (και μάγκισσες) εφευρίσκουν σε λέξεις ό,τι πιο χυδαίο για την ηλικία της, το σώμα της, τον τρόπο που ντύνεται, τη δημόσια εικόνα της, τη δουλειά της. Αλλά η Μποφίλιου έχει τον κόσμο της όλους ΕΜΑΣ και δεν τους κάνει τη χάρη να το βουλώσει και “να πλύνει κάνα πιάτο”. Νά το πρόβλημα. Νά, όμως, κι η μέθοδος. Στο τελευταίο κεφάλαιο του χιλιοπαιγμένου σίριαλ εναντίον της, η συμμετοχή της και μόνο στην «Ταράτσα του Χρόνου» στο Σύνταγμα έκανε το τοξικό «Χ», που όσο πάει μοιάζει του ιδιοκτήτη του σε μυαλά, να ξεκινήσει τον «πόλεμο» εκ των προτέρων. Εκ των υστέρων, το τερμάτισαν. Ακολούθησαν και όσες ιστοσελίδες απ’ όλο το δίωρο πολυσυμμετοχικό θέαμα στο Σύνταγμα περιορίστηκαν να γράψουν για την Μποφίλιου που τραγούδησε με καφίγια το «Τίποτα δεν πάει χαμένο»…

Παρένθεση
Η ΕΡΤ πρόβαλε παραποιημένο το έμβλημα του ΚΚΕ

Όλα τα σφυριά Αντι_ΚΚΕ συντονισμένα

ΥΓ:
Για την ιστορία -να υπάρχει- η Νατάσσα Μποφίλιου την αμοιβή για τη συμμετοχή της στην πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση την έδωσε στο Ταμείο του Σωματείου της για να μπορούν να στηριχθούν οι συνάδελφοί της…

 

 

Καλή Χρονιά με μύθους και θρύλους

     Ξεκινάμε από εδώ …

Σίντερ Κλάας _Νίσε, Στάλο και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Οι γιορτές του δωδεκαήμερου των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, που επεκτείνονται μέχρι τα Φώτα, είναι από τις πιο σαγηνευτικές του χρόνου, ειδικά για τα παιδιά.

    Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2024 – Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2025
    12ήμερο στην χριστιανική παράδοση ονομάζεται η χρονική περίοδος
    από τα Χριστούγεννα μέχρι και την παραμονή των Θεοφανίων
    Φτάσαμε ήδη στη μέση +++

Πλήθος εθίμων και παραδόσεων, δοξασιών και παραμυθιών, που εξελίχτηκαν στη διάρκεια των αιώνων κι έφτασαν ως τις μέρες μας, ενώνονται και συνθέτουν μια πραγματικά «μαγική» ατμόσφαιρα η οποία, δυστυχώς, δεν μένει ανεπηρέαστη από τις κερδοσκοπικές επιδιώξεις των επιχειρηματικών κολοσσών που μετατρέπουν σε εμπόρευμα τα πάντα. Πλην όμως, τα δημιουργήματα της λαϊκής φαντασίας έχουν την ιδιότητα να διατηρούν τη μαγεία τους, ακριβώς επειδή οφείλουν την καταγωγή τους στους ανθρώπους του μόχθου. Γι’ αυτό οι περιπλανήσεις και οι μεταμορφώσεις τους στον τόπο και το χρόνο φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα της καθημερινότητας εκείνων που τα δημιούργησαν.

Αϊ-Βασίλης – Santa Claus

Είναι η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα του γιορτινού δωδεκαήμερου. Ποια όμως είναι η ιστορία του “ανθρωπάκου των Χριστουγέννων” που την επίσκεψή του περιμένουν με λαχτάρα κάθε χρόνο όλα τα παιδιά του κόσμου, 0 ελληνορθόδοξος Αϊ-Βασίλης ήταν πάντα ο Επίσκοπος Καισαρείας Βασίλειος ο Μέγας, που έβαλε και ζύμωσαν μια πίτα με τα χρυσαφικά των κατοίκων, όταν εκείνοι δε συμφωνούσαν για το ποιο ακριβώς ήταν του καθενός. Είναι ο Αϊ-Βασίλης που ποτέ δεν ξέφυγε από το άγγιγμα της θρησκείας _ Ο Άγιος Νικόλας, Επίσκοπος Μύρων Μικρός Ασίας, ακολούθησε άλλη διαδρομή και είναι εκείνος που προαναγγέλλει την άφιξη του Σάντα Κλάους. Φτάνοντας στην Ευρώπη, ο Άγιος Νικόλας ενώθηκε με διάφορους θρύλους των Βόρειων χωρών, παίρνοντας αρκετά χαρακτηριστικά και από άλλα πρόσωπα και αντικαθιστώντας το Χριστό Παιδί που μοίραζε ως τότε τα δώρα στα παιδιά. Από τον 12° κιόλας αιώνα, την παραμονή της γιορτής του, ο Άγιος Νικόλας ξεκινάει την περιοδεία του στα σχολεία. Ρωτάει τους δασκάλους αν τα παιδιά είναι φρόνιμα, υπάκουα, μελετηρά, αν έκαναν τα μαθήματα και τις προσευχές τους. Την άλλη μέρα, στις 6 Δεκεμβρίου, επιστρέφει για να μοιράσει επαίνους και τιμωρίες. Καθώς περνάει ο καιρός, αφήνει το σχολείο για να πάει στα σπίτια.

    Στην Αμερική…

H μεταμόρφωσή του ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Νέο Κόσμο. Τον 17° αιώνα, ένα καράβι με ολλανδικό πλήρωμα ξεκινάει από το Άμστερνταμ για τη Νέα Υόρκη. Στην πλώρη του τρικάταρτου καραβιού είναι σκαλισμένος ο Σίντερ Κλάας (όπως λέγεται ο Άγιος Νικόλας στη γλώσσα τους), προστάτης των ναυτικών. Όμοιος με αυτούς, φοράει ένα χαμηλό καπέλο κι ένα τεράστιο ζευγάρι φλαμανδικά παπούτσια. Οι Ολλανδοί ναυαγούν. Τότε, ο Άγιος Νικόλας εμφανίζεται σ’ έναν ναυαγό, που πλέει αναίσθητος στη θάλασσα.

Μέσα στον λήθαργο του, Βλέπει τη φιγούρα της πλώρης να κάθεται ανακούρκουδα μπροστά του και να ανάβει την πίπα! Ένα τεράστιο σύννεφο καπνού υψώνεται, στο οποίο ο ναυτικός μπορεί να διακρίνει σχήματα, παλάτια, θόλους και καμπάνες. Σαν σε όραμα, Βλέπει το όνειρο του Αγίου: να εγκατασταθούν οι Ολλανδοί σ’ εκείνο το νησί, να θεμελιώσουν μια πόλη και να του την αφιερώσουν. 0 Αϊ-Νικόλας θα την επισκέπτεται κάθε χρόνο, οδηγώντας χαρούμενα το άρμα του πάνω απ’ τα δέντρα και τα σπίτια και μετά, κατεβαίνοντας μέσα απ’ τις καμινάδες, θ’ αφήνει τα δώρα του στα παιδιά. Το όραμα τελειώνει όταν ο άγιος δεν έχει πια άλλο καπνό να καπνίσει. Πριν ξαναπάρει το ουράνιο άρμα του και πετάξει πάνω απ’ τις κορφές των δέντρων, περνάει την πίπα του στο γείσο του καπέλου του και, κοιτάζοντας το ναυτικό, σέρνει το δάχτυλό του κατά μήκος της μύτης του με την έκφραση των δασκάλων που σημαίνει ότι το μάθημα τελείωσε και ότι είναι ικανοποιημένοι γιατί έγινε καλή δουλειά…

Έτσι μυθιστορηματικά περιγράφει ο συγγραφέας Ουάσινγκτον Ίρβινγκ τη γέννηση της Νέας Υόρκης (1809). Πριν απ’ αυτή τη χρονολογία. ο Άγιος Νικόλας ήταν για τους Αμερικάνους μια απλή φιγούρα από χαρτί, κολλημένο πάνω στα μπισκότα που βουτούσαν στο κονιάκ τους με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς. Τρία χρόνια μετά, τα παιδιά κρεμούσαν τις κάλτσες τους στην καμινάδα πριν πάνε για ύπνο κι ονειρεύονταν τα δώρα που θα έβρισκαν εκεί!

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Άγιος Νικόλας επιστρέφει στην Ευρώπη χωρίς τον επισκοπικό του μανδύα, που μοιάζει να ‘χει ολότελα ξεχαστεί. Κατοικεί στο μακρινό Βορρά, ακολουθεί μια χιονισμένη διαδρομή, μπαίνει στα σπίτια από τις καμινάδες, κυκλοφορεί με έλκηθρο και ταράνδους και φοράει κόκκινη κάπα, σκούφο με γούνα και ψηλές μπότες. Είναι πια ο Σάντα Κλάους, ένας “παγκόσμιος” Αί-Βασίλης, η πιο γλυκιά μορφή ολόκληρου του Δωδεκαήμερου.

Ωστόσο, για πολλούς αιώνες, τα Χριστούγεννα δεν ήταν η όμορφη γιορτή που έχουν γίνει σήμερα. Στις Σκανδιναβικές χώρες, τα πυκνά σκοτάδια της νύχτας των Χριστουγέννων ήταν γεμάτα τρόμο γιατί οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι νεκροί έρχονταν στη γη για να εκδικηθούν τους ζωντανούς. Μάγισσες, με τηγάνια και κατσαρόλες που κόχλαζαν, χόρευαν μαγικούς χορούς στα σταυροδρόμια. Οι ζωντανοί οχυρώνονταν στα σπίτια τους. Διπλοκλειδώνονταν, έβαζαν σιδερένιες μπάρες στις πόρτες και κάρφωναν πάνω μικρούς σταυρούς. Οι γυναίκες δεν άλεθαν και δεν έγνεθαν. Κάθε κυκλική κίνηση πίστευαν ότι έφερνε κακοτυχία. O Στάλο, ένας σκληρός γίγαντας, ξεκινούσε με το έλκηθρο από τη Λαπωνία. Δεν είχε ταράνδους (τους σκότωνε!), αλλά τον ακολουθούσαν ποντίκια. Είχε σάκο, αλλά δεν έδινε δώρα (έβαζε μέσα τα ίδια τα παιδιά και τα κατασπάραζε!)…

Όταν οι καιροί γλύκαναν (κι επέτρεψαν στους ανθρώπους να γλυκάνουν κι αυτοί), τα παιδιά άρχισαν να ελπίζουν σε μια πιο καλόγνωμη άφιξη. Ο Αφέντης του Στάβλου κάπνιζε πίπα, έτρωγε το ρυζόγαλό του μ’ ένα ξύλινο κουτάλι και περνούσε πολλές ώρες καθισμένος στο κατώφλι του. Μιλούσε στα πρόβατα, στις αγελάδες, στα άλογα. Μια μέρα, κουράστηκε να φυλάει ζώα κι αποφάσισε ν’ ασχοληθεί μ’ ένα μεγάλο κοπάδι παιδιά. Δε θα κουβαλούσε πια ζωοτροφές, αλλά δώρα! Αυτό το καλό πνεύμα των Χριστουγέννων (οι Σκανδιναβοί το αποκαλούν Νίσε) δε μοιάζει πολύ στον καλοθρεμμένο Σάντα Κλάους. Φοράει χοντρό μάλλινο μανδύα και μπότες, όμως ο ίδιος είναι αδύνατος. Δυο κοκόρια ή μια κατσίκα σέρνουν το έλκηθρό του. Μερικοί νάνοι (ξωτικά] τον Βοηθούν να διασχίσει τους δύσκολους, ανηφορικούς δρόμους επειδή τα δώρα, κλεισμένα στους πάνινους σάκους τους, είναι Βαριά.

    Συνεχίζεται _ μείνετε συντονισμένες-οι!!
    Και συνεχίζουμε

Τα ξωτικά «γεννήθηκαν» μέσα στην καθημερινότητα των ανθρώπων του μόχθου και κυρίως από τη σχέση τους με το ύπαιθρο και τη φύση. Η ελληνική παράδοση μαρτυρά πολλούς ξωτικολαούς (τελώνια, δράκοι, νεράιδες, γοργόνες, καλικάντζαροι, λάμιες, γίγαντες), ως εξέλιξη των μυθολογικών πλασμάτων που συντρόφευαν ή στοίχειωναν τη μέρα και τη νύχτα των αρχαίων κατοίκων. Στην Ευρώπη, η ονομασία Faery ή Elf περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά είδη ξωτικών.
Οι νάνοι, πριν γίνουν οι άξιοι Βοηθοί του Αϊ-Βασίλη, έκαναν -ως ξωτικά- ένα σωρό δουλειές. Έγνεθαν μαλλί, άλεθαν σιτάρι, φύλαγαν τα ζώα, κυνηγούσαν τους κλέφτες, άναβαν τη φωτιά και, στην ανάγκη, έσβηναν τις πυρκαγιές. Στη Σκανδιναβία ονομάζονται Γιούλμπουκ Το όνομά τους σημαίνει «αυτοί που πλησιάζουν τα σπίτια», γιατί χτυπούν τις πόρτες των ανθρώπων τη νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου. Στη Γερμανία τους λένε Κλάουμπαουφ. 0 πιο γνωστός είναι ο Κνεχτ Ρούπρεχχ. ο συνοδός του Αϊ-Νικόλα -ένα κακομούτσουνο (και τρομαχτικό!) ξωτικό, που φαινόταν να ξέρει όλες τις σκανταλιές που είχαν κάνει τα παιδιά την προηγούμενη χρονιά. Έτσι δεν αποκλειόταν, αντί για δώρα, να πάρουν κανένα δεμάτι βέργες! Δεν είναι τυχαίο το όνομα που του έδωσαν οι κάτοικοι της Λορένης: τον έλεγαν «Μπαρμπα-Μαστίγιο»! Στην Αλσατία τον φώναζαν Χανς Τραπ Στην Ολλανδία ήταν ο Πιτ ο Μαυριτανός (ή αλλιώς Μαύρος Πιτ!) και μπορεί ν’ άφηνε στα ξυλοπάπουτσα των παιδιών, αντί για δώρα, μερικά κομμάτια… κάρβουνο!

Σκαρικατζέρια, Καρκατζέλια, Λυκοκαντζαραίοι, Πλανήταροι…

   

Μπεφάνα_Befana

Στην Ιταλία, τα δώρα στα παιδιά φέρνει η Μπεφάνα, και μάλιστα όχι τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά αλλά τη μέρα των Φώτων! Σύμφωνα με την ιστορία της η Μπεφάνα. μια πολυάσχολη ηλικιωμένη γυναίκα, είχε αρνηθεί να ακολουθήσει τους τρεις μάγους-Βασιλιάδες. Την είχαν προσκαλέσει να ψάξουν μαζί για το νεογέννητο Χριστό, ακολουθώντας το λαμπερό αστέρι, όμως κείνη προ-τίμησε να συνεχίσει το νοικοκυριό της, αντί να τρέχει στις ερημιές. Αργότερα, που το καλοσκέφτηκε, το μετάνιωσε. Αλλά ήταν ήδη αργά, γιατί οι τρεις ξένοι είχαν ήδη απομακρυνθεί και δεν μπόρεσε να βρει τα ίχνη τους. Έτσι, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την ιπτάμενη σκούπα της κι άρχισε να πετάει πάνω από τα σπίτια καβάλα στο σκουπόξυλό της. ρίχνοντας δώρα στις καμινάδες. Σε κάποιο απ’ όλα τα σπίτια -έλπιζε- θα είχε γεννηθεί το θείο βρέφος, έτσι θα έπαιρνε το δώρο που του χρωστούσε…

Όπως συνέβη με τον Αϊ-Βασίλη – Σάντα Κλάους. ο μύθος της Μπεφάνα έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις στο πέρασμα των αιώνων. Είναι, ενδεχομένως, απόγονος αρχαίων ειδωλολατρικών εξιλαστήριων τελετών που, στη συνέχεια, πέρασαν στους Ρωμαίους. Τις δώδεκα νύχτες που ακολουθούσαν το χειμερινό ηλιοστάσιο (σε μια περίοδο αφιερωμένη στους εορτασμούς για την αναγέννηση της φύσης), πίστευαν ότι μυστηριώδεις γυναικείες φιγούρες πετούσαν πάνω από τα χωράφια για να ευνοήσουν τις μελλοντικές σοδειές. Οι γυναίκες αυτές, υπό την εποπτεία της Ντιάνα (ρωμαϊκή θεότητα του κυνηγιού και της βλάστησης, αντίστοιχη με την αρχαιοελληνική Άρτεμη) ή μίας μικρότερης θεότητας, της Σατία, σηματοδότησαν, πιθανόν, την αρχή του μύθου της «ιπτάμενης γυναίκας» πάνω στο σκουπόξυλο.

Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα, για να σαρώσει την περίοδο των Χριστουγέννων μ’ ένα σκούπισμα. Ως ηλικιωμένη γυναίκα, με ξεχτένιστα μαλλιά και φθαρμένα ρούχα, συμ-βολίζει τον παλιό, ξεθωριασμένο χρόνο που φεύγει ή την άγονη, χειμωνιάτικη φύση. Το έθιμο να καίγονται μαριονέτες ντυμένες με κουρέλια κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Πρωτοχρονιάς είναι διαδεδομένο σε πολλές πόλεις της Ιταλίας και της Ευρώπης, ενώ η σκούπα είναι το σύμβολο του εξαγνισμού και της αναγέννησης. Κάτι αντίστοιχο συναντάμε σε γερμανικές και αυστριακές πόλεις, με τη φιγούρα της Πέρχτα (ή Μπέρχτα). Στη λαογραφία της Βαυαρίας και της Αυστρίας, η Πέρχτα περιπλανιόταν στην ύπαιθρο στα μέσα του χειμώνα και έμπαινε στα σπίτια τις δώδεκα ημέρες μεταξύ των Χριστουγέννων και των θεοφανείων (ειδικά τη Δωδέκατη Νύχτα). Σε αναλογία με τις δοξασίες για την επίσκεψη του Αϊ-Νικόλα (λιγότερο του Αϊ-Βασίλη), ήξερε αν τα παιδιά και οι νέοι υπηρέτες είχαν καλή συμπεριφορά και δούλευαν σκληρά όλο το χρόνο. Αν ναι, μπορεί να έβρισκαν ένα μικρό ασημένιο νόμισμα την επόμενη μέρα, σε ένα παπούτσι ή έναν κουβά. Αν όχι δεν θέλετε να ξέρετε τι γινόταν…

Η Befana (Μπεφάνα) πήρε το όνομά της, κατά πάσα πιθανότητα, από παραφθορά της ύστερης Λατινικής λέξης epiphania. που πηγάζει από το Αρχαιοελληνικό ουσιαστικό επιφάνεια (εκδήλωση) και το ρήμα επιφαίνω (εκδηλώνω. φανερώνω, αποκαλύπτω, εμφανίζω) γιατί με την πάροδο του χρόνου, η φιγούρα αυτή συνδέθηκε με τη θρησκεία και τη χριστιανική γιορτή των Θεοφανείων. Το γεγονός ότι στη Befana έχει αποδοθεί η ιδιότητα της μάγισσας συνδέεται με τη διάδοση του εθίμου του Halloween και, φυσικά, με την καταδίκη από τον Χριστιανισμό κάθε παγανιστικού συμβολισμού, που κατηγορείται για σατανικές επιρροές, παρά την προσπάθεια εκχριστιανισμού του μύθου της, στον οποίο συνυπάρχουν πολλά διαφορετικά στοιχεία.

Μπαμπούσκα

Η Μπαμπούσκα (γιαγιά) ήταν μία πάμφτωχη γριά χωρική, που ζούσε κάποτε στην καρδιά της Ρωσίας. Γνωστή σε όλους για τη φιλοξενία της, τη νύχτα των Χριστουγέννων δέχτηκε τους τρεις Βασιλιάδες στην καλύβα της χωρίς να ξέρει ποιοι είναι. Εκείνοι την κάλεσαν να πάει μαζί τους αλλά, όπως η Μπεφάνα, η Μπαμπούσκα αρνήθηκε γιατί είχε να σκουπίσει και να συγυρίσει το σπίτι της. Οι φιλοξενούμενοι της δεν μπορούσαν να την περιμένουν κι έφυγαν. Όταν τελείωσε τη δουλειά της, η Μπαμπούσκα πήρε για να δωρίσει στο νεογέννητο ό, τι της επέτρεπε η φτώχεια της και προσπάθησε να ακολουθήσει το αστέρι που της είχαν δείξει. Η ώρα όμως ήταν περασμένη κι είχε έρθει η αυγή. Κανένα αστέρι δεν υπήρχε για να την καθοδηγήσει κι άρχισε να ψάχνει στα τυφλά, ρωτώντας μήπως είχε δει κανείς τους τρεις ξένους. Πέρασαν βδομάδες και μήνες αλλά δεν μπόρεσε να Βρει εκείνο που έψαχνε. Η ιστορία λέει ότι, κάθε χρόνο, η Μπαμπούσκα επαναλαμβάνει τη διαδρομή, συνεχίζοντας το ψάξιμο και χαρίζοντας δώρα στα παιδιά.

Θεωρείται πως η ιστορία αυτή (Η Μπαμπούσκα και οι Τρεις Βασιλιάδες) είναι διασκευή ενός παλιού ρώσικου παραμυθιού, όμως οι ίδιοι οι Ρώσοι δεν την αναγνωρίζουν ως μέρος της λαϊκής τους παράδοσης. Το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται για παραδοσιακό παραμύθι. Η συγγραφέας του (η Αμερικανίδα Ruth Robbins) χρησιμοποίησε ένα ποίημα που γράφτηκε το 1907, από την επίσης Αμερικανίδα Edith Thomas, στην οποία ανήκει αυτός ο ισχυρισμός. Στην πραγματικότητα, τα βασικά στοιχεία είναι δανεισμένα από την ιστορία της Μπεφάνα, επειδή όμως το παραμύθι της Robbins εικονογραφήθηκε από τον ρωσικής καταγωγής μετανάστη καλλιτέχνη Nicholas Sidyakov, η διαδεδομένη -αν και λανθασμένη- αυτή αντίληψη περιβάλλεται από κάποια αληθοφάνεια. Είναι, ωστόσο, γεγονός ότι μέχρι τα μέσα του 19^ου αιώνα δεν συνηθίζονταν τα δώρα. Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δώρου μεταφυτεύτηκε στη Ρωσία από την Ευρώπη και, φυσικά, αφορούσε τα παιδιά μόνο των αριστοκρατικών και πλούσιων οικογενειών.

Λιγότερο ή περισσότερο γνωστοί, οι μύθοι και οι θρύλοι για το Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων – Πρωτοχρονιάς – Θεοφανείων είναι η κληρονομιά που μας άφησαν οι ξωμάχοι των αγροτικών περιοχών. Αντανακλούν τις ιστορικές φάσεις του μετασχηματισμού των ανθρώπινων κοινωνιών στο πέρασμα των αιώνων, γιατί είναι το αποτύπωμα της βιοπάλης τους, των φόβων, των ελπίδων, των ονείρων και των αγώνων τους. Αυτή είναι η πηγή της απαράμιλλης χάρης τους, που αντέχει όχι μόνο στο χρόνο, αλλά και σε κάθε απόπειρα των εκμεταλλευτών μας να ψευτίσουν αυτή την κληρονομιά, να την οικειοποιηθούν ή να την εμπορευτούν.

Εύη Κοντόρα Β’ Αντιπρόεδρος της ΟΓΕ _
Τα στοιχεία για τον Αϊ-Βασίλη – Σάντα Κλάους προέρχονται κυρίως
από το Βιβλίο του Jean Luis Hue
«Τα τελευταία νέα του Αϊ-Βασίλη», Εκδόσεις «θυμάρι»

 ___________________________

        La Befana

La Befana vien di note
con le scarpe tutte rotte
con le toppe alla sottana
viva viva la Befana!

    🎶🎤 🎵
    Η Befana μεσ’ στη νύχτα
    με παπούτσια διαλυμένα
    με μπαλώματα στη φούστα
    Ζήτω-ζήτω Befana

🎈  La Befana vien di note
e i fascisti prende a botte
da’una falce al bimbo bello
e un martello a suo fratello
sono doni popolari
da lasciare ai proletari

🎈  la Befana è tutta rossa
e ci guida alla riscossa
su’ compagni
giù dal letto
non è tempo di dormer
testa alta! pugno chiuso!
verso il sol dell’avvenir!

🎈 Η Befana βγαίνει νύχτα
και πλακώνει τους φασίστες
το δρεπάνι στο παιδάκι
το σφυρί στο αδερφάκι
δώρα είναι του λαού
που τα παίρνουν προλετάριοι
🎈 H Befana κοκκινίζει
την εξέγερση μας δείχνει
άντε σύντροφοι ξυπνάτε
δεν μπορείτε να κοιμάστε
κεφάλι ψηλά, σφιχτή γροθιά
προς τον ήλιο που ανατέλλει!

Ευχαριστούμε τη |> Luisa Fanello  <|για την "Κόκκινη Befana"
(και συμπληρώνουμε)
Avanti o popolo, bandiera rossa
Alla riscossa, alla riscossa…
Evviva communisma e la libertà!
Vogliamo fabriche, vogliamo terra
Evviva communisma e la libertà!

Στην ιταλική λαογραφία, η Befana είναι μια κακομούτσουνη γιαγιά που φέρνει δώρα στα παιδιά (τη νύχτα της 5^ης Ιανουαρίου) σαν τον Άγιο Βασίλη-Santa Claus ή (αλλού) τον Άγιο Νικόλαο -St Nicholas. Το όνομά της προέρχεται από τη γιορτή των Θεοφανείων (ιταλικά: Festa dell’ Epifania – «Epifania» λατινική λέξη με ελληνική προέλευση που σημαίνει «εκδήλωση (της θεότητας)» -κατ’ άλλους η Befana προέρχεται  από τη Sabina (η ρωμαϊκή θεά Strenia).
Στη λαϊκή λαϊκή παράδοση, η Befana επισκέπτεται όλα τα παιδιά την παραμονή της γιορτής των Θεοφανείων, για να γεμίσει τις κάλτσες τους με καραμέλες φρούτα και δώρα εάν είναι καλά, ή ένα κομμάτι κάρβουνο, κρεμμύδια ή σκόρδο και μαύρη καραμέλα αν είναι κακά. Σε φτωχότερα μέρη της Ιταλίας (ιδιαίτερα στα χωριά της Σικελίας), αφήνει ένα ραβδί σε μια αποθήκη (εν είδει στηρίγματος -αντί κάρβουνου). Όντας μάλιστα καλή οικονόμος, πολλοί λένε ότι σκουπίζει κιόλας το πάτωμα πριν φύγει -ένδειξη απομάκρυνσης των προβλημάτων που συσσώρευσε η χρονιά που πέρασε. Η οικογένεια του παιδιού συνήθως της αφήνει ένα μικρό ποτήρι κρασί και ένα πιάτο φαΐ συνήθως τοπικά.

Μόνιμα απεικονίζεται να πετάει καβάλα σε μια σκούπα με ένα μαύρο σάλι και γεμάτη φούμο επειδή μπαίνει στα σπίτια των παιδιών μέσα από καμινάδες. Τις πιο πολλές φορές χαμογελάει και έχει τσάντα ή σακούλι γεμάτο καραμέλες, γλυκίσματα και δώρα

Κάποια πρόσφατα γράμματα παιδιών

«Θα ήθελα απλώς ένα ζευγάρι παπούτσια και το σκύλο μου» |>Alisya – 8
Γεια σας, αγαπητή Befana, είμαι 5 χρόνων, φέτος συμπεριφέρθηκα καλά. Μια που εσείς είσαι τόσο φτωχή, θα σας δώσω ένα παιχνίδι που δεν χρησιμοποιώ πλέον, παρακαλώ να το πάρετε και να το αναλάβουν τα ξωτικά του Αι βασίλη …ξέρουν αυτά θα το κάνουν τζιτζί. Έτσι μετά θα πάει σε φτωχά παιδάκια που θα το φχαριστηθούν πολύ. Η Gaia και η Dèsirèè σάς στέλνουν ένα μεγάλο μεγάλο μεγάλο φιλί και ευχαριστίες για όλα όσα κάνεις. Ακόμα και η δεκαεξάχρονη αδερφή μου συμπεριφέρθηκε (αρκετά) καλά αν και είναι πάντα λίγο matrialona (σσ. |> λέξη διαλέκτου που σημαίνει αγενής, κακομαθημένη) -|> Gaia – 5

Αγαπητή Befi, φέτος ήμουν λίγο κακός, αλλά σας ζητώ ένα δωράκι -φιλιά Bele – |> Gabriele – 3 ___
Είμαι πολύ καλό αγόρι και όμορφο. Λατρεύω τη μαμά, τον μπαμπά, τη γιαγιά, τον παππού, τη Giulia, Tommaso, τη θεία Roberta, τον θείο Domenico, τη θεία Simona, το θείο …περιμένω! |>Mikhail – 6 __
Αγαπητή μου Befana. Θα ήθελα ένα schetbool και για τον αδελφό μου ένα μικρό ποδήλατο BMX (για 7 χρόνων) ευχαριστώ… ευχαριστώ …  ευχαριστώ πολύ -Raffaele – 11 __
Αγαπητή μου Befana, θα ήθελα να μάθω, αλλά είσαι η αρραβωνιαστικιά του Άη Βασίλη (;;) Και τότε θα μπορούσατε να μου στείλετε μια φωτογραφία από εκεί όπου ζείτε; Και έπειτα αν είσαι η φίλη του Babbo natale να του πεις ότι εγώ και η αγαπημένη φίλη μου η Alessi το ζητάμε από σένα και τον Άη Βασίλη που θέλετε το καλό του κόσμου … Να το κάνετε παρακαλώ γιατί κάποιοι φίλοι μας δεν πιστεύουν στην ύπαρξή σας. θα μου απαντήσετε αύριο; Σας ευχαριστώ πολύ και σας αγαπάμε (από την Teresa και την καλύτερη φίλη της την Alessia). |> Teresa – 9
Αγαπητή Befana, θα ήθελα να σας πω ότι δεν ήμουν τόσο καλός, αλλά θα ήθελα ένα δώρο για τον μικρό αδελφό μου τον Simone |>Alice – 8

Κατά το χριστιανικό μύθο η Befana προσεγγίσθηκε από τους βιβλικούς 3 Σοφούς (3 βασιλιάδες – 3 μάγους) λίγες μέρες πριν από τη γέννηση του Ιησού, που της ζήτησαν οδηγίες για το πού ήταν ο «Υιός του Θεού» (είχαν δει το αστέρι του στον ουρανό κλπ) Αυτή τους έδωσε καταφύγιο για μια νύχτα, καθώς θεωρήθηκε η καλύτερη οικονόμος στο χωριό, με το πιο όμορφο σπίτι. Οι μάγοι την προσκάλεσαν να συμμετάσχει στο ταξίδι για να βρουν μαζί το μωρό Ιησού, αλλά αρνήθηκε, δηλώνοντας ότι ήταν πολύ απασχολημένη με το νοικοκυριό του σπιτιού. Αργότερα, όμως έκανε ένα τικ-τακ η καρδιά της και βγήκε παγανιά να ψάξει τους 3 μάγους και τον Ιησού τη νύχτα.

Δεν τα κατάφερε και έτσι, μέχρι σήμερα, περιδιαβάζει στους ουρανούς κάθε χρόνο τέτοια μέρα.
Κατά έναν άλλο χριστιανικό μύθο, λίγο πιο λυπητερό, η Befana ήταν μια συνηθισμένη γυναίκα με ένα παιδί που αγαπούσε πολύ. Αλλά το παιδί της πέθανε, και η θλίψη της τη μάγεψε. Όταν άκουσε ότι γεννήθηκε ο Ιησούς, άρχισε να τον βλέπει με τη φαντασία της νομίζοντας ότι ήταν γιός της. Τελικά τον συνάντησε και του πήγε δώρα για να τον κάνει ευτυχισμένο και το νεογέννητο «θείο βρέφος» της χάρισε την ευτυχία να γίνει  μητέρα παιδιών (στην Ιταλία) και να τους κάνει δώρα. Η παράδοση λέει ακόμη ότι αν δει κανείς την Befana, θα φάει μια γερή σκουπιά κατακέφαλα γιατί δεν θέλει να την βλέπουν (αυτή η πτυχή μπορεί να είναι και κόλπο για να κρατήσει τα παιδιά στα κρεβάτια τους και να μη σηκώνονται ή να βγαίνουν νυχτιάτικα από το σπίτι).

Κατά έναν άλλο (χριστιανικό) θρύλο η ιστορία ξεκινά από τη στιγμή της γέννησης του μωρού Ιησού, με την . Befana να κάνει πάστρα σχολαστικά. Έρχονται οι μάγοι, αυτή τους διώχνει, αλλά μετά ένα έντονο φως εμφανίζεται στον ουρανό που της δείχνει το δρόμο. Ετοιμάζει τσάντα με τρόφιμα για το μωρό και παίρνει μια σκούπα για να βοηθήσει την παναγία -σα νέα μητέρα, στην καθαριότητα. Δυστυχώς, παρά τις καλύτερες προσπάθειές της, δεν τον βρίσκει ποτέ και έτσι, η Befana εξακολουθεί να ψάχνει στους αιώνες των αιώνων το νεογέννητο μεσσία.
… και πολλοί ακόμη μύθοι και δοξασίες

Η παράδοση φαίνεται να ενσωματώνει και πολλά προχριστιανικά λαϊκά στοιχεία, προσαρμοσμένα στον χριστιανικό πολιτισμό και τα οποία σχετίζονται με τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς. Ο ιστορικός Carlo Ginzburg την συνδέει με τον Nicnevin. Ο χαρακτήρας της μεγάλης γυναίκας μάλλον αντιπροσωπεύει το «παλιό έτος» που μόλις πέρασε, έτοιμο να καεί για να δώσει τη θέση του στο νέο.
ℹ️  Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθεί να υπάρχει παράδοση να καίγεται μια μαριονέτα ηλικιωμένης κυρίας στην αρχή του νέου έτους, που ονομάζεται Giubiana στη Βόρεια Ιταλία, με ξεκάθαρη κελτική προέλευση.
ℹ️  Οι Ιταλοί ανθρωπολόγοι Claudia και Luigi Manciocco, στο βιβλίο τους Una casa senza porte (Σπίτι χωρίς πόρτες) εντοπίζουν την προέλευση της Befana πολύ πίσω στις νεολιθικές πεποιθήσεις και πρακτικές. Οι ίδιοι την περιέγραψαν επίσης ως μια φιγούρα που εξελίχθηκε σε θεά που συνδέεται με τη γονιμότητα και τη γεωργία. Η Befana διατηρεί επίσης πολλές ομοιότητες με την Perchta και τις προχριστιανικές αλπικές παραδόσεις της
ℹ️  Η Befana σήμερα γιορτάζεται σε όλη την Ιταλία και έχει γίνει εθνική εικόνα. Σε κάποιες περιοχές η προσωπικότητά της συνδέεται με τα παπικά κράτη με την  Urbania (περιοχή Pesaro-Urbino) να θεωρείται  το επίσημο σπίτι της. Κάθε χρόνο πραγματοποιείται εκεί ένα μεγάλο φεστιβάλ με 30-50.000 κόσμο εκατοντάδες Μπεφάνες, να αιωρούνται από τον κεντρικό πύργο -κουνάμενες και λυγάμενες, χορεύουν και χαιρετούν τα παιδιά.
Υπάρχουν τρία (τουλάχιστον) μέρη στην Ιταλία συνδέονται σήμερα περισσότερο με την παράδοση της Befana:

✔️   Η Piazza Navona στην κεντρική Ρώμη όπου κάθε χρόνο μεταξύ των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων, όπου πωλούνται παιχνίδια, ζαχαρωτά και γλυκίσματα. Η γιορτή της Befana στη Ρώμη απαθανατίστηκε σε τέσσερις διάσημους σονέτες στη ρωμαϊκή διάλεκτο από τον Ρωμαίο ποιητή του 19ου αιώνα Giuseppe Gioacchino Belli. Η τελευταία, με τίτλο La Befana, είναι ορχηστρική απεικόνιση αυτού του φεστιβάλ της Piazza Navona (Feste Romane του Ottorino Respighi). Μια δεισιδαιμονία είναι ότι τα μεσάνυχτα 6 Ιανουαρίου, η Befana εμφανίζεται σε ένα παράθυρο της Piazza Navona και φυσικά πολλοί περιμένουν … «κατά βούληση».
✔️  Για την Urbania μιλήσαμε παραπάνω (εθνικό φεστιβάλ, συνήθως μεταξύ 2 και 6 Ιανουαρίου) Μάλιστα έχει προγραμματιστεί να χτιστεί ένα “σπίτι της Befana” με μεγάλο γραμματοκιβώτιο για επιστολές που απευθύνονται σ’ αυτή (αντικατοπτρίζοντας τι συμβαίνει με τον Άη Βασίλη στο Rovaniemi).
✔️  Στο Fornovo di Taro, μια πόλη στην επαρχία της Πάρμας, γίνεται εθνική συνάντηση (Raduno Nazionale delle Befane e dei Befani) στις 5 και 6 Ιανουαρίου.

ℹ️  Οι παραδόσεις που αφορούν τη Befana «εξάγονται» και σε άλλα μέρη του κόσμου όπου υπάρχει ζωντανή ιταλική κοινότητα: στο Τορόντο του Καναδά, για παράδειγμα, μια «χορωδία Befana» εμφανίζεται κάθε Χειμερινό Ηλιοστάσιο (το Δεκέμβη) για να τραγουδήσει στο «Kensington Market Festival of Lights parade», όπου γυναίκες, άνδρες και παιδιά ντυμένοι με κοστούμια Befana χορεύουν και τραγουδούν τραγούδια αγάπης.
ℹ️  Το όνομα «Befana», εμφανίστηκε ως θηλυκή μαριονέτα -ήδη ευρέως διαδεδομένο στη λαϊκή διάλεκτο του δέκατου τέταρτου αιώνα, πρώτη φορά στα ιταλικά από τον Francesco Berni το 1535, στη συνέχεια από τον Agnolo Firenzuola το 1541. Υπάρχουν ακόμη σκάποιες περιπτώσεις όπου παρέμεινε στη λαϊκή γλώσσα, ο όρος «Pefana» όπως για παράδειγμα στην πόλη Montignoso, στην επαρχία Massa-Carrara, στη La Spezia καθώς και στην Garfagnana και τη Versilia, με παραδόσεις που δεν ευθυγραμμίζονται με τους συνήθεις εορτασμούς των Θεοφανίων
ℹ️  Ο χαρακτήρας: Μιλήσαμε αρκετά παραπάνω, να προσθέσουμε πως η Befana θυμίζει τη θρησκευτική παράδοση της Santa Lucia, η οποία έδινε δώρα σε παιδιά

ℹ️  Φυσική όψη – συμβολισμός: Δεν είναι μια όμορφη γυναίκα, νεαρή και γοητευτική, αλλά, αντίθετα, μια ηλικιωμένη ζαρωμένη από τις αρρώστιες και τα προβλήματα της ηλικίας της -μερικές φορές κρυωμένη κιόλας, με λίγα δόντια, το πρόσωπό της τσαλακωμένο και συνήθως, αλλά όχι πάντα, μια πολύ προεξέχουσα μύτη για να τονίσει τα γηρατειά της. Το απλανές βλέμμα προέρχεται από μια συμβολική αναπαράσταση του παλιού έτους: αφού τελειώσει πραγματικά, μπορεί να καεί, όπως συνέβη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπου υπήρχε παράδοση να καίγονται μαριονέτες ντυμένες με φθαρμένα ρούχα, στην αρχή της (βλέπε Giubiana & Panevin ή Pignarûl, Casera, Seima ή Brusa la vecia, το κάψιμο στην Μπολόνια την παραμονή της Πρωτοχρονιάς καθώς και τον «πυροβολισμό του Pupo» στη Gallipoli, ή το στοίχημα του Veggia Pasquetta που κάθε 6 Ιανουαρίου ανοίγει το καρναβάλι στο Varallo στο Πιεμόντε).

ℹ️  Ρούχα και παπούτσια: η Befana φοράει μακριές φούστες, συχνά και ποδιά, βαριές κάλτσες και άνετα παπούτσια, αλλά δεν χρησιμοποιεί μπότες gascon πολύ συνηθισμένες στα παραμύθια. Στους ώμους που βαραίνουν κυρτωμένοι, έχει πάντα ένα βαρύ χρωματιστό μάλλινο σάλι και όχι μανδύα ή μπέρτα όπως δείχνουν κάποιοι στο διαδίκτυο.
ℹ️  Το μαντήλι: Η Befana δεν πρέπει να συγχέεται με τις μάγισσες της αγγλοσαξονικής παράδοσης, δεν έχει μυτερό καπέλο, όπως φαίνεται συχνά σε πολλά sites, blogs, ακόμα και σε μερικές τηλεοπτικές διαφημίσεις. Μόνο ένα βαρύ μαντήλι (la pezzóla) ή μια μάλλινη σάρπα δεμένη κάτω από το πηγούνι
ℹ️  Η σκούπα αποτελεί απαραίτητο εργαλείο πλοήγησης (σε αντίθεση και με τις απεικονίσεις – εικονογραφία για μάγισσες, δηλαδή κρατώντας τα κλαδιά μπροστά της)

Αυτά συμβαίνουν στη γειτονική Ιταλία. Εμείς ας τραγουδήσουμε ανεξαρτήτως καλλιφωνίας τα δικά μας, γιατί υπάρχουν κάθε λογής καλικάντζαροι, εκτός από εκείνους των λαϊκών δοξασιών

🎶🎶  Σήμερα είν’ τα Φώτα (Μικράς Ασίας)

Σήμερα είν’ τα φώτα και οι φωτισμοί
και χαρές μεγάλες κι αγιασμοί.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθετ’ η κυρά μας η Παναγιά.

Καλημέρα, καλησπέρα καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά.

Μαρμαροκολώνα πελεκητή
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.
Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή
βάφτισε και μένα Θεού παιδί.

Καλημέρα, καλησπέρα καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά.

Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ
και τον Κύριο μου παρακαλώ
για να ρίξει δροσιά, δροσιά στη γη
να δροστούν οι βρύσες και τα βουνά
να δροστούν οι βρύσες και τα βουνά
να δροστεί κι ο αφέντης με την κυρά.