Ο Μπερλουσκόνι υποψήφιος για την προεδρία στην Ιταλία

Ο κύβος ερρίφθη: Φόρτσα Ιτάλια, Λέγκα και η ακροδεξιά Αδέλφια της Ιταλίας προτείνουν επίσημα τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι ως υποψήφιο για την προεδρία της Δημοκρατίας, στην ψηφοφορία της 24^ης  Ιανουαρίου.

Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από το ιταλικό αστικό πολιτικό σύστημα –ένα βαρέλι δίχως πάτο και με πλήρη την απουσία του ανατρεπτικού πόλου;

«Τα κόμματά μας θεωρούν ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι το κατάλληλο άτομο για το συγκεκριμένο αξίωμα, με την αξιοπιστία και την εμπειρία που η αξίζει η χώρα μας και επιθυμούν οι Ιταλοί» αναφέρεται σε επίσημο ανακοινωθέν, ενώ ο (από το 2002) γραμματέας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Antonio (Tono) López ξεκαθάρισε: «με τον Μπερλουσκόνι κερδίζουν και η Ιταλία και η Ευρώπη! -Μην τρομάζετε από τις στάσεις της “αριστεράς”. Με τον Καβαλιέρε στο Κουιρινάλε (Γερουσία) και τον Ντράγκι στην κυβέρνηση, η χώρα σας θα αυξήσει τη διεθνή της ρόλο».

Στενοί συνεργάτες, όμως, του Καβαλιέρε, όπως ο πρώην υφυπουργός παρά την προεδρία της κυβέρνησής του, Τζάνι Λέτα, έχουν ήδη εκφραστεί υπέρ μιας λύσης συμβιβασμού, με γνώμονα το συμφέρον όλης της χώρας …«Πιστεύω ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μπορεί να είναι χρήσιμος για τη χώρα» λέει για τον εαυτό του ο 85χρονος πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, εμπλεκόμενος από χρόνια σε μπαράζ σκανδάλων και δικαστικών διώξεων.

Αρχές Δεκεμβρίου, τα αστικά ΜΜΕ και ΜΚΔ ανέδειξαν πως ο Μπερλουσκόνι είχε στείλει στους βουλευτές μία ανανεωμένη φωτογραφία του μετά από πλαστικές εγχειρήσεις, καθώς και μία συλλογή από τις πιο ωραίες ομιλίες του και αυτό θεωρήθηκε ως σήμα εκκίνησης της προεκλογικής εκστρατείας του για την προεδρία –έστω και με δίνουν λίγες πιθανότητες, όπως υπογραμμίζει η Deutsche Welle, που υποστηρίζεται από τους δεξιούς λαϊκιστές Ματέο Σαλβίνι και Τζόρτζια Μελόνι. Η τελευταία, μάλιστα η οποία ηγείται των ακροδεξιών Αδελφών της Ιταλίας (Fratelli d'Italia 🇮🇹), πήρε ξεκάθαρη θέση ήδη πριν από τα Χριστούγεννα δηλώνοντας πως «θέλουμε έναν πατριώτη -ο Μπερλουσκόνι είναι, ο Ντράγκι όχι»…

Μάριο Ντράγκι …και πάσης Ιταλίας

Ο 74χρονος πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και σημερινός πρωθυπουργός, εκπρόσωπος του made in Italy –tricolore “όλοι_μαζί_μπορούμε” ηγείται «τεχνοκρατικής» κυβέρνησης του κεφαλαίου Ιταλία υποστηρίζεται από έναν άτυπο συνασπισμό εθνικής ενότητας, στον οποίο ανήκουν όλα τα κόμματα εκτός από το «ακροδεξιό» της Giorgia Meloni.

«Αυτή η πλειοψηφία θα μπορούσε να καταρρεύσει», πιστεύει ο Lutz Klinkhammer (Λουτς Κλινκχάμερ), ειδικός για θέματα Ιταλίας στο Γερμανικό Ιστορικό Ινστιτούτο στη Ρώμη. Η κυβέρνηση έχει αναλάβει κυρίως να κατανείμει τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανασυγκρότησης της ΕΕ για την αντιμετώπιση της πανδημίας. «Χωρίς τα χρήματα από τις Βρυξέλλες, αυτός ο μεγάλος συνασπισμός δεν θα είχε προκύψει... Δεν πιστεύω στη σταθερότητα αυτής της κυβέρνησης, εάν ο Ντράγκι εκλεγόταν πρόεδρος» λέει.

Με κοινό βασικό στόχο το πώς θα ενισχυθεί η θέση της αστικής τάξης της Ιταλίας στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ιδιαίτερα στις σημερινές ρευστές συνθήκες ανακατατάξεων στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, τα ιταλικά αστικά κόμματα δίνουν και αυτή τη εκλογική μάχη.
Μακριά από τα καυτά λαϊκά προβλήματα και –όπως ήδη επισημάναμε εισαγωγικά με πλήρη την απουσία του ανατρεπτικού πόλου…

Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία

Θυμίζουμε πως στις τελευταίες εκλογές (2018) πρώτο κόμμα στην Ιταλία αναδείχτηκε το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Movimento 5 Stelle - M5S) του τηλεκανίβαλου Giuseppe "Beppe" Grillo με 32,66% των ψήφων και 235 έδρες στην κάτω Βουλή, ελάχιστα πίσω από τη συμμαχία δεξιάς-άκρας δεξιάς

"Beppe" Grillo

Το Κίνημα Πέντε Αστέρων» (M5S)  αποτύπωσε τον αυξανόμενο προβληματισμό για τη συμμετοχή στην ΕΕ, που συνδέεται βέβαια πρώτα απ’ όλα με την ανησυχία των ιταλικών ομίλων για το πώς θα διαπραγματευθεί καλύτερα το ιταλικό κράτος τα συμφέροντά τους. Πάντως, οι παλιότερα υψηλοί αντι-ΕΕ τόνοι έχουν «καταλαγιάσει», με ηγετικά στελέχη να υπόσχονται τη διασφάλιση μιας «σταθερής, υπεύθυνης και πιο ισχυρής κυβέρνησης στην Ευρώπη».

Βεβαίως, το «αντισυστημικό» προφίλ που «φόρεσε» συχνά το «Κίνημα», δεν μπορεί να κρύψει τις βαθιά ταξικές υπέρ του κεφαλαίου προτάσεις του, όπως για παράδειγμα την προτεραιότητα στην «κατάργηση της γραφειοκρατίας για τις επιχειρήσεις» και στα μέτρα που θα τονώσουν την «ευελφάλεια», αφού – όπως δήλωσε και ο υποψήφιος πρωθυπουργός με το «Κίνημα», Λουίτζι Ντι Μάγιο – αυτά θα αποτελέσουν το μέσο για πιο «ανταγωνιστικές επιχειρήσεις».

Το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα (PD) διεκδίκησε με αξιώσεις ρόλο στο μετεκλογικό σκηνικό, αν και «λαβωμένο» από τις αποχωρήσεις πολλών στελεχών του, όπως αυτών που δημιούργησαν το (διαλυμένο σήμερα –αλλά πάντα σε αστική εφεδρεία) κόμμα Liberi e uguali (LeU – «Ελεύθεροι και Ισοι»).

«Αριστερός σημαίνει να είσαι υπερήφανος για ό,τι έκανε η κυβέρνηση αυτά τα χρόνια», επέμενε ο Matteo Renzi, εκφράζοντας από την πρώτη στιγμή την ετοιμότητα του PD να εντείνει την αντιλαϊκή επίθεση, αλλά και να πρωτοστατήσει στην αναβάθμιση της ΕΕ, με προτάσεις όπως η δημιουργία «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης».

Εμείς είμαστε ρεφορμιστές οι άλλοι ("αριστεροί") είναι "dalemiani"
[σσ. του γνωστού -πρώην "κομμουνιστή" Massimo D’Alema που βομβάρδισε  τη Γιουγκοσλαβία]