Άπαρτα βουνά –Αέρας στις κορφές | μαύρο φεγγάρι στις καρδιές

 

«Απάτητα Βουνά» ή αλλιώς οι «Περιοχές Άνευ Δρόμων» (ΠΑΔ) είναι το νέο για τη χώρα μας «καθεστώς προστασίας» του ΥπΠεριβάλλοντος & Ενέργειας, στο οποίο εντάσσονται έξι βουνά: Λευκά Όρη στην Κρήτη, Ταΰγετος στην Πελοπόννησο, Σάος στη Σαμοθράκη, Χατζή στη Νότια Πίνδο, Σμόλικας και Τύμφη στην Ήπειρο -ορεινοί όγκοι που αντιπροσωπεύουν μόλις το 1% του συνολικού ορεινού τοπίου της χώρας.

Την ώρα που οι ΑΠΕ ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε όλη την επικράτεια της χώρας μας, εντός δασών και δασικών εκτάσεων, στα όρια ή και εντός εθνικών δρυμών, σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας και σύντομα ακόμη και στη θάλασσα, το υπουργείο επιδιώκει μέσω της πρωτοβουλίας -μπαρούφα να κρύψει την άκρως αντιπεριβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης, που παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη, προχωράει τις απαραίτητες για το κεφάλαιο καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.
Να σημειώσουμε ότι σήμερα στη χώρα μας η συνολική εγκατεστημένη ισχύς ΑΠΕ φτάνει συνολικά τα 8.541 μεγαβάτ, σύμφωνα με στοιχεία του ΑΔΜΗΕ (4.293 μεγαβάτ αιολικά πάρκα και 3.787 μεγαβάτ φωτοβολταϊκά), ενώ μέχρι το 2030, σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, στόχος είναι η συνολική ισχύς να φτάσει τα 15.100 μεγαβάτ. Με απλά λόγια, ενώ η κυβέρνηση κινείται στην κατεύθυνση υπερδιπλασιασμού της σημερινής ισχύος των πανάκριβων ΑΠΕ, που χρυσοπληρώνει ο λαός και καταστρέφουν το περιβάλλον, προσπαθεί με «φερετζέ» την εν λόγω πρωτοβουλία να εμφανίσει το μαύρο άσπρο.
Την ίδια ώρα που συζητείται ήδη στη Βουλή ένας ακόμη «αναπτυξιακός» νόμος της κυβέρνησης ΝΔ.
Τα «απάτητα» (χωρίς δρόμους | “Roadless Rule” – “Roadless areas”) έχουν ιστορία ~30 χρόνια, με πρώτη διδάξασα τις ΗΠΑ -«μανούλα» ως γνωστό στην οικολογική «προστασία», με φτωχό συγγενή της ΕΕ (δείτε και Έργο Απάτητα Δάση | Roadless Forest Project … Οι περιοχές άνευ δρόμων θα προστατευτούν θεσμικά: η Ελλάδα δείχνει το δρόμο στην Ευρώπη - κά).
Στην Αμερική –σύμφωνα με τους ίδιους (USDA) “oι περιοχές αυτές αποτελούν περίπου το ένα τρίτο του Εθνικού Δασικού Συστήματος, ~58,5 εκατομμύρια στρέμματα, αλλά μόνο το 2% στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες (661 | σε πάνω από 2.000 μεγάλες λεκάνες απορροής που «παρέχουν πολλά κοινωνικά και οικολογικά οφέλη»)”.

Χάρτης, με τα “απάτητα” που εκπόνησε η ΕΕ  

Ήδη πολύ εύστοχα το ΚΚΕ αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση του ΓΤ … «τα “απάτητα” βουνά είναι ήδη πατημένα από τους επιχειρηματικούς ομίλους, με βάση τους νόμους και τις κυβερνητικές αποφάσεις όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ, που υλοποιούν τη στρατηγική της “πράσινης μετάβασης” της EE».

Roadless Rule

Ξεκίνησε στην Αμερική αρχές 10ετίας του 90 (επικαιροποιήθηκε μάλιστα με «συντριπτική πλειοψηφία» το 2001) και μετά από ~30 χρόνια στις 23-Δεκ-2020,  με εκατομμύρια στρέμματα δασών να έχουν παραδοθεί στα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι «πράσινοι μαχητές των δρόμων» επέλεξαν τη δικαστική οδό με μηνύσεις κατά της διοίκησης Τραμπ –τελευταία για την προστασία του Εθνικού Δάσους Tongass στη Ν.Α Αλάσκα.
(σσ.) το μεγαλύτερο “Εθνικό Δάσος” των ΗΠΑ 16,7 εκατομμύρια στρέμματα - εύκρατο τροπικό και  αρκετά απομακρυσμένο | απομονωμένο, ικανό να φιλοξενήσει πολλά είδη απειλούμενης σπάνιας χλωρίδας και πανίδας.
Οι «προστάτες» του το αποψιλώνουν με υλοτόμηση συστηματικά, σε βάρος και της πολυδιαφημισμένης από τους αστούς μάχης ενάντια στην «κλιματική αλλαγή»

Χρονολόγιο Roadless Rule

(λένε)
Τα σχεδόν 50 εκατομμύρια στρέμματα χωρίς δρόμους στα Εθνικά μας Δάση είναι ένας αμερικανικός θησαυρός - προστατεύονται και από νόμο του 2001—που εγκρίθηκε με συντριπτική δημόσια και κρατική υποστήριξη— παρέχοντας ζωτικό βιότοπο για χιλιάδες είδη άγριας ζωής, προστατεύοντας τα αποθέματα πόσιμου νερού για εκατομμύρια Αμερικανούς και διασφαλίζοντας την ποιοτική αναψυχή.

(…)
1998
Ο επικεφαλής της δασικής υπηρεσίας Michael Dombeck ανακοινώνει ότι θα αναπτύξει μια πολιτική μεταφορών για το Εθνικό Δασικό Σύστημα.
Προτείνει επίσης τη θέσπιση μορατόριουμ οδοποιίας διάρκειας 18 μηνών σε 130 Εθνικά Δάση όσο αναπτύσσεται αυτή η πολιτική.

1999
Σε ισχύ τίθεται προσωρινό μορατόριουμ που εγκρίθηκε από το Δασαρχείο.
Η Ένωση Βιομηχανίας Ξύλου του Wyoming αμφισβητεί αμέσως το μορατόριουμ στο Ομοσπονδιακό Περιφερειακό Δικαστήριο. Η Earthjustice παρεμβαίνει –χωρίς αποτέλεσμα για λογαριασμό κυβέρνησης και οικολόγων.
Στη συνέχεια αμφισβητείται και από την Πολιτεία του Αϊντάχο.
Ο (τότε πρόεδρος) Κλίντον ακυρώνει τα πάντα και ανακοινώνει ότι «η κυβέρνηση θα αναπτύξει μια πιο ολοκληρωμένη πολιτική για την προστασία των υπόλοιπων απροστάτευτων περιοχών άγριας φύσης (…) σε ξεχωριστή τροχιά από την προηγουμένως ανακοινωθείσα πολιτική μεταφορών.

2000
Η πρόκληση της Ένωσης Βιομηχανίας Ξυλείας του Wyoming απορρίπτεται και μαζί η αγωγή του Αϊντάχο ως “πρόωρη”.
Η Δασική Υπηρεσία δημοσιεύει ένα Σχέδιο Δήλωσης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για προστασία 43 εκατομ. στρέμματα δάσους χωρίς δρόμο, αλλά δεν προχωράει (μένει στα χαρτιά). Το 2004, θα επεκταθεί για να συμπεριλάβει τον Εθνικό Δρυμό Tongass της Αλάσκας.

2001
Στο τέλος της θητείας του Κλίντον (Νοε-2000) εκδίδει τη σχετική οδηγία που απαγορεύει την υλοτομία, την κυκλοφορία, τις εκμεταλλεύσεις άνθρακα, φυσικού αερίου, πετρελαίου και άλλων ορυκτών σε ~58 εκατ. στρέμματα
(σσ. βρισκόμαστε στην περίοδο αλλαγής του ενεργειακού μείγματος με ΑΠΕ και «πράσινη ανάπτυξη).
Η πρωτοβουλία έχει τεράστια δημόσια υποστήριξη με 1,6 εκατομμύρια σχόλια – τα περισσότερα στην ιστορία των ΗΠΑ.
σσ. έμεινε «οδηγία», που δημοσιεύτηκε στο Ομοσπονδιακό Μητρώο, χωρίς να γίνει ποτέ νόμος σε καμιά πολιτεία.

Ο Τζορτζ Μπους ορκίζεται 43ος Πρόεδρος:
Ο νέος Επιτελάρχης του Λευκού Οίκου, Andrew Card, στέλνει ραβασάκι “Card Memo” στα τέλη Γενάρη –“εντέλλεσθαι”, να μπουν τα πάντα στο συρτάρι, παράλληλα με «αέρα στα πανιά οι νέες  δικαστικές προσφυγές (με «λαγούς» Boise Cascade Company + Πολιτεία του Αϊντάχο κά), το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ «δεσμεύτηκε να αναβάλει» κάθε προστατευτικό μέτρο.

2002
Εισάγεται για συζήτηση σε Βουλή και Γερουσία. Η πολιτεία της Βόρειας Ντακότα καταθέτει προσφυγή

2003
Ο δικαστής του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου του Ουαϊόμινγκ, Κλάρενς Μπρίμερ, βρίσκει την οδηγία παράνομη και εκδίδει διαταγή που φέρεται να καλύπτει ολόκληρη τη χώρα. 

2004
Το Περιφερειακό Εφετείο συμφωνεί “να ακούσει την έφεση” των παρεμβαινόντων για την εντολή του Ουαϊόμινγκ — ενώ η κυβέρνηση Μπους εκδίδει νέα οδηγία "που θα δίνει στην περιφερειακή διοίκηση (σσ. κυβερνήτες κλπ) την ευκαιρία θέσπισης απαιτήσεων αυτοδιαχείρισης για τις περιοχές χωρίς δρόμο που έχουν καταγραφεί στο Εθνικό Δασικό Σύστημα εντός των περιοχών τους".
Η πρόταση στηρίζεται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ενώ οι περιβαλλοντικές οργανώσεις  αντιδρούν με …γελοιογραφίες.

2005
Η κυβέρνηση Μπους θέτει σε ισχύ οδηγία με βάση τα παραπάνω υποκατάστατο της πρώην Roadless, που γράφεται κι αυτή στο Ομοσπονδιακό Μητρώο, ενώ 20 περιβαλλοντικές ομάδες καταθέτουν μήνυση στο ομοσπονδιακό περιφερειακό δικαστήριο στο Σαν Φρανσίσκο επιδιώκοντας να επαναφέρουν την –ήδη αποτυχημένη αρχική οδηγία.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις υποβάλλουν αναφορές υπογεγραμμένες από 265.000 (!!) άτομα καλώντας την κυβέρνηση Μπους να επαναφέρει το παλιό καθεστώς.
Η εταιρεία Silver Creek Timber Company αρχίζει να κόβει δέντρα σε μια «προστατευμένη» περιοχή στο Όρεγκον, παράλληλα το Γραφείο Διαχείρισης Γης (Bureau of Land Management)  δημοπρατεί 20.000 στρέμματα σε απογεγραμμένες περιοχές «χωρίς δρόμους» στο Κολοράντο σε εταιρείες, που θα τις εξερευνήσουν για πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

2006
Η δικαστής του ομοσπονδιακού περιφερειακού δικαστηρίου Elizabeth Laporte στο Σαν Φρανσίσκο διατάσσει την επαναφορά της οδηγίας Κλίντον για την προστασία ~50 εκατομμυρίων στρεμμάτων άγριων εθνικών δασών και λιβαδιών «από την κατασκευή δρόμων, την υλοτομία και την ανάπτυξη».

2007
Ο δικαστής Laporte εκδίδει οριστική διαταγή, εγκρίνοντας τις άδειες γεωτρήσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου (καθώς και τις μισθώσεις) –αναδρομικά από τον Μάιο του 2005, ...το λόμπυ βιομηχανίας ξυλείας και η δασική υπηρεσία προσφεύγουν κατά της απόφασης.
Ν|Σ για νέα οδηγία κατατίθεται  σε Βουλή και Γερουσία, ενώ ξεκινούν 10άδες –κατά, παρεμβάσεις του πανίσχυρου δικαστικού συστήματος των ΗΠΑ.

2008
Ενώ έχουν περάσει 10 χρόνια από το προτεινόμενο μορατόριουμ της Δασικής Υπηρεσίας και σχεδόν 20 από την πρώτη «οδηγία προστασίας» η Πολιτεία της Καλιφόρνια …μηνύει (!!) τη Δασική Υπηρεσία επειδή «απέτυχε να προστατεύσει περιοχές Roadless σε τέσσερα δασικά σχέδια στη νότια Καλιφόρνια».
Το προσχέδιο της νέας οδηγίας για το Κολοράντο μπαίνει σε δημόσια διαβούλευση (90 ημερών)
Αλλαγή σκυτάλης –στις 4 Νοεμβρίου ο Μπαράκ Ομπάμα, εκλέγεται Πρόεδρος και το Μάη του 2009 ανακοινώνει ότι «θα επανεξετάσει όλα τα σχέδια Roadless Rule” αλλά …τον επόμενο χρόνο, ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι τρίβουν τα χέρια τους.

(και η ζωή συνεχίζεται)
Ο «διαβολικά καλός» Donald Trump, κτηματομεσίτης επιχειρηματίας εργολάβος και πρώην τηλεπαρουσιαστής  εκλέγεται 45ος πρόεδρος το 2017 και –αρχές 2019 η Δασική Υπηρεσία των Η.Π.Α. ανακοινώνει σχέδια για την κατάργηση των προστατευτικών κανόνων roadless forest+lands σε περισσότερα από 9 εκατομμύρια στρέμματα περιοχών που απαγορευόταν η παρέμβαση  για 10ετίες.

Και η διελκυστίνδα συνεχίζεται υπό τον Μπάιντεν, με τις δύο πλευρές να παραδέχονται ότι –πρακτικά από λίγα έως τίποτε θα αλλάξουν … εξάλλου –όσο δεν υπάρχει ένα ταξικό κίνημα αναφοράς τα δικαστήρια θα παίζουν  καλά το ρόλο τους ως εποικοδόμημα του αστικού κράτους

(αντιγράφουμε από την αιτιολογική έκθεση της μήνυσης, μέσω Earthjustice)
Ο Εθνικός Δρυμός Tongass (Τόνγκας) της Αλάσκας,  αποκαλούμενος και Αμαζόνιος της Αμερικής, αντιμετωπίζει σοβαρή απειλή πάνω από 30 χρόνια –τελευταία από τότε που η διαχείριση Τραμπ, μεταξύ άλλων αφαίρεσε τις τελευταίες διασφαλίσεις κατά της υλοτόμησης εξαιρώντας το από τον ομοσπονδιακό κανόνα Roadless Rule (χωρίς δρόμους) λίγο πριν τις εκλογές.
Ο πάγιος τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων ζητημάτων, από ανερμάτιστα «οικολογικά» κινήματα οδήγησε σε μια ετερόκλητη και με συγκρουόμενα συμφέροντα «συμμαχία» Ιθαγενών Φυλών από τη Ν.Α. Αλάσκα, παρέα με επιχειρηματίες και οργανώσεις προστασίας (;;) σε …μήνυση με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Τραμπ.

Όπως αναφέρουν σε δελτίο τύπου, “η Earthjustice (σσ.the most powerful tool for change is the law… το πιο ισχυρό εργαλείο αλλαγής είναι ο νόμος, όπως αυτοπροσδιορίζεται) και το συμβουλευτικό Συμβούλιο Άμυνας Φυσικών Πόρων κατέθεσαν μήνυση στο ομοσπονδιακό δικαστήριο για λογαριασμό πέντε ιθαγενών φυλών της Αλάσκας, επιχειρήσεων και οικολόγων, μιλώντας για «κοντόφθαλμη ανατροπή» που θέτει σε κίνδυνο τις προγονικές πατρίδες των λαών Tlingit, Haida και Tsimshian. Πολλές ιθαγενείς κοινότητες συνεχίζουν να βασίζονται στο Tongass για τη συγκομιδή τροφίμων πρωτογενών (άγριων), με παραδοσιακούς τρόπους ζωής, έτσι –λένε «η άρση της προστασίας των δασών θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τον πολιτισμό και την επισιτιστική τους ασφάλεια».

Το Tongass είναι επίσης πρωταθλητής στην απορρόφηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, στο βαθμό που τα δέντρα του παραμένουν άθικτα.
Κορωνίδα του συστήματος Εθνικών Δασών, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ακρογωνιαίος λίθος εθνικής στρατηγικής για το κλίμα στην κατεύθυνση  διατήρησης των δασών, ωστόσο, η εξάλειψη του κανόνα «χωρίς δρόμους», πρακτικά σε όλη την περιοχή Tongass απελευθερώνει πάνω από εννέα εκατομμύρια στρέμματα (σσ. ~57% του συνόλου και βλέπουμε…) αναντικατάστατων άγριων εκτάσεων στην υλοτομία και στη βιομηχανία ξυλείας. Αυτό θα μπορούσε να εγκαινιάσει ένα νέο κύμα κοπής δέντρων, που θα εξαφανίσει αιωνόβια δέντρα και θα υποβαθμίσει μέχρις εξαφάνισης μια καθοριστική ασπίδα και ανάσα ζωής.

Θέτοντας σε κίνδυνο τη μοναδική άγρια ζωή και τα καθαρά νερά απειλώντας τα προς το ζην χιλιάδων οικογενειών που ζουν από την αλιεία καθώς και  μικρών επιχειρήσεων στον τουρισμό και την αναψυχή.
Το Tongass παράγει περίπου το 25% του σολομού της Δυτικής Ακτής και προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

Όλα αυτά –λοιπόν, θα γίνουν …δικαστικά !! (αντιγράφουμε από τη σχετική αγωγή)
«Ανησυχούμε βαθιά για την προστασία του Εθνικού Δρυμού Τόνγκας, όπου οι πρόγονοί μας έζησαν για 10.000 χρόνια ή περισσότερο», δήλωσε ο Τζόελ Τζάκσον, Πρόεδρος της Φυλής του Οργανωμένου Χωριού του Κάκε. «Εξακολουθούμε να περπατάμε και να ταξιδεύουμε σε αυτήν την περιοχή παραδοσιακής και συνηθισμένης χρήσης, η οποία είναι τεράστια και περιβάλλει όλες τις κοινότητές μας προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα- είναι σημαντικό να προστατεύουμε αυτά τα εδάφη και τα νερά, καθώς είμαστε διασυνδεδεμένοι μαζί τους. Ο τρόπος ζωής μας εξαρτάται από αυτό».

«Η διαδικασία που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία της εξαίρεσης από τον Κανόνα χωρίς δρόμο ήταν εσφαλμένη», δήλωσε ο Λι Γουάλας, Πρόεδρος του Οργανωμένου Χωριού του Σάξμαν. «Οι ΗΠΑ αγνόησαν τις ευθύνες εμπιστοσύνης τους προς τις φυλές, απέτυχαν να συμμετάσχουν σε ουσιαστικές διαβουλεύσεις, αγνόησαν τη ευρεία αντίθεση στην εξαίρεση και ευνόησαν την Πολιτεία της Αλάσκας με παράνομες πληρωμές εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή η αγωγή είναι απαραίτητη για την προστασία του τρόπου ζωής και των πόρων των ανθρώπων του Tlingit και της Haida — όχι μόνο για σήμερα αλλά και για τις μελλοντικές γενιές».

«Η ανάγκη για αυτή τη δίκη αποτελεί ένδειξη ντροπής για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για την παραβίαση της εμπιστοσύνης και των ευθυνών που έχει προς τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Τόνγκας. Είναι εξίσου μια κηλίδα για την Πολιτεία της Αλάσκας, η οποία συνεννοήθηκε με την κυβέρνηση Τραμπ για να παρακάμψει την επιστημονική ανάλυση για να επιτύχει ένα επιθυμητό πολιτικό αποτέλεσμα», δήλωσε ο Ρόμπερτ Στάρμπαρντ, Διαχειριστής Φυλών της Ένωσης Ινδιάνων Hoonah.
(σσ. η Hoonah Indian Association «αποδέχτηκε την πρόσκληση του USFS» να συμμετάσχει στη διαδικασία Tongass Roadless Rulemaking ως συνεργαζόμενος οργανισμός «πιστεύοντας ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα προσέγγιζε την προσπάθεια σύμφωνα με την πρόθεση του Νόμου Εθνικής Περιβαλλοντικής Πολιτικής <|NEPA|> και επιδίωξε να συμπεριλάβει την ειδική τεχνογνωσία και σχέση που διαθέτουν οι φυλές των εδαφών που κατείχαν από αμνημονεύτων χρόνων).

«Το δάσος Tongass είναι το σπίτι μου. Το σπίτι των αρχαίων αυτόχθονων εθνών Tlingit και Haida. Εκεί προέρχεται η καταγωγή μου, η γενεαλογία μου είναι αυτόχθονα σε αυτήν τη γη, το DNA της είναι το DNA μου», είπε η Kashudoha Wanda Loescher Culp, ακτιβίστρια του Tlingit και Συντονίστρια Tongass για το Women’s Earth and Climate Action Network. «Ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό στο οποίο βασιζόμαστε, η γη στην οποία ζούμε, όλα παρθένα. Είναι μια ζωή που πρέπει να αγαπάς. Είναι ένας τρόπος ζωής για τον οποίο αξίζει να παλέψεις»
(…) πρόκειται για επίθεση στους λαούς μας και στο κλίμα... είναι μια κρυφή κατάχρηση της εξουσίας του Κογκρέσου και η μάχη θα συνεχιστεί – θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τις πατρίδες μας».

Και στο ίδιο μοτίβο 10άδες μαρτυρίες

Η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση των αγώνων του λαού για ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών που σήμερα θυσιάζονται στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.