ευτυχώς... ⏳ Το ρολόι του κόσμου δεν χτυπά ακόμη μεσάνυχτα !

Τα μεσάνυχτα στα παραμύθια και τους θρύλους εν είδει μεταίχμιου σε ταινία μυστηρίου, με τη μορφή του κόσμου να αλλάζει και μορφές αλλόκοτων όντων, λυκάνθρωπων Τζεκιλ-Χάιντ  κάνουν την εμφάνισή τους (σπανίως και βασιλόπουλα για σταχτοπούτες).
Ο κίνδυνος ante portas –εν αρχή ην ο φόβος … Και ο φόβος γέννησε το Θεό… και τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις, αλλά και εκείνους που θέλουν να (αυτο)σκλαβωθεί ο άνθρωπος στον ίδιο του το φόβο.

Αλλά πέρασε πια ο μεσαίωνας και η ιερή εξέταση ο ποιητής αγνάντεψε το φωτεινό μέλλον της «πιο όμορφης θάλασσας αυτής που δεν την αρμενίσαμε ακόμα»… και έγινε αυτός ο γίγαντας άνθρωπος και λαός, που έκαναν σημαία τους το «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;»

Και ο αγώνας «για να γυρίσει ο ήλιος» ανέβηκε στα ουράνια, άλλοτε με και άλλοτε χωρίς σημαίες και ταμπούρλα.

Οι κρατούντες όμως –το κεφάλαιο και το αστικό κράτος όπως το ονοματίζουν πεισματικά κάποιοι από εμάς, ποτέ δεν κοιμάται: ακόμα και στα «δύσκολα» οραματίζεται -χωρίς ιερό και όσιο, την επόμενη μέρα, ρόδινη για το ίδιο και μαύρη για τους λαούς –πλουτίζοντας κι απ’ την επιδημία του κορονοϊού.
Οι κρατούντες, ξεσπαθώνουν καθημερινά κραδαίνοντας ανερυθρίαστα τη ρομφαία της «ατομικής» (μας) «ευθύνης» (που έχει να κάνει με το κακό το ριζικό μας και το σύστημα υγείας που αυτοί έστησαν και απαξίωσαν).

Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα

«Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάνω πάλι τέσσερα εγώ», «Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι» γράφει ο Μενέλαος Λουντέμης, με τους ήρωες του βιβλίου, τύπους καθημερινούς της διπλανής μας πόρτας, με αγνά ιδανικά, οι οποίοι ξεχειλίζουν από ανθρωπιά κι αγάπη, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τη βία, το μίσος και το έγκλημα. Η πορεία τους μοιάζει με μια αέναη θυσία στον βωμό της ελευθερίας των λαών και της αγάπης.

… το ρολόι της Αποκάλυψης 100" πριν τα μεσάνυχτα

Η ΜηΚυΟ Bulletin of the Atomic Scientists που διαχειρίζεται αυτό το συμβολικό ρολόι, «μια αλληγορία της έκθεσης του ανθρώπου στους παγκόσμιους κινδύνους» μας πληροφορεί πως καμία βελτίωση δεν σημειώθηκε στην παγκόσμια κατάσταση από το 2020 μέχρι σήμερα, καθώς οι δείκτες του ρολογιού, παρέμειναν στα 100 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα.

Από το 1947, που δημιουργήθηκε συμβολίζει ένα «επικείμενο γεγονός κατακλυσμιαίας σημασίας για τον πλανήτη», το μοιραίο για τον κόσμο χτύπημα, διατηρήθηκαν στο ίδιο σημείο με το 2020 δείχνοντας πως ο κόσμος «δεν έγινε πιο ασφαλής».
Οι κίνδυνοι που θέτουν τα πυρηνικά όπλα, η κλιματική αλλαγή και η πανδημία αυξήθηκαν την περασμένη χρονιά, κυρίως –λένε, όχι των επιχειρηματικών ομίλων που σημασία δε δίνουν στην ανθρώπινη ζωή αλλά … λόγω «ενός δυσλειτουργικού συστήματος πληροφόρησης που υπονομεύει τη λήψη λογικών αποφάσεων» σημειώνει

«Βρισκόμαστε μπλοκαρισμένοι σε μια επικίνδυνη περίοδο που δεν φέρνει ούτε σταθερότητα ούτε ασφάλεια» ανέφερε η καθηγήτρια Σάρον Σκουασόνι.
«Το ρολόι της Αποκάλυψης συνεχίζει να επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, υπενθυμίζοντάς μας ότι είναι αναγκαίο να εργαστούμε για να διασφαλίσουμε έναν πλανήτη πιο ασφαλή και πιο υγιή», πρόσθεσε η πρόεδρος της ΜΚΟ, η Ρέιτσελ Μπρόνσον.

«Εάν η ανθρωπότητα θέλει να αποφύγει μια υπαρξιακή καταστροφή, που θα έσβηνε όλα όσα έχει βιώσει, οι ηγέτες (sic!!) πρέπει να κάνουν καλύτερη δουλειά για να αντιμετωπίσουν την παραπληροφόρηση, να λάβουν υπόψη τους την επιστήμη και να συνεργαστούν», τόνισε η Μπρόνσον.

Σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές, το θέμα της πληροφόρησης θεωρείται πλέον κρίσιμο από την οργάνωση (βλ Ν|Σ "για τον εκσυγχρονισμό του δικαίου ανταγωνισμού για την ψηφιακή εποχή" της ΝΔ –σε σκυλοκαβγά με τον Συριζα για το πάπλωμα).

Ο Χερμπ Λιν, ειδικός στην ψηφιακή ασφάλεια, σχολίασε ότι δεν αρκεί πλέον κανένα «λογικό επιχείρημα» για να μεταπείσει εκείνους που έχουν εδραιωμένες πεποιθήσεις οι οποίες προκαλούν «ρωγμές στην κοινή αντίληψή μας του τι είναι αληθές».

Σύμφωνα με το Bulletin of the Atomic Scientists, το 2021 δεν έφερε κάποια σημαντική αλλαγή για το κλίμα.

«Την περασμένη χρονιά (…) είχαμε τον θόλο της ζέστης πάνω από τη Βόρεια Αμερική, πυρκαγιές σε όλον τον κόσμο, ξηρασίες και πλημμύρες, αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα δείγμα του τι περιμένουμε αν δεν μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στο μηδέν», εξήγησε ο Ρέιμοντ Ριερχάμπερτ, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Το Bulletin of the Atomic Scientists ιδρύθηκε το 1945 από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, τον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ και άλλους επιστήμονες που εργάστηκαν στο σχέδιο Μανχάταν για την κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας.
Το επιστημονικό συμβούλιο της οργάνωσης αποτελείται κυρίως από Αμερικανούς καθηγητές πανεπιστημίου και ειδικούς σε θέματα περιβάλλοντος και πυρηνικής ασφάλειας.

Όταν «δημιουργήθηκε» το ρολόι της Αποκάλυψης έδειχνε 7 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα.
Το 1991, τα πράγματα –για πρώτη φορά “βελτιώθηκαν αισθητά” -οι δείκτες γύρισαν πίσω στα 17 λεπτά, αφού οι κύριοι Atomic Scientists έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση με τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στις σοσιαλιστικές χώρες , το 1953, 2018 και 2019 έδειχναν 2 λεπτά…

Αυτά και πολλά παρόμοια μέσω του πρόσφατου δελτίου Bulletin, που –κατά τους ιδιοκτήτες του «ιεραπόστολους» …
Εξοπλίζει το κοινό, τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και τους επιστήμονες με τις πληροφορίες που απαιτούνται για τη μείωση των ανθρωπογενών απειλών

Προκατειλημμένα Ακομμάτιστοι ...

Ο ιστότοπος του Bulletin, το εμβληματικό Ρολόι του Doomsday και οι τακτικές εκδηλώσεις βοηθούν στην προώθηση ιδεών σε μια εποχή που η τεχνολογία ξεπερνά την ικανότητά μας να την ελέγχουμε, εστιάζοντας σε τρεις βασικούς τομείς: πυρηνικό κίνδυνο, κλιματική αλλαγή και τεχνολογίες που φέρνουν τα πάνω-κάτω, με  κινητήρια την πεποίθηση ότι «τα δημιούργησαν οι άνθρωποι, άρα μπορούμε να τα ελέγξουμε».

Το Bulletin δεσμεύεται στην Διαφορετικότητα και την πολυφωνία, δεδομένου ότι οι ομοιογενείς οργανισμοί δεν κάνουν άλλο παρά να συσκοτίζουν τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες.
Όλοι μαζί, δεσμευόμαστε να κινηθούμε προς μεγαλύτερη ποικιλομορφία, έτσι ώστε να εκπροσωπούμε καλύτερα το αυξανόμενο κοινό μας και να αντανακλούμε | προωθούμε πιο δυναμικά την αποστολή μας που επηρεάζει όλη την ανθρωπότητα.

(…)
Υποσχόμαστε να είμαστε δίκαιοι: Είμαστε ακομμάτιστοι (σσ. not partisan). Πιστεύουμε ότι οι κυβερνητικές πολιτικές πρέπει να βασίζονται σε γεγονότα και όχι σε ιδεολογία... έχουμε αυτήν την προκατάληψη 

Όσο για τον Μενέλαο Λουντέμη με όλο το σεβασμό στο λογοτεχνικό του έργο… έχουν γνώση οι φύλακες «Κομμουνιστής πολυτελείας»(;)

Ένας “κομμουνιστής” πολυτελείας

(…)
Τα τελευταία χρόνια, ύστερα από την τρικυμία που έφερε στα μυαλά τους η αναπάντεχη γι’ αυτούς δικτατορία των συνταγματαρχών, κατάληξαν «τ’ αλάθητα» αυτά πνεύματα σε μια πρωτότυπη ερμηνεία της ιστορίας. Αν άλλοτε υπήρχαν σοφοί που θεωρούσαν την ανθρώπινη ιστορία σαν δημιούργημα των βασιλιάδων, τώρα αποδίδουν την καταστροφή της ιστορίας αποκλειστικά στα λάθη των πολιτικών ηγετών και μάλιστα των ηγεσιών των «ανά την γη» κομμουνιστικών κομμάτων!! Αν δεν επικράτησε ακόμη ο σοσιαλισμός στην Ευρώπη και στις άλλες ηπείρους, φταίνε «οι δογματικές» ηγεσίες και πρώτ’ απ’ όλα η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, αυτού του γίγαντος που υποτάσσει στη θέληση του, στα κρατικά και εθνικιστικά συμφέροντα της ΕΣΣΔ τα άλλα κόμματα «νάνους»!

Η θεωρία αυτή του Λουντέμη και των άλλων αναθεωρητών είναι παλαιότατη και στο κάτω – κάτω της γραφής δεν είναι δικιά τους.
Ο φασιστικός νόμος 375 της 4^ης Αυγούστου για την «κατασκοπεία» των κομμουνιστών «προς όφελος ξένης δυνάμεως» αυτή τη θεωρία είχε για θεμέλιο κι αυτή καλλιεργούσε μέσα στις μάζες για να τις διαθέσει εχθρικά απέναντι στο ΚΚΕ. Μετά την κατάργηση αυτού του νομοθετικού διατάγματος –με πολύχρονους αγώνες του λαού και αμέτρητα θύματα- έρχεται ο «σοφός» Λουντέμης στα 1975 από το μετερίζι μιας σοσιαλιστικής χώρας και υπό την προστασία του μειδιάματος του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας, να σαλπίσει πως η ηγεσία του ΚΚΕ –του «κόμματος νάνου»- «ήταν διαποτισμένη ως τους τελευταίους αρμούς της απ’ το πνεύμα της υποτέλειας και γιατί είχε εκποιήσει και το τελευταίο μόριο της εθνικής και πολιτικής της αξιοπρέπειας».

(…)
Ποιος ξεχνάει -για να αναφέρουμε μόνο μία από τις παλιές του ακροβασίες- κείνη τη χειμαρρώδη σε ύβρεις επιστολή του, που δημοσιεύτηκε στα χρόνια της φασιστικής δικτατορίας εναντίον του ΚΚΕ στον «Ελεύθερο κόσμο»;
Είναι γνωστό πως σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, μέσα στο λαϊκό κίνημα ο Λ. υπήρξε μόνιμα ένας «κομμουνιστής» πολυτελείας. Εκμεταλλεύτηκε την ξεχωριστή θέση του μέσα στα ελληνικά γράμματα για να εξασφαλίζει από άξιους και ευγενέστατους συναγωνιστές του στις εξορίες και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων ιδιαίτερης μεταχείρισης. Αυτό το διαχωρισμό των αγωνιστών σε κατηγορίες, που τον έκανε ο ίδιος ο συγγραφέας από ιδιοτέλεια, τώρα τον αποδίδει στην ηγεσία του κομμουνιστικού κινήματος χωρίς καμιά συστολή.

Να ζητήσουμε από το Λουντέμη να σεβαστεί κάποτε το καλό του όνομα στα ελληνικά γράμματα και να πάψει να ευθυγραμμίζεται με τους χυδαίους εχθρούς της Σοβιετικής Ένωσης, του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, και του ΚΚΕ το θεωρούμε μάταιο. Είναι άλλωστε τόσο αναπαυτικό σήμερα με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, να συμπαρατάσσεται, όποιος δε διαθέτει γερή ραχοκοκαλιά, με τους παντός είδους «δημοκράτες», «σοσιαλιστές» και φιλελεύθερους «κομμουνιστές» εναντίον του ΚΚΕ.
Αλλά, ούτε η Σοβιετική Ένωση, ούτε το ΚΚΕ αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά τέτοιες επιθέσεις από προσωπικότητες που άλλοτε υπηρετήσαν το λαό μέσα από τις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος. Να αναφέρουμε ονόματα; Είναι τόσο γνωστά.
Θα θυμίσουμε μόνο το όνομα του Παναΐτ Ιστράτι, πεζογράφου με παγκόσμια αναγνώριση, που στάθηκε ως αρνητής της Σοβιετικής Ένωσης, ως τρομερός πολέμιος της.
Σ’ αυτόν τον Ελληνορουμάνο λογοτέχνη, ο Ρομάν Ρολάν έγραφε στα 1929:
Το να γράφεις εναντίον της ΕΣΣΔ σημαίνει να βοηθάς την παγκόσμια αντίδραση, η οποία έχει για σκοπό να τσακίσει την ΕΣΣΔ. «Είδα πως ο Βαβίλ σας επιδοκίμασε στην τροτσκιστική επιθεώρηση. Οι τρελοί! Οι μανιακοί! Έτσι οι Καρνό και Μπιλόντ-Βαρέν ενέργησαν ή άφησαν να πέσει το κεφάλι του Ροβεσπιέρου. Πέρασαν το υπόλοιπο της ζωής τους να αλληλοκατηγορούνται!» Σ.
(Ριζοσπάστης, 16|12|1975)

Βέβαια, ξεχωρίζοντας το έργο από τις μετέπειτα πολιτικές επιλογές του Λουντέμη το ΚΚΕ τίμησε και τιμά και το έργο του και τον ίδιο.
Στην κηδεία του Λουντέμη, δεκατρείς μήνες αργότερα, παρέστη αντιπροσωπεία του Κόμματος και επικήδειο εκφώνησε ο Νίκανδρος Κεπέσης εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Στεφάνι κατέθεσαν η Κομματική Οργάνωση Αθήνας και η ΚΝΕ.

Προσεγγίζοντας το έργο ενός δημιουργού δεν ξεκινάμε από το αξίωμα «ό,τι είναι ο άνθρωπος είναι και το έργο του» και αν το έργο είναι μεγάλο άρα και ο άνθρωπος μεγάλος κατά συνέπεια η βιογραφία πρέπει να είναι ηρωογραφία.
Οι όποιες ανθρώπινες αδυναμίες σε τίποτα δε μειώνουν την αξία του έργου. Ο Λουντέμης θα συνεχίσει να είναι αυτός που δρόσισε την εφηβική ψυχή μας, αυτός που μας έμαθε να έχουμε όνειρα και να τα παλεύουμε, να νιώθουμε άνθρωποι, αυτός που μας μετέφερε όλη τη φρίκη της Μακρονήσου.