Αλκυόνη, Αλκυονίδες με κάποια self_ test για τυράκι…

Τα πιάσαμε τα λεφτά μας …
Ενώ στους χώρους δουλειάς και στα νοσοκομεία πληρώνεται ξανά αυτές τις μέρες το πιο βαρύ τίμημα από τα αδιέξοδα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, με τους εργαζόμενους να ζουν από πρώτο χέρι τις συνέπειές της και να διαπράττεται έγκλημα διαρκείας ειδικά στις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων και επιχειρήσεις, καθώς μετατρέπονται σε εστίες συρροών | υπερμετάδοσης λόγω της έλλειψης ουσιαστικών μέτρων προστασίας των εργαζομένων… και με «πρωτόκολλα» της πλάκας ξανανοίγουν τα σχολεία μετά τις γιορτές ξεκινούν σιγά-σιγά και οι αλκυονίδες, με έναν ήλιος ψεύτη να προσπαθεί να μας πείσει να τον ακολουθήσουμε στους δρόμους μιας παγωμένης πόλης...
Τ0 2021 ένας χρόνος γεμάτος απώλειες –αλλά και μάχες, έκλεισε: Απώλειες ακριβών –κοντινών μας και μη προσώπων, ελευθεριών, δικαιωμάτων, αξιοπρέπειας...
Η Νέα Χρονιά, ξεκινάει γονατισμένη μπροστά στην πανδημία, το φόβο, τους εκβιασμούς, τον καταναγκασμό, την καχυποψία, τα ψέματα, την εξαπάτηση, την εκμετάλλευση, την κατάχρηση εξουσίας, το δισταγμό να διεκδικήσουμε τη ζωή που αξίζουμε, τα δικαιώματα που μας έκλεψαν, το χαμόγελο που μας στέρησαν, τη θαλπωρή της αγκαλιάς, τους φίλους, με έναν παραλογισμό που έγινε συστατικό της ζωή μας, με βασανισμένα αυτονόητα που πνίγονται από το φόβο...

🎈 Αλλά εμείς επιμένουμε!
🎈 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με υγεία και δύναμη!
🔻 Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τους λαούς!
🎈🎈 ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ, όχι ρομαντικά ή αθεράπευτα αλλά επειδή ξέρουμε ότι «ο κόσμος αλλάζει», πραγματικά, όταν η κοινωνία προχωρά μπροστά -και θα προχωρήσει, γιατί αυτό είναι νομοτέλεια ...τα πάντα ρει!.
💥 Αυτόν τον κόσμο υποδεχόμαστε το 2022.
💥 Μαθαίνουμε από το χθες, αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία το σήμερα, παλεύοντας για το αύριο

Αλκυόνη, Alcyone, Halcyone, Alkyónē

Η Αλκυόνη στην ελληνική μυθολογία ήταν σύζυγος του Κήυκα και κόρη του Αιόλου: Αλκυόνη, Alcyone, Halcyone, Alkyónē των Ρωμαίων η πανέμορφη θεσσαλή πριγκίπισσα από την Τραχίδα (σσ. κάπου γύρω από την Οίτη) και αργότερα βασίλισσα
Κατά τη μυθολογία κόρη του βασιλιά Αιόλου (από την Εναρέτη ή από την Αιγιάλη …τότε οι βασιλιάδες, όπως και σήμερα οι πλούσιοι είχαν το πάνω χέρι κάνοντας ό,τι τους γούσταρε αβρόχοις ποσί), που ο Κήυκας (Ceyx) γιος του Εωσφόρου (που συχνά ταυτίζεται με τον Εωσφόρο) την αγάπησε παράφορα και την παντρεύτηκε.

Σύμφωνα με αφήγηση της Βιβλιοθήκης του Απολλοδώρου (σσ. μυθικό βιβλία, σαν την Ιλιάδα και την Οδύσσεια) συχνά αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον «Δία» και «Ήρα» …κανονική ιεροσυλία -εννοείται, αυτό εξόργισε τον Δία και, ενώ ο Κήυκας βρισκόταν στη θάλασσα (για να συμβουλευτεί έναν χρησμό, σύμφωνα με τον Οβίδιο), ο θεός του έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του και -αμέσως μετά, ο Μορφέας, θεός των ονείρων, μεταμφιεσμένος, εμφανίστηκε στην Αλκυόνη ως οπτασία για να της πει τη μοίρα και εκείνη ρίχτηκε στη θάλασσα μέσα στη θλίψη της, όπου αντίκρισε το νεκρό σώμα του. Από συμπόνια, οι θεοί τους μετέτρεψαν και τους δύο σε πουλιά …
Παρόμοια διήγηση –με κάποιες παραλλαγές βρίσκουμε στον Οβίδιο και τον Υγίνο, όπως επίσης στον Βιργίλιο. Οι δύο πρώτοι αναφέρουν την μεταμόρφωση ως την προέλευση για την ετυμολογία των αλκυονίδων ημερών, μέρες μέσα στο χειμώνα κατά τις οποίες υπάρχει καλοκαιρία χωρίς ανέμους, ενώ η φράση εμφανίζεται και στις Όρνιθες του Αριστοφάνη, με την σημασία μιας ανέμελης και ήρεμης περιόδου, αναφορά επίσης γίνεται και από το Λουκιανό (σσ. στο διάλογό του «Αλκυών» ή «περί μεταμορφώσεως», όπου αναφέρει ότι οι άνεμοι κοπάζουν και η θάλασσα είναι σαν καθρέπτης, στον Αιλιανό στο έργο του «Περί ζώων ιδιότητος».
Μία άλλη εκδοχή θέλει τις (επτά) Αλκυονίδες κόρες του Γίγαντα Αλκυονέα, οι οποίες μετά το φόνο του πατέρα τους σκοτώθηκαν πηδώντας στη θάλασσα, και μεταμορφώθηκαν στη συνέχεια από την Αμφιτρίτη στα πουλιά αλκυόνες ή στον αστερισμό των Πλειάδων, που μεσουρανούν το Γενάρη, όταν γεννάει η Αλκυόνη.
Ο Αριστοτέλης στο «Περί ζώων ιστοριών», αναφέρει ότι ο αλκυόνη γεννά επτά μέρες τα αβγά και επτά τα μεγαλώνει, κατά τις οποίες μέρες ο Δίας χάρισε τις αλκυονίδες μέρες (σσ.«Διὸ καὶ καλοῦνται, ὅταν εὐδιειναὶ γένωνται αἱ τροπαί, ἀλκυονίδες ἡμέραι ἑπτὰ μὲν πρὸ τροπῶν, ἑπτὰ δὲ μετὰ τροπάς, καθάπερ καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν ὡς ὁπόταν χειμέριον κατὰ μῆνα πινύσκῃ Ζεὺς ἤματα τεσσαρακαίδεκα»), αναφέροντας ότι δεν έχουμε παντού αλκυονίδες, αλλά στην περιοχή της Σικελίας πάντα.

Η εμφάνιση των αλκυονίδων ημερών σήμερα αναφέρεται στο διάστημα 15-Δεκ | 15-Φεβρουαρίου, διάστημα το οποίο περιέχει τη μυθολογική σύνδεση και των 14 ημερών γύρω από το ηλιοστάσιο το Δεκέμβριο, και το μύθο των Πλειάδων και την περίοδο επώασης των αβγών των αλκυόνων τον Ιανουάριο. Από μετεωρολογικής πλευράς, σχεδόν πάντα εμφανίζονται και ιδιαίτερα το δεύτερο μισό του Ιανουαρίου, άλλοτε λίγες και άλλοτε περισσότερες, με σχετική άπνοια, ηλιοφάνεια ψηλές για την εποχή θερμοκρασίες και μικρή νεφοκάλυψη –δείτε εδώ
Η εξήγηση του φαινομένου ως φυσιολογικό αντι-κυκλωνικό λόγω της θέσης της Ελλάδας στα ΝΑ,  ενώ πρόσφατη (2014) έρευνα έδειξε ότι οι αλκυονίδες μέρες ήταν ένα σταθερό μετεωρολογικό φαινόμενο κατά τον 5^ο και 4^ο π.Χ αιώνα

Ο Άγγλος ποιητής Robert Graves, στους ελληνικούς μύθους, εξήγησε την προέλευση της Αλκυόνης ως εξής:  Ο θρύλος της φωλιάς (που δεν έχει σχηματισμό αφού δεν χτίζει κανένα είδος φωλιάς, αλλά γεννά αυγά σε τρύπες δίπλα στο νερό) μπορεί να αναφέρεται μόνο στη γέννηση του νέου ιερού βασιλιά, στο χειμερινό ηλιοστάσιο - αφού η βασίλισσα που αντιπροσωπεύει τη μητέρα του, τη θεά της Σελήνης, έχει μεταφέρει το πτώμα του γέρου βασιλιά σε ένα νεκρικό νησί. Επειδή όμως το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμπίπτει πάντα με την ίδια φάση της σελήνης, το «κάθε έτος» πρέπει να γίνει κατανοητό ως «κάθε μεγάλο έτος», των εκατό σεληνίων, στο τελευταίο από τα οποία ο ηλιακός και ο σεληνιακός χρόνος συγχρονίστηκαν κατά προσέγγιση, και η θητεία του ιερού βασιλιά έληξε.

Ο Όμηρος συνδέει το πουλί με την Αλκυόνη, έναν τίτλο της Κλεοπάτρας συζύγου του Μελέαγρου, (Ιλιάδα), και με μια κόρη του Αιόλου, φύλακα των ανέμων. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να σημαίνει «θαλάσσιο αρπακτικό», όπως κάποιοι υποστηρίζουν «βασίλισσα που διώχνει το κακό».

Αλκυόνη Alcyone Alcedo

Το πουλί, που έχει μια παραπονεμένη κραυγή, ήταν ιερό για τη θεά της θάλασσας Αφροδίτη ή τη Λευκοθέα (όπως η αλκυώνη της Κύπρου.)
Φαίνεται ότι στα τέλη της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. οι θαλασσοπόροι Αιολείς, που λάτρευαν την προελληνική θεά της Σελήνης ως θεϊκή τους πρόγονο και προστάτιδα τους, έγιναν υποτελείς στους λάτρεις του Δία Αχαιούς και αναγκάστηκαν να δεχτούν τον Ολύμπιο. θρησκεία. Ο «Δίας», που σύμφωνα με τον Ιωάννη Τζέτζη (σσ. Βυζαντινός λόγιος, συγγραφέας και ποιητής, με πολυάριθμα έργα που αποτελούν σημαντική πηγή για χαμένα αρχαία ελληνικά), ήταν μέχρι τότε ένας τίτλος που γεννιόταν από μικρούς βασιλιάδες, εφεξής προοριζόταν μόνο για τον Πατέρα των Ουρανών. Στην Κρήτη, η αρχαία μυστικιστική παράδοση ότι ο Δίας γεννιόταν και πέθαινε κάθε έτος παρέμεινε και στους χριστιανικούς χρόνους με τους τάφοι του Δία στην Κνωσό, στο όρος Ίδη και στο όρος Δίκτη, το καθένα διαφορετικό λατρευτικό κέντρο.

Ο Πλίνιος, ο οποίος περιγράφει λεπτομερώς την υποτιθέμενη φωλιά του αλκυώνα - σαν ζωόφυτο που ονομάζεται halcyoneum από τον Linnaeus - αναφέρει ότι φαίνεται σπάνια, και μετά μόνο στα δύο ηλιοστάσια και κατά τις Πλειάδες. Αυτό αποδεικνύει ότι ήταν αρχικά μια εκδήλωση της θεάς της Σελήνης, η οποία ήταν εναλλακτικά (στο χειμερινό | θερινό ηλιοστάσιο) Θεά της Ζωής | Θανάτου και, αρχές Νοεμβρίου, όταν έδυαν οι Πλειάδες, έστελνε στον ιερό βασιλιά την κλήτευση του θανάτου του.

Οι συνθήκες του θανάτου του Κήυκα δείχνουν ότι οι Αιολείς, που ήταν διάσημοι ναυτικοί, λάτρευαν τη θεά ως «Αλκυόνη» επειδή τους προστάτευε από τους βράχους και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες με τον εκδικητικό Δίας να καταστρέφει το πλοίο και τον-την αλκυώνα να πιστώνεται με τη μαγική δύναμη της καταπράυνσης των καταιγίδων με το νεκρό σώμα του, να γίνεται φυλαχτό ενάντια στους κεραυνούς

Η Αλκυόνη αναζητά τον σύζυγό της.
Λάδι σε μουσαμά, έργο του Herbert James Draper halcyone_1915

Το γένος Ceyx Κήυκας (οικογένεια των αλκυόνων του ποταμού) πήρε το όνομά του
Η οικογένεια των Halcyonidae (δέντρων) πήρε επίσης το όνομά της από την Αλκυόνη, το γένος Halcyon, επίσης το λατινικό όνομα του είδους της αλκυόνας (Megaceryle alcyon) αναφέρεται επίσης στο όνομά της.
Η ιστορία τους εμφανίζεται στο The Book of the Duchess, επίσης είναι η βάση για την όπερα Alcyone του Γάλλου συνθέτη Marin Marais και την καντάτα Alcyone του Maurice Ravel.

Μια συλλογή του διάσημου Καναδού ποιητή της φύσης, Archibald Lampman, Alcyone, η τελευταία του συλλογή (δημοσιεύτηκε μετά θάνατον το 1899), αναδεικνύει τα ουτοπικά οράματα του Lampman για το μέλλον.
Ο TS Eliot  αντλεί από αυτόν τον μύθο στο The Dry Salvages: Και ο κουρελιασμένος βράχος στα ανήσυχα νερά | Τα κύματα τον ξεπλένουν, οι ομίχλες τον κρύβουν | την ημέρα της αλκυόνης είναι απλώς ένα μνημείο | ανεμολάμνοντας είναι πάντα ένα σημάδι | Να χαράξω μια πορεία …αλλά στη ζοφερή εποχή | ή την ξαφνική οργή, είναι αυτό που ήταν πάντα…

Ο Μορφέας μεταμορφωμένος σε Κήυκα παρουσιάζεται στην Αλκυόνη.
Tempesta Antonio, Χαλκογραφία, 1606 - Harvard Art Museums

Το The Demigod Files του Rick Riordan είχε ένα μέρος που ονομάζεται "The Diary of Luke Castellan" που αναφέρει έναν παρόμοιο χαρακτήρα που ονομάζεται Halcyon Green, ο οποίος είναι γιος του Απόλλωνα και βρίσκεται σε "κατ' οίκον περιορισμό" επειδή αποκάλυψε σε μια γυναίκα τη μοίρα της…

Η Αλκυόνη θρηνεί τον πνιγμένο Κήυκα.
Wilson Richard 1768, λάδι σε μουσαμά, National Museum Wales

Δείτε και "αλκυονίδες ημέρες" meteo.gr