Liza υπάρχει μόνο μία…

Η Liza May Minnelli είναι “θρυλική” _κόρη του μύθου Judy Garland+Vincente Minnelli, τότε που όλα ήταν αλλιώς στην 7^η τέχνη _τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτε δεν είν΄ όπως παλιά...

Ο πατέρας της Vincent_Minelli _1950s

Ήδη καθιερωμένη ως τραγουδίστρια σε νυχτερινά κέντρα και ηθοποιός του μουσικού θεάτρου, απέσπασε για πρώτη φορά την αναγνώριση των κριτικών για τις δραματικές της ερμηνείες στις ταινίες The Sterile Cuckoo _ (Pookie _1969) και Tell Me That You Love Me, Junie Moon. Η Μινέλι έγινε διεθνές αστέρι για την εμφάνισή της ως Σάλι Μπόουλς στην κινηματογραφική εκδοχή του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, Cabaret, το 1972, για το οποίο κέρδισε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου _αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Pookie ο Στείρος Κούκος

Δυο λόγια για το άγνωστο σε πολλούς Pookie, που παίρνει επάξια 9|10 αστέρια __Μοναξιά...

The Sterile Cuckoo _ο Στείρος Κούκος αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού ζευγαριού του οποίου η σχέση βαθαίνει παρά τις διαφορές και τις ανεπάρκειές τους. Η ταινία διασκευάστηκε από τον Alvin Sargent από το μυθιστόρημα του 1965 του John Nichols, που σκηνοθέτησε ο Pakula στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο και έλαβε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ (42^α Όσκαρ) Liza Minnelli Α' Γυναικείου Ρόλου και το τραγούδι των Fred Karlin και Dory Previn "Come Saturday Morning" (ερμηνεία των Sandpipers) για το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι.

Έλα Σάββατο πρωί, θα φύγω με τον φίλο μου
Θα περάσουμε το Σάββατο μέχρι το τέλος, μόνο εγώ και ο φίλος μου
Θα ταξιδέψουμε χιλιόμετρα με τα σαββατιάτικα χαμόγελά μας και μετά θα προχωρήσουμε
Αλλά θα τα θυμόμαστε πολύ μετά το Σάββατο που έφυγε
Έλα Σάββατο πρωί, έλα Σάββατο πρωί
Έλα Σάββατο πρωί, θα φύγω με τον φίλο μου
Θα γελάμε το Σάββατο περισσότερο από τη μισή μέρα, μόνο εγώ και ο φίλος μου
Ντυμένοι με τα δαχτυλίδια μας και τα σαββατιάτικα και μετά θα προχωρήσουμε
Αλλά θα τα θυμόμαστε πολύ μετά το Σάββατο αυτό πολύ πολύ πολύ …
Έλα Σάββατο πρωί __επανάληψη

               Υπόθεση

Η Mary Ann _"Pookie" Adams είναι μια ιδιόμορφη παράξενη χοντρούλα που συναντά τον ήσυχο, συγκρατημένο Jerry Payne ενώ περιμένει ένα λεωφορείο που κατευθύνεται προς τα κολέγιά τους. Και οι δύο είναι πρωτοετείς φοιτητές και τα σχολεία τους βρίσκονται το ένα κοντά στο άλλο. Ο Τζέρι παρατηρεί ότι η Πούκι είναι διαφορετική, απρόβλεπτη: λέει ψέματα ακόμη και σε μια καλόγρια στο λεωφορείο για να μπορέσει να καθίσει πιο κοντά του. Καθώς αυτός προσπαθεί να οργανώσει τη ζωή του, η επιθετική Πούκι φτάνει απροειδοποίητα ένα Σάββατο πρωί. Οι δυο τους περνούν χρόνο μαζί το Σαββατοκύριακο και σύντομα αρχίζουν να βλέπονται τακτικά. Ο Τζέρι την ερωτεύεται  αλλά οι διαφορετικές προσωπικότητες τους κρατούν χώρια. Συμφωνούν να κάνουν σεξ _το ξεκινάνε. Αργότερα, η Πούκι λέει στον Τζέρι ότι μπορεί να είναι έγκυος. Όταν αποδεικνύεται πως αυτό δεν … αυτός αποφασίζει να περάσει μόνος του τις ανοιξιάτικες διακοπές για να προλάβει τις σπουδές. Αλλά η Πούκι τον παρακαλεί __έλα ρε συ…

Μια εβδομάδα μόνος με την, κάπως ασταθή _ας το πούμε έτσι, Πούκι τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι χρειάζονται χρόνο χωριστά. Αργότερα ανακαλύπτει ότι έχει παρατήσει το σχολείο. Με τον καιρό, τη βρίσκει στην ίδια πανσιόν που είχε νοικιάσει την πρώτη φορά που τον επισκέφτηκε. Την βάζει σε ένα λεωφορείο για το σπίτι και, προς το παρόν, οι δρόμοι των νεαρών εραστών χωρίζουν.

• Liza Minnelli ως Mary Ann "Pookie" Adams
• ΓουέντελΜπάρτονωςΤζέριΠέιν
• TimMcIntire ως CharlieSchumacher
  
  
  Μοναξιά…

Μια από τις λίγες ταινίες που έχουμε δει στις οποίες κάθε πλάνο αντιπροσωπεύει το θέμα και τη συνολική αίσθηση της. Ανεξάρτητα από το αν στο Pookie η Λίζα κι ο Wendell Burton είναι μαζί ως ζευγάρι, σε πλήθος κόσμου ή εντελώς μόνοι, μια αίσθηση μοναξιάς διαπερνά όλη την ταινία (10+47λ) _“και μαζί και μόνος ίδιος είν΄ο πόνος”. Για να το πετύχει αυτό, ο σκηνοθέτης Alan J. Pakula χρησιμοποιεί πολλές μακρινές λήψεις των χαρακτήρων ή, κατά τη διάρκεια της σκηνής του πάρτι, έχει τους Pookie και Jerry σε ξεχωριστά επίπεδα μιας σκάλας, να κοιτάζουν πάνω ή κάτω ο ένας τον άλλον από απόσταση. Από την πρώτη κιόλας λήψη το βλέπουμε αυτό, με την Pookie και τον πατέρα της να περπατούν σε ένα παγκάκι και μετά να κάθονται εκεί και να περιμένουν, σε μια εξαιρετικά μεγάλη λήψη που καλύπτει ολόκληρο το πρώτο μέρο. Κατά την αναπαράσταση της αδεξιότητας μιας πρώτης σεξουαλικής εμπειρίας, χρησιμοποιείται μια άλλη εξαιρετικά μεγάλη λήψη, στην οποία ο Τζέρι ξεντύνει τον Πούκι, βγάζει κάθε ρούχο ένα-ένα, κρεμώντας τα στη ντουλάπα ή διπλώνοντάς τα σωστά, μετά κάνοντας το ίδιο για τον εαυτό του, και μέσα σε αυτό η μοναξιά εδραιώνεται στον μεγάλο ενθουσιασμό της Πούκι, απέναντι στο τίποτε. Εντελώς αντιρομαντικοί αμφότεροι. Ακόμη και ο μικρός ρόλος του McIntire ως Charlie παίζει σημαντικό ρόλο στην αναπαράσταση της μοναξιάς, καθώς υποθέτει ότι ο Jerry είναι παρθένος, όπως είναι, νομίζοντας ότι το εκμυστηρεύεται αυτό (στον Jerry) επειδή το έχουν κοινό _κάτι που δεν έχουν.

Η Minnelli παίζει σε αυτό το εξαιρετικό, πιθανότατα στο ίδιο επίπεδο με το ρόλο της στο "Cabaret" του Bob Fosse. Αυτή είναι επίσης μια από τις λίγες ταινίες κατά τις οποίες …στην πραγματικότητα δακρύσαμε. Πιστεύουμε πως είναι μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία και αξίζει υψηλότερη βαθμολογία από αυτή που της δίνουν. Τα θέματα που πραγματεύεται δεν είναι καθόλου ασήμαντα, είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής και το τέλος είναι ότι καλύτερο για να το αποδείξει αυτό. Είναι πολύ ρεαλιστικό στην ψυχολογική απεικόνιση των χαρακτήρων, κάτι πολύ δύσκολο να το πετύχεις, αλλά το ντουέτο Minnelli-Pakula τα κατάφερε περίφημα. Δεν έχουμε διαβάσει το βιβλίο (σενάριο John Nichols-Alvin Sargent), αλλά σίγουρα αποτέλεσε τη βάση των χαρακτήρων στην κινηματογραφική μεταφορά. Αν και είναι _το επαναλαμβάνου μια γλυκόπικρη -θλιβερή ταινία με τον Pakula να μας πετάει στα μούτρα μια εξωφρενική προσωπικότητα της Pookie και παρόλο που, όπως ο Jerry, νιώθουμε ότι είναι ενοχλητικό άτομο _αεικίνητο μαμούνι, ακόμα κι αν είναι φιλική, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να την ακούμε και να την παρακολουθούμε και όταν δεν είναι σε μια σκηνή νιώθουμε ότι κάτι λείπει. Έτσι, σχετικά γρήγορα, αρχίζουμε να απολαμβάνουμε τον χαρακτήρα της και ό,τι φέρνει στην ταινία, όπως ο Τζέρι αρχίζει να απολαμβάνει την παρέα της και εκείνη τον βοηθά να μάθει να απολαμβάνει τη ζωή του και να είναι πιο εξωστρεφής, παρόλο που, τελικά, αυτό λειτουργεί ενάντια στην ίδια την Πούκι. Επαναλαμβάνουμε ότι αυτή η ταινία έχει αγνοηθεί πολύ, την προτείνουμε ανεπιφύλακτα, ακόμη και με το θλιβερό τέλος της _ ή μάλλον ακριβώς γι αυτό, το οποίο δε θα σας αποκαλύψουμε. Μέχρι το τέλος της ερωτεύεσαι μια Πούκι, που τα δίνει όλα και αυτό είναι που την κάνει τόσο δυνατή ταινία.

          Καμπαρέ Cabaret

Mιούζικαλ 1972 σκηνοθεσία Μπομπ Φόσι σενάριο Τζέι Άλεν με Λάιζα Μινέλι, Μάικλ Γιορκ και Τζόελ Γκρέι +Χέλμουτ Γκριμ, Μαρίζα Μπέρενσον και Φριτς Βέπερ. Η ταινία διαδραματίζεται στο Βερολίνο των αρχών της 10ετίας του 1930, λίγο πριν από την πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο του ναζισμού και πραγματεύεται τη σχέση της Σάλι Μπόουλς, μιας Αμερικανίδας τραγουδίστριας σε καμπαρέ, με τον Μπράιαν Ρόμπερτς, έναν Βρετανό συγγραφέα _πληροφορίες …

·        IMDb

·        AllMovie

·        Rotten Tomatoes

·        Metacritic

·        TCMDB

·        AlloCine

·        Cine.gr

·        Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου

Δεν είναι _φυσικά πολιτική: αντλεί τη θεματολογία της από τρία διαφορετικά έργα: το μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ με τίτλο Cabaret, το οποίο με τη σειρά του είχε βασιστεί στην αυτοβιογραφική νουβέλα Goodbye to Berlin του Κρίστοφερ Άισεργουντ και το θεατρικό του 1951­_ I Am a Camera_ του Τζον Βαν Ντρούτεν, βασισμένο επίσης στη νουβέλα του Άισεργουντ. Από τα τραγούδια του μιούζικαλ του 1966 ελάχιστα χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία. Οι Κάντερ και Ιμπ που είχαν γράψει τα τραγούδια του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ έγραψαν καινούργια για την ταινία με διηγηματικό χαρακτήρα που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα αισθήματα των πρωταγωνιστώνμ με Tomorrow Belongs to Me, να είναι το μοναδικό που δεν ερμηνεύεται ούτε από τη Λάιζα Μινέλι, ούτε από τον Τζόελ Γκρέι.

Η ταινία αποτέλεσε το πρώτο σκηνοθετικό εγχείρημα του Μπομπ Φόσι, μετά την αποτυχία που είχε το Γλυκιά Τσάριτι (Sweet Charity) του 1969 με τη Σίρλεϊ Μακ Λέιν που _αν και καλούτσικη, είχε πατώσει στο αμερικανικό Box-Office. To 1972 βρήκε τον Φόσι να ανακάμπτει με το Καμπαρέ, το οποίο τον ανέδειξε ως έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της γενιάς του. Η ταινία έδωσε και την ευκαιρία στην Λάιζα να ξεδιπλώσει τόσο το υποκριτικό και ερμηνευτικό της ταλέντο, το οποίο της χάρισε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Η ταινία που έλαβε συνολικά 10 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, βραβεύτηκε τελικά με 8 βραβεία, έχασε όμως το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας _και σωστά από τον πρώτο “νονό”_The Godfather, 1972 του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Το Καμπαρέ διατηρεί το ρεκόρ των περισσότερων βραβείvn Όσκαρ, χωρίς να έχει κερδίσει το Καλύτερης Ταινίας. Η πρεμιέρα έλαβε διθυραμβικές κριτικές, ενώ αποτέλεσε και τεράστια εισπρακτική επιτυχία _mε προϋπολογισμό 4,6 εκατομ$, έκανε παγκόσμιες εισπράξεις 42,8. Η ταινία απέσπασε επίσης πολλά βραβεία από τους κριτικούς της περιόδου, ενώ το Empire το κατέταξε στη θέση 367, στη λίστα με τις 500 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Η ταινία επιλέχθηκε να φυλαχθεί για διατήρηση στο Εθνικό Αρχείο Κινηματογράφου των ΗΠΑ από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το 1995, με αιτιολόγηση πως είναι "πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική".

Πλοκή

Το 1931, ο φοιτητής του Κέιμπριτζ και συγγραφέας Μπράιαν Ρόμπερτς (Μάικλ Γιορκ) φτάνει στο Βερολίνο προκειμένου να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη γερμανική γλώσσα. Μην έχοντας πολλά χρήματα αποφασίζει να κάνει μαθήματα αγγλικών σε Γερμανούς προκειμένου να βγάζει τα προς το ζην και νοικιάζει ένα οικονομικό δωμάτιο στο σπίτι της φρόιλαϊν Σνάιντερ (Ελίζαμπεθ Νόιμαν Φίαρτελ), όπου γνωρίζεται με μια άλλη ένοικο, την Αμερικανίδα τραγουδίστρια Σάλι Μπόουλς (Λάιζα Μινέλι). Η φανταχτερή Σάλι, που ερωτεύεται τον Μπράιαν, τραγουδάει στο καμπαρέ Κιτ Κατ, όπου συνεργάζεται με τον κομπέρ (Τζόελ Γκρέι) για να πραγματοποιήσει τα χορευτικά της νούμερα. Η Σάλι παρασέρνει τον Μπράιαν στον κόσμο της και ονειρεύεται να τον κάνει έναν από τους εραστές της, μέχρι και τη στιγμή που μαθαίνει ότι είναι ομοφυλόφιλος, χωρίς να έχει όμως ακόμη εμπειρίες. Οι δυο τους γίνονται επίσης φίλοι με τον φτωχό Φριτς Βέντελ (Φριτς Βέπερ) και την πανέμορφη και ζάπλουτη κληρονόμο Νατάλια Λαντάουερ (Μαρίζα Μπέρενσον), που είναι μαθητές του Μπράιαν. Ο Φριτς προσπαθεί να αναρριχηθεί κοινωνικά κάνοντας τον ζιγκολό και βλέπει αρχικά στο πρόσωπο της Νατάλια, που είναι εβραϊκής θρησκείας, το εισιτήριό του για μια άνετη ζωή. Η Νατάλια όμως καταλαβαίνει τα κίνητρα του Φριτς και δεν μπορεί να παραβλέψει τις διαφορές στη θρησκεία τους. Ο Φριτς και η Νατάλια ερωτεύονται παρ' όλα αυτά, ενώ η ζωή της Σάλι και του Μπράιαν στοιχειώνεται από την είσοδο του αμφισεξουαλικού και ζάπλουτου βαρόνου Μαξιμίλιαν φον Χόιν (Χέλμουτ Γκριμ), που ζει όπως και η Σάλι ξέφρενη ζωή, αλλά έχει και την οικονομική άνεση για να το κάνει. Ο Μαξ προσπαθεί να δελεάσει σεξουαλικά τους δυο νέους του φίλους κάνοντας τους δώρα και χάρες. Παράλληλα το καθεστώς του ναζισμού κάνει αισθητή την παρουσία του, αλλάζοντας τις ζωές όλων.

                 Βραβεία

·       Α΄ Γυναικείου Ρόλου – Λάιζα Μινέλι

·       Β΄ Ανδρικού Ρόλου – Τζόελ Γκρέι

·       Σκηνοθεσίας - Μπομπ Φόσι

·       Φωτογραφίας – Τζέφρι Άνσγουορθ

·       Μοντάζ - Ντέιβιντ Μπρέθερτον

·       Μουσικής Επιμέλειας - Ραλφ Μπερνς

·       Ήχου - Ρόμπερτ Νάντσον & Ντέιβιντ Χάιλντγιαρντ

·       Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Ρολφ Ζέετμπαουερ, Χανς Γιούργκεν Κίμπαχ & Χερμπερτ Στράμπελ

Υποψηφιότητα:  Καλύτερης Ταινίας – Σάι Φόιερ | Διασκευασμένου Σεναρίου - Τζέι Άλεν

Ενώ κινηματογραφικά έργα όπως Lucky Lady _ Η τυχερή κυρία, A Matter of Time _Όταν η γυναίκα θέλει και New York, New York έτυχαν λιγότερο ευνοϊκής υποδοχής σε σχέση με τους σκηνικούς της ρόλους, η Minnelli έγινε μια από τις πιο ευέλικτες, σεβαστές και _φυσικά με τις μεγαλύτερες πωλήσεις entertainers | performers στην τηλεόραση, ξεκινώντας με τη Liza with a Z το 1972 και στη σκηνή στις παραγωγές Broadway των Flora the Red Rink, The Act & The Act κά. Η Minnelli περιόδευσε επίσης διεθνώς και έκανε παραστάσεις όπως στο Carnegie Hall, Frank - Liza & Sammy _με Frank Sinatra και Sammy Davis Jr., The Ultimate Event και η Liza Live από το Radio City Music Hall και πολλές ακόμη

Μετά από χρόνια χρόνιων προβλημάτων υγείας, συμπεριλαμβανομένης μιας σοβαρής λοίμωξης από ιογενή εγκεφαλίτιδα, επέστρεψε με μια νέα συναυλία, το Liza’s Back, το 2002.

Έκανε αρκετές guest εμφανίσεις στην κωμική σειρά Arrested Development και είχε έναν μικρό ρόλο στην ταινία The OH in Ohio _ Ωχ! στο Οχάιο, ενώ συνέχισε να περιοδεύει διεθνώς. Το 2008/09 ερμήνευσε το Broadway Liza’s στο The Palace.! που κέρδισε το βραβείο Tony για την Καλύτερη Ειδική Θεατρική Εκδήλωση.

       Βιογραφία

Η Λάιζα Μινέλι (Liza May Minnelli) γεννημένη 12 Μαρτίου 1946 κόρη του χολιγουντιανού σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι και της ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο σε ηλικία τριών ετών, πλάι στη μητέρα της, στην ταινία In the Good Old Summertime, 1949 τη σκηνοθεσία της οποίας είχε αναλάβει ο πατέρας της. Μετά το διαζύγιο των γονιών της πηγαίνει να μείνει με τη μητέρα της, η οποία την ωθεί να κάνει τα πρώτα της βήματα στο θεατρικό σανίδι και να εκμεταλλευτεί την υπέροχή της φωνή. Η Μινέλι μεγάλωσε ανάμεσα σε αστέρες του Χόλιγουντ και παράλληλα είχε να αντιμετωπίσει την εξάρτηση της μητέρας της από το αλκόολ και τα ναρκωτικά και να φροντίσει τα δυο της ετεροθαλή αδέλφια (Λόρνα και Τζο Λουφτ), αλλά και την ίδια της τη μητέρα.  Σε ηλικία 16 ετών ανέλαβε τον κεντρικό ρόλο στο μιούζικαλ Best Foot Forward (1963) το οποίο ανέβηκε στη Νέα Υόρκη αποσπώντας τεράστια επιτυχία, ενώ ένα χρόνο αργότερα εμφανίστηκε πλάι στη μητέρα της σε συναυλία που έλαβε χώρα στο London Palladium και χάρισε και στις δυο γυναίκες διθυραμβικές κριτικές. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και σε δίσκο κάνοντας επιτυχία. Εκείνη την περίοδο η Λάιζα γνωρίστηκε με τον Πίτερ Άλλεν, έναν Αυστραλό τραγουδοποιό τον οποίο η μητέρα της είχε προωθήσει στο χώρο του θεάματος και με τον οποίο παντρεύτηκε το 1967.

Το 1965, σε ηλικία μόλις 19 ετών η Μινέλι βραβεύτηκε με βραβείο Τόνι για την ερμηνεία της στο μιούζικαλ Flora, the Red Menace, ενώ τρία χρόνια αργότερα έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για τη συμμετοχή της στην ταινία Πούκι (The Sterile Cuckoo)_αναφερθήκαμε αναλυτικά παραπάνω.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, η Μινέλι συνέχισε τις επιτυχημένες της εμφανίσεις σε μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας ακόμη ένα Τόνι για την ερμηνεία της στο θεατρικό The Act και το 1972 επελέγη για να ερμηνεύσει το σπουδαιότερο ίσως ρόλο της καριέρας της, εκείνο της χορεύτριας Σάλι Μπόουλς στο μιούζικαλ του Μπομπ Φόσι Καμπαρέ (Cabaret, 1972). Η ερμηνεία της στην ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και τα τραγούδια Cabaret και Money, Money, Money είναι αξιομνημόνευτα μέχρι και σήμερα. Η Μινέλι δήλωσε ότι για να προετοιμαστεί για το ρόλο μελέτησε φωτογραφίες ηθοποιών των δεκαετιών '20 και '30 όπως η Λουίζ Μπρουκς και η Λουίζ Γκλάουμ. Την ίδια χρονιά έλαβε επίσης βραβείο Έμμυ για την εμφάνισή της στο τηλεοπτικό σόου Liza with a Z. Τέσσερα χρόνια αργότερα ανέλαβε ακόμη έναν αξιομνημόνευτο ρόλο στην ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (New York, New York, 1978) όπου υποδυόταν την ερωμένη του Ρόμπερτ Ντε Νίρο.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 η καριέρα της στο χώρο του κινηματογράφου άρχισε να φθίνει λόγω χρόνιων καταχρήσεων σε αλκοόλ και ναρκωτικά. Αξιομνημόνευτη είναι η ερμηνεία της στην ταινία Άρθουρ, αυτός ο καταπληκτικός κύριος 10 (Arthur, 1981) πλάι στους Ντάντλεϊ Μουρ και Τζον Γκίλγκουντ. Η Μινέλι επέστρεψε στο χώρο της μουσικής ηχογραφώντας τραγούδια τα οποία είχε ερμηνεύσει στο θέατρο και τον κινηματογράφο καθώς και ένα δίσκο με τίτλο Results το 1989 σε παραγωγή του βρετανικού συγκροτήματος Pet Shop Boys το οποίο έβγαλε τα σινγκλ Losing my mind και Love pains που έκαναν επιτυχία. Οι συναυλίες που έκανε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 είχαν επιτυχία. Παράλληλα έκανε ντουέτα με τραγουδιστές μεγάλου βεληνεκούς όπως ο Φρανκ Σινάτρα κά.

Το 1997 αντικατέστησε τη Τζούλι Άντριους στην επανεκτέλεση του μιούζικαλ Βίκτωρ Βικτώρια στο Μπρόντγουεϊ και έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Το 2000 χτυπήθηκε από ιογενή εγκεφαλίτιδα και οι γιατροί της πρόβλεψαν ότι δεν επρόκειτο να ξαναμιλήσει και ότι επρόκειτο να μείνει καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι για την υπόλοιπή της ζωή, αλλά η Μινέλι με τη δύναμη της θέλησης και με τη βοήθεια μαθημάτων φωνητικής και χορού κατάφερε να ορθοποδήσει και να ερμηνεύσει το τραγούδι Never Never Land στο Madison Square Garden το 2001. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο αφιέρωμα Michael Jackson: 30th Anniversary Special όπου τραγούδησε το You are not alone και όπου γνωρίστηκε με τον παραγωγό της συναυλίας Ντέιβιντ Γκεστ τον οποίο έπειτα παντρεύτηκε. Η Μινέλι αρνιόταν για πάρα πολλά χρόνια να τραγουδήσει το τραγούδι της μητέρας της Over The Rainbow από την ταινία Ο μάγος του Οζ (The Wizard of Oz, 1939), το οποίο συμπεριέλαβε στη συλλογή τραγουδιών που κυκλοφόρησε το 2002 με τίτλο Liza's Back. Οι κριτικοί υποδέχτηκαν το δίσκο αυτό με διθυραμβικές κριτικές. Το 2010 εμφανίστηκε στην ταινία (σαπουνόπερα) Sex and the City 2 όπου ερμήνευσε την επιτυχία της Μπιγιονσέ Single Ladies.

Η προσωπική της ζωή δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένη. Ο πρώτος της γάμος με τον Πίτερ Άλλεν έληξε άδοξα το 1974 όταν έμαθε ότι εκείνος ήταν ομοφυλόφιλος. Έπειτα το 1974 παντρεύτηκε με το σκηνοθέτη Τζακ Χέιλι Τζούνιος τον οποίο άφησε το 1979 για τον γλύπτη Μαρκ Τζέρο με τον οποίο παρέμεινε παντρεμένη μέχρι και το 1992. Δεν κατάφερε να αποκτήσει παιδιά παρά τις προσπάθειές της (έμεινε έγκυος τρεις φορές και απέβαλε και τις τρεις). Ο τέταρτός της γάμος με τον Ντέιβιντ Γκεστ το 2002 έληξε μετά από ένα χρόνο.

Φιλμογραφία

Κινηματογράφος | Έτος | Ταινία | Ρόλος

• 1949   IntheGoodOldSummertime_Μωρό    
• 1954   Μην Παντρεύεστε Ποτέ (The Long, Long Trailer) _Καλεσμένη στο γάμο    
• 1967   Charlie Bubbles _Ιλάιζα    
• 1969   Πούκι (The Sterile Cuckoo) _"Πούκι" (Μαίρη Αν) Άνταμς _Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλλο καλύτερης ξένης ηθοποιού _Βραβείο κύκλου κριτικών του Κάνσας - Α' γυναικείος ρόλος _ Βραβείο Φεστιβάλ Μαρ Ντελ Πλάτα καλύτερης ξένης ηθοποιού _Υποψήφια - Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου _BAFTA Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης _Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε δράμα
• 1970   Πεςμουπωςμ' Αγαπάς, Τζούνι (Tell Me That You Love Me, Junie Moon) _          ΤζούνιΜουν
• 1972   Καμπαρέ (Cabaret) Σάλι Μπόουλς _Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου _Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλλο καλύτερης ξένης ηθοποιού _Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ _Βραβείο Σαν Ζορντί- Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε ξένη ταινία
• 1974   Just One More Time _Ηίδια(Μικρούμήκους)
• That's Entertainment! _Η ίδια (αφηγήτρια)     
• Journey Back to Oz           Ντόροθι _φωνή (ηχογραφήθηκε το 1963, κυκλοφόρησε το 1974)
• 1975   Η Τυχερή Κυρία (Lucky Lady) _Κλαιρ _Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ
• 1976   Silent Movie _Η ίδια        
• Όταν η Γυναίκα Θέλει (A Matter of Time) _Νίνα        
• 1977   Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (New York, New York) Φρανσίν Έβανς _Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ
• 1981   Άρθουρ, Αυτός ο Καταπληκτικός Κύριος 10 (Arthur) _Λίντα Μαρόλα
• 1983   Ο Βασιλιάς της Κωμωδίας (The King of Comedy)
• 1984   Τα Μάπετς στο Μανχάταν (TheMuppetsTakeManhattan) _Η ίδια  
• 1985   That's Dancing! _η ίδια (παρουσιάστρια)         
• 1988   Μπάτσος για Νοίκιασμα (Rent-a-Cop) _Ντέλα Ρόμπερτς _Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερης Ηθοποιού
• 1988   Απένταρος Εκατομμυριούχος (Arthur 2: On the Rocks) _Λίντα Μαρόλα Μπαχ _Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερης Ηθοποιού
• 1991   Stepping Out
• 1994   A Century of Cinema _ντοκιμαντέρ
• 1995   Unzipped _ντοκιμαντέρ
• 2006   Τοωχ! στοΟχάιο (The Oh in Ohio) _ΑλίσιαΝτόναχιου        
• 2010   Broadway: Beyond the Golden Age _ντοκιμαντέρ
• 2010   Sex and the City 2 Υποψήφια - Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερης Ηθοποιού
• 2011   Lady Gaga Presents the Monster Ball Tour: At Madison Square Garden    
• 2013   Smash          

Τηλεόραση

•      1965: The Dangerous Christmas of Red Riding Hood
•     1979: The Muppet Show (4ηΣεζόν)
•     1984: The Princess and the Pea (επεισόδιο της ανθολογίας Θέατρο παραμυθιών)
•     1985: A Time to Live
•     1988: Sam Found Out: A Triple Play
•     1994: Parallel Lives
•     1995: The West Side Waltz
•     2003-05, 2013: Arrested Development'
•     2009: Drop Dead Diva
•     2013: Smash- The Surprise Party (Επεισόδιο 10)

Specials

•     1964: Judy and Liza at the Palladium (μετηΤζούντιΓκάρλαντ)
•     1970: Liza
•     1972: Liza with a Z (Συναυλία για την τηλεόραση)
•     1974: Love from A to Z (μετονΣαρλΑζναβούρ)
•     1980: Goldie and Liza Together (μετηνΓκόλντιΧον)
•     1980: An Evening with Liza Minnelli
•     1986: Liza in London
•     1987: Minnelli on Minnelli: Liza Remembers Vincente (ντοκιμαντέρ)
•     1989: Frank, Liza & Sammy: The Ultimate Event (μετουςΦρανκΣινάτρακαιΣάμιΝτέιβιςΤζούνιορ)
•     1992: Liza Live from Radio City Music Hall
•     1993: Liza & Friends: A Tribute to Sammy Davis, Jr. (με τους Σαρλ Αζναβούρ, Τομ Τζόουνς, Τζέρι Λιούις, και Κλιφ Ρίτσαρντ)

Δισκογραφία | Στούντιο Άλμπουμ

•     1964: Liza! Liza!
•     1965: It Amazes Me
•     1966: There Is a Time
•     1967: Liza Minnelli
•     1968: Come Saturday Morning
•     1970: New Feelin'
•     1973: The Singer
•     1977: Tropical Nights
•     1989: Results
•     1996: Gently
•     2010: Confessions

Ηχογραφήσεις από μιούζικαλ

•     1963: BestFootForward
•     1965: Flora the Red Menace Songs
•     1965: The Dangerous Christmas of Red Riding Hood
•     1977: The Act (musical)Song list
•     1984: The Rink (musical) Song list
•     1995 Music from The Life: A New Musical