Ζάρκο Πάσπαλι 🏀 απομυθοποίηση του μαύρου πρόβατου

Αθλητής, που τρελαινόταν για πίτσα και έκανε μέχρι κι 100 τσιγάρα τη μέρα (καμιά φορά και εντός γηπέδου)…, ο Ζάρκο Πάσπαλι (Жарко Паспаљ, Žarko Paspalj), αποτέλεσε ένα από τα πιο αυθεντικά ταλέντα της γιουγκοσλάβικης σχολής μπάσκετ, που μπορούσε να σκοράρει με χίλιους κι έναν τρόπους αλλά και να μην... μια τρομερή, σχεδόν καρτουνίστικη φιγούρα, με μεγάλα αυτιά και σχεδόν κωμικό στυλ όταν δοκίμαζε να σουτάρει, το αιώνιο άσπρο τι-σερτ μέσα από τη φανέλα του Όταν η μπάλα έφευγε από το αριστερό του χέρι έμοιαζε «μαγεμένη» με αποκλειστικό στόχο να καταλήξει στο αντίπαλο καλάθι. Μαυροβούνιος (Montenego) στην καταγωγή _τα πρώτα του βήματα, τα έκανε στην Μπουντούτσνοστ της Ποντγκόριτσα, διεθνής καλαθοσφαιριστής _2,08 μ. ύψος αγωνιζόταν στις θέσεις του σμολ και πάουερ φόργουορντ, αγωνίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην Ελλάδα, αποτελώντας έναν από τους κορυφαίους αθλητές, έχοντας σημαντική επιρροή στην ανάδειξη του ελληνικού πρωταθλήματος. Επίσης αγωνίστηκε στο ΝΒΑ, την Ιταλία, τη Γαλλία, καθώς και στην _ενιαία τότε Γιουγκοσλαβία. Με τους «πλάβι» κατέκτησε χρυσά μετάλλια στα Ευρωμπάσκετ του 1989, του 1991, αλλά και του 1995 στην Αθήνα. Μάλιστα στο τελευταίο, έμεινε στην ιστορία η κίνησή του να τραγουδάει μαζί με τον Ντίβατς μετά την απονομή το σύνθημα που τραγουδούσαν οι αντίπαλοι για να τον πικάρουν: «Δεν θα πάρεις Κύπελλο ποτέ, Πασπαλιέ». Τελικά πήρε αρκετά…

Γενέθλια σήμερα 27 Μάρτη _γίνεται 59 ετών, αλλά ας γυρίσουμε 40 χρόνια πίσω, όταν ο πιτσιρικάς Ζάρκο ήταν ήδη μεγάλο αστέρι στην Παρτιζάν, με την οποία κατέκτησε κύπελλο Κόρατς, πρωτάθλημα και κύπελλο Γιουγκοσλαβίας παρέα με τον Βλάντε Ντίβατς και τον Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς.

NBA

Σε ηλικία 23 χρόνων, δίχως να επιλεγεί ποτέ σε ντραφτ _σσ. το NBA Ντραφτ είναι ετήσιο γεγονός κατά το οποίο οι 30 ομάδες του NBA επιλέγουν νέους παίκτες (rookie-ρούκι) οι οποίοι είναι επιλέξιμοι ή αγωνίζονται σε ξένα πρωταθλήματα, αποκτήθηκε από τους San Antonio Spurs (αμερικανική επαγγελματική ομάδα με έδρα το Σαν Αντόνιο στην πολιτεία του Τέξας), με τους οποίους δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί, εξαιτίας κυρίως της κακής εξωγηπεδικής ζωής του που ήταν άμεσα συνδυασμένη με το τσιγάρο _ “έρωτα ζωής”, όπως έλεγε και την πίτσα, αγαπήθηκε όμως από τους φίλους της ομάδας. Μάλιστα ήταν μόλις ο πέμπτος παίκτης που συμμετείχε στο ΝΒΑ, μετά τους Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις και Σάσα Βολκόφ, αλλά και τους Γιουγκοσλάβους Βλάντε Ντίβατς και Ντράζεν Πέτροβιτς. Τον Πάσπαλι ανακάλυψε ο Γκρεγκ Πόποβιτς σ' έναν αγώνα στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Τότε ο «Ποπ» ήταν ασίσταντ στον πάγκο των «σπιρουνιών».

Στις ΗΠΑ κατά κύριο λόγο έπαιζε στο τέλος των αγώνων και ποτέ δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη του τεχνικού επιτελείου, καθώς τον κατηγορούσαν ότι παίζει μόνο επίθεση και δεν νοιάζεται για την άμυνα… Η καλύτερή του εμφάνιση καταγράφηκε σε μία ήττα των Σπερς από τους Νάγκετς με 126-99, όταν σημείωσε 13 πόντους σε 14λ συμμετοχής! Πριν ξεκινήσουν τα πλέι οφ οι Σπερς τον έκοψαν από το ρόστερ του.

Επιστροφή στο Βελιγράδι πριν πιάσει λιμάνι...

Το 1990 επέστρεψε στην Παρτιζάν Βελιγραδίου και παρέα με τους Τζόρτζεβιτς και Ντανίλοβιτς προσπάθησαν ανεπιτυχώς να σταματήσουν την κυριαρχία της Γιουγκοπλάστικα των Ντίνο Ράτζα και Τόνι Κούκοτς. Την αγωνιστική περίοδο 1990-91 έπαιξε με επιτυχία στην Παρτιζάν, ενώ δημιούργησε μία δυνατή τριπλέτα με τους νεαρούς τότε Σάσα Τζόρτζεβιτς και Σάσα Ντανίλοβιτς. Το 1991 δέχτηκε την πρόταση του Ολυμπιακού και δεν μπορούσε να την αρνηθεί, καθώς ο Σωκράτης Κόκκαλης έβλεπε στο πρόσωπό του, τον καινούριο ηγέτη του μπασκετικού τμήματος που ήθελε να πρωταγωνιστήσει. Η πρώτη του χρονιά ήταν σπουδαία, παρά το γεγονός ότι δεν συνδυάστηκε από κανέναν τίτλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ζάρκο σκόραρε σε ορισμένα παιχνίδια περισσότερους από σαράντα πόντους, ενώ πέτυχε και το ρεκόρ με 22/22 βολές σε αγώνα Κυπέλλου με τον Άρη, στον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» πάντως ηττήθηκαν. Ο Ολυμπιακός τερμάτισε δεύτερος χάνοντας στους τελικούς από τον ΠΑΟΚ, αλλά ήταν ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε την ομάδα που μία σεζόν νωρίτερα είχε τερματίσει όγδοη.

Εγκεφαλικό ¨γαμώτο¨, τι γίνεται;...

30+ χρόνια μετά το NBA Ντραφτ _συνειρμικά, διηγείται “Είμαι μια χαρά. Έχει περάσει ένας χρόνος από το εγκεφαλικό και δόξα τω Θεώ, νιώθω καλά”. Ας γυρίσουμε όμως, ένα χρόνο πίσω. “Είχα πάει στις ΗΠΑ να δω τους φίλους μου, στο Sacramento όπου έμεινα 10-12 μέρες με τον Divac και δεν είχα το παραμικρό θέμα. Δεν με πείραξε τίποτα. Πέρασα φανταστικά. Μίλησα με τον Gregg (Popovich) και με κάλεσε στο San Antonio. Δέχθηκα να πάω με μεγάλη χαρά. Δεν είχα πάει για 30 χρόνια. Ένιωθα μεγάλη χαρά. Ήταν όλα σούπερ. Πήγα την πρώτη μέρα στο γήπεδο με κοντομάνικο, κρύωνα. Τη δεύτερη δεν άντεχα ούτε με πουκάμισο. Έβαλα ζακέτα. Έλεγα ¨γαμώτο¨, τι γίνεται;. Είχε έξω 28^οC, υγρασία και μέσα σε κλειστούς χώρους είχε κρύο από τα air-condition που δούλευαν στο φουλ. Άρχισα να αισθάνομαι μια δυσφορία. Την τρίτη μέρα ξύπνησα στις 5 τα χαράματα και είπα στον εαυτό μου ‘κάτι δεν πάει καλά’. Ένιωθα, όχι ζαλισμένος, αλλά μουδιασμένος. Σαν να μην ήξερα τι μου συμβαίνει. Το μυαλό μου καταλάβαινε ότι κάτι δεν πάει καλά, ωστόσο δεν μπορούσα να το προσδιορίσω. Εκείνη την ημέρα έπρεπε να είμαι έτοιμος στις 10.00, γιατί ο Gregg είχε κανονίσει να έλθει ένας άνθρωπος των Spurs να με πάρει από το ξενοδοχείο, για να με πάει στην προπόνηση -και μετά θα πηγαίναμε για φαγητό με τον coach. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα το ρολόι και είχε πάει 11.00. Προσπάθησα να μιλήσω και δεν μπορούσα. Ωστόσο, δεν είχα πρόβλημα με τις κινήσεις μου. Δούλευε το σώμα μου, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά με το μυαλό μου. Σιγά σιγά προσπάθησα να ντυθώ, μετά πήγα εκεί όπου έπινα καφέ κάθε μέρα, παρήγγειλα, μου τον έφεραν, πήρα το ποτήρι έξω για να καπνίσω”. Καθ’ οδόν χτύπησε το τηλέφωνο του. Ήταν ο Popovich, ο οποίος είχε ανησυχήσει γιατί δεν είχα εμφανιστεί στο ραντεβού _Μου είπε πού είσαι ρε γαμώτο, σε περιμένει ο άνθρωπος” και νιώθω να πέφτουν από τα χέρια μου το τσιγάρο και το ποτήρι. Πρόλαβα να του πω ¨stroke¨ και κατέρρευσα. Ευτυχώς κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί και έστειλε ασθενοφόρο. Με μάζεψαν και με πήγαν στο νοσοκομείο”. Εκεί διαπιστώθηκε το εγκεφαλικό. “Ευτυχώς δεν ήταν κάτι καταστροφικό. Άρχισα να μιλάω από την επομένη, λίγο ακατάληπτα, αλλά μιλούσα. Η αριστερή μου πλευρά ήταν μουδιασμένη, αλλά λειτουργούσε”.

Ολυμπιακός

Το πρώτο πρωτάθλημα και η γραμμή του «Μπομπλάν»: Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1993 και ο Πάσπαλι λατρεύτηκε όσο λίγοι στον Πειραιά. Παράλληλα σκόραρε 54 πόντους σε αγώνα με τη Δάφνη κάνοντας ένα πολύ μεγάλο ρεκόρ! Ωστόσο πολλοί έχουν στο μυαλό τους τον τρίτο προημιτελικό της Ευρωλίγκας με τη Λιμόζ στο «Μπομπλάν». Με τη σειρά στο 1-1, ο Ολυμπιακός είχε την μπάλα και όλο τον χρόνο για να πετύχει το καλάθι της νίκης. Η μπάλα πήγε στα χέρια του 27χρονου τότε Πάσπαλι και ο διαιτητής τον χρέωσε ότι πάτησε τη γραμμή. Ο Γιούρε Ζντοβτς σκόραρε στα 3'', η ομάδα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς πήρε το εισιτήριο για το Φάιναλ Φορ του ΣΕΦ και τελικά το κατέκτησε!

Ξανά μοιραίος και... αντίο: καλοκαίρι του 1993 ο Ολυμπιακός έγινε ακόμα πιο δυνατός με την προσθήκη του Ρόι Τάρπλεϊ. Στόχος ήταν η κορυφή της Ευρώπης. Το πρωτάθλημα κατέληξε ξανά στον Πειραιά το 1994 όπως και το Κύπελλο, ενώ η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη πήρε το εισιτήριο για το Φάιναλ Φορ του Τελ Αβίβ. Ο ημιτελικός με τον Παναθηναϊκό «βάφτηκε» κόκκινος και όλοι περίμεναν την κούπα. Ο τελικός με την Μπανταλόνα ήταν θρίλερ, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο, ο Ζάρκο έμελλε να γίνει ξανά μοιραίος. Οι Καταλανοί είχαν προβάδισμα ενός δύο πόντων. Ο Πάσπαλι αστόχησε στη βολή, αλλά η μπάλα ήρθε ξανά στα χέρια του και είχε την ευκαιρία να στείλει το παιχνίδι στην παράταση αλλά αστόχησε. Όλα αυτά κι ενώ κατά τη διάρκεια της σεζόν είχε αρχίσει να γίνεται εξαιρετικά άστοχος στα σουτ και στις βολές. Το μυστήριο του μηχανισμού του στο σουτ υπάρχει ακόμα, ενώ φήμες κάνουν λόγο για τραυματισμό που τον επηρέασε. Ήταν σε μια οριακή στιγμή της καριέρας του, ο Ζάρκο αποκτήθηκε τη σεζόν 1991-1992 από τον Ολυμπιακό, ο οποίος την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει 8^ος, διαθέτοντας μια ομάδα χωρίς στόχους και φιλοδοξίες.

Με την καθοδήγηση του Γιάννη Ιωαννίδη και τον Ζάρκο Πάσπαλι στην πρώτη χρονιά του να σκοράρει 32 πόντους ΜΟ. ανά αγώνα, ο Ολυμπιακός ξαναγεννιέται και φτάνει στον τελικό του πρωταθλήματος, τον οποίο έχασε μετά από σκληρές μάχες από τον ΠΑΟΚ.

Την επόμενη σεζόν 1992-1993 ο Ολυμπιακός με πρωταγωνιστή και πάλι τον Πάσπαλι και με τη βοήθεια του Μπέρι κατακτά το πρωτάθλημα απέναντι στον ενισχυμένο Παναθηναϊκό των Γκάλη, Βράνκοβιτς, Κόμαζετς, Σοκ, ενώ αποκλείεται ένα βήμα πριν το φάιναλ-φορ της Αθήνας για την Ευρωλίγκα από τη Λιμόζ. Η σεζόν 1993-1994 βρίσκει τον Ολυμπιακό να είναι μια από τις ισχυρότερες ομάδες της Ευρώπης. Με Πάσπαλι, Τάρπλεϊ και Φασούλα να βρίσκονται στο ζενίθ της ευρωπαϊκής τους καριέρας και τους νεαρούς Σιγάλα, Τάρλατς, Τόμιτς, Νάκιτς να έχουν αποκτήσει την ωριμότητα για να μπουν σε τροχιά πρωταθλητισμού, ο Ολυμπιακός φτάνει με κεκτημένη ταχύτητα στον τελικό του φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας στο Τελ Αβίβ, κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό με 77-72 (σε έναν αγώνα που έμεινε ιστορικός για την Ελλάδα, διότι ήταν η πρώτη φορά που οι δύο «αιώνιοι αντίπαλοι» συναντήθηκαν μεταξύ τους σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, αν και ο μεταξύ τους αγώνας στον ημιτελικό ήταν υποχρεωτικός, λόγω των τότε ισχύοντων κανονισμών) και στερώντας έτσι από το Νίκο Γκάλη την τέταρτη και τελευταία ευκαιρία του να αγωνιστεί σε τελικό Ευρωλίγκας. Στον τελικό του Τελ Αβίβ όμως, 2 ημέρες μετά, ο Ζάρκο χρεώθηκε την ευθύνη μιας αναπάντεχης ήττας - σοκ που θεωρείται το μεγαλύτερο ίσως μπασκετικό κάζο στην ιστορία του Ολυμπιακού, καθώς η ομάδα του έχασε το τρόπαιο με 59-57 από μια ομάδα που όλα τα προγνωστικά έδιναν ότι ο Ολυμπιακός θα συντρίψει δια περιπάτου, την Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα. Όμως η αλήθεια απέβη διαφορετική και μοιραία, καθώς συνολικά σαν ομάδα ο Ολυμπιακός από ένα αδικαιολόγητο «άγχος του φαβορί» έπαθε ξαφνικά μια άνευ προηγουμένου αστοχία στο φινάλε και δεν σκόραρε για τα τελευταία 6λ+40δλπτα του αγώνα, με τον Ζάρκο επίσης να αστοχεί στις 7 από τις 10 ελεύθερες βολές του, αλλά και σε αρκετές κρίσιμες προσπάθειες για σουτ, ενώ μάλιστα ο ίδιος έμεινε άποντος σε ολόκληρο το 2^ο Στέφτηκε μετά πρωταθλητής και κυπελλούχος Ελλάδας και αποχώρησε από τον Ολυμπιακό.

Παναθηναϊκός

Η σεζόν 1994-1995 τον βρίσκει στον μεγάλο αντίπαλο Παναθηναϊκό, παρέα με τους Παναγιώτη Γιαννάκη, Στόγιαν Βράνκοβιτς και Νίκο Γκάλη, ο οποίος μετά από λίγο αποχώρησε. Με το ξεκίνημα της σεζόν, ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Ολυμπιακό για το κύπελλο και ο Πάσπαλι, που ήταν πρωταγωνιστής, γίνεται κόκκινο πανί για τους φίλους του Ολυμπιακού και ήρωας για τους φίλους του ΠΑΟ. Αγωνιστικά επηρεασμένος από την αστοχία στις κρίσιμες στιγμές που όλο και μεγαλώνει, μεταμορφώνεται από ένα δεινό σουτέρ σε ένα ευκίνητο φόργουορντ που εκμεταλλεύεται τον αιφνιδιασμό και τις γρήγορες επιθέσεις, σκοράροντας όλο και πιο κοντά στο καλάθι.

Η αστοχία του σε κρίσιμες στιγμές αποδεικνύεται και πάλι καθοριστική, καθώς στο κρίσιμο παιχνίδι της κανονικής περιόδου απέναντι στον Ολυμπιακό ο Πάσπαλι αστοχεί και πάλι σε κρίσιμη βολή και ο Παναθηναϊκός χάνει το πλεονέκτημα έδρας, που έχει ως συνέπεια να χάσει μετά και το πρωτάθλημα. Την ίδια χρονιά στην Ευρωλίγκα ο ΠΑΟ στηριζόμενος σε Πάσπαλι, Βράνκοβιτς, Γιαννάκη, κάτω από τις οδηγίες του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου, παίζει ίσως το θεαματικότερο μπάσκετ της νεότερης ιστορίας του, βασιζόμενο στην ταχύτητα, τους αιφνιδιασμούς και τις εντυπωσιακές ενέργειες, και είναι το φαβορί για το τρόπαιο, όμως στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ της Σαραγόσα (όπου ο ελληνικός «εμφύλιος» ήταν και πάλι υποχρεωτικός, λόγω των τότε ισχύοντων κανονισμών) χάνει και πάλι από τον Ολυμπιακό (ο οποίος όμως 2 μέρες μετά έχασε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό του φάιναλ-φορ, αυτή την φορά από τη Ρεάλ Μαδρίτης).

Πανιώνιος

Την επόμενη χρονιά, ο Πανιώνιος του Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν η ομάδα που κέρδισε από το πέρασμα του Ζάρκο, καθώς με τη βοήθειά του κατέκτησε την τρίτη θέση. Ο Πάσπαλι δόθηκε δανεικός από τον Παναθηναϊκό στον Πανιώνιο, καθώς δεν χωρούσε λόγω της μεταγραφής του Ντομινίκ Ουίλκινς με τις δύο ομάδες να συμμετέχουν από κοινού στο συμβόλαιό του. Το 1996 έμεινε ελεύθερος από τον ΠΑΟ, αλλά δεν συνέχισε στον Πανιώνιο που πρόσφερε 800.000 δολλάρια, δηλαδή περίπου 200 εκατομμύρια δραχμές για συμβόλαιο ενός έτους, ενώ ο Πάσπαλι ζητησε από τους "κυανέρυθρους" 1,3 εκατομ$ (325 εκατομ. δραχμές). Παράλληλα ενδιαφέρον έδειξε και ο Ολυμπιακός που είχε πλέον προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Οι εντυπωσιακές του όμως εμφανίσεις στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα έκαναν τους Ατλάντα Χοκς να του δώσουν την ευκαιρία να δοκιμαστεί και να αγωνιστεί στο ΝΒΑ. Για τους γνωστούς εξωαγωνιστικούς λόγους η απόδοση του έπεσε και πάλι και δεν κατάφερε να ξαναγωνιστεί τελικά στο ΝΒΑ, και μετά από μια εβδομάδα στο καμπ των Χοκς ζήτησε να μείνει ελεύθερος. Υπέγραψε στη γαλλική Ρασίγκ Παρί, με ένα ποσό γύρω στο 1 εκατο$ και την βοήθησε να κερδίσει το πρωτάθλημα μετά από 43 χρόνια.

Άρης

Τη σεζόν 1997-1998 επιστρέφει στην Ελλάδα για τον Άρη Θεσσαλονίκης, με τον οποίο κέρδισε το κύπελλο Ελλάδος και δεν εγκατέλειψε όπως πολλοί συμπαίκτες λόγω των χρεών που είχε η ομάδα απέναντι σε όλους τους αθλητές της. Τελευταία του στάση τη σεζόν 1998-1999 στη Βίρτους Μπολόνια, στην οποία μετά από τραυματισμούς έκανε κακές εμφανίσεις και τελικώς η Βίρτους Μπολόνια τον αποδέσμευσε στα μισά της σεζόν.Σταμάτησε το μπάσκετ σε ηλικία μόλις 32 ετών…

🏀   Τίτλοι

Συλλογικοί_Παρτιζάν Βελιγραδίου

•     Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας: (1987)
•     Κύπελλο Κόρατς: (1989)
•     Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας: (1989)
  
  

Ολυμπιακός

•     2x Πρωτάθλημα Ελλάδας: (1993, 1994)
•     Κύπελλο Ελλάδας: (1994)

Ρασίγκ Παρί

• Πρωτάθλημα Γαλλίας: (1997)

Άρης Θεσσαλονίκης

• Κύπελλο Ελλάδας: (1998)

Ατομικοί

•     MVP Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας: (1994)
•     Καλύτερη ομάδα του Final-4 της Ευρωλίγκας: (1994)
•     FIBA All-Star Game: (1991)
•     Πρώτος σκόρερ στο Πρωτάθλημα Ελλάδας: (1992)
•     Πρώτος σκόρερ στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας: (1994)
•     Ελληνικό All-Star Game: (1994)

🏀  Εθνική Γιουγκοσλαβίας

Υπήρξε επί σειρά ετών βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας της Γιουγκοσλαβίας.

• Το 1987 σε ηλικία 21 ετών ήταν ένας από τους ηγέτες της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας και ο Νίκος Γκάλης και η παρέα του του στέρησαν την ευκαιρία να κατακτήσει το τρόπαιο στον τελικό, που τελικώς το κατέκτησε η Ελλάδα.
• Το 1988 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Σεούλ, χάνοντας στον τελικό από την εξίσου ισχυρότατη ΕΣΣΔ.
• Το 1989 είχε την τύχη να αγωνιστεί επάξια στην καλύτερη ίσως ομάδα της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας που πολλοί ονόμασαν ευρωπαϊκή ντριμ τιμ και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ απέναντι στην Ελλάδα και δίπλα σε ονόματα όπως οι Πέτροβιτς, Ράτζα, Ντίβατς, Βράνκοβιτς, Κούκοτς, Ζντοβτς, Ντανίλοβιτς.
• Το 1990 στο Μουντομπάσκετ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.
• Το 1991 στο Ευρωμπάσκετ της Ρώμης απέναντι στη γηπεδούχο Ιταλία κατέκτησε και πάλι το χρυσό μετάλλιο.
• Το 1995 επανέλαβε την επιτυχία του στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, κερδίζοντας και πάλι το χρυσό μετάλλιο απέναντι στη Λιθουανία, αφού στον ημιτελικό η Γιουγκοσλαβία είχε ήδη αποκλείσει την Ελλάδα.
• Το 1996 στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο, αφού η Γιουγκοσλαβία δεν κατάφερε να σταματήσει τη Ντριμ Τιμ 2.

Εθνικοί τίτλοι και διακρίσεις

•     1989 χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ
•     1990 χρυσό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ
•     1991 χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ
•     1995 χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ
•     1988 αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο στη Σεούλ
•     1996 αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο στην Ατλάντα
•     1987 χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ

Ακολούθησε στα είκοσί του χρόνια η μεταγραφή του στην Παρτιζάν -όπως αναμενόταν-. Στην ομάδα του Βελιγραδίου έπαιξε για τρία χρόνια και μάλιστα συμμετείχε στο Φάιναλ Φορ του «Flanders Expo» της Γάνδης του 1988 τερματίζοντας στην τρίτη θέση. Την επόμενη χρονιά με τους Σέρβους πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς.