Καπιταλιστικά ιδεολογήματα: οι καπιταλιστές είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία της οικονομίας;

Η ιδέα ότι οι πλούσιοι είναι μια αναγκαιότητα για τη λειτουργία της οικονομίας είναι ένα από τα πλέον προστατευμένα ιδεολογικά κάστρα του καπιταλισμού.
Σε έρευνα του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν αναφέρεται ένα ανησυχητικό σημάδι για τις τάσεις των καταναλωτών: «Το πρόβλημα είναι ότι οι πλούσιοι Αμερικανοί δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένοι και αυτό μπορεί να σηματοδοτεί περαιτέρω πόνο για τις αγορές και την οικονομία συνολικά». Οι πλούσιοι δεν θέλουν να ξοδέψουν και …κατά συνέπεια, όλοι «υποφέρουν».

🇨🇺 Γράφει ο Ernesto Estévez Rams |
internet@granma.cu (“πλούσιοι και φτωχοί”)

• Το CNN διευκρινίζει ότι το κορυφαίο εισοδηματικό τμήμα του 20% της κοινωνίας -σύμφωνα με στατιστικά του Γραφείου Εργασίας καταναλώνει πάνω το 40% στις ΗΠΑ και μια οικονομία που βασίζεται στην κατανάλωση υποφέρει εάν υπάρξει συρρίκνωση της.
• Το CNN ανησυχεί για το πώς αυτό θα αντικατοπτρίζεται στις αξίες των μετοχών των κορυφαίων καταναλωτικών εταιρειών της χώρας: Amazon, Home Depot, μεταξύ άλλων. Οι κατά κεφαλήν δαπάνες με χρήση πιστωτικών καρτών μειώθηκαν, κάτι που αποτελεί κακό σημάδι για τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές εταιρείες.
• Το CNN δεν κάνει λόγο, ως πιθανή λύση του προβλήματος, για περισσότερο οριζοντίωση της κατανάλωσης, ώστε να μην συγκεντρώνεται στο πιο πλούσιο κομμάτι. Δηλαδή να γίνει η κοινωνία πιο δίκαιη. Η ιδέα ότι οι πλούσιοι είναι αναγκαιότητα για τη λειτουργία της οικονομίας είναι ένα από τα πιο προστατευμένα ιδεολογικά ταμπού του καπιταλισμού: χωρίς τους πλούσιους θα υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια.

Η ιδέα δεν υπερασπίζεται μόνο στις ΗΠΑ, αλλά
Εξάγεται συνεχώς σε όλες τις γωνιές του κόσμου

Μεταμφιεσμένη σε αναμφισβήτητη πραγματικότητα, η ιδεολογία της οικονομικής ανάγκης –για την ανθρωπότητα, των κατεχόντων τον πλούτο καπιταλιστών είναι απλώς ένας μύθος. Ένας μύθος που στήνεται προσεκτικά και φροντίζεται. Η πεισματική πραγματικότητα δείχνει και μια άλλη πλευρά: οι πλούσιοι πλουτίζουν –αν και όχι πάντα, σε βάρος της φτώχειας των άλλων.

Για να μην φύγουμε από το CNN, το 2021 το ειδησεογραφικό δίκτυο ανέφερε ότι ενώ οι παγκόσμιοι εκατομμυριούχοι αύξησαν την περιουσία τους κατά περισσότερα από 3,6 τρισεκατομμύρια δολάρια, εκατό εκατομμύρια άνθρωποι ωθήθηκαν στην ακραία φτώχεια, οδηγώντας εκεί 711 εκατομμύρια. Ο αντίκτυπος ήταν μεγαλύτερος στις φτωχές χώρες, καθώς, σύμφωνα με το Εργαστήριο Παγκόσμιας Ανισότητας (Platform for Poverty & Inequality Analysis), της παγκόσμιας τράπεζας οι πλούσιες χώρες έχουν προγράμματα «βοήθειας» για τους πληθυσμούς τους για να αποφύγουν μόνο τη μαζική αύξηση της φτώχειας και την ακραία φτώχεια. Η πραγματικότητα είναι ότι το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει μόνο το 2% του παγκόσμιου πλούτου, το ενδιάμεσο, που αποτελείται από 40%, το 22% και το πλουσιότερο 10% παίρνει τη μερίδα του λέοντος 76%.

Σε αντίθεση με τον ιδεολογικό μύθο ότι αν οι πλούσιοι γίνουν πλουσιότεροι, όλοι ωφελούνται ως αποτέλεσμα της οικονομικής «υπεροχής» και όλοι είναι ευχαριστημένοι, τα στοιχεία δείχνουν ότι, μεταξύ 1995 και 2021, οι πλουσιότεροι -το 1% μόνο του πληθυσμού άρπαξαν 38 % της αύξησης του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το φτωχότερο 50% πήρε μόνο το 2%: είναι καθαρό!. Όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι.

Στις υπανάπτυκτες χώρες επί πλέον οι πλούσιοι δεν αφήνουν τις περιουσίες τους στη χώρα, τις πάνε στις παλιές μητροπόλεις και ο πλούτος τους δεν επανεπενδύεται στην εθνική οικονομία, ούτε καν στην εθνική κατανάλωση.
Οι πλούσιοι “υπανάπτυκτοι” προτιμούν να πάνε στη Νέα Υόρκη για να αγοράσουν την τελευταία μόδα της Louis Vuitton, παρά να αγοράσουν αυτόχθονα υφάσματα από τους δύστυχους ιθαγενείς της χώρας τους.

Όταν ο η φάρα των Μάκρι (σσ. ο Mauricio Macri είναι Αργεντινός πολιτικός και κυβερνήτης του Μπουένος Άιρες, πρόεδρος της Αργεντινής 2015- 2019) ήρθε στην εξουσία, με την υπόσχεση να βγάλει τη χώρα από τα οικονομικά της προβλήματα, ένα από τα πρώτα μέτρα ήταν η απελευθέρωση της αγοράς συναλλάγματος και ο άνοιγμα περιορισμών στην έξοδο των χρημάτων από τη χώρα. Υπολογίζεται ότι επί της κυβέρνησής του, 59 δις$ «διέφυγαν» από τη χώρα σε ξένες τράπεζες, κυρίως αμερικανικές.

Η οικογένεια Macri πήρε το κατιτί της κάπου δέκα εκατομμύρια στους λογαριασμούς της στο εξωτερικό. Φυσικά, ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τις «διαρροές» που σχετίζονται με εταιρείες στις οποίες είχαν συμφέροντα ιδιοκτησίας, άρα …

Παράλληλα με τα κόλπα των Macri, η κυβέρνησή τους ζήτησε από το ΔΝΤ δάνειο άνω των 57 δις $. Ας το καταλάβουμε …το ΔΝΤ είναι ένας οργανισμός που δίνει δάνεια για να μπορούν οι κυβερνήσεις να πληρώνουν τα χρέη και να χρεώνονται παραπέρα.
Δεν είναι χρήματα για να επενδύσεις στην ανάπτυξη μιας χώρας, είναι χρήματα που πάνε στις διεθνείς τράπεζες. Τώρα αυτό το χρέος πρέπει να πληρωθεί από όλους τους Αργεντινούς, ως συλλογική τιμωρία.
Ως αποτέλεσμα του πάρτι εκατομμυρίων μεταξύ της κυβέρνησης και των διεθνών τραπεζών, η φτώχεια στη χώρα αυξήθηκε στο 32%, εγκλωβίζοντας +2,6 εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας.

Σύμφωνα με δημόσιους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ, ένα στα τρία παιδιά στην Αργεντινή μείωσε την καθημερινή του κατανάλωση φαγητού και το 13% πεινάει ενώ το 14,2% των οικογενειών είχαν έλλειψη τροφής. Επιπρόσθετα, οι μισές οικογένειες είχαν τουλάχιστον ένα μέλος που έχασε τη δουλειά του.

Ενώ συνέβαινε αυτό, το πλουσιότερο 20% της χώρας άρπαζε το 50% του πλούτου της. Το πλουσιότερο 10% «βούτηξε» 22πλάσια από το % το φτωχότερου 10%. Τα στοιχεία δεν είναι από έναν ξεπερασμένο μαρξιστή, είναι από την Παγκόσμια Τράπεζα. Εδώ μιλάμε για μια από τις ισχυρότερες οικονομίες της Λατινικής Αμερικής.

Σύμφωνα με την Indec, τη στατιστική υπηρεσία της Αργεντινής, το 37,3% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Αυτό περιλαμβάνει την έλλειψη τόπου διαμονής, την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, την επισιτιστική ανασφάλεια κ.λπ. Όλα αυτά ενώ η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε κατά 10,3% το 2021.

Ανήσυχος, ο Αργεντινός αναλυτής Ezequiel Adamovsky επιβεβαίωσε ότι η Αργεντινή «αναπτύσσεται και εργάζεται έτσι ώστε μόνο μία τάξη να επεκτείνει τα κέρδη της». Θα πρόσθετα αυτό που δεν κατονομάζει: αυτή η τάξη είναι η αστική τάξη.

Η ιδέα της «οικονομικής δημοκρατίας», ως βάση  δημοκρατίας, δεν υφίσταται στο πολιτικό λεξιλόγιο των καπιταλιστών.
Αυτοί που μας κατηγορούν στην Κούβα ότι φοβόμαστε τους αστούς έχουν “δίκιο”, δεν θέλουμε νέους αστούς στην Κούβα. Η σύγκρισή μας δεν είναι η ευρωπαϊκή «ευημερία», ούτε καν η ασιατική «ευημερία». Ούτε η σύγκριση μας είναι η Αργεντινή, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στη Λατινική Αμερική.

Σταματήστε να μας πουλάτε φούμαρα.
Εδώ πρέπει να ξεπεράσουμε την όποια οικονομική κρίση με όρους σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, μαζί με το λαό μας και προς όφελός του.

 

🇨🇺 Δείτε σχετικά με την άποψη των ηγετών της Κούβας granma.cu \ διεθνή

• Η καπιταλιστική κουλτούρα της ανθρώπινης σπατάλης σε περιόδους πανδημίας
• Η απάτη
• Η Κούβα χρειάζεται δημιουργία ενός νέου χρηματοπιστωτικού συστήματος για να ξεπεραστεί η φτώχεια

 

 

Ο Γκορμπατσόφ πέθανε - Η μνήμη του θα μείνει συνώνυμη της προδοσίας

🤓 Δεν αξίζει ούτε καν αναφορά στο 💀 θάνατο Γκορμπατσόφ -αυτού που πρόδωσε τις ελπίδες των λαών

◾ Πέθανε λοιπόν ο ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ που με κυνική θρασύτητα, δήλωνε ξεδιάντροπα: “ΣΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΕΝΑΝ ΣΤΟΧΟ ΕΙΧΑ, ΝΑ ΕΞΟΛΟΘΡΕΨΩ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ».

◾ Ο σύγχρονος Εφιάλτης που μαζί με τον Γιέλτσιν κάνανε το μεγάλο έγκλημα σε βάρος όχι μόνο της πατρίδας τους και του σοβιετικού λαού αλλά και όλων των λαών του πλανήτη μας. Οι συνέπειες της προδοσίας του βαρύνουν αρνητικά την πορεία ολάκερης της ανθρωπότητας.

◾ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΣΥΝΩΝΥΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

🕷️ Κατάφερε να ανελιχθεί στην κομματική ιεραρχία, περνώντας από διάφορες θέσεις. Το 1971 εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, το 1978 γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής και το 1979 αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Τον Οκτώβριο του 1980 έγινε τακτικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου και τον Μάρτιο του 1985, έπειτα από τον θάνατο του Κ. Τσερνιένκο, εκλέχθηκε γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ, στις 11 Μαρτίου 1985.

🕷️ Ως ΓΓ του ΚΚΣΕ εγκαινίασε την περίφημη ΠΕΡΕΣΤΡΟΙΚΑ, την οποία εμφάνισε αρχικά με τα συνθήματα της «ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ και ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ» του σοσιαλισμού και ως ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΥ στα υπαρκτά την εποχή εκείνη, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
👉 Σχετικά γρήγορα, ωστόσο, άρχισε να αποκαλύπτεται το πραγματικό, αντεπαναστατικό της πρόσωπο, καθώς η συγκεκριμενοποίηση και πρακτική εφαρμογή των αρχικών συνθημάτων έπαιρνε το περιεχόμενο «μεταρρυθμίσεων» και μέτρων, που έθιγαν και έτειναν να ανατρέψουν καίριους και θεμελιακούς τομείς της σοσιαλιστικής κοινωνίας, τόσο στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος όσο και σ’ αυτό της οικονομίας.
🏴‍☠️ Η ουσία των «μεταρρυθμίσεων» Γκορμπατσόφ ήταν το ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ με αφετηρία την αγροτική οικονομία και με σαφή πρόθεση την επέκταση σε όλους τους τομείς. Απέβλεπαν στην εξάλειψη της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, στην κατάργηση του σοσιαλιστικού σχεδιασμού, στην αποδιάρθρωση του συστήματος κατανομής και διανομής των καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών. Επρόκειτο ουσιαστικά για πολιτική εξαγωγής της αντεπανάστασης με μέτρα και επιλογές που αναιρούσαν τον προλεταριακό διεθνισμό,τις αδελφικές, ισότιμες σχέσεις στα πλαίσια του σοσιαλιστικού καταμερισμού. 

Δείτε Ριζοσπάστης \ Μ. Γκορμπατσόφ «Στόχος της ζωής μου ήταν η εξολόθρευση του κομμουνισμού»
(παρέμβαση που έκανε κατά τη διάρκεια σεμιναρίου σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο, στην Τουρκία).
Την ίδια παρέμβαση, δημοσίευσε η εφημερίδα «Πράβντα Ποσί» στις 26 Ιουλίου του 2000.

🏴 Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ βοηθήθηκε αποφασιστικά με την καθολική ανάμειξη των ιμπεριαλιστικών χωρών, των κυβερνήσεών τους και των μυστικών τους υπηρεσιών, που προφανώς διέθεταν στα χέρια τους στοιχεία και ανθρώπους — όργανα για την υλοποίηση των σχεδίων τους.
Στο πλαίσιο αυτό, η εξωτερική πολιτική Γκορμπατσόφ προσανατολίστηκε προς την στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ και άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες.
🏴 Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Μ. Γκορμπατσόφ στήριξε τις «μεταρρυθμίσεις» οπορτουνιστικών ηγεσιών σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, βάζοντας ουσιαστικά πλάτη στην επικράτηση αντεπαναστατικών στοιχείων με συνεπακόλουθο την ανατροπή του σοσιαλισμού.
🏴 Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, εγκαταλείφθηκε ταχύτατα η σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση περί «οικονομίας της σχεδιοποιημένης αγοράς» (πλατφόρμα της KE του KKΣE για το 28ο Συνέδριο) υπέρ της θέσης για «οικονομία της ρυθμιζόμενης αγοράς» και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από την «οικονομία της ελεύθερης αγοράς».
Mε τη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος του 1988, το σύστημα των Σοβιέτ — που είχε σταδιακά υπονομευτεί τα προηγούμενα χρόνια — εκφυλίστηκε σε αστικό κοινοβουλευτικό όργανο με διαχωρισμό των εκτελεστικών και νομοθετικών λειτουργιών, μονιμότητα στη θητεία, υπονόμευση της ανακλητότητας, υψηλές αμοιβές κ.ά.

🔻🔻 Παρά τις προσπάθειες ορισμένων συνεπών κομμουνιστικών δυνάμεων εντός του ΚΚΣΕ να αποτραπεί η πορεία που είχε χαράξει η περεστρόικα, η αντεπαναστατική διαδικασία στην ΕΣΣΔ κορυφώθηκε το 1991. Στις 22 Δεκέμβρη 1991 οι ηγεσίες τριών από τις μεγαλύτερες Σοβιετικές Δημοκρατίες αποφάσισαν τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Είχε προηγηθεί το καλοκαίρι του ’91 η απαγόρευση του ΚΚΣΕ. Στις 25 Δεκέμβρη του ’91 ο Γκορμπατσόφ ανακοίνωσε την παραίτησή του από Πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης. Το βράδυ της 26 Δεκέμβρη 1991 η κόκκινη σημαία έπαψε να κυματίζει στο Κρεμλίνο.
_____________

Σχετικά με τις εικόνες©®™
Ο Γκόρμπυ εκτός από πολιτικός σπόνσορας του ιμπεριαλισμού υπήρξε και σπόνσορας -με το αζημίωτο μεγάλων καπιταλιστικών πολυεθνικών κολοσσών (Luis Vuitton κλπ) του έλεγαν μάλιστα ότι σε λίγο θα διαφημίζει και σερβιέτες...
Το κοπρόσκυλο που διέλυσε τη Σοβιετική Ενωση, υπεραμύνθηκε της απόφασής του να συμμετάσχει στα διαφημιστικά της αλυσίδας Pizza Hut λέγοντας ότι η πίτσα «δεν είναι μόνο τροφή, είναι κοινωνικοποίηση. Αν δεν έβλεπα ότι ωφελεί τους ανθρώπους, δεν θα είχα συμμετάσχει».

Πίσω από αυτά τα λόγια υπήρχε παχυλή χρηματική αμοιβή, το ύψος της οποίας ποτέ δεν αποκαλύφθηκε, αλλά το Foreign Policy εκτιμά ότι πρόκειται για τουλάχιστον επταψήφιο σε σημερινά δολάρια, ενώ ο προϋπολογισμός για την κινηματογράφηση γενικά ανήλθε σε «λίγα εκατομμύρια δολάρια».

Ζήτω ο Γκορμπατσόφ! Горбачёв: реклама пиццы | Pizza Hut, Gorbachev
Στη διαφήμιση, στο πλευρό του Γκόρμπυ ήταν η 10χρονη εγγονή του, Αναστασία, η οποία απολάμβανε ένα κομμάτι πίτσα.
Στο διπλανό τραπέζι βρισκόταν μία ρώσικη οικογένεια που τον αναγνώρισε αμέσως και τον σιχτίριζε -«Εξαιτίας του βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής» είπε ο πατέρας, που δεν καλωσόριζε το άνοιγμα των αγορών - «Εξαιτίας του έχουμε ελευθερία» ανταπάντησε ο μοντέρνος γιος του.
«Εξαιτίας του είμαστε ελεύθεροι να φάμε την πίτσα μας» κατέληξε η μητέρα και η συζήτηση έκλεισε, με το μήνυμα της διαφήμισης να είναι ότι η πίτσα ενώνει.

Το μήνυμα της φωτογραφίας ήταν: ο μεγάλος πολιτικός χρησιμοποιούσε βαλίτσες Luis Vuitton για τα ταξίδια του, που καθόριζαν το μέλλον του κόσμου. Μέσα στη βαλίτσα φαίνεται ένα περιοδικό.

Ο τίτλος στο εξώφυλλο του περιοδικού που ξεπροβάλλει από την ανοιχτή βαλίτσα γράφει στα ρωσικά: «Η δολοφονία του Λιτβινιένκο: Ήθελαν να παραδώσουν τον ύποπτο για 7 χιλιάδες δολάρια»...

Αναφερόταν στην υπόθεση του μυστικού πράκτορα Αλεξάντερ Λιτβινιένκο, που είχε διαφύγει στο Λονδίνο, ύστερα από αποκαλύψεις που ενέπλεκαν τον Βλάντιμιρ Πούτιν.

Και μετά τη σκυτάλη πήρε ο Πούτιν...

“ΣΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΕΝΑΝ ΣΤΟΧΟ ΕΙΧΑ,
ΝΑ ΕΞΟΛΟΘΡΕΨΩ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ”

                   (βλ ημερομηνίες –όπου δεν υπάρχει αφορά το σήμερα)
Μάργκαρετ Θάτσερ, Βρετανίδα πρωθυπουργός:
«Όταν λάβαμε πληροφορίες για τον επερχόμενο θάνατο του σοβιετικού ηγέτη (Andropov, -), σκεφτήκαμε την πιθανή έλευση στην εξουσία με τη βοήθειά μας ενός ατόμου, χάρη στο οποίο μπορούμε να προωθήσουμε (στηρίξουμε) και τις πολιτικές μας. Αυτή ήταν η εκτίμηση των ειδικών μου (και πάντα σχημάτιζα μια πολύ εξειδικευμένη ομάδα ειδικών για τη Σοβιετική Ένωση και, όπως ήταν απαραίτητο, συνέβαλα στην πρόσθετη “μετανάστευση” των απαραίτητων ειδικών από την ΕΣΣΔ). Αυτό το πρόσωπο ήταν ο Μ. Γκορμπατσόφ, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από τους ειδικούς ως απρόσεκτος, υποβλητικός και πολύ φιλόδοξος άνθρωπος.
Είχε καλές σχέσεις με την πλειονότητα της σοβιετικής πολιτικής ελίτ, και ως εκ τούτου η έλευση του στην εξουσία με τη βοήθειά μας ήταν δυνατή».

Ronald Reagan, 40^ός Πρόεδρος των ΗΠΑ (όταν ο Γκορμπατσόφ έγινε Γενικός Γραμματέας, 1985):
«Υπήρχε ο Άρμαντ Χάμερ… (σσ. Armand Hammer, αμερικανός μεγαλοκαπιταλιστής επιχειρήσεων, στενά συνδεδεμένος με την Occidental Petroleum -1957 μέχρι τον θάνατό του, αποκαλούμενος από τον αστικό τύπο «ο μεγαλύτερος  Λένιν \ καπιταλιστής» επίσης γνωστός για στενούς δεσμούς του με τη Σοβιετική Ένωση)
Είδα τον Γκορμπατσόφ πρόσωπο με πρόσωπο. Είμαι πεπεισμένος ότι ο Γκόρμπι δεν μοιάζει καθόλου με τους πρώην σοβιετικούς ηγέτες και ότι μπορεί κανείς να τον αντιμετωπίσει. Είμαι πολύ κυνικός στο να λέω τα πράγματα με το όνομά τους».

Zbigniew Brzezinski, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Προέδρου των ΗΠΑειών (μετά την εισαγωγή των βουλευτικών \ αστικών εκλογών στην ΕΣΣΔ το 1988):
«Κάνοντας τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος την πρώτη προτεραιότητα, ο Γκορμπατσόφ έδειξε ότι κατανοούσε το βάθος της κρίσης στη χώρα και το δικό του πνευματικό θάρρος. Ταυτόχρονα όμως -και ίσως ασυνείδητα- έκανε τα πρώτα βήματα, που, πολύ πιθανόν, να οδηγήσουν στην πλήρη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Helmut Kohl, Γερμανός Καγκελάριος 1982-1998 (μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, 1989):
«Αυτό που θα μείνει από τον Γκορμπατσόφ είναι ότι εκκαθάρισε τον κομμουνισμό, εν μέρει παρά τη θέλησή του, αλλά de facto τον εκκαθάρισε. Χωρίς βία. Όχι αιματοχυσία».

Χένρι Κίσινγκερ, Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ:
«Ο Γκορμπατσόφ πραγματοποίησε μια από τις πιο σημαντικές επαναστάσεις της εποχής του. Μετά την αναχώρησή του, άφησε πίσω του τα θρυμματισμένα απομεινάρια μιας αυτοκρατορίας που είχε συγκεντρωθεί έντονα για αιώνες.

Yegor Ligachev, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΣΕ το 1983-1990 (Όταν ο Γκορμπατσόφ έγινε πρόεδρος, 1990):
«Ακόμα και τώρα παίρνει τα εύσημα για το γεγονός ότι δεν χρησιμοποίησε τις ειδικές εξουσίες που του παρουσιάστηκαν ως πρόεδρος της χώρας. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η χώρα είναι αναστατωμένη, οι ζωές των ανθρώπων έχουν γίνει εξαιρετικά δύσκολες, έχουν προκύψει περιοχές όπου διεξάγεται πραγματικός αδελφοκτόνος πόλεμος. Είναι πιθανό ότι η ιδιαίτερη ανησυχία του Γκορμπατσόφ για την «ιστορική του εικόνα» πράγματι κατά καιρούς κράτησε τον Γκορμπατσόφ από αποφασιστικά, αναγκαία, αλλά αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό, όπως γνωρίζετε, μετατράπηκε σε μεγάλα προβλήματα, αύξηση των αντιφάσεων, που συνέβαλαν στην περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης.

Erich Honecker, de facto ηγέτης της ΛΔΓ το 1971-1989 (μετά την ενοποίηση της ΛΔΓ και της ΟΔΓ, 1990):
«Έχοντας έρθει στην εξουσία, συνθηκολόγησε πρώτα ως Γενικός Γραμματέας και στη συνέχεια κατέστρεψε ολόκληρο το ΚΚΣΕ. Τώρα ζει με τα χρήματα των πιστωτών του, το δολάριο έχει γίνει πιο βαρύ από το ρούβλι. Όλοι οι Cold Warriors, από τον Ρήγκαν μέχρι τον Μπους, τον υπερασπίζονται. Ο Γκορμπατσόφ, προφανώς, δεν παρατήρησε καν πώς μετατράπηκε σε απατεώνα. Σε κάθε περίπτωση, μια συνομοσπονδία με την ΟΔΓ θα ήταν καλύτερη επιλογή από αυτό το «deal» a la Cole.

Μπιλ Κλίντον, 42^ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών:
«Χρησιμοποιώντας τις γκάφες της σοβιετικής διπλωματίας, την ακραία αλαζονεία του Γκορμπατσόφ και της συνοδείας του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που πήραν ανοιχτά μια φιλοαμερικανική θέση, πετύχαμε αυτό που επρόκειτο να κάνει ο Πρόεδρος Τρούμαν με τη Σοβιετική Ένωση μέσω της ατομικής βόμβας».

Alexander Yakovlev, ένας από τους "αρχιτέκτονες" της περεστρόικα (μετά την Κρατική Επιτροπή Έκτακτης Ανάγκης, 1991):
«Η Δύση μάλλον κατέστρεψε τον Γκορμπατσόφ. Εκεί ο Γκορμπατσόφ προκάλεσε απόλαυση - ό,τι έκανε έγινε δεκτό με μεγάλο ενθουσιασμό. Ως αποτέλεσμα, μέχρι το 1991, είχε πάψει να καταλαβαίνει την κατάστας -του φαινόταν ότι όλα πήγαιναν όπως έπρεπε. Η αδράνεια είναι ο πρώτος εχθρός ενός ενεργού πολιτικού».

Οι αστοί ιστορικοί αποκαλούν την απόφαση για τη διάλυση της ΕΣΣΔ
"κορυφαίο επίτευγμα της πολιτικής καριέρας του Γκορμπατσόφ" -
μέσω του Κογκρέσου των Λαϊκών Βουλευτών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης...

Βλαντιμίρ Πούτιν, Πρόεδρος της Ρωσίας (σχετικά με τις ανατροπές και την παλινόθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ):
«Το πλεονέκτημά του είναι ότι ένιωσε την ανάγκη για αλλαγή και προσπάθησε να αλλάξει το ίδιο το σύστημα – που ήταν όμως άχρηστο. Το πιο σημαντικό είναι ότι μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, 25 εκατομμύρια Ρώσοι βρέθηκαν στο εξωτερικό εν μία νυκτί. Και αυτή είναι πραγματικά μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές του 20ου αιώνα».

Βλαντιμίρ Πούτιν (για την υπόσχεση του ΝΑΤΟ να μην επεκταθεί προς τα ανατολικά):
«Στην περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, ακόμη και ο Γκορμπατσόφ, προφορικά, αλλά υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρξει επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Πού είναι λοιπόν αυτές οι υποσχέσεις; Δύο κύματα επέκτασης. Τέσσερις γροθιές ξεγέλασαν τον ανόητο, …Όλα πρέπει να μπουν στο χαρτί».