Tουρκία _διάλυση PKK: ρουκέτες, παράπλευρες απώλειες και πολύ ιστορία

             Βήματα "με ευαισθησία και διαφάνεια"…

Το PKK ανακοίνωσε την διάλυση του και το τέλος της ένοπλης δράσης, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Firat της κουρδικής οργάνωσης. 
“Το 12^ο Συνέδριο του PKK αποφάσισε να διαλύσει την οργανωτική δομή του και να βάλει τέλος στη μέθοδο του ένοπλου αγώνα”, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η κουρδική οργάνωση για την συγκεκριμένη απόφαση, η οποία έρχεται σε μια περίοδο έντονων διεργασιών σε όλη την περιοχή, όπου η Τουρκία διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια σειρά ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που συνδέονται με την όξυνση του ανταγωνισμού. Την συγκεκριμένη εξέλιξη είχε προεξοφλήσει ήδη από τον Φλεβάρη ο φυλακισμένος ηγέτης του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, αναφέροντας ότι σήμερα “το κύριο καθήκον είναι η αναδιάρθρωση της ιστορικής σχέσης” (Κούρδων και Τούρκων) επειδή “η ανάγκη για μια δημοκρατική κοινωνία είναι αναπόφευκτη” _902.gr

• Το PKK είχε απαντήσει ευνοϊκά την 1^η Μάρτη στην προτροπή του ιστορικού ηγέτη του, ανακοινώνοντας άμεση κατάπαυση του πυρός με τις τουρκικές δυνάμεις. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρ. Τ. Ερντογάν, είχε δηλώσει τότε πως η έκκληση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν ήταν μια “ιστορική ευκαιρία” για τους Τούρκους και τους Κούρδους. Η απόφαση του PKK αναμένεται ότι θα έχει αντανάκλαση και στη γειτονική Συρία, όπου οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), που έχουν ως κύριο κορμό τους Κούρδους, στηρίζονται από τις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση των τζιχαντιστών που έχει αναπτύξει πολύ στενή σχέση με την Τουρκία, έχει ζητήσει την διάλυση τους -όπως και όλων των ένοπλων οργανώσεων- και την ένταξη τους στον συριακό στρατό. 
• Ο εκπρόσωπος του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος AKP, Ομέρ Τσελίκ, δήλωσε ότι η απόφαση του PKK είναι ένα σημαντικό βήμα προς μια “Τουρκία απαλλαγμένη από την τρομοκρατία”. Ανέφερε, ακόμη, πως η διαδικασία της διάλυσης του PKK θα παρακολουθηθεί επισταμένως από τους κρατικούς θεσμούς και πως όλες οι εξελίξεις θα αναφέρονται στον πρόεδρο Ερντογάν. Η συγκεκριμένη και πλήρης εφαρμογή της απόφασης, “με το κλείσιμο όλων των κλάδων του PKK και των παράνομων δομών του”, θα είναι ένα “σημείο καμπής”, πρόσθεσε.
• Έτσι το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν ανακοίνωσε στις 12 Μάη τη διάλυσή του και το τέλος του ένοπλου αγώνα μετά από τέσσερις και πάνω 10ετίες ανταρτοπολέμου εναντίον του τουρκικού κράτους, σε απάντηση στην έκκληση που απηύθυνε ο ιδρυτής και ιστορικός ηγέτης του, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος κρατείται εδώ και 26 χρόνια σε απομόνωση στην Τουρκία.

Όπως αναφέρει το CNNi, ο διευθυντής επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας, Φαχρετίν Αλτούν, σχολιάζοντας την είδηση δήλωσε ότι “η Τουρκία θα λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσει την ομαλή πρόοδο προς μια χώρα «απαλλαγμένη από την τρομοκρατία” _Σε ανάρτησή του στο X, ο Αλτούν ανέφερε πως η διαδικασία αυτή “δεν είναι βραχυπρόθεσμη και ρηχή” και πως “όλα τα βήματα θα γίνουν με ευαισθησία και διαφάνεια”. Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος της αυτόνομης περιφέρειας του Ιρακινού Κουρδιστάν Νεσιρβάν Μπαρζανί χαιρέτισε την απόφαση του PKK να διαλυθεί και να βάλει τέλος στον ένοπλο αγώνα του στην Τουρκία, εκτιμώντας ότι η απόφασή αυτή θα ενισχύσει τη σταθερότητα στην περιοχή. Η εν λόγω απόφαση του PKK “καταδεικνύει πολιτική ωριμότητα και ανοίγει το δρόμο για ένα διάλογο που ευνοεί τη συνύπαρξη και τη σταθερότητα στην Τουρκία και στην περιοχή”, δήλωσε ο Μπαρζανί σε ανακοίνωσή του __ “Θέτει τις βάσεις για μια διαρκή ειρήνη που θα βάλει τέλος σε δεκαετίες βίας, πόνου και βασάνων”, πρόσθεσε. Ο ίδιος υποστήριξε πως η αυτόνομη περιφέρεια του Ιρακινού Κουρδιστάν είναι έτοιμη να υποστηρίξει τις προσπάθειες που έχουν στόχο να εγγυηθούν την επιτυχία “αυτής της ιστορικής ευκαιρίας”.

Η οικογένεια Μπαρζανί, η οποία διοικεί το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν που βρίσκεται στην εξουσία σ' αυτή την αυτόνομη περιφέρεια του βόρειου Ιράκ, διαδραματίζει ρόλο κλειδί στις κουρδικές υποθέσεις και διατηρεί στενές σχέσεις με την Τουρκία. Το PKK, οργάνωση των Κούρδων της Τουρκίας που θεωρείται τρομοκρατική από την Άγκυρα τις ΗΠΑ και τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές δυτικούς συμμάχους της, διαθέτει βάσεις των μετόπισθεν στο Ιρακινό Κουρδιστάν, όπου η Τουρκία διατηρεί επίσης στρατιωτικές βάσεις και διεξάγει συχνά αεροπορικές και χερσαίες επιχειρήσεις εναντίον των κούρδων μαχητών.

               _Η πρώτη αντίδραση Οτσαλάν

           Τι ζητά το φιλοκουρδικό κόμμα DEM

Λακωνικός ήταν ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην πρώτη του αντίδραση για τη διάλυση του PΚΚ. Ο ηγέτης του ανέφερε ότι “αιρετίζει με σεβασμό” τη διάλυση του, χωρίς να κάνει λόγο για απαιτήσεις από την Άγκυρα.Μια κουρδική πηγή, προσκείμενη στο PKK, από το βόρειο Ιράκ όπου έχουν υποχωρήσει οι μαχητές του κινήματος, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι αναμένουν από τις τουρκικές αρχές “συγκεκριμένα μέτρα”, όπως τη χορήγηση αμνηστίας στους μαχητές και την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, όπως του Κούρδου ηγέτη Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ο οποίος παραμένει στη φυλακή από το 2016. “Οι μαχητές δεν θα εγκαταλείψουν τα βουνά και δεν θα αφοπλιστούν αμέσως”, πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι το PKK θα επιθυμούσε επίσης μια τροποποίηση του τουρκικού Συντάγματος, ώστε να εγγυάται συγκεκριμένα δικαιώματα στους Κούρδους.

Από την πλευρά του το φιλοκουρδικό κόμμα DEM ζήτησε από την τουρκική κυβέρνηση να εφαρμόσει «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» πριν από τη μουσουλμανική γιορτή του Εΐντ αλ Άντχα, στις αρχές Ιουνίου, μετά την ανακοίνωση της αυτοδιάλυσης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK). “Αναμένουμε από την κυβέρνηση να αναλάβει τα καθήκοντα και τις ευθύνες της”, είπε ο συμπρόεδρος του DEM, ο Τουντζέρ Μπακιρχάν, ζητώντας “συγκεκριμένα και ανθρωπιστικά” μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης “χωρίς να περιμένουμε το τέλος του Εϊντ”.

Η απελευθέρωση των άρρωστων πολιτικών κρατουμένων και η βελτίωση των συνθηκών κράτησης του ιδρυτή και ιστορικού ηγέτη του PKK, του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, θα πρέπει να είναι κάποια από τα πρώτα μέτρα, είπε ο Μπακιρχάν στους δημοσιογράφους. Ο Οτσαλάν κρατείται στην απομόνωση στο νησί Ιμραλί από το 1999. “Ξέρουμε όλοι πολύ καλά τι περιμένει πραγματικά η κοινωνία. Τα αιτήματα που διατυπώνονται συχνότερα (…) αφορούν τους ασθενείς κρατούμενους και τους εκατοντάδες χιλιάδες κρατούμενους. Ορισμένα πράγματα μπορούν να επιτευχθούν με νομικά μέσα. Για παράδειγμα, οι συνθήκες (κράτησης) του Οτσαλάν. Πιστεύω ότι η εξουσία μπορεί να λάβει ορισμένα μέτρα ώστε η κοινωνία, που έχει αμφιβολίες και ανησυχίες, να πιστέψει πραγματικά αυτήν τη διαδικασία”, πρόσθεσε.Θυμίζουμε πως τουλάχιστον 6 χρόνια (από τον Αύγουστο του 2019) ο Οτσαλάν δήλωσε “έτοιμος για λύση με την Τουρκία” _μια λύση στο κουρδικό ζήτημα, υποστηρίζοντας ότι “μπορεί να σταματήσει τις συγκρούσεις μεταξύ δυνάμεων του τουρκικού κράτους και Κούρδων μαχητών μέσα σε μια εβδομάδα”. Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε μέσα από τη φυλακή και γνωστοποίησαν οι δικηγόροι του, τόνισε ότι “οι Κούρδοι δεν επιθυμούν ένα ξεχωριστό κράτος εντός του πλαισίου εύρεσης ενός τόπου για αυτούς, που θα είναι σύμφωνος με τις ιστορικές τουρκικο-κουρδικές σχέσεις” _ “Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα χώρο για τους Κούρδους, ελάτε, να λύσουμε το κουρδικό ζήτημα”, δήλωσε μέσω της ανακοίνωσης. “Λέω, μπορώ να τελειώσω αυτή τη συγκρουσιακή κατάσταση... μέσα σε μια εβδομάδα. Μπορώ να τη λύσω, έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, είμαι έτοιμος για λύση. Αλλά το κράτος ...χρειάζεται να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο”, πρόσθεσε.

                                  Αμπντουλάχ Οτζαλάν

Ο Abdullah Öcalan, λεγόμενος από τους οπαδούς του “ Apo _Άπο”, ιδρυτής ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, γνωστού ως Ρ.Κ.Κ. (ΠεΚεΚέ ή ΠεΚαΚά _του οποίου σκοπός είναι η εγκαθίδρυση ενός ανεξάρτητου σοσιαλιστικού κουρδικού κράτους στο Κουρδιστάν), γεννήθηκε 4-Απρ 1949. Mε την εμπλοκή CIA και της ελληνικής πρεσβείας στην Κένυα, συνελήφθη από προδοσία και παραδόθηκε στις τουρκικές αρχές και φυλακίστηκε (είναι ακόμη φυλακισμένος στο νησί Ιμραλί από τον Φεβρουάριο του 1999)

Ριζοσπάστης
Έτσι πραγματοποιήθηκε η μεγάλη συνωμοσία

Με μια κατάθεση - ποταμό, ο αρχιπλοίαρχος ε.α. Α. Ναξάκης κατέρριψε όλους τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης και απέδειξε πως η Ελλάδα συνήργησε στη μεγάλη προδοσία κατά του Οτσαλάν
“Ήταν μια οργανωμένη κίνηση από την ελληνική κυβέρνηση για να παραδοθεί ο Οτσαλάν . Η κυβέρνηση αποφάσισε να με χρησιμοποιήσει ως δόλωμα σ' αυτό το αισχρό και δόλιο σχέδιο και γι' αυτό θα λογοδοτήσω στο δικαστήριο της συνείδησής μου. Εβλεπα τότε τον Σταυρακάκη και τον Νασιάκο και πίστευα ότι ήθελαν να βοηθήσουν το κουρδικό κίνημα, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν οι δεσμώτες των Κούρδων. Δεν ήταν τυχαία η παραμονή Σταυρακάκη στο Βουκουρέστι. Αισθάνομαι τον εαυτό μου ένοχο ότι συνήργησα στην προδοσία, γιατί πίστευα ότι δεν άλλαξε η πολιτική της Ελλάδας στο κουρδικό ζήτημα και πως εξυπηρετώ τα συμφέροντα του κουρδικού κινήματος και της Ελλάδας. Ακόμη και τώρα με κυνηγάει το βλέμμα του Α. Οτσαλάν”. Τα λόγια αυτά είναι από την απολογία - ποταμό του αρχιπλοίαρχου ε.α. Α. Ναξάκη, ο οποίος με την αγόρευσή του αποκάλυψε τη συνωμοσία της κυβέρνησης, να παραδώσει στις μυστικές αρχές της Τουρκίας τον ηγέτη του Κούρδων. Μάλιστα, σε κάποια στιγμή της απολογίας του, απευθυνόμενος με απόγνωση στο δικαστήριο, είπε: “Με χρησιμοποίησαν, κύριε πρόεδρε”. Μετά τις απολογίες των Α. Ναξάκη και της Καγιά Αϊφερ (Ροζερίν), δε μένει καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση συνεργάστηκε με όλες εκείνες τις δυνάμεις που ήθελαν την παράδοση του Άπο στις αρχές της Τουρκίας.

                    Ειδικότερα, στην κατάθεση, ο Α. Ναξάκης ανέφερε ότι:

·       Πίστευε πως είχε τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης στις ενέργειές του και πως η κυβέρνηση γνώριζε για τις προθέσεις του Οτσαλάν να έρθει στην Ελλάδα, καθώς ο Απο έκανε γνωστές τις προθέσεις του, όταν τον επισκέφτηκε την Ιταλία ο τότε αντιπρόεδρος της Βουλής Π. Σγουρίδης. Ο Ναξάκης ήταν αυτός που με τη συγκατάθεση της κυβέρνησης μεσολαβούσε στις αρμόδιες υπηρεσίες για παροχή ασύλου σε Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες, προσέφερε πακτωλό χρημάτων οικονομική βοήθεια στο κουρδικό κίνημα, που προέρχονταν ακόμη και από τις ελληνικές υπηρεσίες.

·       Για τον Οτσαλάν είπε ότι ήθελε να έρθει στην Ελλάδα, προκειμένου να μείνει λίγες ημέρες για να πάει στην Ολλανδία ή στη Γερμανία, όπου είναι έντονο το κουρδικό στοιχείο. Ο Α. Οτσαλάν απέκρουσε κατηγορηματικά τη «λύση Κένιας» και αντέδρασε έντονα όταν του είπαν να μεταβεί στη Ναϊρόμπι.

·       Για τα περίφημα «δρακόντεια» μέτρα που υποτίθεται πήρε η κυβέρνηση, προκειμένου να αποτρέψει την είσοδο Οτσαλάν , είπε ότι πέρασαν κανονικά από αίθουσα VIP και πως «όλα ήταν ανοιχτά» και δεν τους ενόχλησε κανένας.

·       Ισχυρίστηκε ότι ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης γνώριζε τα πάντα για τις κινήσεις Οτσαλάν από τη στιγμή που ο Απο έφυγε από τη Δαμασκό στις 9 Οκτωβρίου 1999 και πως ο Κούρδος ηγέτης ξεκίνησε για την Ευρώπη, αφού τον διαβεβαίωσε ο τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κ. Μπαντουβάς ότι θα έχει τη συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης.

·       Για τον διοικητή της ΕΥΠ Χ. Σταυρακάκη, είπε ότι από το πρωί της 29ης Γενάρη γνώριζε ότι θα έρθει ο Οτσαλάν στην Ελλάδα. «Αν ήθελε ο Σταυρακάκης, είπε ο απόστρατος αρχιπλοίαρχος, θα μπορούσε να με αποτρέψει για να μη φέρω τον Οτσαλάν . Το τηλέφωνό μου το είχε».

·       Ανέφερε ότι ενημέρωσε τον τότε υπουργό Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο, τον οποίο περίμενε στη γνωστή συνάντηση (στο σπίτι του Α. Ναξάκη), αλλά αντί αυτού ήρθαν οι Χ. Σταυρακάκης και Καλεντερίδης. Μάλιστα, για τον Πάγκαλο, μίλησε με αποστροφή, επικαλούμενος και την Β. Δαμιανάκου. «Καλά, τον Πάγκαλο εμπιστεύεσαι», τον ...κατηγόρησε η Β. Δαμιανάκου.

·       Ισχυρίστηκε ότι υπήρχε διέξοδος για να μη γίνει η σύλληψη του Οτσαλάν , αν εφαρμοζόταν η πρόταση του Α. Παπαδόπουλου για νόμιμη σύλληψη και παράδοση του Απο στην Ιταλία.

·       Για το ρόλο του Σ. Καλεντερίδη, είπε ότι του έκανε εντύπωση πως κάθε λίγο και λιγάκι του τηλεφωνούσε από την Κένια και του έλεγε πως δήθεν όλα πάνε καλά, όταν ήταν γνωστό ότι ο Οτσαλάν είχε περιέλθει σε δεινή θέση.

Ριζοσπάστης _Μάης 2003
Πετσάλνικος: «Πράξη επιπολαιότητας» η ενέργεια Ναξάκη

Δε γνωρίζω, δεν άκουσα. Αυτή ήταν η μόνιμη επωδός του υπουργού Δικαιοσύνης Φ. Πετσάλνικου, κατά τη χτεσινή διαδικασία της δίκης των 13 κατηγορουμένων για την υπόθεση της παράνομης εισόδου στη χώρα μας του ηγέτη των Κούρδων Α. Οτσαλάν , παρόλο που ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης την περίοδο εκείνη ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης και μέλος του κυβερνητικού κλιμακίου που κλήθηκε τότε να διαχειριστεί την κρίση. Στις επίμονες ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης, ο Φ. Πετσάλνικος απέφυγε να απαντήσει σε αρκετά ερωτήματα, ενώ χαρακτήρισε την ενέργεια του Α. Ναξάκη, να οργανώσει την είσοδο του Α. Οτσαλάν στη χώρα μας, ως «πράξη τουλάχιστον ακραίας επιπολαιότητας». Σε σχετική ερώτηση για τα κίνητρα του αρχιπλοιάρχου εν αποστρατεία Α. Ναξάκη, ο υπουργός Δικαιοσύνης απάντησε ότι δεν μπορεί να γνωρίζει τη βούληση του Α. Ναξάκη. Πρόσθεσε ότι ο αρχιπλοίαρχος θα έπρεπε να ξέρει πως η ενέργειά του θα δημιουργούσε εντάσεις υψίστου βαθμού και κινδύνους για τη χώρα μας, λόγω της διακηρυγμένης θέσης της Τουρκίας ότι η είσοδος Οτσαλάν στην Ελλάδα θα αποτελούσε «casus belli». Κατέθεσε, όμως, ο Φ. Πετσάλνικος ότι δε θεωρεί πως ο αρχιπλοίαρχος ενήργησε με στόχο να προκαλέσει κίνδυνο στις διεθνείς σχέσεις της χώρας.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης ανέφερε στο δικαστήριο ότι ενημερώθηκε για το θέμα που δημιουργήθηκε με την είσοδο Οτσαλάν από τον τότε υποδιοικητή της ΕΥΠ κ. Λουκόπουλο και από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο. Οσον αφορά τη συμπεριφορά της ΕΥΠ τις πρώτες ώρες της άφιξης του Α. Οτσαλάν , ο Φ. Πετσάλνικος τη χαρακτήρισε απογοητευτική και πως η ηγεσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει ή να αρνηθεί την άφιξη του Κούρδου ηγέτη. Επίσης, επιβεβαίωσε ότι ο Θ. Πάγκαλος είχε επικοινωνία με τον Α. Ναξάκη, όπου συμφώνησαν να γίνει συνάντηση μεταξύ Α. Ναξάκη και του κ. Ρουμπή, ο οποίος θα εκπροσωπούσε τον διοικητή της ΕΥΠ Χ. Σταυρακάκη, επειδή ο τελευταίος βρισκόταν στη Ρουμανία σε επίσημη αποστολή. Σε σχετική ερώτηση του δικηγόρου του Οτσαλάν , Θ. Θεοδωρόπουλου, για την είσοδο του Κούρδου ηγέτη στη χώρα μας, ο Φ. Πετσάλνικος απάντησε ότι δεν μπορεί να αποδώσει «καμιά μομφή στον κ. Οτσαλάν ». Οσον αφορά το αίτημα του Οτσαλάν περί παροχής πολιτικού ασύλου, ο υπουργός Δικαιοσύνης απάντησε ότι δε γνώριζε τίποτα. Αξίζει ο σημειωθεί ότι ο δικηγόρος Φαΐλος Κρανιδιώτης ανέφερε στο δικαστήριο ότι η αίτηση Οτσαλάν εκείνες τις κρίσιμες ώρες στάλθηκε... ταχυδρομικώς από την Κένια!
Ο συνήγορος υπεράσπισης των υπαλλήλων της εταιρίας «Aegean Airlines» που μετέφερε τον Α. Οτσαλάν ισχυρίστηκε ότι η είσοδος στη χώρα μας του Κούρδου ηγέτη οργανώθηκε από την ΕΥΠ, επικαλούμενος συνέντευξη του απόστρατου ταξιάρχου κ. Κίτσου σε τηλεοπτική εκπομπή και ζήτησε να κληθεί ως μάρτυρας ο απόστρατος ταξίαρχος.

20χρονος, το ενδιαφέρον του για τα πολιτικά πράγματα τον οδήγησε στην Άγκυρα, όπου σπούδασε και αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και ρίχτηκε αμέσως στην πολιτική αρένα πρεσβεύοντας έναν περίπου Μαοϊκό σοσιαλισμό, με έμφαση στη θέση του κουρδικού λαού στο τουρκικό κράτος. Σχετίστηκε με το αριστερό κίνημα και πήρε ενεργά μέρος στο φοιτητικό, όπου σύντομα αναδείχτηκε σε ηγετικό στέλεχος. Ωστόσο, μέσα από τις πολιτικές συζητήσεις και τις ιδεολογικές ζυμώσεις σύντομα συνειδητοποίησε την κυρίαρχη σοβινιστική θέση των Τούρκων αριστερών έναντι του Κουρδικού Ζητήματος. Εκείνα τα χρόνια το Κουρδικό θεωρείτο ως ζήτημα που έπρεπε να παραμεριστεί για “μετά την επανάσταση” και δεν αντιμετωπιζόταν ως πρόβλημα εθνικής αυτοδιάθεσης.

Το 1973, κατά τη διάρκεια μίας διάλεξής του, δήλωσε ότι «στην Τουρκία υπάρχουν δύο έθνη, οι Τούρκοι και οι Κούρδοι”. Επρόκειτο για μια ιστορική παρέμβαση καθώς παραβίασε ένα ζήτημα ταμπού για την τουρκική κοινωνία. Την ίδια χρονιά οι τουρκικές αρχές τον συνέλαβαν για τη δράση του και κρατήθηκε μήνες στη φυλακή βασανιζόμενος. Εκεί _δ’ηλωσε “μας έγινε έμμονη ιδέα ότι πρέπει να συγκροτηθεί μία μακρόπνοη οργάνωση με εθνικό χαρακτήρα”.

Το “Μανιφέστο”

Το 1975 επέστρεψε στο Κουρδιστάν και μαζί με μία ομάδα συνεργατών του εξέδωσαν “Το Μανιφέστο”, που σκιαγραφεί, σε γενικές γραμμές, τα κύρια καθήκοντα και τις προοπτικές της επανάστασης στο Κουρδιστάν, ενώ την ίδια εποχή περιόδευσαν σε κάθε γωνιά του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, σε μία έντονη προσπάθεια να πληροφορήσουν και να διαφωτίσουν τον κουρδικό λαό. Κατάφεραν έτσι να αποκτήσουν πολλούς υποστηρικτές, ιδιαίτερα ανάμεσα στη νεολαία, αλλά συνάντησαν πολλές αντιδράσεις από τις αντιδραστικές φεουδαρχικές δυνάμεις του Κουρδιστάν, που περιφρουρούσαν ζηλότυπα τα προνόμιά τους. Στις 27 Νοεμβρίου 1978, στο Φις, ένα μικρό χωριό στην περιοχή Λίτσε του Ντιγιάρμπακιρ ίδρυσαν τo Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, όπου παρουσιάστηκε για συζήτηση το “Μανιφέστο”, το οποίο τελικά υιοθετήθηκε ως ιδρυτικό πρόγραμμα του Κόμματος στο Πρώτο Συνέδριό του. Το πρόγραμμα του PKK ζητούσε ανεξαρτησία, δημοκρατία και ενοποίηση του Κουρδιστάν. Οι στόχοι και τα μέσα του συνοψίστηκαν ως εξής:

·     Η Επανάσταση είναι διπλή, δηλαδή εθνική και δημοκρατική.

·     Η εθνική επανάσταση θα εγκαθιδρύσει πολιτική, στρατιωτική και πολιτισμική δύναμη.

§  Η δεύτερη φάση θα είναι η δημοκρατική επανάσταση.

·     Η δημοκρατική επανάσταση θα αγωνιστεί για να εξαφανίσει τις κοινωνικές αντιφάσεις που προέρχονται από την εποχή της φεουδαρχίας.

§       Αυτές οι αντιφάσεις είναι “η φεουδαρχική εκμετάλλευση,
η οργάνωση κατά φυλές, οι θρησκευτικές κάστες και η σκλαβιά της γυναίκας”.

·     Σκοπός της επανάστασης θα πρέπει να είναι “να βάλει ένα τέλος σε όλες τις μορφές κυριαρχίας της τουρκικής αποικιοκρατίας και να εγκαθιδρύσει μία ανεξάρτητη οικονομία, καθώς και να αγωνιστεί για την ενότητα του Κουρδιστάν”.

Σύντομα το PKK κέρδισε αρκετούς οπαδούς ανάμεσα σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και στρώματα, στους εργάτες, τους χωρικούς, τους σπουδαστές και τους τεχνίτες. Παράλληλα οργάνωσε απεργίες σε εργοστάσια, καθοδήγησε φοιτητικές διαδηλώσεις και βοήθησε στην οργάνωση της εξέγερσης των χωρικών ενάντια στους φεουδάρχες. Η τουρκική εξουσία απάντησε στην αρχή με συλλήψεις, σφαγές, αλλά και βασανιστήρια. 24-Δεκ-1978, στο Μαράς, με αφορμή τη δολοφονία δύο μελών ακροδεξιών κομμάτων, προκλήθηκε γενικευμένη σύρραξη, που κατέληξε σε σφαγή ανάμεσα σε Κούρδους και Τούρκους. Τότε η τουρκική κυβέρνηση κήρυξε στρατιωτικό νόμο στις περισσότερες από τις κουρδικές επαρχίες της Ανατολίας.

Στρατιωτική & πολιτική οργάνωση

To 1979 ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, βλέποντας ότι επίκειται η στρατιωτική επέμβαση του στρατηγού Εβρέν και όντας ανέτοιμος να την αντιμετωπίσει στρατιωτικά, αναζήτησε βάσεις στον Λίβανο (ο οποίος από το 1975 βρισκόταν υπό την μισοκατοχή της Συρίας -πιστού συμμάχου της τότε ΕΣΣΔ), όπου κατόρθωσε να οργανωθεί στρατιωτικά. Στην κοιλάδα Μπεκάα ίδρυσε τη στρατιωτική και πολιτική ακαδημία του.

• Το επόμενο έτος (12-Σεπ-1980), οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις με πραξικόπημα κατέλαβαν την εξουσία και εγκαθίδρυσαν δικτατορία. Ανάμεσα στους στόχους σε προτεραιότητα της τουρκικής χούντας ήταν η καταστολή του Κουρδικού Εθνικού Απελευθερωτικού Κινήματος. Εν τω μεταξύ στον Λίβανο ο Οτζαλάν ανέπτυσσε τη στρατιωτική οργάνωση. Ήταν ήδη εκλεγμένος Γενικός Γραμματέας τον P.Κ.K., από το πρώτο Συνέδριό του (1978). Το 2^ο Συνέδριο (Αυγ-1982), έλαβε την απόφαση επιστροφής στο Κουρδιστάν και την έναρξη ένοπλης εξέγερσης. Δύο χρόνια μετά, τον δεκαπενταύγουστο του 1984, το Ρ.Κ.Κ. επέστρεψε στην Τουρκία με εκπαιδευμένα στελέχη και ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα με επιθέσεις στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ερούχ και του Σεμντινλί.
• Το 1987, με την επιβολή στρατιωτικού νόμου σε ολόκληρο το τουρκικό Κουρδιστάν, ξεκίνησε η ανάπτυξη “ειδικού πολέμου” από την Τουρκία, που είχε ως συνέπεια την εκκένωση 900 περίπου πόλεων και 3.000 χωριών του τουρκικού Κουρδιστάν. Η Τουρκία εστίασε περισσότερο την προσοχή της στον Οτζαλάν, τον βάπτισε τρομοκράτη, αφαιρώντας του το ιδεολογικό υπόβαθρο και τρομοκρατική οργάνωση το P.K.K. Από πίσω Η.Π.Α., Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες _ανάμεσα στους “πρόθυμους” και η Ελλάδα.

Μετά από 8 χρόνια επιχειρήσεων ένθεν και ένθεν 15-Δεκ-1995, το P.K.K. κήρυξε μονομερή κατάπαυση πυρός στο Κουρδιστάν και ο Οτζαλάν κάλεσε το τουρκικό κράτος σε διάλογο προκειμένου να εξευρεθεί ειρηνική πολιτική λύση. Όμως δεν έλαβε απάντηση, αντίθετα η Τουρκία κατέστρωσε σχέδια για τη σύλληψή του. Διαθέτοντας στρατιωτική υπεροπλία απείλησε τη Συρία, όπου βρισκόταν τότε, με τη διπλωματική υποστήριξη των Η.Π.Α. και του Ισραήλ. Η Συρία αρχικά αντέδρασε αλλά στη συνέχεια οπισθοχώρησε.

          Η Οδύσσεια της περιπλάνησης

21-Σεπ-1998 ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν εγκατέλειψε τη Συρία προς άγνωστη κατεύθυνση, μετά τις πιέσεις που άσκησαν Αμερικανοί και Τούρκοι στη Δαμασκό για να σταματήσει να παρέχει υποστήριξη στο Ρ.Κ.Κ. και τον ηγέτη του. Από εκεί αρχίζει μια περιπλάνηση, η οποία καταλήγει, σχεδόν πέντε μήνες μετά, στην παράδοση και τη "σύλληψή" του από τους Τούρκους.

  Η εμπλοκή της Ελλάδας

9-Οκτ-1998 αεροσκάφος των Συριακών Αερογραμμών προσγειώνεται στο Διεθνές Αεροδρόμιο Ελληνικού προερχόμενο από τη Δαμασκό. Οι επιβάτες του, και κυρίως ο ένας από αυτούς, ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, προκαλούν αναστάτωση στην ελληνική κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Σημίτης, αρνείται κατηγορηματικά να τον δεχτεί. Έτσι, το αεροσκάφος του ανεφοδιάζεται και αναχωρεί για τη Μόσχα, όπου _λόγω ανατροπών και καπιταλιστικής παλινόρθωσης είναι πλέον “persona non grata” και στις 12 Οκτωβρίου αναχωρεί από τη Μόσχα για τη Ρώμη, αφού προηγουμένως έχουν γίνει πολλές μυστικές διαπραγματεύσεις με όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που αρνούνται να τον δεχτούν. Τελικά δεν παραμένει στη Ρώμη, αλλά τα ίχνη του χάνονται για σχεδόν ένα μήνα. Οι ενδείξεις, σύμφωνα με τον τύπο, συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως ξαναγύρισε τη Ρωσία και μετά παραμένει κρυμμένος στην Αρμενία. Στις 12 Νοεμβρίου προσγειώνεται πάλι στο Αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης και συλλαμβάνεται, από την ιταλική Αστυνομία, ως καταζητούμενος για παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου, ενώ την ίδια στιγμή στη Ρώμη και άλλες πόλεις χιλιάδες Κούρδοι διαδηλώνουν υπέρ του ηγέτη τους. Η Τουρκία απειλεί ευθέως, πλέον, την Ιταλία με διπλωματικό επεισόδιο και ζητά την έκδοσή του, κατηγορώντας τον για θάνατο 30.000 αμάχων.

• Τέσσερις μέρες μετά, στις 16-Νοε, ξεσπά διπλωματική κρίση μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, ενώ ο “κομμουνιστής” πρωθυπουργός Μάσσιμο Ντ' Αλέμα (και σφαγέας του λαού της Γιουγκοσλαβίας) εμφανίζεται αρχικά δήθεν αποφασισμένος να μην υποκύψει στις πιέσεις και κάνει σκληρή δήλωση κατά των τουρκικών παρεμβάσεων. Στις 20-Νοε ο Οτζαλάν, που μέχρι τότε βρίσκεται σε κατ' οίκον περιορισμό στη Ρώμη, μπορεί πλέον να κυκλοφορεί ελεύθερος, καθώς οι ιταλικές αρχές απέρριψαν το αίτημα της Τουρκίας για έκδοση, με την αιτιολογία ότι το ιταλικό Σύνταγμα απαγορεύει την έκδοση ατόμων σε χώρα που εφαρμόζει ακόμη τη θανατική ποινή. Η ένταση μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας κορυφώνεται και στις 22-Νοε η τουρκική κυβέρνηση απειλεί _μεταξύ άλλων με μποϊκοτάζ των ιταλικών προϊόντων αν δεν παραδοθεί ο Οτζαλάν στην Τουρκία, γίνεται “παιχνίδι” … ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Σαντέρ αντιδρά στις τουρκικές δηλώσεις και στις 24-Νοε- απειλεί με αντίποινα τους Τούρκους, αν υπάρξει μποϊκοτάζ στα ιταλικά προϊόντα, η Γερμανία κάνει έκκληση για ενότητα και τελικά η ένταση εκτονώνεται _προσωρινά, ο Οτζαλάν δίνει κάποιες συνεντεύξεις, στις οποίες αφήνει αιχμές για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Από εκεί και έπειτα τις κινήσεις του Κούρδου πολιτικού καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου, “κανείς” δεν ξέρει πού βρίσκεται ή αν παραμένει στην Ιταλία, ως τις 15-Ιαν-1999, ημέρα που αναχωρεί αιφνιδιαστικά από την ιταλική πρωτεύουσα προς άγνωστη κατεύθυνση, ενώ ακούγονται πολλά για την επίσκεψη του σε Ρωσία, Ελλάδα, Αρμενία και αλλού.
• Στις 29-Ιαν ο απόστρατος πλοίαρχος Π.Ν., Αντώνης Ναξάκης, σύμφωνα με δική του ομολογία, αναλαμβάνει από μόνος του χωρίς να έχει καμία έγκριση, την πρωτοβουλία να μεταφέρει τον Οτζαλάν και τους συντρόφους του στην Ελλάδα, με ιδιωτικό τζετ αεροσκάφος …από το Μινσκ της Λευκορωσίας. Ο Ναξάκης ειδοποιεί τον τότε Έλληνα υπΕξ, Θεόδωρο Πάγκαλο και στη συνέχεια κρύβει τον Οτζαλάν στο σπίτι του, αφού προηγουμένως φιλοξενείται για ένα βράδυ στο σπίτι της συγγραφέως-ποιήτριας, Βούλας Δαμιανάκου, στη Νέα Μάκρη. Στις 31-Ιαν μια νέα οδύσσεια ξεκινά για τον Κούρδο ηγέτη: Το αεροπλάνο που τον μεταφέρει περιφέρεται και πάλι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ζητώντας άδεια προσγείωσης από διάφορες χώρες, την οποία δεν παίρνει. Η Ολλανδία τον διώχνει, το ίδιο και η Ελβετία. Από το Μινσκ ξαναγυρίζει στην Ελλάδα για να οδηγηθεί τελικά στην Κένυα.
• 2-Φεβ-1999 και Αμπντουλάχ Οτζαλάν κρύβεται στην κατοικία του Έλληνα πρέσβη στην Κένυα, Γεωργίου Κωστούλα, μαζί με τους συντρόφους του. Τον συνοδεύει και ο Έλληνας ταγματάρχης της Ε.Υ.Π. Σάββας Καλεντερίδης ως σωματοφύλακάς του. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση της Άγκυρας καλεί τους πρεσβευτές της Σουηδίας, της Νορβηγίας και του Βελγίου και τους ζητά να μη δεχτούν οι χώρες τους τον Οτζαλάν, ο οποίος εκείνη τη χρονική στιγμή είναι άγνωστο πού βρίσκεται. Στις 13 Φεβρουαρίου, φτάνει στην Κένυα ο Έλληνας δικηγόρος του Οτζαλάν, το “μπουμπούκι” (σσ. πέρασε από ΠΑΣΟΚ, Πολιτική Άνοιξη, Δίκτυο 21, ΝΔ κλπ.) Φαήλος Κρανιδιώτης, ο οποίος συζητά με τον Κούρδο ηγέτη και τον Έλληνα πρέσβη και επιστρέφει στην Ευρώπη “για να ζητήσει βοήθεια”, ενώ ο Οτζαλάν σκέφτεται να παραδοθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Οι πρώτες πρωινές ώρες της 16^ης Φεβρουαρίου βρίσκουν τον Κούρδο ηγέτη να μεταφέρεται με χειροπέδες, από πράκτορες της τουρκικής ΜΙΤ, στην Τουρκία με ένα ιδιωτικό αεροσκάφος. Όλα όσα έγιναν και αφορούν στη σύλληψή του παραμένουν “άγνωστα”. Η Άγκυρα πανηγυρίζει και στα Μ.Μ.Ε. κυκλοφορούν βίντεο της μεταφοράς του. Ο Καλεντερίδης είναι το πρόσωπο που δέχεται την πιο σοβαρή κριτική, προκειμένου να φύγουν οι ευθύνες από τη τότε ελληνική κυβέρνηση και τους τραγικούς επιχειρησιακούς της χειρισμούς.

Παραιτήσεις …

Ο Οτζαλάν μεταφέρθηκε, με την έγκριση του Θεόδωρου Πάγκαλου, στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας και συνοδευόταν από τον αξιωματικό της ΕΥΠ Σάββα Καλεντερίδη, ο οποίος αργότερα δέχτηκε εντολές αμφισβητούμενης προέλευσης να διώξει τον Οτζαλάν έξω από την πρεσβεία. Έχει υποστηριχτεί ότι οι εντολές προέρχονταν από τον Πάγκαλο, αν και ο ίδιος το αρνήθηκε. Επίσης, ο Πάγκαλος παρείχε διαβεβαιώσεις στον Έλληνα πρέσβη στην Κένυα ότι είχε εξασφαλίσει δίοδο για τον Οτζαλάν προς την Ολλανδία σε συνεργασία με τις κενυάτικες αρχές, οι οποίες όμως παρέλαβαν τον Οτζαλάν από την ελληνική πρεσβεία και τον οδήγησαν σε άγνωστη κατεύθυνση, σε μια επιχείρηση ενορχηστρωμένη κρυφά από την ΜΙΤ με την βοήθεια της CIA. Ο Πάγκαλος δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι …απουσίαζε τρεις μέρες από την Αθήνα και δεν παρακολουθούσε την υπόθεση.
Μετά την σύλληψη του Οτζαλάν από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, προκλήθηκε πολιτική κρίση, που οδήγησε στην παραίτηση τριών υπουργών της κυβέρνησης Σημίτη συμπεριλαμβανομένου και του Πάγκαλου, ο οποίος θεωρήθηκε πολιτικά υπεύθυνος (oι άλλοι δύο ήταν ο υπΕσ, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Αλέκος Παπαδόπουλος και ο  Δημόσιας Τάξης, Φίλιππος Πετσάλνικος).

          Φυλάκιση και δίκη

Από τη σύλληψή του και εντεύθεν ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν είναι ο μοναδικός κρατούμενος στη νησίδα Ιμραλί στη Θάλασσα του Μαρμαρά, σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Στο νησί παραμένει μονάδα στρατιωτικού προσωπικού _1000 άτομα!!! για τη φύλαξή του. Έγινε και δίκης _με καταδίκη σε θάνατο, αλλά μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη, όταν η θανατική ποινή απαγορεύτηκε στην Τουρκία (Αύγ-2002)