Η Κούβα δεν είναι μόνη της! 🇨🇺 Κυκλοφορεί το εικαστικό λεύκωμα του Τάκη Βαρελά στήριξης του αγώνα στο νησί της επανάστασης

Η Ελληνική Πρωτοβουλία για την Απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης 2021 στην Κουβανική Ιατρική Ταξιαρχία «Henry Reeve», στους διεθνιστές γιατρούς, έδωσε συνέντευξη Τύπου στον αύλειο χώρο του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος για την προβολή αυτού του αιτήματος.
Η μπριγάδα, που δημιουργήθηκε με πρόταση του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, το 2005, έχει βοηθήσει σε σεισμούς, άλλες καταστροφές, στην επιδημία του Εμπολα στην Αφρική, και στην παρούσα συγκυρία βρέθηκε στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της πανδημίας της Covid-19 σε πάνω από 20 χώρες σε όλες τις ηπείρους.
Δείτε και FaceBook πρεσβείας Κούβας diplocuba-cubagrecia

Στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου, που συντόνιζε ο Βελισάριος Κοσσυβάκης, από την Ελληνική Πρωτοβουλία, εκτέθηκαν και τα έργα από το συλλεκτικό εικαστικό λεύκωμα «Η Κούβα δεν είναι μόνη της», του εικαστικού Τάκη Βαρελά, που το εμπνεύστηκε από τον αγώνα του κουβανικού λαού και το φιλοτέχνησε -μετά από πρόταση της Ελληνικής Επιτροπής Νόμπελ, που έχει αναλάβει και τη διακίνηση.
ℹ️  Το Λεύκωμα  διατίθεται από την
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ  NΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ 2021 ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ
Τηλ: 2108640054 - 2108220008 –κιν 6932479731
E-mail: newstarcine@gmail.com

Θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας.
Κλείστε τώρα προαγορά.

🇨🇺  Η αλληλεγγύη σας προσδίδει δύναμη στην νίκη της Κούβας
Τα έσοδα από την πώλησή του διατίθενται για την ενίσχυση της Κούβας.

ℹ️  Τεχνική Ακουαρέλλα, Κάρβουνο, Ακρυλικά κλπ (ή συνδυασμός) σε καμβά ή χαρτί 300gr

  1.         Διεθνής Ταξιαρχία  «Henry Reeve»,

  2.         Venceremos!

  3.         Επαναστατικό αποτύπωμα.

  4.        Του αδυνάτου νικητές

  5.         Ηγέτες των αδυνάτων

  6.        Κούβα. H επανάσταση καθημερινή υπόθεση

  7.       Πρωτομαγιά

  8.        Αχ αυτό το κόκκινο του δρόμου

  9.       Τσε.

10.       Μάχη των μαχών

11.       Μέσα – έξω, αλληλεγγύη

12.       Ειρήνη εν ζωή

ℹ️  Η εκτύπωση είναι τυπογραφική (όχι ψηφιακή) σε velvet χαρτί (χαρτόνι) 300gr

Το κόστος είναι ~25€ +έξοδα αποστολής, υπάρχουν επίσης και 2 τιμές (κουπόνια) ενίσχυσης 50-100€

Ο κουβανικός λαός
θα εξακολουθήσει να αντιστέκεται

Η πρέσβειρα της Κούβας στην Ελλάδα, Σέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα, παίρνοντας τον λόγο αφού ευχαρίστησε τους διοργανωτές και τον ζωγράφο για την προσφορά του σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Απέναντι στην πανδημία της COVID-19, η Κούβα ενεργοποίησε το δωρεάν σύστημα Υγείας σε όλα τα επίπεδα και κινητοποίησε το εθνικό επιστημονικό δυναμικό της και τη βιοφαρμακευτική βιομηχανία της, διαθέτοντας τη στήριξη του λαού.
Ολη αυτή η προσπάθεια του έθνους επέτρεψε να διατηρηθεί μια συγκριτικά πολύ χαμηλή θνησιμότητα λόγω πανδημίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Κούβα έχει επιπλέον δημιουργήσει 5 δικά της υποψήφια εμβόλια και έχει εφαρμόσει 3 από αυτά, σε μελέτες υγειονομικών παρεμβάσεων σε εκατομμύρια Κουβανούς.
Το εμβόλιο "Αμπντάλα", αφού εφαρμόστηκε σε τρεις δόσεις, έχει μια αποτελεσματικότητα της τάξης του 92,28%, πράγμα που το τοποθετεί πολύ υψηλότερα από τις απαιτήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), για να χαρακτηριστεί εμβόλιο ενάντια στην COVID-19.
Είναι ένα ενδεικτικό αποτέλεσμα της προσπάθειας της επιστήμης στην υπηρεσία του λαού και το μοναδικό στη Λατινική Αμερική, παρ' όλη την ιμπεριαλιστική εχθρότητα».

Αναφέρθηκε στη συνέχεια στη σκλήρυνση του εμπάργκο των ΗΠΑ από την προηγούμενη κυβέρνηση του Ντ. Τραμπ που συνεχίζει και ο Μπάιντεν, σημειώνοντας ότι «έχει στόχο να πλήξει τις βασικές ανάγκες του κουβανικού λαού και τις καθημερινές δραστηριότητές του και να ενοχοποιήσει γι' αυτό την κουβανική κυβέρνηση, προκειμένου να προσπαθήσουν να δείξουν την αποτυχία του σοσιαλισμού και να εμποδίσουν να εξακολουθήσει ο λαός να στηρίζει την επανάσταση».

Αναφερόμενη στο πρόσφατο σχέδιο της κυβέρνησης των ΗΠΑ, με τις προβοκάτσιες και μέσα στην Κούβα, στις 11 Ιούλη, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Γνωρίζουμε την ανάμειξή τους στη χρηματοδότηση, στον προσανατολισμό και την υποκίνηση ομάδων και ατόμων στην Κούβα, ώστε να αψηφήσουν την κυβέρνηση, τόσο με ειρηνικούς όσο και με βίαιους τρόπους.
Η Κούβα γνωρίζει την επίμονη αλλά αποτυχημένη προσπάθεια προκειμένου να συμπεριλάβουν γι' αυτούς τους στόχους τα πιο αντιπροσωπευτικά τμήματα της Τέχνης, του Πολιτισμού και της διανόησης της χώρας.
Η Κούβα γνωρίζει επίσης τον ισχυρό μηχανισμό που από τις ΗΠΑ καθοδηγεί, χειραγωγεί και παρενοχλεί στα κοινωνικά δίκτυα, με μια ασύγκριτη τεχνολογική και οικονομική υποστήριξη, προκειμένου να διασπείρουν ψεύτικες ειδήσεις, να παρακινήσουν στο μίσος, να διασπάσουν τον λαό, να προωθήσουν σε μνησικακία και να καλέσουν για διάπραξη παρανομιών.
Προσπαθούν να ενοχοποιήσουν την κουβανική κυβέρνηση για τις οικονομικές δυσκολίες σε καιρούς πανδημίας, χωρίς να παίρνουν υπόψη τους την επίδραση του αποκλεισμού, που είναι η κύρια αιτία των δυσκολιών».
Και κατέληξε:

«Ο κουβανικός λαός αγαπάει την ειρήνη και έχει βαθιές ανθρωπιστικές τάσεις και θα εξακολουθήσει να αντιστέκεται, δεν θα παραιτηθεί από την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, που τους περιλαμβάνει όλους, που είναι δημοκρατική, ανθηρή και αειφόρος, με όλους και για το καλό όλων».

«Η ζωντανή Τέχνη
είναι ζωντανή δράση»

Παίρνοντας τον λόγο ο εικαστικός Τάκης Βαρελάς, που είναι και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στους γιατρούς της Κούβας, τόνισε:

Κυρία Πρέσβειρα της Κούβας στην Ελλάδα κ Zelmys Maria Dominguez Cortina, σας  ευχαριστώ για τιμή που μου κάνετε να προλογίσετε το Εικαστικό Λεύκωμα «Η Κούβα δεν είναι μόνη της» , όπως επίσης και για την παρουσία σήμερα στη συνέντευξη τύπου, η οποία αποτελεί βήμα ενημέρωσης του Ελληνικού λαού για την προβοκατόρικη επίθεση των ΗΠΑ στα κυριαρχικά δικαιώματα  της πατρίδα σας.

Αγαπητοί φίλοι
Επιτρέψτε μου από το  βήμα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στο Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος τόσο για την παραχώρηση του χώρου, όσο και για την έντονη ανακοίνωση του που εξέδωσε για την αλληλεγγύη του στην Κούβα για τον ανέντιμο, απάνθρωπο οικονομικό αποκλεισμό της Κούβας από τις ΗΠΑ.
Δεν έχω την πρόθεση να ερμηνεύσω, τα πως και το γιατί οι ΗΠΑ σφίγγουν τον κλοιό γύρω από το λαό της Κούβας και μάλιστα παρόντος της Πρέσβειρας.  Άλλωστε 62 χρόνια τώρα οι ΗΠΑ συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν την επιθετικότητα της. Δυστυχώς οι ΗΠΑ, δεν μπορούν αποδεχθούν, ότι ένα μικρός λαός όπως η Κούβα της έσπασε τα δόντια και την κοιτά κατάματα και ας είναι δυο βήματα από το στόμα του Λύκου.

Ο θυμός, λένε, ότι δεν είναι καλό πράγμα.

Ίσως, γιατί εκφράζεται με ένταση πρωταρχικά  και σαν την σπίθα πριν ανάψουν οι φωτιές. Μα για να υπάρξει θυμός, προϋποθέτει να υπάρχει αίτια και η αίτια ήταν και είναι υπαρκτή, κινείται γύρω και μέσα μας. Επιδρά στη ζωή μας και τις περισσότερες φορές καθορίζει την υπόσταση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Αν κοιτάξουμε γύρω και μέσα μας, είμαι σίγουρος, ότι ο καθένας και η κάθε μια, θα δει τα αίτια του θυμού. Μπορεί να μην είναι ζωγράφος να τα σχεδιάσει, ή ποιητής και συγγραφέας να τα αποδώσει, αλλά θα τα δει και εφόσον τα δει, ο θυμός που θα προκύψει, θα ξεχειλίσει, ως ανθρώπινη αγανάκτηση, θα μετουσιωθεί και θα πραγματωθεί ως στάση, συμπεριφορά, εν τέλει, σε ατομική και συλλογική δράση, απέναντι στα αίτια που γενούν τα βάσανα των λαών.

Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι διεργασίες της εικαστικής μου προσέγγισης με τα 12 έργα «Η Κούβα δεν είναι μόνη της».
Στο κάδρο της βαρβαρότητας, την πρώτη θέση, είχαν και έχουν οι επεμβάσεις των ΗΠΑ, αμέτρητες θα έλεγα, τόσο, που ο θυμός είναι λίγος μπροστά στο αίμα των λαών που χύνεται και η Κούβα, είναι μόνο μια μαχαιριά από τις διαρκής βαρβαρότητες των ιμπεριαλιστών.
Τα αίτια που γέννησαν τα έργα για την αλληλεγγύη στο Κουβανικό λαό, αντανακλούν την προσωπική μου απάντηση στην 62χρονη επιθετική και δολοφονική  πολιορκία των ΗΠΑ, σε ένα λαό που επέλεξε να βάλει τέρμα στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Πράγμα που για πολλούς διαφαινόταν ως αδύνατο και όμως έγινε δυνατό και αποτελεί πλέον, σημείο αναφοράς για τους εργάτες όλου του κόσμου, ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει αρκεί να πιστέψει στη νίκη.
Πολλοί μου λένε ότι κάνω στρατευμένη τέχνη, ότι υποτιμώ τα αισθητικά χαρακτηριστικά της τέχνης. Ότι η τέχνη δεν πρέπει να καθοδηγεί, αλλά θα πρέπει να θέτει ερωτήματα και ας βγάλει το κοινό τα συμπεράσματα του!

Αναρωτιέμαι:
Ποιος είναι ο λόγος  να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ΜΜΕ στα χέρια επιχειρηματικών ομίλων τα οποία προβάλλουν συγκεκριμένα αισθητικά πρότυπα, διαμορφώνουν την μόδα, τις απόψεις και τις συμπεριφορές, χειραγωγούν τη νεολαία με όρους αγοράς – πώλησης;

Αναρωτιέμαι.
Μήπως αυτή η τέχνη να προμοτάρεις την μορφή και το περιεχόμενο του καλλιτεχνικού έργου εξιδανικεύοντας τον ψεύτικο και γυάλινο κόσμο, υποδομεί  και υποτάσσει την σκέψη και την δράση το λαού στο περίφημο δόγμα There is not alternative  (Δεν υπάρχει εναλλακτική);

Θα έλεγα, ότι σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην πιο έντεχνη, βρώμικη δουλειά της αστικής τάξης για την χειραγώγηση των Λαών, στο να αποδεχθούν την κυριαρχία της, με ότι  αυτό συνεπάγεται.

Αυτό το βρώμικο παιχνίδι που εξελίσσεται σε βάρος των λαών σήμερα  στοχεύει στο νου και την καρδιά των εργαζόμενων. Να υποταχθούν ως νέοι σύγχρονοι δούλοι, λάστιχο και καβάντζα των δουλεμπορικών για την κερδοφορία μιας χούφτας κηφήνων.
Αναρωτιέμαι λοιπόν…

Ποια άλλη μεγαλύτερη ανθρώπινη ελεύθερη αισθητική αξία υπάρχει, από το να  στρατευθείς για  να μην υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο;

Τι ποιο έντιμο να υψώνεις της αξίες ελευθερίας,  αξιοπρέπειας, του να ζεις και να υπάρχεις, να απολαμβάνεις τα αγαθά που για τις ανάγκες σου, εσύ παράγεις;
Μα, αν δεν ζωγραφίσω, αν δεν μιλήσω εγώ για αυτούς τους ανθρώπους της εργασίας, τότε ποιοι θα μιλήσουν, οι εικονοκλάστες της αστικής κυριαρχίας, των ψεύτικων και κάλπικων προτύπων του Αμερικάνικου ονείρου;

Ας δείξουν τους νεκρούς τους και τους ομαδικούς τάφους των νεκρών της πανδημίας στις ΗΠΑ, μιας και δικό τους έργο είναι!

Και εδώ έρχεται η Κούβα, των υπέρτατων αγώνων για την ζωή, να προσφέρει απλόχερα ζωή, γιατρούς, εμβόλια, φάρμακα και αλληλεγγύη σε κάθε φτωχό λαό, όπου γης.

Θυμό και ταξική πεισματώδη αλληλεγγύη
έχουν τα έργα που γεννήθηκαν για να υπηρετήσουν,
εκείνους που έκαναν το αδύνατο δυνατό.
Το νέο κόσμο το σοσιαλισμό.

Η τέχνη είναι κατ’ εξοχήν πολιτική πράξη. Προϋποθέτει την ατομική έκφραση και τη συλλογική δράση. από αυτή την άποψη η συμμετοχή μου στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, είναι δεδομένη και την υπηρετώ πολύμορφα συμμετέχοντας σε δράσεις αλληλεγγύης των αγώνων των εργαζομένων, της Ειρήνης, της υπεράσπισης της ανεξαρτησίας των φτωχών λαών.

Είμαι απέναντι στην βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού και συμπορεύομαι με τις δυνάμεις εκείνες που έχουν ένα λογο  ύπαρξης.  Να αλλάξουν τον κόσμο και να είναι ανθρώπινος

Υπό αυτήν την  έννοια, η ζωντανή τέχνη σήμερα, είναι ταυτόχρονα  ζωντανή δράση σήμερα. Από εδώ προκύπτει η κίνηση έμπρακτης αλληλεγγύης  με τα 12 έργα του Λευκώματος «Η Κούβα δεν είναι μόνη!» ως μια απάντηση στο οικονομικό θανατηφόρο αποκλεισμό της Κούβας από της ΗΠΑ. Το Λεύκωμα είναι ένα εργαλείο αλληλεγγύης στα χερια των εργαζομένων της χώρας μας, να ενισχύσουν το πολύμορφο αγώνα αλληλεγγύης στον Κουβανικό λαό, και στο νησί της επανάστασης, που ήρθε και άναψε επαναστατικές φωτιές στην Λατινική Αμερική, στον κόσμο όλο και δει μπροστά στο στόμα του λύκου τις ΗΠΑ!

Αγαπητοί φίλοι.
Έχουμε την αίσθηση ότι το κίνημα αλληλεγγύης στην Κούβα και τον Κουβανικό λαό θα ενταθεί. Το εικαστικό λεύκωμα, «Η Κούβα δεν είναι μόνη της» ήταν  η αφετηρία.
Υπάρχει έντονος προβληματισμός και στην Επιτροπή για το πώς η τέχνη και οι καλλιτέχνες θα εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στην Κούβα, για την μορφή που αυτή θα πάρει αλλά και στο χρόνο που αυτές θα ξεδιπλωθούν στο εξής.
Πρώτιστο καθήκον μας, θα έλεγα, είναι ένταση της συλλογής υπογραφών και εκδηλώσεις για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στους Γιατρούς της Κούβας
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας

Αξιοποιούμε το παράδειγμα των Κουβανών γιατρών

Από την πλευρά του, ο Νίκος Χονδρόπουλος, ειδικευόμενος γιατρός στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», δηλώνοντας ότι στηρίζει το αίτημα για το Νόμπελ στους Κουβανούς γιατρούς και αναφερόμενος στην πανδημία που δείχνει το αληθινό πρόσωπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ανέφερε:

«Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για εμένα να παρευρίσκομαι σε μια τόσο σημαντική πρωτοβουλία και ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Προσπαθώντας να εκφράσω τις αγωνίες και τα προβλήματα των μάχιμων υγειονομικών που παλεύουν από τη μία για τη ζωή κόντρα σε μια πανδημία αλλά από την άλλη παλεύουν και κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική στο χώρο της υγείας, στηρίζω και εγώ με τη σειρά μου ανεπιφύλακτα τη σπουδαία πρωτοβουλία της επιτροπής για το Νόμπελ στους Κουβανούς γιατρούς.
Η ανάδειξη τέτοιων πρωτοβουλιών του κουβανικού λαού, είναι σήμερα ακόμη πιο σημαντική, σε μια περίοδο που εξελίσσεται η επίθεση του διεθνούς ιμπεριαλιστικού παράγοντα στην Κούβα, πρώτα από όλα των ΗΠΑ. Τέτοιες εξελίξεις ούτε τυχαίες είναι, ούτε μεμονωμένες πράξεις, αλλά αποτελούν συνέχεια των μόνιμων επιδιώξεών τους να σπιλώσουν στη συνείδηση των λαών αλλά και εν τέλει να ανατρέψουν τις κατακτήσεις της κουβανικής επανάστασης.

Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας του Covid-19 αναδεικνύεται με τον πιο εξόφθαλμο τρόπο το αληθινό πρόσωπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ιδιαίτερα ποιες είναι η συνέπειες της Υγείας-εμπόρευμα στις χώρες-μητροπόλεις του καπιταλισμού.

Αντί οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν τις κατακτήσεις τις επιστήμης και της τεχνολογίας, αντί να αναπτύσσονται συστήματα Υγείας υψηλού επιπέδου, από το πρωτοβάθμιο ως το τριτοβάθμιο επίπεδο, με αυξημένη πρόληψη, με στόχο την κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών, βλέπουμε να συμβαίνει το αντίθετο. Νοσοκομεία να κλείνουν, κατά χιλιάδες μετράμε τις απώλειες της ανθρώπινης ζωής, συστήματα Υγείας καταρρέουν, από τις ΗΠΑ μέχρι την Ιταλία.
Η ίδια πραγματικότητα διαμορφώνεται και για όλες τις επιστημονικές κατακτήσεις.
Τα εμβόλια είναι και αυτά εμπόρευμα, αποτελούν σχεδόν ένα χρόνο μετά τη δημιουργία τους όχι λαϊκό καθολικό αγαθό και δικαίωμα, αλλά στοιχείο οικονομικού ανταγωνισμού. Παράλληλα αποτελούν μακρινό άπιαστο όνειρο για φτωχότερους λαούς, ενώ χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ινδίας, μιας χώρας ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης, πρώτης σε παραγωγή εμβολίων στον κόσμο, με τους νεκρούς να στιβάζονται.

Την ίδια κατάσταση βιώνουμε και στην Ελλάδα. Επί σειρά ετών το σύνολο των κυβερνήσεων έχει κλείσει και συγχωνεύσει νοσοκομεία, έχει διαλύσει την πρωτοβάθμια φροντίδα, και την έχει παραδώσει στους ιδιώτες.
Η κοινωνική ασφάλιση ιδιωτικοποιείται κομμάτι το κομμάτι, τα νοσοκομεία λειτουργούν σαν ιδιωτικά μαγαζιά, με τους ελαστικά εργαζόμενους να πολλαπλασιάζονται.
Η πανδημία, αντί να αξιοποιηθεί για να γίνουν μαζικές μόνιμες προσλήψεις, για ενίσχυση των μονάδων υγείας ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες, έπαιξε ρόλο ευκαιρίας για τις επιδιώξεις τους.
Οι επιχειρηματίες της υγείας μπουκώθηκαν με χρήμα, τα νοσοκομεία μετατράπηκαν σε μίας νόσου, αυξάνοντας τη θνητότητα από όλες τις παθήσεις, υλοποιήθηκαν μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της εμπορευματοποίησης.

Πριν προλάβει να κοπάσει το τρίτο κύμα της πανδημίας, διάφορα επιτελεία και κυβερνητικά στελέχη ακονίζουν τα μαχαίρια τους, μιλούν για κρατικά νοσοκομεία που δεν είναι απαραίτητα δημόσια και δωρεάν, για ΣΔΙΤ, για «ξεπέρασμα των αγκυλώσεων», για κλείσιμο νοσοκομείων και συγχωνεύσεις. Έχει μεγάλη εμπειρία το λαϊκό κίνημα, ξέρει τι ακολουθεί τέτοιων διακηρύξεων και θα μας βρουν μπροστά τους.

Σε αυτό το αποπνικτικό πλαίσιο, η δράση του Κουβανικού λαού, αποτελεί ανάσα φρέσκου αέρα για κάθε τίμιο εργαζόμενο. Γιατί ο λαός της Κούβας, εν μέσω απαράδεκτων αποκλεισμών και δεκαετιών εμπάργκο, εν μέσω πανδημίας και ελλείψεων ακόμη και σε βασικά αγαθά, έχει καταφέρει να υπερασπιστεί την Υγεία του, να παράξει αποτελεσματικό εμβόλιο για χρήση σε μαζική κλίμακα, μακριά από τα παιχνίδια για τις πατέντες,  αλλά και να δώσει στήριξη σε συστήματα Υγείας καπιταλιστικών χωρών που κατέρρεαν. Από τη Δυτική Αφρική μέχρι την Ιταλία, η δράση της ταξιαρχίας Henry Reeve δεν αποτελεί απλά δείγμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.

Αποτελεί ζωντανή προβολή της ανωτερότητας του σοσιαλισμού, της δύναμης που μπορεί να επιδείξει ακόμη και ένας μικρός λαός από την Καραϊβική, όταν αποφασίζει να διαχειριστεί μόνος του τις τύχες του.

Από αυτή τη σκοπιά, η στήριξή μας στην υπόθεση του Νόμπελ, δεν σταματά το Νοέμβριο, δεν είναι συμβολική.
Θα αξιοποιήσουμε το παράδειγμα των κουβανών γιατρών, για να καλλιεργήσουμε ρεύμα αλληλεγγύης και για να σπάσει το κλίμα μοιρολατρίας και ηττοπάθειας, να πάρουν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία τα πάνω τους, για να προχωρήσει ακόμη γρηγορότερα η ανασύνταξη του κινήματος των υγειονομικών στην πάλη για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλο το λαό».

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε η πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, Εύα Μελά, η οποία είχε ολιγόλεπτη συνάντηση και με την πρέσβειρα της Κούβας.
Στην εκδήλωση το «παρών» έδωσαν ο ποιητής Γιώργος Μπίμης, ο οποίος έχει γράψει το ποίημα «Τσε» που το έχει μελοποιήσει η Εύα Φάμπα

Οι αφανείς δολοφόνοι των «Κωστήδων»

Το –λυπηρό και απαράδεκτο, αλλά δυστυχώς ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο συμβάν «ευαισθητοποίησε» (με τον κλαυσίγελο να περισσεύει)  ΜΜΕ, ΜΚΔ, «Αρχές», «αρμόδιους» και «οικολόγους».
Μέχρι και παρέμβαση του εισαγγελέα είχαμε (με καθυστέρηση μιας βδομάδας) για τη θανάτωση της φώκιας που διέταξε «προκαταρκτική έρευνα από τον Λιμενικό Σταθμό» και «να διερευνηθεί το κατά πόσο επιτρέπεται η αλιεία με ψαροντούφεκο σε προστατευόμενο χώρο»...

Ο λόγος για την δολοφονία του «Κωστή», της φώκιας - σύμβολο για το νησί της Αλοννήσου.

🆘  Dietro le quinte

Ήταν Μάρτης του 2000, όταν 12 περιβαλλοντικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα (Αρκτούρος, Αρχέλων, Δίκτυο «Μεσόγειος SOS», Δίκτυο προστασίας φυσικού περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς, Ελληνική Εταιρεία για την προστασία του περιβάλλοντος, Ελληνική Εταιρεία προστασίας της φύσης, Ορνιθολογική Εταιρεία, Εταιρεία μελέτης και προστασίας της μεσογειακής φώκιας, Μεσογειακός σύνδεσμος για τη σωτηρία των θαλάσσιων χελωνών, Οικοτοπία, Φίλοι του ελληνικού κέντρου περίθαλψης άγριων πουλιών και ζώων και WWF – Ελλάς), συνέταξαν το ερωτηματολόγιο και ζήτησαν από τα τότε κόμματα ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΚΚΙ, ΣΥΝ και Φιλελεύθεροι να πάρουν θέση.

      Η ατζέντα ήταν
🔹 Θεσμικά θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς,
🔹 Ανθρωπογενές περιβάλλον και ανθρώπινες δραστηριότητες,
🔹 Φυσικό περιβάλλον και Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στην Αθήνα

Από πλευράς ΚΚΕ ο Σπ. Χαλβατζής επισήμανε ότι «οι οικονομικά ισχυροί του πλανήτη, οι κυβερνήσεις που τους εκφράζουν και όλο το σύστημα που τους υπηρετεί αντιμετωπίζουν το περιβάλλον ως…
1. «Πηγή άντλησης φυσικών πόρων,
2. Φυσικό χώρο, όπου εγκαθίστανται οι τεράστιες μονάδες επεξεργασίας των πόρων αυτών και όπου πραγματοποιείται η διακίνησή τους,
3.φυσικό μέσο, όπου απορρίπτονται τα κάθε είδους απόβλητα από τις δραστηριότητες αυτές», τονίζοντας και τις νωπές επιπτώσεις από το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, σημειώνοντας πως «θεωρούμε ως σοβαρή παράλειψη αναφοράς στο κείμενο» (και στο ερωτηματολόγιο) το θέμα του πολέμου.
Τον χαρακτήρισε παράγοντα ραγδαίας και ευρείας υποβάθμισης του περιβάλλοντος και καταστροφής της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς.
«Στην περιοχή των Βαλκανίων, τόνισε, η οικολογική κρίση δεν επιδεινώνεται μόνο από την επίδραση των όλο και περισσότερο οξυνόμενων παγκόσμιων περιβαλλοντικών προβλημάτων (φαινόμενο θερμοκηπίου, μείωση της στιβάδας του όζοντος, διασυνοριακή ρύπανση, διατροφική εξάρτηση, συνεχιζόμενες δοκιμές πυρηνικών όπλων), αποτέλεσμα συνειδητών επιλογών του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου.
Ούτε μόνο από την πλήρη αδυναμία των νέων εκμεταλλευτικών καθεστώτων, που προέκυψαν μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος, να καλύψουν ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών τους, πόσο μάλλον να διαχειριστούν σύνθετα περιβαλλοντικά ζητήματα.

«Πέρα απ' αυτά - συμπλήρωσε - η οικολογική κρίση επιδεινώνεται και από τις εκτεταμένες καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον, που προκάλεσαν οι πρόσφατοι μαζικοί βομβαρδισμοί των ΗΠΑ και των χωρών της ΕΕ στη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία. Επιδεινώνεται ακόμη από την τεράστια ποσότητα των στερεών, υγρών και αέριων τοξικών ρύπων, που δημιουργήθηκαν από την εγκληματική αυτή δράση. Ρύποι, που "μετανάστευσαν" και στη χώρα μας μέσω επεισοδίων διασυνοριακής αέριας μεταφοράς και συνεχίζουν ακόμη να μεταναστεύουν μέσω της επιφανειακής, κύρια, απορροής των νερών της βροχής».

Αφού στάθηκε συνοπτικά, στις οι θέσεις του Κόμματος για θεσμικά σχετικά ζητήματα (πχ. διαχωρισμός των Δημοσίων Εργων, από το Περιβάλλον και τη Χωροταξία), τα πολιτιστικής κληρονομιάς (με το τεράστιο ειδικό βάρος που έχουν στη χώρα μας) της προστασίας των δασών κλπ., μίλησε ωμά για τις «περιβαλλοντικές» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις - ΜηΚυΟ, αναφέροντας ότι υπάρχουν αρκετά ιδρύματα, χαρακτηριζόμενα ως «ΜηΚυΟ», τα οποία συνδέονται άμεσα με ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες της χώρας, τους μακροπρόθεσμους στόχους των οποίων είναι προφανές ότι υπηρετούν.
Επίσης –είπε «διατηρούμε τις πιο ισχυρές επιφυλάξεις» για τις προθέσεις και τα κίνητρα των δωρητών και χορηγών, που, στα πλαίσια των δικών τους σχεδιασμών και επιλογών, διαθέτουν σημαντικά ποσά σε ΜΗΚΥΟ, επιβραβεύοντας ή μη κατά το δοκούν και πάντα επιλεκτικά τη δράση ή μη δράση τους.

Το 2008 ο Ριζοσπάστης βλ ΜΗΚΥΟ και ... εξέχουσες προσωπικότητες, αποκάλυπτε πως από μέλη βασιλικών οικογενειών, επιχειρηματίες και προέδρους πετρελαϊκών πολυεθνικών έως τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και τον Αλ Γκορ, έχουν περιβαλλοντικές «ευαισθησίες», έχουν αναμειχθεί με τις γνωστότερες διεθνούς εμβέλειας οικολογικές ΜηΚυΟ, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται για τα πρόσωπα, μα για τα συμφέροντα τα οποία έχουν ταχθεί να υπηρετούν, δηλαδή τα καπιταλιστικά κέρδη.
Και αυτό αποκαλύπτεται όχι μόνο από τη δράση τους, που κάθε άλλο παρά πίεση ασκεί στις αστικές κυβερνήσεις, μα και από τα πρόσωπα, τα οποία έχουν «διοριστεί» να υπηρετήσουν τον καπιταλισμό και από αυτό το πόστο...

Να θυμίσουμε πως τότε το «φαινόμενο» Greta Thunberg, δεν είχε ακόμη ανατείλει και στο χώρο του Ελληνικού (παραλία, πρώην αεροδρόμιο, πρώην αμερικανική βάση) η «οικολογική» ανάπλαση ήταν στα σπάργανα, ενώ σήμερα…

Η ...«βασιλική» καταγωγή του WWF

Ας δούμε ενδεικτικά τι φανερώνει το παρελθόν της πασίγνωστης περιβαλλοντικής ΜΗΚΥΟ, WWF:
Πρώτος πρόεδρος (1962 - 1976) του διεθνούς τμήματος του WWF υπήρξε ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας, σύζυγος της βασίλισσας Βεατρίκης της Ολλανδίας. Ο Βερνάρδος, που χαρακτηρίζεται στον επίσημο ιστοτόπο του WWF ως «Ιδρυτής Πρόεδρος» της οργάνωσης.
Επόμενος πρόεδρος του WWF, την περίοδο 1976 - 1981 υπήρξε, σύμφωνα με τον ιστοτόπο της WWF, ο «Μεγάλος Γέροντας της Shell» Ολλανδός Τζον Χ. Λούντον (John H. Loudon). Ο Λούντον ήταν πρόεδρος της Royal Dutch/Shell (της γνωστής πετρελαϊκής εταιρείας) από το 1951 έως το 1965, και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Chase Manhattan Bank, της τράπεζας των Ροκφέλερ.
Από το 1981 έως το 1996 πρόεδρος του WWF υπήρξε ο Δούκας του Εδιμβούργου, ο οποίος γεννήθηκε ως Πρίγκιπας Φίλιππος της Ελλάδος, και υπήρξε ο σύζυγος της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο Φίλιππος ήταν εγγονός του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων. Σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος του WWF.
Επίσης, ο σημερινός πρόεδρος του ελληνικού τμήματος του WWF, είναι στέλεχος της Eurobank.

«Πράσινοι» επιχειρηματίες

Μπορεί οι δράσεις της Γκρίνπις να «πλασάρονται» σαν ιδιαίτερα ριζοσπαστικές, κόντρα στα ...μεγάλα συμφέροντα, σύμφωνα όμως με το Αρχείο Ειδήσεων του BBC, το τμήμα της Γκρίνπις (Greenpeace) στη Βρετανία βρέθηκε στο στόχαστρο μετά την απόφαση του προέδρου της, Λόρδου Μέλτσετ, να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εταιρεία δημοσίων σχέσεων Burson - Marsteller, τη μεγαλύτερη εταιρεία δημοσίων σχέσεων στον κόσμο, έναντι αδρής αμοιβής.
Οπως τόνιζε το BBC, «στο πελατολόγιο της Burson - Marsteller περιλαμβάνονται κυβερνήσεις με πολύ "κακό μητρώο" στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και πολυεθνικές διαβόητες για την αντι - οικολογική τους δράση. Πιο συγκεκριμένα, η Burson-Marsteller ανέλαβε, μεταξύ άλλων, να ωραιοποιήσει την εικόνα της κυβέρνησης της Νιγηρίας, όταν κατηγορούνταν για γενοκτονία στην Μπιάφρα, τον εξωραϊσμό της δικτατορίας του στρατηγού Βιδέλα στην Αργεντινή που ευθύνεται για τη δολοφονία 35.000 πολιτών καθώς και την κάλυψη των εγκλημάτων της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ.

Πελάτες της εταιρείας - εργοδότη του προέδρου της Greenpeace είναι, επίσης, το πυρηνικό εργοστάσιο στο Three Mile Island γνωστό από τη διαρροή του 1979, η Union Carbide που ευθύνεται για 15.000 θανάτους Ινδών που ζούσαν κοντά στο εργοστάσιό της στο Μποπάλ, καθώς και η βρετανική κυβέρνηση μετά το σκάνδαλο των τρελών αγελάδων»...
Πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Γκρίνπις είναι ο Γιώργος Βερνίκος, γνωστός επιχειρηματίας, που το 1975 ίδρυσε και είναι πρόεδρος του ομίλου εταιρειών Vernicos Yachts. Το 1990 συνίδρυσε το ελληνικό γραφείο της Greenpeace, του οποίου εξελέγη πρόεδρος το 2001.

...και ο Γκορμπατσόφ «πράσινος»!

«Ψωμί» μυρίστηκε στην υπόθεση ΜηΚυΟ και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ο Μ. Γκορμπατσόφ είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος της οικολογικής οργάνωσης «Διεθνής Πράσινος Σταυρός» (Green Cross International), που δημιουργήθηκε το 1993, που εδρεύει στη Γενεύη της Ελβετίας και έχει παραρτήματα σε πολλές χώρες του κόσμου (περίπου 20), ενώ για το τμήμα της Οργάνωσης στις ΗΠΑ έχει γραφτεί κατά καιρούς ότι πολλά από τα στελέχη του είναι ιδιαίτερα ...«ευκατάστατοι» επιχειρηματίες των ΗΠΑ.

Μη Κυβερνητικές που ...τα παίρνουν από τη CIA

Σαν υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, οι ΜηΚυΟ προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτό με όποιον τρόπο κριθεί αναγκαίος. Είναι αναπόσπαστο τμήμα των καπιταλιστικών μηχανισμών. Χρησιμοποιούνται από ιμπεριαλιστικά κέντρα, παίζουν ενεργό ρόλο στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Για παράδειγμα, η Ρωσική Δούμα ψήφισε νομοσχέδιο, το οποίο απαγορεύει την απευθείας δραστηριοποίηση ξένων ΜηΚυΟ και περιορίζει τη δυνατότητα των ρωσικών ΜΗΚΥΟ να δέχονται ξένη χρηματοδότηση και να απασχολούν μη ρωσικό προσωπικό, μετά από αποκαλύψεις ότι τοπικά τμήματα των ξένων ΜηΚυΟ χρηματοδοτήθηκαν από τη CIA. Απ' ό,τι φαίνεται, οι ΜΗΚΥΟ αξιοποιούνται από τις αστικές κυβερνήσεις και τις μυστικές τους υπηρεσίες ως κινητήριος δύναμη για κοινωνικές αλλαγές αναγκαίες για την εδραίωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής...

Τον Οκτώβρη του 2009, το δικό τους διαχειριστικό ρόλο στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης» που έκανε τα πρώτα δειλά βήματα με στόχο τη δημιουργία νέων πεδίων κερδοσκοπίας στο μεγάλο κεφάλαιο, άρχισαν να διεκδικούν περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας, έχοντας ως βασική αρχή το ότι και τα μονοπώλια μπορούν να κερδίζουν και το περιβάλλον ταυτόχρονα μπορεί να προστατεύεται, δηλαδή «και η πίτα σωστή και ο σκύλος χορτάτος»!

10 απ αυτές («WWF Ελλάς», «Greenpeace», «Αρκτούρος», «Αρχέλων», Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, «MOm», «Καλλιστώ» και Δίκτυο Μεσόγειος SOS), παρακάμπτοντας εκατοντάδες μάχιμα τοπικά κινήματα, κατέθεσαν στην τότε υπουργό ΠεΧωΔΕ σειρά προτάσεων για αλλαγές στη νομοθεσία περί προστασίας της βιοποικιλότητας, χωρίς όμως να θίγουν ούτε στο ελάχιστο τις βαθύτερες αιτίες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι οργανώσεις αυτές δεν αρνούνταν την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών (σσ. που τότε διοικούνται από τέτοιους φορείς Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου), ούτε ζητούσαν κάποια αλλαγή στο ζήτημα αυτό.
Ανάμεσα στις ρυθμίσεις για την προστασία και διαχείριση των περιοχών ΝΑΤΟΥΡΑ 2000, εξέχουσα θέση έχει αυτή που επιτρέπει μέσα στις περιοχές αυτές την εγκατάσταση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (π.χ. Αιολικά Πάρκα –σήμερα έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου …πήξαμε από τέτοια), όπως ζητά και το μεγάλο κεφάλαιο.
Εντελώς υποκριτικά προέβαλαν πρόταση για κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, ενώ την ίδια στιγμή είναι υπέρ της εμπορευματοποίησης της γης, προτείνοντας τη δημιουργία «πράσινου ταμείου» για τη χρηματοδότηση έργων αναπλάσεων και «σωστή» λειτουργία προστατευόμενων περιοχών, πεδίο στο οποίο πολλές από τις οργανώσεις αυτές δραστηριοποιούνται, φυσικά με το αζημίωτο...

Δείτε και
Ειδικές Εκδόσεις – Ντοκουμέντα ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Η οικολογία λίφτινγκ του νεοφιλελευθερισμού ή πεδίο δράσης;
Οταν οι τρόφιμοι των μονοπωλίων και της ΕΕ απονέμουν «φιλοπεριβαλλοντικά» βραβεία

Γι’ αυτό σου λέω, Κωστή…
Εσύ φταις … στο κάτω (πιο κάτω δεν έχει) της γραφής, ο θύτης σου θα μπορούσε να σε τεμαχίσει σε φέτες -δεν το έκανε όμως.

«Αξιέπαινα» τα παιδιά της Mom (https://el.mom.gr/) για την προσφορά τους γενικά.
Μια πρώτη παρατήρηση: στην ανακοίνωση για τον «Κωστή», παρότι αναφέρεται πως «χτυπήθηκε επί τούτου με ψαροντούφεκο που έφερε καμάκι μεγάλου διαμετρήματος» γράφει «δυστυχώς για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι η ανθρώπινη κακία και βλακεία δεν έχει όρια!, μιλάει για «ευθύνη της ανοησίας του δράστη», καλώντας τις «αρμόδιες αρχές» (sic!!) «να αναλάβουν άμεσα δράση …» κλπ.
Αφέλεια;

Εθελοντισμός και πάσης οικουμένης

Εθελοντισμός είναι προσφορά για δράση με τη θέληση του ατόμου. Εξετάζοντας γενικά το περιεχόμενο του εθελοντισμού, έξω από το «για ποιο σκοπό», δεν μπορούμε να αποφανθούμε αν πρέπει να είμαστε υπέρ ή κατά του εθελοντισμού. Η συμμετοχή στη μαζική δράση, στην πολιτική δράση για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας είναι εθελοντική.
Στον καπιταλισμό χρησιμοποιείται από την άρχουσα τάξη, προκειμένου να ενσωματώνει συνειδήσεις, αναπτύσσοντας διάφορα κινήματα εθελοντισμού, μέσα από μια εκστρατεία με όλο και πιο συντονισμένη μορφή που πλαισιώνεται από κορυφαία ονόματα της αστικής τάξης.

Ο εθελοντισμός, έτσι όπως εφαρμόζεται στον καπιταλισμό από δυνάμεις που συμφωνούν με τη διατήρησή του, έχει δύο πλευρές.
Πρώτον, αποτελεί μέσον όχι μόνο για την πολυπόθητη συναίνεση, αλλά και την ενεργό συμμετοχή των λαών στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και
Δεύτερον, έχει μια άμεση οικονομική λειτουργία αφού δίνει τη δυνατότητα για γενικευμένης εμβέλειας ουσιαστικά απλήρωτη εργασία αφού οι παροχές προς τους εθελοντές είναι ελάχιστες.
Ο στόχος είναι φανερός: Η μείωση των κρατικών δαπανών για τομείς κοινωνικής πολιτικής, άρα και αύξηση του κόστους για τους εργαζόμενους με την πληρωμή για κοινωνικές υπηρεσίες αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης και πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Μορφές εθελοντισμού είναι: ο κοινωνικός (παροχή υπηρεσιών σε ηλικιωμένους, «κοινωνικά αποκλεισμένα» στρώματα του πληθυσμού), ο περιβαλλοντικός (φύλαξη - καθαριότητα δασών, παραλιών), ο πολιτιστικός κά. που αναδεικνύεται σε στυλοβάτη της καπιταλιστικής οικονομίας, παρέχοντας υλικά αγαθά και υπηρεσίες που ξεφορτώνεται το κράτος.
Μ’ ένα σμπάρο δυο τριγόνια: Το τερπνόν και ωφέλιμο –ειδικά για πιτσιρικάδες, δίπλα στους πολιτικο-ιδεολογικούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης και ευνουχισμού τμημάτων εργαζόμενων και ανέργων, βάζοντας εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση και συγκαλύπτοντας τις πραγματικές αιτίες της γύμνιας του κρατικού μηχανισμού
Τροχοπέδη στην ανάπτυξη της γνήσιας ταξικής αλληλεγγύης, που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια με τους μπριγαδίστες Henry Reeve.
 

Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν οι πάνω από 100 εκατομμύρια Ευρωπαίοι εθελοντές το έπαιζαν ξαφνικά Κουβανοί.

 

 

Η πρόσφατη κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας κατά της Κούβας, του λαού της και της κυβέρνησής της είναι ένα καλά οργανωμένο και βήμα βήμα μεθοδευμένο σχέδιο από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και άλλων καπιταλιστικών κρατών, όπως και από την ΕΕ.
Ενα σχέδιο που έρχεται από πολύ μακριά, δεκαετίες τώρα, και στοχεύει τον κουβανικό λαό και τις κατακτήσεις της Επανάστασης.

Προκλητικά, στην «προμετωπίδα» της επίθεσης βρίσκονται τα «ανθρώπινα δικαιώματα», οι «ελευθερίες» και οι «συνθήκες διαβίωσης» του κουβανικού λαού, που πάνω από 60 χρόνια τώρα αντιμετωπίζει έναν μοναδικό στην Ιστορία και πολύμορφο οικονομικό - εμπορικό αποκλεισμό (εμπάργκο).

Από αυτό το ιμπεριαλιστικό «καραβάνι» κατά της Κούβας - αντιδραστικών και λεγόμενων «προοδευτικών» δυνάμεων - δεν θα μπορούσε να λείπει και η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία έσπευσε να συνδράμει τις ΗΠΑ και συνυπέγραψε την κοινή δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και άλλων 19 υπουργών Εξωτερικών, καταδικάζοντας τις «μαζικές συλλήψεις» και ζητώντας «πλήρη πρόσβαση στο ίντερνετ»...
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα πολλαπλασιάζονται και «εμπλουτίζονται» οι αντεργατικοί νόμοι, εντείνονται η φτώχεια και η εκμετάλλευση των εργαζομένων, επιχειρείται να μπει στον «γύψο» το δικαίωμα στην απεργία και στις διαδηλώσεις, η δε αντιλαϊκή διαχείριση της πανδημίας έχει στοιχίσει μέχρι στιγμής τη ζωή σε σχεδόν 13.000 ανθρώπους.

Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ - που έχει τη δική του συμβολή στην ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα - θέλει να εμφανίζεται ότι «στηρίζει» τον κουβανικό λαό.
Κατά τ' άλλα, από τις ανακοινώσεις του λείπουν αναφορές που θα δυσαρεστούσαν τους υπερατλαντικούς φίλους του, της κυβέρνησης Μπάιντεν.
Επί της ουσίας ακολουθεί τακτική ίσων αποστάσεων, «βλέποντας» στις παραποιημένες εικόνες της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας και από τα τρολς του διαδικτύου «διαμαρτυρίες Κουβανών πολιτών» που «πρέπει να αντιμετωπιστούν με σεβασμό στην ελευθερία της έκφρασης».

Η κυβέρνηση Μπάιντεν όχι μόνο διατηρεί αλλά και ενισχύει τις 243 πρόσθετες κυρώσεις που επέβαλε την περίοδο 2017 - 2021 η κυβέρνηση Τραμπ και συνεπάγονται νέα εμπόδια στην πρόσβαση της Κούβας σε καύσιμα, νέες απαγορεύσεις σχετικά με τον Τουρισμό, επιπλέον κυρώσεις σε επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με την Κούβα και πολλά άλλα. Από αυτά τα μέτρα, μάλιστα, τα 50 εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι ΗΠΑ, με τους πάνω από 600.000 νεκρούς από κορονοϊό, αντιμετωπίζουν την πανδημία και ως «ευκαιρία» για να εντείνουν την προσπάθεια να προκαλέσουν ασφυξία στον κουβανικό λαό.
Ο οποίος με νύχια και με δόντια, σε δυσμενείς συνθήκες, με μεγάλες ελλείψεις σε σύριγγες και υποδομές, όχι μόνο κατάφερε να αντιμετωπίσει την πανδημία πολύ καλύτερα από άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και προχώρησε μαζικά τον γενικό εμβολιασμό, με θνητότητα 0,7% (στις ΗΠΑ είναι 2% και στην Ελλάδα 2,6%), αλλά προσέφερε και την έμπρακτη αλληλεγγύη του. Ποιος ξεχνά την περσινή ιατρική μπριγάδα αλληλεγγύης στον ιταλικό λαό, που μέτρησε χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία; Μετά λοιπόν από δεκαετίες εμπάργκο, αποκλεισμών και κυρώσεων, σχέδια ανατροπής από μέσα κι έξω, η αμερικανική κυβέρνηση διαπιστώνει ...«ελλείψεις» στην Κούβα! Ο ίδιος ο Μπάιντεν δήλωσε προκλητικά ότι «οι ΗΠΑ συμπαραστέκονται στον λαό της Κούβας και στο αίτημά του για ελευθερία και απαλλαγή από την τραγική λαβή της πανδημίας και τις δεκαετίες καταστολής και οικονομικών δεινών που υπέστη από το αυταρχικό καθεστώς»! Ο επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Ζ. Μπορέλ, κάλεσε την κουβανική κυβέρνηση «να ακούσει τις διαμαρτυρίες δυσαρέσκειας», την ώρα που η ΕΕ συμβάλλει ενεργά στον «στραγγαλισμό» του κουβανικού λαού...

Την ίδια στιγμή, απέναντι σε όλους αυτούς τους εκπροσώπους της εκμετάλλευσης, της αδικίας, των ανισοτήτων, των αποκλεισμών, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και σχεδιασμών, φουντώνει το κύμα αλληλεγγύης από τους λαούς όλου του κόσμου.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα και στην Ελλάδα, που όλα αυτά τα χρόνια έχει «αγκαλιάσει» με τη δράση του τον κουβανικό λαό, στάθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της Κούβας, απέναντι σε ένα ακόμα μέτωπο των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και επιδιώξεων, και βροντοφωνάζει:

🇨🇺 🇬🇷  Η Κούβα δεν είναι μόνη της!

Διαρκής σφαγή στα μουλωχτά με τη σφραγίδα του αστικού κράτους

Οι θαλάσσιες δίαυλοι που ακολουθούν κάθε χρόνο δεκάδες-εκατοντάδες, χιλιάδες γυναίκες, άνδρες και παιδιά που αναζητούν ασφάλεια σε σκάφη φέρετρα- και έχουν γίνει όλο και πιο επικίνδυνες με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας είναι βασικά δύο: Η εξ ανατολών –δική μας, στο Αιγαίο και η λεγόμενη της Κεντρικής Μεσογείου.
Άτομα που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και προσπαθούν να γλυτώσουν από πολέμους, διωγμούς και λιμούς διασχίζοντας πάνω σε καρυδότσουφλα νερά επικίνδυνα – τις περισσότερες φορές έχουν ήδη δοκιμαστεί από παρατεταμένες περιόδους κράτησης στις φυλακές και στρατόπεδα.

Οι γαλάζιοι και ροζ διαχειριστές της ΕΕ, που θεωρούσαν άλλοτε «θαυματουργή» τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, ή με τη Λιβύη γιατί λόγω και μόνο της ύπαρξής της, όπως έλεγαν, σταματούσε τις προσφυγικές ροές, αλλάζουν κατά το δοκούν τροπάρι κάθε φορά που οξύνεται το πρόβλημα, ότι δηλ. –δήθεν το θέμα δεν είναι οι Συμφωνίες (που είναι καλές και άγιες), αλλά η εφαρμογή τους.
Και -με κοινή ευρωενωσιακή στρατηγική, μόνιμη επωδός τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «αυτές τις ώρες δεν χρειάζεται μικροπολιτική και μπαλάκι ευθυνών».
Είναι όντως άβολη για αυτούς η αναζήτηση ευθυνών όταν και οι δυο έχουν στηρίξει με όλα τα μέσα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στις χώρες των ξεριζωμένων προσφύγων για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ενώ συμφωνούν απόλυτα κι οι δυο με τους  ευρωενωσιακούς σχεδιασμούς.

Από την άλλη κάποιοι «υπεράνω κομμάτων» εντοπίζουν το πρόβλημα στην προοδευτική εξαφάνιση ατόμων και οντοτήτων -διεθνών, κυβερνητικών και ΜηΚυΟ- «αφιερωμένων στη διάσωση στη θάλασσα».

Θυμίζουμε πως η Ευρώπη, από το 2016 και νωρίτερα, άρχισε να επενδύει στην ενίσχυση της ικανότητας των θαλάσσιων αρχών της Λιβύης να περιπολούν τις ακτές τους, να παρακολουθούν πρόσφυγες και μετανάστες που κατευθύνθηκαν προς την Ευρώπη και να τους φέρουν πίσω στη Λιβύη, κάνοντας άτυπες συμφωνίες με «πολιτοφυλακές» που εμπλέκονταν στο λαθρεμπόριο προσφύγων και μεταναστών.
Παραδίπλα οργανώσεις της «κοινωνίας των πολιτών» ζητούσαν από το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα, με διαρθρωτική μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών πολιτικών μετανάστευσης και την εξασφάλιση ανοίγματος ασφαλών και τακτικών διαύλων για πρόσφυγες.
Από τον Ιούνιο του 2018, η νέα –τότε, ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να εντυπωσιάσει διασφαλίζοντας αποκλεισμό νέων αφίξεων «χωρίς νομική βάση ή δικαστική απόφαση» με τον πρώην υπΕξ Marco Minniti να ορίζει κώδικες συμπεριφοράς

Το τέλος του Mare Nostrum

Ήταν καλοκαίρι του 2013. Η Λιβύη είχε μετατραπεί μέσα από ένα λουτρό αίματος σε προτεκτοράτο (20- Οκτ-2011 έγιναν οι τελευταίοι σφοδροί βομβαρδισμοί στη Σύρτη και ο Καντάφι, συνελήφθη από «αντάρτες» και εκτελέστηκε)  και τα ναυάγια των σκαφών με πρόσφυγες διαδέχονταν το ένα το άλλο (τον Οκτώβρη του 2012 πνίγηκαν με μιας πάνω από 200) προσπαθώντας να διασχίσουν τη «Σικελική Μάγχη».
Η ΕΕνωσιακή επιχείρηση Mare Nostrum (όνομα και πράμα), έδωσε τη θέση της στην Triton, η οποία στόχευε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον έλεγχο των συνόρων και επικαιροποιήθηκε με την  Sophia το 2015 και την «Θέμιδα» -Themis το 2018.

Τα νούμερα

Πάνω από 15.000 πέθαναν στη Μεσόγειο Θάλασσα μεταξύ 2014 και 2019 (με στοιχεία UNHCR ~1.000 το 2019 & ~1.300 το 2020)
Η σχέση μεταξύ αναχωρήσεων και ατόμων που πνίγηκαν στη θάλασσα αλλάζει δραματικά: το 2018, 1 στα 29 που ξεκίναγαν το ταξίδι, το 2019 1 στα 6 –έκτοτε δεν υπάρχουν στοιχεία.
Η έκδοση 2019 της έκθεσης Desperate Travel της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ καταγράφει ότι Ιαν-Σεπ-2019, περίπου 80.800 άτομα έφτασαν στην Ευρώπη κατά μήκος των διαδρομών της Μεσογείου (102.700 άτομα την ίδια περίοδο το 2018) με πάνω από το ένα τέταρτο ανήλικα παιδιά χωρίς γονείς.
Αν προσθέσουμε τις ροές «εξ ανατολών» μιλάμε για ασύλληπτα νούμερα.

Παράλληλα με ευρωπαϊκό «διάταγμα ασφάλειας» που εγκρίθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018, νέοι απαγορευτικοί κανόνες μπήκαν σε εφαρμογή: εκτός από την εμπορία ναρκωτικών, σεξουαλική επίθεση κλπ τώρα η «αντίσταση σε δημόσιο αξιωματούχο» είναι κυρίαρχη, ενώ ακυρώνεται η «προστασία για ανθρωπιστικούς λόγους».
Μέχρι τότε, η ανθρωπιστική προστασία εκδίδονταν σε περιπτώσεις όπου «τα άτομα διαφεύγουν από συγκρούσεις, διώξεις, φυσικές καταστροφές ή άλλα σοβαρά γεγονότα» επιτρέποντας (προσωρινά για δύο χρόνια) την πρόσβαση στην εργασία, τις κοινωνικές παροχές και την κοινωνική στέγαση. Εν ολίγοις, ήταν μια άδεια παραμονής, η οποία με κάποιο τρόπο εισήγαγε τον δικαιούχο της στον κοινωνικοοικονομικό ιστό της χώρας.
Τώρα πάνε κι αυτά: όσοι είχαν ανθρωπιστική άδεια εκδιώχθηκαν από τα κέντρα υποδοχής όπου στεγάστηκαν (τα περισσότερα Μόριες). Τους χορηγήθηκε -από τη μια στιγμή στην άλλη, μόνο μια προσωρινή άδεια που τους οδηγεί σε κατάσταση παρατυπίας, εάν η άδεια δεν μετατραπεί πριν από τη λήξη της.
Το Διάταγμα προβλέπει ακόμη σοβαρά μέτρα –ακόμη και προσωποκράτηση εναντίον όσων βοηθούν «παράνομους» μετανάστες.

ΟΗΕ: Σχεδόν 1.000 νεκροί σε προσφυγικές τραγωδίες σ΄ένα χρόνο

Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης κατέγραψε αύξηση των αναχωρήσεων μεταναστών, αλλά και των αναχαιτίσεων στην κεντρική Μεσόγειο.
Ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης Πολ Ντίλον είπε «ζητώντας καλύτερες πρακτικές διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, καλύτερη διακυβέρνηση των μεταναστευτικών ροών και μεγαλύτερη αλληλεγγύη εκ μέρους των κρατών-μελών της ΕΕ, μπορούμε να καταλήξουμε σε μια πιο σαφή, ασφαλή και ανθρωπιστική προσέγγιση αυτού του θέματος, αρχής γενομένης με το να σώζουμε ζωές στη θάλασσα» υπογράμμισε.
Και προσέθεσε πως «έφθασε η ώρα» για την υιοθέτηση μιας «νέας προσέγγισης» (;;) Παρά την «αβεβαιότητα» στη Λιβύη, αυτή παραμένει σημαντικό σημείο διέλευσης για δεκάδες χιλιάδες μετανάστες που επιδιώκουν κάθε χρόνο να φθάσουν στην Ευρώπη από τις ιταλικές ακτές, που απέχουν περίπου 300 χιλιόμετρα.

ΜΚΟ …και πάσης Ευρώπης

Ευρωενωσιακός ο άξονας καθώς και η εμπλοκή του κυκλώματος των ΜΚΟ που λυμαίνονται τα κονδύλια και αποτελούν «κράτος εν κράτη» σε πολλά hot spots και κέντρα φιλοξενίας, την ώρα μάλιστα που συνεχίζει το σχεδιασμένο χάος αρμοδιοτήτων ανάμεσα στα υπουργείο.
Ο πυρήνας αυτής της αντιδραστικής στρατηγικής σ΄ότι αφορά τη χώρα μας υλοποιείται:

• Με την απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, με βάση την οποία οι επαναπροωθήσεις στην Τουρκία θα γίνονται μόνο από τα ελληνικά νησιά των hot spots, με εξαίρεση τους λεγόμενους ευάλωτους, εξ ου και ο εγκλωβισμός τους εκεί.
• Με τον αντιδραστικό Κανονισμό του Δουβλίνου και το αντίστοιχο ευρωενωσιακό πλαίσιο ασύλου, που θεωρεί τις χώρες πρώτης γραμμής (σαν την Ελλάδα) ως αυτόματα υπεύθυνες για τους αιτούντες άσυλο, απαγορεύοντας τις λεγόμενες δευτερογενείς μετακινήσεις, δηλαδή να μεταβούν οι πρόσφυγες και μετανάστες στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.
• Με τη στρατηγική του κεφαλαίου για ελεγχόμενη ροή όσων προσφύγων έχει ανάγκη το κεφάλαιο ως εργατική δύναμη.

Πολυεργαλείο...

Η ΕΕ αντιλαμβάνεται το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό ως κάτι πολύ περισσότερο από μια πηγή άντλησης φθηνού, ευέλικτου και ειδικευμένου προσωπικού για τους επιχειρηματικούς ομίλους της:
Ενα «πολυεργαλείο» πίεσης και μέσο διείσδυσης σε κρίσιμης γεωπολιτικής σημασίας περιοχές όπως η Μ. Ανατολή και η Αφρική, όπου η επικράτηση στα πεδία των αγορών και των πολεμικών αναμετρήσεων θα παίξει σημαντικό ρόλο στην έκβαση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, την οποία προσμένουν τα επιτελεία της ΕΕ.
Με τον ίδιο στόχο η ΕΕ ήδη διαχωρίζει τις χώρες σε «ασφαλείς και μη», υιοθετώντας και σχετικό κατάλογο που ανανεώνεται με βάση τα γεωπολιτικά συμφέροντά της σε χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και τις συμφωνίες που επιδιώκουν εκεί οι επιχειρηματικοί της όμιλοι, προσδοκώντας να προλάβει τους παγκόσμιους ανταγωνιστές τους (βασικά τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία).

Οι εντεινόμενοι ανταγωνισμοί μεταξύ τους δεν περιορίζονται στο Προσφυγικό. Στην ουσία αυτό περιλαμβάνεται σε μια σύνθετη διαπραγμάτευση.
Η κίνηση της αστικής τάξης της Γερμανίας και της Γαλλίας για συγκρότηση μηχανισμού ελεγχόμενης αποδοχής προσφύγων που θα προέρχονται από την Ιταλία - και τη Μάλτα - παρακάμπτοντας σε αυτήν τη φάση τις χώρες του Βίσεγκραντ (η λεγόμενη «Συμφωνία της Μάλτας») αποτελεί συμβιβασμό με την Ιταλία μετά την αλλαγή κυβέρνησης, με στόχο να φέρει σε πλεονεκτική θέση στη γειτονική χώρα τα ευρωενωσιακά μονοπώλια σε βάρος των ρωσικών.

Η Άγκυρα, έχοντας ανοίξει τη «στρόφιγγα», παζαρεύει και ζητά επί της ουσίας νέα συμφωνία με επικαιροποιημένα, ευρύτερα γεωπολιτικά ανταλλάγματα, που δεν περιορίζονται μόνο στην κατοχύρωση «ζώνης ασφαλείας» στο έδαφος της Συρίας ως δήθεν ασπίδα στους Κούρδους, στις θεωρήσεις εισόδου για την ΕΕ ή τις νέες χρηματοδοτήσεις και τους όρους για μια αναβαθμισμένη τελωνειακή συμφωνία με την ΕΕ.
Η αστική τάξη της Τουρκίας παρεμβαίνει συστηματικά για να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των βλέψεών της στο Κυπριακό, στο Αιγαίο αποσπώντας μερίδιο στο μοίρασμα της πίτας της Ενέργειας.

Η ΝΔ παρουσιάζει ως «διέξοδο» την κλιμάκωση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής που αναπαράγει τον διπλό εγκλωβισμό και οξύνει τα προβλήματα για τους χιλιάδες κατατρεγμένους και τους κατοίκους των νησιών.
Αξιοποιεί το έδαφος που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την αποδοχή και εφαρμογή της Συμφωνίας Τουρκίας - ΕΕ, την πρόσκληση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και την εμβάθυνση της εμπλοκής της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που γεννούν και οξύνουν το Προσφυγικό.

ΗΠΑ-Γερμανία τα βρίσκουν για τον Nord Stream 2

Μέρκελ και Μπάιντεν βρίσκουν κοινό έδαφος για τον αγωγό Nord Stream 2, παρά τις «ασάφειες», δεδομένου ότι το κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο κοιτάει πρώτα το σπίτι του…

Επισήμως η αμερικανική κυβέρνηση παραμένει αντίθετη με την κατασκευή του αγωγού, αλλά επί της ουσίας η διευθέτηση με τη Γερμανία σημαίνει ότι δεν πρόκειται πλέον να προβάλει αντίσταση στην ολοκλήρωση του έργου (σ’ αυτά έχει αποφανθεί η Πυθία με το Ήξεις, αφήξεις ου[κ], εν πολέμω θνήξεις».
Τόσο ο φετινός ένοικος του Λευκού Οίκου, ο Τζο Μπάιντεν, όσο και ο προκάτοχός του, Ντόναλντ Τραμπ, είχαν αντιδράσει έντονα (βλ τη –ελληνοποιημένη γνωστή παροιμία των καιρών του φασισμού στην Ιταλία, una faccia una razza) στην κατασκευή αγωγού για το φυσικό αέριο που θα ενώνει τη Ρωσία με τη Γερμανία, παρακάμπτοντας την Ουκρανία, στα πλαίσια γεωπολιτικών παιχνιδιών.
Για τις ΗΠΑ ο Nord Stream 2 δεν είναι παρά γεωπολιτικός ελιγμός του Βλάντιμιρ Πούτιν, που παγιώνει την εξάρτηση της Ευρώπης από ρωσικές εξαγωγές αερίου. Επιπλέον, πολλοί φοβούνται περαιτέρω αποσταθεροποίηση της γειτονικής Ουκρανίας, από τη στιγμή που η Ρωσία δεν θα έχει πλέον ανάγκη τους Ουκρανούς για να μεταφέρει αέριο στη Δύση.
Η σχετική συμφωνία λήγει το 2024, ενώ ο αγωγός Nord Stream 2 ολοκληρώνεται μέχρι το φθινόπωρο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την τελευταία επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Ουάσιγκτον, την περασμένη εβδομάδα, η πρώτη ερώτηση που δέχθηκε η καγκελάριος σε κοινή συνέντευξη τύπου με τον Αμερικανό πρόεδρο αφορούσε το ζήτημα του αγωγού.
«Οι καλοί φίλοι μπορούν να έχουν και διαφορετικές απόψεις σε ορισμένα ζητήματα», απάντησε με διπλωματικό τρόπο. Μία εβδομάδα μετά την επίσκεψη Μέρκελ οι δύο πλευρές ανακοίνωσαν ότι κατέληξαν σε μία διευθέτηση του ζητήματος, χωρίς ωστόσο να έχουν εκλείψει τα γεωπολιτικά ερωτήματα που είχαν διατυπωθεί μέχρι σήμερα.
Κεντρική ιδέα του συμβιβασμού είναι η κοινή διαβεβαίωση προς την Ουκρανία, ότι δεν πρόκειται να περιέλθει σε ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία. Στην κοινή διακήρυξη ΗΠΑ και Γερμανίας αναφέρεται ότι και το Βερολίνο θα προχωρήσει σε κυρώσεις εναντίον της Μόσχας, σε περίπτωση που εκείνη χρησιμοποιήσει την «ενέργεια ως όπλο». Ωστόσο δεν διευκρινίζεται ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές». Παράλληλα, η Γερμανία δεσμεύεται να ασκήσει την επιρροή της στη Ρωσία, ώστε να παραταθεί η σημερινή συμφωνία με την Ουκρανία για τράνζιτ μεταφορά αερίου για χρονικό διάστημα έως και δέκα ετών.

Η αίσθηση της απειλής

Εργασίες κατασκευής του Nord Stream 2 στο λιμάνι της πόλης Βίσμαρ, στην ανατολική Γερμανία

«Δεν είναι καλή η κατάσταση που επικρατεί, ούτε ο αγωγός είναι καλός, αλλά θα πρέπει να βοηθήσουμε την Ουκρανία και έχω την αίσθηση ότι με τη συμφωνία κάνουμε σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση», αναφέρει η κορυφαία Αμερικανίδα διπλωμάτης Victoria (Jane Nuland), ενώ ο εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για τις διατλαντικές σχέσεις και ειδικός στη στρατιωτική διπλωματία, Peter Biber, κάνει λόγο για μία «καλή ημέρα, με θετικά μηνύματα προς την Ουκρανία».
Όμως οι ανατολικοί γείτονες της Γερμανίας εξακολουθούν να έχουν διαφορετική άποψη. Σε κοινή ανακοίνωση του πολωνικού και του ουκρανικού υπουργείου Εξωτερικών αναφέρεται μάλιστα ότι η συμφωνία έχει προκαλέσει «μία πολιτική, στρατιωτική και ενεργειακή απειλή για την Ουκρανία και την κεντρική Ευρώπη».
Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολόντιμιρ Ζελένσκι, σε ανακοίνωσή του, προειδοποιεί ότι «η απόφαση για τον Nord Stream 2 δεν μπορεί να λαμβάνεται πίσω από την πλάτη όλων εκείνων, για τους οποίους συνιστά πραγματική απειλή». Πριν από την επίσκεψη Μέρκελ στις ΗΠΑ ο Ζελένσκι είχε επισκεφθεί το Βερολίνο, ενώ στα τέλη Αυγούστου αναμένεται στον Λευκό Οίκο.

Στο μεταξύ, στο Κογκρέσο προμηνύεται οξεία «αντιπαράθεση» (βλ σκυλοκαβγάς) για το ζήτημα της Ουκρανίας.
Με ευρεία πλειοψηφία - άρα και με ψήφους των Δημοκρατικών, όχι μόνο των Ρεπουμπλικανών - η Βουλή των Αντιπροσώπων είχε ήδη εγκρίνει νομοσχέδιο για την επιβολή κυρώσεων σε επιχειρήσεις που εμπλέκονται στην κατασκευή του Nord Stream 2 (σσ. παρά τις κυρώσεις όμως αυτές δουλεύουν με φουλ τις μηχανές).
Τώρα ο Λευκός Οίκος διαβεβαιώνει ότι «θα τηρηθεί η νομοθεσία», αλλά τον Μάιο απέφυγε να επιβάλει κυρώσεις στην ελβετική θυγατρική της Gazprom, την Nord Stream 2 AG, με τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν να επικαλείται το «εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ» και δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι η κατασκευή του αγωγού θα ολοκληρωθεί.

«Ομοκρέβατος» του Πούτιν

Συνάντηση στο Βερολίνο με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ είχε προ ημερών ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολόντιμιρ Ζελένσκι

Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τεντ Κρουζ, ίσως ο πιο ένθερμος αντίπαλος του Nord Stream 2, κάνει λόγο για «γεωπολιτική νίκη» της Μόσχας και για «καταστροφή, τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τους συμμάχους μας».
Κατηγορεί μάλιστα τον Τζο Μπάιντεν ότι «είναι ομοκρέβατος του Πούτιν». Αυτό που δεν αναφέρει (τα καλά και συμφέροντα…) ωστόσο, είναι ότι ούτε ο Ρεπουμπλικανός προκάτοχός του σταμάτησε την κατασκευή του αγωγού, η οποία είχε ολοκληρωθεί κατά 95% τη στιγμή που ο Μπάιντεν πέρασε το κατώφλι του Λευκού Οίκου.

Στο Βερολίνο επικρατεί ανακούφιση για τη διευθέτηση με τις ΗΠΑ: Η Γιούλια Φρίντλαντερ, συνεργάτης του Atlantic Council για ευρωπαϊκά ζητήματα, επισημαίνει ότι «τώρα αρχίζει η πραγματική δουλειά για τη γερμανική κυβέρνηση» και ότι ο συμβιβασμός ήταν η μοναδική διέξοδος από τη «διπλωματική παγίδα» στην οποία είχαν περιέλθει και οι δύο πλευρές με δική τους ευθύνη τα προηγούμενα χρόνια. Κατά την άποψή της «η Ουάσιγκτον είχε κάνει το λάθος να μετατρέψει ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα σε αμερικανικό πρόβλημα…»

ℹ️   Με πληροφορίες από Nord Stream 2 & Deutsche Welle

Το κίνημα συμπαράστασης στην Κούβα επεκτείνεται μέσα στις ΗΠΑ

Ο Μπάιντεν πρέπει –επιτέλους να ανοίξει τ’ αυτιά του: Εκατοντάδες -περισσότεροι από 400, οι πρώτοι που υπόγραψαν, καλώντας στη μάχη για την άρση του αποκλεισμού (εμπάργκο) της Κούβας, οι περισσότεροι επώνυμοι αμερικανοί γεγονός που δείχνει την απόρριψη των απάνθρωπων και αδικαιολόγητων ποινικών μέτρων που αποσκοπούν στο να γονατίσουν το λαό του νησιού της επανάστασης –που έχει επιλέξει αποφασιστικά την αυτοδιάθεση και υπό το φάσμα της πείνας να εμποδίσουν την παραπέρα οικονομική και κοινωνική του ανάπτυξη.

Αφήστε την Κούβα να ζήσει !

Let Cuba Live! Αυτό διαβάζει κανείς και στο πρωτοσέλιδο της The New York Times της Παρασκευής 23 Ιούλη, όπου υπάρχει  στην επιρροή της αμερικανικής εφημερίδας, όπου υπάρχει και ολόκληρο το υπόμνημα προς τον Biden με τη σχετική φόρμα «υπογράψτε εδώ» .
«Οι φωνές συγκλίνουν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και χτυπούν την πόρτα του οβάλ γραφείου του Λευκού Οίκου, ώστε ο σημερινός κάτοχός του να ακούει τη δίκαιη απαίτηση: τερματίστε τον μακρύ και σκληρό αποκλεισμό κατά της Κούβας» αναφέρεται.

Στις περισσότερες από 400 υπογραφές, μεμονωμένες και για λογαριασμό θεσμικών οργάνων και οργανώσεων της αμερικάνικης κοινωνίας των πολιτών, που αρχικά στήριξαν την επιστολή σε λίγες μόνο ώρες προστέθηκαν νέες δεκάδες και μέχρι σήμερα εκατοντάδες.

Με σεβασμό και χωρίς υπαναχωρήσεις, ο πρόεδρος καλείται να «υπογράψει αμέσως εκτελεστική εντολή και να ακυρώσει τα 243 καταναγκαστικά μέτρα του Trump».
Κατ 'αυτόν τον τρόπο, αναφέρεται στην παραπέρα ενίσχυση του αποκλεισμού από τη διοίκηση Donald Trump. Η εμπορική, οικονομική και χρηματοοικονομική πολιορκία που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Κούβα από τις 7 Φεβρουαρίου 1962, πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις κατά την εποχή του Ρεπουμπλικανικού μεγιστάνα, η οποία ενέτεινε τη δίωξη οικονομικών οντοτήτων, πλοιοκτητών και εταιρειών στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα μέρη του κόσμου, έβγαζε νότες για το νησί ως προορισμό για τουριστικές κρουαζιέρες, κατέγραψε κουβανικές οργανώσεις και άτομα σε μαύρες λίστες και διέκοψε την αποστολή οικογενειακών εμβασμάτων προς την Κούβα.
Ο Τραμπ, με τη συν-χορηγία της ακροδεξιάς μαφίας που εδρεύει στη Νότια Φλόριντα, ενθάρρυνε μια πυρετώδη αντι-κουβανική εκστρατεία, που αντικατοπτρίζεται στην ένταξη της Κούβας μεταξύ των χωρών που –δήθεν, χρηματοδοτούν την τρομοκρατία και την ποινικοποίηση της ευγενούς κουβανικής ιατρικής βοήθειας σε δεκάδες έθνη.

«Δεν υπάρχει λόγος - λέει μια από τις παραγράφους του - να διατηρηθεί η πολιτική του Ψυχρού Πολέμου που απαιτούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες να αντιμετωπίσουν την Κούβα ως εν δυνάμει εχθρό και όχι ως γείτονα. Αντί να ακολουθήσουμε την πορεία που έθεσε ο Τραμπ στις προσπάθειές του να αναιρέσει το άνοιγμα (που δεν πραγματοποιήθηκε –το αντίθετο μάλιστα…) του Προέδρου Ομπάμα στην Κούβα, του ζητάμε να προχωρήσει. Κάντε το άνοιγμα και ξεκινήστε τη διαδικασία τερματισμού του εμπάργκο. Ο τερματισμός του μπλόκο τροφίμων και φαρμάκων πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα.
«Φαίνεται αδιανόητο», επισημαίνεται, «ειδικά κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, να παρεμποδίζουμε σκόπιμα τα εμβάσματα και τη χρήση παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από την Κούβα, δεδομένου ότι η πρόσβαση σε δολάρια είναι απαραίτητη για την εισαγωγή τροφίμων και φαρμάκων».

Η επιστολή υπενθυμίζει ότι στις 23 Ιουνίου, τα περισσότερα κράτη –σχεδόν όλα, μέλη των Ηνωμένων Εθνών ψήφισαν για πολλοστή φορά απαιτώντας από τις Ηνωμένες Πολιτείες τον τερματισμό του αποκλεισμού, όπως πάγια γίνεται τα τελευταία 30 χρόνια από τη διεθνούς κοινότητας στον ΟΗΕ.

Οι υπογραφές

Σημαντικό μέρος των υπογραφόντων του εγγράφου είναι πολίτες και οργανώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών:
Ξεχωρίζουν οι ειρηνιστικές και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η γυναικεία ομάδα Codepink, ο συνασπισμός Answer (που εμφανίστηκε μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου), οι Pastores por la Paz (αναγνωρίζονται στην Κούβα για τις ενέργειές τους κατά του αποκλεισμού), το People’s Forum (που στηρίζει ανέργους, περιθωριοποιημένους και εκμεταλλευόμενες μειονότητες), και το Black Lives Matter, το δυναμικό κίνημα κατά του ρατσισμού και της αστυνομικής βαρβαρότητας της αστυνομίας, το οποίο έχει διασυνδέσεις στο νησί με το Centro Memorial Martin Luther King Jr.
Μεταξύ γνωστών καλλιτεχνών και διανοούμενων, το αίτημα έχει τεράστιο συντονισμό, ξεχωρίζουν οι δημοφιλείς ηθοποιοί Susan Sarandon, Jane Fonda, Marisa Tomei, η Βρετανή Emma Thompson ο Danny Glover, Peter Coyote και Mark Ruffalo, ο σκηνοθέτης Oliver Stone, ο σκηνοθέτης και τραγουδιστής Boots Riley, ο rapper Noname ο θεατρικός συγγραφέας Eve Ensler (δημιουργός του παγκοσμίου φήμης κομματιού The Vagina Monologues) και πολλοί άλλοι.

Στους ακαδημαϊκούς περιλαμβάνονται ο γλωσσολόγος και πολιτικός επιστήμονας Noam Chomsky, ο αναλυτή στρατιωτικών υποθέσεων Daniel Ellsberg, ο ιστορικός Roxanne Dunbar-Ortiz, ο φιλόσοφος Cornel West ο ακτιβιστής - διανοούμενος James Counts Early κλπ.

Παγκόσμια ανταπόκριση

Η πρωτοβουλία επικυρώθηκε αμέσως από πολιτικές και πνευματικές προσωπικότητες από διάφορες χώρες, όπως οι πρώην πρόεδροι Luiz Inácio Lula, από τη Βραζιλία και Rafael Correa, από τον Ισημερινό (μαζί και ο υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές εκεί, ο Andres Arauz).
Μεταξύ των Βραζιλιάνων είναι οι υπογραφές του συνθέτη και μυθιστοριογράφου Chico Buarque de Hollanda, του ηθοποιού Wagner Moura, του συγγραφέα Fernando Morais, του θεολόγου Leonardo Boff, του συγγραφέα και του θρησκευτικού ηγέτη Frei Betto, του προέδρου του Εργατικού Κόμματος, Gleisi Hoffmann και του κινήματος Movimiento sin Tierra.

Ο τιμημένος με  βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, Adolfo Pérez Esquivel, από την Αργεντινή οι φιλόσοφοι και ακτιβιστές ινδικής καταγωγής Gayatri Spivak και Vijay Prashad, Γάλλος-Βραζιλιάνος κοινωνιολόγος Michael Löwy και Βρετανός πολιτικός Jeremy Corbyn τέλος ο (σσ. με τίτλο γνωστός και μη εξαιρετέος πρ. υπΟικ του Τισπρέικου…) Γιάνης Βαρουφάκης.

Στο δια ταύτα

Χωρίς να υποτιμάμε καμιά κίνηση ή κίνημα, προς την κατεύθυνση στήριξης της Κούβας, θεωρούμε ότι «στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο», χωρίς «Γιάνηδες».
Με τη συμμετοχή του λαού και της πρωτοπορίας του, που σε πολιτικό επίπεδο είναι το ΚΚ, με την ιδεολογική μάχη ενάντια στους κυρίαρχους αστικούς μηχανισμούς και στα παντοδύναμα ελεγχόμενα ΜΜΕ - ΜΚΔ.
Με τη συνεχή σωστή ενημέρωση –«η γνώση είναι δύναμη» για όσους βρίσκονται σε διακοπές –η δουλειά του μερμηγκιού δε σταματάει ποτές ...ακόμα κι όταν γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, κάτι θα βρει να κάνει.