Ο ρεαλισμός της "ουτοπίας"

 

Σαν σήμερα, πριν από 104 χρόνια ο κόσμος συγκλονίστηκε από τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης.

70+ χρόνια μετά η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο υποστέλλονταν από την κορυφή του Κρεμλίνου και το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο έκλεινε το ταξίδι στους ουρανούς λυγίζοντας κάτω από το βάρος της αντεπανάστασης.
Ήταν εκείνες τις μέρες που έβγαζε «βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε», πως ο σοσιαλισμός ήταν «το παρατράγουδο στα ωραία (ιμπεριαλιστικά) άσματα» και οι κάθε λογής Φουκουγιάμα διατυμπάνιζαν το τέλος της ιστορίας και την οριστική επικράτηση του καπιταλισμού προσπαθώντας να σβήσουν από τη μνήμη τους εκατοντάδες χιλιάδες, -εκατομμύρια Πάβελ Κορτσάγιν που «έδεναν το ατσάλι» μαζί με το τιτάνιο ιστορικό οικοδόμημα που “γέννησε” τον άνθρωπο της νέας κοινωνίας του πρώιμου και ανολοκλήρωτου σοσιαλισμού.

Ουτοπία

Ελληνική ρίζα (“ου”|ουκ +τόπος) που χρησιμοποιείται πλέον σ’ όλα τα μήκη και πλάτη утопия Utopia utopía utopie. Το λεξικό Τριανταφυλλίδη αναφέρει: «χαρακτηρισμός για κάθε ιδέα, ιδίως ιδεολογία, η οποία θεωρείται ότι είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί· (πρβ. χίμαιρα): H εξέλιξη του σοσιαλισμού από την ~ στην πράξη. Xαρακτηρίζουμε ως ~ κάθε ιδεολογία εκτός από τη δική μας. || (επέκτ.) για ανθρώπινο στόχο: H παγκόσμια ειρήνη θεωρείται ~ ακόμα και σήμερα. Πιστεύει σε ουτοπίες. Είναι ~ να……[λόγ. < αγγλ. utopia < νλατ. Utopia `φανταστική χώρα με ιδεώδεις νόμους και δίκαιο κοινωνικό σύστημα΄, τίτλος βιβλίου του Thomas More < αρχ. οὐ + τόπ(ος) -ία]»

Στην ιστορία της αρχαίας Κίνας καλύπτει την περίοδο της «ανατολικής εποχής» Zhou (770 – 256 π.Χ.), με έμφαση στη συγγένεια της ουτοπικής σκέψης με τα ηθικά και φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής, τις ιδιαιτερότητες της κοσμοθεωρίας, ξεκινώντας από τον Κομφούκιο και τον Μο-Τζου και φτάνοντας στον κατακερματισμό της χώρας (αντιμαχόμενα βασίλεια) και στην αδύναμη πολιτική εξουσία που οδηγεί στην ουτοπική ανάδυση της εικόνας ενός ισχυρού -απόλυτα σοφού ηγεμόνα, τον οποίο βοηθούν να κυβερνήσει «σοφοί και ευσεβείς άνθρωποι»

Ο Ηράκλειτος διακήρυττε πως όλα μεταβάλλονται, τίποτε δε μένει σταθερό, ακίνητο· «τὰ πάντα ρεῖ, δὶς εἰς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης, ἀεὶ γίγνεσθαι καὶ μεταβάλλεσθαι καὶ μηδέποτε τὸ αὐτὸ μένειν»

Η αριστοφανική ουτοπία, (Όρνιθες 414 π.Χ), είναι ευ_τοπική και δυσ_τοπική συγχρόνως, με τον (πονηρό πρωταγωνιστή) Πεισθέταιρο, να φεύγει από την Αθήνα και να δημιουργεί μια άλλη πόλη (ουσιαστικά για να σώσει τον εαυτό του), τη Νεφελοκοκκυγία (κατοικία κούκων κά πουλιών στα σύννεφα), στην οποία συνυπάρχουν οι θεοί με τους ανθρώπους.
Ευτελισμός της καθεστηκυίας τάξης των αξιών και θεσμών της κοινωνίας, πρόσωπα γελοιοποιούνται, με τον αγαθιάρη Ευελπίδη να ψάχνει κι αυτός τον τσαλαπετεινό του…

Ιστορική η παράσταση του Θεάτρου Τέχνης το 1959 (σκηνοθέτης Κάρολος Κουν σκηνικά και κοστούμια Γιάννης Τσαρούχης, μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, μουσική Μάνος Χατζιδάκις χορογραφίες Ραλλού Μάνου), όπου ο Άγγελος Τερζάκης κατακεραύνωσε τους πάντες μιλώντας για προσβολή «σε χώρο επίσημο, μπροστά στα μάτια της εξουσίας» όπου «κανένας δεν έχει το δικαίωμα να γελοιοποιεί τα ιερά των άλλων» (sic!!)

Κάνω δύο βήματα, απομακρύνεται δύο
Προχωράω δέκα κι εκείνη ξεγλιστράει …

Fernando Birri: Janela sobre a utopia

Ela està no horizonte – diz – Me aproximo dois passos, ela se afasta dois passos. Caminho dez passos e o horizonte corre dez passos. Por mais que eu caminhe, jamais a alcançarci. Para que serve a utopia? Serve para isso: para caminhar.

«Η ουτοπία «φέγγει» στον ορίζοντα. Κάνω δύο βήματα προς το μέρος της, απομακρύνεται δύο. Προχωράω δέκα βήματα μπροστά, εκείνη ξεγλιστράει δέκα βήματα πιο πέρα.
Όσο μακριά κι αν πάω, ποτέ δεν την αγγίζω. Σε τι χρησιμεύει λοιπόν η ουτοπία; Στο να μας κάνει να προχωρούμε»
(αποδίδεται –εσφαλμένα, στον Eduardo Galeano -Εδουάρδο Γκαλεάνο)

 

 

«The War on Cuba»: ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν για τις επιπτώσεις του εμπάργκο των Γιάνκηδων κατά της Κούβας

Μια σειρά τεσσάρων (προς το παρόν), μίνι-ντοκιμαντέρ που εξετάζουν τις επιπτώσεις των κυρώσεων και του εμπάργκο (οικονομικού-πολιτικού εμπορικού αποκλεισμού) των ΗΠΑ σε βάρος της Κούβας, με τίτλο «The War on Cuba», έκανε νέα πρεμιέρα αρχές Οκτωβρίου (αρχής γενομένης πέρσι τέτοιον καιρό), σε παραγωγή του σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν και του ηθοποιού Danny Glover.

 

Η σειρά έχει ως αφηγήτρια την Κουβανή δημοσιογράφο Liz Oliva Fernández (Λιζ Ολίβα Φερνάντεζ) και αποτελεί δουλειά του δημοσιογράφου και ντοκιμαντερίστα Reed Lindsay (Ριντ Λίντσεϊ), για το "ανεξάρτητο" κουβανικό διαδικτυακό μέσο Belly of the Beast.

Κατά τους συντελεστές του «Το ντοκιμαντέρ εξετάζει τις επιπτώσεις σχεδόν έξι δεκαετιών κυρώσεων και εμπάργκο στην Κούβα και τους ανθρώπους της, με ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχροπολεμική ένταση με την οποία επανήλθαν επί Τραμπ, έπειτα από ένα σύντομο κατευνασμό τους επί προεδρίας Ομπάμα» αποδίδοντας στην αμερικανική επιθετικότητα οικονομικά, αλλά και πολιτικά κίνητρα, καθώς με τη σκληρή του στάση έναντι της Κούβας και στο ποντάρισμα του Τραμπ  σε εκλογικά κέρδη από την ψήφο των Κουβανών της Φλόριντα, σημαντικής πολιτείας για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ.
"Το «The War on Cuba» προσφέρει μία ματιά στην καθημερινή ζωή της Κούβας, μέσα από την Κούβα, θίγοντας ζητήματα και αναζητώντας αιτίες που σπανίως γίνονται θέμα στα δυτικά ΜΜΕ".

Με την όποια επιφύλαξη -ρηχή κατά τη γνώμη μας η προσέγγιση της πολιτικής αφετηρίας, αλλά δεδομένου συνήθως ο Ολιβερ Στόουν - είτε σαν σκηνοθέτης, είτε σαν παραγωγός κάτι έχει να πει δείτε τα μέχρι σήμερα 4 επεισόδια της μίνι σειράς -ντοκιμαντέρ (με αγγλικούς υπότιτλους)

(Τα σχόλια κάτω από τα βίντεο είναι copy-paste, της παρουσίασης από τους συντελεστές)
Η Κουβανή δημοσιογράφος Liz Oliva Fernández ερευνά τα μυστηριώδη περιστατικά υγείας που αναφέρθηκαν από το διπλωματικό προσωπικό των ΗΠΑ στην Αβάνα το 2017.
Τα περιστατικά — που χαρακτηρίστηκαν ως «ηχητικές επιθέσεις», «επιθέσεις μικροκυμάτων» και το «σύνδρομο της Αβάνας» — οδήγησαν στο κλείσιμο της πρεσβείας των ΗΠΑ και άνοιξε τις πόρτες σε ένα μπαράζ καταστροφικών κυρώσεων που επέβαλε ο Τραμπ και διατήρησε ο Μπάιντεν.
Η Λιζ παίρνει συνεντεύξεις από επιστήμονες και από τις δύο χώρες που καταρρίπτουν τη θεωρία ότι το προσωπικό των ΗΠΑ δέχτηκε επίθεση. Δείχνει πώς τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης άναψαν τις φλόγες της υστερίας και μιλά με τις κουβανικές οικογένειες που χωρίζονται από το σχεδόν ολοκληρωτικό κλείσιμο των προξενικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.

Το Belly of The Beast είναι ένα μέσο ενημέρωσης ενάντια στη δημοσιογραφία των "αλεξιπτωτιστών" παρέχοντας ιστορίες απευθείας από το νησί.
Η σειρά ντοκιμαντέρ, The War on Cuba, δίνει μια εσωτερική ματιά στις επιπτώσεις των κυρώσεων των ΗΠΑ στον Κουβανό.
Το επεισόδιο 3 εξερευνά το πρόγραμμα υγειονομικής περίθαλψης και τις ιατρικές ταξιαρχίες της Κούβας. Μιλάμε με γιατρούς που υπηρέτησαν στη Βραζιλία, τη Βολιβία και την Ιταλία,  φυσικά και με αυτούς που το πάλεψαν στην Κούβα κατά τη διάρκεια του COVID-19.

Το επεισόδιο 2 διερευνά τον αντίκτυπο του «πετρελαϊκού αποκλεισμού» που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ στην Κούβα και τους τρόπους με τους οποίους οι Κουβανοί βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις για τις ελλείψεις που προκαλούνται από τις αμερικανικές κυρώσεις.
Διόρθωση: Ο Τζον Μπόλτον διορίστηκε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας το 2018.

Δείτε και τη live μετάδοση της προεδρίας (Presidencia Cuba) του νησιού της επανάστασης στις 
24-Δεκ-2020 με τίτλο «Πρεμιέρα της σειράς "The War on Cuba"από τον Reed Lindsay» (με ισπανικούς υπότιτλους)

 

Η Κούβα δυναμικά στην Παγκόσμια Ακαδημία Επιστημών

Η επιστημονική –σε παγκόσμιο επίπεδο συνεισφορά του νησιού της επανάστασης στην επιστήμη γενικά και στη βιοτεχνολογία ειδικότερα, αναγνωρίζεται πλέον από εχθρούς και φίλους.
Ειδικά μετά το ξέσπασμα της πανδημίας η διεθνιστική αλληλεγγύη της Κούβας (μπριγάδα Henry Reeve) εξαπλώθηκε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη.
Και φυσικά η έρευνα και παραγωγή των δικών της εμβολίων Soberana (1+2) Abdala Mambisa (CIGB 669) καρφί στους μεγάλους εμπορικούς φαρμακευτικούς κολοσσούς AstraZeneca, Pfizer-BioNTech, Sinopharm, Sinovac, Johnson & Johnson, Moderna Convidecia κά

Υπό αμερικανικό εμπάργκο από το 1962, η Κούβα άρχισε να αναπτύσσει δικά της εμβόλια τη 10ετία του 1980 και σήμερα ~80% των εμβολίων που χρησιμοποιούνται σε όλα τα προγράμματα ανοσοποίησης παράγονται στη χώρα.

Και αυτά όταν οικονομικοί γίγαντες απέτυχαν (πχ V590 Iavi|Merck Ιταλία, V591 Themis -θυγατρική της Merck, Αυστρία Sclamp|V451 UQ, Syneos Health, CEPI, Seqirus Αυστραλία COVAC1 imperial College London και 10άδες άλλοι)

Tania Crombet Ramos

Τους τελευταίους μήνες, παγκοσμίου φήμης ιδρύματα έχουν βραβεύσει αρκετούς Κουβανούς επιστήμονες για τα αποτελέσματα της έρευνάς τους.
Μεταξύ αυτών πολλές γυναίκες επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων των γιατρών María Guadalupe Guzmán, Gladys Gutiérrez Bugallo, Hilda Garay Pérez, Marta Ayala Ávila και Dagmar García Rivera.

Τελευταία η Tania Crombet, που από το 2020 έχει επιλεγεί για το International Panel (Διεθνές Πάνελ Εμπειρογνωμόνων) των ειδικών αντιμετώπισης του COVID-19 ανά την υφήλιο. Έχει συμμετάσχει στην έρευνα και ανάπτυξη μερικών από τις πιο καινοτόμες θεραπείες και εμβόλια στην Κούβα.

Η Δρ. Tania Crombet, Διευθύντρια Κλινικής Έρευνας στο Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας της Κούβας (Clínicas del Centro de Inmunología Molecular de Cuba - CIM), εξελέγη μέλος της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών (TWAS).

Σε μήνυμα στο Twitter, η CIM διευκρίνισε ότι το Crombet είναι αναπόσπαστο κομμάτι του TWAS για την πρόοδο της επιστήμης στις αναπτυσσόμενες χώρες, με ισχύ από την 1^η Γενάρη 2022.

Έχει συμμετάσχει στην έρευνα και ανάπτυξη μερικών από τις πιο καινοτόμες θεραπείες και εμβόλια στην Κούβα.

Κατά τον διεθνή οργανισμό InterAcademy Partnership (IAP) –σσ. περιλαμβάνει περισσότερες από 140 εθνικές, περιφερειακές και παγκόσμιες ακαδημίες «για τον ζωτικό ρόλο της επιστήμης στην αναζήτηση λύσεων στα πιο δύσκολα προβλήματα του κόσμου», αξιοποιώντας την τεχνογνωσία κορυφαίων επιστημονικών μυαλών για τη βελτίωση της δημόσιας υγείας, την προώθηση της αριστείας στην εκπαίδευση των επιστημών και την επίτευξη άλλων κρίσιμων αναπτυξιακών στόχων: η Tania Crombet Ramos είναι γιατρός, έχοντας αποφοιτήσει από το Ανώτερο Ινστιτούτο Ιατρικών Επιστημών της Αβάνας (1993), με ειδίκευση στην ανοσολογία. Απέκτησε το διδακτορικό της το 2004.

Από το 2004, είναι Διευθύντρια Κλινικής Έρευνας του Κέντρου Μοριακής Ανοσολογίας της Αβάνας της Κούβας και της ανώτερης σχολής του Ινστιτούτου Ιατρικών Επιστημών της Αβάνας.
Εκτός από το εκλεγμένο μέλος της Κουβανικής Ακαδημίας Επιστημών, είναι επίσης μέλος του Δ.Σ. της Innovative Immunotherapy Alliance, μιας Κ|Ξ μεταξύ ΗΠΑ και Κούβας για την ανοσοθεραπεία, μέλος της Λατινοαμερικανικής Εταιρείας Ανοσολογίας, της Κουβανο-Αμερικανικής Εταιρείας Ογκολογίας (Cuban and American Society of Oncology) της Κουβανικής Εθνικής Ομάδας Ογκολογίας... και ο κατάλογος συνεχίζεται

Ο κύριος τομέας εξειδίκευσης της Crombet συνίσταται στην ανοσοθεραπεία του καρκίνου (ενεργητική και παθητική) –σσ. άλλος ένας τομέας που το νησί της επνάστασης βρίσκεται στην παγκόσμια πρωτοπορία - και το έργο της έχει συμβάλει στην καταχώριση στην Κούβα και στο εξωτερικό ενός αντικαρκινικού εμβολίου και ενός μονοκλωνικού αντισώματος για αρκετούς επιθηλιακούς όγκους. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 70 εργασίες και παρουσίασε τη δουλειά της σε πάνω από 200 διεθνή συνέδρια.
Επιπλέον, έχει λάβει το Βραβείο της Κουβανικής Ακαδημίας Επιστημών έξι φορές, καθώς και το Βραβείο Νέων Επιστημόνων στη Βιολογία της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών (TWAS) και, το 2008, το Ειδικό Βραβείο της Κουβανικής Εταιρείας Ανοσολογίας για τη συμβολή της στην ανοσολογία.
Η Tania Crombet Ramos είναι τέλος μέλος της ομάδας εμπειρογνωμόνων IAP COVID-19.

Με πληροφορίες από granma,
Presidencia Cuba, Academia de Ciencias de Cuba &
cubadebate

 

 

 

 

 

 

ΣΥΡΙΖΑ: κινεζοποίηση οικονομικής ανάπτυξης & εργασιακών σχέσεων - Ο αγώνας στην COSCO συνεχίζεται

Απρίλης 2016: Με τυμπανοκρουσίες και φιέστες πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς “αριστερά”» η πώληση του ΟΛΠ στην COSCO, διαδικασία που αποτέλεσε σταθμό και αιχμή δόρατος του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων που έχουν συμφωνηθεί με τους ευρωενωσιακούς και ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Των ίδιων που το 2009 δια στόματος Τσίπρα χαρακτήριζαν «αποικιοκρατική» την σύμβαση που είχε υπογράψει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επισημαίνοντας πως «η μόνη λύση είναι να ανακτήσει το Δημόσιο αυτό που του ανήκει» και το 2014 –αναβαθμισμένοι σε αξιωματική αντιπολίτευση μέσω ΜΚΔ εξέπεμπαν SOS στο πουθενά …«ιδιωτικοποιούν το λιμάνι, καταλαμβάνουν τον δήμο, ελέγχουν την πόλη» (sic!!)

Η αποφασιστικότητα του τσιπρέικου –είτε σαν αντιπολίτευση από το 2000 και μετά, είτε ως κυβέρνηση Συριζα-ΑνΕλ (2015-2019) και στη συνέχεια «στο κλαρί» επί ΝΔ-Μητσοτάκη έχει να κάνει με το συγκεκριμένο (σοσιαλδημοκρατικό) μείγμα αστικής διαχείρισης να προωθήσει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου, ανάμεσα στους οποίους είναι η ανάδειξη της Ελλάδας σε διαμετακομιστικό κόμβο που θα συμβάλλει και στην αναβάθμιση της εγχώριας αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.
Δεν είναι τυχαίο πως κατά τη διάρκεια των γεγονότων αυτών των ημερών –μετά το νέο εργοδοτικό έγκλημα, τηρεί σιγή ιχθύος –αβαντάροντας κιόλας μέσω «Αυγής» τα προβοκατόρικα, που ξεκίνησε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι δήθεν το «ατύχημα» δεν συνέβη την ώρα της δουλειάς, άρα … «όλα καλά»

Η Ελλάδα είναι ανοικτή σε αναπτυξιακές επενδύσεις

Θυμίζουμε πως ο Τσίπρας –πρωθυπουργός τότε, στις δηλώσεις του αμέσως μετά τις υπογραφές, καταθέτοντας τα διαπιστευτήριά του στο κεφάλαιο, χαρακτήρισε το ξεπούλημα ως σηματοδότη «τέλους μιας πολύ δύσκολης εποχής και την έναρξη μιας νέας πιο αισιόδοξης, όπου το βάρος θα πέσει στην αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας»... «γι' αυτό οι επενδυτικές δραστηριότητες και μάλιστα αυτές που μπορούν να προσελκύσουν κι άλλες σημαντικές επενδύσεις, έχουν για μας ιδιαίτερη σημασία και αξία».
Ανέφερε, μάλιστα, καλώντας και άλλα μονοπώλια να διεκδικήσουν υποδομές της χώρας, ότι η εξέλιξη αυτή είναι «ένα σημαντικό μήνυμα στην παγκόσμια οικονομική κοινότητα για την προοπτική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας».
«Είναι ένα μήνυμα προσέλκυσης νέων επενδύσεων, ότι η Ελλάδα είναι ανοικτή σε αναπτυξιακές επενδύσεις», ενώ έθεσε ως ...όρο ότι τάχα «οι επενδύσεις αυτές θα σέβονται τις εργασιακές σχέσεις, όπως αυτή που υπογράφουμε», όταν ήδη έτρεχε στη Βουλή νομοσχέδιο για την ανατροπή τους.
Στο μεταξύ, το δρόμο του ΟΛΠ ακολουθούν ο ΟΛΘ και τα 10 μεγάλα λιμάνια Pαφήνας, Βόλου, Ηγουμενίτσας, Πάτρας, Αλεξανδρούπολης, Ηρακλείου, Ελευσίνας, Λαυρίου, Κέρκυρας και Καβάλας (τα οποία -σσ. «καλού-κακού» μετατράπηκαν σε Ανώνυμες Εταιρείες)

Στις 30-Ιούν-2016 ψηφίστηκε η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ (με τη διαδικασία μάλιστα του κατεπείγοντος): υπέρ ψήφισαν 223 βουλευτές, αποκαλύπτοντας για άλλη μια φορά τη στρατηγική σύμπλευση των αστικών κομμάτων.
Μόνο το ΚΚΕ στάθηκε απέναντι στη στρατηγική ενίσχυσης του κεφαλαίου και καταψήφισε το νομοσχέδιο, σφυροκοπώντας και καταρρίπτοντας τα αφηγήματα με τους βουλευτές, αλλά και με κινητοποιήσεις.

29/09/2021 Δ. Μανωλάκου: Μετέφερε την φωνή των εργαζομένων του Πειραιά
που διαδήλωσαν ενάντια στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς στο λιμάνι

Χρήστος Κατσώτης: Δεν υπάρχει όφελος για τους εργαζόμενους
και τα λαϊκά στρώματα από την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού

Το νομοσχέδιο περιέχει τη σύμβαση παραχώρησης των περιουσιακών στοιχείων (υποδομές, ανωδομές, κινητά και ακίνητα του Δημοσίου) που μεταβιβάζονται στον ΟΛΠ προκειμένου να τα παραδώσει στη συνέχεια στον επιχειρηματικό όμιλο –γίγαντα, Cosco με την πώληση του 67% (51% τώρα και 16% σε 5 χρόνια) των μετοχών του Οργανισμού.
Η συζήτηση που έγινε στην Ολομέλεια ήταν άκρως αποκαλυπτική για την κοινή στρατηγική κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων επικρότησαν ως γνήσιοι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων το νομοσχέδιο, χαρακτηρίζοντας τη συμφωνία με την Cosco «εθνικής σημασίας» (ο «λαγός» Β. Λεβέντης, αναμάσησε κιόλας …ότι το ΚΚΕ υποστηρίζει τους πλούσιους !!), ενώ για να συγκαλύψουν τη σύμπλευση τους με την κυβέρνηση, έστησαν τη συνήθη κοκορομαχία εντός και εκτός Βουλής.

https://www.coscoshipping.gr/

Δείτε επίσης

• Για τις εξελίξεις στον Πειραιά και την πείρα από τον κλάδο του Μετάλλου
• 2020 ΟΛΠ – COSCO Γενίκευση της εργασιακής ζούγκλας σε όλο το λιμάνι Καταγγελία της «Δημοκρατικής Ενότητας Λιμενεργατών»
• Νομοσχέδιο υπουργείου Ναυτιλίας για λιμάνι Πειραιά - Ψηφίστηκαν οι νέες διευκολύνσεις στα μονοπώλια Καταψήφισε το ΚΚΕ
• Τα δικαιώματα και οι ανάγκες του πειραιώτικου λαού σε συμπληγάδες
• Για τις εξελίξεις στον Πειραιά και την πείρα από τον κλάδο του Μετάλλου

400 νεκροί μέσα σε 5 χρόνια

Ο Δημήτρης δεν γύρισε στο σπίτι του μια Δευτέρα το βράδυ. Είναι και αυτός ένας από τους εκατοντάδες εργάτες που έχασαν τη ζωή τους, με φρικτό τρόπο, την ώρα της δουλειάς.

400+ νεκροί μέσα σε 5 χρόνια είναι ο τραγικός απολογισμός. Μαζί με τους οικοδόμους, τους ντελιβεράδες, τους εργάτες που τρέχουν και τσακίζονται, ακόμα και χωρίς ρεπό για να προλάβουν διορίες και παραγγελίες.
Τους χιλιάδες που κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να τα φέρουν βόλτα οικονομικά, νέοι και μεγαλύτεροι εργαζόμενοι χάνονται στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», τα οποία στην ουσία αποτελούν προδιαγεγραμμένα εγκλήματα.

Ο θάνατος, όμως, του Δημήτρη τη Δευτέρα και ο 4ήμερος απεργιακός αγώνας των λιμενεργατών και του σωματείου της ΕΝΕΔΕΠ, έφεραν στην επιφάνεια για ακόμα μια φορά το τι σημαίνει έλλειψη συνθηκών ασφάλειας στον χώρο δουλειάς και μάλιστα σε ένα χώρο που παρουσιάζεται από όλες τις κυβερνήσεις ως υπόδειγμα επένδυσης και ανάπτυξης των κερδών σε έναν κλάδο, της COSCO.

Παρά την εξόφθαλμη αποσιώπησή του από τα ΜΜΕ και τις λαθροχειρίες ο τετραήμερος απεργιακός αγώνας των λιμενεργατών του Πειραιά έφερε στο προσκήνιο κι έγινε πρώτο θέμα συζήτησης σε όλους τους χώρους δουλειάς και στην ελληνική κοινωνία, ότι για τα εργατικά ατυχήματα και τους νεκρούς εργάτες δε φταίει η «κακιά η ώρα» ούτε μια απρόσεκτη στιγμή.
Φταίει η ελλιπής τήρηση ακόμα και των στοιχειωδών μέτρων προστασίας στους χώρους εργασίας, αφού είναι μια από τις προϋποθέσεις για να αυξηθεί το καπιταλιστικό κέρδος, καθώς η τήρησή τους θεωρείται ως περιττό κόστος και ότι μειώνει το ρυθμό παραγωγής.
Παρά τη συντονισμένη προσπάθεια κυβέρνησης, μέσων μαζικής ενημέρωσης, COSCO και άλλων επιχειρηματικών ομίλων, ο αγώνας των λιμενεργατών κατάφερε να σπάσει την «ομερτά», να αναδείξει ότι οι μεγαλοεργοδότες δεν διστάζουν πουθενά για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη.

Τα παραδείγματα πολλά: Κόντρα βάρδιες με ανάπαυση έξι - επτά ωρών στο λιμάνι, 13ωρα στις φορτοεκφορτώσεις και στους οδηγούς φορτηγών, 9 ήμερες σερί στους μηχανοδηγούς χωρίς ρεπό, ελλιπής συντήρηση μηχανημάτων και υποδομών και ο κατάλογος είναι μακρύς. Μάλιστα όσο αυξάνεται η κερδοφορία, τόσο γίνονται πιο επιθετικές οι εταιρείες απέναντι στο σταθερό ημερήσιο χρόνο και σε συγκροτημένα δικαιώματα. Και τη θέση τους παίρνουν δυνατές ιαχές περί «αυτοπροστασίας», παίζοντας με την ίδια τη νοημοσύνη των εργαζομένων που δουλεύουν με ωράρια λάστιχο και κάτω από την πίεση των εργοδοτών για συνεχή αύξηση της παραγωγής.

Τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν οι προσλήψεις με ολιγόμηνες συμβάσεις, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ακόμα και σε ειδικότητες και πόστα που απαιτούν εκπαίδευση και εξειδίκευση, με ξεκάθαρο σκοπό των εργοδοτών να μειώσουν κι άλλο το «εργατικό κόστος». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολλά από τα «εργατικά ατυχήματα» αφορούν εργολαβικούς εργαζόμενους.

Διαδοχικά οι κυβερνήσεις, με τους νόμους που έχουν ψηφίσει, έχουν διαμορφώσει αυτή την εργασιακή ζούγκλα και μάλιστα καμαρώνουν γιατί λέει «έτσι προσελκύονται επενδύσεις» και θα έρθει η περιβόητη ανάπτυξη που δήθεν θα είναι για όλους. Αλήθεια σε ποια ανάπτυξη αναφέρονται;
Η κατάσταση στο λιμάνι είναι ενδεικτική. Από τη μια μεριά είναι το μεγαθήριο της COSCO με τις συνεχείς επενδύσεις δισεκατομμυρίων και τα master plan και από την άλλη είναι εργάτες που σκοτώνονται και σακατεύονται για το μεροκάματο, που σήμερα το έχουν και αύριο τους το κόβουν.

Αποκορύφωμα αποτελεί ο πρόσφατος νόμος - έκτρωμα για τα εργασιακά. Με μια σειρά διατάξεις απογειώνει την εκμετάλλευση, όπως για παράδειγμα με τη διευθέτηση του ωραρίου, όπου θα μπορεί να απασχολεί υπερωριακά 12ωρα τον εργαζόμενο, ξεζουμίζοντάς τον χωρίς αμοιβή και να του επιστρέφει ώρες ή μέρες αδείας σε μια νεκρή περίοδο της παραγωγής, με βάση τις επιχειρησιακές ανάγκες. Από την άλλη μεριά, με τον ίδιο πρόσφατο νόμο, ανοίγεται ο δρόμος για να μπορεί η εργοδοσία να ξεφορτώνεται συνδικαλιστές και άλλους εργαζόμενους που εναντιώνονται σε αυτή την κατάσταση και που διεκδικούν μέτρα προστασίας, όπως ο πρόεδρος του Συνδικάτου στα μεταλλεία της Χαλκιδικής που απολύθηκε.

Ο κυνισμός και η αναλγησία κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοτών επιβεβαιώθηκε από το γεγονός ότι έφτασαν και στο σημείο να προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, διαδίδοντας ψευδώς ότι ο εργαζόμενος ήταν εκτός βάρδιας κατά τη διάρκεια του «ατυχήματος», ενώ η πραγματικότητα είναι ότι σχολούσε στις 23.00 και το δυστύχημα έγινε στις 17.15.

Οι συνάδελφοι του Δημήτρη πήραν απόφαση να μην αφήσουν άλλον συνάδελφό τους να ποτίσει με το αίμα του τα κέρδη της COSCO και του κάθε εργολάβου. Από την επόμενη ώρα του δυστυχήματος έκαναν το πένθος δύναμη και σταματήσαν την παραγωγή. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις τους απεργούν κι οργανώνουν τον αγώνα, μέχρι να δεσμευθούν οι εταιρείες και να γίνουν πράξη τα αιτήματά τους για τα μέτρα προστασίας μέσα στο λιμάνι. Και δεν είναι μόνοι τους, είναι χιλιάδες αυτοί που τους συμπαραστέκονται στις συγκεντρώσεις από άλλους κλάδους, που έχουν και αυτοί χάσει συναδέλφους τους, αλλά και συνδικάτα από όλο τον κόσμο που στέλνουν συνεχώς μηνύματα αλληλεγγύης.

Οι εργαζόμενοι σήμερα έχουν κάθε δικαίωμα να φεύγουν για δουλειά και να ξέρουν ότι θα επιστρέψουν σπίτι τους σώοι και αβλαβείς. Εχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν σύγχρονα μέτρα προστασίας και συνολικά σύγχρονα δικαιώματα, με βάση τις δυνατότητες της εποχής, την επιστήμη, την εξέλιξη της τεχνολογίας. Οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος, των λιμενεργατών της COSCO, των διανομέων της E-FOOD, των εκπαιδευτικών, των υγειονομικών, των οικοδόμων, των μεταλλεργατών της Ναυπηγοεπισκευής, των ναυτεργατών, των ξενοδοχοϋπαλλήλων, δείχνουν ότι κάτι ελπιδοφόρο γεννιέται, με τους εργάτες οργανωμένους στην πρώτη γραμμή του αγώνα, χωρίς να περιμένουν από «σωτήρες» και «εργολάβους λύσεων» που επιδιώκουν κάθε φορά να κλέψουν τις αγωνίες και τις ελπίδες τους.

Απανωτά ασφαλιστικά μέτρα της COSCO

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο αγώνας συνεχίζεται διαμηνύουν οι απεργοί παρά την νέα αντιαπεργιακή δικαστική απόφαση.
Οι θύτες (εργοδοσία, κυβέρνηση), έστειλαν για μία ακόμα φορά στο εδώλιο του κατηγορουμένου τα θύματα, δηλαδή τους εργαζόμενους και στην προκειμένη περίπτωση τους εργάτες της COSCO, ζητώντας τους τα ρέστα επειδή αγωνίζονται, απεργούν και διεκδικούν για τη λήψη στοιχειωδών μέτρων προστασίας της ζωής τους στο χώρο δουλειάς, να γυρίζουν στα σπίτια τους, στις οικογένειές τους μετά το μεροκάματο, σώοι και αβλαβείς και όχι σακατεμένοι ή σε φέρετρο.

Με τις καθιερωμένες και συνοπτικές διαδικασίες και τους γνωστούς πια σε όλους ψευδομάρτυρες, έγινε η εκδίκαση στα δικαστήρια του Πειραιά και της νέας αίτησης ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε η COSCO κατά και αυτής της 24ωρης απεργίας που είναι σε εξέλιξη και την ώρα που οι εργάτες θρηνούσαν στην κηδεία του Δημήτρη Δαγκλή, τον νεκρό τους, που βρήκε τραγικό θάνατο όταν γερανογέφυρα τον διαμέλισε.
Το βράδυ του Σαββάτου γνωστοποιήθηκε η απόφαση του δικαστηρίου, το οποίο έκρινε την απεργία παράνομη, επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά το ρόλο της αστικής δικαιοσύνης στην υπεράσπιση των συμφερόντων της μεγαλοεργοδοσίας.
Την απεργία που έχει κηρυχθεί ως τα μεσάνυχτα του Σαββάτου καλύπτει με απόφασή του το Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Το βράδυ οι απεργοί της COSCO πραγματοποίησαν νέα γενική συνέλευση για την εξέλιξη του αγώνα τους.

Κατά την εκδίκαση των δικαστικών μέτρων, όπως κάθε φορά έτσι και τώρα, καταρρίφθηκαν πλήρως τα φαιδρά επιχειρήματα και τα ψέματα της εργοδοσίας τα οποία είχε αναλάβει να σερβίρει το στέλεχός της Γιάννης Σοφιανόπουλος, αυτός δηλαδή που κάθε φορά καταθέτει στα Δικαστήρια για λογαριασμό της COSCO, ενώ αναδείχθηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το δίκαιο των εργαζομένων οι οποίοι διεκδικούν τα αυτονόητα, όπως οι ομάδες σε κάθε πόστο να αποτελούνται από 6 εργαζόμενους και όχι από 4, να σταματήσουν οι κόντρα βάρδιες που εξουθενώνουν τους εργάτες, να μετατραπούν όλες οι συμβάσεις σε πλήρους απασχόλησης, να συσταθεί Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας από τους εργαζόμενους και μέλη του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ αλλά και να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στην COSCO με νέα μηχανοκίνητη πορεία όπου εργαζόμενοι από διάφορα σωματεία εκφράζουν την αλληλεγγύη τους όπως το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού που θα προσφέρει, με μια συμβολική κίνηση, φαγητό.

Στις 12 το μεσημέρι, μηχανοκίνητη πορεία θα ξεκινήσει από την πλατεία Καραϊσκάκη στο Μεταξουργείο και θα καταλήξει στον Πειραιά, σε ένδειξη αλληλεγγύης εργαζομένων στους απεργούς λιμενεργάτες της COSCO.

Η κινητοποίηση εντάσσεται στις δράσεις και πρωτοβουλίες που παίρνουν Ομοσπονδίες και συνδικάτα  εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στους απεργούς λιμενεργάτες που για 7η μέρα δίνουν την μάχη της απεργίας διεκδικώντας μέτρα για την ασφάλεια της ζωής τους, μετά και τον θάνατο του 45χρονου συναδέλφου τους Δημήτρη Δαγκλή που σκοτώθηκε την ώρα της δουλειάς εξαιτίας της έλλειψης των απαραίτητων μέτρων για την προστασία της υγείας, της ζωής και της ασφάλειας στην εργασία.

Στην κινητοποίηση καλούν τους εργαζόμενους σε μαζική συμμετοχή  η Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων, η Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων και Ποτών Ν. Αττικής και Νήσων, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής, το Συνδικάτο Τύπου και Χάρτου.

Επίσης, καλούν αύριο Δευτέρα 1η Νοέμβρη στις 9 το πρωί, στη μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας, για να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων της Cosco.

Τα αιτήματα

1. Οι ομάδες σε κάθε πόστο να αποτελούνται από 6 εργαζόμενους και όχι από 4.
2. Να σταματήσουν οι κόντρα βάρδιες που εξουθενώνουν τους εργάτες.
3. Μετατροπή όλων των συμβάσεων σε πλήρους απασχόλησης.
4. Να συσταθεί Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας από τους εργαζόμενους και μέλη του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ.
5. Να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους.