Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανίας και ο "υποκειμενικός" παράγοντας στη Ρωσία

 

Ο ρόλος του ΚΚΡΟ

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (Коммунистическая Партия Российской Федерации, КПРФ [επίσημο site], Kommunisticheskaya Partiya Rossiyskoy Federatsii, KPRF)αυτοπροσδιορίζεται κομμουνιστικό | μαρξιστικό-λενινιστικό πολιτικό κόμμα και διάδοχος του ΚΚΣΕ.

Τo ΚΚΕ έχει διατυπώσει ξεκάθαρες θέσεις και στο πλαίσιο του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Δυστυχώς, ορισμένα ΚΚ, όπως το ΚΚΡΟ, εκφράζουν θέσεις που μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους.

Το ΚΚΡΟ, που συγκροτήθηκε το 1993, είναι σημαντική δύναμη στην πολιτική ζωή της καπιταλιστικής Ρωσίας. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, το 2021, συγκέντρωσε το 18,9% των ψήφων και αναδείχτηκε 2η πολιτική δύναμη, εκλέγοντας 57 βουλευτές (σε σύνολο 450).
Το ΚΚΡΟ σε αυτά τα 30 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ έχει αναλάβει και κυβερνητικές θέσεις, την περίοδο 1998 - 1999, επί πρωθυπουργίας Γ. Πριμακόφ, που διαχειρίστηκε την καπιταλιστική κρίση, η οποία είχε ξεσπάσει τότε στη χώρα. Το ίδιο το πρόγραμμα του κόμματος, που κινείται στη «γραμμή» της σταδιακής μετάλλαξης του καπιταλισμού σε σοσιαλισμό, μέσα από πολλά στάδια, προκρίνει τις διάφορες κυβερνητικές «κεντροαριστερές» λύσεις.
Το ΚΚΡΟ, παρά τη σημαντική κοινοβουλευτική δύναμή του, δεν έχει καμία ουσιαστική συμμετοχή στην ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της Ρωσίας, βασικές δυνάμεις του οποίου ελέγχονται από το κράτος και την εργοδοσία.

Η στάση που έλαβε αυτό το κόμμα πριν ακόμη από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, ήταν γραμμή συμπόρευσης με το κυβερνητικό κόμμα της «Ενιαίας Ρωσίας» και τον Πρόεδρο, Βλ. Πούτιν. Με δική του πρόταση εγκρίθηκε από την Κρατική Δούμα η αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς (Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ), που ήταν το «έναυσμα» της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Το ΚΚΡΟ «αναμασά» και όλα τα επίσημα ρωσικά κυβερνητικά επιχειρήματα περί ανάγκης συντριβής του φασισμού στην Ουκρανία από τον ρωσικό στρατό, που πραγματοποιεί «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία, ορολογία που έχει επιβληθεί στη Ρωσία, ώστε να μην ακούγεται η λέξη πόλεμος. Μάλιστα, το ΚΚΡΟ θεωρεί πως αυτή η «αντιφασιστική» εξωτερική πολιτική πρέπει να συνοδευτεί με «αριστερή στροφή» στο εσωτερικό της χώρας, ζητώντας για πολλοστή φορά κυβερνητικό ανασχηματισμό και τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση

1. Ο «πόλεμος των πολιτισμών»:
Το «χρυσό δισεκατομμύριο» ενάντια στον «ρωσικό κόσμο»

Η χειρότερη, όμως, απ' όλες τις υπηρεσίες που προσφέρει το ΚΚΡΟ είναι η πλήρης αποσιώπηση των πραγματικών αιτιών των ιμπεριαλιστικών πολέμων που, όπως και αυτός που έχει ξεσπάσει στην Ουκρανία, διεξάγονται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, των αστικών τάξεων και όχι των λαών. Είναι πόλεμοι για τις πρώτες ύλες, τον ορυκτό πλούτο, τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων, για γεωπολιτικά στηρίγματα, για τα μερίδια των αγορών. Δεν είναι δυνατόν το ΚΚΡΟ να μη γνωρίζει τη σημασία που έχουν για το ρωσικό, όπως και για το δυτικό, κεφάλαιο οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της Ουκρανίας, ο ορυκτός της πλούτος, π.χ. το τιτάνιο, αναντικατάστατο για την αεροναυπηγική βιομηχανία και όχι μόνο, ή τα λιμάνια της Μαριούπολης και της Οδησσού, ή οι εύφορες καλλιεργήσιμες εκτάσεις της Ουκρανίας, ή η συρρικνωμένη σε σχέση με τα χρόνια του σοσιαλισμού, αλλά εξίσου σημαντική βιομηχανική βάση της Ουκρανίας, το τεράστιο δίκτυο των αγωγών Ενέργειας που διασχίζουν τη χώρα αυτή. Επιπρόσθετα, δεν είναι δυνατόν να μη βλέπει το ΚΚΡΟ τον λυσσαλέο ανταγωνισμό που εκτυλίσσεται ανάμεσα στα αστικά κράτη σε πολλές περιοχές της υδρογείου, για τις πηγές, τους δρόμους μεταφοράς και τους αγωγούς της Ενέργειας, για τα μερίδια των μονοπωλίων στην αγορά της Ενέργειας της Ευρώπης, τα μερίδια στην αγορά των όπλων κ.ά. Ενας ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός στον οποίο παρεμβαίνουν τα μονοπώλια και τα κράτη της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων περιφερειακών «παικτών», όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, οι μοναρχίες του Κόλπου κ.ά.

Το ΚΚΡΟ με τη στάση του στέκεται στο πλευρό των ρωσικών και κινεζικών μονοπωλίων στον ανταγωνισμό τους με τα δυτικά κ.ά., που όλα μαζί έχουν μετατρέψει τον λαό της Ουκρανίας σε «σάκο του μποξ». Το κόμμα αυτό εδώ και πάρα πολλά χρόνια «φλερτάρει» με εθνικιστικές προσεγγίσεις και δυνάμεις, που παρουσιάζονται ως «πατριωτικές». Ο πρόεδρος του ΚΚΡΟ στο βιβλίο του «Παγκοσμιοποίηση και η τύχη της ανθρωπότητας» (2002) έχει αποδεχτεί τη θεώρηση του Αμερικανού Σάμιουελ Φίλιπς Χάντιγκτον περί «σύγκρουσης των πολιτισμών», σύμφωνα με την οποία οι συγκρούσεις δεν διεξάγονται πλέον ανάμεσα σε κράτη, αλλά ανάμεσα σε δυνάμεις με διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις. Ετσι, στις κινήσεις περικύκλωσης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις ΗΠΑ διακρίνει «ολοκληρωτικό πόλεμο» κατά της Ρωσίας, τον οποίο έχουν εξαπολύσει οι χώρες του λεγόμενου «χρυσού δισεκατομμυρίου», όπως χαρακτηρίζονται οι 30 πρώτες χώρες που είναι ενταγμένες στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, με συνολικό πληθυσμό κοντά στο 1 δισεκατομμύριο. Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, έχουμε «άμβλυνση» των κοινωνικών - ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της κοινωνίας του «χρυσού δισεκατομμυρίου», και πλέον η βασική αντίθεση εκφράζεται σε διεθνές πλάνο «στη βάση του άξονα "πλούσιος Βορράς - φτωχός Νότος" όχι λιγότερο ριζοσπαστικά απ' ό,τι πριν αυτές χώριζαν τον προλετάριο από τον εκμεταλλευτή του στα πλαίσια μιας ξεχωριστής χώρας»¹.
Στο προγραμματικό ντοκουμέντο του ΚΚΡΟ δεν αναγνωρίζεται ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της σημερινής Ρωσίας, ενώ θεωρείται πως «η Ρωσική Ομοσπονδία μετατρέπεται σε αντικείμενο μιας ακόμη αναδιανομής του κόσμου, σε ένα προσάρτημα πρώτων υλών για τα ιμπεριαλιστικά κράτη» και επιπλέον σημειώνεται:
«Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα χάρη στην αρπακτική εκμετάλλευση των αποθεμάτων του πλανήτη, μέσω της χρηματιστικής κερδοσκοπίας, των πολέμων και τη χρησιμοποίηση νέων εκλεπτυσμένων μεθόδων αποικιοκρατίας, μια ομάδα ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, το λεγόμενο "χρυσό δισεκατομμύριο", πέρασε στο στάδιο της "καταναλωτικής κοινωνίας", στο οποίο η κατανάλωση από φυσική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού μετατρέπεται σε νέα "ιερή υποχρέωση" του ατόμου, που από την ένθερμη υλοποίησή της καθορίζεται ολοκληρωτικά το κοινωνικό του στάτους...»². Σύμφωνα με αυτήν την αταξική και αποπροσανατολιστική προσέγγιση, στο «χρυσό δισεκατομμύριο» αντιπαρατίθεται ο λεγόμενος «ρωσικός κόσμος», που είναι μια από τις βασικές κατευθύνσεις της σημερινής εξωτερικής πολιτικής του ρωσικού αστικού κράτους. Κάτω από αυτήν την έννοια κρύβεται η αξιοποίηση από τη Ρωσία των εκατομμυρίων Ρώσων και ρωσόφωνων στις επιλογές του ρωσικού καπιταλισμού. «Είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε τον ρωσικό κόσμο (...) Ο ρωσικός κόσμος συγκεντρώνεται εδώ και χίλια χρόνια. Και τον συνέλεξαν όχι μόνο Ρώσοι αλλά και Ουκρανοί και Λευκορώσοι. Εχουμε κοινή πίστη, κοινές νίκες, μία γλώσσα, έναν πολιτισμό», είπε ο πρόεδρος του ΚΚΡΟ στην ομιλία του στη ρωσική Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την αναγνώριση των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών»³. Στη βάση αυτή το ΚΚΡΟ παρέχει πλήρη στήριξη στην εξωτερική πολιτική της ρωσικής άρχουσας τάξης, στη συγκρότηση των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων, που διαμορφώνει αυτή στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ, όπως είναι η Ευρασιατική Οικονομική Ενωση και ο Οργανισμός του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (ΟΣΣΑ). Είναι χαρακτηριστικό πως τον περασμένο Γενάρη το ΚΚΡΟ στήριξε τη στρατιωτική αποστολή των δυνάμεων του ΟΣΣΑ στο Καζακστάν για την καταστολή της εργατικής - λαϊκής εξέγερσης.

Συμπερασματικά, ενώ το ΚΚΡΟ διακηρύσσει πως έχει στόχο τον σοσιαλισμό, την ίδια ώρα το πρόγραμμά του, που προτίθεται να εφαρμόσει μέσα από εκλογικές - κοινοβουλευτικές διαδικασίες, συνιστά ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος και συντάσσεται πλήρως με τους στόχους της ρωσικής αστικής τάξης, τους σχεδιασμούς του αστικού κράτους, γεγονός που εκφράζεται και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

2. Αποσιώπηση των ρωσικών κυβερνητικών ευθυνών για την κατάσταση

Το ΚΚΡΟ, δείχνοντας μονάχα τις μεγάλες και αναμφισβήτητες ευθύνες των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων - ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ - του «φιλελεύθερου φασισμού», όπως αποκαλεί αυτές τις δυνάμεις, δεν αρθρώνει κανέναν λόγο για τις ευθύνες της αστικής τάξης της Ρωσίας. Ομως, εκατομμύρια Ρώσοι και ρωσόφωνοι, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, βρέθηκαν εκτός των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπως π.χ. στις περιοχές της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Μήπως οι ρωσικές αντεπαναστατικές δυνάμεις όταν διέλυαν την ΕΣΣΔ έθεσαν ζήτημα για τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, για το σε ποια χώρα θα ανήκουν στο εξής οι περιοχές στις οποίες ζούσαν; Οχι, βέβαια! Αυτοί οι πληθυσμοί αντιμετωπίστηκαν από την τότε νεοδιαμορφωμένη αστική τάξη της Ρωσίας ως «πιόνια» στα γεωπολιτικά σχέδιά της στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ.

Την ίδια ώρα, η αστική τάξη της Ουκρανίας εδώ και 30 χρόνια μεθοδικά «ποτίζει» τον λαό της χώρας με το «δηλητήριο» του αντικομμουνισμού, την γκεμπελική προπαγάνδα περί «γενοκτονίας» του ουκρανικού λαού από τους μπολσεβίκους, τους κομμουνιστές ή τους Ρώσους. Το 1998 ο τότε Πρόεδρος, Λ. Κούτσμα, υπέγραψε το πρώτο σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο η προπαγάνδα αυτή πήρε κρατική υπόσταση και εξαπλώθηκε σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα. Από το 2006, με τον Πρόεδρο Β. Γιούσενκο, ξεκινά η επιχείρηση «διεθνούς αναγνώρισης» της λεγόμενης «γενοκτονίας», ενώ στο εσωτερικό της χώρας επιβάλλεται ποινική απαγόρευση σε κάθε αντίθετη γνώμη. Το 2010 ο φιλορώσος, όπως έχει καταγραφεί, Πρόεδρος Β. Γιανουκόβιτς, διατηρώντας όλα τα προηγούμενα, δήλωσε πως δεν επρόκειτο για γενοκτονία του ουκρανικού λαού αλλά για «έγκλημα του σταλινικού ολοκληρωτικού καθεστώτος». Πάνω σε αυτόν τον μύθο μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά Ουκρανών, εκεί πάνω «πάτησαν» και οι φασιστικές οργανώσεις για να ανασυγκροτηθούν ιδεολογικά και πολιτικά.

Τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια, για να αποτρέψει όλη αυτήν την απαράδεκτη εξέλιξη η σημερινή ρωσική ηγεσία; Επιχειρηματικές δραστηριότητες, ενώ, όπως είπε ο ίδιος ο Βλ. Πούτιν, υπερηφανευόμενος, «το 2011 ο κύκλος εργασιών του διμερούς εμπορίου ξεπέρασε τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια»⁴. Την ώρα που στην Ουκρανία αναπτυσσόταν η προπαγάνδα του Γκέμπελς η Ρωσία έδινε στην Ουκρανία, όπως δήλωσε ο Βλ. Πούτιν, «υλική υποστήριξη» και μόνο την περίοδο 1991 - 2013 (δηλαδή την περίοδο που ρίζωναν εκεί οι φασιστικές ιδέες) ο ουκρανικός προϋπολογισμός είχε όφελος περίπου 250 δισ. δολαρίων, χάρη στα προνομιακά δάνεια της Ρωσίας και στις ειδικές τιμές στη ρωσική Ενέργεια. Μέχρι και τις δανειακές υποχρεώσεις της Ουκρανίας από την εποχή της ΕΣΣΔ κάλυψε ολοκληρωτικά η Ρωσία.

Είναι, λοιπόν, μονομερείς οι ευθύνες για την αναβίωση της φασιστικής, ναζιστικής προπαγάνδας στην Ουκρανία; Δεν έχει ευθύνη γι' αυτές και η αστική τάξη της Ρωσίας; Δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτά το ΚΚΡΟ;

3. Για την πάλη με τον φασισμό

Το ρωσικό κράτος εδώ και χρόνια καταθέτει κάθε χρόνο στον ΟΗΕ ένα σχέδιο απόφασης που καταδικάζει την «ηρωοποίηση» του ναζισμού και καλεί σε μέτρα για τον περιορισμό του ναζιστικού φαινομένου, ειδικότερα στη Βαλτική και στην Ουκρανία. Μονίμως οι ΗΠΑ το καταψηφίζουν και οι χώρες της ΕΕ απέχουν από την ψηφοφορία. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας μια φορά τον χρόνο, τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, την 9η Μάη, ανεμίζει η κόκκινη σημαία. Σε αυτήν τη βάση η άρχουσα αστική τάξη της Ρωσίας προσπαθεί να καπηλευτεί την Αντιφασιστική Νίκη, τα αντιφασιστικά αισθήματα του ρωσικού λαού.

Την ίδια ώρα και στη Ρωσία τα παιδιά στο σχολείο «ποτίζονται» από το δηλητήριο του αντικομμουνισμού, π.χ. του γνωστού αντισοβιετικού Σολζενίτσιν, που δικαιολογούσε τους Ρώσους συνεργάτες των ναζί, ήταν θαυμαστής του Φράνκο και υποστήριζε τον Πινοσέτ. Τα δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ είναι γεμάτα από αντικομμουνισμό, ενώ ακόμη και η νίκη κατά της φασιστικής Γερμανίας παρουσιάζεται ως κατόρθωμα που έγινε δήθεν χωρίς, και μερικές φορές παρά, τη δράση του Κόμματος των Μπολσεβίκων. Ο ίδιος ο Βλ. Πούτιν δηλώνει δημόσια πως μελετά και συστήνει στη νεολαία τα έργα του Ιβάν Ιλίν, Ρώσου ιδεολόγου του φασισμού. Εχει επισκεφτεί και καταθέσει λουλούδια στον τάφο του.

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως όταν η πάλη με τον φασισμό αποσπάται από τη «μήτρα» που τον γεννά, από την πάλη με τον καπιταλισμό, είναι μια εντελώς υποκριτική στάση για την προώθηση άλλων στόχων, όπως τώρα στην Ουκρανία, που δήθεν η ρωσική στρατιωτική εισβολή έχει στόχο την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας. Ποιος θα την κάνει αυτή; Ο θαυμαστής του φασίστα Ι. Ιλίν και με το λάβαρο και τα σύμβολα της τσαρικής αυτοκρατορίας, της «φυλακής των λαών» που έλεγε ο Λένιν; Είναι αδύνατον αυτή η υποκριτική στάση να μην είναι σε γνώση του ΚΚΡΟ.

4. Αποσιώπηση του κυβερνητικού αντικομμουνισμού

Το ΚΚΡΟ σημειώνει τον αντικομμουνισμό των ουκρανικών «φασιστικών αρχών», όπως τις χαρακτηρίζει, αλλά καθόλου δεν πρόσεξε τον αντικομμουνισμό που βγήκε από τα πιο επίσημα ρωσικά χείλη, αυτά του Προέδρου Βλ. Πούτιν, και στο πρώτο διάγγελμά του, πριν από τον πόλεμο. Να θυμίσουμε πως ο Βλ. Πούτιν χρησιμοποίησε όλους αυτούς τους εμετικούς χαρακτηρισμούς, που χρησιμοποιούν ΕΕ και ΗΠΑ, για τη Σοβιετική Ενωση, όπως: «Σταλινική δικτατορία», «ολοκληρωτικό καθεστώς», «κόκκινη τρομοκρατία» κ.ο.κ.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως το ΚΚΡΟ δεν αντέδρασε σ' αυτήν την απαράδεκτη αντικομμουνιστική επίθεση που εξαπέλυσε το Κρεμλίνο και η οποία αποτελεί κοινή βάση του αντικομμουνισμού όλων των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού. Δεν απάντησε ούτε καν στις απαράδεκτες κατηγορίες του Ρώσου Προέδρου πως ευθύνονται ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι για τη διάλυση της ΕΣΣΔ και όχι εκείνες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της αντεπανάστασης στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος ο Πούτιν, δίπλα στον τότε δήμαρχο του Λένινγκραντ, Α. Σομπτσάκ, «δεξί χέρι» του Μπ. Γιέλτσιν, που μαζί με τον Μ. Γκορμπατσόφ ηγούνταν της αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής επίθεσης κατά των δυνάμεων που πάλευαν για τη διάσωση του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ.

5. Η παραποίηση των θέσεων του ΚΚΕ για τον πόλεμο

Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚΡΟ προσπάθησε να παραπλανήσει τον ρωσικό λαό και για τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Το ΚΚΡΟ απέκρυψε ότι το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ότι οργάνωσε κινητοποίηση από τη ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα προς την αμερικάνικη, ότι τάχθηκε ενάντια και στις δύο πλευρές της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, καλώντας τους λαούς να μην επιλέξουν «ληστή», ότι πραγματοποιεί κινητοποιήσεις ενάντια στη γιγάντωση της «φωτιάς» του ιμπεριαλιστικού πολέμου με τη συνεχιζόμενη και όλο και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας, τη μεταφορά μέσω αυτής των φονικών όπλων στην περιοχή της σύγκρουσης.

Αντίθετα, το ΚΚΡΟ επιδίωξε να αξιοποιήσει τις μαζικές κινητοποιήσεις του ΚΚΕ για την παραπέρα χειραγώγηση του ρωσικού λαού, στην οποία συμμετέχει και αυτό. Ετσι, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Γκ. Ζιουγκάνοφ αναδημοσίευσε φωτογραφίες από κινητοποίηση του ΚΚΕ μεταφράζοντάς την ως στήριξη προς τον λεγόμενο «ρωσικό κόσμο». Επιπλέον, στο μήνυμα αλληλεγγύης που έστειλε το ΚΚΡΟ ενάντια στις συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ και στην καταστολή της διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη γίνεται προσπάθεια αναπαραγωγής της θέσης του ΚΚΡΟ περί «ολοκληρωτικού πολέμου του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας». Θέση που επιδιώκει να δικαιολογήσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Το μήνυμα αυτό βρήκε «φιλοξενία» σε αστική εφημερίδα της χώρας μας, που προσπάθησε μέσα από αυτό να κατηγορήσει το ΚΚΕ για διγλωσσία και δήθεν υποστήριξη της καπιταλιστικής Ρωσίας.

Ομως, το ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις στη χώρα μας γίνονται έξω από βάσεις, στρατόπεδα και λιμάνια, σιδηροδρομικούς σταθμούς απ' όπου περνάνε οι αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις έχει να κάνει με το υπαρκτό γεγονός πως η χώρα μας είναι ήδη μέρος της μιας πλευράς της σύγκρουσης, της αμερικανοΝΑΤΟικής. Απαιτούμε, λοιπόν, τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τον πόλεμο, από τους εγκληματικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντισμού, που στοχοποιούν τον λαό μας. Αυτό από κανέναν δεν μπορεί να «μεταφράζεται» ως στήριξη στην καπιταλιστική Ρωσία, την οποία επίσης έχουμε εξίσου καταδικάσει, σε αντίθεση με το ΚΚΡΟ και ορισμένα ακόμη ΚΚ, που παρέχουν ιδεολογική και πολιτική κάλυψη στους σχεδιασμούς της ρωσικής αστικής τάξης.

Το ΚΚΕ συντάσσεται με τα άλλα 40 Κομμουνιστικά Κόμματα και 30 Κομμουνιστικές Νεολαίες απ' όλο τον κόσμο, που:

- Καταδίκασαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ανέδειξαν πως «οι εξελίξεις στην Ουκρανία, που διεξάγονται στο έδαφος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, συνδέονται με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, την επέμβασή τους στην περιοχή, στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού αυτών των δυνάμεων με την καπιταλιστική Ρωσία».

- Εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους «στους κομμουνιστές και τους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας», καλώντας να δυναμώσουν «το μέτωπο ενάντια στον εθνικισμό, που καλλιεργεί η κάθε αστική τάξη. Οι λαοί των δύο χωρών, που έζησαν ειρηνικά και μεγαλούργησαν από κοινού στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, αλλά και όλοι οι άλλοι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να ταχθούν με την πλευρά του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή, της μιας ή της άλλης συμμαχίας που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων».

Υπογράμμισαν: «Το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιβάλλει να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».

1. Γκ. Ζιουγκάνοφ: «Παγκοσμιοποίηση: αδιέξοδο ή έξοδος;» (2001)
2. Πρόγραμμα ΚΚΡΟ.
3. Γκ. Ζιουγκάνοφ: Η αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς είναι για εμάς ζήτημα αρχής.
4. Βλ. Πούτιν. Διάγγελμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 21/02/22 http://kremlin.ru/events/president/news/67828

Γαλλία | προεδρικές εκλογές: “Σκληρά” ντιμπέιτ και ...στο βάθος κήπος

 

Η άποψή μας για τις γαλλικές εκλογές, καθαρά και ξάστερα εκφρασμένη ως «κούρσα» υπεράσπισης των γαλλικών μονοπωλίων με τον λαό στη γωνία και με τη Γαλλική αριστερά να είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο, αποκαλύφθηκε και στην τηλεμαχία για το 2^ο γύρο, χτες βράδυ ανάμεσα στο νυν, Εμανουέλ Μακρόν και την επικεφαλής του «Εθνικός Συναγερμός», Μαρίν Λεπέν (Marion “Marine” Le Pen)

Παρακολουθώντας το -χασμουρούμενοι κάθε τόσο, μας πήγε αμέσως συνειρμικά στα δικά μας και στους καθημερινούς σκυλοκαυγάδες ΝΔ-Σύριζα –με μπαλαντέρ Ανδρουλάκη.

Δεν αποτέλεσε έκπληξη πως αμέσως μετά –όλα τα σφυριά συντονισμένα …σύσσωμος ο αστικός ηλεκτρονικός τύπος μίλησε για «κάθε άλλο παρά βαρετό ντιμπέιτ» … «σκληρές ατάκες» μεταξύ τους, αναφέροντας σαν τέτοιες φράσεις όπως «Μη με διακόπτετε», «αυτό είναι λάθος» — «σταματήστε να μπερδεύετε τα πάντα» (Μακρόν) και «μη μου κάνετε κήρυγμα εμένα!» ή «μου κάνετε πλάκα;» (Λεπέν) και με γενικό συμπέρασμα πως «απαντώντας της πάντοτε με το γάντι» (σσ. καμιά έκπληξη το fair play μεταξύ αστών δεδομένο) «της έκανε τη ζωή από αρκετά, έως πολύ δύσκολη» αν και προσπαθούσε «να παραμείνει ήρεμη και συγκροτημένη»…

Όλ’ αυτά κάτω από τον τίτλο «όπως εκτιμούν αναλυτές» (;;)

Για την ιστορία το 3ωρο +40λ (!!) ντιμπέιτ (σσ. χασμούρημα –συγγνώμη) περιελάμβανε 5 θεματικές ενότητες 1^η «Αγοραστική δύναμη» — 2^η «Εξωτερική πολιτική», 3^η «Συντάξεις», 4^η «Κλιματική αλλαγή» και 5^η «Ασφάλεια και δημόσια τάξη».

Προπάντων η “ανατομία” και η “εικόνα”

H μετάδοση ξεκίνησε κάπου ένα μισάωρο πριν με πολλαπλά παράθυρα ενημερώνοντας πως «από τεχνική άποψη στο στούντιο Lendit 5 όπου έλαβε χώρα η συζήτηση, υπήρχαν 16 κάμερες, ενώ πίσω από τους δυο υποψήφιους λειτουργεί γιγάντια οθόνη υψηλής ανάλυσης ύψους 3,7 μέτρων η οποία θα χρησιμεύσει ως φόντο, πως η μεταξύ τους απόσταση θα είναι 2,5μ, ενώ οι δυο δημοσιογράφοι σε απόσταση τεσσάρων μέτρων από τους δυο υποψήφιους. Συμφωνήθηκε, τέλος, ότι οι κάμερες θα έδειχναν τον υποψήφιο που δεν έχει τον λόγο μόνο όταν κοιτάζει αυτόν που έχει τον λόγο και όχι όταν για παράδειγμα ψάχνει τις σημειώσεις του ή πίνει νερό (!!)

«Κάθε λεπτομέρεια μετράει, είναι μια αποφασιστική στιγμή για τους υποψηφίους, ακόμα κι αν καμία συζήτηση δεν έχει αντιστρέψει ποτέ την τάση των εκλογών», εξηγεί στην Le Monde ο διευθυντής του TF1.

Ζητήματα, όπως το θέμα που θα συζητείτο πρώτο, ποιος θα λάμβανε πρώτος τον λόγο και πού θα κάθονταν οι δυο υποψήφιοι, είχαν επιλυθεί με κλήρωση ενώπιον δικαστικού επιμελητή (!!), ενώ τη συζήτηση συντόνισαν δυο δημοσιογράφοι, ένας από ιδιωτικό και ένας από δημόσιο τηλεοπτικό σταθμό.

Εξαιρετικά προσεκτικοί ήταν σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου οι εκπρόσωποι της Μαρίν Λεπέν, κι αυτό διότι στην τηλεοπτική συζήτηση που έγινε μεταξύ των δύο πριν από πέντε χρόνια η Μαρίν Λεπέν εκτιμάται ότι έχασε τουλάχιστον 3%.

Η Λεπέν ξεκίνησε την τηλεμαχία με «ζοφερή» εκτίμηση αναφορικά με την προηγούμενη θητεία Μακρόν λέγοντας «τα τελευταία πέντε χρόνια είδα τον λαό της Γαλλίας να ανησυχεί, να φοβάται και να τρέμει για το μέλλον. Απόψε εύχομαι να τους πούμε ότι είναι δυνατή μια εναλλακτική επιλογή. Θα είμαι η πρόεδρος της δικαιοσύνης, της αδελφοσύνης και της κοινωνικής ειρήνης» και ο Μακρόν ανταπάντησε «μπορούμε να κάνουμε τη χώρα μας πιο ισχυρή ‑μπορούμε να βελτιώσουμε τις ζωές των Γάλλων πολιτών –η Γαλλία θα γίνει πιο δυνατή εάν εναγκαλιστεί τη μετάβαση προς μια πράσινη οικονομία» (πετώντας το γάντι στους “αριστερούς” που είχαν στηρίξει το οικολογικό πρόγραμμα που λάνσαρε ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν στον 1^ο γύρο)

Θα σας κάνουμε γεφύρια…
– Μα δεν έχουμε ποτάμια

Λεπέν: Θα μειώσω τον ΦΠΑ στην ενέργεια από το 20% στο 5,5% — Θα επιστρέψω τα χρήματα στους Γάλλους θα εξαιρέσω τους πολίτες κάτω των 30 από το φόρο εισοδήματος», «υπόσχομαι να ενισχύσω το μηνιαίο εισόδημα των νοικοκυριών κατά 150–200€»

Μακρόν: «Είμαι περήφανος που δημιουργήσαμε 1,2 εκατ. νέες θέσεις εργασίας» σημειώνοντας πως επί των ημερών του έχει σημειωθεί ρεκόρ στη μείωση της ανεργίας και ασκώντας κριτική στη Λεπέν, της είπε «Δεν βλέπω πουθενά στις προτάσεις να χρησιμοποιείτε την λέξη “ανεργία”, υποθέτω πως αυτό σημαίνει ότι κάναμε καλή δουλειά και θέλω να σας ευχαριστήσω», πετώντας στη συνέχεια τη μπάλα στην εξέδρα και λέγοντας (σσ. με «πόνο ψυχής» ‑κατέβασε το κεφάλι εκείνη τη στιγμή –ευτυχώς δεν του ξέφυγε και κανα δάκρυ…) την πικρή αλήθεια:
Βάσει του Συντάγματος ο Πρόεδρος δεν έχει καμία απολύτως εξουσία, ώστε να απαιτήσει την αύξηση των μισθών. «Δεν θα ανεβάσετε τους μισθούς ούτε θα δώσετε μπόνους. Αυτό μπορούν να το κάνουν μόνον οι διευθυντές των εταιρειών και κανείς άλλος».

2^η ενότητα —
Εξωτερική πολιτική

Σκυλοκαυγάς “για τα δάνεια του «Εθνικού Συναγερμού»”
Γνωστή ιστορία –τι πιο συνηθισμένο μεταξύ των αστικών κομμάτων (9 εκατ. € δανείστηκε από ρωσική τράπεζα) ενώ την ίδια στιγμή «έτρεξε» παράθυρο με τον Ναβάλνι να λέει ψηφίστε Μακρόν και όχι Λεπέν, με την τελευταία να προειδοποιεί πως «οι κυρώσεις έναντι της Ρωσίας θα έχουν συνέπειες στα γαλλικά νοικοκυριά» και να δέχεται ανταπάντηση «δεν στηρίξατε τα μέτρα υπέρ της Ουκρανίας, γιατί εξαρτάστε από την Ρωσία και τον Πούτιν» και «Βιαστήκατε να αναγνωρίσετε και μάλιστα πρόωρα την προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσία»… «Θέλετε να βγάλετε τη Γαλλία από την ΕΕ» και άλλα ωραία (όπως)

«Επιθυμώ μια εκ βαθέων αλλαγή της ΕΕ και να ανοίξει ο δρόμος για την ανάδυση μιας νέας συμμαχίας των ευρωπαϊκών εθνών ‑ο κ. Μακρόν επιμένει σε θεωρίες συνωμοσίας, ότι δήθεν θέλω να εγκαταλείψουμε την ΕΕ» και ο Μακρόν της απάντησε «δηκτικά» «συνεπώς μας λέτε σήμερα πως το 80% του προγράμματός σας έχει αλλάξει ‑αυτά είναι καλά νέα, ιδίως αν τα συγκρίνουμε με όσα λέγατε πριν από πέντε χρόνια»…
Τα παραπάνω «ποδοσφαιρικά» φάγανε κοντά μια ώρα (!!)

3^η ενότητα
— Συντάξεις

Λεπέν: Αβάσταχτη αδικία η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης

Μακρόν: «Η μεταρρύθμιση αυτή είναι απαραίτητη για να σταματήσουμε ένα ολοένα κλιμακούμενο έλλειμμα στον προϋπολογισμό. Δεν θέλω να αυξήσω τους φόρους, δεν θέλω να αυξήσω το δημόσιο χρέος μας. Τουναντίον θέλω να είμαι σε θέση να το αποπληρώνω μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Συνεπώς θέλω να εργαζόμαστε περισσότερο (σσ. συνεχώς μιλούσε σε πρώτο πληθυντικό, ταυτίζοντας και τον εαυτό του με τους «πάσχοντες» και είναι σημαντικό να αρχίσουμε να επιμηκύνουμε σταδιακά [τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης] κατά τέσσερις μήνες μέχρι να φτάσουμε τα 65 έτη έως το 2031».
Παράλληλα, επανέλαβε τη «δέσμευση» για αύξηση της κατώτατης σύνταξης, ενώ υπενθύμισε ότι είναι ανοικτός στην κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος από τα 64 αντί από τα 65 έτη

# -
Κλιματική αλλαγή

4^η ενότητα για πολύ γέλιο με «Κλιματο-σκεπτικιστές» και… «κλιματο-υποκριτές» ‑το πρόγραμμά σας για το περιβάλλον είναι απολύτως ξεκάθαρο: Είστε κλιματο-σκεπτικίστρια», δήλωσε ο Μακρόν, κατηγορώντας την Λεπέν ότι «επιθυμεί να προχωρήσει σε πλήρη εκμετάλλευση των ορυκτών καυσίμων και λοιδωρώντας τις δηλώσεις της ότι οι ανεμογεννήτριες θα ξηλωθούν όταν η ίδια γίνει πρόεδρος της χώρας» …«εσείς είστε κλιματο-υποκριτής, που με τα τιμωρητικά οικολογικά μέτρα σας επιβαρύνετε οικονομικά τα γαλλικά νοικοκυριά», του απάντησε με το «φοβερό» αιτιολογικό …«οι ανεμογεννήτριες είναι άσχημες και καταστρέφουν τα τοπία μας ‑θα τις ξηλώσω και θα υποχρεώσω τους ιδιοκτήτες τους να πληρώνουν αυτοί παρά οι φορολογούμενοι, γιατί αυτό είναι κάτι που το θέλει η Γαλλία».

Και κάπου μεταξύ τυρού και αχλαδιού «διαμάχη»  για την πυρηνική ενέργεια, ψάχνοντας φιαφορές εκεί που δεν υπάρχουν:

«Ξοδέψαμε 10 χρόνια αποσταθεροποιώντας την πυρηνική μας βιομηχανία, η οποία χρειαζόταν περαιτέρω ενίσχυση ώστε να καταστήσουμε εκ νέου αυτή την πηγή που είναι απαλλαγμένη από τον άνθρακα, τη νέα βάση για το ενεργειακό μας μείγμα», είπε η Λεπέν.

«Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να είμαστε εξαρτημένοι από τα ορυκτά καύσιμα. Η στρατηγική σας δεν είναι λειτουργική. Αν και σήμερα έχουμε ενεργειακές ανάγκες, δεν μου λέτε απολύτως τίποτα για το πώς θα τα βγάλουμε πέρα, για να προχωρήσουμε πέρα από τα ορυκτά καύσιμα και με ποιο τρόπο θα μειώσουμε την εξάρτησή μας από το ρωσικό φυσικό αέριο», αντέτεινε ο Μακρόν.

5^η ενότητα —
Ασφάλεια και δημόσια τάξη

Λεπέν …Θα απαγορεύσω την ισλαμική μαντίλα σε δημόσιους χώρους!  χαρακτηρίζοντάς τη «σύμβολο υποταγής των γυναικών» και «πατώντας» με έμφαση πάνω στο ζήτημα της ανασφάλειας που, όπως είπε, «βιώνουν οι Γάλλοι πολίτες».

«Η Γαλλία είναι αντιμέτωπη με τη βαρβαρότητα, με μια πραγματική εξαγρίωση. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της μαζικής και ακανόνιστης μετανάστευσης που επιβαρύνει το αίσθημα της ανασφάλειας στη χώρα μας», είπε η Λεπέν, προσθέτοντας «πρέπει να είμαστε αυστηροί και σκληροί με το έγκλημα ‑ο Γάλλος πολίτης αισθάνεται ανασφαλής επειδή υπάρχει έλλειψη πόρων στο επίπεδο της δημόσιας τάξης ‑οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, επειδή ακριβώς τους δίνεται το δικαίωμα αυτό».

«Δεν επιτίθεμαι σε μια θρησκεία, στο Ισλάμ, που έχει κάθε δικαίωμα να υπάρχει στη Γαλλία. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η ισλαμιστική τρομοκρατία. Θα πρέπει να εισαγάγουμε νόμους ενάντια στην ισλαμιστική ιδεολογία που βάλλει κατά των θεμελίων της Γαλλικής Δημοκρατίας», συνέχισε.

Μακρόν… Η απαγόρευση της μαντίλας θα πυροδοτήσει εμφύλιο πόλεμο
«Δεν είμαι υπέρ της απαγόρευσης των θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσιους χώρους. Η κοσμικότητα είναι μια μορφή ελευθερίας. Εάν η κυρία Λεπέν επιθυμούσε να υλοποιήσει ένα τέτοιο μέτρο, η Γαλλία, το λίκνο του Διαφωτισμού, θα γινόταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα απαγόρευε τα θρησκευτικά σύμβολα στο δημόσιο χώρο», τόνισε και η Λεπέν πέρασε στην «αντεπίθεση», λέγοντας πως «τα λόγια του κ. Μακρόν είναι εξαιρετικά σοβαρά».
«Πόσοι αστυνομικοί θα πρέπει να κυνηγούν ανθρώπους που φορούν μαντίλα, κίπα, ή άλλα θρησκευτικά σύμβολα;», διερωτήθηκε ο Μακρόν.

«Όσοι έτρεχαν και πίσω από τον κόσμο που δεν φορούσε μάσκες έναντι της Covid-19», απάντησε σε ειρωνικό τόνο η Λεπέν -«Θα ζητήσω δημοψήφισμα για τη μετανάστευση», πρόσθεσε.
Αμφότεροι μούγκα στη στρούγκα για τον Νο 1 κατασταλτικό μηχανισμό του αστικού κράτους, για τον αυταρχικό συντονισμό όλης της ΕΕ ενάντια στους λαούς κλπ.

Τι επιβεβαιώνει η Γαλλία

Με αφορμή το αποτέλεσμα του α’ γύρου των γαλλικών εκλογών, δίνουν και παίρνουν οι «αναλύσεις» αστικών κομμάτων και επιτελείων και στην Ελλάδα. Κοινή συνισταμένη τους είναι η εμφάνιση της αναμέτρησης Μακρόν — Λεπέν στον 2^ο γύρο ως μιας μάχης ανάμεσα στη «δημοκρατία», στις «ευρωπαϊκές αρχές και αξίες» από τη μία, και στην ακροδεξιά και τον «λαϊκισμό» από την άλλη.
Με έναν σμπάρο θέλουν να πετύχουν πολλά τρυγόνια: Το ξέπλυμα της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που φουσκώνει τα πανιά της αποκρουστικής ακροδεξιάς στη Γαλλία και αλλού. Την αναβίωση κάλπικων διλημμάτων, της χρεοκοπημένης λογικής του «μικρότερου κακού». Το λανσάρισμα αντίστοιχων «αναγνώσεων» με εφαρμογή εντός Ελλάδας, με στόχο την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, τον εγκλωβισμό της σε επιλογές μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Κι όμως, οι γαλλικές εκλογές επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ακριβώς τα αντίθετα από τις «αναγνώσεις» των αστικών επιτελείων.

Τα «μέτωπα υπεράσπισης της δημοκρατίας» ενάντια στην ακροδεξιά δεν είναι άλλωστε κανένα καινούργιο φρούτο. Ειδικά στη Γαλλία εφαρμόζονται εδώ και 20 χρόνια. Το 2002 το δίλημμα του β’ γύρου ήταν Σιράκ ή Ζαν — Μαρί Λεπέν, το 2017 έγινε Μακρόν ή Μαρίν Λεπέν (κόρη του προηγούμενου) και το 2022 έχουμε επανάληψη του ίδιου έργου.

Και η δύναμη της ακροδεξιάς μετά από τόσα «δημοκρατικά μέτωπα»; Από το 16,9% του πατέρα Λεπέν στον α’ γύρο το 2002, στο 21,3% της κόρης Λεπέν το 2017 και στο 23,15% που πήρε η ίδια στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, ενώ το άθροισμα των τριών ακροδεξιών υποψηφίων έφτασε στο 32%…

Η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι οι διάφορες… «δημοκρατικές πανστρατιές» όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά υπηρέτησαν την παραπέρα ενσωμάτωση του λαού, «ξέπλυναν» την αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, διαμόρφωσαν έδαφος για να προχωρήσει η αντιδραστικοποίηση ολόκληρου του αστικού πολιτικού συστήματος.

Χαρακτηριστικά είναι τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης Μακρόν,
του προβαλλόμενου ως «προοδευτικού πόλου».

Μέσα σε πέντε χρόνια, σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, έδωσε τα ρέστα του για τα συμφέροντα των γαλλικών μονοπωλίων, με τον λαό της χώρας να πληρώνει με κάθε τρόπο.

Ενδεικτικά, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων αντιλαϊκών κυβερνήσεων, προώθησε μια σειρά από αντεργατικά προεδρικά διατάγματα και νόμους (για διευκόλυνση των απολύσεων, διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων, παραπέρα υπονόμευση της συνδικαλιστικής δράσης και οργάνωσης). Προώθησε εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις όπως των σιδηροδρόμων, μια σαρωτική αντιασφαλιστική «μεταρρύθμιση», εισήγαγε νέους ταξικούς φραγμούς με τη «μεταρρύθμιση» για τα λύκεια.

Φρόντισε ταυτόχρονα να ενισχύσει και το οπλοστάσιο της καταστολής, μεταξύ άλλων με τον νόμο για την λεγόμενη «καθολική ασφάλεια». Και βέβαια, με κριτήριο τα συμφέροντα του γαλλικού κεφαλαίου, η κυβέρνηση Μακρόν πρωτοστατεί στα σχέδια παραπέρα στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, ενισχύει τη γαλλική ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Σαχέλ και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε άλλους επικίνδυνους σχεδιασμούς.

Ολα αυτά καλούνται να τα στηρίξουν οι εργαζόμενοι και ο λαός της Γαλλίας στο όνομα του «κινδύνου για τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες»…
Και είναι βέβαια προκλητικό ότι τα αστικά επιτελεία που τώρα καλούν σε πανστρατιά κατά της ακροδεξιάς, είναι τα ίδια που όταν πρόκειται για την Ουκρανία «ξεπλένουν» δυνάμεις όπως το ναζιστικό τάγμα «Αζόφ», ή… «ξαφνιάζονται» όταν αυτές παρελαύνουν μαζί με τον Ζελένσκι στην ελληνική Βουλή.

Είναι τα ίδια επιτελεία που «ξεπλένουν» την ΕΕ του αντικομμουνισμού, της θεωρίας των δύο άκρων, της απαγόρευσης των ΚΚ σε κράτη — μέλη, της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Είναι τα επιτελεία που δεν έχουν πρόβλημα με μια… «πιο σοβαρή» ακροδεξιά, όπως επιβεβαιώνει και η εξέλιξη στην Ισπανία, όπου το Λαϊκό Κόμμα θα συγκυβερνά με το ακροδεξιό κόμμα Vox σε περιφερειακή κυβέρνηση…

Οι «αναλύσεις» περί «δημοκρατικών μετώπων» δεν είναι φιλολογικές. Στοχεύουν στην ενίσχυση της ενσωμάτωσης του λαού και στη χώρα μας. Το ίδιο και άλλες συγγενικές «αναλύσεις» περί «ενότητας της Αριστεράς», που δηλώνουν ότι θα έμενε εκτός β’ γύρου η Λεπέν αν το «μεταλλαγμένο» Γαλλικό ΚΚ, χρόνιο στήριγμα αντιλαϊκών σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, ξανακατέβαινε μαζί με τον Μελανσόν, πρώην στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που έχει στηρίξει αντιλαϊκές πολιτικές, την πολιτική της ΕΕ, μέχρι και τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη…

Τόσο στη Γαλλία όμως, όσο και στην Ελλάδα και παντού, οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να διαλέγουν ανάμεσα στο «μικρότερο κακό», ανάμεσα σε δυνάμεις που διαγκωνίζονται για το πώς θα υπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Από τις ίδιες τις εξελίξεις, επιβεβαιώνεται η ανάγκη γα ένα ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα, με αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, που θα παλεύει για σύγχρονα δικαιώματα. Που δεν θα γίνεται βορά στους κάθε λογής «σωτήρες», σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους και ακροδεξιούς, δεν θα εγκλωβίζεται στα κάλπικα διλήμματα που αναπαράγουν τα αδιέξοδα για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

Γαλλία-εκλογές: «Κούρσα»
υπεράσπισης των γαλλικών μονοπωλίων
με τον λαό στη γωνία

Με τον λαό να καλείται για άλλη μια φορά να «επιλέξει» μεταξύ δυνάμεων που έχουν κοινή «πυξίδα» τα συμφέροντα των εγχώριων μονοπωλίων, τα αποτελέσματα του προχτεσινού α’ γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία ανέδειξαν στην πρώτη θέση τον νυν «κεντρώο» Πρόεδρο της χώρας, Εμ. Μακρόν, ακολουθούμενο από την επικεφαλής του ακροδεξιού «Εθνικού Συναγερμού», Μαρίν Λεπέν. Αμφότεροι ενισχυμένοι σε ποσοστά, θα είναι οι δύο υποψήφιοι που θα αναμετρηθούν, όπως και το 2017, στον β’ γύρο των εκλογών, στις 24 Απρίλη.

«Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών, με το υψηλό ‑για μια ακόμη φορά- ποσοστό της ακροδεξιάς Λεπέν, είναι η τραγική συνέπεια αφενός της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής, που υλοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις στο όνομα μάλιστα της “δημοκρατίας” και της “προόδου” και αφετέρου του συμβιβασμού και εκφυλισμού που έχει επικρατήσει στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα στη Γαλλία» (…) Σχόλιο του ΚΚΕ για το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των Γαλλικών προεδρικών εκλογών

Αναλυτικότερα, ο Εμ. Μακρόν, επικεφαλής του κόμματος «La Republique en Marche!» (LREM), που ιδρύθηκε το 2017, πήρε το 27,84% των ψήφων (από 24% το 2017), ενώ η Μ. Λεπέν έλαβε 23,15% (από 21,3%).

Στην τρίτη θέση βρέθηκε ο «αριστερός» Ζαν — Λικ Μελανσόν, της «Ανυπότακτης Γαλλίας» — που όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα θα διεκδικήσει ακόμα πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναμόρφωση της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας — με ποσοστό 21,95% (από 19,6%).
Ακολούθησε ο επίσης ακροδεξιός Ερίκ Ζεμούρ με 7,07%.

Την ίδια ώρα, ιστορικά χαμηλά ποσοστά κατέγραψαν οι υποψήφιοι των δύο «παραδοσιακών» αστικών κομμάτων — παρατάξεων, που εναλλάσσονταν επί δεκαετίες στην αντιλαϊκή διακυβέρνηση.

Η υποψήφια του κόμματος των «Ρεπουμπλικάνων» (πολιτικός απόγονος της γκολικής δεξιάς), Βαλερί Πεκρές, πήρε μόλις 4,78% (από 20% που είχε πάρει ο υποψήφιος του κόμματος το 2017). Χτες, μάλιστα, μετά το αποτέλεσμα που αποκλείει την καμπάνιά της από την κρατική χρηματοδότηση, η Πεκρές απηύθυνε έκκληση για δωρεές, κάνοντας λόγο για θέμα που αφορά «την επιβίωση των Ρεπουμπλικάνων και κατ’ επέκταση την επιβίωση της ρεπουμπλικανικής δεξιάς».
Χαρακτηριστικό είναι και το μόλις 1,75% που συγκέντρωσε η Αν Ινταλγκό, υποψήφια του Σοσιαλιστικού Κόμματος (έναντι 6,4% του υποψηφίου του PS το 2017).

Όσον αφορά τον υποψήφιο του «μεταλλαγμένου» Γαλλικού ΚΚ, Φ. Ρουσέλ, πήρε 2,28% (το 2017 το ΓΚΚ είχε στηρίξει την υποψηφιότητα Μελανσόν).

Ο «Πράσινος» υποψήφιος, Γ. Ζαντό, πήρε 4,4%.
Η αποχή έφτασε το 26,31% (από 22,2% το 2017).

Από τις πρώτες δημοσκοπήσεις για τον β΄ γύρο ο Μακρόν προηγείται (~52% | 48% η Λεπέν και ήδη φουντώνουν μια σειρά από διεργασίες, αφενός στο όνομα της «αντιμετώπισης της ακροδεξιάς», αφετέρου σε «αντι-Μακρόν βάση».
Τη στήριξή τους στην υποψηφιότητα Μακρόν «απέναντι στην ακροδεξιά» ανακοίνωσαν άμεσα η Πεκρές, η Ινταλγκό, ο Ζαντό και το Γαλλικό ΚΚ, ενώ την υποψηφιότητα Λεπέν στηρίζει ο Ζεμούρ.

Ο Μελανσόν, από τη μία, ανέφερε ότι οι Γάλλοι καλούνται να διαλέξουν «ανάμεσα σε δύο κακά» και, από την άλλη, είπε στους ψηφοφόρους του ότι «δεν πρέπει να δώσετε ούτε μία ψήφο στην κα Λεπέν».

Ο εκπρόσωπος Τύπου της Λεπέν, Σ. Σενού, κάλεσε τους ψηφοφόρους της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (του Μελανσόν) να γίνουν «ανυπότακτοι», «να μην υποταχθείτε στον υποψήφιό σας (…) να μη σώσετε το κεφάλι του Μακρόν».

Σημειωτέον, οι διεργασίες «τρέχουν» ενώ τον Ιούνη θα πραγματοποιηθούν και βουλευτικές εκλογές.
Ο υπουργός Οικονομικών, Μπρουνό Λεμέρ, σχολιάζοντας το ενδεχόμενο διαπραγματεύσεων για κυβέρνηση συνεργασίας, υποστήριξε ότι «δεν είναι προς το συμφέρον μας να έχουμε μια πλειοψηφία σε στιλ παζλ, που να αποτελείται από μικρά κομμάτια τα οποία θα πρέπει διαρκώς να αναπροσαρμόζουμε».

Οι «αναγνώσεις»
των αστικών κομμάτων στην Ελλάδα

Με μια φωνή υπέρ της υπερψήφισης Μακρόν στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία τάχθηκαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, στη γνωστή λογική της «απάντησης στην ακροδεξιά», συσκοτίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική που την ενισχύει.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Οικονόμου, μίλησε για ανάγκη υπεράσπισης των «ευρωπαϊκών αρχών και αξιών», του δρόμου δηλαδή όπου φύονται «λουλούδια» τύπου Λεπέν. «Την σχέση Μακρόν — Μητσοτάκη χαρακτηρίζει η συναντίληψη αλλά και οι κοινές πρωτοβουλίες για μία σειρά από σημαντικά θέματα της εποχής μας, όπως είναι η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης», ανέφερε.

Το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του αναφέρει πως «τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών δείχνουν το μέγεθος του πολιτικού κινδύνου για τη δημοκρατία στην Ευρώπη που αποτελεί η ακροδεξιά». Επιχαίρει για το αποτέλεσμα της υποψηφιότητας Μελανσόν (παρά… τα «γαλλικά» που εξαπολύει κατά καιρούς ο Μελανσόν κατά του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να αποστασιοποιηθεί από τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της κυβέρνησής του), ενώ αναφέρει πως «είναι κρίμα που η πολυδιάσπαση της ευρύτερης Αριστεράς δεν επιτρέπει την είσοδό της στο δεύτερο γύρο».
Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να αποδίδει την επίδοση Λεπέν στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές — στις οποίες βέβαια πρωτοστατεί και η σοσιαλδημοκρατία — καταλήγει ότι «είναι αναγκαίο να ηττηθεί εκλογικά η Λεπέν», άρα να υπερψηφιστεί ο Μακρόν.

Σε αντίστοιχο μήκος κύματος, ο τομεάρχης Εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ|ΚΙΝΑΛ, Α. Λοβέρδος, ισχυρίστηκε ότι «η νίκη του Mακρόν στη Γαλλία στέλνει παντού μηνύματα ελπίδας» και ότι στον δεύτερο γύρο «θα δοθεί η μάχη κατά του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς».

Συσκοτίζοντας εξάλλου την πραγματική ρίζα της λαϊκής δυσαρέσκειας, την αποδίδει σε «ατέλειες» και «ανεπάρκειες», σημειώνοντας πως «η διαφαινόμενη νίκη του Μακρόν δεν πρέπει να κρύψει τις ατέλειες, τις ελλείψεις, τα προβλήματα του σημερινού ευρωπαϊκού status quo, καθώς και την αλαζονεία και τις ανεπάρκειες των ηγετών που το εκφράζουν»…

Τα προγνωστικά
λίγο πριν τον 2^ο γύρο 

Σύμφωνα με το γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο France 24, η τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας Ipsos που δόθηκε στη δημοσιότητα τη Μεγάλη Τετάρτη, δίνει προβάδισμα 8 ποσοστιαίων μονάδων στον Μακρόν (56%) έναντι της Λεπέν (44%).

Ωστόσο, οι αναλυτές εκτιμούν πως τόσο η ψήφος των αναποφάσιστων όσο και η αποχή θα διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο ως προς το τελικό αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των εκλογών.

Σημαντικό ζητούμενο παραμένει τι θα πράξουν οι ψηφοφόροι της Αριστεράς, καθώς ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν είχε εξασφαλίσει το 22% των ψήφων στον πρώτο γύρο, ενώ –μέχρι αυτή τη στιγμή, αρνήθηκε να πιέσει τους υποστηρικτές του, ώστε να ψηφίσουν τον Μακρόν στον δεύτερο.

Δείτε:  MEDEF (Ένωση των μεγαλοβιομηχάνων) ενόψει του β’ γύρου Νέες αντιλαϊκές ανατροπές χωρίς καθυστέρηση ζητούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες | Εντείνονται οι διεργασίες στη σοσιαλδημοκρατία αλλά και στον «ευρωσκεπτικιστικό» χώρο

 

Εύα Μελά: στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο

Μια ξεχωριστή καλημέρα σήμερα στην σ.σσα Ζωγράφο- Χαράκτρια Εύα Μελά…
Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, πρώην (2007–2009) βουλευτή του Κόμματος και από πολλά χρόνια καλής φίλης.

Το να κάνουμε “εικαστική κριτική” στη νέα έκθεση -έως τις 15 Μάη (ξεκίνησε από 14-Απρ) που παρουσιάζεται στην αίθουσα τέχνης “ΠΟΛΥΕΔΡΟ” στην Πάτρα με έργα -τοπία και χαρακτικά που φιλοτεχνήθηκαν από το 2010 έως το 2022, μάλλον άλμα στο κενό είναι, αλλά θα το επιχειρήσουμε  

Η δημιουργός έχει για επίκεντρο των συνθέσεων της κάθε τι που ονειρεύεται ο άνθρωπος. Μέσα από ζωογόνες συνθήκες δίνει βαρύτητα στην σχέση του με την εκστατική διάσταση του βιώματος. Στην τεχνική της συνυπάρχουν η δραστηριότητα για έναν κόσμο που αναδύεται από το ασυνείδητο και στον οποίο το ανεξήγητο αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία . Η τέχνη της στηρίζεται στην πολυμορφία που διαρκώς προτείνει το δικαίωμα της οντότητας και της δίνει την δυνατότητα να κινείται απεριόριστα και να μπορεί να φαντάζεται διαφορετικά πράγματα για την καθημερινότητα . Οι μορφικές αναπλάσεις της εντείνονται μακριά από τον πραγματικό χώρο των διευθετήσεων και αγγίζουν τον κατάλληλο χρόνο προκειμένου να αποκαλύψουν πτυχές της υλικής διάθεσης των εικόνων. Στις συλλήψεις της αναδύονται ήρεμα και θυελλώδη τοπία που η χρωματική υφή και η σχεδιαστική χροιά τους μεταφέρουν μεταλλάξεις και μετατροπές σε σύμβολα με ειδική υπόσταση και ικανότητα για πρωτότυπες και αισθαντικές ενέργειες . Πρόκειται για εμβληματικές, μοναδικές και πανέμορφες εκφάνσεις με διατάξεις που διαθέτουν την πρωτοβουλία της εκποίησης. Εμπεριέχουν ιδιάζουσες χαρακτηριστικές και ευρηματικές διόδους καινοτομίας με δεσπόζουσα και καίρια δύναμη.

Τα παραπάνω και με συνδρομή
του Λεόντιου Πετμεζά \\ Ιστορικού τέχνης‚
επιμελητή εκθέσεων‚ λογοτέχνη…

Τοποθετώντας την προσθήκη της έντονης ουσίας στις αποτυπώσεις αναφορικά και αναλυτικά ενορχηστρώνουν ιδιότυπα απεικάσματα με παρεμβατική και παλμική θέρμη ‚με ευρύτατο φάσμα της έμμεσης και της κυρίαρχης ζωτικότητας .
Η έμφυτη παραστατικότητα τους στέκεται απέναντι στην προσθετική μέθοδο της περιγραφής και στην διαχρονική ευόδωση της ενατένησης που μας προσκαλεί σε μια περιδιάβαση ανάμεσα στις προικισμένες καταθέσεις . Σε αυτό το περιβάλλον η ατμοσφαιρική φυσική αισθαντικότητα με παραθετική και ιδεογραφική έμφαση καταλήγει στην αυθεντική και ιδεογραμμική λήψη που προσχηματικά δρα παράλληλα με την ουσιαστική και αυστηρή σηματοδότηση της έρευνας .
Με εννοιακή σαφήνεια και ευκρινή ακρίβεια το ύφος του αναδυόμενου προσανατολισμού και του προβληματισμού των μνημειακών στάσεων μεταλλάσσει έμπρακτα την συνεχή διαδρομή της εκφραστικής δυναμικής που προσεγγίζει ευπρόσδεκτα τις εξιδανικευμένες αποκλίσεις . Η τεχνοτροπία που ακολουθεί η Εύα Μελά σκιαγραφεί μυθώδη και φευγαλέα οράματα από μια εκλεπτυσμένη θεματολογία.
Με προχωρημένους προσδιορισμούς, ευνόητα, εύληπτα, πολυκύμαντα και πολυσήμαντα νοήματα ορίζει αυτούσια την ψυχολογική διαπραγμάτευση των ποικίλων απεικονίσεων και των κρυπτογραφημένων λύσεων του ενστικτώδους ρυθμού . Οι παρούσες συλλεκτικές αποδόσεις και απεικονίσεις της έχουν εμβέλεια και χαρακτήρα. Οι μηχανικοί συνδυασμοί τους συμπλέκονται στα μορφότυπα που εμπεριέχουν. Οι σουρεαλιστικές περιγραφές διαθέτουν αφαιρετικές κρυσταλλώσεις. Στους υπάρχοντες χώρους δίνοντας το στίγμα τους και αναλώνουν με την μαγεία τους την ασφαλιστική δικλείδα που συνδέει τα μονοπάτια της τέχνης. Συντονίζουν ένα εξοικειωμένο ειρμό που διέπει έννοιες που αντλούν δεδομένα από προσωπογραφικούς χάρτες. Σχηματίζουν μια γεωγραφία της ψυχής με πνεύμα ανεξάρτητο, διάτρητο και γόνιμο που επιβάλλει ένα ιδίωμα γραφής μελετημένο, ενεργοποιημένο και αναπτυσσόμενο .Οι ενδοσκοπικές καταλήξεις του πηγάζουν από την εσωτερική αρμονία των διαθέσεων.

Διακριτικά συνθέτουν την ανάγνωση και την επανατένηση των συμβολισμών που εκπορεύονται από συγκεκριμένες τάσεις. Προσκαλούν τον θεατή σε ένα ανατρεπτικό ταξίδι που έχει προορισμό την προσέγγιση της σφαιρικότητας. Προωθούν την υπέρβαση με αριστοτεχνική απλότητα σε ένα κρεσέντο ανασυγκρότησης που λειτουργεί παράλληλα με το εγκάρσιο βλέμμα της εμβληματικής έφεσης. Στους πίνακες διαφαίνεται η φύση των στοιχείων που με ευχέρεια εμβαθύνουν στην πνευματικότητα και καθοδηγούν την ευδιάκριτη θέαση σε μάζες που αποκαλύπτουν ένα μεγαλείο .Η σκεπτόμενη συναλλαγή συνειδητοποιημένα εκτινάσσεται .

Γίνεται αποδεκτή και με την σειρά της διεισδύει σε συγκεκριμένες διεργασίες. Βαθμιαία και σταδιακά επισυνάπτει ενορχηστρωμένα τον ενεργοποιημένο εσωτερικό και λυτρωτικό βιότοπο μιας αισθητικής από επαγωγικές εξεικονίσεις.

 "Δύο λόγια" ακόμη για την Εύα

• Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956.
• Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, όπου σπούδασε Χαρακτική, Τυπογραφία & Τέχνη του Βιβλίου. Συνέχισε σπουδές στο Παρίσι και μετά από διαγωνισμό έλαβε Μεταπτυχιακή Υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στην Χαρακτική. Για μεγάλο χρονικό διάστημα διδάχθηκε Χαρακτική κοντά στον Γιώργη Βαρλάμο.
• Από τα 20 της χρόνια εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ , από όπου και πάλεψε μέσα στο μαζικό κίνημα από θέσεις ευθύνης. Εχει πραγματοποιήσει 25 Ατομικές Εκθέσεις στην Ελλάδα και 4 ατομικές εκθέσεις στο εξωτερικό. Έχει εικονογραφήσει 22 βιβλία για παιδιά και έχει επιμεληθεί πολλά εξώφυλλα βιβλίων.
• Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στις περιοδεύουσες εκθέσεις του ΕΕΤΕ, σε εκθέσεις για την Ειρήνη, σε εκθέσεις του ΚΚΕ, του Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ, στις εκθέσεις «Άνθρωποι, χρώμα και σίδερο» 2006 – 2017, με την κίνηση καλλιτεχνών «Πέρα-σ-μα» στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, κ.α.

Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο

Γνωστή τοις πάσι -για την ακρίβεια των «μη παροικούντων την Ιερουσαλήμ», γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1980 πήρε το πρώτο Πτυχίο (Χαρακτικής) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, με δάσκαλο τον Λευτέρη Κανακάκι στο Προκαταρκτικό και τον Κώστα Γραμματόπουλο στη Χαρακτική και στη συνέχεια

• 1979–1981 Πιστοποιητικό Σπουδών του Φροντιστηρίου Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, με δάσκαλο τον Γιάννη Παπαδάκη
• 1981–1982 Σχέδιο και Ζωγραφική, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (Ecole National Superieure des Beaux Arts), με αφορμή μια υποτροφία ΕΟΜΜΕΧ για θέματα βιβλιοδεσίας
• 1985–1988 Μεταπτυχιακή Υπότροφος εσωτερικού του Ι.Κ.Υ. στην Χαρακτική ενώ
• Για μεγάλο χρονικό διάστημα διδάχθηκε από τον χαράκτη Γιώργη Βαρλάμο (μαθητεύοντας δίπλα του).

2000  Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης Παιδικού Βιβλίου (1. από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου & 2. από το Υπουργείο Πολιτισμού) για την  “Περιπέτεια μιας Καρδερίνας” (Γεωργίας Ανεζίνη-Λεράκη, εκδ. Σύγχρονη Εποχή).

Ασχολείται με εικονογραφήσεις βιβλίων και καλλιτεχνική επιμέλεια εντύπων, καθώς και ζωγραφική σε κτίρια και επαγγελματικούς χώρους

Το 2000 έγραφε στο Ριζοσπάστη (μπροστά στο 16^ο Συνέδριο) «Περιμένω το πώς θα οργανωθούμε και πώς θα παρέμβουμε στα πράγματα για να αλλάξει η πορεία», σημειώνοντας:
«Και πιστεύω ότι είναι και καθοριστικό, γιατί αν θέλεις και η δική μας εμπειρία πια και η διεθνής εμπειρία απαντάει σε άλυτα προβλήματα. Εγώ έχω αρχίσει και δέχομαι από την κοινωνία πια απαντήσεις σε προβλήματα και σε ερωτηματικά που μου είχε δημιουργήσει η πτώση του σοσιαλισμού, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Όλη η ανθρωπότητα είναι σοκαρισμένη από αυτά που συνέβησαν στον πλανήτη στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Θεωρώ ότι το σπυρί δεν έχει ανοίξει τελείως, αλλά αυτό που θα γίνει στο άμεσο μέλλον είναι πολύ καλύτερο από αυτό που ήδη έχει γίνει. Βλέπεις όμως ότι σιγά σιγά η ζωή δίνει απαντήσεις. Και πιστεύω ότι θα εξαρτηθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό τα πράγματα στο μέλλον από το κατά πόσο εμείς θα κάνουμε σωστές αναλύσεις στο Συνέδριο και πώς θα οργανώσουμε την πάλη μας με έναν τρόπο όχι απλά να είμαστε μια δύναμη κρούσης και αγώνων, αλλά και μια δύναμη που πια θα επέμβει στις συνειδήσεις. Πιστεύω ότι πρέπει να παίξουμε και σε άλλα επίπεδα, δηλαδή χρειάζονται παρεμβάσεις σε ιδεολογικό, πολιτιστικό επίπεδο, για να μπορέσουμε να έχουμε εργατικούς αγώνες και άνοδο του κινήματος. Και πιστεύω ότι το Συνέδριο θα πάρει μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση».

Το 2006 κάνει εκτενή αναφορά στο ότι «ποτέ δεν έπαψαν οι ΗΠΑ να εργάζονται για την ανατροπή της σοσιαλιστικής Κούβας» ‑προσθέτοντας, έξω από τα δόντια ότι «οφείλουμε να δούμε πως συμβαίνει αυτό που λέμε σαν σύνθημα — που είναι η απόλυτη αλήθεια – “ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός”».
Από τότε και μέχρι σήμερα, βρέθηκε πάντα στο πλευρό του νησιού της επανάστασης, τελευταία (Ιούλης 2021) με την Ελληνική Πρωτοβουλία για την Απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης 2021 στην Κουβανική Ιατρική Ταξιαρχία «Henry Reeve» , Η Κούβα δεν είναι μόνη της

• Στις εκλογές του 2007, το ΚΚΕ εκλέγει 22 βουλευτές μεταξύ αυτών και τη σ.σσα Εύα

Το 2008 μιλάει στο Ριζοσπάστη για την «ιδεολογία ενυπάρχει στην αισθητική των καλλιτεχνών»

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή η Εύα Μελά στους δρόμους –όπου θα κριθεί το δίκιο, δίπλα στη λαϊκή οικογένεια, παλεύοντας παράλληλα για το μεροκάματο – με  μαθήματα ζωγραφικής και χαρακτικής, σεμινάρια χειροποίητης μεταξοτυπίας, όταν της απομένει χρόνος έκθεση του ΕΕΤΕ στην Πάτρα –που πρέπει να είναι παρούσα, όπως και από έκθεση γλυπτικής του επιμελητηρίου εικαστικών, που έγινε αλλαγή ημερομηνίας και πρέπει να ενημερώσει παράλληλα με το «(…) η ζωή γοργά περνά | δυο κρασιά, δυο στεναγμοί κι έχε γεια» — ίσως η τελευταία ηχογράφηση

Η Πρόσκληση σε πανκαλλιτεχνική κινητοποίηση, πρέπει να πάει αντάμα με το «δεν απεφοίτησε διότι εξετελέσθη υπό των Γερμανών» (στις 5–9‑1944 η 17χρονη μαθήτρια ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου…) και μαζί η ανοιχτή πανελλαδική διαδικτυακή συζήτηση της επιτροπής παιδείας του ΕΕΤΕ –για για τις εξελίξεις με τους νέους ταξικούς φραγμούς του Μητσοτάκη και τα 10άδες αφιερώματα στο Μίκη και η σύσκεψη στον κόμβο Στροφυλιάς για τα επόμενα βήματα στον αγώνα τους.

Αυτή είναι  άοκνη κομμουνίστρια Εύα, με φρεσκάδα κοριτσιού θυμίζοντας μας το δίδαγμα του Μπρεχτικού κυρίου Κ(όυνερ), που  διασχίζοντας μια κοιλάδα, άξαφνα πρόσεξε ότι πατούσε στα νερά ‑και τότε κατάλαβε πως στην πραγματικότητα ήταν σε μια προέκταση της θάλασσας, καθώς πλησίαζε η ώρα της παλίρροιας.
Σταμάτησε λοιπόν, κοιτάζοντας γύρω του μήπως δει καμιά βάρκα, κι όσο κράτησε η ελπίδα του για τη βάρκα, δεν έκανε βήμα (…)
Και καθώς βάρκα δεν φαινόταν πουθενά, εγκατέλειψε την πρώτη ελπίδα, κι άρχισε να ελπίζει ότι το νερό δεν θ’ ανέβαινε άλλο. Μα όταν το νερό έφτασε μέχρι το σαγόνι του, εγκατέλειψε και αυτή την ελπίδα και κολύμπησε.
Είχε καταλάβει επιτέλους πως αυτός ήταν η βάρκα.

Στο πλευρό των προσφύγων, όπου γης

Το 2020 σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης μιλάει στο Ριζοσπάστη για «προβλήματα και διεκδικήσεις των εικαστικών καλλιτεχνών», αναφέρει εισαγωγική
«Με την τελευταία οικονομική κρίση χειροτέρεψε πολύ η θέση των εικαστικών και σε αυτήν τη δυσχερή κατάσταση έρχεται να προστεθεί και η υγειονομική συγκυρία. Οι καλλιτεχνικές εργασίες και η εκθεσιακή δραστηριότητα έχουν σχεδόν νεκρώσει. Παράλληλα, επηρεάζονται όσοι δουλεύουν στο χώρο της σκηνογραφίας και άλλων εφαρμογών των εικαστικών τεχνών με το σταμάτημα πολλών παραγωγών στο Θέαμα — Ακρόαμα.
Και όλα αυτά χωρίς ουσιαστική στήριξη όλους αυτούς τους μήνες. Σχεδόν τίποτα από όσα εξήγγειλε η υπουργός Πολιτισμού δεν απευθύνεται στους εικαστικούς καλλιτέχνες. Μετά από κινητοποιήσεις και τον αγώνα του ΕΕΤΕ, το υπουργείο επιδότησε πριν από λίγες μέρες το ΕΕΤΕ για αγορά εικαστικών έργων, με το ποσό των 300.000 ευρώ, και το ΕΕΤΕ προχώρησε στην ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος για αγορά έργων από 250 καλλιτέχνες, που και αυτοί στο τέλος, με τις κρατήσεις και τη φορολογία, θα δουν στην τσέπη τους μόνο 600 — 700 ευρώ και βέβαια με την προϋπόθεση να διατηρούν βιβλία στην εφορία. Πράγμα που σημαίνει ότι πάλι ένα μέρος των εικαστικών καλλιτεχνών αποκλείεται από αυτήν την ενίσχυση».

⏹️ + 📩   evalema@otenet.gr

Ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα

• 1985 Ζωγραφική — Σχέδια, Αίθουσα Τέχνης Αντήνωρ, Αθήνα 
• Ζωγραφική, Αίθουσα Τέχνης Εποχές, Αθήνα
• 1986 Ζωγραφική — Χαρακτική — Σχέδια, Γκαλερί Χρυσόθεμις, Χαλάνδρι
• 1991 Ζωγραφική — Χαρακτική, Αίθουσα Τέχνης Μαρία Παπαδοπούλου, Αθήνα
• 1992 Ζωγραφική, Bar Booze, Αθήνα
• 1995 Τέχνη Βιβλίου, Ζωγραφιές — Χαρακτική — Εξώφυλλα — Επιμέλεια.Ένωση Πτυχιούχων Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Αθήνα 
• Ζωγραφική, Αίθουσα Τέχνης Μαρία Παπαδοπούλου, Αθήνα
• 1996 Ζωγραφική, Αίθουσα Τέχνης Τερρακόττα, Θεσσαλονίκη
• 1997 Ζωγραφική — Χαρακτική, Χώρος Σύγχρονης Τέχνης Αμυμώνη, Ιωάννινα
• 1998 Ζωγραφική — Χαρακτική, Αίθουσα Τέχνης Ναυπλίου
• Ζωγραφική, Γκαλερί Χρυσόθεμις, Χαλάνδρι
• 1999 Ζωγραφική — Χαρακτική, Αίθουσα Τέχνης Λαβύρινθος, Κατερίνη
• 2001 Ζωγραφική, Αίθουσα Τέχνης Ζακύνθου Μαρία Πλατανιά
• 2002 Ζωγραφική, Αίθουσα Τέχνης  Γιάννα Γραμματοπούλου, Αθήνα
• 2002 Ζωγραφική-Χαρακτική, Πολύεδρο, Πάτρα
• 2003 Ζωγραφική-Χαρακτική, Αίθουσα Τέχνης Λαβύρινθος, Κατερίνη
• 2004 Ζωγραφική — χαρακτική, Αίθουσα Τέχνης ΄Εκφραση, Γλυφάδα
• 2005 Εικονογράφηση: Αηδόνι και κουκουβάγια, της Μ. Λυρατζή, γκαλερί  Aστρα, Αθήνα

Ατομικές εκθέσεις εξωτερικού

• 1992 Ζωγραφική — Χαρακτική, Europa-Akademie Weissenfels — Galerie Oben, (Γερμανία)
• 2005 Χαρακτική, Zichiho Palace, Μπρατισλάβα Σλοβακίας
• Ακόμη έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στις περιοδεύουσες εκθέσεις του ΕΕΤΕ, με την Εταιρία Α.Τάσσος, σε εκθέσεις για την Ειρήνη, εκθέσεις του Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ, στις εκθέσεις Ελλήνων Εικονογράφων βιβλίων για παιδιά με την Καλλιτεχνική Εταιρία Αίσωπος, και σε πολλές άλλες ομαδικές.

Βραβεία — διακρίσεις

• 1984 Ένα από τα δύο πρώτα βραβεία του Πανελλήνιου Καλλιτεχνικού Διαγωνισμού που    προκήρυξαν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία για το σχεδιασμό γραμματοσήμου με θέμα “150 χρόνια της Αθήνας ως πρωτεύουσας του Κράτους”
• 1989 Τρίτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Σχεδιασμού Καλλιτεχνικού Βιβλίου με θέμα “Ύμνος εις την Ελευθερίαν” του Δ.Σολωμού, που προκήρυξε η Στέγη Καλών    Τεχνών και Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού