Κολομβία: Οι χωρίς τέλος δολοφονίες λαϊκών ηγετών -αγωνιστών και οι «τρομοκράτες» FARC-EP

Πρώην αντάρτες του FARC-EP και άλλοι αγωνιστές, σκοτώνονται σχεδόν καθημερινά, με την πολύμορφη κρατική και παραστρατιωτική βία, να ανταγωνίζεται  την ανθρωπιστική κρίση (οι νεκροί από Covid ξεπέρασαν ήδη τους 125.000!) στην Κολομβία.

Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες «ένοπλες ομάδες έχουν παρουσία σε αγροτικές περιοχές, με απαγωγές μαζικό εκτοπισμό και –μεταξύ άλλων, στρατολόγηση ανηλίκων, κλιμακώνοντας τη βία ποικιλόμορφα».

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μελετών για την Ανάπτυξη και την Ειρήνη (Indepaz), μέσα στο 2021 έχουν δολοφονηθεί 113 αγωνιστές και συνολικά 1.228 από την «ειρηνευτική συμφωνία» του 2016 μεταξύ της κυβέρνησης και των Ένοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας (FARC). Τελευταίο θύμα είναι ο 40χρονος Χεσούς Αλμπέιρο, αγρότης συνδικαλιστής, μέλος της Εθνικής Απεργιακής Επιτροπής, του Συντονιστικού συνδικάτων και φορέων που οργάνωσε τις μεγάλες αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις φέτος την άνοιξη και συνεχίζει τον αγώνα.
Το άψυχο σώμα του αγωνιστή βρέθηκε στις 25-8 σε αγροτική περιοχή, ενώ η οικογένειά του τον αναζητούσε από τις 21-8 μετά την έξοδο από το σπίτι του στην πόλη Ποπαγιάν.
Ο τερματισμός των δολοφονιών λαϊκών αγωνιστών και πρώην ανταρτών των FARC από παραστρατιωτικές ομάδες που δρουν ανενόχλητες, είναι ένα από τα πάγια αιτήματα των συνεχιζόμενων λαϊκών κινητοποιήσεων στη χώρα (Ριζοσπάστης –δείτε και Στο φως τα εγκλήματα του στρατού).

ΚΚ Κολομβίας -Partido Comunista Colombiano

Είμαστε το Κόμμα της ζωής,
είμαστε το Κόμμα της ελπίδας,
είμαστε το ΚΚ Κολομβίας

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας είναι το Κόμμα των εργαζομένων της πόλης και της υπαίθρου, που υφίστανται την καπιταλιστική εκμετάλλευση, ανοιχτό σε όλους τους Κολομβιανούς που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των αγροτών, των λαϊκών μαζών, των ανέργων, της νεολαίας, των γυναικών, των διανοούμενων και των μεσαίων στρωμάτων που φιλοδοξούν να ζήσουν σε μια ειρηνική χώρα που εκπληρώνει τον πόθο τους για ευημερία και κοινωνική ανάπτυξη.

Το ΚΚ Κολομβίας είναι η εθελοντική ένωση ελεύθερων γυναικών και ανδρών, η συνειδητή οργάνωση, που και αποτελεί μέρος της, της επαναστατικής πρωτοπορίας που προωθεί τις δημοκρατικές αλλαγές στη χώρα από το 1930.

Η πολιτική και προγραμματική του γραμμή εμπνέεται από τη Βολιβαριανή και λατινοαμερικάνικη δημιουργική ερμηνεία και εφαρμογή στην κολομβιανή πραγματικότητα, των επιστημονικών αρχών του μαρξισμού - λενινισμού και της πλούσιας κληρονομιάς των διατυπώσεων και των δημοκρατικών και επαναστατικών εμπειριών των εργαζομένων όλων των χρόνων.

Γιατί πολεμάμε

Οι δραστηριότητες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κολομβίας κατευθύνονται θεμελιωδώς στην αναζήτηση της οικοδόμησης εξουσίας δημοκρατικού και λαϊκού χαρακτήρα, που ανοίγει δρόμους στην ειρήνη, τη δημοκρατία, την εθνική κυριαρχία, τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Υποστηρίζοντας την ισότητα των φύλων, την εξάλειψη της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής εξάρτησης από τον ιμπεριαλισμό, ιδίως από τον ιμπεριαλισμό της Βόρειας Αμερικής και την αυξανόμενη παρέμβασή του στην εθνική ζωή για να ανοίξει το δρόμο στην οικοδόμηση του ουμανιστικού σοσιαλισμού.

Εκλογικά, μεταξύ 1972 και 1982 συνέπραττε με την Unión Nacional de Oposición (UNO) –Εθνική Ένωση Αντιπολίτευσης ένα συνασπισμός που προσπάθησε να συγκεντρώσει τις διαφορετικές αριστερές δυνάμεις που οργανώθηκαν στην Κολομβία κατά τη διάρκεια του Εθνικού Μετώπου, αφού η προοδευτική του διάλυση επέτρεψε την άμεση εκλογική συμμετοχή κομμάτων αποκλείοντας «φιλελευθερισμό και συντηρητισμό».
Στη συνέχεια με την Unión Patriótica (UP) «Πατριωτική Ένωση» (UP) κόμμα με κορμο το ΚΚ κοινωνικά κινήματα διαφόρων ρευμάτων «που δεν αισθάνονται ότι εκπροσωπούνται από τις επίσημες παραδοσιακές δομές Φιλελευθέρων και Συντηρητικών κομμάτων». Ιδρύθηκε το 1985 ως μέρος μιας ειρηνευτικής πρότασης που βασίζεται στις Συμφωνίες της La Uribe μεταξύ της κυβέρνησης του Belisario Betancur και των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας - Λαϊκός Στρατός (FARC -EP)
Μετά το 1990 και μέχρι σήμερα (εκλογές 2018), στηρίζει –χωρίς δικό του υποψήφιο επικεφαλής «κεντροαριστερούς»  (αρχικά τον Antonio Navarro Wolff αργότερα τον συνδικαλιστή Luis Eduardo Garzón, το 2014 την Clara López και για δυο φορές τον Gustavo Petro - Λίστα Αξιοπρέπειας (Γκουστάβο Πέτρο, πρώην -ως τη διάλυσή της μέλος της οργάνωσης ανταρτών M19, νυν οικολόγου που έχει ταχθεί υπέρ ενός νέου οικονομικού μοντέλου, το οποίο θα βασίζεται στην «πράσινη» ενέργεια και στις ΑΠΕ).

ℹ️  Δείτε ιστορικά στοιχεία +ενημέρωση από την ιστοσελίδα, επίσης ντοκουμέντα, προγραμματικές θέσεις, ποίηση, λαϊκή μουσική και πολλά ακόμη

Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις του Κολομβιανού-Λαϊκού Στρατού
FARC-EP Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia-Ejército del Pueblo

Επειδή (βοηθούντων και των αστικών ΜΜΕ & ΜΚΔ) υπάρχουν αρκετά σκοτεινά σημεία για τη συγκεκριμένη οργάνωση -που συνήθως διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα σύντομο ιστορικό του κινήματος
Πρόκειται (όπως ήταν τουλάχιστον «στις δόξες» της) για αντάρτικη οργάνωση με δηλωμένο στόχο τον «τερματισμό των κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών ανισοτήτων, την  στρατιωτική και οικονομική επέμβαση των ΗΠΑ στην Κολομβία μέσω της ίδρυσης ενός μαρξιστικού-λενινιστικού και “βολιβαριανού” κράτους».
Με δράση -αντάρτικο πόλεμο και συμβατική τακτική μάχη, βασικά στις αγροτικές περιοχές και στηρίγματα σε πόλεις ειδικά όπου επικρατεί η ακραία φτώχεια και η περιθωριοποίηση.

Θεωρούνται τρομοκρατική οργάνωση τόσο από το επίσημο αστικό κράτος της Κολομβίας, όσο και από άλλες 31 χώρες του κόσμου, μεταξύ των οποίων σύσσωμη η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς επίσης η Χιλή, το Περού, ο Καναδάς και –φυσικά ο αρχιτρομοκράτης και διεθνής γκάνγκστερ οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Κάποιες άλλες κυβερνήσεις το θεωρούν εσωτερικό ζήτημα της Κολομβίας και την ταξινομούν ως «παράτυπη» ή «αντιμαχόμενη» ομάδα.

ℹ️  Για να έχουμε μια εικόνα της γεωγραφίας και των αποστάσεων στη χώρα, να πούμε πως έχει έκταση 1.141.748 km² (26^η σε έκταση χώρα της Γης~9 Ελλάδες και είναι η μοναδική χώρα της Νότιας Αμερικής που έχει ακτές σε Ατλαντικό και σε Ειρηνικό Ωκεανό) με πληθυσμό πάνω από 50 εκατομμύρια.
Χωρίζεται σε 5 μεγάλες φυσικές περιοχές, που απλώνονται και στις γειτονικές χώρες (οροσειρά των Άνδεων, παράλια -Ειρηνικού και Καραϊβικής Θάλασσας, τα llanos-llanuras (λιβάδια-πεδιάδες) και το μεγάλο τροπικό δάσος του Αμαζονίου.
Είναι η 2^η σε βιοποικιλότητα χώρα στον κόσμο με 54.871 καταγραμμένα είδη
Έχει έναν πολυπολιτισμικό πληθυσμό, που αντικατοπτρίζει την επιρροή της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, γηγενών λαών και αφρικανών σκλάβων και τα μεταναστευτικά κύματα από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή κατά τον 20ο αιώνα.

Ιστορία: Επισήμως οι Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας, FARC, ξεκίνησαν τις δραστηριότητές τους ως κίνημα το 1966, τη χρονιά που πρόεδρος της Κολομβίας ήταν ο Guillermo León Valencia Muñoz, συντηρητικός –φασιστοειδές για τα δικά μας δεδομένα, δικηγόρος.
Ωστόσο, ο σχηματισμός της αντάρτικης οργάνωσης είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς ομαδικών μετασχηματισμών που προέκυψαν ως αποτέλεσμα κοινωνικών αγώνων μεταξύ των λαϊκών κινημάτων και της αστικής τάξης, της εγκατάλειψης των αγροτών από το επίσημο κράτος και της παραβίασης των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Οι ρίζες των λεγόμενων «ανατρεπτικών» ομάδων, στα όρια του νόμου ή τελείως παράνομες, βρίσκονται στους αγροτικούς αγώνες που σημειώθηκαν τις πρώτες 10ετίες του 20ού αιώνα.
Η παραβίαση κάθε ίχνους ελευθερίας των αγροτών από το αστικό κράτος τους ώθησε στην υπεράσπιση της ύπαρξής τους και της ζωής τους μέσω της δικής τους δικαιοσύνης, δημιουργώντας τις λεγόμενες ομάδες αυτοάμυνας.

Ο σχηματισμός αυτών των αγροτικών οργανώσεων ενείχε ένα σημαντικό συστατικό για την ενοποίησή τους και την δημιουργία αυτού που είναι γνωστό ως αντάρτικο.
Εκείνη την εποχή, η σκέψη των Μαρξ-Ένγκελς εξαπλωνόταν ήδη σ΄ όλη την Ευρώπη και στη Λατινική Αμερική δημιουργούνταν  οι πρώτοι πυρήνες, με την Κολομβία να είναι «πρόσφορη» χώρα δεδομένου ότι τα ήδη έντονα αντιαμερικανικά αισθήματα του λαού τροφοδοτήθηκαν μετά τη βίαια απόσχιση του Παναμά το 1903 –με τα όπλα των ΗΠΑ (ήδη το 1904, η αμερικανική κυβέρνηση εξαγόρασε τα γαλλικά δικαιώματα και μια λωρίδα γης -μήκος 50 μίλια, πλάτος 10 για τη διώρυγα, που ξεκίνησε το 1907)
Η επέκταση αυτής της κομμουνιστικής ιδεολογίας, είχε να κάνει και με κοινωνικά αίτια -ανισότητα, φτώχεια και διαφθορά, που είχαν σα βάση τους το ίδιο το αστικό κράτος.
Βέβαια η ίδια η κοινωνική σύνθεση και το ιδεολογικό επίπεδο, με αναφορές συχνά ξένες προς τον επιστημονικό σοσιαλισμό, αποτέλεσε από τότε την αχίλλειο φτέρνα του κινήματος (όπως και σε όλη τη Λατινική Αμερική), έτσι αυτές τις οργανώσεις, κέρδιζαν βασανιστικά οπαδούς μέρα τη μέρα, εν μέσω εσωτερικού κατακερματισμού και αόριστων ιδεολογικών θεμελίων, με μόνο κοινή παράμετρο την «κοινωνική ισότητα», χωρίς θέση για κατάργηση του αστικού κράτους, χωρίς κόμμα νέου τύπου κλπ. κλπ

9-Απρ-1948 |>La Violencia<|- Παρόλο που υπήρχαν ήδη σημάδια ταξικής βίας στην Κολομβία, στις 9-Απρ-1948 η ιστορία σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του φιλελεύθερου ηγέτη και προεδρικού υποψηφίου Jorge Eliécer Gaitán, όταν εξαπολύθηκε το μεγαλύτερο κύμα δολοφονιών με απερίγραπτες σφαγές σε όλη τη χώρα.
Η ηγεσίες των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων -φιλελεύθερων και συντηρητικών, φοβούμενες και τον ίσκιο τους, δημιούργησαν παράνομες ένοπλες ομάδες από οπαδούς τους και κοινούς εγκληματίες, που επιτίθεντο σε όποιον θεωρούσαν αντίπαλο ιδεολογικά αλλά και φυλετικά (ιθαγενείς).
Μεταξύ αυτών των οργανώσεων ξεχώρισε στο λεγόμενο «φιλελεύθερο αντάρτικο» (guerrilla liberal) ένας νεαρός πολυτεχνίτης- φιλελεύθερος από την παράδοση, ο Pedro Antonio Marín, γνωστός με το ψευδώνυμο «Tirofijo» (από την ικανότητά του στο σημάδι) και επίσης ως Manuel Marulanda Vélez (όνομα προς τιμήν ενός κομμουνιστή ηγέτη που δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια της La Violencia).

ℹ️  Συν-ίδρυσε με τον Jacobo Arenas (Luis Morantes), το FARC-EP και ανήκε στη διοίκηση (Γραμματεία του) ως το θάνατό του το 2008

Το «φιλελεύθερο αντάρτικο» χωρίστηκε σε «καθαρούς» (liberales limpios) και «κοινούς» (liberales communes) –οι δεύτεροι με σπέρματα  κομμουνιστική ιδεολογίας.
Οι πρώτοι παρέδωσαν τα όπλα τους όταν ο Gustavo Rojas Pinilla (στρατιωτικός -πρόεδρος της Κολομβίας) τους έδωσε εγγυήσεις αμνηστίας το 1953, ενώ οι «κοινοί» αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα και εξαπλώθηκαν σε διάφορα μέρη της χώρας.
Νοτιοανατολικά, με σύμβολο αντίστασης τον Juan de Jesús Franco, στα νότια -προς Κόρδοβα, ο Julio Guerra και στα ΒΔ της Cundinamarca, ο Saúl Fajardo, ενώ στα νότια προς Tolima, σχηματίστηκαν δύο φράξιες μια φιλελεύθερη, υπό την ηγεσία των αδελφών «Loaiza», του José María Oviedo (“Mariachi” ) και μια δεύτερη με κομμουνιστικές αναφορές, με επικεφαλής τον Isauro Yosa (“Mayor Lister”) και τον Jacobo Prías Alape (“Charro Negro”), όπου πήρε μέρος και ο Manuel Marulanda Vélez (“Tirofijo”).
Μερικά χρόνια αργότερα συνελήφθη ο «Mayor Lister», ο «Negro Charro» αποστρατεύτηκε από την ένοπλη πάλη, ενώ ο «Tirofijo» συνέχισε με ενέδρες, επιθέσεις και απαγωγές.

Σύμφωνα με το FARC:
«Η ειρήνη που “προσέφερε” ο στρατηγός Rojas Pinilla ήταν ουσιαστικά μια απαίτηση για παράδοση χωρίς όρους, βάσει υποσχέσεων που δεν τηρήθηκαν ποτέ.
Πολλοί από τους αντάρτες που παρέδωσαν τα όπλα, όπως ο Guadalupe Salcedo, σκοτώθηκαν –με τους δολοφόνους να παραμένουν ατιμώρητοι»

Επιχείρηση Marquetalia: Στις 18-Μαΐου-1964, υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Hernando Currea Cubides, διοικητή της 6ης Ταξιαρχίας, ξεκίνησε η ανάπτυξη του Σχεδίου LASSO (Latin American Security Operation – Επιχείρηση Ασφαλείας της Λατινικής Αμερικής) ή της «Επιχείρησης Κυριαρχίας» (Operación Soberanía) κατά των περιοχών αυτοάμυνας των αγροτών στην Κολομβία.

σσ |>
LASSO |> δόγμα «εθνικής ασφάλειας» που εκπονήθηκε από εμπειρογνώμονες του ΥπΕθΑ των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον ως τακτική προσαρμογή στο πεδίο της μάχης και προσαρμόστηκε από το ΓΕΣ του Εθνικού Στρατού (Ejército Nacional) και τον Υπουργό Άμυνας Alberto Ruiz Novoa, απαρχή και της μεγάλης μάχης εναντίον των ανταρτών της Marquetalia ~250km ΝΑ της Μπογκοτά )
Το σχέδιο συνιστούσε «εκτέλεση προγραμμάτων στρατιωτικής βοήθειας για τη Λατινική Αμερική» που πλαισιώθηκε από τη νέα στρατιωτική στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών τη δεκαετία του 1960 –μετά την επανάσταση στην Κούβα, η οποία έγινε γνωστή ως «δόγμα εθνικής ασφάλειας».
Η κυβέρνηση ακροβόλισε 16.000 εξοπλισμένους σαν αστακούς άνδρες, με ελικόπτερα, αεροπλάνα πυροβολικό, ειδικές ρουκέτες (όλα «αμερικανικής κατασκευής και προέλευσης) για να θέσει τέρμα στις λεγόμενες Repúblicas Independientes – «Ανεξάρτητες Δημοκρατίες» (αντάρτικα αποσπάσματα) που, εκτός από τη «Marquetalia», βρίσκονταν στις περιοχές του Guayabero, Pato (chaparral), Natagaima και Riochiquito.
Για να αποκρούσει την επίθεση, η τότε ομάδα αυτοάμυνας είχε την άνευ όρων υποστήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο έστειλε τον Jacobo Arenas, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και που αργότερα θα γινόταν ένας από τους κορυφαίους ηγέτες της ανταρτικής ομάδας.

Κατά τη διάρκεια των μαχών στην περιοχή Marquetalia (200km ΒΔ της πρωτεύουσας) στις 20 –Ιουλ-1964, η οργάνωση έβγαλε διακήρυξη για «το αγροτικό πρόγραμμα των ανταρτών», που με την πάροδο του χρόνου έγινε το επίσημο αγροτικό πρόγραμμα του FARC.
Από την ίδια χρονιά, η ανάπτυξή του μετώπου είναι τέτοια που παύει να βρίσκεται στο στάδιο της αυτοάμυνας και εδραιώνεται σαν πραγματικό – οργανωμένο αντάρτικο.

Νότιο μπλοκ: Μετά την κατάληψη της Marquetalia, οι επιχειρήσεις συνεχίστηκαν σε άλλες περιοχές όπου υπήρχε αντάρτικη παρουσία: το Riochiquito (Cauca) και το El Pato (Caquetá).
Εν τω μεταξύ, οι πυρήνες των αγροτών που άντεξαν στις επιθέσεις των κυβερνητικών δυνάμεων, δημιούργησαν μικρές αντάρτικες κινητές ομάδες σε άλλες περιοχές με παράδοση αγώνων και αγροτικής οργάνωσης.

Το 1965 συγκλήθηκε η Primera Conferencia Guerrillera (πρώτη συνδιάσκεψη του αντάρτικου), στην οποία έγινε απολογισμός δράσης και καθορίστηκαν στρατιωτικά, πολιτικά, οργανωτικά, εκπαιδευτικά και προπαγανδιστικά πλάνα.
Σε αυτή τη συνάντηση, το κίνημα υιοθετεί το όνομα “Bloque Sur» (Νότιο Μπλοκ) επειδή βρίσκεται στα νότια του τμήματος Tolima, στη συμβολή των τμημάτων Huila, Valle και Cauca.
Μεταξύ 25-Απρ και 15-Μαι-1966, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη συνδιάσκεψη, όπου  ανταρτών», όπου το «Νότιο Μπλοκ» ανασυγκροτείται σες Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας (FARC), με τη συμμετοχή 350 μαχητών.

Στο πλαίσιο αυτής της νέας στρατηγικής, η δράση, ως αντάρτικο «χτυπάω και μετακινούμαι», έχουν δημιουργηθεί έξι βασικοί πυρήνες που διοικούνται από: Manuel Marulanda Vélez, Jacobo Arenas, Rigoberto Lozada (“Joselo”), Carmelo López, Rogelio Díaz, José de Jesús Rivas (ονομαζόμενος και “Cartagena”- «ο Καρχηδόνιος») και βέβαια του Ciro Trujillo.
Ο τελευταίος (υπαρχηγός τότε του κινήματος) συγκέντρωσε όλες τις αντάρτικες δυνάμεις (εκτός από εκείνες των Marulanda και Joselo) στο Quindío, όπου εντοπίστηκαν από τον κυβερνητικό στρατό που τους προκάλεσε σοβαρότατο πλήγμα από το οποίο δεν θα ανακάμψουν πριν το 1974.

ℹ️   Στο μεταξύ ο Manuel Marulanda Vélez, “Tirofijo” ανέλαβε τη διοίκηση του αντάρτικου (FARC).
Σε αντίθεση με τα αντάρτικα κινήματα που σχηματίστηκαν σε άλλες χώρες, αυτά της Κολομβίας χαρακτηρίζονταν από ένα μείγμα ιδεολογίας και  πολιτικής των παραδοσιακών συντηρητικών  κομμάτων με ένα είδος επαναστατικής δράσης (φυσικά με αιτήματα που δεν έβγαιναν έξω από το κατεστημένο και πολύ περισσότερο από το αστικό κράτος) .
ℹ️  Από τότε, πάντως το FARC αυξάνεται συνεχώς αριθμητικά σε πολλά μέτωπα με συνεχή εδαφική επέκταση, επεξεργαζόμενο τη στρατιωτική και πολιτική στρατηγική του.
Θα μείνει ως το παλαιότερο και πιο σημαντικό αντάρτικο στην Κολομβία και τον κόσμο, πρωταγωνιστής στα πιο σημαντικά κεφάλαια της κολομβιανής ιστορίας.
Και όταν λέμε στον κόσμο, δεν εννοούμε φυσικά την Κούβα: Το νησί της επανάστασης, είχε ήδη κάνει τις επιλογές του, αναδεικνύοντας το ΚΚ αιχμή του δόρατος στη δράση του
🔻  Στο ακρωνύμιο FARC, τον Μάιο του 1982 προστίθεται το EP (Ejército del Pueblo –Λαϊκός Στρατός), που σύμφωνα με το FARC σημαίνει:
«Βαθιά επανεξέταση των στρατιωτικών μας ενεργειών: για πρώτη φορά, από τότε που ο επαναστάτης αντάρτης εμφανίστηκε στη Marquetalia με την 7^η διάσκεψη έδωσε στο κίνημα μια σαφή επιχειρησιακή και στρατηγική αντίληψη για έναν επαναστατικό στρατό, που σηματοδότησε την αναπροσαρμογή όλων των μηχανισμών του διοίκησης και πράξης»

Επιτέλους "ειρήνευση"

Η Fuerza Alternativa Revolucionaria del Común (Εναλλακτική Επαναστατική Δύναμη – FARC) είναι κολομβιανό πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 2017, όταν το μέτωπο των ανταρτών με το ίδιο ακρωνύμιο και όνομα -FARC που αγωνιζόταν από το 1964 υπέγραψε ειρηνευτική συμφωνία με την κυβέρνηση του Juan Manuel Santos το 2016.
Επικεφαλής φαίνεται Rodrigo Londoño και ιδεολογικά διακηρύσσει τοn (Μπολιβαριανό) Μαρξισμό-λενινισμό, τον Κομμουνισμό (!) τον αντικαπιταλισμό, τον αγώνα για την ισότητα των γυναικών και πολλά άλλα, ταυτιζόμενο με άλλα κόμματα και κινήματα της Λατινικής Αμερικής (υπάγεται και στο Φόρουμ Σάο Πάολο Foro de São Paulo) και έχει 5+5 εκπροσώπους σε Βουλή (5/172) και Γερουσία (5/108)

Το σημερινό λογότυπο της FARC

Οι «ειρηνευτικές» διαπραγματεύσεις άρχισαν το Σεπτέμβρη του 2012 και πραγματοποιήθηκαν στο Όσλο και την Αβάνα, για την υπογραφή της «Συμφωνίας για την Τελική Λύση της Σύγκρουσης» (Μπογκοτά 24- Νοε-2016) και στη συνέχεια οι πρώην αντάρτες ξεκίνησαν μια μεταβατική περίοδο στην πολιτική ζωή που «ολοκληρώθηκε» στα τέλη Αυγούστου του 2017, ενώ επικριτές των συμφωνιών προσέφυγαν στο Συνταγματικό Δικαστήριο.

Ιδρυτικό Συνέδριο: Διεξήχθη στη Μπογκοτά από τις 28 έως τις 31 Αυγούστου 2017 με τη συμμετοχή χιλιάδων αντιπροσώπων (πρώην αντάρτες, στρατιώτες και μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κολομβίας ), περίπου 200 άτομα από διάφορους τομείς της κολομβιανής κοινωνίας και 10άδες προσκεκλημένους από άλλες χώρες, κυρίως από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική

Το κλείσιμο του συνεδρίου και η παρουσίαση του νέου κόμματος έγινε την 1^η  Σεπτέμβρη, με πολιτιστική και μαζική πολιτική εκδήλωση στην κεντρική πλατεία Bolívar της κολομβιανής πρωτεύουσας με συμμετοχή 10.000 λαού (άλλες πηγές μιλάνε για πάνω από 30.000).
Στην ομιλία του, ο Rodrigo Londoño ανέπτυξε την πρόταση «για μια μεταβατική εθνική κυβέρνηση 2018-2022»

📍  Δείτε και –Ριζοσπάστης: Για τις εξελίξεις στην Κολομβία

Το 2019 (με βίντεο που αναρτήθηκε στις 29-Αυγ-2019), ο δεύτερος στην ιεραρχία των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων Κολομβίας-Λαϊκός Στρατός (FARC-EP) (FARC-EP) Iván Márquez ανακοίνωσε ότι ξαναπαίρνει τα όπλα μαζί σε άλλους ηγέτες των ανταρτών, καταγγέλλοντας την αθέτηση από την πλευρά της αστικής κυβέρνησης της συμφωνίας ειρήνης του 2017.

«Ανακοινώνουμε στον κόσμο ότι ξεκίνησε η δεύτερη Marquetalia [ιστορικό λίκνο της εξέγερσης στη δεκαετία του 1960], εξ ονόματος του οικουμενικού δικαίου των λαών να παίρνουν τα όπλα για να εξεγερθούν ενάντια στην καταπίεση», αναφέρει στο βίντεο, φορώντας πράσινη στολή παραλλαγής, στο πλευρό των Santrich και Hernán Darío Velásquez (επονομαζόμενος και El Paisa) και «τη συνέχιση των επιχειρήσεων των ανταρτών σε απάντηση της προδοσίας από το κράτος των συμφωνιών ειρήνης της Αβάνας» που είχαν οδηγήσει στον αφοπλισμό το 2017 περίπου 7.000 ανδρών και γυναικών μαχητών των FARC.

(και παρακάτω)
«Η απάτη, η διπλοπροσωπία και η δολιότητα, η μονομερής τροποποίηση του κειμένου της συμφωνίας, η μη εφαρμογή των δεσμεύσεών του εκ μέρους του κράτους, οι δικαστικές διευθετήσεις και η ανασφάλεια μας αναγκάζουν να ξαναπάρουμε τα όπλα», σημείωσε στο μήνυμα του ο Ιβάν Μάρκες και πρόσθεσε: «Δεν ηττηθήκαμε ποτέ, ούτε ιδεολογικά, είναι γι΄αυτό που ο αγώνας συνεχίζεται», υπογραμμίζοντας ότι θα επιδιώξει να συντονιστεί με τον ELN (Στρατός Εθνικής Απελευθέρωσης), τη δεύτερη κολομβιανή ανταρτική οργάνωση, που εξακολουθεί να είναι ενεργή.
Από την πλευρά της, η δεξιά φιλοαμερικανική κυβέρνηση του Ιβάν Ντούκε χαρακτήρισε «πολύ ανησυχητική» αλλά όχι και απροσδόκητη την εξέλιξη, μάλιστα ανακοίνωσε από το προεδρικό μέγαρο: «Διέταξα τη συγκρότηση μιας ειδικής μονάδας ώστε να καταδιώξουμε αυτούς τους εγκληματίες με ενισχυμένες δυνατότητες πληροφόρησης, έρευνας και κινήσεων σε όλο το έδαφος της Κολομβίας».

Στις 9-Δεκ-2019 κορυφώνεται η μεγάλη διαδήλωση με πανεθνική απεργία που ξεκίνησε από τις 21 Νοέμβρη με συμμετοχή εκατομμυρίων εργαζομένων), οργανωμένη από την Εθνική Επιτροπή της Απεργίας (Comité Nacional del Paro), που αποτελείται από συνδικαλιστικές οργανώσεις όλων των κλάδων, από ενώσεις αγροτών, ιθαγενών, φοιτητών και ένα ευρύ σύνολο κοινωνικών οργανώσεων, με μεγάλη συναυλία στην Μπογκοτά και άλλες μεγάλες πόλεις για τη ζωή και την ειρήνη διεκδικώντας δημόσια Εκπαίδευση και Υγεία, Πρόνοια, υποδομές, να διαλυθούν οι φονικές μονάδες αντιμετώπισης ταραχών της αστυνομίας (ESMAD), που ευθύνονται για τη βάρβαρη καταστολή και απαιτώντας να εφαρμοστεί από την κυβέρνηση η συμφωνία ειρήνης με τους αντάρτες και να σταματήσουν οι δολοφονίες λαϊκών αγωνιστών, «που έχουν γίνει σχεδόν καθημερινότητα

📍  Ριζοσπάστης Μάης 2021: Νέα μέρα εθνικής απεργίας - Αλληλεγγύη από το ΚΚΕ στον αγωνιζόμενο λαό και το Κολομβιανό ΚΚ

AGC ή "Clan του κόλπου"

Το Κολομβιανό Δίκτυο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ειρηνικού (ΜηΚυΟ Reddhhpac) και η πλατφόρμα Juventud Paz καταγγέλλουν συνεχείς εισβολές ετερόκλητων ομάδων: ένστολων  μελών του Εθνικού με κόκκινα -μαύρα περιβραχιόνια προσδιοριζόμενοι ως αντιφρονούντες των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας-Λαϊκός Στρατός (FARC-EP), μέλη των παρακρατικών Autodefensas Gaitanistas de Colombia (AGC) ή του Στρατού του Reddhhpac
(σσ)
AGC ή Clan του κόλπου: μεγάλη και πολύπλοκα δομημένη ομάδα –η κυβέρνηση την κατηγορεί ως συνδεμένη με το εμπόριο ναρκωτικών, με  σημαντικό αριθμό μαχητών [~4.000] +πάνω από  3.000 που συνελήφθησαν ή σκοτώθηκαν τα τελευταία χρόνια με παρουσία σε 257 δήμους της χώρας. Οι Δυνάμεις Αυτοάμυνας AGC εξέφρασαν την υποστήριξή τους στην πανεθνική απεργία του Μαΐου …(βλ. και video)
«Απορρίπτουμε τις εγκληματικές ενέργειες των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας, ειδικά της Αστυνομίας, οι οποίες καταστέλλουν με υποκινούμενη βία την κοινωνική διαμαρτυρία».
«Υποστηρίζουμε τα απλά λαϊκά αιτήματα, δεν αδιαφορούμε για τους λαϊκούς αγώνες»
Καταγγέλλουμε τις δυνάμεις ασφαλείας, που αντί να εφαρμόζουν τις καθολικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με κατάχρηση εξουσίας και χρήση των θανατηφόρων όπλων που έχουν στη διάθεσή τους,  πυροβολούν τον άοπλο λαό.
Τέλος, ζήτησαν από τις κρατικές δυνάμεις να εγγυηθούν τη λαϊκή κινητοποίηση: «Η συντριπτική πλειοψηφία της διαμαρτυρίας ήταν ειρηνική και πρέπει να προστατευθεί από τις αρχές, καθώς είναι συνταγματικό δικαίωμα».