47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ 1η μέρα: Κοσμοπλημμύρα και πλούσιο πολιτικό-πολιτιστικό πρόγραμμα

Άνοι­ξε τις πύλες της η κόκ­κι­νη πο­λι­τεία
Ένα με­γά­λο ξέ­σπα­σμα της νε­ο­λαί­ας που τολμά, που αμ­φι­σβη­τεί και αγω­νί­ζε­ται

Χρό­νια είχε να δει η Ατ­τι­κή τέ­τοια ογκώ­δη με­τα­κί­νη­ση νέων αν­θρώ­πων, μια μέρα όπως η Πέμ­πτη. Κι όμως, το 47ο Φε­στι­βάλ ΚΝΕ – «Οδη­γη­τή», που άνοι­ξε χτες τις πύλες του, έμελ­λε να απο­τε­λέ­σει πόλο έλξης για δε­κά­δες χι­λιά­δες νε­ο­λαί­ους από όλη την Ατ­τι­κή που από νωρίς κα­τέ­κλυ­σαν το Πάρκο Τρί­τση στην καρ­διά της Δυ­τι­κής Αθή­νας.
Ήταν ένα μα­ζι­κό νε­α­νι­κό ξέ­σπα­σμα, μια ανάσα, που δεί­χνει ότι η νε­ο­λαία που ερ­γά­ζε­ται, που σπου­δά­ζει, που πη­γαί­νει στο σχο­λείο μπο­ρεί να δώσει διέ­ξο­δο στην αμ­φι­σβή­τη­σή της, να συ­να­ντη­θεί με την πρω­το­πό­ρα δράση και την πο­λι­τι­κή του ΚΚΕ.

Αυτό φά­νη­κε, άλ­λω­στε, από την πρω­τό­γνω­ρη συμ­με­το­χή σε όλες τις συ­ζη­τή­σεις στις σκη­νές και τα στέ­κια του Φε­στι­βάλ.
Συ­ζη­τή­σεις που μπο­ρεί να γί­νο­νταν ταυ­τό­χρο­να, κι όμως όλες έσφυ­ζαν από νέους και νέες που ψά­χνουν απα­ντή­σεις, που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται, που ανα­ζη­τούν, που βλέ­πουν ότι «δεν πάει άλλο», ότι «κάτι πρέ­πει να γίνει». Συ­ζη­τή­σεις που απο­τυ­πώ­νουν την εμπι­στο­σύ­νη του ερ­γα­τό­κο­σμου και της νε­ο­λαί­ας στο ΚΚΕ και στις θέ­σεις του.
Σε κάθε βήμα του ο επι­σκέ­πτης, από τη μία πύλη μέχρι την άλλη έβλε­πε νέους να συ­να­ντιού­νται με φί­λους και συ­ντρό­φους τους, να τα λένε μετά από καιρό. Κα­θέ­νας είχε να πει για έναν γνω­στό του, παλιό συμ­φοι­τη­τή, παλιό συ­νά­δελ­φο που είχε να τον δει χρό­νια, με το Φε­στι­βάλ να απο­δει­κνύ­ε­ται και φέτος ση­μείο ανα­φο­ράς της νε­ο­λαί­ας. Νέοι άν­θρω­ποι, που χαί­ρο­νται καθώς επι­τέ­λους μπο­ρούν να απο­λαύ­σουν ποιο­τι­κό καλ­λι­τε­χνι­κό πρό­γραμ­μα, να συ­ζη­τή­σουν, να ανταλ­λά­ξουν από­ψεις σε ένα πε­ρι­βάλ­λον που το νιώ­θουν ολό­δι­κό τους, και μά­λι­στα χωρίς το άγχος της διά­δο­σης του ιού, αφού από πα­ντού γι­νό­ταν αντι­λη­πτό ότι η ΚΝΕ δεν αφή­νει τί­πο­τα στην τύχη του.

«Να ζεις, να τολ­μάς, να προ­χω­ράς. Για την κοι­νω­νία της πραγ­μα­τι­κής ελευ­θε­ρί­ας, τον Σο­σια­λι­σμό»: Με το σύν­θη­μα αυτό του φε­τι­νού Φε­στι­βάλ να δίνει το στίγ­μα, οι εκ­δη­λώ­σεις συ­νε­χί­ζο­νται σή­με­ρα και αύριο, απο­τε­λώ­ντας σάλ­πι­σμα αντε­πί­θε­σης στη νε­ο­λαία, για τους αγώ­νες που έχει μπρο­στά της μαζί με την ερ­γα­τι­κή τάξη και τον λαό.

🔻 Κο­ρυ­φώ­νο­νται αύριο Σάβ­βα­το 25 Σε­πτέμ­βρη στις 20.30 με τη με­γά­λη πο­λι­τι­κή συ­γκέ­ντρω­ση, όπου θα απευ­θύ­νει χαι­ρε­τι­σμό ο Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπα­τιέ­λος, και θα μι­λή­σει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δη­μή­τρης Κου­τσού­μπας.

«Σαν να βγή­κα­με στο ξέ­φω­το απ’ τη νύχτα… Επι­τέ­λους ανα­σά­να­με!»

🔹 «Επι­τέ­λους νιώ­θεις ότι αρ­χί­ζεις να ανα­πνέ­εις, ότι είσαι πραγ­μα­τι­κά ελεύ­θε­ρος, ότι υπάρ­χει φως, αι­σιο­δο­ξία».
🔹 «Πόσο καιρό εί­χα­με να πάμε σε μία καλή συ­ναυ­λία, να δούμε τό­σους χι­λιά­δες νέους, εκ­θέ­σεις. Να ση­κώ­σου­με κε­φά­λι από υπο­λο­γι­στή και κι­νη­τό».
🔹 «ΚΝΕ παι­διά! Δύ­να­μη!». «Ήρ­θα­με εδώ και θα φύ­γου­με αι­σιό­δο­ξοι ότι μπο­ρού­με να κα­τα­κτή­σου­με τα όνει­ρά μας».
Από κάθε πύλη ξε­χύ­νο­νται μέσα στην απέ­ρα­ντη κόκ­κι­νη πο­λι­τεία αν­θρώ­πι­να πο­τά­μια, με τους νέους και τις νέες, παι­διά του Γυ­μνα­σί­ου και του Λυ­κεί­ου, φοι­τη­τές, νέους ερ­γα­ζό­με­νους και ερ­γα­ζό­με­νες να κυ­ριαρ­χούν δί­νο­ντας ζω­ντά­νια σε κάθε σκηνή, στις πλού­σιες εκ­θέ­σεις, στα πε­ρί­πτε­ρα πα­ντού.

🔹 Στο φοι­τη­τι­κό στέκι ο Μα­νώ­λης, ο Χρή­στος και ο Σταύ­ρος, 18χρο­να παι­διά οι δύο πρώ­τοι φέτος πέ­ρα­σαν στις σχο­λές που ήθε­λαν ο δεύ­τε­ρος θα ξα­να­δώ­σει, για δεύ­τε­ρη φορά έρ­χο­νται στο Φε­στι­βάλ της ΚΝΕ στο Πάρκο Τρί­τση. «Εί­χα­με έρθει την τε­λευ­ταία φορά πριν από δύο χρό­νια και εί­χα­με πάθει πλάκα. Μας το έλε­γαν τα παι­διά της ΚΝΕ στο σχο­λείο και δεν πι­στεύ­α­με τα όσα γί­νο­νταν εδώ. Εί­χα­με φύγει και νιώ­θα­με ότι εί­μα­στε έτοι­μοι να κα­τα­κτή­σου­με τα όνει­ρά μας. Με αυτήν την παν­δη­μία δεν πι­στεύ­α­με ότι θα ξα­να­γί­νει.
Αλλά ΚΝΕ είναι αυτή. Δύ­να­μη παι­διά, τε­λεί­ω­σε!», λέει ο Μα­νώ­λης, ενώ ο Χρή­στος συ­μπλη­ρώ­νει: «Επι­τέ­λους να πάμε σε μία συ­ναυ­λία να ξα­να­βρε­θού­με με χι­λιά­δες ακόμα νέους να πά­ρου­με ζωή ο ένας από τον άλλον. Δεν βγαί­νει άλλο έγκλει­στοι. Μια στον υπο­λο­γι­στή. Μια στο κι­νη­τό και άντε σε καμία κα­φε­τέ­ρια ή μπα­ρά­κι…».
Ο Σταύ­ρος μάς λέει με τη σειρά του: «Οταν έμαθα ότι θα γίνει φέτος το Φε­στι­βάλ να πω την αλή­θεια πε­ρί­με­να πώς και πώς να ξε­κι­νή­σει. Να ξα­να­ζή­σω και να ξα­να­νιώ­σω όλα αυτά που έζησα την τε­λευ­ταία φορά που ήρθα. Ολη αυτήν την έντα­ση και τον εν­θου­σια­σμό. Το κα­νο­νί­σα­με με τους φί­λους και νά­μα­στε. Ομως είναι ακόμα κα­λύ­τε­ρα από όσο πε­ρί­με­να. Μου φαί­νε­ται ότι είναι ακόμα πιο πλού­σιο. Πέ­ρα­σα Φυ­σι­κό και όταν ανοί­ξουν τα πα­νε­πι­στή­μια σί­γου­ρα θα είμαι με τα παι­διά της ΚΝΕ. Ημουν μαζί τους στις μα­θη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις μέσα στην παν­δη­μία. Συμ­με­τεί­χα στα πε­ρισ­σό­τε­ρα κα­λέ­σμα­τα. Εβλε­πα ότι μέσα στην παν­δη­μία δεν το έβα­ζαν κάτω και προ­σπα­θού­σα να μην το βάλω ούτε εγώ. Ισως το σκε­φτώ κα­λύ­τε­ρα να βάλω και εγώ το δικό μου λι­θα­ρά­κι σε όλο αυτό από μέσα. Δεν ξέρω θα δω».

🔹 Ο Βαγ­γέ­λης 29 ετών ιδιω­τι­κός υπάλ­λη­λος σε με­γά­λο pet shop βρι­σκό­ταν στην έκ­θε­ση για την Πα­ρι­σι­νή Κομ­μού­να. «Επι­τέ­λους νιώ­θεις ότι αρ­χί­ζεις να ανα­πνέ­εις, ότι είσαι πραγ­μα­τι­κά ελεύ­θε­ρος, ότι υπάρ­χει φως, αι­σιο­δο­ξία. Μόλις μπή­κα­με στο χώρο του Φε­στι­βάλ ήταν σαν να βγή­κα­με στο ξέ­φω­το από τη νύχτα. Και το λέω αντι­κει­με­νι­κά, γιατί δεν είμαι σύ­ντρο­φος, ακόμα του­λά­χι­στον. Η ΚΝΕ, το ΚΚΕ είναι πρω­το­πο­ρία πώς να το κά­νου­με; Προ­σπα­θώ να πα­ρα­κο­λου­θώ όλη την επι­και­ρό­τη­τα. Πα­ρα­κο­λού­θη­σα όλη τη δράση της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Ακόμα κι αν δεν το ψη­φί­ζεις, δεν μπο­ρείς να αμ­φι­σβη­τή­σεις ότι βάζει σφρα­γί­δα σε κάθε εξέ­λι­ξη. Ακόμα και ότι φέτος μέσα στην παν­δη­μία η ΚΝΕ ορ­γά­νω­σε ξανά το με­γά­λο αυτό Φε­στι­βάλ, λες ΚΝΕ είναι αυτή. Αν δεν το έκανε η ΚΝΕ ποιος θα το έκανε».

🔹 Ο Θε­ο­δό­σης ήταν στο βι­βλιο­πω­λείο του Φε­στι­βάλ μαζί με τον 14χρο­νο γιο του, μα­θη­τή του Γ’ Γυ­μνα­σί­ου Ιλίου. Ο ίδιος είναι προ­γραμ­μα­τι­στής και όπως είπε «έχω φι­λι­κή στάση προς το ΚΚΕ. Μπο­ρεί να μην το έχω ψη­φί­σει όλες τις φορές όμως θέλω ο γιος μου να έρθει σε επαφή με την ΚΝΕ γι’ αυτό ήρ­θα­με. Θέλω να ακού­σει ποιο­τι­κό τρα­γού­δι, να δει αυτές τις εκ­θέ­σεις, τους χι­λιά­δες νέους που αγω­νί­ζο­νται για ένα κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον». Αλλά και ο μι­κρός δή­λω­σε πολύ εν­θου­σια­σμέ­νος. «Για να πω την αλή­θεια δεν ήθελα να έρθω. Δεν μου είχε μι­λή­σει κα­νείς για την ΚΝΕ. Αλλά τε­λι­κά είναι μια έκ­πλη­ξη. Και από ό,τι μου είπαν τις επό­με­νες μέρες θα έχει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο κόσμο. Εντυ­πω­σιά­στη­κα από την έκ­θε­ση που έλεγε για την επα­νά­στα­ση στη Γαλ­λία. Σί­γου­ρα θα έρ­θου­με τις επό­με­νες μέρες».

🔹 Ομως το Φε­στι­βάλ είναι μια ανάσα, αλλά και επι­βρά­βευ­ση και για τα ίδια τα παι­διά της ΚΝΕ. Ο Χρή­στος 16 ετών μα­θη­τής της πρώ­της Λυ­κεί­ου στο 1ο Λύ­κειο Ζω­γρά­φου είπε: «Είμαι πε­ρή­φα­νος που φέτος η ΚΝΕ τα κα­τά­φε­ρε και ήρ­θα­με ξανά στο Πάρκο Τρί­τση. Με όλα αυτά τα μο­να­δι­κά που συμ­βαί­νουν εδώ, νιώθω ότι είναι η μι­κρο­γρα­φία της ει­κό­νας αυτού του άλλου, του όμορ­φου κό­σμου που εμείς ονει­ρευό­μα­στε».

Με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον στην Κε­ντρι­κή Έκ­θε­ση

«150 χρό­νια από την Πα­ρι­σι­νή Κομ­μού­να… Η πρώτη έφο­δος στον ου­ρα­νό… Η ση­με­ρι­νή πάλη για να τον κα­τα­κτή­σου­με…»: Αυτό είναι το θέμα της Κε­ντρι­κής Εκ­θε­σης του 47ου Φε­στι­βάλ που δε­σπό­ζει στον χώρο δίπλα στην Κε­ντρι­κή Σκηνή, στην οποία γί­νο­νται ορ­γα­νω­μέ­νες ξε­να­γή­σεις και οι επι­σκέ­πτες πα­ρα­κο­λου­θούν με με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον.
Η εξέ­γερ­ση των κομ­μου­νά­ρων, η πρώτη στην Ιστο­ρία προ­λε­τα­ρια­κή επα­νά­στα­ση και εγκα­θί­δρυ­ση ερ­γα­τι­κής εξου­σί­ας, απο­τε­λεί με­γά­λο ιστο­ρι­κό γε­γο­νός, «το πιο υψηλό πα­ρά­δειγ­μα του πιο πε­ρί­λα­μπρου προ­λε­τα­ρια­κού κι­νή­μα­τος του 19ου αιώνα», που με­λε­τή­θη­κε ιδιαί­τε­ρα και από τους κλα­σι­κούς, τον Μαρξ, τον Εν­γκελς και τον Λένιν.
Η Πα­ρι­σι­νή Κομ­μού­να ση­μα­το­δο­τεί την πρώτη προ­σπά­θεια να πάρει την εξου­σία στα χέρια της η ερ­γα­τι­κή τάξη. Και αυτό από μόνο του ως γε­γο­νός είναι ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κό, μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει πηγή πλού­σιων συ­μπε­ρα­σμά­των, γιατί κα­ταρ­χήν ανέ­δει­ξε ήδη από τότε τη δυ­να­τό­τη­τα να ανα­τρα­πεί αυτό το σύ­στη­μα, τη δυ­να­τό­τη­τα να οι­κο­δο­μη­θεί η σο­σια­λι­στι­κή κοι­νω­νία, η ερ­γα­τι­κή εξου­σία.

Οι 72 μέρες της Κομ­μού­νας εμπνέ­ουν και σή­με­ρα για τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που πρέ­πει να έχει η επα­να­στα­τι­κή πάλη, για τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που πρέ­πει να έχει η ερ­γα­τι­κή εξου­σία.
Κι αυτά τα συ­μπε­ρά­σμα­τα είναι που ανα­δει­κνύ­ει με τον κα­λύ­τε­ρο τρόπο η έκ­θε­ση στο φε­τι­νό Φε­στι­βάλ, αξιο­ποιώ­ντας σε δυο ση­μεία της όμορ­φα βί­ντεο που προ­βάλ­λο­νται σε οθό­νες, καθώς και μια τε­ρά­στια κόκ­κι­νη ση­μαία συμ­βο­λί­ζο­ντας τη ση­μαία των κομ­μου­νά­ρων στο Δη­μαρ­χείο του Πα­ρι­σιού τον Μάρτη του 1871.

ΕΚ­ΘΕ­ΣΗ ΣΤΟ ΜΑ­ΘΗ­ΤΙ­ΚΟ ΣΤΕΚΙ
Δεν πε­ρισ­σεύ­ει κα­νείς και καμία από τον με­γά­λο αγώνα

«Επα­να­στά­της θα πει…»: Με τον τίτλο αυτό λει­τουρ­γεί στο χώρο του Μα­θη­τι­κού Στε­κιού έκ­θε­ση, η οποία απευ­θύ­νε­ται σε όλους τους μα­θη­τές – επι­σκέ­πτες του Φε­στι­βάλ, με ξε­να­γή­σεις που γί­νο­νται στη διάρ­κεια όλου του τρι­η­μέ­ρου.
Σε μία κα­τα­σκευή με μορφή βι­βλί­ου που φω­τί­ζο­νται πλευ­ρές όπως: «Τι είναι αυτό που έκανε και κάνει αν­θρώ­πους να γί­νο­νται επα­να­στά­τες..;» – «αν­θρώ­πους δια­φο­ρε­τι­κούς και άγνω­στους με­τα­ξύ τους, που έζη­σαν και ζουν σε άλλες χώρες, σε άλ­λους αιώ­νες, χτες και σή­με­ρα…» Αλλά και «τι ση­μαί­νει σή­με­ρα επα­νά­στα­ση»;

Μέσα από τα τα­μπλό του χώρου ο επι­σκέ­πτης γνω­ρί­ζε­ται με την ΚΝΕ και τον επα­να­στα­τι­κό της χα­ρα­κτή­ρα. Για την ΚΝΕ, το να είναι κα­νείς επα­να­στά­της είναι μια μάχη κα­θη­με­ρι­νή γιατί κα­νείς δεν γεν­νή­θη­κε ήρωας, γιατί – όπως ανα­γρά­φε­ται σε ένα από τα τα­μπλό – «κα­νείς δεν γεν­νιέ­ται έτοι­μος για τα με­γά­λα και τα ση­μα­ντι­κά. Κα­νέ­νας δεν φτιά­χνε­ται σε συν­θή­κες ερ­γα­στη­ρί­ου. Οι ήρωες δεν γεν­νή­θη­καν ήρωες. Εγι­ναν ήρωες μέσα στον ανυ­πο­χώ­ρη­το τα­ξι­κό αγώνα. Ολοι μας μέσα στην συλ­λο­γι­κή πρω­το­πό­ρα δράση μπο­ρού­με να το κα­τορ­θώ­σου­με. Δεν πε­ρισ­σεύ­ει κα­νείς και καμία από αυτό τον με­γά­λο αγώνα».

ΔΙΕ­ΘΝΟΥ­ΠΟ­ΛΗ
Ξανά μαζί μετά από δύο χρό­νια!

Δε­κά­δες εκ­πρό­σω­ποι Κομ­μου­νι­στι­κών Νε­ο­λαιών συ­να­ντή­θη­καν με τους επι­σκέ­πτες του Φε­στι­βάλ

Στη Διε­θνού­πο­λη – στη­μέ­νη φέτος πιο κοντά στην Κε­ντρι­κή Σκηνή – συ­να­ντή­θη­καν 25 Κομ­μου­νι­στι­κές Νε­ο­λαί­ες που παρά τις δυ­σκο­λί­ες και τους πε­ριο­ρι­σμούς τα­ξί­δε­ψαν από Ευ­ρώ­πη, Ασία, Μέση Ανα­το­λή και Αμε­ρι­κή. Συ­να­ντή­θη­καν από κοντά εδώ, στο Φε­στι­βάλ της ΚΝΕ, για πρώτη φορά από την έναρ­ξη της παν­δη­μί­ας.
Χι­λιά­δες επι­σκέ­πτες του Φε­στι­βάλ βρέ­θη­καν στη Διε­θνού­πο­λη, κο­ντο­στά­θη­καν στα πε­ρί­πτε­ρα, συ­νο­μί­λη­σαν με τους εκ­προ­σώ­πους των ΚΝ για την κα­τά­στα­ση στις χώρες τους, αγό­ρα­σαν ανα­μνη­στι­κά και σύμ­βο­λα αγώνα των λαϊ­κών κι­νη­μά­των.
Ανα­πό­σπα­στο μέρος του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού μη­νύ­μα­τος και της διε­θνι­στι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης των λαών είναι τα πε­ρί­πτε­ρα της Ελ­λη­νι­κής Επι­τρο­πής Διε­θνούς Υφε­σης και Ει­ρή­νης (ΕΕΔΥΕ) και της Ελ­λη­νι­κής Επι­τρο­πής Διε­θνούς Δη­μο­κρα­τι­κής Αλ­λη­λεγ­γύ­ης (ΕΕΔΔΑ), ενώ ως προ­έ­κτα­ση του χώρου της Διε­θνού­πο­λης το Στέκι Νέων Στρα­τευ­μέ­νων καλεί σε απο­δέ­σμευ­ση από το ΝΑΤΟ, απε­μπλο­κή από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πο­λέ­μους και σχε­δια­σμούς.

 

Το πε­ρί­πτε­ρο του Ελ­λη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου – με το κα­θιε­ρω­μέ­νο πλέον κου­βα­νέ­ζι­κο μπαρ – έγινε και φέτος ση­μείο συ­νά­ντη­σης. Ιδιαί­τε­ρο ήταν το εν­δια­φέ­ρον του κό­σμου για τα 12 χα­ρα­κτι­κά έργα του ζω­γρά­φου Τάκη Βα­ρε­λά, εμπνευ­σμέ­να από την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση, τα επι­τεύγ­μα­τα και τους αγώ­νες του κου­βα­νι­κού λαού. Σε αυτόν δια­τί­θε­νται και τα έσοδα από την πώ­λη­ση των χα­ρα­κτι­κών, σε έν­δει­ξη διε­θνι­στι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης.

Από την υπο­δο­χή στους ερ­γα­ζό­με­νους της «e-food»

«ΑΝΑΣΑ» ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΣΜΟΥ & ΨΥ­ΧΑ­ΓΩ­ΓΙΑΣ ΟΙ ΠΛΟΥ­ΣΙΕΣ ΕΚ­ΔΗ­ΛΩ­ΣΕΙΣ

«Εμείς γυρ­νά­με κα­τα­πά­νω σας των πυ­ρο­βό­λων μας την μπού­κα… »
Θερμό χει­ρο­κρό­τη­μα για την πα­ρά­στα­ση «Οι μέρες της Κομ­μού­νας» που ανέ­βα­σε η θε­α­τρι­κή ομάδα της ΚΝΕ

«Βλέ­πο­ντας πως κα­θό­λου δεν μπο­ρεί­τε να δώστε με­ρο­δού­λι αν­θρω­πιάς θα κά­νου­με δικά μας τα ερ­γο­στά­σια, είναι αρ­κε­τό αυτό για μας… Βλέ­πο­ντας πως η κυ­βέρ­νη­ση αυτή, τα όσα μας τάζει δεν τηρεί, από­φα­ση να χτί­σου­με καλή ζωή, που εμείς θα κυ­βερ­νά­με. Κι αφού η μόνη γλώσ­σα που ακού­τε είναι η βουή των κα­νο­νιών μας, τότε εμείς γυρ­νά­με κα­τα­πά­νω σας των πυ­ρο­βό­λων μας την μπού­κα»…

Τι­μώ­ντας τις κόκ­κι­νες μέρες της Κομ­μού­νας η θε­α­τρι­κή ομάδα της ΚΝΕ επέ­λε­ξε φέτος να ανε­βά­σει το θε­α­τρι­κό έργο του Μπέρ­τολτ Μπρε­χτ, «Οι μέρες της κομ­μού­νας». Πρώτη πα­ρου­σί­α­ση, στο κοινό του Φε­στι­βάλ, την Πέμ­πτη το από­γευ­μα στο θε­α­τρά­κι στο στέκι του Πο­λι­τι­σμού.
Τα «φώτα» στρέ­φο­νται στο επα­να­στα­τη­μέ­νο Πα­ρί­σι και στις έντο­νες συ­ζη­τή­σεις των κομ­μου­νά­ρων τόσο για τον παλιό κόσμο που έχει σα­πί­σει, όσο και για το μέλ­λον που εγκαι­νί­α­σε η με­γά­λη σύ­γκρου­ση της ερ­γα­τι­κής τάξης με τους εκ­με­ταλ­λευ­τές της τον 19ο αιώνα. Ο άφθα­στος ηρω­ι­σμός, ο νέος κό­σμος που ανα­τέλ­λει, αλλά και οι αμ­φι­βο­λί­ες, οι τα­λα­ντεύ­σεις είναι όλα πα­ρό­ντα στο έργο. Από τη μία, ο πα­λιός ο κό­σμος που γνω­ρί­ζει πολύ καλά πως «το θε­μέ­λιο του πο­λι­τι­σμού μας είναι η ιδιο­κτη­σία, πρέ­πει να την υπε­ρα­σπι­στού­με ένα­ντι οιου­δή­πο­τε τι­μή­μα­τος» και από την άλλη οι ερ­γά­τες του Πα­ρι­σιού που συ­νει­δη­το­ποιούν πια την απο­στο­λή της τάξης τους… «Βλέ­πο­ντας να υψώ­νε­τε πα­λά­τια και στέγη που­θε­νά για μας… Από­φα­ση να γί­νου­νε δικά μας! Οι τρώ­γλες πε­ρίσ­σε­ψαν για μας».

Και η αντα­πό­κρι­ση του κό­σμου, που γέ­μι­σε το θε­α­τρά­κι ήταν ιδιαί­τε­ρα ζεστή! Το χει­ρο­κρό­τη­μα δυ­να­τό! Τα μέλη της θε­α­τρι­κής ομά­δας με πρό­σω­πα που λά­μπουν, είναι διπλά πε­ρή­φα­να, μιας και μέσα στο κα­λο­καί­ρι η θε­α­τρι­κή ομάδα κα­τά­φε­ρε να ανα­συ­γκρο­τη­θεί και ξε­κί­νη­σαν πρό­βες διά ζώσης για να κα­τα­φέ­ρει να είναι «πιστή» για ακόμα μια χρο­νιά στο ρα­ντε­βού του Φε­στι­βάλ. Μέσα από την κα­θο­ρι­στι­κή βο­ή­θεια του σκη­νο­θέ­τη της ομά­δας Γιώρ­γου Τσα­γκα­ρά­κη, τις πλού­σιες συ­ζη­τή­σεις που συ­νό­δευαν τις πρό­βες για να κα­τα­νοη­θούν οι φο­βε­ρές εκεί­νες μέρες της Κομ­μού­νας, η θε­α­τρι­κή ομάδα τα κα­τά­φε­ρε για ακόμα μια φορά!

Στη θε­α­τρι­κή ομάδα συμ­με­τέ­χουν: Βαγ­γέ­λης Βάν­τζος, Αλέ­ξαν­δρος Βο­γδά­νος, Αθηνά Γε­ωρ­γο­πού­λου, Νίκος Γιό­φτσος, Δή­μη­τρα Ελευ­θε­ρί­ου, Φώτης Ζε­έ­ρης, Ηλέ­κτρα Ζίρα, Χρι­στιά­να Κιό­σια, Σπύ­ρος Μα­μά­ης, Τάσος Μα­νω­λό­που­λος, Δανάη Μάν­τζου, Μάγδα Μαρ­μά­ρου, Ανα­στα­σία Ματ­θαί­ου, Δη­μή­τρης Μπα­κλα­βάς, Κώ­στας Σα­ζα­κλό­γλου, Γιώτα Σπα­νού, Σίντυ Τανέ, Δη­μή­τρης Τσι­λι­μέ­κης, Κώ­στας Τσί­τσι­κας, Απο­στό­λης Φρα­γκού­λης και οι μι­κροί: Δη­μή­τρης και Στέ­φα­νος.

Συ­ντε­λε­στές: Σκη­νο­θε­σία: Γιώρ­γος Τσα­γκα­ρά­κης. Βοη­θός σκη­νο­θέ­τη: Γιο­βά­να Κα­πο­δί­στρια. Σκη­νι­κά: Βι­κτώ­ρια Ντα­ρί­λα. Κο­στού­μια: Κλαί­ρη Γε­ρα­νί­ου, Αλε­ξάν­δρα Πε­τρο­πού­λου, Ιω­άν­να Σα­γώ­να. Από­δο­ση τρα­γου­διών στα ελ­λη­νι­κά: Γιώρ­γος Θε­ο­φά­νους, Αμέ­ρισ­σα Φτού­λη. Ηλε­κτρι­κή κι­θά­ρα, θέ­ρε­μιν: Γιώρ­γος Θε­ο­φά­νους. Τρα­γού­δι, κρου­στά: Αμέ­ρισ­σα Φτού­λη. Sound design: Γιώρ­γος Θε­ο­φά­νους. Φω­τι­σμοί: Γκί­κας Για­κου­μής.

ΜΑ­ΘΗ­ΤΙ­ΚΟ ΣΤΕΚΙ – ΣΤΕΚΙ ΦΟΙ­ΤΗ­ΤΩΝ & ΝΕΩΝ ΕΡ­ΓΑ­ΖΟ­ΜΕ­ΝΩΝ
«Γκά­ζια», μη­νύ­μα­τα και… πολύ γέλιο

Τα μα­θη­τι­κά συ­γκρο­τή­μα­τα «Αδεια Κλε­ψύ­δρα», QBX και Matt άνοι­ξαν την αυ­λαία του Μα­θη­τι­κού Στε­κιού και του πλού­σιου προ­γράμ­μα­τός του.
Ο QBX ξε­σή­κω­σε τον κόσμο που βρέ­θη­κε στη σκηνή με το beat box του, ενώ μαζί με τους «Αδεια Κλε­ψύ­δρα» και τον Matt τρα­γού­δη­σαν για την οι­κο­γέ­νεια αλλά και τα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν οι νέοι στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά τους, στο σχο­λείο, και ει­δι­κό­τε­ρα για αυτά με τα οποία ήρθαν αντι­μέ­τω­ποι κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας, στέλ­νο­ντας μή­νυ­μα αντε­πί­θε­σης με τους στί­χους τους, ξε­κα­θα­ρί­ζο­ντας πως η νέα γενιά δεν πρό­κει­ται να σω­πά­σει.
Αμέ­σως μετά, τη σκυ­τά­λη για άφθο­νο γέλιο πήρε το stand up comedy με τον Αλέ­ξαν­δρο Μα­λιά­τση – Σάλα και τον Σπή­λιο Φλώρο. Στη σκηνή αρ­χι­κά ανέ­βη­κε ο Σπή­λιος Φλώ­ρος, ο οποί­ος δια­κω­μώ­δη­σε μια σειρά θε­μά­των που απα­σχο­λούν ιδιαί­τε­ρα τη νε­ο­λαία, ανά­με­σά τους την κα­τά­στα­ση με την παν­δη­μία, την επι­λο­γή επαγ­γέλ­μα­τος, τις σχέ­σεις με τους γο­νείς κ.λπ. Στη συ­νέ­χεια ο Αλέ­ξαν­δρος Μα­λιά­τσης – Σάλα κά­λε­σε το κοινό να ανα­σύ­ρει δικές του αστεί­ες ανα­μνή­σεις, επι­λέ­γο­ντας το θέμα της σχέ­σης με­τα­ξύ αδελ­φών, από την οπτι­κή του μι­κρό­τε­ρου βέ­βαια, ενώ στη συ­νέ­χεια μοι­ρά­στη­κε δικές του …άβο­λες στιγ­μές. Κλεί­νο­ντας, και οι δύο κω­μι­κοί έδω­σαν συγ­χα­ρη­τή­ρια στην ΚΝΕ για τη διορ­γά­νω­ση του Φε­στι­βάλ.
Λίγο πιο κάτω, στη νε­ο­σύ­στα­τη Σκηνή Φοι­τη­τών και Νέων Ερ­γα­ζο­μέ­νων, το καλ­λι­τε­χνι­κό πρό­γραμ­μα ξε­κί­νη­σε με ροκ ήχους από τους Vostok Train.
«Είναι με­γά­λη τιμή και χαρά που παί­ζου­με στο Φε­στι­βάλ», είπαν ανοί­γο­ντας τη συ­ναυ­λία τους, με το κοινό να τους κα­τα­χει­ρο­κρο­τεί. Ως «ένα τρένο προς την Ανα­το­λή για μια κα­λύ­τε­ρη κοι­νω­νία» αυ­το­προσ­διο­ρί­στη­καν, προ­τού χα­ρί­σουν ροκ με­λω­δί­ες, τρα­γού­δια γνω­στά και πιο «ψαγ­μέ­να», αλλά και δικές τους δια­σκευ­ές, με τον κόσμο να τους αντα­μεί­βει με ένα ζεστό χει­ρο­κρό­τη­μα. «Immigrant Song», «Come Together» και άλλα τρα­γού­δια απο­τέ­λε­σαν μέρος του ρε­περ­το­ρί­ου του συ­γκρο­τή­μα­τος, που μέχρι το τέλος κρά­τη­σε το κέφι στα ύψη…

Δεν τους άφησε σε χλωρό κλαρί ο Χρ. Ζα­ρα­λί­κος

Ακο­λού­θη­σε το απο­λαυ­στι­κό για μία ακόμα φορά stand up comedy του Χρι­στό­φο­ρου Ζα­ρα­λί­κου. Ορ­μη­τι­κός, χωρίς να αφή­σει σε χλωρό κλαρί ζη­τή­μα­τα της επι­και­ρό­τη­τας, χά­ρι­σε πολύ γέλιο στο κοινό, το οποίο πάντα συμ­με­τέ­χει στις πα­ρα­στά­σεις του.
Η παν­δη­μία, οι κυ­βερ­νη­τι­κοί χει­ρι­σμοί στην Εκ­παί­δευ­ση, η απερ­γία των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο «e-food», η αντί­λη­ψη των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων για τον μισθό, εξω­φρε­νι­κές θε­ω­ρί­ες συ­νω­μο­σί­ας ήταν από τα θέ­μα­τα με τα οποία ασχο­λή­θη­κε, με το γνω­στό και αγα­πη­μέ­νο στο κοινό του Φε­στι­βάλ χιού­μορ του.

Γνω­στά και αγα­πη­μέ­να τρα­γού­δια, με­γά­λα λαϊκά γλέ­ντια

Με χει­ρο­κρο­τή­μα­τα υπο­δέ­χθη­κε ο κό­σμος στη «Λαϊκή Σκηνή» την Φω­τει­νή Βε­λε­σιώ­του, που άνοι­ξε το χτε­σι­νό πρό­γραμ­μα στη Λαϊκή Σκηνή.
«Εί­μα­στε εδώ, αλλά λεί­πει ένας, ο Μίκης. Ορ­φα­νέ­ψα­με, πιο με­γά­λη ορ­φά­νια δεν νιώ­σα­με ποτέ», ση­μεί­ω­σε η Φ. Βε­λε­σιώ­του ανε­βαί­νο­ντας στη σκηνή. «Είναι ο άν­θρω­πος που μας γέ­μι­σε πο­λι­τι­σμό, γι’ αυτόν θα τρα­γου­δή­σου­με εδώ. Μας ακού­ει από κει πάνω. Να ‘ναι καλά και να μας φω­τί­ζει…», ανέ­φε­ρε πριν ξε­κι­νή­σει το πρό­γραμ­μά της.
Ο κό­σμος ξεσπά σε χει­ρο­κρο­τή­μα­τα και το πρό­γραμ­μα ξε­κι­νά με τα τρα­γού­δια «Βα­σί­λε­ψες αστέ­ρι μου», «Κά­πο­τε θα ‘ρθουν να σου πουν» και «Μέρα Μα­γιού μου μί­σε­ψες».

Ακο­λου­θούν το «Γιου­σου­ρούμ», τα «Διό­δια», οι «Μέ­λισ­σες» και άλλα γνω­στά και αγα­πη­μέ­να τρα­γού­δια, όπως το «Μ’ αε­ρο­πλά­να και βα­πό­ρια», «Μη μου ξα­να­φύ­γεις πια», «Σαν από­κλη­ρος γυ­ρί­ζω», με τον κόσμο να ενώ­νει τη φωνή του με αυτή της Φ. Βε­λε­σιώ­του στο «Μην κλαις».
Η Φ. Βε­λε­σιώ­του έκλει­σε το πρό­γραμ­μά της με το «Εχω έναν κα­φε­νέ», το οποίο ήταν «αφιε­ρω­μέ­νο σε όλους εσάς που είστε εδώ. Να είστε γεροί και δυ­να­τοί. Κα­λούς δρό­μους να έχετε».

Τη σκυ­τά­λη πήρε το συ­γκρό­τη­μα Led Seftelin, για ένα ξε­χω­ρι­στό πο­ντια­κό γλέ­ντι. Ευ­χα­ρί­στη­σαν για την πρό­σκλη­ση, ση­μειώ­νο­ντας πως ήταν η πρώτη τους συμ­με­το­χή στο Φε­στι­βάλ, λίγο πριν με τη συ­νο­δεία των με­λω­δι­κών ήχων της πο­ντια­κής λύρας τρα­γου­δή­σουν για την προ­σφυ­γιά, τα βά­σα­να των Πο­ντί­ων, για τις χαρές και τις λύπες τους, με τον κόσμο να «απα­ντά» κάθε φορά με θερμά χει­ρο­κρο­τή­μα­τα.

Μια με­γά­λη συ­ναυ­λία αφιε­ρω­μέ­νη στον Μίκη

Το πρό­γραμ­μα της Κε­ντρι­κής Σκη­νής την πρώτη μέρα ολο­κλη­ρώ­θη­κε με με­γά­λη συ­ναυ­λία – αφιέ­ρω­μα με τίτλο «Η ποί­η­ση στα τρα­γού­δια του Μίκη».
Ο Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας μετά την εί­δη­ση του χαμού του με­γά­λου μας μου­σι­κο­συν­θέ­τη απο­φά­σι­σε να αλ­λά­ξει το πρό­γραμ­μα της συ­ναυ­λί­ας που θα πα­ρου­σί­α­ζε στο Φε­στι­βάλ. Και πράγ­μα­τι, δεν θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει κα­λύ­τε­ρη συ­ναυ­λία τιμής στον Μίκη την πρώτη μέρα του Φε­στι­βάλ της ΚΝΕ, του Φε­στι­βάλ που τόσο τί­μη­σε με την πα­ρου­σία του ο με­γά­λος μου­σι­κο­συν­θέ­της.

Μια συ­ναυ­λία με τρα­γού­δια αγα­πη­μέ­να, πο­λυ­τρα­γου­δι­σμέ­να, σε ποί­η­ση Ρί­τσου, Ελύτη, Σε­φέ­ρη, Γκά­τσου, Ελευ­θε­ρί­ου, Κ. Βάρ­να­λη, Δ. Χρι­στο­δού­λου και τόσων άλλων. Ο Γ. Ντα­λά­ρας και μαζί του η Ασπα­σία Στρα­τη­γού και η Βιο­λέτ­τα Ικαρη έγι­ναν μια φωνή με τον κόσμο που είχε γε­μί­σει τον χώρο της Κε­ντρι­κής Σκη­νής.
Η ποί­η­ση στα τρα­γού­δια του Μίκη… αφού ο Θε­ο­δω­ρά­κης ήταν ο πρώ­τος που έβαλε στο στόμα του απλού λαού λόγια με­γά­λων ποι­η­τών, γιατί γνώ­ρι­ζε καλά ότι οι με­γά­λοι ποι­η­τές ανή­κουν στον λαό, ότι μόνο αυτός μπο­ρεί να τους κα­τα­λά­βει. Εκεί­νος του έδωσε απλά το «κλει­δί» για να ανοί­ξει τις με­γά­λες πόρ­τες της ποί­η­σης: «Κά­νο­ντας τρα­γού­δι και βά­ζο­ντας στα χείλη του λαού τη με­γά­λη ποί­η­ση, είναι σαν να του πρό­σφε­ρα αυτό το σπά­νιο κλει­δί να ανοί­ξει τις με­γά­λες πόρ­τες και να μπει στον μα­γι­κό κόσμο της λό­γιας τέ­χνης».
«Για τον Μίκη έχει μι­λή­σει η Ιστο­ρία και ο ελ­λη­νι­κός λαός όλες αυτές τις μέρες», ση­μεί­ω­σε από τη σκηνή ο Γ. Ντα­λά­ρας, προ­σθέ­το­ντας: «Για μας όμως εδώ, κυ­ρί­ως για τους μου­σι­κούς, είναι μια μορφή και ένας φάρος που ποτέ δεν θα ξε­χά­σου­με, δεν θα λη­σμο­νή­σου­με, δεν θα αμ­φι­σβη­τή­σου­με. Εμ­φα­νί­στη­κε σαν άνε­μος, έβαλε στον λαό το αί­σθη­μα της ελευ­θε­ρί­ας, της δι­καιο­σύ­νης, και άλ­λα­ξε τη ζωή μας. Από τον Μίκη άλ­λα­ξαν όλα. Πάντα θα τον τι­μού­με».

Ένα μου­σι­κό τα­ξί­δι στη Μνήμη και την Ιστο­ρία

«Μια ζεστή συ­ντρο­φιά… Για να θυ­μη­θού­με, να σκε­φτού­με, να τρα­γου­δή­σου­με μαζί… Να τρα­γου­δή­σου­με την ομορ­φιά της ζωής… Να τη θυ­μό­μα­στε, να μην την ξε­χνά­με… Ο πόνος που δεν αντέ­χε­ται τρα­γου­διέ­ται…».
Και η μου­σι­κο­θε­α­τρι­κή πα­ρά­στα­ση «Πώς να σω­πά­σω» σε σκη­νο­θε­σία Τζέ­νης Κόλ­λια, που εγκαι­νί­α­σε το πρό­γραμ­μα της Κε­ντρι­κής Σκη­νής, ξε­κι­νά. Τρα­γού­δια γνω­στά και αγα­πη­μέ­να, τρα­γού­δια της πα­ρά­δο­σης και τρα­γού­δια με­γά­λων μας συν­θε­τών, όπως ο Μαρ­κό­που­λος, ο Λο­ΐ­ζος, ο Θε­ο­δω­ρά­κης, ο Μι­κρού­τσι­κος, ο Μού­τσης, ο Τσι­τσά­νης, ο Βαμ­βα­κά­ρης, δέ­νο­νται με τον λόγο και με θε­α­τρι­κά δρώ­με­να. Κοι­νός τους τόπος οι πε­ρι­πέ­τειες, τα πάθη των λαών στον αγώνα τους για ένα κα­λύ­τε­ρο αύριο.
Ο κό­σμος χά­ρι­σε το πιο θερμό του χει­ρο­κρό­τη­μα στον σπου­δαίο ηθο­ποιό μας Κώστα Κα­ζά­κο. Στο πλευ­ρό του τέσ­σε­ρις εξαί­ρε­τοι τρα­γου­δι­στές, που για τις ανά­γκες της πα­ρά­στα­σης γί­νο­νται και λίγο ηθο­ποιοί, ο Χρή­στος Θη­βαί­ος, η Αν­δριά­να Μπά­μπα­λη, η Βιο­λέτ­τα Ικαρη και ο Κώ­στας Τρια­ντα­φυλ­λί­δης. Ολοι αυτοί μαζί με σπου­δαί­ους μου­σι­κούς μάς πα­ρέ­συ­ραν σε ένα μα­γευ­τι­κό τα­ξί­δι στη Μνήμη και την Ιστο­ρία.

Τους καλ­λι­τέ­χνες συ­νε­χά­ρη ο ΓΓ της ΚΕ του KKE

Στην κε­ντρι­κή σκηνή ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είχε εγκάρ­δια συ­νά­ντη­ση με τον Γιώρ­γο Ντα­λά­ρα και τους υπό­λοι­πους συ­ντε­λε­στές του τε­λευ­ταί­ου προ­γράμ­μα­τος της καθώς και με τον Βαγ­γέ­λη Κο­ρα­κά­κη.
Αμέ­σως μετά συ­να­ντή­θη­κε με τους συ­ντε­λε­στές του προ­γράμ­μα­τος που είχε προη­γη­θεί, τους ερ­μη­νευ­τές Βιο­λέτ­τα Ικαρη, Αν­δριά­να Μπά­μπα­λη, Χρή­στο Θη­βαίο, Κώστα Τρια­ντα­φυλ­λί­δη, τον ηθο­ποιό Κώστα Κα­ζά­κο και την σκη­νο­θέ­τι­δα του προ­γράμ­μα­τος που πα­ρου­σί­α­σαν Τζένη Κόλ­λια.

ΦΟΙ­ΤΗ­ΤΙ­ΚΟ ΣΤΕΚΙ
Το πρώτο αγω­νι­στι­κό «ρα­ντε­βού» για εκα­το­ντά­δες φοι­τη­τές

Ο νέος χώρος που φι­λο­ξε­νεί το Στέκι Φοι­τη­τών του 47ου Φε­στι­βάλ ΚΝΕ – «Οδη­γη­τή» υπο­δέ­χε­ται φοι­τη­τές με­γα­λύ­τε­ρων ετών αλλά και πρω­το­ε­τείς και δευ­τε­ρο­ε­τείς, που μετά από 1,5 χρόνο δί­νουν επι­τέ­λους το πρώτο «ρα­ντε­βού» με τους συμ­φοι­τη­τές τους ενό­ψει του ανοίγ­μα­τος των σχο­λών.
Η δια­κό­σμη­ση του χώρου – με τις φρά­σεις των Τσε, Μπρε­χτ, Γλη­νού, Αϊν­στάιν να κα­λούν τους νέους φοι­τη­τές να κα­τα­κτή­σουν τη γνώση και να τη θέ­σουν στην υπη­ρε­σία των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών – «δένει» με τη φυ­σι­κή ομορ­φιά αυτής της γω­νιάς του πάρ­κου, που πρώτη φορά ανοί­γει για τους επι­σκέ­πτες του Φε­στι­βάλ. Οι δε­κά­δες φοι­τη­τές δί­νουν ζω­ντά­νια σε κάθε γωνιά του Στε­κιού, αφού πα­ρέ­ες αντα­μώ­νουν ξανά μετά από σχε­δόν δύο χρό­νια, ενώ εκεί βρί­σκο­νται και πρω­το­ε­τείς που γνω­ρί­ζουν για πρώτη φορά συμ­φοι­τη­τές τους, συ­ζη­τούν και μα­θαί­νουν για τη σχολή στην οποία πέ­ρα­σαν.

Τα πη­γα­δά­κια και οι συ­ζη­τή­σεις δί­νουν και παίρ­νουν για τις με­γά­λες φοι­τη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις που προη­γή­θη­καν, αλλά και για τους αγώ­νες που έχου­με μπρο­στά μας για ανοι­χτά και ασφα­λή πα­νε­πι­στή­μια, ενά­ντια στην «παν­δη­μία» της μορ­φω­τι­κής υπο­βάθ­μι­σης και της κα­τα­στο­λής που ενι­σχύ­ε­ται από την πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης και της ΕΕ. Κοινή συ­νι­στα­μέ­νη η πε­ποί­θη­ση ότι το δυ­νά­μω­μα της ΚΝΕ απο­τε­λεί εγ­γύ­η­ση για να απο­κτούν οι φοι­τη­τι­κοί αγώ­νες αντο­χή, συ­νέ­χεια και προ­ο­πτι­κή, να δυ­σκο­λεύ­ουν την εφαρ­μο­γή των μέ­τρων και να ανοί­γουν τον δρόμο για την αντε­πί­θε­ση.

Ξε­χω­ρι­στή θέση έχει η έκ­θε­ση που έχει επι­με­λη­θεί η Φοι­τη­τι­κή Επι­τρο­πή του ΚΣ της ΚΝΕ, με τίτλο «Το Πα­νε­πι­στή­μιο που έχου­με VS το Πα­νε­πι­στή­μιο που θέ­λου­με», η οποία μέσα από στοι­χεία για την κα­τά­στα­ση του πα­νε­πι­στη­μί­ου σή­με­ρα, αλλά και αντι­πα­ρα­βάλ­λο­ντας σκέ­ψεις και προ­βλη­μα­τι­σμούς που συ­νο­δεύ­ουν δε­κά­δες χι­λιά­δες φοι­τη­τές στη διάρ­κεια των σπου­δών τους, με όσα δη­λώ­νουν κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, ο ΣΕΒ κ.ά. για την Ανώ­τα­τη Εκ­παί­δευ­ση, προ­βλη­μα­τί­ζει, αλλά ανα­δει­κνύ­ει και ότι η αγάπη κάθε φοι­τη­τή για την επι­στή­μη του, ο αγώ­νας του να μάθει ολο­κλη­ρω­μέ­να το αντι­κεί­με­νό του, για να δου­λέ­ψει σ’ αυτό, πρέ­πει να συ­να­ντη­θούν με τον συλ­λο­γι­κό αγώνα, τη διεκ­δί­κη­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών στις σπου­δές και τη ζωή. Η πρό­τα­ση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για το πα­νε­πι­στή­μιο των σύγ­χρο­νων ανα­γκών και δυ­να­το­τή­των, πλευ­ρές του οποί­ου ανα­δει­κνύ­ο­νται μέσα από την έκ­θε­ση, δίνει ώθηση σε αυτόν τον αγώνα, στις διεκ­δι­κή­σεις του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­πει από τον χώρο το «πε­ρί­πτε­ρο» της νέας έκ­δο­σης του Τμή­μα­τος Παι­δεί­ας και Έρευ­νας της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Για το Πα­νε­πι­στή­μιο των σύγ­χρο­νων ανα­γκών και δυ­να­το­τή­των της επο­χής μας», που ήδη δια­κι­νούν οι Ορ­γα­νώ­σεις της ΚΝΕ στα πα­νε­πι­στή­μια.

Η «Κόκ­κι­νη Γωνιά» για την ισο­τι­μία των γυ­ναι­κών!

🔻 Ξε­χω­ρί­ζει η ενό­τη­τα με τις θέ­σεις της ΚΝΕ για την εξά­λει­ψη της πο­λύ­μορ­φης βίας κατά των γυ­ναι­κών
Με ιδιαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον και εν­θου­σια­σμό οι επι­σκέ­πτριες και επι­σκέ­πτες της πρώ­της μέρας του Φε­στι­βάλ πέ­ρα­σαν από το Στέκι της Επι­τρο­πής του ΚΣ για τις Νέες Γυ­ναί­κες και τα Νέα Ζευ­γά­ρια, την «Κόκ­κι­νη Γωνιά». Στον χώρο δε­σπό­ζει η έκ­θε­ση με θέμα «Σο­σια­λι­σμός… για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των γυ­ναι­κών από κάθε κοι­νω­νι­κή ανι­σο­τι­μία».

Το στέκι της Επι­τρο­πής είναι εμπνευ­σμέ­νο από τα τρένα της επα­νά­στα­σης «Αγκίτ – Προπ» που όρ­γω­ναν το νεαρό σο­βιε­τι­κό κρά­τος μετά το 1917 για να στεί­λουν το μή­νυ­μα της σο­σια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης σε κάθε γωνιά της Ρω­σί­ας. Ετσι και στην «Κόκ­κι­νη Γωνιά», οι επι­σκέ­πτες «επι­βι­βά­ζο­νταν» στα «βα­γό­νια» για να γνω­ρί­σουν τις πρω­το­πό­ρες και επα­να­στα­τι­κές θέ­σεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την ισό­τι­μη θέση της γυ­ναί­κας στον σο­σια­λι­σμό του 21ου αιώνα.
Από την πρώτη μέρα του Φε­στι­βάλ η «Κόκ­κι­νη Γωνιά» απο­τέ­λε­σε ση­μείο συ­νά­ντη­σης των νέων που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται για τις αι­τί­ες των κοι­νω­νι­κών δια­κρί­σε­ων που βιώ­νουν οι γυ­ναί­κες σε κάθε πλευ­ρά της ζωής τους.
Στο επί­κε­ντρο της συ­ζή­τη­σης βρέ­θη­κε το νέο απο­τρό­παιο πε­ρι­στα­τι­κό της δο­λο­φο­νί­ας της 32χρο­νης εκ­παι­δευ­τι­κού στη Ρόδο από τον πρώην σύ­ντρο­φό της. Εχει πυ­ρο­δο­τή­σει δι­καιο­λο­γη­μέ­να την οργή, την αγα­νά­κτη­ση, τον προ­βλη­μα­τι­σμό, που χρειά­ζε­ται να στρα­φεί στις οι­κο­νο­μι­κές – κοι­νω­νι­κές αι­τί­ες για όσα βιώ­νουν χι­λιά­δες γυ­ναί­κες εκτε­θει­μέ­νες στην ανα­σφά­λεια και την πο­λύ­μορ­φη βία, αλλά και στους οι­κο­νο­μι­κούς και κοι­νω­νι­κούς πα­ρά­γο­ντες που «γεν­νούν» δο­λο­φό­νους, βια­στές, κα­κο­ποι­η­τές και διευ­κο­λύ­νουν τη δράση τους. Η ξε­χω­ρι­στή ενό­τη­τα της έκ­θε­σης με τις θέ­σεις και τη δράση της ΚΝΕ για την εξά­λει­ψη της πο­λύ­μορ­φης βίας κατά των γυ­ναι­κών, ιδιαί­τε­ρα της ερ­γο­δο­τι­κής και κρα­τι­κής, μπο­ρεί να δώσει απα­ντή­σεις σε αυτά τα ερω­τή­μα­τα.

Ήταν πλή­θος οι νέες και οι νέοι επι­σκέ­πτες της «Κόκ­κι­νης» Γω­νιάς» που εξέ­φρα­σαν προ­βλη­μα­τι­σμό ανα­φο­ρι­κά με τα αντι­δρα­στι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα για την κοι­νω­νι­κή θέση της γυ­ναί­κας, που καλ­λιερ­γού­νται από διά­φο­ρα «κα­νά­λια», όπως τα ΜΜΕ και ΜΚΔ, τα ριά­λι­τι.
Τη συ­ζή­τη­ση τρο­φο­δό­τη­σαν οι εξε­λί­ξεις στο Αφ­γα­νι­στάν και το υπο­κρι­τι­κό εν­δια­φέ­ρον των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών ΝΑΤΟ – ΕΕ, αλλά και της ση­με­ρι­νής κυ­βέρ­νη­σης της ΝΔ, των αστι­κών κυ­βερ­νη­τι­κών κομ­μά­των του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του ΚΙΝΑΛ κ.ά., για τα δι­καιώ­μα­τα των γυ­ναι­κών του πο­λύ­πα­θου αφ­γα­νι­κού λαού.
Οι επι­σκέ­πτριες συ­ζή­τη­σαν με τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ για την ανά­γκη συλ­λο­γι­κής ορ­γά­νω­σης και δρά­σης για τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες της γυ­ναί­κες στην ερ­γα­σία, στη μόρ­φω­ση, στην κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία της μη­τρό­τη­τας, μέσα από τη συμ­με­το­χή στους Συλ­λό­γους και τις Ομά­δες Γυ­ναι­κών της ΟΓΕ, αλλά και μέσα από τα ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία, τις ενώ­σεις αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νων, τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους.

Εκεί δια­κι­νεί­ται και η έκ­δο­ση της Επι­τρο­πής με τα υλικά της Συ­νό­δου του ΚΣ της ΚΝΕ, με θέμα «Η εξει­δι­κευ­μέ­νη δου­λειά της ΚΝΕ στις νέες γυ­ναί­κες όρος και προ­ϋ­πό­θε­ση για να γί­νου­με πιο πολ­λοί και πιο ικα­νοί στην πάλη για τον σο­σια­λι­σμό – κομ­μου­νι­σμό».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στον χώρο του Φε­στι­βάλ

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δη­μή­τρης Κου­τσού­μπας, πε­ρι­η­γή­θη­κε στον χώρο του Φε­στι­βάλ ΚΝΕ – «Οδη­γη­τή».
Πα­ρα­βρέ­θη­κε και απηύ­θυ­νε σύ­ντο­μο χαι­ρε­τι­σμό στην πα­ρου­σί­α­ση του βι­βλί­ου της Σε­μί­νας Δι­γε­νή «Απο­δελ­τί­ω­ση».
Αμέ­σως μετά επι­σκέ­φθη­κε την έκ­θε­ση για την Πα­ρι­σι­νή Κομ­μού­να. Μετά την έκ­θε­ση ο Δ. Κου­τσού­μπας πήγε στο Στέκι Νέων Στρα­τευ­μέ­νων, όπου συ­νο­μί­λη­σε με στρα­τιώ­τες. Στη συ­νέ­χεια κα­τευ­θύν­θη­κε στο Πε­ρί­πτε­ρο του Αρ­χεί­ου του ΚΚΕ. Πέ­ρα­σε επί­σης από το Πε­ρί­πτε­ρο της ΣΕΑΑΝ, ενώ από­λαυ­σε τα χει­ρο­τε­χνή­μα­τα των μα­θη­τών του Ει­δι­κού Σχο­λεί­ου του Κα­τα­στή­μα­τος Κρά­τη­σης Αυ­λώ­νας. Επό­με­νη στάση το Πε­ρί­πτε­ρο της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, των Πο­λι­τι­στι­κών Στε­κιών της ΚΝΕ, καθώς και των Θε­ρα­πευ­τι­κών Κοι­νο­τή­των όπου συ­ζή­τη­σε με γο­νείς και παι­διά για τον αγώνα που δί­νουν, έκ­φρα­ση του οποί­ου είναι και τα πα­νέ­μορ­φα χει­ρο­τε­χνή­μα­τα που εκ­θέ­τουν, κε­ρα­μι­κά, μου­σι­κά όρ­γα­να, κο­σμή­μα­τα.

Την ώρα που οι ερ­γα­ζό­με­νοι της «e-food» έφτα­ναν στον χώρο του Φε­στι­βάλ με τα μη­χα­νά­κια τους, τους υπο­δέ­χθη­καν με χει­ρο­κρο­τή­μα­τα ο Δ. Κου­τσού­μπας και αρ­κε­τός κό­σμος που βρι­σκό­ταν στην εί­σο­δο.
Τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συ­νό­δευαν ο Νίκος Αμπα­τιέ­λος, Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ, και ο Θο­δω­ρής Χιώ­νης, μέλος του ΠΓ και Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟ Ατ­τι­κής.

Όλο και κα­λύ­τε­ρο το «κόκ­κι­νο Αε­ρό­στα­το»!
Θερμή αντα­πό­κρι­ση και πλού­τος δρα­στη­ριο­τή­των

Ένα γι­γά­ντιο κόκ­κι­νο αε­ρό­στα­το, με­ταλ­λι­κή κα­τα­σκευή που έφτια­ξαν ερ­γά­τες από τη Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κή Ζώνη του Πε­ρά­μα­τος, τραβά την προ­σο­χή από μα­κριά. Τα παι­διά των με­γα­λύ­τε­ρων τά­ξε­ων του Δη­μο­τι­κού και του Γυ­μνα­σί­ου μόλις το αντι­κρί­ζουν τρα­βούν για το στέκι τους, για τον χώρο του «κόκ­κι­νου Αε­ρό­στα­του»! Οι φω­το­γρα­φί­ες δίπλα στο αε­ρό­στα­το δί­νουν και παίρ­νουν, μαζί με πολλά χα­μό­γε­λα και πει­ράγ­μα­τα παι­διών αυτών των ηλι­κιών, που συ­να­ντιού­νται ξανά.
Ομά­δες παι­διών, πε­ρισ­σό­τε­ρες από κάθε άλλη φορά, από κάθε γει­το­νιά της Ατ­τι­κής, και άλλες ομά­δες που δη­μιουρ­γού­νται στον χώρο του Φε­στι­βάλ σμί­γουν με τους ομα­δάρ­χες και παι­δα­γω­γούς, οι οποί­οι δί­νουν τον κα­λύ­τε­ρο εαυτό τους ώστε ο χώρος του «κόκ­κι­νου Αε­ρό­στα­του» να μεί­νει για άλλη μια χρο­νιά αξέ­χα­στος! Και φαί­νε­ται να τα κα­τα­φέρ­νουν. Ο χώρος και οι δρα­στη­ριό­τη­τες κερ­δί­ζουν εξαρ­χής τις εντυ­πώ­σεις.
Τα παι­διά ξε­να­γού­νται στον χώρο και κά­θο­νται στα πο­λύ­χρω­μα τρα­πε­ζά­κια και πα­γκά­κια, ανυ­πο­μο­νώ­ντας να συμ­με­τά­σχουν στις πο­λύ­μορ­φες δρα­στη­ριό­τη­τες που πραγ­μα­το­ποιού­νται στις διά­ση­μες πια «γω­νιές» στον χώρο, που λει­τουρ­γούν από τις 19.00 έως τις 23.00, ενώ αύριο Σάβ­βα­το θα αρ­χί­σουν ακόμα πιο νωρίς, από τις 18.00.

«Το πε­ριο­δι­κό “κόκ­κι­νο Αε­ρό­στα­το” ζητά τη γνώμη σου» είναι το θέμα της πρώ­της «γω­νιάς». Μέσα από τέσ­σε­ρα «βή­μα­τα» τα παι­διά φτιά­χνουν το ιδα­νι­κό για αυτά πε­ριο­δι­κό. Φτιά­χνουν τη δική τους «σκα­λέ­τα» επι­λέ­γο­ντας τα θέ­μα­τα κάθε σε­λί­δας του πε­ριο­δι­κού. Απα­ντούν σε ένα ψη­φια­κό ερω­τη­μα­το­λό­γιο και ψη­φί­ζουν το αγα­πη­μέ­νο τους εξώ­φυλ­λο από τα προη­γού­με­να τεύχη του πε­ριο­δι­κού. Σε έναν μα­γνη­τι­κό πί­να­κα ξε­χω­ρί­ζουν τα γρα­φι­κά, τις φι­γού­ρες, τα χρώ­μα­τα, τη γραμ­μα­το­σει­ρά, για να δώ­σουν τη μορφή που θέ­λουν σε μια σε­λί­δα του πε­ριο­δι­κού, και για το τέλος «ανα­με­τρού­νται» με το γρα­φι­στι­κό πρό­γραμ­μα στο οποίο στή­νε­ται το πε­ριο­δι­κό, για να δια­λέ­ξουν την αγα­πη­μέ­νη τους χρω­μα­τι­κή πα­λέ­τα.
Μέσα από αυτήν τη «συ­νο­μι­λία» του με τα παι­διά στό­χος είναι το πε­ριο­δι­κό, που έχει ήδη κερ­δί­σει τις καρ­διές των μι­κρών φίλων της ΚΝΕ, να γίνει ακόμα κα­λύ­τε­ρο, να αντα­πο­κρι­θεί στις προσ­δο­κί­ες, στα ερω­τή­μα­τα και στα «θέλω» των παι­διών. Δίπλα σ’ αυτήν τη «γωνιά» οι επι­σκέ­πτες περ­νούν από το πε­ρί­πτε­ρο του χώρου, όπου μπο­ρεί κα­νείς να προ­μη­θευ­τεί το τεύ­χος που κυ­κλο­φο­ρεί αλλά και πα­λιό­τε­ρα, τα οποία γί­νο­νται ανάρ­πα­στα, καθώς και το θε­μα­τι­κό ευ­ρε­τή­ριο, αφί­σες κ.λπ.

Φυ­σι­κά, από τον χώρο του «κόκ­κι­νου Αε­ρό­στα­του» δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­ψει και η πρώτη ανοι­χτή εμ­φά­νι­ση του βι­βλί­ου «Κι όμως κι­νεί­ται…», που κυ­κλο­φο­ρεί από τις εκ­δό­σεις της «Σύγ­χρο­νης Επο­χής» και το έχει επι­με­λη­θεί η Δια­τμη­μα­τι­κή Επι­τρο­πή της ΚΕ του ΚΚΕ για τις μι­κρό­τε­ρες ηλι­κί­ες της νε­ο­λαί­ας.
Η επό­με­νη «γωνιά», επο­μέ­νως, δι­καιω­μα­τι­κά ανή­κει στο «Κι όμως κι­νεί­ται…». Και, φυ­σι­κά, η εμ­φά­νι­ση είναι ξε­χω­ρι­στή! Τρισ­διά­στα­τες κα­τα­σκευ­ές ζω­ντα­νεύ­ουν σκί­τσα του βι­βλί­ου. Η δρα­στη­ριό­τη­τα επι­κε­ντρώ­νει στην αντί­θε­ση ανά­με­σα στον ση­με­ρι­νό κόσμο και στον κόσμο του «αύριο», τον σο­σια­λι­σμό – κομ­μου­νι­σμό.

Μέσα από ευ­φά­ντα­στες δρά­σεις τα παι­διά κα­λού­νται να εστιά­σουν στη δύ­να­μη της ορ­γά­νω­σης, στη δύ­να­μη των πολ­λών που έχουν το δίκιο με το μέρος τους! Στην αρχή κα­λού­νται να δια­λέ­ξουν από τα σκί­τσα του βι­βλί­ου, αυτά που αντι­στοι­χούν στον κόσμο στον οποίο ζουν. Στη συ­νέ­χεια, με μπά­λες προ­σπα­θούν να ρί­ξουν τις μαύ­ρες ει­κό­νες του κα­πι­τα­λι­σμού (ανερ­γία, πό­λε­μος, φτώ­χεια, προ­σφυ­γιά). Και μετά κα­τευ­θύ­νο­νται στο τρα­μπο­λί­νο, το αγα­πη­μέ­νο παι­χνί­δι των παι­διών. Προ­σπα­θούν με ένα κόκ­κι­νο μπα­λό­νι να ση­μα­δεύ­σουν έναν στόχο. Μόνος του κα­νέ­νας δεν το κα­τα­φέρ­νει… «Ολοι μαζί, όλοι μαζί» φω­νά­ζουν με μια φωνή τα παι­διά! Και πράγ­μα­τι τα κα­τα­φέρ­νουν… Και αυτοί οι πολ­λοί είναι που θα γκρε­μί­σουν τον ση­με­ρι­νό άδικο κόσμο και θα χτί­σουν έναν άλλο κόσμο, όμορ­φο και δί­καιο για όλους!
Ακόμα, λει­τουρ­γούν οι «γω­νιές» «Το ημε­ρο­λό­γιο ενός απο­ρη­μέ­νου» και «Ερ­γα­ζό­με­νος άν­θρω­πος: Σ’ αυτόν ανή­κει ο κό­σμος!»

ΑΘΛΗ­ΤΙ­ΚΟ ΣΤΕΚΙ
Κέ­ντρι­σε το εν­δια­φέ­ρον η πα­ρου­σί­α­ση μα­χη­τι­κών τε­χνών

Για μία ακόμα χρο­νιά, στο πλαί­σιο του 47ου Φε­στι­βάλ ΚΝΕ – «Οδη­γη­τή», ση­μα­ντι­κή θέση στο πρό­γραμ­μα των εκ­δη­λώ­σε­ων κα­τα­λαμ­βά­νουν οι αθλη­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες. Η αυ­λαία τους άλ­λω­στε άνοι­ξε με την πραγ­μα­το­ποί­η­ση του Λαϊ­κού Αγώνα Δρό­μου την πε­ρα­σμέ­νη Κυ­ρια­κή στο Πάρκο Τρί­τση, ο οποί­ος αγκα­λιά­στη­κε από πλή­θος κό­σμου.Η σκυ­τά­λη πέ­ρα­σε από χτες στο Αθλη­τι­κό Στέκι, όπου υπάρ­χει πλού­τος εκ­δη­λώ­σε­ων, με πα­ρου­σιά­σεις αθλη­μά­των (μα­χη­τι­κές τέ­χνες, γυ­μνα­στι­κή, αναρ­ρί­χη­ση, ορει­νή πε­ζο­πο­ρία) καθώς και τουρ­νουά σκα­κιού, με πλή­θος συμ­με­το­χών για μία ακόμα φορά. Και, βέ­βαια, για τους μι­κρούς την πα­ρά­στα­ση κλέ­βει ο τοί­χος της αναρ­ρί­χη­σης.
Η εκ­δή­λω­ση πε­ρι­λάμ­βα­νε την επί­δει­ξη δυο ια­πω­νι­κών στιλ, του Αϊ­κί­ντο και του Κα­τό­ρι Σί­ντο-Ρί­ου, καθώς και μιας με­γά­λης ποι­κι­λί­ας κι­νε­ζι­κού στιλ κάτω από τη γε­νι­κή ονο­μα­σία Γου Σου Κουνγκ Φου. Στην πα­ρου­σί­α­ση συμ­με­τεί­χαν οι σύλ­λο­γοι Athens Bushido Center, με εκ­παι­δευ­τή τον Πα­να­γιώ­τη Αγριο, ο ΑΣ «Ροή» με προ­πο­νη­τή τον Μύ­ρω­να Τορ­νε­σά­κη, ο ΑΣ «Ανά­τα­σις» με προ­πο­νη­τή τον Δη­μή­τρη Μα­ντρά, ο ΑΣ «Ατρα­πός» με προ­πο­νη­τή τον Κώστα Γε­ωρ­γί­ου, ο ΑΣ Γου­κούνγκ Β. Προ­α­στί­ων με προ­πο­νη­τή τον Κώστα Μα­θιό­που­λο και ο ΑΣ Αετός Γα­λα­τσί­ου με προ­πο­νη­τή τον Χρή­στο Πα­πα­χρή­στου.

Σύ­ντο­μο χαι­ρε­τι­σμό στην εκ­δή­λω­ση έκανε ο Αν­δρέ­ας Σο­φια­νός, επι­κε­φα­λής της Επι­τρο­πής Αθλη­τι­σμού του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποί­ος ευ­χα­ρί­στη­σε τους αθλη­τές των συλ­λό­γων και τους προ­πο­νη­τές τους για την πα­ρου­σία τους στο Φε­στι­βάλ. Οπως τό­νι­σε, η ΚΝΕ για μια ακόμα φορά στο πλαί­σιο του Φε­στι­βάλ φρό­ντι­σε να εμπλου­τί­σει το αθλη­τι­κό πρό­γραμ­μα με εκ­δη­λώ­σεις που προη­γή­θη­καν, αλλά και αυτές που πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στο Αθλη­τι­κό Στέκι. Θέ­λο­ντας με αυτόν τον τρόπο – ση­μεί­ω­σε – να ανα­δεί­ξει τη ση­μα­σία της αθλη­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας αλλά και να ενι­σχύ­σει την επαφή με τα αθλη­τι­κά σω­μα­τεία που έχει κα­θιε­ρώ­σει τα τε­λευ­ταία χρό­νια, προ­βάλ­λο­ντας τα σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν και διεκ­δι­κώ­ντας μέτρα στή­ρι­ξης.

Αμέ­σως μετά, τον λόγο πήρε ο εκ­παι­δευ­τής πο­λε­μι­κών τε­χνών Διο­νύ­σης Τσε­τέ­λης. Ανα­φέρ­θη­κε με­τα­ξύ άλλων στην πα­ρε­ξη­γη­μέ­νη άποψη που υπάρ­χει σή­με­ρα για τις μα­χη­τι­κές τέ­χνες, αφού κά­ποιοι τις συν­δέ­ουν με τη βία ή τις συ­σχε­τί­ζουν με θρη­σκευ­τι­κά και με­τα­φυ­σι­κά νο­ή­μα­τα. Πρό­σθε­σε ότι η δια­στρέ­βλω­ση και κυ­ρί­ως η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση σή­με­ρα των πο­λε­μι­κών τε­χνών έχουν οδη­γή­σει στο να χά­σουν την ουσία τους, βά­ζο­ντας εμπό­δια σε κά­ποιον που θέλει να τις ανα­κα­λύ­ψει και να ασκη­θεί σε αυτές. Εξή­γη­σε πως ο δρό­μος των πο­λε­μι­κών τε­χνών έχει τρία θε­μέ­λια: Την ηθική συ­μπε­ρι­φο­ρά, την πει­θαρ­χία και τη φι­λο­σο­φία. Κα­τα­λή­γο­ντας έκανε ανα­φο­ρά σε κεί­με­νο του ηρω­ι­κού Γραμ­μα­τέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Ζα­χα­ριά­δη, από το 1946, για τη σχέση που θα πρέ­πει να έχουν οι κομ­μου­νι­στές με την άθλη­ση και τη Φυ­σι­κή Αγωγή: «Γερό μυαλό σε γερό κορμί συ­γκρο­τούν τον αγω­νι­στή – μέλος του ΚΚΕ σαν ατο­μι­κή φυ­σι­κή μο­νά­δα».Περ­νώ­ντας στο αγω­νι­στι­κό μέρος, η πα­ρου­σί­α­ση ξε­κί­νη­σε με την επί­δει­ξη της τέ­χνης του Αϊ­κί­ντο, ακο­λού­θη­σε η πα­ρου­σί­α­ση των δια­φό­ρων στιλ Γου Σου Κουνγκ Φου και το πρό­γραμ­μα έκλει­σε με την πα­ρου­σί­α­ση του ιδιαί­τε­ρου στιλ Κα­τό­ρι Σί­ντου Ρίο.
Μετά την ολο­κλή­ρω­ση του προ­γράμ­μα­τος, εκ μέ­ρους του ΚΚΕ δό­θη­καν τι­μη­τι­κές πλα­κέ­τες στους συλ­λό­γους και με­τάλ­λια σε όλους τους αθλη­τές που συμ­με­τεί­χαν στην εκ­δή­λω­ση. Τις απο­νο­μές έκανε ο Θο­δω­ρής Λιάπ­πης, υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Φυ­σι­κής Αγω­γής και Αθλη­τι­σμού της ΚΕ του ΚΚΕ

«Αφ­γα­νι­στάν 20 χρό­νια μετά, μια συ­ζή­τη­ση που πρέ­πει να γίνει!»

Μετά και τις τε­λευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις στο Αφ­γα­νι­στάν που πυ­ρο­δο­τούν νέες ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­διώ­ξεις, επι­κίν­δυ­νες για τους λαούς όλης της πε­ριο­χής, με με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον πα­ρα­κο­λού­θη­σαν οι επι­σκέ­πτες τη συ­ζή­τη­ση που έγινε στη Διε­θνού­πο­λη, με θέμα: «Αφ­γα­νι­στάν 20 χρό­νια μετά, μια συ­ζή­τη­ση που πρέ­πει να γίνει!».
Την ει­σα­γω­γι­κή ομι­λία έκανε ο Ελι­σαί­ος Βα­γε­νάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων
Πα­ρέμ­βα­ση στη συ­ζή­τη­ση έκανε ο Νίκος Πα­πα­να­στά­σης, αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χης ε.α. και βου­λευ­τής του ΚΚΕ.

47ο Φε­στι­βάλ ΚΝΕ –
«Αφ­γα­νι­στάν 20 χρό­νια μετά μια συ­ζή­τη­ση που πρέ­πει να γίνει!»