Πακιστάν: 8χρονο αγόρι κατηγορείται για βλασφημία!

Παράλογο;
Οι πακιστανικές αρχές εξέτασαν κατηγορία για βλασφημία, που έγινε στις 9 Αυγούστου σε ένα οκτάχρονο αγόρι, το οποίο, σύμφωνα με δύο αστυνομικούς, «είχε ουρήσει επίτηδες ενώ βρισκόταν μέσα σε έναν μεντρεσέ πάνω σε χαλί βιβλιοθήκης που περιείχε ιερά κείμενα.
(σσ. madrasah = ιεροσπουδαστήριο -αραβική λέξη που χρησιμοποιείται για οποιοδήποτε ίδρυμα μόρφωσης, κοσμικό ή θρησκευτικό πιθανά από το ντερς=μάθημα, υπάρχει και ο εβραϊκός όρος midrash, είδος ραββινικής γραμματείας που περιέχει βιβλική ερμηνεία και κήρυγμα, με ρίζα drsh η οποία στη Βίβλο έχει την έννοια της έρευνας-αναζήτησης).

Η ιστορία διαδραματίστηκε σε ένα χωριό στην πολιτεία Πουντζάμπ. Όταν το δικαστήριο ανέτρεψε την κατηγορία, ένα πλήθος «οργισμένων» εισέβαλε σε έναν ινδουιστικό ναό και πολλά μέλη της μειονότητας, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας του παιδιού, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή και μεταφέρθηκαν, υπό τον έλεγχο της αστυνομίας, καθώς δεν είναι εύκολο να διασφαλιστεί η ασφαλής επιστροφή στο χωριό τους.

Η θρησκεία όπιο του λαού

Ο Μαρξ ισχυρίζεται –αν και πολλοί διαφωνούν ακόμη και για το προφανές, ότι η ανθρώπινη κοινωνία έχει συγκροτηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι να ζουν στην απόλυτη ανέχεια: εφόσον δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τα όνειρα, αλλά και την καθημερινότητα –τουλάχιστον τον «επιούσιο άρτο» στην υπάρχουσα κοινωνία, την ”κοιλάδα των δακρύων”, όπως την χαρακτηρίζει, φαντάζονται έναν άλλο κόσμο.
Κάποιοι πρωτοπόροι τη νέα έφοδο στους ουρανούς -παλεύοντας κιόλας γι αυτήν, οι περισσότεροι –έρμαια του κατεστημένου (αστικό κράτος το λέμε εμείς) τα βάζουν παντοιοτρόπως –ορισμένοι σαν λυσσασμένα σκυλιά, με τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας ξεχνώντας ότι δε φταίει το μέγεθος της γαβάθας με τη σούπα, αλλά τα μικρά κουτάλια …(κι αυτό το είπε ο σοφός Μαρξ)

Ξαναγυρνώντας στο Πακιστάν (και όχι μόνο) «όπου φτωχός κι η μοίρα του, που λέει ο λαός μας: πολλοί που κατηγορούνται για βλασφημία έχουν δολοφονηθεί πριν τελειώσουν οι δίκες τους, ενώ και μόνο με την κατηγορία εμφανίζεται από το πουθενά το «αγριεμένο πλήθος» με απειλές, επιθέσεις κλπ. ενάντια σε κατηγορούμενους, δικηγόρους δικαστές –ακόμη και στην αστυνομία, ενώ τα «ισλαμικά» κόμματα – βλ. σχολή Barelvi αντιστέκονται με νύχια και δόντια στις εκκλήσεις για αλλαγή των νόμων.

Τα δικαστήρια ασχολούνται κατά κόρον –χωρίς αποτέλεσμα (η δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά τυφλή είναι…) κυρίως με υποθέσεις εναντίον Μουσουλμάνων που έχουν «παρενοχλήσει» αλλόθρησκους Μουσουλμάνους.
Όσο για τους άθεους, αυτοί έχουν λιντσαριστεί και φυλακιστεί με αβάσιμους ισχυρισμούς περί βλασφημίας, ενώ από το 2017 -όταν το κράτος ξεκίνησε πλήρη καταστολή της αθεΐας έχουμε απαγωγή κοσμικών, με την κυβέρνηση να προτρέπει στον εντοπισμό των «βλάσφημων» ανάμεσά τους και με ανώτερους δικαστές να δηλώνουν πως πρόκειται για τρομοκράτες.

Το 2020, το «ίδρυμα νοτιοασιατικών σπουδών (EFSAS)» σε μια έκθεση με τίτλο Guilty until proven innocent (…Ένοχος μέχρις αποδείξεως του εναντίου!), αναφέρεται στις σχετικές «ευρείες αλλαγές νόμων» περί «βλασφημίας» του Πακιστάν του οποίου ο ποινικός κώδικας προβλέπει ποινές από πρόστιμο έως θάνατο.
Σύμφωνα με την αμερικανική Επιτροπή US Commission on International Religious Freedom για τις θρησκευτικές ελευθερίες, ~80 άνθρωποι είναι φυλακισμένοι στο Πακιστάν με σχετικές κατηγορίες και οι μισοί από αυτούς αντιμετωπίζουν ισόβια κάθειρξη ή θανατική ποινή.
Μέχρι το 2014, πάνω από 1.300 άτομα κατηγορήθηκαν και σύμφωνα με ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι νόμοι περί βλασφημίας αξιοποιούνται κατά κόρο για τη δίωξη μειονοτήτων και πολλοί από τους κατηγορούμενους, τους δικηγόρους τους και πρόσωπα «που αντιτίθενται» έχουν λιντσαριστεί  ή απειληθεί και πολλοί δολοφονήθηκαν.

Εκτός από τις μη μουσουλμανικές και τις μειονότητες Αχμαντίγια, οι μειονοτικοί σιίτες του Πακιστάν κατηγορούνται επίσης ως βλάσφημοι για τις πεποιθήσεις τους: από το 2001 ως το 2017, περισσότεροι από 2.600 σιίτες Μουσουλμάνοι σκοτώθηκαν σε βίαιες επιθέσεις στο Πακιστάν και το νεκροταφείο Wadi-e-Hussain, είναι γεμάτο από αυτούς –σε ξεχωριστό σιιτικό τμήμα.

(σημείο γραφής)
Τον Δεκέμβρη του 2017, ένας 58χρονος που κατηγορείτο για βλασφημία αφέθηκε ελεύθερος αφού πέρασε πάνω από εννέα χρόνια στη φυλακή, γιατί το περιφερειακό δικαστήριο Bahawalnagar και το Ανώτατο Δικαστήριο της Λαχόρης τον καταδίκασαν σε ισόβια κάθειρξη, η οποία ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν καθώς «τα αποδεικτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν σύμφωνα με τον νόμο περί αποδείξεων».

Ισλαμικός φονταμενταλισμός
Σύγκρουση πολιτισμών ή ταξικών συμφερόντων;

Σήμερα, ο αριθμός των μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο ξεπερνά το δισεκατομμύριο, ενώ υπάρχουν πολλές χώρες που είναι κατ' εξοχήν ή τελείως μουσουλμανικές, ενώ είναι και οι κοινωνίες που παρουσιάζουν και την εντονότερη δημογραφική κίνηση.

Κάποια φαινόμενα ενός ιδιόμορφου ισλαμικού integrismo-integralismo (σσ. θα το λέγαμε ολιστική αντίληψη που απαιτεί οργάνωση της κοινωνικής ζωής σε όλες της τις πλευρές, με βάση την πλήρη εφαρμογή των θρησκευτικών κανόνων, επιταγών και προσταγμάτων) παρουσιάστηκαν στο παρελθόν περνώντας μάλλον απαρατήρητες, τουλάχιστον από το πλατύ κοινό: πχ. η «αθώα» δραστηριότητα του Μάλκολμ Λιτλ (πιο γνωστού σαν «Μάλκολμ Χ») στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν ο γνωστός αυτός ηγέτης των νέγρων των ΗΠΑ στράφηκε προς το Ισλάμ και πήγε και στη Μέκκα, όπου και προσκύνησε και δημιούργησε την οργάνωση «Μαύροι Μουσουλμάνοι», με την εφημερίδα «Muhammad speaks» (Ο Μωάμεθ μιλά).
Εκτός από τον «ιντεγκρισμό» σαν ολοκληρωτική επιστροφή στην «παράδοση» (;;) και η άρνηση κάθε αλλαγής ακούμε –πρώτα και κύρια για φονταμενταλισμό και ισλαμική αφύπνιση, ριζοσπαστικό Ισλάμ, φανατικό Ισλάμ κά., ανάλογα με το βάθος και την έκταση του αιτήματος επιστροφής στις ρίζες της θρησκείας δηλ στο Κοράνι και στη σαρία (έτσι το λένε).

H φύση του ισλαμισμού είναι φαινόμενο πολυσχιδές και πολύπλευρο, με μεγάλη πολιτικοϊδεολογική επιρροή, εκδήλωση με διαφόρους βαθμούς συνειδητής έκφρασης, των «ιστορικών αντανακλαστικών» διαφόρων δυνάμεων και με την αρχικά γνήσια μαζική αντίδραση ενάντια στα δεινά της ιμπεριαλιστικής επέκτασης, να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και ευρείας χειραγώγησης.

Η επίθεση της 11-Σεπ στη Νέα Υόρκη αποτελεί την κορύφωση της πολυετούς αντίδρασης της «βάσης» (Αλ-Κάιντα) που η CIA, η βρετανική M 16, και οι Μυστικές Υπηρεσίες της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν είχαν χρηματοδοτήσει, οργανώσει και εξοπλίσει από τα μέσα της δεκαετίας του '80 για τον «ιερό πόλεμο» (Τζιχάντ) κατά της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν και στις Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.
Το 1996 ο Χάντινγκτον (Samuel P. Huntington) καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ έγραφε:
«Οι ΗΠΑ αντέδρασαν έντονα και οργάνωσαν, χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τους Αφγανούς στασιαστές που πολεμούσαν κατά των σοβιετικών δυνάμεων. Αυτό που η Δύση βλέπει ως νίκη του Ελεύθερου Κόσμου, οι μουσουλμάνοι το βλέπουν ως νίκη του ισλάμ».

Η «σύγκρουση των πολιτισμών» αποτελεί προϋπάρχον ιδεολόγημα, που έγινε πολύ της μόδας από τότε που κυκλοφόρησε το βιβλίο του Χάντινγκτον, «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης», με άκρως αντιδραστικές απόψεις.
Έχει επηρεάσει πολύ τη δυτική σκέψη και ο αφυδατωμένος απόηχός του παραμένει στις συζητήσεις και στα δημοσιεύματα (…χιλιάδες) ξένων ντόπιων ΜΜΕ, που αποφεύγουν να κατονομάσουν το πραγματικό πεδίο της σύγκρουσης (κάτι που παραδέχεται  ακόμη και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ο φιλελεύθερος αστός καθηγητής Θάνος Βερέμης κά).
Ο Χένρι Κίσινγκερ το επαινεί ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία που γράφτηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου

Στη μεταψυχροπολεμική εποχή -λέει, οι διαφορές ανάμεσα στους λαούς δεν είναι πλέον ιδεολογικές | οικονομικές, αλλά πολιτισμικές και ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων αντικαταστάθηκε από τη σύγκρουση πολιτισμών και οι σημαντικότερες συγκρούσεις θα είναι ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτιστικές οντότητες και όχι ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις, όχι ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.
Μόνο στον «διπολικό» κόσμο (μετά το …1500 περίπου, λέει), κυριαρχούσαν οι οικονομικές, ιδεολογικές, πολιτικές διαφορές, κατά Χάντινγκτον, ενώ η διαμάχη των αστών (της φιλελεύθερης δημοκρατίας λέει) με το μαρξισμό - λενινισμό ήταν μόνο εφήμερο και επιφανειακό ιστορικό φαινόμενο.
Μετά από τον Ψυχρό Πόλεμο η οικουμένη έγινε πολυπολιτισμική - πολυπολική συνεχίζει, σε ένα μπάχαλο παντελώς αταξικών ιδεολογημάτων - ιστορική και ιδεολογική λαθροχειρία ολκής, που βολεύει το αντιδραστικό κατεστημένο της Δύσης αφήνοντας βαθιά ίχνη στη συνείδηση των ανθρώπων.
Αν ζούσε σήμερα (μας «απάλλαξε το 2008), σίγουρα θα εύρισκε κάτι «πολιτισμικό» και στην «αποχώρηση» των αμερικανών  από τα Αφγανιστάν, με την ΕΕ να παίζει σεγκόντο με τα περί «νεκροταφείου των αυτοκρατοριών».

Εν κατακλείδι όταν η αληθινή σύγκρουση –και το πρόβλημα, συγκαλύπτεται και στο προσκήνιο τοποθετείται μια διαπάλη σε ακίνδυνο για την ταξική κοινωνία ώστε να χειραγωγηθεί η οργή των λαών και  να διοχετευτεί σε ανώδυνες κατευθύνσεις είναι ανάγκη να προτάξουμε τη δική μας επιλογή, απαντώντας σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.