1097 μέρες πολέμου ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία: Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι απέναντι από τους ιμπεριαλιστές και τα βρώμικα σχέδιά τους

Ουκρανία …Україна, Ουκραΐνα _ukrɑˈjinɑ] _ ιδρύθηκε τον 9^ο αιώνα, από τους Βαράγγους που έμειναν γνωστοί ως Ρως του Κιέβου (κράτος των Ρως ή Κιεβινή Ρωσία). Έως τα μέσα του 14^ου  αιώνα υπό την εξωτερικών δυνάμεων _Μετά τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο (1700-1721) τα εδάφη διαμοιράστηκαν και, από τον 19^ο αιώνα το μεγαλύτερο μέρος τους ενσωματώθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία, με το υπόλοιπο να περιέρχεται υπό τον έλεγχο της Αυστροουγγαρίας. Μετά από μια χαοτική περίοδο αδιάκοπου πολέμου, η Ουκρανία (30-Δεκ-1922) έγινε μία από τις ιδρυτικές Σοσιαλιστικές δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Διευρύνθηκε προς τα δυτικά λίγο πριν και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και νότια το 1954 με τη μεταφορά της Κριμαίας στην επικράτεια της και το 1945 η Σ.Σ. Δημοκρατία της Ουκρανίας έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΟΗΕ. Το 1991, με τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση _διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης  έγινε “ανεξάρτητη”, με μετάβαση στην οικονομία της αγοράς κατά την οποία βίωσε συνεχή ύφεση. Πρόκειται, για μια χώρα με έκταση πάνω από 600.000 τ.χλμ. (δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Ευρώπης, μετά τη Ρωσία _6 Ελλάδες) και πληθυσμό _πριν τον πόλεμο ~49.000.000 (2001) 41.000.000 (2022)

Η κρίση του 2014 _
Δείτε Ριζοσπάστης Η Ουκρανία στη «δίνη» σφοδρών ανταγωνισμών εδώ και δυο δεκαετίες _ Δέκα χρόνια από τα γεγονότα στο «Εuromaidan» και το πραξικόπημα
Η κορυφή του παγόβουνου: Τον Νοέμβριο του 2013, ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς αρνήθηκε να υπογράψει τη Συνθήκη σύνδεσης με τη ΕΕ, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν διαδηλώσεις στο Κίεβο με επίκεντρο την πλατεία Ανεξαρτησίας. Οι διαδηλωτές ζητούσαν την παραίτηση του και της κυβέρνηση, κατηγορώντας τους ότι εξυπηρετούν τα σχέδια της Ρωσίας, και απαιτούσαν την υπογραφή της Συνθήκης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μετά τις 16-Ιαν-2014, τα γεγονότα πήραν βίαιη τροπή με αφορμή την ψήφιση νόμων κατά των συγκεντρώσεων από την τότε κυβέρνηση. Οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές προχώρησαν σε καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων στο Κίεβο. Κατά τη διάρκεια των ταραχών από τις 18 έως τις 20 Φεβρουαρίου, σκοτώθηκαν 98 άτομα και τραυματίστηκαν χιλιάδες. 21-Φεβ, ο Γιανουκόβιτς υπέγραψε συμφωνία με τους ηγέτες της Αντιπολίτευσης για τον τερματισμό της βίας και ανακοίνωσε πρόωρες εκλογές για τον Δεκέμβριο. Οι διαδηλωτές συνέχισαν να απαιτούν την παραίτησή του. 22-Φεβ, το Ουκρανικό Κοινοβούλιο κήρυξε έκπτωτο τον Πρόεδρο και προκήρυξε προεδρικές εκλογές για τις 25 Μαΐου 2014. Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς διέφυγε στη Ρωσία, όπου έλαβε άσυλο και την εξουσία ανέλαβε προσωρινή κυβέρνηση συνεργασίας, αποτελούμενη από τα κεντροδεξιά κόμματα Μπατίβσκινα και УДАР, το ακροδεξιό Σβόμποντα, καθώς και διάφορους φιλοευρωπαϊκούς κοινοβουλευτικούς συνασπισμούς και ανεξάρτητους βουλευτές. Ειδικά η συμμετοχή του Σβόμποντα προκάλεσε πολλά σχόλια, μια και ήταν σχεδόν ανοιχτά  ναζιστικό (ακόμα οι μετριοπαθείς αστοί σχολιαστές το χαρακτηρίζουν “εθνικιστικό αλλά όχι φασιστικό”).

Την 1^η Μαρτίου, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, έλαβε την έγκριση του ρωσικού κοινοβουλίου για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία (στη χερσόνησο της Κριμαίας). Τις επόμενες ημέρες στρατιώτες του Ρωσικού στρατού έθεσαν υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος της, ενώ η μεταβατική κυβέρνηση του Κιέβου κήρυξε γενική επιστράτευση, χαρακτηρίζοντας τις ρωσικές ενέργειες ως «κήρυξη πολέμου». Το τοπικό κοινοβούλιο της Κριμαίας προκήρυξε δημοψήφισμα για τις 16 Μαρτίου 2014 για την αυτονομία της περιοχής ή την ένωσή της με τη Ρωσία. Το αποτέλεσμα ήταν σε ποσοστό 97% υπέρ της ένωσης της περιοχής με τη Ρωσία, κάτι που επικυρώθηκε αργότερα επίσημα. Το αμέσως επόμενο διάστημα η κρίση συνέχισε να υφίσταται, με Ρωσόφωνες επαρχίες να ζητούν η μία μετά την άλλη ανεξαρτησία ή ένωση με τη Ρωσία. Τον Μάιο του 2014 εξελέγη νέος πρόεδρος ο Πέτρο Ποροσένκο, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα τον επόμενο μήνα.

2022 _Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία: Στις 22-Φεβ ο Ρώσος πρόεδρος, αναγνώρισε _τυπικά (κάθε πόλεμος έχει και τις αφορμές του, πέρα από τις αιτίες που είναι πάντα βασικά οικονομικές _έλεγχος αγορών και δρόμων) αναγνώρισε λοιπόν ο Πούτιν την ανεξαρτησία των δύο αποσχισθεισών δημοκρατιών στην περιοχή του Ντονμπάς, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ. Την επόμενη ημέρα, ο ηγέτης των αυτονομιστών στο Ντονέτσκ, Ντενίς Πουσίλιν, ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τη Ρωσία στην οποία ο πρόεδρος Πούτιν «ανταποκρίθηκε», όταν στις 24 Φεβρουαρίου 2022, γύρω στις 05:00 (GMT +2), ανακοίνωσε την έναρξη στρατιωτικής επιχείρησης με στόχο την «αποστρατικοποίηση και αποναζιστοποίηση της Ουκρανίας». Κάποια λεπτά αργότερα, άρχισαν πυραυλικές επιθέσεις σε στρατηγικές τοποθεσίες σε ολόκληρη την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων περιοχών κοντά στην πρωτεύουσα Κίεβο. Ο πόλεμος εξελίχτηκε σε ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά και _στην ουσία συνολικά στην Ανατολική Ευρώπη, τη Βαλτική και στη Μαύρη Θάλασσα, ακόμη και στην Αρκτική.

• Ουκρανία | ΝΑΤΟ_ΗΠΑ_Ρωσία – με το δάχτυλο στη σκανδάλη

• Κορυφώνεται η ιμπεριαλιστική κρίση στην Ουκρανία, με τις ΗΠΑ να απειλούν με “παραλυτικές” κυρώσεις — και τη Μόσχα να μην “δίνει δεκάρα”

  • Πραγματικότητα και περιθώριο του Πολέμου στην Ουκρανία 

• ΟΥΚΡΑΝΙΑ: πολεμικές προετοιμασίες ante portas με αλληλοκατηγορίες για στρατιωτική κλιμάκωση | “άσπροι”, “μαύροι”-“κόκκινοι”-“πολύχρωμοι” ιμπεριαλιστές και στη μέση οι λαοί

• Ουκρανία: ένταση, κατηγόριες και διπλωματικές αντεγκλήσεις καθώς στήνεται το σκηνικό πολέμου

• Συναγερμός! ΟΧΙ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Καμία εμπλοκή!

• Ουκρανία | μαίνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση: Οι τελευταίες εξελίξεις μετά από πέντε μέρες πολέμου

• Με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας! 👊 Η αλήθεια είναι δύναμη!

• Τρελός ο Πούτιν; Η στρατιωτική | επιχειρησιακή πλευρά του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία

• Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος της Ουκρανίας και εμείς

• Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ –σταθμός στην ταξική ανάλυση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία

• Η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

• Με το “βλέμμα στραμμένο στην Ουκρανία”...

• Πόλεμος στην Ουκρανία: Ο Λένιν του 1916 ... απαντά το 2022

• Ατζέντα κλιμάκωσης στην αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ με τη Ρωσία | αντίμετρα στις κυρώσεις με «μοχλό» τις πληρωμές για το φυσικό αέριο

• Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανίας και ο "υποκειμενικός" παράγοντας στη Ρωσία

• Ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία | Διαγγέλματα Πούτιν

• Ομιλία Πούτιν για την 9η του Μάη: Καπηλεύτηκε τη θυσία των λαών της ΕΣΣΔ για να "ξεπλύνει" τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

• Ρωσία - εκδηλώσεις για την αντιφασιστική νίκη των λαών με επιχείρηση καπηλείας για να «ξεπλυθεί» ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος | Πορείες του "Αθάνατου Συντάγματος"

• Χριστούγεννα με τη σκέψη μας στραμμένη στον πόλεμο που αιματοκυλίζει την Ουκρανία

• Στρατιωτικές δαπάνες μετά την εισβολή στην Ουκρανία _Η Γαλλία δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στον κόσμο - Ξεπέρασε την Ρωσία

• Με τις πλάτες των ΝΑΤΟικών ουκρανική επίθεση στο Κουρσκ και η ζωή συνεχίζεται…

• Απεμπλοκή τώρα! της Ελλάδας από τον 💥 ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

• Δυο χρόνια ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία _ΕΕ και ΝΑΤΟ προετοιμάζονται για γενικευμένο πόλεμο και “αντιπαράθεση δεκαετιών”

3 χρόνια σύγκρουσης
ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία

• Δυναμώνουμε την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που γεννά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης. Σχέδια για ανάπτυξη «δυτικών» στρατευμάτων και περιπολίες στη Μαύρη Θάλασσα
• Δυναμώνουμε την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων που γεννά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους

Την Κυριακή 16 Μάρτη πραγματοποιήθηκε τηλεδιάσκεψη της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης (ΕΚΔ) με θέμα: «Τρία χρόνια ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Η πάλη των κομμουνιστών ενάντια στην ΕΕ και στην "πολεμική οικονομία" της, στην εμπλοκή των αστικών κυβερνήσεων στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους».

 

Εκ μέρους του ΚΚΕ στην τηλεδιάσκεψη έλαβαν μέρος οι Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, Αρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Ακολουθεί η εισαγωγική παρέμβαση του Γιώργου Μαρίνου στην τηλεδιάσκεψη.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Σε κάθε περιοχή της υδρογείου εξελίσσεται ο αδυσώπητος ανταγωνισμός των μονοπωλίων και των καπιταλιστικών κρατών για την προώθηση των στρατηγικών τους επιδιώξεων. Η βάρβαρη φύση του εκμεταλλευτικού συστήματος προβάλλει μέσα από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, τις 50 και πάνω πολεμικές εστίες σε όλο τον κόσμο, την ένταση της επίθεσης κατά της εργατικής τάξης και των λαών, τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων, των προσφύγων και των μεταναστών. Ο καπιταλισμός έχει ξεπεράσει τα ιστορικά του όρια, γίνεται συνεχώς πιο επικίνδυνος.

Η εργατική τάξη, οι λαοί είναι μπροστά σε μεγάλα καθήκοντα. Η οργή και η αγανάκτηση επιβάλλεται να στραφούν στην εξάλειψη της πηγής του κακού, δυναμώνοντας την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για να ανοίξει ο δρόμος της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, να ζήσουν ειρηνικά οι άνθρωποι του μόχθου, χωρίς εκμετάλλευση, με τον πλούτο που παράγουν στα δικά τους χέρια και την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Το κρίσιμο ζήτημα είναι η ιδεολογική, πολιτική και μαζική πάλη των κομμουνιστών, σε διαρκή σύγκρουση με την αστική τάξη σε κάθε χώρα, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τα κόμματα του κεφαλαίου, τον οπορτουνισμό, τους κάθε λογής απολογητές του καπιταλισμού.

Αποκρούουμε
τα προσχήματα των ιμπεριαλιστών

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συμπληρώνει 3 χρόνια και το αιματοκύλισμα συνεχίζεται. Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, τεράστιες υλικές καταστροφές. Η αντεπανάσταση και η καπιταλιστική παλινόρθωση οδήγησαν σε τραγικές συνέπειες. Αλληλοσκοτώνονται δύο λαοί που έζησαν μαζί 7 δεκαετίες στη Σοβιετική Ενωση, οικοδομώντας τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία, με μεγάλες κατακτήσεις, ξεπερνώντας ιμπεριαλιστικές υπονομευτικές ενέργειες, αντιμετωπίζοντας την επίθεση του φασιστικού τέρατος στα σοβιετικά εδάφη, νικώντας τον γερμανικό ναζισμό και τους συμμάχους του.

Ο πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, στο πλευρό της ουκρανικής αστικής τάξης, και στην καπιταλιστική Ρωσία και τους συμμάχους της είναι μέρος του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού για τον έλεγχο της Ουκρανίας και της ευρύτερης περιοχής, των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.

Ο πόλεμος διεξάγεται από τις αστικές τάξεις σε βάρος των λαών, είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές κι αυτό δεν μπορεί να επισκιαστεί από τα προσχήματα που χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, που παρουσιάζει τον πόλεμο ως αποτέλεσμα αντιπαράθεσης «δημοκρατικών» και «αυταρχικών» δυνάμεων, ή τα προσχήματα που προβάλλει η ηγεσία της Ρωσίας περί «αντιφασιστικού πολέμου», καλύπτοντας τις ευθύνες της και τους στόχους της ρωσικής αστικής τάξης.

Οι δυνάμεις που αναπαράγουν τον μύθο του «αντιφασισμού», όπως η λεγόμενη «Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα», κ.ά., κρύβουν την ουσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου και επιχειρούν να δικαιολογήσουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την καταπάτηση της εδαφικής της ακεραιότητας. Κρύβουν πως η πάλη ενάντια στον φασισμό είναι υπόθεση των λαών και συνδέεται με την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού που τον γεννάει, τον τροφοδοτεί και δεν μπορεί να γίνει πρόσχημα για τη στήριξη αστικών κυβερνήσεων στο όνομα των αποκαλούμενων «αντιφασιστικών μετώπων».

Τέτοιες δυνάμεις διαστρεβλώνουν το ταξικό περιεχόμενο ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία, που μαζί με τις αποκαλούμενες «προοδευτικές κυβερνήσεις» της Λατινικής Αμερικής και τους BRICS παρουσιάζονται στους λαούς ως δήθεν «αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις», που επιδιώκουν να «γιατρέψουν» και να «εξυγιάνουν» τις διεθνείς διακρατικές σχέσεις. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι είδους «αντιιμπεριαλιστές» μπορεί να είναι οι κάθε είδους κυβερνήσεις του κεφαλαίου, ή οι βασιλιάδες και οι πρίγκιπες της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων, ωστόσο τέτοιες τοποθετήσεις, που αφήνουν στο απυρόβλητο τον καπιταλισμό και αγγίζουν τα όρια της φαιδρότητας, είναι επικίνδυνες γιατί στοχεύουν να παρασύρουν τους λαούς στην επιλογή ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, στους σχεδιασμούς του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού στρατοπέδου.

Η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση, με ταξικό κριτήριο, αντιτάσσεται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τάσσεται με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, υπερασπίζεται τα συμφέροντα των λαών, εκφράζει τη διεθνιστική της αλληλεγγύη.

Αποτελεί σημαντική συμβολή η πρωτοβουλία του ΚΚΕ, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, του ΚΚ Τουρκίας και του ΚΚ Μεξικού - αμέσως μετά το ξέσπασμα του πολέμου την Ουκρανία, 24 Φλεβάρη 2022 - που σε κοινή τοποθέτηση, η οποία στηρίχτηκε από πάνω από 40 Κομμουνιστικά Κόμματα και πάνω από 30 Κομμουνιστικές Νεολαίες, ανέδειξαν τις πραγματικές αιτίες του πολέμου και τον ιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα, βάζοντας βάσεις για την ανάπτυξη της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης.

Οι «ειρηνευτικές» διευθετήσεις
δεν αναιρούν τις αιτίες της ιμπεριαλιστικής αναμέτρησης

Σε κάθε πολεμική και εν δυνάμει πολεμική εστία εκφράζεται ο διεθνής οικονομικός, τεχνολογικός και στρατιωτικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο καπιταλιστικό σύστημα, η αναμέτρηση της ευρωατλαντικής συμμαχίας, με άξονα τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και της υπό διαμόρφωση ευρασιατικής, με επικεφαλής την Κίνα, που κατακτά έδαφος στο οικονομικό πεδίο, και την καπιταλιστική Ρωσία, που είναι η 2η στρατιωτική δύναμη στον κόσμο.

Με αυτόν τον σφοδρό ανταγωνισμό συνδέονται οι εμπορικοί πόλεμοι που είναι σε εξέλιξη, οι δασμοί και τα μέτρα προστατευτισμού, οι απειλές της προεδρίας Τραμπ για τη Γροιλανδία, την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών και του δρόμου μεταφοράς διά μέσου του αρκτικού κύκλου ή τον έλεγχο της Διώρυγας του Παναμά, του στρατηγικής σημασίας ναυτιλιακού δρόμου που συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Η αναζήτηση και η εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων και δρόμων μεταφοράς, σπάνιων γαιών, η κούρσα για την κατάκτηση της υπεροχής στην τεχνητή νοημοσύνη και γενικότερα για τη σύγχρονη τεχνολογία τροφοδοτούν την αντιπαράθεση και διαμορφώνουν το έδαφος για νέες θερμές εστίες, δίπλα σ' αυτές που γνωρίζουμε, στην Κασπία, στον Καύκασο, στα Βαλκάνια, στη Νότια και Ανατολική Κινεζική Θάλασσα, στην Αφρική και άλλες περιοχές.

Οι αντιθέσεις διαπερνούν και το εσωτερικό των δύο συμμαχιών αλλά και τμημάτων των αστικών τάξεων σε κάθε κράτος, γιατί το επίδικο είναι το καπιταλιστικό κέρδος και η ισχυροποίηση των μονοπωλίων. Αυτό αποτυπώνεται στις αντιθέσεις στις σχέσεις ΗΠΑ - ΕΕ, ανάμεσα σε κράτη - μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά και στην ευρασιατική συμμαχία, ανάμεσα π.χ. στην Κίνα και στην Ινδία.

Οι λαοί είναι απέναντι σε ξαναμοίρασμα του κόσμου, που ποτέ δεν γίνεται ειρηνικά και είναι άκρως παραπλανητικές οι σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές εφευρέσεις περί «πολυπολικού» ειρηνικού κόσμου, η αποθέωση προσωρινών και εύθραυστων συμβιβασμών.

Οι κάθε λογής διευθετήσεις στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών αποτελούν εκκίνηση νέας κούρσας ανταγωνισμών, εντάσεων και πολέμων.

Αυτό έχει αποδειχθεί σε όλα τα πολεμικά μέτωπα, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην Ουκρανία και σε άλλες περιοχές.

Στην Παλαιστίνη μετά τη σφαγή, τη γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας και την πρόσφατη εύθραυστη συμφωνία εκεχειρίας, μεθοδεύεται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ το διώξιμο του Παλαιστινιακού λαού από τη γη του για την εκμετάλλευση της περιοχής από τα αμερικανικά και ισραηλινά μονοπώλια κι εμείς συνεχίζουμε αποφασιστικά την αλληλεγγύη και απαιτούμε λευτεριά στην Παλαιστίνη.

Ο τρίχρονος πόλεμος στην Ουκρανία ακολούθησε πορεία κλιμάκωσης και κινδύνων γενίκευσης ακόμα και με τη χρήση πυρηνικών όπλων που διαθέτουν και τα δύο στρατόπεδα. Η υπεροχή της Ρωσίας στο μέτωπο συνεχίζεται, διατηρεί και επεκτείνει τις περιοχές που κατέκτησε. Το ευρωατλαντικό μπλοκ εφοδιάζει την Ουκρανία με σύγχρονα όπλα, που πλήττουν ήδη το εσωτερικό της ρωσικής επικράτειας, εκπαιδεύει ουκρανικές δυνάμεις. Ο γγ του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, προειδοποιεί για «μακρόχρονο πόλεμο» και καλεί προκλητικά τους λαούς να αποδεχθούν μεγάλες θυσίες, περικοπή των μισθών και συντάξεων, των δαπανών για την Υγεία και την Παιδεία, ενώ είναι προ των πυλών η αύξηση των ΝΑΤΟικών πολεμικών δαπανών με την εισφορά κάθε κράτους από το 2% του ΑΕΠ στο 3% ή και 5%, όπως έθεσε η αμερικανική ηγεσία.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες που κάθε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, ανάλογα με τις στοχεύσεις του, εντείνει τις πολεμικές προετοιμασίες, μεθοδεύεται η έναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για εκεχειρία στο ουκρανικό μέτωπο και διερευνάται το κατά πόσο μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός που περιλαμβάνει τη «νομιμοποίηση» των αποτελεσμάτων του πολέμου, τον ακρωτηριασμό της Ουκρανίας και τις λεγόμενες «εγγυήσεις ασφαλείας», την παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται το συμπέρασμα ότι όσο παραμένουν οι αιτίες της ιμπεριαλιστικής αναμέτρησης οι κάθε είδους διευθετήσεις θα αναπαράγουν τους κινδύνους κατά των λαών.

Το ΚΚΕ πρωτοστατεί
στην πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ
και στην πολεμική οικονομία

Το ΚΚΕ παλεύει με κριτήριο τα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών, καταδικάζει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας, συγκρούεται με την κυβέρνηση της ΝΔ, τη σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ακροδεξιά μορφώματα, που συνολικά, παρά τις επιμέρους αποχρώσεις, υπερασπίζονται τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τα ΝΑΤΟικά, ευρωατλαντικά σχέδια.

Πρωτοστατεί στον αγώνα για να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα, που έχει μετατραπεί σε ορμητήριο πολέμου, να επιστρέψουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις από ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό, για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Οι κομμουνιστές με τους εργάτες και τις εργάτριες, με τον λαό και τη νεολαία, παρεμβαίνουν στα λιμάνια και στο σιδηροδρομικό δίκτυο και εμποδίζουν τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού στο ουκρανικό μέτωπο ή τη στήριξη του Ισραήλ, όπως έγινε στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξανδρούπολη, στον Τύρναβο, στο λιμάνι του Πειραιά, από τους λιμενεργάτες. Το Κόμμα μας καταψήφισε στη Βουλή τον κρατικό προϋπολογισμό και τις στρατιωτικές δαπάνες που χρησιμοποιούνται για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες.

Στην πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη, και σε πολλές άλλες εργατικές κινητοποιήσεις, το βασικό σύνθημα ήταν «Δώστε λεφτά για τους μισθούς, την Υγεία και την Παιδεία, έξω η Ελλάδα από του πολέμου τα σφαγεία», που δίνει την κατεύθυνση της πάλης. Ο αγώνας συνεχίζεται με νέα πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 28 Φλεβάρη για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών, πριν από δύο χρόνια, με 57 νεκρούς, για να καταδικαστούν οι υπεύθυνοι, το σύστημα και η πολιτική που ευθύνεται για τα βάσανα του λαού, να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά το σύνθημα «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».

• Οι πόλεμοι στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή και στις άλλες περιοχές, η ύφεση που χτυπάει τη Γερμανία και την Ευρωζώνη, η αναμενόμενη καπιταλιστική κρίση και οι ανάγκες των μονοπωλίων στο περιβάλλον αυτό οδήγησαν στη στρατηγική της πολεμικής οικονομίας που προωθείται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και καθορίζει το πλαίσιο των οικονομικών εξελίξεων.
• Η πολεμική οικονομία αποτελεί επιλογή προσαρμογής της ΕΕ στην κλιμάκωση του ενεργειακού, εμπορικού και τεχνολογικού ανταγωνισμού, προετοιμασία για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και αναζήτηση διεξόδου υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που παραμένουν λιμνάζοντα, παρότι αυτά τα χρόνια έγιναν επενδύσεις στη λεγόμενη «πράσινη» και ψηφιακή οικονομία και κέρδισαν δισ. οι οικονομικοί όμιλοι.
• Οι στρατιωτικές δαπάνες των κρατών - μελών της ΕΕ ξεπέρασαν τα 326 δισ. ευρώ, με αύξηση πάνω από 30% την περίοδο 2021 - 2024. 118 δισ. ευρώ διατέθηκαν στον πόλεμο στην Ουκρανία για δύο χρόνια, την ώρα που καταδικάζονται οι μισθοί και οι συντάξεις σε άθλια χαμηλά επίπεδα σε συνθήκες αβάσταχτης ακρίβειας, μειώνονται οι δαπάνες για την Υγεία και την Παιδεία, για κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές.
• Ετοιμάζονται νέα πολεμικά πακέτα, τεράστια ποσά: Η γνωστή έκθεση Ντράγκι προβλέπει πάνω από 500 δισ. ευρώ για την επόμενη δεκαετία, έχουν περάσει ήδη χρηματοδοτήσεις δισ. ευρώ στο «Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας» (EDF), στο «Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Βιομηχανικής Ανάπτυξης στον τομέα της Αμυνας» (EDIDP), στον ψευδεπίγραφο «Ευρωπαϊκό Μηχανισμό για την Ειρήνη» (ΕΜΕ) και όλος αυτός ο μηχανισμός υπηρετεί τον στόχο της ΕΕ για τη «διασφάλιση της κυριαρχίας και της θέσης της Ευρώπης ως παγκόσμιου παίκτη στο νέο στρατηγικό, γεωπολιτικό, πολυπολικό πλαίσιο», σε βάρος των λαών.
• Οι στόχοι της πολεμικής οικονομίας δεν περιορίζονται στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών για σύγχρονα οπλικά συστήματα και σε μεγάλες επενδύσεις στη στρατιωτική βιομηχανία. Επεκτείνονται και καθορίζουν την πορεία στρατηγικής σημασίας κλάδων, στις τηλεπικοινωνίες, στην πληροφορική, στις μεταφορές, στα τρόφιμα και στην εφοδιαστική αλυσίδα, κ.α., συνδέονται με τον καπιταλιστικό σχεδιασμό στην Υγεία και στην Παιδεία, σε όλους τους τομείς.
• Σε συνθήκες όξυνσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου και κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών διαμορφώνονται νέες απαιτήσεις στην προετοιμασία και στη δράση του κομμουνιστικού, του εργατικού - λαϊκού κινήματος, σε κάθε χώρα, μεγαλύτερη ετοιμότητα και καταπολέμηση του εφησυχασμού, για να οργανωθεί η αντίσταση σε υψηλότερο επίπεδο, ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και στις συνέπειές της.
• Με την αποφασιστική στάση των κομμουνιστών μπορούν να εμποδιστούν οι αστικές μεθοδεύσεις απόσπασης συναίνεσης και ενσωμάτωσης των εργαζομένων στους στόχους της πολεμικής προετοιμασίας, να αναπτυχθούν πολύμορφα οι διεκδικήσεις στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, στις λαϊκές γειτονιές, με γραμμή αντεπίθεσης, σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του.
• Οι αστικές τάξεις, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου παίζουν και θα παίξουν πιο αποφασιστικά το χαρτί της ψευδεπίγραφης «εθνικής ενότητας», των «εθνικών συμφερόντων» για να χειραγωγήσουν και να υποτάξουν τους εκμεταλλευόμενους στις επιδιώξεις και στα συμφέροντα των ντόπιων εκμεταλλευτών και των διεθνών συμμαχιών τους. Δυναμώνουν και θα δυναμώσουν ακόμα περισσότερο η καταστολή, ο αυταρχισμός, ο αντικομμουνισμός. Η έκθεση Νιινίστο, που προβάλλεται από την ΕΕ, συνδέει την «πολιτική προστασία» και γενικότερα τους μηχανισμούς αντιμετώπισης κρίσεων με την πολεμική προετοιμασία, και συνεπώς σε όλα αυτά τα μέτωπα τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης απαιτείται να προετοιμαστούν κατάλληλα, πολύπλευρα, να ενισχύσουν τους δεσμούς τους με την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, να μπούνε μπροστά για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης σε όλες τις συνθήκες.

Μέσα στη δράση, με επίμονη ιδεολογική - πολιτική δουλειά θα αναγνωρίζεται ακόμα πιο πλατιά ο πρωτοπόρος ρόλος των κομμουνιστών και θα καταδικάζεται η κυρίαρχη πολιτική σε κάθε χώρα.

Μαχητικά, διαφωτίζοντας επίμονα τους λαούς γιατί δεν μπορούν να εμπιστευτούν τις αστικές τάξεις, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, συνδέοντας τον αγώνα για την απεμπλοκή των χωρών μας από τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς με την πραγματική έξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, παλεύοντας για την ανατροπή του καπιταλισμού, για τον σοσιαλισμό, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, για να ζήσουν οι λαοί όπως τους αξίζει.

Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης
Για τα 3 χρόνια από την τυπική έναρξη
του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία

Δείτε
Η Ιδρυτική Διακήρυξη της "Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης"

Ο πόλεμος που τυπικά μόνο ξεκίνησε πριν από 3 χρόνια με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται αιματοκυλώντας δύο λαούς που έζησαν, αγωνίστηκαν και δημιούργησαν πλάι πλάι στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ και σήμερα υποφέρουν σε συνθήκες καπιταλισμού, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις τοποθετήσεις της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης αναφορικά με τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, που ξέσπασε κάτω από την όξυνση των ανταγωνισμών και αντιθέσεων μεταξύ δύο αντιμαχόμενων καπιταλιστικών στρατοπέδων.

Είναι σήμερα πιο φανερό από πριν 3 χρόνια πως δεν πρόκειται απλώς για μια σύγκρουση Ρωσίας - Ουκρανίας, αλλά για μια διευρυμένη σύγκρουση μεταξύ της ουκρανικής αστικής τάξης, των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, από τη μία, και της ρωσικής αστικής τάξης και των συμμάχων της, από την άλλη.

Είναι έντονη η τάση διεθνοποίησης και διάχυσης της σύγκρουσης, με τη γενίκευση του οικονομικού και εμπορικού πολέμου, τη χρήση ολοένα και πιο προηγμένων και ισχυρών οπλικών συστημάτων, την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων, την εμπλοκή - άμεση και έμμεση - αυξανόμενου αριθμού κρατών στο πλευρό των εμπόλεμων μερών, τη συσχέτιση με άλλα θερμά μέτωπα, όπου συγκρούονται οι ίδιες δυνάμεις, στη Μέση Ανατολή, στον Ειρηνικό, στην Αρκτική, στην Αφρική κ.α. Καθοριστική θέση στον διεθνή ανταγωνισμό κατέχει η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Κίνας.

Δυναμώνει η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ, στο οποίο κατά τη διάρκεια αυτών των 3 χρόνων του πολέμου εντάχθηκαν νέες χώρες (Σουηδία, Φινλανδία). Ενισχύεται η παρουσία του στη Βαλτική, πολλαπλασιάζονται οι στρατιωτικές ασκήσεις στα Βαλκάνια και οι βάσεις στα σύνορα με τη Ρωσία και στην Ανατολική Μεσόγειο. Την ίδια ώρα προδιαγράφεται η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ πολύ πάνω από το 2%. Γίνεται λόγος για τουλάχιστον 3%, ακόμα και 5% του ΑΕΠ κάθε χώρας.

Εντείνεται η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Η έκθεση Ντράγκι σηματοδοτεί την επιτάχυνση του περάσματος στην πολεμική οικονομία, ενώ η έκθεση Νιινίστο προβλέπει ότι η ΕΕ την επόμενη 7ετία θα πρέπει να δαπανήσει σχεδόν το 20% του προϋπολογισμού της για την πολεμική προπαρασκευή. Ανοιχτά γίνεται συζήτηση για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, είτε στα μέτωπα του πολέμου είτε ως «εγγυήσεων ασφαλείας», ενώ ήδη η ΕΕ ξεπέρασε τις ΗΠΑ σε παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία.

Από την άλλη, στη Ρωσία οι στρατιωτικές δαπάνες το 2025 θα φτάσουν το 6,3% του ΑΕΠ και προβλέπεται το 40% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού της για το 2025 να κατευθυνθεί για τις ανάγκες «της άμυνας και της ασφάλειας».

Και οι δύο πλευρές του πολέμου ρίχνουν στον πόλεμο νέα και πιο καταστροφικά οπλικά συστήματα, ενώ έχουν αυξηθεί και οι απειλές για χρήση στη σύγκρουση πυρηνικών όπλων.

Επιπλέον, οι λαοί - όπως δηλώνουν προκλητικά ο γγ του ΝΑΤΟ, Ρούτε, και οι αστικές κυβερνήσεις - καλούνται να πληρώσουν ακόμα βαρύτερο τίμημα με σκληρές περικοπές στις ήδη ανεπαρκείς κρατικές δαπάνες για Υγεία, Ασφάλιση, Παιδεία και άλλους κοινωνικούς τομείς, για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο που γίνεται μόνο για τα συμφέροντα και τα κέρδη των καπιταλιστών. Ταυτόχρονα, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον αυξανόμενο αντικομμουνισμό, την καταστολή, την περιστολή δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

• Η όποια εκκίνηση διαδικασίας διαπραγματεύσεων δήθεν «ειρηνικής» διευθέτησης του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία, όπως και η πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία Τραμπ - Πούτιν ή αυτές που θα ακολουθήσουν, είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα των λαών, γιατί είναι δεδομένο ότι αφήνουν ανέγγιχτες τις πραγματικές αιτίες της πολεμικής σύγκρουσης. Αλλωστε, οι στρατιωτικές όσο και οι πολιτικές - διπλωματικές κινήσεις, τα σχέδια και οι συζητήσεις για την «επόμενη μέρα», και ο εξελισσόμενος ανταγωνισμός για τον ρόλο της κάθε ιμπεριαλιστικής δύναμης σε αυτά, επιβεβαιώνουν ότι, ανεξάρτητα από τα προσχήματα με τα οποία οι αστικές τάξεις επιχειρούν να παραπλανήσουν τους λαούς, η ρίζα της σύγκρουσης βρίσκεται στους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων και των καπιταλιστικών κρατών για τον έλεγχο των φυσικών πόρων, των δρόμων μεταφοράς, των γεωστρατηγικών στηριγμάτων, των μεριδίων των αγορών.
• Σε έναν τέτοιο πόλεμο δεν πρόκειται να δώσει ουσιαστικό τέλος καμία πολιτική - διπλωματική πρωτοβουλία. Ο όποιος συμβιβασμός μεταξύ των αντίπαλων αστικών στρατοπέδων, ακόμη κι αν επιτευχθεί, θα είναι εύθραυστος και προσωρινός, όπως και οι προηγούμενοι, καθώς θα παραμένουν άθικτες οι αιτίες που γεννάνε αυτόν τον πόλεμο, η καπιταλιστική εκμετάλλευση, το κυνήγι του κέρδους, ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων.

Τα Κόμματά μας πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στις αστικές τάξεις, στις επιδιώξεις τους και στην εμπλοκή των κυβερνήσεών τους σε αυτόν.

• Να μην περάσει κλίμα αναμονής στους λαούς για «λύση» από τα τραπέζια των διαπραγματεύσεων των ιμπεριαλιστών και η πλάνη πως μπορεί να υπάρξει ένας «ειρηνικός» καπιταλισμός. Η «ειρήνη» τους πάντα θα προετοιμάζει τους νέους πολέμους και τις αιματοχυσίες.
• Τη διέξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο προς το δικό τους συμφέρον μπορούν να τη δώσουν μόνο οι λαοί με την αποφασιστική ενίσχυση της πάλης τους, ενάντια στις ξένες βάσεις και στην αποστολή στρατιωτικών τμημάτων και στρατιωτικού εξοπλισμού εκτός συνόρων, όπως και ενάντια στις πολεμικές δαπάνες για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ενάντια στον καπιταλισμό, που είναι «νύχι - κρέας» με τον πόλεμο.
• Καλούμε σε αγώνα ενάντια σε ΝΑΤΟ, ΕΕ και κάθε είδους άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις και καπιταλιστικές συμμαχίες.
• Κινητοποιούμε την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων και την ικανοποίηση των αναγκών τους, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων, τις επιδιώξεις των οποίων υπηρετεί ο πόλεμος με άλλα μέσα.

Αντιπαλεύουμε τον σοβινισμό, τον εθνικισμό, τον φασισμό που είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος. Καλλιεργούμε την αλληλεγγύη, τη φιλία μεταξύ των λαών.

Αγωνιζόμαστε ώστε οι λαοί μας να μην επιλέξουν τη μια πλευρά του πολέμου έναντι της άλλης, αλλά να μπουν ορμητικά στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, που είναι η αιτία των ιμπεριαλιστικών πολέμων, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που μπορεί να εγγυηθεί την πραγματική ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία των λαών, για τον σοσιαλισμό.

Σχέδια για ανάπτυξη «δυτικών» στρατευμάτων
και περιπολίες στη Μαύρη Θάλασσα
Μιλούν για «ειρήνη» και προετοιμάζονται για πόλεμο,
τρία χρόνια μετά τη ρωσική εισβολή

Παρά τις συνομιλίες που προωθούνται για «τερματισμό» του πολέμου και τις δηλώσεις ότι οι διαπραγματεύσεις αφορούν την «ειρήνη», η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά και συνολικά στην Ανατολική Ευρώπη, στη Βαλτική και στη Μαύρη Θάλασσα, στην Αρκτική, βρίσκεται σε επικίνδυνη φάση.

Τρία χρόνια συμπληρώνονται από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τον Φλεβάρη του 2022, και οι αιτίες της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης παραμένουν και οξύνονται: Ο γεωπολιτικός «συσχετισμός δυνάμεων» στην Ευρώπη, τα ανταγωνιστικά σχέδια για την Ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, η πρόσβαση σε πρώτες ύλες και αγορές, η μάχη για πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας και των αντίστοιχων «στρατοπέδων».

Γι' αυτό, την ίδια στιγμή που μιλούν για αναζήτηση «βιώσιμης» και «διαρκούς» ειρήνης στην Ουκρανία - στην πραγματικότητα για έναν ενδεχόμενο συμβιβασμό, ο οποίος ακόμα και αν επιτευχθεί θα είναι προσωρινός, αβέβαιος και θα προετοιμάζει τις επόμενες φάσεις της σύγκρουσης - όλα τα στρατόπεδα τονίζουν την ανάγκη να αυξηθούν ραγδαία οι στρατιωτικές δαπάνες και να επιταχυνθούν οι πολεμικές προετοιμασίες για γενικευμένο πόλεμο τα επόμενα χρόνια.

Η Ευρώπη και ο κόσμος σε «σημείο καμπής»

Ολες οι πλευρές παραδέχονται ότι σε αυτήν τη φάση διακυβεύονται πολλά. «Η Ευρώπη και ο κόσμος βρίσκονται σε σημείο καμπής. Η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία θα επηρεάσει και θα διαμορφώσει την ασφάλεια ολόκληρης της Ευρώπης για τις επόμενες γενιές», τόνισε χαρακτηριστικά ο Σουηδός πρωθυπουργός, Ουλφ Κρίστερσον.

Είναι ενδεικτικά και όσα είπε ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, ενώ είχαν προηγηθεί οι συνομιλίες Μόσχας - Ουάσιγκτον στο Ριάντ. Βασικό ζήτημα για τη Ρωσία σε αυτό το στάδιο της διεθνούς ανάπτυξης, ανέφερε, είναι η κίνηση προς έναν «πολυπολικό κόσμο» - δηλαδή να τερματιστεί η κυριαρχία των ΗΠΑ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το σχέδιο της Ρωσίας είναι να «αντικαταστήσει το χρεοκοπημένο ευρωατλαντικό μοντέλο» με μια νέα πρωτοβουλία «ανοιχτή σε όλες τις συμμαχίες στην ήπειρο, συμπεριλαμβανομένου του ευρωπαϊκού τμήματος της Ευρασίας».

«Είναι καιρός η Δύση να αποδεχθεί μια νέα ισορροπία δυνάμεων και να αρχίσει να χτίζει σχέσεις με τα κράτη της παγκόσμιας πλειοψηφίας στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού», πρόσθεσε.

Από την πλευρά της, η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί ότι μια συμφωνία με τη Ρωσία - με δεδομένα την προέλαση των ρωσικών δυνάμεων στην ανατολική Ουκρανία και το στρατιωτικό πλεονέκτημα της Μόσχας - θα αδυνατίσει τη «συμμαχία» με την Κίνα, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και θα ενισχύσει την επικέντρωση των ΗΠΑ σε Ασία - Ειρηνικό.

«Μου φαίνεται πως οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν τώρα να ξεσηκώσουν τους Ρώσους εναντίον των Κινέζων. Οι Ρώσοι πρέπει να το σταματήσουν αυτό», είπε ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλ. Λουκασένκο.

Η ΕΕ, από την πλευρά της, που βλέπει τα συμφέροντά της να μένουν «εκτός κάδρου» στα τρέχοντα παζάρια ΗΠΑ - Ρωσίας αλλά και να «συνθλίβονται» ευρύτερα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ΗΠΑ - Κίνας, προτάσσει το επιχείρημα ότι αν ικανοποιηθούν οι όροι της Ρωσίας στην Ουκρανία, τότε αφενός ανοίγει ο δρόμος για να διεκδικήσει ακόμη μεγαλύτερη γεωπολιτική «επιρροή» στην Ευρώπη και στη Βαλτική, κι αφετέρου δυναμώνει το «στρατόπεδο» Κίνας - Ρωσίας - Ιράν - Β. Κορέας, κάτι που είναι ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ σε Ασία - Ειρηνικό.

Ολες αυτές οι συζητήσεις, όπως και τα σχέδια που επεξεργάζονται όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα για την «επόμενη μέρα», μόνο ...«ειρήνη» δεν θυμίζουν, αντίθετα μυρίζουν μπαρούτι.

Η συζήτηση για ευρωπαϊκά
και τουρκικά στρατεύματα στην Ουκρανία

Οι κίνδυνοι μεγαλώνουν και λόγω των αντιθέσεων μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα, με τις ΗΠΑ να προωθούν συμφωνία με τη Ρωσία για την Ουκρανία και να επιμένουν πως οι Ευρωπαίοι πρέπει να σηκώσουν όλο το βάρος της «ασφάλειας» της ηπείρου.

• Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμ. Μακρόν συγκάλεσε δυο συνόδους κορυφής Ευρωπαίων ηγετών την περασμένη βδομάδα, στις οποίες εκφράστηκαν διαφορετικές θέσεις για την αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία ως «εγγυητές» μιας «εκεχειρίας».
• Γαλλία, Βρετανία και σκανδιναβικά κράτη εμφανίζονται πρόθυμοι να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις μετά από μια «ειρηνευτική» συμφωνία, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα συμμετάσχουν οι ΗΠΑ. Πολωνία, Βουλγαρία, Σλοβακία, Κροατία φαίνονται αντίθετες, η Γερμανία είπε ότι είναι «νωρίς» για μια τέτοια συζήτηση, ενώ η Ιταλία είναι επίσης επιφυλακτική.

Ορισμένοι ειδικοί αναφέρουν πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία συμμαχία ευρωπαϊκών κρατών για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, αλλά εκτός του ΝΑΤΟ και του άρθρου 5, προκειμένου να αποφευχθεί μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας.

Ωστόσο και μόνο η συζήτηση για ανάπτυξη στρατευμάτων από τα ευρωπαϊκά κράτη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, όπως και να «βαφτιστεί», επιβεβαιώνει ότι τα προωθούμενα «ειρηνευτικά σχέδια» φέρνουν ακόμα πιο κοντά τον κίνδυνο μιας τέτοιας ολέθριας σύγκρουσης.

• «Δεν θα πρέπει να γίνεται λόγος για μία ουδέτερη ειρηνευτική δύναμη. Θα πρόκειται για μία αποτρεπτική δύναμη, μία εγγυήτρια δύναμη, η οποία θα δρα αποτρεπτικά προς τη Ρωσία» ή θα αναλάβει δράση σε περίπτωση που η τελευταία παραβιάσει τη συμφωνία, επισημαίνει χαρακτηριστικά στην DW ο ιστορικός Λόρενς Φρίντμαν.
• «Τα στρατεύματα εδάφους θα βρεθούν υπό απειλή. Και τα κράτη που θα τα έχουν αναπτύξει θα βρίσκονται και αυτά υπό απειλή», τονίζει στην DW ο Ράφαελ Λος, ειδικός σε θέματα ασφαλείας και συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR).

Επιπλέον, εκτιμάται ότι τα κράτη της ΕΕ δεν έχουν αρκετό ανθρώπινο δυναμικό για να αντεπεξέλθουν στα σχέδια του ΝΑΤΟ σχετικά με την Αμυνα των κρατών - μελών σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης. Ως το καλοκαίρι το ΝΑΤΟ θα στείλει ορισμένους στόχους στις κυβερνήσεις. Η Γερμανία, για παράδειγμα, συζητά να επαναφέρει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.

Ενδέχεται να υπάρχει μία πιθανότητα έμμεσης υποστήριξης του σχεδίου από τις ΗΠΑ, οι οποίες θα μπορούσαν για παράδειγμα να παράσχουν υλικοτεχνική υποστήριξη και βοήθεια από αέρος.

Ο Κιθ Κέλογκ, απεσταλμένος των ΗΠΑ για την Ουκρανία, ζήτησε από τους Ευρωπαίους να δώσουν συγκεκριμένο μέγεθος στρατευμάτων που θα αναπτύξουν στα πλαίσια της «ειρηνευτικής επιχείρησης» και να διευκρινίσουν ποιες ενέργειες «οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοι και οι εταίροι πρέπει να λάβουν αν η Ρωσία επιτεθεί σε αυτές τις δυνάμεις»...

Μάλιστα εξετάζεται το ενδεχόμενο να συμπεριληφθούν και τουρκικά στρατεύματα στη δύναμη, καθώς η Τουρκία έχει διατελέσει «εξισορροπητικό ρόλο» και «είναι κάτι που θα μπορούσε να ανεχτεί η Ρωσία».

Το σχέδιο - «μπαρούτι» των Ευρωπαίων

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντ. Τραμπ, θα υποδεχτεί στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα τον Εμ. Μακρόν και την Πέμπτη τον Βρετανό πρωθυπουργό, Κιρ Στάρμερ, σε συναντήσεις όπου θα παρουσιαστεί το ευρωπαϊκό «σχέδιο».

Σύμφωνα με το «Bloomberg», αυτό περιλαμβάνει τη δημιουργία αεροπορικής «ομπρέλας» για την Ουκρανία και τη δημιουργία μιας δύναμης για την αστυνόμευση κυρίως του εναέριου χώρου της Ουκρανίας και της Μαύρης Θάλασσας, υπό την ηγεσία της Ευρώπης.

Το συγκεκριμένο σχέδιο εξαρτάται από το εάν οι ΗΠΑ θα συμφωνήσουν να παράσχουν στη δύναμη την προστασία τους, συμπεριλαμβανομένων και αμερικανικών αεροσκαφών.

Πιθανότατα θα απαιτούσε ανάπτυξη έως και 30.000 Ευρωπαίων στρατιωτών στις μεγάλες πόλεις, στα λιμάνια και στις κρίσιμες υποδομές της Ουκρανίας. Παράλληλα, τα ευρωπαϊκά στρατεύματα δεν θα στέλνονταν στα ανατολικά της χώρας.

Το σχέδιο επικεντρώνεται στην παρακολούθηση των συνόρων και θα απαιτούσε ανάπτυξη μικρότερης κλίμακας από μία «ειρηνευτική» δύναμη. Προβλέπει την τοποθέτηση αεροσκαφών σε Πολωνία και Ρουμανία και χερσαίων δυνάμεων στα ανατολικά τους σύνορα, για να μπορέσουν να αναπτυχθούν γρήγορα στην Ουκρανία, εάν χρειαστεί.

Ακόμα, θα χρησιμοποιηθούν drones, δορυφόροι, αεροσκάφη εναέριας επιτήρησης, για να παρέχουν μια πλήρη εικόνα οποιασδήποτε δραστηριότητας στα σύνορα Ουκρανίας - Ρωσίας. Δύο ομάδες εργασίας είναι επίσης πιθανό να αναπτυχθούν στη Μαύρη Θάλασσα: Η πρώτη για να καθαρίσει τυχόν θαλάσσιες νάρκες και η δεύτερη για περιπολία στα ύδατα.

Η Ρωσία δεν δέχεται
την ανάπτυξη «δυτικών» στρατευμάτων

Η Ρωσία ξεκαθάρισε από το Ριάντ ότι εκτός από την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, δεν πρόκειται να αποδεχτεί ούτε την ανάπτυξη στρατευμάτων την «επόμενη μέρα» από χώρες του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, «υπό ευρωπαϊκή ή άλλη σημαία» γιατί θα έχει επιπτώσεις στην «ασφάλειά» της.

• Στο Ριάντ, Μόσχα και Ουάσιγκτον συμφώνησαν «να επαναληφθεί ο ρωσο-αμερικανικός διάλογος σε όλες τις παραμέτρους» και να ληφθούν μέτρα «εμπιστοσύνης», όπως νέα ανταλλαγή κρατουμένων, ανάπτυξη των διπλωματικών αποστολών κ.ά.
• Στις συνομιλίες συμμετείχε και ο επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Αμεσων Επενδύσεων (RDIF), Κ. Ντμίτριεφ, ο οποίος «αναμένει ότι ορισμένες αμερικανικές εταιρείες θα επιστρέψουν στη ρωσική αγορά το δεύτερο τρίμηνο του 2025».
• Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, πολλές «δυτικές» εταιρείες, όπως η «McDonald's» και η «Caterpillar», εγκατέλειψαν τη Ρωσία και ορισμένες έκαναν μεγάλες απομειώσεις, ενώ πούλησαν τα περιουσιακά τους στοιχεία με μεγάλες εκπτώσεις.

Σύμφωνα με τον Ντμίτριεφ, οι αμερικανικές εταιρείες έχουν χάσει 324 δισ. δολάρια, αφότου αποχώρησαν από τη Ρωσία.

Επανέλαβε την εκτίμηση ότι οι αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες, που είχαν «πολύ επιτυχημένες επιχειρηματικές δραστηριότητες στη Ρωσία», θα επιστρέψουν «κάποια στιγμή». «Γιατί να απαρνηθούν αυτές τις ευκαιρίες που τους έδωσε η Ρωσία ώστε να έχουν πρόσβαση στους ρωσικούς φυσικούς πόρους;», σημείωσε.

_ΗΠΑ:
«Σχέδιο αποικιοποίησης» της Ουκρανίας

Ευρώπη και ΗΠΑ έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα για το «μοίρασμα» της πίτας για τα μονοπώλιά τους. Η ΕΕ και η Βρετανία ανησυχούν ότι ΗΠΑ και Ρωσία θα μπορούσαν να μοιράσουν μεταξύ τους την Ουκρανία.

Λεπτομέρειες για το αμερικανικό σχέδιο, που ισοδυναμεί με «την οικονομική αποικιοποίηση της Ουκρανίας επ' αόριστον», αποκάλυψε η «Telegraph».
«Η απαίτηση του Τραμπ για "ανταπόδοση" 500 δισ. δολαρίων από την Ουκρανία υπερβαίνει κατά πολύ τον έλεγχο των ΗΠΑ επί των κρίσιμων ορυκτών της χώρας. Καλύπτει τα πάντα, από λιμάνια και υποδομές μέχρι πετρέλαιο και φυσικό αέριο, όπως και τη μεγαλύτερη βάση πόρων της χώρας».

Αυτό φέρεται να είναι το σχέδιο που απέρριψε ο Ουκρανός Πρόεδρος, Β. Ζελένσκι, το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, επισημαίνοντας ότι δεν συνοδευόταν από πρόσθετες «εγγυήσεις ασφαλείας» των ΗΠΑ στο Κίεβο. Σημαντικό σημείο είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ουκρανία θα πρέπει να ιδρύσουν ένα κοινό επενδυτικό ταμείο, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι «εχθρικά μέρη της σύγκρουσης δεν θα επωφεληθούν από την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας», δηλαδή κινεζικά και ρωσικά κεφάλαια.

Τώρα οι δυο πλευρές διαπραγματεύονται για να ολοκληρώσουν τη συμφωνία και να ξεπεράσουν τη «ρήξη», αφότου ο Τραμπ αποκάλεσε «δικτάτορα» τον Ζελένσκι. Η Ουάσιγκτον φέρεται να παρέδωσε στο Κίεβο ένα «βελτιωμένο» προσχέδιο, ενώ ο Αμερικανός Πρόεδρος συνεχίζει την πίεση στον Ζελένσκι, λέγοντας ότι δεν νομίζει ότι είναι πολύ σημαντικό να συμμετάσχει σε συναντήσεις για τον «τερματισμό» του πολέμου, ότι στο Κίεβο «δεν έχουν κανένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια τους, αλλά παίζουν σκληρά (...) Δεν πρόκειται να το αφήσουμε αυτό να συνεχιστεί».

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Reuters», η Μόσχα φέρεται να είναι ανοιχτή στη χρήση «παγωμένων» ρωσικών κεφαλαίων (που φτάνουν τα 300 δισ. δολάρια) για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, υπό τον όρο ότι μέρος τους θα δαπανηθεί στις υπό ρωσικό έλεγχο ουκρανικές περιοχές.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας
είναι απέναντι από τους ιμπεριαλιστές
και τα βρώμικα σχέδιά τους

Οι εξελίξεις στο μέτωπο του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία αλλάζουν την ατζέντα στη συμπλήρωση 3 χρόνων από την εισβολή της Ρωσίας (24 Φλεβάρη).

Για τη συμφωνία που προωθούν οι ΗΠΑ, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ είχε ενημερώσει από τις 12 Φλεβάρη τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους του, στη συνάντηση της «Ομάδας Επαφής για την Αμυνα της Ουκρανίας» στις Βρυξέλλες: «Θέλουμε, όπως και εσείς, μια κυρίαρχη και ευημερούσα Ουκρανία. Αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε αναγνωρίζοντας ότι η επιστροφή στα σύνορα της Ουκρανίας πριν από το 2014 είναι ένας μη ρεαλιστικός στόχος».

Αυτή η νέα φάση προσθέτει καύσιμη ύλη στην αρένα των ιμπεριαλιστικών και ενδοαστικών ανταγωνισμών, που ωθούν σταθερά προς κλιμάκωση. Ακόμα κι αν δίνεται η αίσθηση μιας προσωρινής εκτόνωσης ή και παγώματος των αντιθέσεων που οδήγησαν στον πόλεμο πριν από 3 χρόνια, το ρολόι δεν γυρίζει πίσω...

Τα ρήγματα μέσα στο ΝΑΤΟ μεγαλώνουν, όπως και στο εσωτερικό των ευρωατλαντικών κρατών. Αντιθέσεις συνεχίζουν να υπάρχουν και στις ΗΠΑ, για το ποια πολιτική στην οικονομία και στις διεθνείς σχέσεις μπορεί να θωρακίσει καλύτερα το αμερικανικό κεφάλαιο στη διαπάλη με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Σ' αυτό το έδαφος, και με αφορμή τα 3 χρόνια του πολέμου, ξαναζεσταίνεται και στη χώρα μας η αντιπαράθεση για τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Το δίπολο έχει τους ίδιους παλιούς πρωταγωνιστές: Τις δυνάμεις που τάχθηκαν αναφανδόν με τη στήριξη της Ουκρανίας απέναντι στη Ρωσία, χρηματοδότησαν και εξόπλισαν το καθεστώς Ζελένσκι, επέβαλαν οικονομικές και άλλες κυρώσεις στη Ρωσία.

Και, από την άλλη, τις δυνάμεις που χωρίς να διαχωρίζονται από τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, έδιναν έμφαση στις συνέπειες που είχε για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο η ταύτιση με τις επιλογές των ΗΠΑ στην Ουκρανία.

Αυτή η αντιπαράθεση συνεχίζεται σήμερα με αντεστραμμένους ρόλους: Οι πρωταγωνιστές στον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας, ανάμεσά τους η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, παρακολουθούν αμήχανα τις εξελίξεις, ενώ οι άλλοι πανηγυρίζουν μαζί με τον Τραμπ και τους συμμάχους του στην ΕΕ, κατά κανόνα ακροδεξιές - εθνικιστικές δυνάμεις, για την ...αποκατάσταση της ειρήνης, παρουσιάζοντας τις εξελίξεις ως δικαίωση της «δικής τους» πλευράς της Ιστορίας.

Ο πόλεμος όμως και οι εξελίξεις δίνουν πλούσιο υλικό στον λαό για να βγάλει συμπεράσματα. Προπάντων για να δυναμώσει την πάλη του από τη μοναδική σωστή πλευρά της Ιστορίας, που είναι απέναντι στην αστική τάξη, στις συμμαχίες, στους ανταγωνισμούς και στα σχέδιά της, μέχρι την ανατροπή της εξουσίας της.

Άλλοθι βαθιάς εμπλοκής

Στη χώρα μας, η υπεράσπιση της ευρωατλαντικής πολιτικής έδωσε ώθηση στη βαθιά εμπλοκή στον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Χαρακτηριστικά είναι όσα ακούστηκαν στη Βουλή την 1η Μάρτη 2022, στην πρώτη συνεδρίαση της Ολομέλειας για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Τότε, ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης σημείωνε πως η ρωσική εισβολή αποτέλεσε ξεκάθαρη παραβίαση του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και πως «ο αγώνας για την αποτροπή της γίνεται μία παγκόσμια υπόθεση προάσπισης της ελευθερίας». Προσέθετε δε ότι στο έδαφος της Ουκρανίας δοκιμάζονται «οι δυνάμεις του αυταρχισμού, της βίας, της ηγεμονίας με αυτές της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας».

Δήλωνε πως η Ελλάδα τίθεται στο πλευρό της Ουκρανίας, της «ειρήνης», της «νομιμότητας» και της «δημοκρατίας», και πως αυτή η στάση είναι προϊόν «των μεγάλων γεωπολιτικών μας επιλογών, γιατί ήμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και το ίδιο κάνουμε και τώρα».

Τόνιζε παράλληλα ότι δικαιώθηκε η «ανάγκη» ενίσχυσης της «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ, παρουσιάζοντας ως πρότυπο τη Συμφωνία της Ελλάδας με τη Γαλλία για τη θωράκιση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και για την ενίσχυση του ρόλου της νοτιοανατολικής και της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Υποστήριζε ακόμα πως οι εξελίξεις καθιστούσαν ώριμο το αίτημα για εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς κόφτες της ΕΕ.

Στην ίδια ομιλία ο πρωθυπουργός είχε μιλήσει για τις ραγδαίες αλλαγές που πυροδότησε το ξέσπασμα του πολέμου στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης. «Αυτό είναι το πρόσκαιρο τίμημα που θα πληρώσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί για την υπεράσπιση των αξιών που αποτελούν τα θεμέλια της ηπείρου μας», είπε, αναφερόμενος στην εκτίναξη του κόστους της Ενέργειας, και πρόσθεσε πως «στόχος της κυβέρνησης είναι να καταστούμε ενεργειακά αυτόνομη και ανταγωνιστική χώρα» μέσω της ανάπτυξης των ΑΠΕ και της μετατροπής της Ελλάδας «σε κόμβο διασύνδεσης Ενέργειας και μεταφοράς πράσινης Ενέργειας σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο», με γνώμονα «τον ρόλο που μπορεί η πατρίδα μας να έχει στον νέο χάρτη των ενεργειακών συσχετισμών που διαμορφώνονται στον κόσμο».

Μύθοι που κατέρρευσαν

Δεν χρειάστηκαν 3 χρόνια πολέμου για να καταρρεύσουν οι μύθοι πάνω στους οποίους η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα στήριξαν τη βαθιά εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, από πρωταγωνιστική μάλιστα θέση, όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής.

Η ακρίβεια, που συνδέεται και με το αυξημένο κόστος της Ενέργειας στα απόνερα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τσακίζει το λαϊκό εισόδημα. Η επιτάχυνση της «πράσινης μετάβασης», ως ένας από τους δρόμους απεξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, συνοδεύτηκε από νέες θυσίες του λαού στον βωμό της κερδοφορίας των «πράσινων» μονοπωλίων και τώρα χάνει τη δυναμική της.

Λιμάνια και υποδομές της χώρας δέθηκαν ακόμα περισσότερο με τον αμερικανοΝΑΤΟικό πολεμικό σχεδιασμό, μετατρέποντας ολόκληρες περιοχές σε πιθανούς στόχους στρατιωτικών επιθέσεων από αντίπαλα στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Η όξυνση των ανταγωνισμών και η ενίσχυση της ΝΑΤΟικής συνοχής οδηγούν τις διευθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, που απειλούν ανοιχτά τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Όσο για τις διμερείς συμφωνίες με «στρατηγικούς εταίρους», που θα θωράκιζαν τάχα την «αποτρεπτική ικανότητα» της χώρας απέναντι στις αμφισβητήσεις της τουρκικής κυβέρνησης (βλ. εξοπλισμοί από Γαλλία), αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι μεταξύ καπιταλιστικών κρατών υπάρχουν μόνο λυκοσυμμαχίες που καθορίζονται από ισχυρά συμφέροντα και όταν μεταβάλλονται, καταρρέουν μαζί τους και οι μύθοι των «στρατηγικών εταίρων».

Το ίδιο ισχύει και για τη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, ως «απάντηση» στην πίεση που ασκεί στην ευρωπαϊκή οικονομία ο ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και στην πιο σκληρή γραμμή των Αμερικανών για το ποιος θα επωμιστεί το κόστος της «άμυνας» της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και στροφή στην πολεμική οικονομία, όξυνση των ανταγωνισμών με τις ΗΠΑ και παγκόσμια.

Η μόνη σωστή πλευρά

Ο λαός πλήρωσε και πληρώνει τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, που καμία σχέση δεν έχει με την υπεράσπιση της «ελευθερίας» και της «δικαιοσύνης», αλλά γίνεται για τη θωράκιση των ευρωατλαντικών συμφερόντων απέναντι στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο. Το ίδιο συνεχίζεται τώρα που οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του οξύνονται, παρά την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να σπείρουν εφησυχασμό και να εγκλωβίσουν τον λαό σε νέα κάλπικα δίπολα.

Τρία χρόνια από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, αποδεικνύεται περίτρανα ότι για τον λαό η σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν είναι η επιλογή να στρατευτεί στο πλευρό της αστικής τάξης, για την αναβάθμιση των συμφερόντων της στον διεθνή ανταγωνισμό, στο πλευρό του ενός στρατοπέδου απέναντι στο άλλο. Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι ο αγώνας σε κάθε χώρα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της κάθε χώρας σε αυτόν.

Είναι ο ανυποχώρητος, συνεχής αγώνας για να κλείσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, που αξιοποιούνται ως ορμητήρια πολέμου. Να μη σταλεί κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα πουθενά, ούτε στην Ουκρανία, ούτε σε χώρες που συνορεύουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές. Κανένα σώμα των Ενόπλων Δυνάμεων να μη βρεθεί εκτός συνόρων.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι να εκπληρώσει ο λαός το πατριωτικό και διεθνιστικό του καθήκον, να μην αφήσει να χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα ως στρατιωτικά - πολεμικά προγεφυρώματα οποιουδήποτε. Είναι ο αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπου είναι στρατευμένες η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της.

• Είναι ο αγώνας για να συντονιστεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέξοδο από τον πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό τους αντίπαλο σε κάθε χώρα και συνολικότερα.
• Οργανώνοντας τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις αιτίες που τον γεννούν, στις αστικές τάξεις που τον διευθύνουν και στις κυβερνήσεις τους, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τους σέρνουν στον πόλεμο ή επιβάλλουν τη δήθεν «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.
• Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι η πάλη για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και του πολέμου, για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό!